Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 października 2015 r.

Sąd Okręgowy w Słupsku I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący:	SSO Janusz Blicharski
Protokolant:	sekr. sądowy Karina Hofman

po rozpoznaniu w dniu 14 października 2015 r. w Słupsku

na rozprawie

sprawy z powództwa G. U. (1)

przeciwko (...) Company SE w R.

o zadośćuczynienie, rentę i ustalenie

z udziałem interwenienta ubocznego po stronie pozwanej S. Z.

1. zasądza od pozwanego (...) Company SE w R. na rzecz G. U. (1) kwotę 104.490 zł /słownie: sto cztery tysiące czterysta dziewięćdziesiąt złotych/ z ustawowymi odsetkami:

- od kwoty 90.000 złotych /słownie: dziewięćdziesiąt tysięcy złotych/ od dnia 27 października 2015 r. do dnia zapłaty

- od kwoty 14.490 złotych /słownie: czternaście tysięcy czterysta dziewięćdziesiąt złotych/ z ustawowymi odsetkami od 28 września 2013 r. do dnia zapłaty;

2. zasądza od pozwanego (...) Company SE w R. na rzecz G. U. (1) rentę z tytułu zwiększonych potrzeb w wysokości 450 złotych /słownie: czterysta pięćdziesiąt złotych/ miesięcznie poczynając od 1 września 2013 r., płatną do dnia 10-tego każdego miesiąca z ustawowymi odsetkami w razie zwłoki w płatności poszczególnych rat;

3. zasądza od pozwanego (...) Company SE w R. na rzecz G. U. (1) rentę wyrównawczą w wysokości 480 złotych /słownie: czterysta osiemdziesiąt złotych/ miesięcznie poczynając od 1 września 2013 r., płatną do dnia 10-tego każdego miesiąca z ustawowymi odsetkami w razie zwłoki w płatności poszczególnych rat;

4. ustala odpowiedzialność pozwanego w stosunku do powoda za ewentualne przyszłe skutki wypadku z 25.02.2012 r.

5. oddala powództwo w pozostałej części;

6. nakazuje ściągnąć od pozwanego (...) Company SE w R. na rzecz Skarbu Państwa Sądu Okręgowego w S. kwotę 5.782,50 zł /słownie: pięć tysięcy siedemset osiemdziesiąt dwa złote 50/100/ tytułem opłaty od pozwu od zasądzonych kwot oraz kwotę 9.534,63 zł /słownie dziewięć tysięcy pięćset trzydzieści cztery złote 63/100/ tytułem zwrotu wydatków częściowo poniesionych przez Skarb Państwa;

7. nie obciąża powoda częścią kosztów należnych stronie pozwanej oraz Skarbowi Państwa;

8. znosi wzajemnie koszty zastępstwa prawnego stron.

Na oryginale właściwy podpis.

Sygn. I C 284/13

UZASADNIENIE

Powód G. U. (1) zażądał od pozwanej (...) Company SE w R. zasądzenia na swoja rzecz:

- kwoty 297.000 zł z ustawowymi odsetkami od 11.06.2012 r. do dnia zapłaty tytułem zadośćuczynienia;

- kwoty 10.284,74 zł tytułem skapitalizowanej renty wyrównawczej za okres od 1.03.2012 r. do 31.08.2013 r. wraz z odsetkami ustawowymi od doręczenia pozwanemu odpisu pozwu do dnia zapłaty oraz po 590,68 zł miesięcznie tytułem bieżącej renty wyrównawczej poczynając od 1.09.2013 r. płatnej do 10-go każdego miesiąca wraz z ustawowymi odsetkami w przypadku zwłoki w płatności;

- zasądzenia od pozwanej kwoty 29.601 zł tytułem skapitalizowanej renty na zwiększone potrzeby powoda za okres od 1.08.2012 r. do 31.08.2013 r. wraz z ustawowymi odsetkami od dnia następnego od dnia doręczenia pozwu pozwanej do dnia zapłaty, oraz kwoty po 2.270 zł miesięcznie tytułem bieżącej renty na zwiększony potrzeby powoda poczynając od 1.09.2013 r. płatnej do dnia 10-go każdego miesiąca wraz z ustawowymi odsetkami w przypadku zwłoki przy płatności.

Dodatkowo powód żądał ustalenia odpowiedzialności pozwanej za wszystkie mogące wystąpić w przyszłości skutki, będące następstwem wypadku, jakiemu uległ powód w dniu 25.02.2012 r. Dochodził również powód zasądzenia kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa prawnego.

Pozwany (...) Company SE w R. wniósł o oddalenie powództwa w całości twierdząc, iż żadne z roszczeń powoda nie zasługuje na uwzględnienie w stanie faktycznym i prawnym niniejszej sprawy. W pierwszej kolejności pozwany zwrócił uwagę na bardzo duże – przynajmniej 90% przyczynienie się powoda do wypadku z 25.02.2012 r. oraz wygórowane żądanie zadośćuczynienia w kwocie 297.000 zł. Pozwany przyznał przy tym, że dobrowolnie wypłacił powodowi zadośćuczynienie w kwocie 3.000 zł.

Kwestionował również pozwany prawo do renty wyrównawczej powoda z tytułu utraconych możliwości zarobkowych i powołał się przy tym na to, iż przed wypadkiem powód nie miał stałej pracy, a nielegalnie uzyskiwane dochody z pracy w szarej strefie nie uzasadniają żądania renty wyrównawczej. Zakwestionował również pozwany prawo powoda do renty z tytułu zwiększonych potrzeb, twierdząc iż jest to roszczenie przez powoda nie udowodnione.

Wreszcie pozwany twierdził, iż powód nie posiada interesu prawnego w żądaniu ustalenia odpowiedzialności pozwanego na przyszłość, gdyż stan zdrowia powoda jest stabilny, powód korzysta i będzie korzystał z wózka inwalidzkiego bez dobrych rokowań na przyszłość. Co do odsetek od kwoty zadośćuczynienia to pozwany wskazał iż mogą być one liczone co najwyżej od daty wyrokowania.

Sprawca wypadku S. Z. przystąpił do procesu w charakterze interwenienta ubocznego i w postępowaniu zajmował stanowisko identyczne ze stanowiskiem pozwanego.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny

W dniu 25.02.2012 r. w miejscowości S. S. Z. będąc w stanie nietrzeźwym kierował samochodem marki A. o nr rej. (...) i na skutek niedostosowania prędkości do panujących warunków drogowych stracił panowanie nad pojazdem, uderzył w drzewo a następnie dachował, w wyniku czego nieumyślnie spowodował u pasażera G. U. (1) obrażenia ciała w postaci złamania trzonu kręgu C5, złamania trzonu C6, złamania wyrostka poprzecznego kręgu C4 po stronie prawej, porażenia kończyn dolnych i głęboki niedowład kończyn górnych o typie dystalnych, otwartego złamania palców czwartego i piątego prawej ręki, co spowodowało ciężki uszczerbek na zdrowiu G. U. (1) w postaci ciężkiego kalectwa, zaś u drugiego pasażera K. P. (1) obrażenia ciała w postaci złamania kręgosłupa szyjnego, złamania kręgu C6 bez przemieszczenia oraz mnogie wielomiejscowe otarcia skóry, które naruszyły czynności narządów ciała na czas powyżej 7 dni.

W chwili wypadku kierujący pojazdem S. Z. pozostawał w stanie nietrzeźwości, mając zawartość 0,84 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu. Za przestępstwo z art. 177 §1 i 2 k.k., 178 §1 k.k. w zw. z art. 11 §2 k.k. S. Z. skazany został przez Sąd Rejonowy w L. na karę 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności, a nadto orzeczono wobec niego zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych na okres 5 lat.

dowód: akta sprawy (...) SR w L. oraz dokumentacja lekarska dotycząca obrażeń powoda k. 122, 125, 130, 147 akt sprawy.

Sprawca zdarzenia zawarł z pozwanym umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych

- bezsporne

Przed wypadkiem w dniu 25.02.2012 r. S. Z. będący wówczas „chłopakiem” siostry G. U. (1) przybył swoim samochodem A. do miejscowości S. i w domu R. U. wraz z powodem i innymi osobami spożywał alkohol. Powód na pewien czas odszedł od towarzystwa, położył się, a po wstaniu wyszedł do kolegów na wieś. W pewnym momencie S. Z. postanowił przestawić swój samochód w inne miejsce, jednak na skutek namów innych osób, w tym szczególnie powoda wyjechał z terenu zabudowania, a następnie uległ namowom kontynuowania dalszej jazdy. W pewnym momencie do samochodu S. Z. wsiadło kilka osób, przy czym na jedno miejsce pasażera obok kierowcy wsiadł powód oraz P. S.. Powód usiadł S. na kolana, twarzą był zwrócony w stronę kierowcy. Ani powód, ani S. nie byli przypięci pasami bezpieczeństwa, zaś powód dla utrzymania równowagi jedna ręka przytrzymywał się deski rozdzielczej, zaś druga siedzenia. Przez cały czas powód rozmawiał z kolegami siedzącymi na tylnym siedzeniu.

dowód: zeznania S. Z. k. 376v-377 oraz częściowo zeznania powoda k. 375v-376, świadka P. S. k. 175 i K. P. (2) k. 174v-175. oraz akta sprawy (...) Sądu Rejonowego w L..

Po wypadku G. U. (1) został przewieziony do Szpitalnego Oddziału Ratunkowego w L., był w tym czasie przytomny, jednak zgłaszał ból oraz niemożliwość poruszania kończynami dolnymi. W Wojewódzkim Szpitalu (...) w S. powód przebywał na Oddziale Neurologicznym od 26.02.2012 r. do 1.03.2012 r. Rozpoznano u niego w tym czasie złamanie trzonu kręgu C5, złamanie trzonu C6, złamanie wyrostka poprzecznego kręgu C4 po stronie prawej, porażenia kończyn dolnych i głęboki niedowład kończyn górnych o typie dystalnych, otwarte złamanie palców czwartego i piątego prawej ręki.

Następnie od 1.03.2012 r. do 23.03.2012 r. powód przebywał na Oddziale Anestezjologii i Intensywnej Terapii w L., po czym 23.03.2012 r. został przekazany do Oddziału (...) Neurologicznej Szpitala (...) w K.. W szpitalu w K. powód przebywał od 26.03.2012 r. do 6.07.2012 r. Przyjęto tam chorego z odleżynami na piętach, zacewnikowanego, bez kontroli zwieraczy odbytu, wymagającego całkowitej pomocy przy samoobsłudze.

Od 26.03.2013r. do 29.03.2013 r. przybywał na Oddziale (...) w S.. Powód został przyjęty na oddział celem kolejnej próby usprawnienia, jednak wypisał się on na własne żądanie w trzeciej dobie pobytu, z powodu zastrzeżeń do lekarzy i pielęgniarek, gdyż uznał że go źle traktują jako pacjenta. Z orzeczenia lekarza orzecznika ZUS z 28.03.2013 r. wynika, że powód jest całkowicie niezdolny do pracy od 26.02.2012 r. Okres niezdolności ograniczono datą 30.03.2014 r. podobnie jak okres niezdolności do samodzielnej egzystencji. Z karty zdrowia powoda w placówce podstawowej opieki medycznej w W. figurują zapisy o głębokim niedowładzie kończyn górnych i dolnych, o infekcjach dróg moczowych, o potrzebie stosowania majtek, cewników urologicznych, worków do moczu oraz stosowania F. i L.. W chwili obecnej powód może tylko samodzielnie jeść, o ile ktoś poda mu posiłek lub go nakarmi.

Aktualnie u powoda stwierdza się porażenie kończyn dolnych, niedowład kończyn górnych, zniekształcenie palców czwartego o piątego ręki prawej, zaburzenia emocji i okresowe stany lękowe. Uszczerbek na zdrowiu łączny określony został na 114%. Rokowania na przyszłość, co do odzyskania pełnego stanu zdrowia są bardzo niepomyślne, chociaż istnieje z uwagi na wiek powoda szansa na dalszą poprawę stanu funkcjonalnego to szansa ta jest coraz mniejsza, z uwagi na upływ czasu od wypadku oraz podejście powoda do kwestii rehabilitacji. Powód obecnie nie wymaga sprawowania opieki przez osoby drugie, a jedynie pomocy ze strony osób drugich w wykonywaniu czynności dnia codziennego. Oprócz samodzielnego zjedzenia przygotowanych posiłków powód potrafi samodzielnie obsługiwać komputer i pilota, a nadto wykona podstawowa toaletę. Aktualnie przy obecnym stanie zdrowia powód nie może podjąć zatrudnienia, ani w wyuczonym zawodzie piekarza, ani w żadnym zawodzie, w którym wymagany jest podejmowanie działań fizycznych. Powód mógłby jedynie pracować na komputerze, jednak nie posiada żadnych kwalifikacji do takich zawodów jak: grafik komputerowy, pracownik biurowy, asystent księgowego, ankieter telefoniczny.

dowód: dokumentacja medyczna powoda jak wyżej, zeznania powoda w charakterze strony 375v-376 oraz opinia Zakładu Medycyny Sądowej (...) w B. k. 202-224 oraz k. 261-262 (opinia uzupełniająca).

Powód z wykształcenia jest piekarzem, jednak w zawodzie pracował bardzo krótko, z uwagi na chorobę uczuleniową. Pięć ostatnich lat przed wypadkiem G. U. (1) nie podjął żadnego stałego zatrudnienia, ponieważ jak twierdził postanowił „bawić” się do ukończenia 30 roku życia. W ostatnich pięciu latach powód podejmował się zajęć dorywczych – na czarno, nie płacił podatków, nie składał zeznań podatkowych, głównie zatrudniał się przy remontach mieszkań, ale prace te nie miały charakteru stałego. W ciągu jednego dnia pracy powód mógł zarobić kwotę ok. 80 zł.

dowód: zeznania powoda k. 375v-376, zeznania S. Z. k. 377, zeznania W. O. k. 336-337, pismo Powiatowego Urzędu Pracy w L. k. 127 i pismo Naczelnika U. Skarbowego w L. k. 145.

W wyniku prowadzonego postępowania likwidacyjnego pozwany wypłacił powodowi tytułem zadośćuczynienia kwotę 3000 zł. W postępowaniu tym ubezpieczyciel przyjął 50 % przyczynienie się powoda do wypadku z racji odbywania podróży z nietrzeźwym kierowcą.

dowód: akta szkodowe k. 134

Nigdy nie zatrudniono do powoda fachowej opiekunki osób niepełnosprawnych, zaś niezbędną pomoc powód uzyskiwał od niepracującej matki. Czas trwania pomocy dla powoda to ok. 4 godzin w ciągu doby, stawka jednej godziny pracy opiekuna w obszarze działania Sądu Okręgowego w Słupsku wynosi ok. 10 zł/h. Dodatkowy koszt miesięczny środków sanitarnych i higienicznych wynosi ok. 250-300 zł miesięcznie. Powód nigdy nie starał się o rehabilitację refundowaną, a jedyną do której doszło przerwał po trzech dniach pobytu na oddziale.

dowód: zeznania powoda jak wyżej oraz zeznania matki powoda G. U. (2) k. 153.

Sąd zważył co następuje:

W pierwszej kolejności należy zważyć iż pozwany nie kwestionował swojej odpowiedzialności co do zasady, a dowodem tego była dobrowolna wypłata w postępowaniu likwidacyjnym 3.000 zł zadośćuczynienia. Podstawowymi spornymi kwestiami w niniejszym procesie były natomiast:

- stopień przyczynienia się powoda do zaistnienia szkody;

- istnienie podstaw do zasądzenia renty wyrównawczej;

- istnienie podstaw do zasądzenia renty z tytułu zwiększonych potrzeb;

- ustalenie odpowiedzialności pozwanego na przyszłość.

Analizując okoliczności w jakich doszło do wypadku w dniu 26.02.2012 r. należało w sposób właściwy ocenić zakres, w jakim do zaistnienia wypadku przyczynił się kierujący pojazdem S. Z., a w jakim wypadek i jego skutki były rezultatem działań samego powoda. Do wypadku doszło bowiem w sobotę wieczorem, w sytuacji gdy parę godzin wcześniej powód wspólnie z S. Z. i innymi osobami spożyli znaczne ilości alkoholu, co oznacza, że obaj musieli mieć świadomość stanu nietrzeźwości, w jakim się znajdowali.

Nie ma żadnych podstaw do przyjęcia, iż do feralnej podróży doszło z inicjatywy S. Z.. Osobą nalegająca na odbycie jazdy był powód i jego koledzy. Oprócz tego, iż powód zdaniem sądu wiedział o nietrzeźwości kierowcy, to dodatkowo ulokował się on w samochodzie w sposób urągający podstawowym zasadom podróżowania samochodem osobowym w którym obok kierowcy znajduje się tylko jedno miejsce dla pasażera.

W chwili wypadku G. U. (1) nie dość, że nie był przypięty pasami bezpieczeństwa, to dodatkowo siedział na kolanach kolegi, a dla zachowania równowagi jedną ręka przytrzymywał się deski rozdzielczej, zaś drugą siedzenia, a na dodatek odwrócony do tyłu rozmawiał i innymi pasażerami. Oczywistym jest również, że w takiej pozycji w sposób istotny utrudniał kierowcy prowadzenie pojazdu i obserwowanie tego co dzieje się obok.

Dla sądu oczywiste jest, że najpoważniejsze obrażenia jakich doznał powód ze wszystkich uczestników jazdy były skutkiem zlekceważenia właśnie tych podstawowych zasad zachowania pasażera w pojeździe.

W związku z powyższym trudno zgodzić się z powodem, który „dobrowolnie” zgodził się na przyjęcie, że w 50 % ponosi on winę za wypadek i jego skutki. Z drugiej strony trudno zaakceptować stanowisko pozwanego, że przyczynienie to wynosi aż 90 %. Kierowca nie dość, że był nietrzeźwy to jeszcze tolerował usadowienie się pasażerów w aucie w sposób urągający podstawowym zasadom podróżowania.

W ocenie Sądu powodowi należy przypisać 70 % przyczynienie się do wypadku i jego skutków. Dokonanie powyższego ustalenia było możliwe bez zasięgania opinii biegłego z zakresu badania przyczyn wypadków drogowych i ich rekonstrukcji. Oczywistym jest bowiem to, że jazda z nietrzeźwym kierującym oraz niezapięcie pasów bezpieczeństwa i jazda na kolanach innego pasażera w pozycji twarzą do kierowcy i bokiem do kierunku jazdy stwarzała olbrzymie ryzyko doznania obrażeń znacznie bardziej poważnych od tych jakich doznałby powód gdyby odbywał podróż zgodnie z przepisami. Równocześnie, zdaniem Sądu nawet biegły nie byłby w stanie ocenić czy i jakie obrażenia powstałyby u powoda gdyby prawidłowo zajmował miejsce pasażera. Oczywistym jest że obrażenia te nawet jeśliby powstały to ich zakres byłby o wiele mniejszy.

Z powyższych względów wniosek pozwanego o zasięgnięcie opinii w w/w zakresie należało oddalić a stopień przyczynienia się przez powoda ustalić na podstawie niespornych faktów i doświadczenia życiowego.

Kierując się zakresem obrażeń powoda jakich doznał w wyniku wypadku a szczególnie bardzo poważnymi konsekwencjami na jego dalsze życie Sąd uznał, że odpowiednim zadośćuczynieniem byłaby kwota 300.000 złotych, ponieważ jednak przyczynienie samego powoda wyniosło aż 70 % zadośćuczynienie należało zmniejszyć do 90.000 zł / 300.000 x 30 %/ .

Wyjściową kwotę zadośćuczynienia /600.000 zł minus wypłacone 3.000 zł/ pomniejszoną przez powoda o 50 % sąd uznał za zdecydowanie zawyżoną. Jednocześnie Sąd całkowicie pominął w swoich decyzjach co do wysokości zadośćuczynienia symboliczną kwotę wypłaconą z tego tytułu powodowi.

Decydując o odsetkach ustawowych od przyznanego zadośćuczynienia Sąd miał na uwadze to, że skoro stan zdrowia powoda, konsekwencje wypadku oraz kwotę zadośćuczynienia oceniano i określano na dzień orzekania, to również od dnia wyrokowania przysługiwać będą powodowi odsetki ustawowe od zasądzonego zadośćuczynienia.

Oprócz zadośćuczynienia, powód dochodził również:

-

skapitalizowanej renty wyrównawczej z tytułu utraconej zdolności do pracy zarobkowej w kwocie 10.284,74 zł za okres od 1 marca 2012 r. do 31 sierpnia 2013 r. oraz po 590,68 zł renty wyrównawczej miesięcznie od dnia 1 września 2013 r.;

-

skapitalizowanej renty na zwiększone potrzeby w kwocie 29.601,00 zł za okres od 1 marca 2012 r. do 31 sierpnia 2013 r. oraz bieżącej renty z tytułu zwiększonych potrzeb w wysokości 2.277 zł miesięcznie poczynając od 1 września 2013 r.

Wbrew stanowisku pozwanego i interwenienta roszczenia powyższe są uzasadnione jednak nie w wysokości żądanej przez powoda.

Przyznanie renty z powodu utraty możliwości zarobkowych nie jest uzależnione od tego, czy przed powstaniem zdarzenia szkodzącego pozwany pracował zarobkowo i czy osiągał z tego tytułu jakieś dochody. Istotne jest natomiast, że w chwili uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia był w stanie taką pracę wykonywać. Stąd też co do zasady zasądzenia renty może domagać się również bezrobotny, o ile warunki istniejące na rynku pracy uzasadniają z dostatecznym prawdopodobieństwem, że zdołałby zatrudnienie uzyskać, gdyby podjął starania w tym kierunku.

Z drugiej strony nie można abstrahować od postawy wykazywanej przez starającego się o rentę przed wyrządzeniem szkody. Wieloletnie unikanie pracy zarobkowej przez człowieka do tej pracy zdolnego pod znakiem zapytania stawia jego roszczenie o rentę po wypadku/podobnie SA w B. w wyroku z 15 lutego 2015 r. - sygn. Akt (...)LEX OMEGA (...)/

W przypadku powoda mamy do czynienia z osobą która przez kilka lat przed wypadkiem nie podejmowała stałego zatrudnienia na tzw. etat i nie płaciła podatków tym nie mniej powód podejmował się różnych prac dorywczych na czarno i z tego tytułu uzyskiwał pewne dochody które w całości przeznaczał na swoje bieżące potrzeby.

W toku procesu powód nie wykazał, że gdyby nie wypadek to uzyskał by on dochody miesięczne – jak pisze w pozwie – od 800 do 2700 złotych miesięcznie. Powód podejmował się różnych zajęć dorywczych przede wszystkim wykończeniowych w mieszkaniach i budynkach. Praca ta nie miała charakteru stałego a podawane przez powoda i pracującego z nim świadka O. zarobki z pewnością zostały zawyżone na użytek niniejszego procesu. Niewiarygodne jest by powód pracując przy pracach wykończeniowych i z dużymi przerwami zarabiał średnio miesięcznie po 3500 zł. Dla Sądu bardziej wiarygodne w tym zakresie były zeznania interwenienta ubocznego – wówczas chłopaka siostry powoda który za dwa dni zastępowania chorego powoda otrzymał jedynie 160 zł co daje stawkę 80 złotych za dzień pracy. Przy 20 dniach roboczych w miesiącu powód realnie mógł zarobić 1600 zł i to przy założeniu, iż nie czyniłby żadnych przerw, które jednak w rzeczywistości występowały. Należy przy tym pamiętać również, że powód nie pracował w wyuczonym zawodzie /piekarz/ co utrudnia specjalizację i pozbawia szans na wyższe zarobki.

Reasumując powyższe należy dojść do jednoznacznej konkluzji iż możliwości zarobkowe powoda nie przekraczały 1600 zł miesięcznie, a to z kolei daje podstawę do przyznania renty wyrównawczej w wysokości 30 % powyższych dochodów/ z racji wysokiego przyczynienia się do wypadku/ czyli 480 zł miesięcznie.

Taką właśnie kwotę 480 zł skapitalizowaną za 18 miesięcy od 1 marca 2012 r. do 31 sierpnia 2013 r. do sumy 8.640 zł, z ustawowymi odsetkami od 28 września 2013 r. do dnia zapłaty oraz kwotę bieżącej renty wyrównawczej w wysokości 480 zł poczynając od 1 września 2013 r. należało zasądzić na rzecz powoda.

Jako zbędny dla orzekania w sprawie ocenił i oddalił Sąd wniosek pozwanego o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego z zakresu medycyny pracy na okoliczność jakie prace może wykonywać powód po wypadku, przy uwzględnieniu, że powód deklaruje chęć nauki i podjęcia zatrudnienia. Jak wynika z opinii biegłych z (...) w B. powód nie może aktualnie podjąć zatrudnienia ani w wyuczonym zawodzie piekarza ani w żadnym zawodzie wymagającym podejmowania działań fizycznych. Powód co prawda mógłby co prawda pracować na komputerze ale nie posiada żadnych kwalifikacji do tego typu zawodów. Możliwość podjęcia jakiejkolwiek pracy zawodowej jest więc w przypadku G. U. (1) czysto teoretyczna i czysto teoretyczne i zbędne byłyby też rozważania biegłego w tym przedmiocie. W razie realnego przyuczenia do pracy na komputerze, zatrudnienia i osiągania z tego tytułu dochodów może mieć jedynie rodzić prawo pozwanego do żądania obniżenia renty wyrównawczej.

Również uzasadnione co do zasady jest roszczenie powoda o zasądzenie renty z tytułu zwiększonych potrzeb. Zwiększenie potrzeb poszkodowanego stanowi szkodę przyszłą wyrażającą się w stale powtarzających się wydatkach na ich zaspokojenie np. konieczność stałych zabiegów, rehabilitacji, opieki czy specjalnego odżywiania. Przyznanie renty z tytułu zwiększonych potrzeb na podstawie art. 444 § 2 k.c. nie jest uzależnione od wykazania, że poszkodowany te potrzeby zaspokaja i ponosi związane z tym koszty. Do przyznania renty wystarczy samo istnienie zwiększonych potrzeb jako następstwa czynu niedozwolonego.

W toku postępowania powód przedstawił jedynie dowody zakupu środków higienicznych, opatrunków, środków czystości oraz leków zaledwie na kwotę 857,60 zł/k.51 i nast./ oraz łóżka specjalistycznego za 1440 zł/k.65/ gdyż reszta tj.2160 zł pokryta została przez (...) Centrum Pomocy (...) w L.. Powód jak sam podał nie potrzebuje specjalnej /droższej / diety. Wydatki powoda na środki czystości , leki i opatrunki jak sam określił wynoszą 250 – 300 złotych miesięcznie/ po odliczeniu dopłat ze strony opieki społecznej/.

Z pewnością powód potrzebuje rehabilitacji jednak jego lekceważący stosunek do kwestii rehabilitacji i samowolne wypisanie się z Oddziału Rehabilitacyjnego na którym miał bezpłatne świadczenia powodują, że nie może się on domagać pokrycia kosztów rehabilitacji prywatnej.

Obecny stan zdrowia powoda sprawia, że wymaga on stałej pomocy ze strony osób drugich. Powód potrafi bowiem samodzielnie zjeść przygotowane i odpowiednio podane posiłki potrafi samodzielnie obsługiwać komputer oraz pilota, wykonuje podstawową toaletę. W innych czynnościach codziennych wymaga pomocy osób drugich. Sam powód określił czas w którym konieczna jest ta pomoc na ok. 4 godziny dziennie, co przy powszechnie na terenie działania Sądu Okręgowego w Słupsku obowiązującej stawce godzinowej za opiekę w kwocie 10 złotych, dzienny koszt opieki wynosi 40 złotych zaś miesięczny 1200 zł.

Łącznie z wyliczonymi przez samego powoda kosztami miesięcznymi na środki higieny lekarstwa itp. w kwocie 300 zł koszt zwiększonych potrzeb powoda to 1500 złotych miesięcznie, a renta z tego tytułu przy uwzględnieniu 70 % przyczynienia winna wynieść 450 złotych miesięcznie/1500 zł x 30%/.

Suma zwaloryzowanej renty wyrównawczej w kwocie 480 zł za 18 miesięcy od 1 marca 2012 r. do 31 sierpnia 2013 r. wynosi 8640 zł, zaś suma zwaloryzowanej renty z tytułu zwiększonych potrzeb powoda za 13 miesięcy od 1 sierpnia 2012 r. do 31 sierpnia 2013 r. wynosi 5850 zł. Łącznie z tytułu zwaloryzowanych rent powodowi przysługuje kwota 14.490 zł z odsetkami ustawowymi 28 września 2013 r./30 dni od dnia wniesienia pozwu/ do dnia zapłaty.

Słuszne jest także żądanie ustalenia odpowiedzialności pozwanego za przyszłe skutki wypadku z lutego 2012 r. Jak ocenili biegli (...) w B. rokowania na przyszłość, co do odzyskania pełnego stanu zdrowia powoda są bardzo niepomyślne. Powód jest osobą młodą więc istnieje szansa na poprawę stanu funkcjonalnego, jednak zmiany te są najintensywniejsze w dwóch pierwszych latach po urazie, po czym intensywność zmian maleje co oznacza, że u powoda poprawa stanu zdrowia następować będzie wolniej i z pewnością nie doprowadzi do odzyskania stanu funkcjonalnego sprzed wypadku.

Z opinii biegłych wynika również iż u powoda celowe jest codzienne wykonywanie ćwiczeń oraz późniejsze leczenie sanatoryjne w formie bardziej turnusów rehabilitacyjnych niż tradycyjnego pobytu w sanatorium. W chwili obecnej powodowi wystarczają 4 godziny pomocy osób drugich przy różnych czynnościach opiekuńczych, tym nie mniej sytuacja ta może zdaniem Sądu ulec zmianie, powód może stać się z wiekiem bardziej nieporadny i wtedy czas trwania opieki ze strony osób drugich może ulec nawet znacznemu wydłużeniu. Dla zabezpieczenia interesów i potrzeb w nie dającej się wykluczyć sytuacji konieczne - zdaniem sądu - jest ustalenie odpowiedzialności na przyszłość.

Mając powyższe na uwadze w trybie art. 444 § 2 k.c., 445 k.c. w związku z art.436 k.c. orzeczono jak sentencji wyroku.

Porównując żądanie powoda z ostatecznym wynikiem procesu ustalono, że G. U. (1) wygrał proces zaledwie w 27 % co oznacza, że również koszty procesu winny być rozdzielone zgodnie z zasadą wynikającą z art. 100 k.p.c., biorąc jednak pod uwagę bardzo trudną sytuację materialną i zdrowotną powoda nie obciążono go częścią kosztów należnych stronie pozwanej oraz częściowo wyłożonych przez Skarb Państwa a także zniesiono wzajemnie koszty zastępstwa prawnego stron.

Od pozwanego ściągnięto natomiast opłatę stosunkową od zasądzonych kwot w wysokości 5.782,50 zł/104.490 zł x 5 %/oraz wydatki poniesione w toku procesu na opinię biegłych oraz świadków/9.534,63 zł/.

Na oryginale właściwy podpis .