Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 maja 2015 roku

Sąd Rejonowy dla Warszawy – Śródmieścia w Warszawie I Wydział Cywilny

w następującym składzie:

Przewodniczący: SSR Joanna Dalba

Protokolant: aplikant adwokacki Paweł Suwara

po rozpoznaniu w dniu 27 maja 2015 roku w Warszawie

na rozprawie

sprawy z powództwa T. K.

przeciwko miastus. W.

o ustalenie i zapłatę

1.  ustala, że powodowi T. K.przysługuje uprawnienie do 50 % bonifikaty do opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego za rok 2014 ułamkowej części gruntu stanowiącego część działki ewidencyjnej numer (...)z obrębu (...)związanego z własnością lokalu mieszkalnego numer (...)przy ulicy (...);

2.  oddala powództwo o zapłatę;

3.  zasądza od pozwanego miasta s. W.na rzecz powoda T. K.kwotę 30,00 zł (trzydzieści złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania o ustalenie;

4.  nie obciąża powoda T. K. kosztami postępowania o zapłatę.

­Sygn. akt I C 2240/14

UZASADNIENIE

Pozwem złożonym w dniu 13 sierpnia 2014 r. powód T. K.wystąpił przeciwko Miastu S. W.o ustalenie, że przysługuje mu uprawnienie do 50 % bonifikaty od opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego za rok 2014 ułamkowej części gruntu stanowiącego część działki ewidencyjnej nr (...)z obrębu (...)związanego z własnością lokalu mieszkalnego nr (...)przy ul. (...)oraz o zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, że wnioskiem z dnia 26 marca 2014 r. wystąpił o udzielenie mu 50% bonifikaty od opłaty rocznej za 2014 r. z tytułu użytkowania wieczystego wykazując niskie koszty utrzymania. Powód zaznaczył, iż zgodnie z art. 74 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami osobom fizycznym, których dochód miesięczny na jednego członka gospodarstwa domowego nie przekracza 50 % przeciętnego wynagrodzenia w gospodarce narodowej w roku poprzedzającym rok, za który opłata ma być wnoszona, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski”, właściwy organ udziela na ich wniosek 50 % bonifikaty od opłat rocznych z tytułu użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej, jeżeli nieruchomość jest przeznaczona lub wykorzystywana na cele mieszkaniowe. Powód wskazał w uzasadnieniu, iż powyższy przepis nie wskazuje rodzaju dokumentów, jakie powinny być złożone przez wnioskodawcę w celu uzyskania bonifikaty. W ocenie powoda, powinny to być dokumenty, które potwierdzają wysokość dochodów, która uprawnia do przyznania bonifikaty. Powód wskazał, iż z przedłożonych przez niego dokumentów jednoznacznie wynika, iż spełnia on ustawowe przesłanki do przyznania mu bonifikaty za rok 2014. (pozew i załączniki – k. 1-14)

W odpowiedzi na pozew złożonej w dniu 15 grudnia 2014 r. (data wpływu) pozwany Miasto S. W. reprezentowane przez profesjonalnego pełnomocnika – wniósł o oddalenie powództwa i obciążenie powoda kosztami zastępstwa procesowego. W uzasadnieniu odpowiedzi na pozew, pozwany wskazał, iż formularz wniosku o udzielenie bonifikaty wyraźnie wskazuje na dokumenty, które należy załączyć w celu potwierdzenia uzyskiwanego dochodu, a przypadku ich braku powód powinien udokumentować inne źródła pozwalające mu na utrzymanie gospodarstwa domowego. W ocenie pozwanego, powód nie złożył stosownych dokumentów, co skutkowało odmową przyznania bonifikaty. Pozwany podniósł, iż twierdzenia powoda są nieuzasadnione, bowiem to na wnioskodawcy ciąży obowiązek udowodnienia żądania dotyczącego udzielenia bonifikaty. (odpowiedź na pozew i załączniki – k. 32-34)

W piśmie złożonym w dniu 16 grudnia 2014 r. strona pozwana wskazała, iż przedstawiony przez powoda dochód nie koresponduje z realnymi kosztami utrzymania jest nieprawdziwe. Zdaniem pozwanego zarówno zaświadczenie o dochodach, jak i oświadczenie o innych źródłach utrzymania lokalu, niedostatecznie wykazują wysokość dochodu, która uprawnia do bonifikaty. W świetle powyższego pozwany wniósł o dopuszczenie i przeprowadzenie dowodu z dokumentów znajdujących się w aktach spraw komorniczych prowadzonych przeciwko powodowi. (pismo i załączniki – k. 35-41)

Na rozprawie w dniu 27 lutego 2015 r. powód wniósł dodatkowo o zapłatę kwoty 6,10 zł tytułem zwrotu kosztów ksero oraz kwoty 6,80 tytułem zwrotu kosztów dojazdu do sądu. (protokół - k. 63)

W piśmie z dnia 21 maja 2015 r. (data wpływu) powód podtrzymał swoje stanowisko w zakresie powództwa o ustalenie oraz rozszerzył powództwo o żądanie zapłaty kwoty 100,00 zł z tytułem zwrotu poniesionych kosztów leczenia psychiatrycznego. (pismo - k. 78-81).

W dalszej części procesu strony podtrzymały swoje stanowiska.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powód T. K.jest właścicielem nieruchomości lokalowej nr (...) położonej w W., przy ul. (...)i współużytkownikiem wieczystym nieruchomości gruntowej związanej z prawem własności w/w lokalu. Właścicielem nieruchomości gruntowej jest m.st. W.. (bezsporne, potwierdzone informacją z KW – k. 37-41).

W dniu 26 marca 2014 r. powód złożył wniosek o udzielenie 50% bonifikaty od opłaty rocznej za 2013 r. z tytułu użytkowania wieczystego, do którego załączył zaświadczenie z urzędu skarbowego poświadczające, iż jego dochody osiągnięte w roku 2013 wyniosły 3050,00 zł, tj. 254,17 zł miesięcznie. Do wniosku powód załączył również oświadczenie, iż czynsz jest opłacany z dodatku mieszkaniowego wypłacanego przez Urząd Miasta (...) (...)oraz ze środków uzyskanych z pomocy społecznej (kopie dokumentów: wniosku z dnia 26 marca 2014 r. – k.12; zaświadczenia z urzędu skarbowego z dnia 4 marca 2014 r. – k. 14; oświadczenia z dnia 26 marca 2014 r.-13)

Pismem z dnia 12 maja 2014 r. Burmistrz D. Ś. m. st. W., W. B., stwierdził, iż dokumenty złożone przez powoda są niekompletne, bowiem nie zawierają dokumentów potwierdzających korzystanie przez powoda z pomocy społecznej oraz dodatków mieszkaniowych. Naczelnik poinformowała powoda, iż rozpatrzenie wniosku zostanie zatrzymane do czasu uzyskania pełnego zakresu informacji umożliwiających uznanie spełnienia wymogów do uzyskania bonifikaty, wymagane przepisami ustawy o gospodarce nieruchomościami. (kopia pisma z dnia 12 maja 2014 r. UD-IX- (...) – k. 11)

W odpowiedzi na pismo Urzędu Miasta (...) W. T. K.pismem z dnia 26 czerwca 2014 r. wskazał, iż wszystkie dokumenty świadczące o jego dochodach, wymagane przez ustawę w celu uzyskania bonifikaty, zostały przez niego złożone razem z wnioskiem z dnia 26 marca 2014 r. T. K.zaznaczył w piśmie, iż zarówno dodatek mieszkaniowy jak i inne źródła dofinansowania do czynszu nie podlegają opodatkowaniu i nie są zaliczane do dochodu. (kopia pisma z dnia 25 czerwca 2014 r. – k. 10)

Pismem z dnia 07 lipca 2014 r. pozwany miasto (...) W.wydało poinformowało T. K.o odmowie udzielenia 50% bonifikaty do opłaty rocznej za rok 2014 z tytułu użytkowania wieczystego. W uzasadnieniu pozwany stwierdził, iż wskazany przez T. K.dochód nie koresponduje z realnymi kosztami utrzymania lokalu mieszkalnego w jednym z najdroższych obiektów na terenie dzielnicy Ś.. Urząd Miasta (...) W.wskazał, iż wobec odmowy przedstawienia przez T. K.pełnej informacji o wysokości dochodów, nie ma możliwości stwierdzenia spełnienia warunku do przyznania bonifikaty od opłaty rocznej za 2013 r. (kopia pisma z dnia 07 lipca 2014 r. – k.9-9 verte).

T. K. nie posiadał nieujawnionych źródeł dochodu, w 2013 r. utrzymywał się z prac dorywczych a spłaty zadłużenia wynikającego z akt postępowania egzekucyjnego dokonał dzięki pożyczce w wysokości udzielonej przez siostrę I. F. (protokół z rozprawy z dnia 27 maja 2015 r. - k. 91-94 postanowienie o umorzeniu postępowania egzekucyjnego - k.71).

W oświadczeniu z 10 września 2014 r. powód zadeklarował, że oprócz mieszkania nie posiada żadnego majątku ani oszczędności, a jego głównym źródłem utrzymania jest pomoc rodziny. (oświadczenie - k. 17, 17v., 18, 18v.).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o dokumenty znajdujące się w aktach sprawy, których autentyczność nie budziła wątpliwości Sądu oraz w oparciu o zeznania powoda, których prawdziwość w świetle zebranego w sprawie materiału dowodowego nie budziła wątpliwości.

Sąd zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 189 k.p.c. powód może żądać ustalenia przez sąd istnienia lub nieistnienia stosunku prawnego lub prawa, gdy ma w tym interes prawny. Z przedmiotowego przepisu wynika, muszą zostać spełnione dwie przesłanki: powód musi mieć interes prawny w ustaleniu istnienia stosunku prawnego oraz ustalenie powinno dotyczyć stosunku prawnego lub prawa, a nie stanu faktycznego lub faktu.

Sąd ma obowiązek badania z urzędu, czy istnieje interes prawny powoda, ponieważ interes prawny jest materialnoprawną przesłanką powództwa o ustalenie. Interes prawny decyduje o dopuszczalności badania i ustalania prawdziwości twierdzeń powoda, że wymieniony w powództwie stosunek prawny lub prawo istnieje.

Interes prawny występuje wówczas, gdy istnieje niepewność stanu prawnego lub prawa, tj. istnieje konieczność uzyskania wyroku odpowiedniej treści, wywołana rzeczywistym naruszeniem albo zagrożeniem naruszenia określonej sfery prawnej. Niepewność ta powinna mieć charakter obiektywny, czyli zachodzić według oceny sytuacji, a nie tylko opierać się na subiektywnym przekonaniu strony.

W niniejszej sprawie powód ma interes prawny w żądaniu ustalenia, że przysługuje mu uprawnienie do 50 % bonifikaty od opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego za rok 2014 ułamkowej części gruntu stanowiącego część działki ewidencyjnej nr (...)z obrębu (...)związanego z własnością lokalu mieszkalnego nr (...)przy ul. (...). Wskazać należy, iż interes prawny w sprawie o ustalenie istnienia lub nieistnienia stosunku prawnego lub prawa nie decyduje wprost o zasadności powództwa a jedynie warunkuje możliwość zbadania i ustalenia prawdziwości twierdzeń powoda, że dany stosunek prawny lub prawo istnieje (wyrok Sąd Najwyższego z dnia 18 czerwca 2009r. II CSK 33/09).

Zgodnie z art. 74 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. Nr 102 z 2010 r., poz. 651 z późniejszymi zmianami) osobom fizycznym, których dochód miesięczny na jednego członka gospodarstwa domowego nie przekracza 50% przeciętnego wynagrodzenia w gospodarce narodowej przysługuje 50% bonifikaty od opłat rocznych z tytułu użytkowania nieruchomości gruntowej jeżeli przeznaczona jest ona wykorzystywana na cele mieszkaniowe.

T. K. złożył stosowny wniosek o udzielenie ww. bonifikaty. Zgodnie z pouczeniem m. st. W., winien on jeszcze przedstawić zaświadczenie US o wysokości dochodu za okres całego roku, poprzedzającego wniosek. Zaświadczenie takie zostało przez niego przedstawione. Podobnie złożył on oświadczenie o tym, że czynsz za lokal opłaca z dodatku mieszkaniowego, przyznanego mu przez Urząd m. st. W.. Wskazać należy, iż dodatek mieszkaniowy przyznawany jest osobom najuboższym, po przeprowadzeniu przez służby pozwanego stosownego postępowania na okoliczność sytuacji osobistej i materialnej wnioskującego.

Należy także podkreślić, że pozwany nie wskazał, jakie konkretnie dokumenty powód powinien przedstawić (poza wskazanymi powyżej), by przekonały go o prawdziwości twierdzeń odnośnie sytuacji materialnej, poprzestając jedynie nie stwierdzeniu, że informacje te są niewiarygodne.

Należy wskazać, że w świetle powyższego przepisu istotne są faktycznie uzyskiwane dochody przez osobę ubiegającą się o udzielenie jej bonifikaty. Nie mają zaś znaczenia ewentualne możliwości zarobkowe danej osoby.

Tym samym, roszczenie T. K. dotyczące żądania ustalenia okoliczności wskazanych w pozwie dotyczą jego praw, a tym samym spełniają przesłankę do żądania ustalenia przez sąd istnienia stosunku prawnego (podobnie wyrok Sąd Najwyższego z dnia 25 czerwca 1998r. III CKN 563/97, uchwała Sąd Najwyższego z dnia 4 grudnia 1991r. II PZP 3/91, uchwała Sąd Najwyższego z dnia 17 grudnia 1987r. III CZP 68/87). Nadto, powód wypełnił wymogi stawiane mu przez pozwanego co do przedstawionych dokumentów.

Mając na uwadze powyższe powództwo o ustalenie podlegało uwzględnieniu. (por. pkt. 1 wyroku)

Zdaniem sądu roszczenie powoda o zapłatę kwoty jest oczywiście bezzasadne, a przytoczone przez niego okoliczności budzą wątpliwości. Sąd oddalił powództwo o zapłatę kwoty 100,- zł. tytułem kosztów leczenia psychiatrycznego. Powód wskazał na str. 3 jego pisma z dnia 21 maja 2015 r. – k. 80 cyt.: „W związku ze bezpodstawnymi oskarżeniami i nie stosownymi uwagami bez podania powodów wnoszę o zapłatę od strony pozwanej kwoty 100,00 pln z tytułu poniesionych kosztów leczenia, ponieważ mój stan zdrowia pogorszył się i musiałem udać się na wizytę do lekarza psychiatry.” (k. 80) Z powyższego wynika, że podstawą prawną twierdzeń powoda jest art. 415 kc dotyczący czynów niedozwolonych.

„Do przesłanek odpowiedzialności deliktowej należą: zdarzenie, z którym system prawny wiąże odpowiedzialność na określonej zasadzie, oraz szkoda i związek przyczynowy między owym zdarzeniem a szkodą.” (por. komentarz do art. 415 kc pod red. Adama Olejniczak, Lex 2014 r.)

W ocenie Sądu żadnej z powyższych przesłanek powód żadnej z ww. przesłanek nie udowodnił, w szczególności przedłożone zaświadczenie o konsultacji psychiatrycznej nie wykazuje związku między postępowaniem w sprawie udzielenia bonifikaty z tytułu użytkowania wieczystego toczonym przed Urzędem m. st. W. a pogorszeniem stanu zdrowia psychicznego powoda.

W tym stanie rzeczy, orzeczono jak w pkt. 2 sentencji.

Należy zaznaczyć, iż podstawową zasadą dotyczącą kosztów procesu jest zasada odpowiedzialności za wynik postępowania. Stosownie do art. 98 § 1 k.p.c. strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. W związku z tym, Sąd postanowił zasądzić od pozwanego na rzecz powoda koszty w kwocie 30,00 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania o ustalenie. Sąd nie uwzględnił w powyższej kwocie kosztów wykonania kserokopii, o co wnosił powód, albowiem do akt złożono niepoświadczone paragony, nie stanowiące imiennych rachunków. Mając powyższe na uwadze, orzeczono jak w punkcie 3 sentencji.

Zgodnie zaś z art. 102 k.p.c. w wypadkach szczególnie uzasadnionych sąd może zasądzić od strony przegrywającej tylko część kosztów albo nie obciążać jej w ogóle kosztami. Dlatego też sąd nie obciążył powoda kosztami postępowania o zapłatę. Biorąc powyższe pod uwagę, orzeczono jak w punkcie 4 sentencji.

ZARZĄDZENIE

(...)

Dnia 09.06.2015 r.