Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 sierpnia 2015 r.

Sąd Rejonowy w Zambrowie Wydział I Cywilny w składzie:

Przewodniczący – SSR Marta Kołakowska

Protokolant – Kinga Klemarczyk

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 sierpnia 2015r. w Zambrowie

sprawy z powództwa O. w G.

przeciwko P. G.

o zapłatę 540,12 zł

I.  zasądza od pozwanego P. G. na rzecz powoda O. w G. kwotę 540,12 (pięćset czterdzieści i 12/100) złotych wraz odsetkami umownymi w wysokości 4-krotności stopy kredytu lombardowego NBP od kwoty 535,11 (pięćset trzydzieści pięć i 11/100) złotych od dnia 4 sierpnia 2015r. do dnia zapłaty;

II.  koszty procesu pomiędzy stronami wzajemnie znosi.

Sygn. akt I C 284/15 upr

UZASADNIENIE

Powód O.. w G. w pozwie z dn. 30.09.2014r. skierowanym przeciwko P. G. i doręczonym pozwanemu w dniu 6.11.2014r., wnosił o zasądzenie na swoją rzecz kwoty 1165,24 zł wraz z umownymi odsetkami od kwoty 1145,24 zł od dnia 17.05.2014 r. do dnia zapłaty oraz o zasądzenie kosztów procesu. Po ostatecznym sprecyzowaniu pozwu wnosił o zasądzenie na swoją rzecz kwoty 540,12 zł wraz z umownymi odsetkami od kwoty 535,11 zł zł od dnia 4.08.2015 r. do dnia zapłaty oraz o zasądzenie kosztów procesu. W uzasadnieniu pozwu podnosił, że udzielił pożyczki pozwanemu na zasadach zawartych w umowie, pozwany zaś nie dokonał spłaty w całości i zgodnie z umówionym harmonogramem spłat rat pożyczki. W uzasadnieniu pisma precyzującego żądanie pozwu wskazał, że ostatecznie pozwany spłacił cześć wymagalnego zobowiązania, w okresie od 8.10.2014 r. do 30.06.2015 r. w łącznej kwocie 780 zł. Powód tym samym ograniczył powództwo.

Pozwany nie kwestionował wymagalności i zasadności roszczenia. Wskazał na swoją złą sytuację finansową i możność spłat w ograniczonym zakresie po 100 zł miesięcznie. Uznał też żądanie w wysokości opisanej w piśmie precyzującym pozew.

Sąd ustalił i zważył, co następuje:

Na mocy umowy pożyczki nr (...) z dnia 2.12.2013r. zawartej pomiędzy powodem a pozwanym, pozwany był zobowiązany do spłaty pożyczki wraz z opłatami, prowizjami i innymi kosztami ubocznymi 2323,40 zł, płatną w 40 tygodniowych ratach. Pozwany spłacił tylko część zaciągniętego zobowiązania, spłacając raty nieregularnie i nie w wysokościach opisanych w umowie. Pozwany na rozprawie w dniu 26.08.2015r. uznał swoje zobowiązanie, wskazując powody braku spłat. Zaległość nie została uregulowana w całości.

Powyższe ustalono w oparciu o: umowę pożyczki (k. 59), kopię poleceń wpłaty (k. 35), kopię pism powoda ( k. 60, 61).

Zgodnie z treścią art. 354 § 1 k.c. dłużnik powinien wykonać zobowiązanie zgodnie z jego treścią i w sposób odpowiadający jego celowi społeczno-gospodarczemu oraz zasadom współżycia społecznego, a jeżeli istnieją w tym zakresie ustalone zwyczaje - także w sposób odpowiadający tym zwyczajom. Z przytoczonego przepisu wynika, że obowiązkiem dłużnika jest wykonanie zobowiązania zgodnie z jego treścią. W niniejszej sprawie obowiązek pozwanej wynikał z treści umowy pożyczki zawartej pomiędzy pozwanym a poprzednikiem prawnym powoda.

Należy wskazać, że pozwany, nie kwestionował istnienia zobowiązania wobec powoda i jego wymagalności, ani wysokości wierzytelności zgodnie z pismem precyzującym powództwo (art. 229 kpc), przy czym części spłat dokonał po otrzymaniu odpisu pozwu. Zobowiązanie pozwanego, wynikające z zawartej umowy pożyczki, zostało też dostatecznie udokumentowane.

W związku z powyższym należało zasądzić na rzecz powoda kwotę zgodnie z żądaniem pozwu po jego sprecyzowaniu.

O odsetkach od niespłaconej części kapitału zobowiązania orzeczono na mocy art. 481 § 1 i 2 k.c.

O kosztach postępowania poniesionych w toku procesu orzeczono na mocy art. 100 kpc, biorąc pod uwagę okoliczność, że powód w części przegrał, bowiem pozwany dokonał dobrowolnej spłaty części wymagalnego zobowiązania przed wytoczeniem przeciwko niemu powództwa – w okresie od 8.10.2014r. do 6.11.2014r. (dzień doręczenia odpisu pozwu), a nadto za odstąpieniem od obciążania nimi pozwanego przemawiają zasady współżycia społecznego. Pozwany stara się dokonywać spłaty całości zobowiązania, w kwotach, które jest w stanie ponieść, spłaca pożyczkę dobrowolnie. Przyznał istnienie i wysokość zobowiązania. Sąd wziął więc pod uwagę postawę pozwanego, który przy swojej sytuacji finansowej, podejmował jeszcze przed wszczęciem procesu i podejmuje się nadal spłacania zaciągniętych zobowiązań. W ocenie Sądu, pozwany winien nadal spłacać ciążące na nim zobowiązanie a nie być dodatkowo obciążany, choćby słusznymi kosztami procesu, w części w której przegrał.