Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 lipca 2015 r.

Sąd Apelacyjny w Łodzi III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie:

Przewodniczący: SSA Lucyna Guderska (spr.)

Sędziowie: SSA Dorota Rzeźniowiecka

SSA Jacek Zajączkowski

Protokolant: st. sekr. sąd. Kamila Tomasik

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 lipca 2015 r. w Ł.

sprawy A. C. i Ł. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych II Oddziałowi w Ł.

o podleganie ubezpieczeniom społecznych,

na skutek apelacji organu rentowego

od wyroku Sądu Okręgowego w Sieradzu

z dnia 1 października 2014 r. sygn. akt IV U 64/14,

1. oddala apelację;

2. zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddziału w Ł. na rzecz A. C. i Ł. K. kwoty po 120 (sto dwadzieścia) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu apelacyjnym.

Sygn. akt III AUa 1357/14

UZASADNIENIE

Decyzją z 11 grudnia 2013r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w Ł. stwierdził, że A. C., jako osoba wykonująca pracę na podstawie umowy zlecenia u płatnika składek Ł. K., nie podlega obowiązkowo ubezpieczeniom: emerytalnemu, rentowym, wypadkowemu oraz dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu od 1.07.2013r. W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał, że zatrudnienie na podstawie umowy zlecenia nie miało miejsca i zachodzi domniemanie, że ustalone wynagrodzenie zostało przyznane w celu uzyskania wyższej wysokości świadczenia z ubezpieczenia społecznego, tj. zasiłku chorobowego.

W odwołaniach od powyższej decyzji płatnik składek Ł. K. oraz A. C. wnieśli o jej zmianę i ustalenie, że A. C. podlega obowiązkowo ubezpieczeniom społecznym jako osoba wykonująca pracę na podstawie umowy zlecenia u płatnika składek Ł. K. od 1.07.2013r. podnosząc, że A. C. wykonywała zlecone prace fotograficzne.

Zaskarżonym wyrokiem z 1 października 2014r. Sąd Okręgowy w Sieradzu zmienił powyższą decyzję i stwierdził, że A. C., jako osoba wykonująca pracę na podstawie umowy zlecenia u płatnika składek Ł. K., podlega obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym i wypadkowemu oraz dobrowolnie ubezpieczeniu chorobowemu z podstawą wymiaru składek w wysokości 4.000zł miesięcznie, oddalając odwołanie w pozostałym zakresie. Nadto Sąd zniósł wzajemnie między stronami koszty zastępstwa prawnego.

Sąd I instancji ustalił, że Ł. K. od 1.07.2010r. prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą związaną z wystawianiem przedstawień artystycznych. Główne miejsce wykonywania działalności mieści się w S.. Do 30.06.2013r. płatnik nie zatrudniał innych osób w prowadzonej przez siebie działalności.

W dniu 1.07.2013r. Ł. K. zawarł z A. C. umowę zlecenia na okres od 1.07.2013r. do 31.07.2013r., a w dniu 1.08.2013r. umowę zlecenia na okres od 1.08.2013r. do 31.07.2014r., których przedmiotem było wykonywanie pracy polegającej na obsłudze imprez okolicznościowych w dniach wyznaczonych przez zleceniodawcę (fotografie), z wynagrodzeniem miesięcznym 9000zł. A. C. i Ł. K. zamieszkują wspólnie w S..

Z tytułu zawartych umów zlecenia płatnik składek zgłosił A. C. do ubezpieczeń społecznych od 1.07.2013r.

W ramach zawartych umów A. C. zajmowała się fotografowaniem imprez okolicznościowych, tj. chrzcin, ceremonii zaślubin, przyjęcia weselnego. M.in. w dniu 21.09.2013r. – fotografowała ceremonię zaślubin I. i P. W., która odbyła się o godz. 16.00. Po jej zakończeniu wykonywała zdjęcia do godz. 2 - 3.00, następnego dnia podczas przyjęcia weselnego. Konferansjerem uroczystości był Ł. K.. W pakiet usługi wchodziło fotografowanie ceremonii w USC, plener oraz obsługa konferansjera. Koszt usługi i konferansjera wyniósł łącznie 2.100zł. Zdjęcia plenerowe nie zostały wykonane z uwagi na pogodę. Po miesiącu od wesela I. i P. W. otrzymali od płatnika składek zdjęcia w formie cyfrowej, w ilości 300 sztuk.

W dniu 7.09.2013r. Ł. K. był D.J. na ślubie A. i T. S. (1). Fotografowaniem uroczystości w kościele o godz. 18.00, a następnie wesela, zajmowała się A. C.. Wesele trwało do godz. 7 rano w niedzielę. A. C. przebywała na weselu do końca uroczystości. Koszt usługi wyniósł łącznie 2000zł. Po weselu małżonkowie W. otrzymali od płatnika składek 2 płyty ze zdjęciami w ilości około 500 sztuk.

Odwołująca się przy wykonywaniu powyższych czynności korzystała z własnego sprzętu i oprogramowania, tj. laptopa Samsung, aparatu N. (...); obiektywów N. 50 mm f/1.8, S. (...) mm f/2.8, N. 17 – 70 mm, L. SB – 910 plus akumulatory dodatkowe do aparatu, ładowarek, akumulatorów do zasilania lampy, oprogramowania.

Od 30.09.2013r. A. C. wystąpiła z wnioskiem o wypłatę zasiłku chorobowego.

Sąd ustalił też, że M. D. (1) prowadzący drukarnię artystyczną w S. i zatrudniający 7 osób, przez okres 2 lat zatrudniał grafika na umowę o pracę z minimalnym wynagrodzeniem, a wcześniej stażystę z Urzędu Pracy, którzy zajmowali się postprodukcją, tj. końcową obróbką materiału zdjęciowego, który przygotowywał M. D. (1). Od grudnia 2013r. M. D. zatrudnia na podstawie umowy o pracę grafika - absolwenta uczelni artystycznej, który zarabia w granicach 2.000 - 2.500zł netto. Grafik zajmuje się obróbką zdjęć, przygotowywaniem dokumentów (...), weryfikacją projektów oraz przygotowaniem dokumentu do wydruku. W zależności od klienta, godzin pracy, sprzętu, doświadczenia fotografa, materiałów, koszt usługi fotografowania przy 12 godzinnym dniu pracy wynosi 1.500zł - 3.000zł, dzień zdjęciowy to koszt 2.000zł - 4.000zł. Podczas fotografowania imprez o charakterze rozrywkowo - sportowym w latach 2009 – 2011 M. D. kilkakrotnie zatrudniał osoby na umowę zlecenia z wynagrodzeniem 500zł - 1000zł. Fotograf pracował od 4 – 8 godzin, oddał surowe pliki i wykonywał surowe zdjęcia. Przy sprzęcie przekazywanym zleceniobiorcy, stawka na samą fotografię wynosi od 500zł do 1000zł na poziomie wykonania i oddania zdjęć. Wartość zlecenia może być wyższa o 500 - 700zł, jeśli zleceniobiorca dysponuje własnym sprzętem fotograficznym.

G. G., od 6 lat prowadząca jednoosobowo działalność gospodarczą w zakresie fotografii, zajmuje się fotografowaniem ceremonii w kościele, bez wesel. Działalność taka jest działalnością sezonową, który trwa od czerwca do października. Miesięcznie można obsłużyć 4 śluby. Koszt usługi wykonania zdjęć, tj. całego reportażu - wynosi 3.000zł.

T. G., zajmujący się świadczeniem usług fotograficznych na zlecenia firm, tj. śluby, chrzty, komunie, podał, że w 2013r. stawka fotografa, obejmująca ślub z weselem i zdjęcia weselne z plenerem wynosiła 2.000zł - 3.000zł, przy czym 3.000zł to kwota z przygotowaniem pełnym, tj. plenerem, czasami z poprawinami. Po potrąceniu kosztów trzeba odliczyć 300 - 400 zł na album, odbitki, etui i płyty. Do kwoty honorarium w/w dolicza koszty dojazdu.

D. Z., od jesieni 2009r. prowadzący działalność gospodarczą, zajmuje się hobbistycznie wykonywaniem zdjęć na ślubach, chrzcinach, komuniach. Zakres typowego fotoreportażu ślubnego obejmuje przygotowania młodej pary, ceremonię ślubną, uroczystość w USC, wesele, czasami zdjęcia plenerowe. W ramach usługi fotograficznej zajmuje się także przygotowywaniem albumu lub fotoksiążki, zdjęć na płytach CD. Koszt pakietu obejmującego zdjęcia przed ślubem, ślub oraz wesele bez poprawin z albumem czy fotoksiążką, to kwota 1400zł, a bez pleneru 1000zł.

W dniach 13 i 19.11.2013r. organ rentowy przeprowadził u płatnika składek kontrolę w zakresie prawidłowości i rzetelności obliczania składek na ubezpieczenie społeczne oraz innych składek, do których pobierania zobowiązany jest Zakład oraz zgłaszanie do ubezpieczeń społecznych i ubezpieczenia zdrowotnego, w wyniku której wydana została decyzja objęta niniejszym sporem.

W oparciu o zeznania A. S., T. S. (1), I. W., P. W., M. D. (1), G. G., T. G., A. P., D. Z. Sąd I instancji ustalił stawki wynagrodzenia fotografów, wykonujących zdjęcia na imprezach typu, śluby, chrzciny itp. Imprezy, przyjmując, że średni koszt za wykonanie przez fotografa zdjęć tego rodzaju wynosi 1000zł. Przyjmując zatem, że w miesiącu są 4 soboty, podczas których mogą być wykonywane zdjęcia, to łącznie daje to miesięcznie 4000zł i taką podstawę wymiaru składek Sąd przyjął w przypadku A. C..

Z uwagi na fakt, że okoliczności na które miał zeznawać świadek S. K. (1) zostały dostatecznie wyjaśnione, Sąd oddalił wniosek dowodowy organu rentowego o przesłuchanie w charakterze świadka S. K. (1). Sąd oddalił także zgłoszony przez organ rentowy wniosek o przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego ds. fotografii - jako nie mający znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy.

Sąd wskazał, że załączone do akt nagrania na płytach CD z uroczystości zaślubin z 7.09.2013r. i z dnia 21.09.2013r., wydruki zdjęć, na których widnieje A. C., potwierdzają, że w ramach zawartych umów zlecenia, w/w wykonywała na rzecz płatnika Ł. K. prace zlecone z zakresu fotografii i nie były to czynności pozorne.

W oparciu o powyższe ustalenia Sąd Okręgowy uznał, że odwołania są częściowo zasadne.

Sąd wskazał, że zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 4 ustawy z 13 października 1998r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2013r., Nr 1442 ze zm.), obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym podlegają osoby fizyczne, które na obszarze Rzeczpospolitej Polskiej są osobami wykonującymi pracę na podstawie umowy agencyjnej lub umowy zlecenia albo innej umowy o świadczenie usług, do której zgodnie z k.c. stosuje się przepisy dotyczące zlecenia, zwanymi dalej „zleceniobiorcami”, oraz osobami z nimi współpracującymi. W/w osoby podlegają również obowiązkowo ubezpieczeniu wypadkowemu. Zleceniobiorcy zgodnie z art. 13 pkt 2 powołanej ustawy podlegają obowiązkowo ubezpieczeniom: emerytalnemu, rentowym i wypadkowemu od dnia oznaczonego w umowie jako dzień rozpoczęcia jej wykonywania do dnia rozwiązania lub wygaśnięcia tej umowy.

W ocenie Sądu Okręgowego, całokształt zgromadzonych w sprawie dowodów, przemawia za uznaniem, że A. C. w ramach zawartych umów zlecenia, do dnia przejścia na zwolnienie lekarskie, wykonywała na rzecz płatnika zlecone prace z zakresu fotografii i brak jest podstaw do uznania tych czynności za zmierzające do obejścia przepisów prawa, a tym samym za pozorne z tym, że uwzględniając wysokość stawek fotografów wykonujących zdjęcia na imprezach okolicznościowych, tj. śluby, chrzciny i podobnych, miesięczną podstawę wymiaru składek należało ustalić na poziomie 4000zł miesięcznie.

Z uwagi na powyższe, Sąd Okręgowy na podstawie art. 477 ¹⁴§2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję i stwierdził, że A. C., jako osoba wykonująca pracę na podstawie umowy zlecenia u płatnika składek Ł. K., podlega od 1 lipca 2013r. obowiązkowo ubezpieczeniom: emerytalnemu, rentowemu i wypadkowemu oraz dobrowolnie ubezpieczeniu chorobowemu, z podstawą wymiaru składek w wysokości 40000zł, oddalając odwołanie w pozostałym zakresie na podstawie art. 477 ¹⁴§1 k.p.c.

Apelację od powyższego rozstrzygnięcia złożył organ rentowy, zarzucając:

- naruszenie art. 58 § 1 k.c., przez przyjęcie, że umowa zlecenia została faktycznie zawarta i wykonywana oraz przez przyjęcie za wysokiego wynagrodzenia,

- naruszenie art. 233 § 1 k.p.c. przez sprzeczność ustaleń Sądu z zebranym materiałem dowodowym w zakresie zawarcia, wykonywania umowy zlecenia, wysokości wynagrodzenia,

- naruszenie art. 217 § 1 i 3 k.p.c. przez oddalenie wniosków dowodowych w przedmiocie zeznań świadków, dowodu z opinii biegłego w przedmiocie wysokości wynagrodzenia.

Wskazując na powyższe organ rentowy wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku przez oddalenie odwołania, ewentualnie o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania celem ustalenia wynagrodzenia w prawidłowej wysokości. Nadto skarżący wniósł o zasądzenie kosztów postępowania za obie instancje według norm przepisanych.

Apelujący podtrzymał też wnioski dowodowe o dopuszczenie dowodu z zeznań świadka S. K. (1) oraz dowodu z opinii biegłego, na okoliczności zgodnie z tezami dowodowymi sformułowanymi w postępowaniu przed Sądem Okręgowym. W uzasadnieniu apelacji organ rentowy podniósł, że umowy zlecenia pomiędzy A. C. a Ł. K. w rzeczywistości nie były zawarte i wykonywane. Samo wykonywanie fotografii na uroczystościach zaślubin i wesela u A. i T. S. (2) w dniu 7 września 2013 r. i u I. i P. W. w dniu 21 września 2013 r. nie jest, zdaniem skarżącego, wykonywaniem umowy zlecenia, lecz świadczeniem przez A. C. na rzecz Ł. K., przy czym wynika to ze związku istniejącego pomiędzy nimi, z tego, że wcześniej przed podpisaniem umów już taka pomoc miała miejsce. Organ rentowy podniósł, że świadkowie za wyjątkiem M. D. (1), prowadzącego dużą firmę i zajmującego się obsługą większych imprez, podali, iż nigdy nie zawierali umów zlecenia, co jest uzasadnione cenami za usługi w przedziale 1000 do 3000 złotych, nie pozwalającymi na zatrudnienie pracownika, w szczególności z wynagrodzeniem 9000 złotych. Przy przyjęciu stawki maksymalnej 3000 złotych i czterech imprezach w miesiącu, przychody, po odjęciu podatku dochodowego i kosztów, pochłaniałoby w całości wynagrodzenie, a przy braku zlecenia w każdy weekend przychody nie wystarczałby na zapłatę wynagrodzenia. W ocenie skarżącego, umowy zlecenia z wysoką podstawą nieuzasadnioną okolicznościami sprawy zostały zawarte celem obejścia prawa i uzyskania wysokich świadczeń z ubezpieczenia społecznego, w związku z ciążą A. C. ze związku z Ł. K.. Wymienione wyżej czynności fotografowania miały na względzie ten cel ukryć, stwarzając pozory zawarcia i wykonywania umów zlecenia. Sąd Apelacyjny dodatkowo ustalił i zważył, co następuje:

Stawka za wykonanie zdjęć (reportażu) z uroczystości zaślubin i wesela kształtuje się w granicach od 2.000zł do 3.500zł . Wykonanie zdjęć w plenerze jest dodatkowo płatne (ok. 800 – 1.500zł), podobnie jak i podczas poprawin. Z każdym klientem ustalany jest indywidualnie zarówno zakres usługi fotografowania, jak i cena, która uzależniona jest również od miejsca uroczystości. Z reguły podczas wesela fotograf kończy pracę około godziny po oczepinach. Przeważnie osoba prowadząca działalność gospodarczą w zakresie fotografii ślubnej uzyskuje od 20 do 35 zleceń na tego typu usługi w roku. Przy zleceniu usługi wykonania samych zdjęć (bez ich obróbki) innej osobie, prowadzący działalność zazwyczaj płaci zleceniobiorcy około 40% stawki (dowód: zeznania świadka S. K. (1) – protokół rozprawy z 15.07.2015r. od 00:03:27 do 00:12:23).

Apelacja nie jest zasadna .

Sąd Apelacyjny zasadniczo aprobuje stanowisko Sądu Okręgowego, wyrażone w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku. W ocenie Sądu Apelacyjnego, Sąd pierwszej instancji prawidłowo ustalił stan faktyczny oraz dokonał wszechstronnej oceny zgromadzonego materiału dowodowego przy uwzględnieniu zasad logicznego rozumowania i doświadczenia życiowego, które to ustalenia faktyczne Sąd Apelacyjny przyjmuje za własne. Nie można zatem podzielić zarzutu obrazy art. 233 § 1 k.p.c., określającego granice swobodnej oceny dowodów. Skuteczne postawienie zarzutu naruszenia tego przepisu wymaga wykazania, że Sąd uchybił zasadom logicznego rozumowania lub doświadczenia życiowego, to bowiem jedynie może być przeciwstawione uprawnieniu sądu do dokonywania swobodnej oceny dowodów. Nie jest natomiast wystarczające przekonanie strony o innej niż przyjął Sąd wadze (doniosłości) poszczególnych dowodów i ich odmiennej ocenie niż ocena Sądu. To, że określony dowód został oceniony niezgodnie z intencją skarżącego, nie oznacza naruszenia art. 233 § 1 k.p.c. Ocena dowodów należy bowiem do Sądu orzekającego i nawet w sytuacji, w której z dowodu można było wywieść wnioski inne niż przyjęte przez Sąd, nie dochodzi do naruszenia art. 233 § 1 k.p.c. Apelujący – zdaniem Sądu Apelacyjnego – w niniejszej sprawie takich uchybień nie zdołał wykazać. Wbrew zarzutom organu rentowego, Sąd Okręgowy dokonał wszechstronnej i wnikliwej oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego, słusznie wskazując, że fakt wykonywania przez A. C. czynności fotografowania na ślubach i weselach, które prowadził jako didżej Ł. K., bezspornie wynika z logicznych, przekonujących i korespondujących ze sobą zeznań świadków A. S., T. S. (1), I. W. i P. W. oraz złożonych nagrań na płytach CD. Zdaniem Sądu Apelacyjnego, w świetle ustalonego stanu faktycznego nie ma podstaw do przyjęcia, że umowy zlecenia zawarte pomiędzy odwołującymi się były czynnościami pozornymi. Zgodnie z przepisem art. 58 § 1 k.c. sankcja nieważności czynności prawnej została przewidziana w przypadku, kiedy celem czynności prawnej jest obejście ustawy. Przyjmuje się, że działanie mające na celu obejście ustawy polega na wywołaniu pewnego skutku prawnego, który jest zakazany przez przepisy bezwzględnie obowiązujące, za pomocą takiego ukształtowania czynności prawnej, że zewnętrznie ma ona cechy niesprzeciwiające się obowiązującemu prawu. Wobec tego, aby przyjąć, że dana umowa – w niniejszej sprawie umowa zlecenia - zmierza do obejścia prawa, wymagane jest poczynienie konkretnych ustaleń faktycznych dotyczących okoliczności jej zawarcia, celu jaki strony zamierzały osiągnąć, charakteru wykonywanej pracy. Nie może budzić wątpliwości założenie, że stronom umowy, na podstawie której rzeczywiście były wykonywane obowiązki i prawa wynikające z tej umowy, nie można przypisać działania w celu obejścia ustawy.

Dodatkowo należy wskazać na utrwalone orzecznictwo Sądu Najwyższego, zgodnie z którym, cel zawarcia umowy o pracę, w postaci uzyskania świadczeń z ubezpieczenia społecznego, nie jest sprzeczny z ustawą (zob. wyrok Sądu Najwyższego z 4.08.2995, II UK 320/04, (...) 2006/7-8/122). W rezultacie zawarcie umowy o pracę przez kobietę w zaawansowanej ciąży, nawet w sytuacji gdy jej zachowanie obliczone jest na uzyskanie w niedługim czasie świadczeń z ubezpieczenia społecznego, przy faktycznym wykonywaniu obowiązków pracowniczych, nie prowadzi do uznania, że osoba taka nie podlega ubezpieczeniom społecznym z racji zatrudnienia. Rozszerzając powyższe rozważania na zastosowanie art. 58 § 1 k.c. względem działalności gospodarczej wypada także odnotować stanowisko zaprezentowane przez Sąd Apelacyjny w Gdańsku z 21 stycznia 2014r. (LEX nr 1428029), w którym wskazano, że podjęcie współpracy przez kobietę w ciąży przy prowadzeniu pozarolniczej działalności, nawet gdyby głównym motywem było uzyskanie przez nią świadczeń z ubezpieczeń społecznych, nie jest naganne, ani tym bardziej sprzeczne z prawem, jeżeli współpraca ta była faktycznie wykonywana. Przenosząc powyższe na grunt przedmiotowej sprawy należy zaakceptować stanowisko Sądu I instancji, że z zebranego materiału dowodowego jednoznacznie wynika, że w okresie od 1 lipca 2013r. A. C. niewątpliwie wykonywała czynności fotografowania na imprezach (ślubach, weselach), które prowadził jako didżej Ł. K., a więc czynności będących przedmiotem zawartych pomiędzy odwołującymi umów zlecenia.

Okoliczność, że A. C. we wcześniejszym okresie pomagała Ł. K. w pracy związanej z prowadzoną przez płatnika składek działalnością i także robiła zdjęcia podczas prowadzonych przez niego uroczystości, nie stanowi wystarczającego podłoża do konstatowania, że pomiędzy odwołującymi się nie doszło w rzeczywistości do zawarcia i wykonywania umowy zlecenia od 1 lipca 2013r. To, że w przeszłości odwołująca się czasami świadczyła pomoc Ł. K. nie świadczy o niemożności sformalizowania tej pomocy w drodze zawarcia pomiędzy stronami umowy zlecenia, tym bardziej, że – jak wynika z zeznań płatnika składek – zamierzał rozszerzyć zakres prowadzonej działalności również o usługi fotografowania na imprezach, które prowadził. Zdaniem Sądu Apelacyjnego, brak jest podstaw do ingerowania w sposób prowadzenia i wykonywania działalności przez płatnika składek, w szczególności do stwierdzenia, że Ł. K., jako prowadzący działalność gospodarczą, nie mógł zlecić innej osobie usługi fotografowania na weselach, które prowadził jako didżej.

W ocenie Sądu Apelacyjnego, wynik uzupełniającego postępowania dowodowego potwierdził trafność rozstrzygnięcia Sądu I instancji w zakresie przyjętej przez ten Sąd z tytułu zawartych umów zlecenia wysokości wynagrodzenia stanowiącego podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne A. C.. W szczególności, zeznania świadka S. K. (1) potwierdziły dokonane przez Sąd Okręgowy ustalenia w zakresie przeciętnej wysokości stawek na rynku za wykonanie zdjęć (reportażu) na ślubach i przyjęciach weselnych. Uwzględnić przy tym należy, że A. C. wykonywała zlecone prace wykorzystując własny sprzęt oraz dokonywała obróbki zdjęć, a zatem przyjęte przez Sąd wynagrodzenie nie może być uznane za wygórowane czy znacznie odbiegające od stawek za tego typu usługi na rynku. Ponadto, przy skali zleceń na tego typu usługi, wynoszących – jak zeznał świadek S. K. od 20 do 35 rocznie – należy uznać, wbrew twierdzeniom skarżącego, że płatnik składek miał realną możliwość uzyskiwania przychodów zapewniających zlecenie wykonywania zdjęć A. C. za miesięcznym wynagrodzeniem w wysokości 4.000zł. Przyjmując bowiem minimalną liczbę 20 wesel w roku, o której mówił świadek S. K., oraz minimalną, wynikającą również m.in. z zeznań tego świadka, stawkę 2.000zł dla fotografa, daje to rocznie 40.000zł za usługi fotograficzne na samych weselach, a przecież – jak wynika z ustaleń Sądu – Ł. K. prowadził także inne imprezy (jako konferansjer, prezenter itp.), do fotografowania których zamierzał zatrudniać odwołującą się. Jak wynika zresztą z zeznań świadków, klienci chętnie korzystają z możliwości zamówienia kompleksowej usługi (tj. prowadzenia i fotografii) na tego rodzaju imprezach. Z tego też m.in. względu, jak wynika z twierdzeń płatnika składek, zmierzał on do rozszerzenia oferty swojej działalności o tego rodzaju usługi i w tym celu zatrudnił na umowę zlecenia A. C..

Sąd Apelacyjny oddalił zawarty w apelacji wniosek o przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego do spraw fotografii, gdyż dowód ten – w ocenie Sądu Apelacyjnego – jest nieprzydatny dla rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy. Wskazać bowiem należy, że Ł. K. nie zlecał odwołującej się prac z zakresu fotografii artystycznej, ale przedmiotem zlecenia było wykonywanie zdjęć podczas ślubów, przyjęć weselnych i innych imprez. Przy tego typu fotografii – jak wynika z zeznań świadków S. K. (1), I. W., P. W., A. S., M. D. (1) - liczy się przede wszystkim gust i wymagania klientów. Tym samym bez znaczenia jest ocena stopnia profesjonalności zdjęć wykonanych przez A. C., skoro – jak wynika z zeznań świadków A. S., T. S. (1), I. W. i P. W. – podobały się one klientom, którzy decydowali się na zamówienie takiej usługi u Ł. K..

Z powyższych względów Sąd Apelacyjny, nie znajdując podstaw do uwzględnienia apelacji, na podstawie art. 385 k.p.c. orzekł o jej oddaleniu.

O kosztach zastępstwa procesowego w postępowaniu apelacyjnym Sąd orzekł w oparciu o treść art. 98 § 1 kpc oraz § 13 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (tekst jednolity: Dz. U. z 2013r., poz. 461).

Przewodniczący: Sędziowie: