Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 6 maja 2014 roku

Sąd Rejonowy dla Warszawy Śródmieścia w Warszawie I Wydział Cywilny

w następującym składzie:

Przewodniczący: SSR Aleksandra Różalska - Danilczuk

Protokolant: Alicja Kicka

po rozpoznaniu dnia 29 kwietnia 2014 roku w W.

na rozprawie

sprawy z powództwa Miasta S. W.

przeciwko J. J. (1), R. J. (1), N. J. i Z. J.

o rozwiązanie umowy najmu i eksmisję

I.  rozwiązuje umowę najmu lokalu mieszkalnego nr (...) położonego w W. przy ul.(...)

II.  nakazuje pozwanym J. J. (1), R. J. (1), N. J.i Z. J.aby opróżnili i opuścili lokal mieszkalny nr (...)położony w W.przy ul.(...)i wydali go powodowi miastu s. W.

III.  zasądza od pozwanych solidarnie na rzecz powoda kwotę 120 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego

Sygn. akt I C 2835/13

UZASADNIENIE

Pozwem wniesionym w dniu 6 listopada 2013 r. powód miasto (...) W.wniósł o rozwiązanie umowy najmu lokalu mieszkalnego nr (...)przy ul. (...)w W.oraz nakazanie pozwanym J. J. (1)i R. J. (1)aby opuścili i opróżnili z rzeczy przedmiotowy lokal.

Postanowieniem wydanym na rozprawie w dniu 13 lutego 2014 r. Sąd wezwał do udziału w sprawie w charakterze pozwanych N. J. i Z. J..

Pozwani wnosili o oddalenie powództwa w całości.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Pozwani J. J. (1) i R. J. (1) są najemcami lokalu mieszkalnego nr (...) przy ul. (...) w W. na podstawie decyzji z dnia 10 czerwca 1992 r. Zamieszkują tam wraz z dziećmi N. J. i Z. J. (bezsporne, potwierdzone decyzją – k. 27-28).

R. J. (1) odziedziczył w 2005 r. po swojej matce R. J. (2) lokal mieszkalny nr (...) przy ul. (...) w W. (bezsporne, potwierdzone aktem notarialnym – k. 6 – 13, wydruk z elektronicznej księgi wieczystej – 19 – 26).

Pismem z dnia 7 dnia 2012 roku miasto (...) W.zwróciło się do pozwanych o rozwiązanie umowy najmu ze względu na fakt posiadania przez R. J. (1)prawa własności powyższego lokalu, co stanowić miało ważną przyczynę o której mowa w art. 11 ust. 10 ustawy z dnia 11 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego. Pismo zostało pozwanym doręczone 14 grudnia 2012 roku (dowód: pismo – k. 14 – 15, pocztowe potwierdzenie odbioru – k. 16).

W dniu 21 grudnia 2012 roku powyższa nieruchomość została przekazana w drodze darowizny córce R. J. (1) i J. M. J. (bezsporne, potwierdzone aktem notarialnym – k. 6 – 13).

Pozwany R. J. (1) pracuje jako lekarz a jego miesięczne wynagrodzenie to ok. 10.000 zł netto. Pozwana J. J. (1) pobiera emeryturę w wysokości ok. 1.400 zł netto. Pozwana N. J. pracuje jako lekarz weterynarii a pozwana Z. J. jest studentką. R. J. (1) posiada działkę o wielkości ok. 4 ha w gminie P., ok. 40 km od W. wraz z domem w stanie surowym. Pozwani R. J. (1) i J. J. (1) objęci są ustawową wspólnością majątkową (dowód: zeznania pozwanego R. J. (1) – k. 50 – 51, zeznania pozwanej J. J. (1) – k. 51).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie okoliczności, które nie były sporne pomiędzy stronami, oraz dokumentów zgromadzonych w aktach sprawy i aktach lokalowych, których prawdziwość nie była przez strony kwestionowana i nie budziła wątpliwości Sądu. Sąd oparł się również na zeznaniach pozwanego R. J. (1), które potwierdzały okoliczności wynikające z innych dowodów zgromadzonych w sprawie.

Sąd zważył co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie.

Powód wystąpił o rozwiązanie umowy najmu lokalu na podstawie art. 11 ust. 10 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (tekst jednolity: Dz. U. z 2005 r., Nr 31, poz. 266 ze zm.) (uopl). Zgodnie z tym przepisem z ważnych przyczyn, właściciel może wytoczyć powództwo o rozwiązanie stosunku prawnego i nakazanie przez sąd opróżnienia lokalu, jeżeli strony nie osiągnęły porozumienia co do warunków i terminu rozwiązania tego stosunku. W niniejszej sprawie powód podjął działania mające na celu rozwiązanie umowy najmu, jednak pozwani nie wyrazili na to zgody. Pojęcie "ważnych przyczyn", o których mowa w art. 11 ust. 10 ustawy z 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego jest pojęciem bliżej niesprecyzowanym. Powoduje to, że przepis pozostawił do uznania sądu orzekanie w każdym poszczególnym przypadku, przy uwzględnieniu - z jednej strony - zasady ochrony własności i - z drugiej strony - zasady ochrony najemców lokali mieszkalnych (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dn. 21 listopada 2011 r., I ACa 926/12, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 28 września 2001 r. III CKN 404/00).

Pozwany R. J. (1) pozostając w stosunku najmu lokalu nr (...) przy ul. (...) w W. odziedziczył po swojej matce mieszkanie przy ul. (...) w W. i przez okres kilku lat był jego właścicielem.

Ten stan rzeczy powodował, że posiadał lokal, w którym mógł zamieszkiwać wraz z rodziną i w ten sposób zaspokajać swoje potrzeby mieszkaniowe. Lokal ten, którego wartość wynosiła ok. 300.000 zł powód po otrzymaniu pisma w sprawie możliwości wypowiedzenia umowy najmu powód darował córce M. J.. Przez cały ten czas pozwani mieli zatem możliwość zapewniania swoich potrzeb mieszkaniowych w inny sposób niż pozostawanie w stosunku najmu lokalu należącego do zasobów mieszkaniowych miasta stołecznego W.. Ponadto stwierdzić należy, że kwota uzyskana ze sprzedaży nieruchomości darowanej córce w zupełności wystarczyłaby na zapewnienie potrzeb mieszkaniowych pozwanych poprzez nabycie bądź wynajęcie mieszkania na wolnym rynku. Dobrowolne wyzbywanie się majątku, nawet na rzecz osób bliskich, nie może znaleźć uzasadnienia dla braku możliwości zaspokajania swoich potrzeb mieszkaniowych i domagania się pomocy w tym zakresie od miasta s. W.. Co więcej pozwani jako osoby wykształcone i posiadające duże życiowe doświadczenie miały tego pełną świadomość.

Faktem powszechnie znanym jest, że mieszkań znajdujących się w zasobie miasta s. W.jest niewystarczająco w stosunku do potrzeb w tym zakresie. Wiele rodzin w trudnej sytuacji majątkowej zmuszonych jest miesiącami, a nawet latami czekać na przydział lokalu. Dlatego, zdaniem Sądu, bez wątpienia zachodziła uzasadniona przyczyna rozwiązania umowy najmu z pozwanymi. Bowiem lokal ten jest powodowi niezbędny do zaspokajania potrzeb mieszkaniowych mieszkańców stolicy, natomiast pozwani bez wątpienia posiadają środki chociażby na wynajmowanie lokalu na wolnym rynku.

Ponadto jak wynika z zeznań pozwanych posiadają oni działkę w okolicach W.zabudowaną domem mieszkalnym w stanie surowym. W ocenie sądu obecny majątek, który posiadają pozwani oraz fakt, że wszyscy z wyjątkiem Z. J.otrzymują wynagrodzenie z tytułu pracy bądź emerytury pozawala na uznanie, że mają oni możliwość zaspokojenia swoich potrzeb mieszkaniowych w inny sposób niż poprzez wynajmowanie lokalu należącego do zasobów mieszkaniowych miasta s. W..

Mając na uwadze powyższe, Sąd uznał, że zachodziła „ważna przyczyna” stanowiąca podstawę do rozwiązania stosunku prawnego i nakazania przez sąd opróżnienia lokalu wskazana w art. 11 ust. 10 uopl i orzekł jak w punkcie I i II wyroku.

O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1 i § 3 kpc oraz zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz.U.2013.490).

Wyrok w stosunku do N. J. i Z. J. jest wyrokiem zaocznym wydanym na podstawie art. 339 § 1 kpc. Pozwane nie stawiły się na rozprawie i nie zajęły stanowiska w sprawie mimo prawidłowego zawiadomienia. Mając na uwadze powyższe Sąd orzekł jak w wyroku.