Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 kwietnia 2015 r.

Sąd Okręgowy we Wrocławiu – Wydział I Cywilny w składzie:

Przewodniczący: SSO Ewa Rudkowska – Ząbczyk

Protokolant: Jagoda Jarosławska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 kwietnia 2015 r. we Wrocławiu

sprawy z powództwa Gminy W.

przeciwko A. B., E. B. i P. B.

o zapłatę

I.  oddala powództwo;

II.  zasądza od strony powodowej Gminy W. na rzecz pozwanych A. B., E. B. i P. B. solidarnie kwotę 3617,00 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Sygnatura akt I C 311/15

UZASADNIENIE

Strona powodowa Gmina W. wniosła o zasądzenie solidarnie od pozwanych A. B., E. B. oraz P. B. kwoty 99080,01 złotych wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od kwoty:

–

64 211,15 zł od dnia 1 września 2014 r. do dnia zapłaty,

–

34 868,86 zł od dnia 5 grudnia 2014 r. do dnia zapłaty

oraz zasądzenia na jej rzecz solidarnie od pozwanych kosztów procesu.

W uzasadnieniu powyższego żądania strona powodowa podniosła, że pozwani zajmują bez tytułu prawnego lokal mieszkalny położony we W. przy ul. (...), który to lokal wchodzi w skład mieszkaniowego zasobu gminy. Z tytułu bezumownego korzystania z lokalu pozwani zobowiązani są uiszczać odszkodowanie w wysokości czynszu najmu lokalu, w oparciu o art. 18 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie kodeksu cywilnego. Ponadto mają również obowiązek uiszczania opłat z tytułu mediów dostarczanych do lokalu przez stronę powodową. Opłaty te uiszczane są w formie zaliczkowej, zaś ich pełne rozliczenie następuje po odczycie liczników i z uwzględnieniem ilości osób zamieszkałych w lokalu. Zobowiązań powyższych pozwani nie uregulowali, a zaległość z tego tytułu wyniosła na dzień 31 sierpnia 2014 r. 64 211,15 zł wraz ze skapitalizowanymi odsetkami w kwocie 34 868,86 zł, to jest w sumie 34 868,86 zł. Mimo wezwania do zapłaty, pozwani nie zapłacili powyższych należności.

W dniu 29 grudnia 2014 r. Sąd wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, w całości uwzględniając żądanie pozwu (sygn. akt I Nc 1277/14).

W sprzeciwie od powyższego nakazu zapłaty wszyscy pozwani wnieśli o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie na ich rzecz kosztów procesu. Pozwani zarzucili, że strona powodowa nie udowodniła ani podstawy faktycznej, ani też wysokości roszczenia. Zdaniem pozwanych nie został wykazany tytuł prawny strony powodowej do lokalu, który według jej twierdzeń pozwani zajmują. Zakwestionowali przy tym, jakoby pozwani bezumownie korzystali z lokalu przy ul. (...). Zarzucili również, że dołączone do pozwu wyliczenie należności odszkodowawczej nie potwierdza zadłużenia pozwanych i nie wskazuje, na jakiej podstawie nastąpiło to obciążenie. Ponadto pozwani nie zgodzili się z żądaniem odsetek i terminem ich naliczania, wskazując, że nie otrzymali wezwań do zapłaty. Pozwani podnieśli również zarzut przedawnienia roszczeń.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Dnia 31 sierpnia 2014 r. strona powodowa sporządziła zestawienie, w którym obliczyła wysokość odszkodowania za bezumowne korzystanie z lokalu przy ul. (...) we W., za okres od 31 października 2004 r. do 31 sierpnia 2014 r. Zgodnie z tym zestawieniem odszkodowanie naliczane było w okresach miesięcznych wraz z odsetkami od głównej kwoty naliczenia. Należność z tytułu bezumownego korzystania z lokalu na dzień 31 sierpnia 2014 r. wynosiła w zakresie zobowiązania głównego 64 211,15 zł, a w zakresie odsetek 34 868,86 zł, w sumie 99 080,01 zł. Zestawienie zostało opatrzone pieczątką i podpisem samodzielnego referenta M. M..

(dowód: wydruk zestawienia należności za czynsz i media w lokalu mieszkalnym nr (...) położonym we W. przy ul. (...), k. 12-14)

Pismami z 27 października 2014 r. strona powodowa wezwała A. B. oraz P. B. do zapłaty kwoty 65 041,40 zł wraz z odsetkami, w terminie 7 dni od otrzymania wezwania.

(dowód: przedsądowe wezwania do zapłaty z 27 października 2014 r., k. 15 i 16)

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.

Z poczynionych przez Sąd ustaleń faktycznych wynika, że świadczenie, którego spełnienia strona powodowa domagała się od pozwanych, stanowi odszkodowanie za korzystanie przez pozwanych bez tytułu prawnego z lokalu mieszkalnego nr (...) przy ul. (...) we W.. Zgodnie z art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (t.j.: Dz. U. z 2014 r., poz. 150), osoby zajmujące lokal bez tytułu prawnego są obowiązane do dnia opróżnienia lokalu co miesiąc uiszczać odszkodowanie. Z zastrzeżeniem ust. 3, odszkodowanie to odpowiada wysokości czynszu, jaki właściciel mógłby otrzymać z tytułu najmu lokalu. Jeżeli odszkodowanie nie pokrywa poniesionych strat, właściciel może żądać od osoby, o której mowa w ust. 1, odszkodowania uzupełniającego (art. 18 ust. 2 u.o.p.l.).

Wobec zaprzeczenia przez pozwanych wszystkim twierdzeniom pozwu, w niniejszej sprawie wszystkie fakty istotne dla rozstrzygnięcia sprawy pozostawały między stronami sporne, a zatem wymagały dowodu (art. 229 k.p.c.). Ciężar dowodzenia spoczywał przy tym na stronie powodowej, która z faktów tych wywodziła skutki prawne (art. 6 k.c.). W szczególności strona powodowa powinna wykazać, że jest właścicielem lokalu mieszkalnego nr (...) położonego we W. przy ul. (...), jak również fakt zamieszkiwania w nim pozwanych bez tytułu prawnego oraz wysokość czynszu, jaki strona powodowa jako właściciel mogłaby otrzymać z tytułu najmu tego lokalu.

Zaoferowany w sprawie materiał dowodowy w ocenie Sądu nie pozwala na ustalenie, że pozwani w ogóle zajmują lokal mieszkalny nr (...) przy ul. (...) we W.. Strona powodowa nie przedstawiła żadnego dowodu na okoliczność, że pozwani kiedykolwiek najmowali od niej ten lokal i nadal go zajmują po ustaniu stosunku najmu, bądź też, że zajęli sporny lokal bez posiadania do niego żadnego tytułu prawnego. Co więcej, nie zostało również wykazane, że strona powodowa w ogóle jest właścicielem lokalu przy ul. (...). Tymczasem uprawnienie do żądania odszkodowania za bezumowne korzystanie z lokalu, na podstawie art. 18 ust. 1 u.o.p.l. przysługuje wyłącznie właścicielowi lokalu. W zakresie powyższych okoliczności strona powodowa nie przejawiła żadnej inicjatywy dowodowej. Nie wykazała, że to jej przysługuje prawo własności lokalu przy ul. (...), ani też faktu, że pozwani korzystają z tego lokalu bez tytułu prawnego.

Zdaniem Sądu strona powodowa nie wykazała również wysokości dochodzonej należności w kwocie 99 080,01 zł. Przedłożyła wprawdzie jako dowód wydruk zestawienia należności za czynsz i media w lokalu mieszkalnym nr (...), ale nie sposób uznać, aby wydruk ten potwierdzał zasadność żądania odszkodowania w takiej, a nie innej kwocie. Przedstawiony wydruk stanowi dokument prywatny, a więc stosownie do art. 245 k.p.c. stanowi wyłącznie dowód tego, że osoba, która go podpisała, złożyła oświadczenie zawarte w dokumencie. Tym samym w istocie rozważany dokument obrazuje jedynie sposób naliczenia odszkodowania przez stronę powodową, nie przesądzając, że wskazywane w nim należności odpowiadają wysokości czynszu najmu, jakie strona powodowa mogłaby uzyskać z tytułu najmu lokalu. Gdyby bowiem strona powodowa wykazała, że jest właścicielem lokalu mieszkalnego nr (...), a pozwani bezumownie z niego korzystają, to mogłaby dochodzić odszkodowania właśnie w wysokości czynszu, jaki mogłaby otrzymać z tytułu najmu lokalu. Ponieważ, jak twierdzi strona powodowa, lokal przy ul. (...) należy do mieszkaniowego zasobu gminy, czynsz jego najmu powinien być ustalany na podstawie art. 7 i 8 u.o.p.l. Stawki takiego czynszu ustala organ wykonawczy jednostki samorządu terytorialnego. Strona powodowa powinna więc wykazać, jakie stawki obowiązują za 1 m ² dla lokali wchodzących w skład gminnego zasobu mieszkaniowego oraz jaka jest powierzchnia spornego lokalu. W ramach odszkodowania za bezumowne korzystanie z lokalu strona powodowa mogłaby również dochodzić opłat związanych z korzystaniem z lokalu, a więc opłat za media. Jednak również ich wysokość powinna być wykazana.

Mając powyższe na uwadze Sąd uznał, że strona powodowa nie udowodniła podstawy faktycznej powództwa, ani wysokości dochodzonego roszczenia. Z tych względów, na podstawie powołanych przepisów, Sąd powództwo oddalił.

O kosztach postępowania Sąd orzekł zgodnie z wyrażoną w art. 98 k.p.c. zasadą odpowiedzialności za wynik procesu. Pozwani w całości wygrali sprawę, zatem strona powodowa obowiązana była zwrócić im solidarnie koszty niezbędne do celowej obrony praw, to jest koszty zastępstwa procesowego i opłaty skarbowej w wysokości 17,00 zł. Z tych względów Sąd zasądził od strony powodowej Gminy W. na rzecz pozwanych A. B., E. B. i P. B. solidarnie kwotę 3 617,00 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania. Stawki zastępstwa procesowego zostały ustalone na podstawie § 6 pkt 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (t.j. Dz. U. z 23 kwietnia 2013 r., poz. 490).