Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 23 lutego 2015 roku

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy II Wydział Cywilny Odwoławczy

w następującym składzie:

Przewodniczący: SSO Ireneusz Płowaś (spr.)

SSO Janusz Kasnowski

SSO Piotr Starosta

po rozpoznaniu w dniu 23 lutego 2015 roku w Bydgoszczy

na posiedzeniu niejawnym sprawy

z powództwa A. M. i M. M.

przeciwko (...) S.A. w S.

o zapłatę

na skutek zażalenia pozwanego

od postanowienia o kosztach procesu zawartego w punkcie 4 wyroku Sądu Rejonowego w Świeciu z dnia 13.11.2014 roku, sygn. akt IC 298/12

postanawia:

1.  zmienia postanowienie zawarte w punkcie 4 wyroku Sądu Rejonowego w Świeciu z dnia 13 listopada 2014 roku w sprawie I C 298/12 w ten sposób, że w miejsce kwot po 3.617 zł (trzy tysiące sześćset siedemnaście złotych) zasądza od pozwanego na rzecz każdego z powodów tytułem zwrotu kosztów procesu kwoty po 2.417 zł (dwa tysiące czterysta siedemnaście złotych).

2.  zasądza od powodów na rzecz pozwanego kwoty po 90 zł (dziewięćdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania zażaleniowego.

Na oryginale właściwe podpisy

Sygn. akt II Cz 906/14

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy w Świeciu wyrokiem z dnia 13.11.2014 roku zasądził od pozwanego na rzecz powoda A. M. kwotę 8.500 zł z odsetkami ustawowymi od dnia 17.09.2012 roku do dnia zapłaty oraz na rzecz powódki M. M. kwotę 10.000 zł z odsetkami ustawowymi od dnia 17.09.2012 roku do dnia zapłaty. W pozostałym zakresie postępowanie zostało umorzone. W punkcie 4 wyroku Sąd zasądził od pozwanego na rzecz każdego z powodów kwoty po 3.617 zł tytułem zwrotu kosztów procesu. W punkcie 5 wyroku Sąd nakazał pobrać od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Świeciu kwotę 4.320,82 zł tytułem opłaty od pozwu od której uiszczenia zwolnieni byli powodowie oraz niepokrytych przez strony wydatków.

W uzasadnieniu wyroku Sąd wskazał, iż o kosztach orzekł w oparciu o wynik postępowania zgodnie z treścią art. 98 kpc.

Zażalenie na postanowienie o kosztach procesu zawarte w punkcie 4 wyroku z dnia 13.11.2014 roku złożył pozwany, wnosząc o jego zamianę i zasądzenie od pozwanego na rzecz każdego z powodów tytułem zwrotu kosztów procesu kwoty po 2.417 zł, a także zasądzenie od powodów na rzecz pozwanego kosztów postępowania zażaleniowego według norm przepisanych.

Zaskarżonemu postanowieniu skarżący zarzucił naruszenie przepisu art. 98 § 3 i 4 w zw. z § 2 ust. 1 i 2 oraz § 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28.09.2002 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu, poprzez zasądzenie przez Sąd na rzecz powodów kosztów zastępstwa procesowego w stawkach wyższych niż stawka minimalna pomimo, że charakter sprawy oraz wkład pracy pełnomocnika powodów nie uzasadniał przyznania kosztów zastępstwa w stawkach przekraczających stawki minimalne.

Pozwany nadto zarzucił naruszenie art. 328 § 2 kpc poprzez zaniechanie wskazania w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia dlaczego w ocenie Sądu zasadne jest przyznanie powodom kosztów zastępstwa procesowego w wysokości wyższej niż stawki minimalne.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zażalenie należało uznać za zasadne.

Zgodnie z § 2 ust. 1 i 2 rozporządzenia z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu zasądzając opłatę za czynności adwokata z tytułu zastępstwa prawnego, sąd bierze pod uwagę niezbędny nakład pracy adwokata, a także charakter sprawy i wkład pracy adwokata w przyczynienie się do jej wyjaśnienia i rozstrzygnięcia. Podstawę zasądzenia opłaty, o której mowa w ust. 1, stanowią stawki minimalne określone w rozdziałach 3-5. Opłata ta nie może być wyższa niż sześciokrotna stawka minimalna ani przekraczać wartości przedmiotu sprawy.

Jednak zasądzając wynagrodzenie wyższe od minimalnego należy wskazać okoliczności uzasadniające takie postąpienie, a związane z charakterem sprawy, zwiększonym nakładem pracy adwokata oraz wkładem jego pracy w przyczynienie się do wyjaśnienia sprawy i rozstrzygnięcia. Sąd władny jest zatem miarkować kwotę wynagrodzenia, a także stwierdzić brak podstaw do zasądzenia wyższego wynagrodzenia, jeżeli skala aktywności adwokata pozostawała na przeciętnym poziomie. Powszechny w orzecznictwie jest pogląd, że jeżeli nakład pracy adwokata nie jest zdecydowanie ponadprzeciętny, to wynagrodzenie powinno odpowiadać wysokości jedynie stawki minimalnej.

W niniejszej sprawie pełnomocnik powodów pierwotnie złożył zestawienia kosztów procesu domagając się zasądzenia tytułem wynagrodzenia pełnomocnika procesowego kwot po 2.400 zł czyli w stawce minimalnej. Następnie na ostatnim terminie rozprawy w dniu 13.11.2014 roku pełnomocnik powodów złożył nowe zestawienia, w których wniósł o zasądzenie kwot po 3.617 zł. Sąd Rejonowy jak wynika z punktu 4 wyroku zasądził koszty procesu zgodnie z żądaniem pełnomocnika i w wysokości wynikającej ze złożonych w dniu 13.11.2014 roku zestawień kosztów. Sąd Rejonowy w sporządzonym uzasadnieniu wyroku nie wskazał jednak na istnienie jakichkolwiek okoliczności przemawiających za przyznaniem wyższego niż stawka minimalna wynagrodzenia.

W ocenie Sądu Okręgowego w niniejszej sprawie ani niezbędny nakład pracy adwokata, ani charakter sprawy i wkład pracy adwokata w przyczynienie się do jej wyjaśnienia i rozstrzygnięcia nie uzasadniały przyznania wyższego niż w stawce minimalnej wynagrodzenia pełnomocnika. Sprawa niniejsza nie wymagała ponadprzeciętnego nakładu pracy pełnomocnika ani szczególnego zaangażowania z jego strony. Jeszcze przed pierwszym terminem rozprawy wobec częściowego spełnienia żądań przez pozwanego, pełnomocnik powodów ograniczył żądania pozwów z kwoty 30.000 zł w przypadku powódki do kwoty 10.000 zł a w przypadku powoda z kwoty 12.500 zł do kwoty 8.500 zł. Postępowanie dowodowe ograniczało się przede wszystkim do przeprowadzenia dowodów z opinii biegłych sądowych, a nakład pracy pełnomocnika ograniczył się do udziału w kilku posiedzeniach, na których sąd przeprowadził dowód z zeznań jednego świadka i z przesłuchania powodów oraz wysłuchania ustnych wyjaśnień jednego z biegłych, a także sporządzenia, poza pozwami, kilku pism procesowych, w szczególności odnoszących się do wyników opinii biegłych, przy czym pisma te nie były obszerne.

Wszystkie te okoliczności nie wskazują na ponadprzeciętne zaangażowanie pełnomocnika procesowego i nie uzasadniają przyznania wynagrodzenia w stawce wyższej niż minimalna. Sąd Okręgowy miał przy tym także na uwadze wartość przedmiotu sprawy, po ograniczeniu powództw, która również nie wskazywał na skomplikowany i pracochłonny charakter niniejszej sprawy.

Dlatego też na mocy art. 396 § 1 kpc w zw. z art. 397 § 1 i 2 kpc i § 2 ust. 1 i 2 rozporządzenia z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu Sąd Okręgowy zmienił zaskarżone postanowienie zasądzając od pozwanego na rzecz powodów tytułem kosztów procesu w miejsce kwot po 3617 zł kwoty po 2417 zł tj. z uwzględnieniem wynagrodzenia pełnomocnika procesowego w minimalnej stawce.

Na mocy art. 98 § 1 i 2 kpc w zw. z art. 99 kpc i art. 108 § 1 kpc a także na podstawie § 6 pkt 2 w zw. z § 12 ust 2 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28.09.2002 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu zasądzono od powodów na rzecz pozwanego kwoty po 90 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania zażaleniowego. Na kwoty te składało się minimalne wynagrodzenie pełnomocnika w kwotach po 60 zł i po 30 zł z tytułu opłaty od zażalenia.