Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 września 2015 roku

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Tryb. Wydział II Cywilny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący	SSO Grzegorz Ślęzak (spr.)
Protokolant	Paulina Neyman

po rozpoznaniu w dniu 28 września 2015 roku w Piotrkowie Trybunalskim

na rozprawie w postępowaniu uproszczonym sprawy z powództwa (...) - Region Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w B.

przeciwko H. K.

o zapłatę

na skutek apelacji pozwanej

od wyroku Sądu Rejonowego w Bełchatowie

z dnia 23 października 2014 roku, sygn. akt I Cupr 427/14

oddala apelację i zasądza od pozwanej H. K. na rzecz powoda (...) - Region Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w B. kwotę 60,00 (sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu za instancję odwoławczą.

SSO Grzegorz Ślęzak

Sygn. akt II Ca 577/15

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 23 października 2014 r. Sąd Rejonowy w Bełchatowie po rozpoznaniu sprawy z powództwa (...) - Region spółki z o.o. w B. przeciwko H. K. o zapłatę

1.  zasądził od pozwanej na rzecz powoda kwotę 142,56 złotych z ustawowymi odsetkami płatnymi w sposób następujący: od kwoty 71,28 złotych od dnia 21 kwietnia 2014 r. oraz od kwoty 71,28 złotych od dnia 6 lipca 2013 r.,

2.  zasądził od pozwanej na rzecz powoda kwotę 107,00 złotych tytułem kosztów procesu, w tym kwotę 60,00 złotych tytułem kosztów zastępstwa procesowego.

Podstawę powyższego rozstrzygnięcia stanowiły przytoczone poniżej ustalenia i zarazem rozważania Sądu Rejonowego:

Na podstawie umowy z dnia 1 sierpnia 2009 r. zawartej pomiędzy I. K.a (...) - Region spółką z o.o. w B. została zawarta umowa o świadczenie usług odbioru odpadów - zmieszanych odpadów komunalnych wytworzonych w gospodarstwie domowym. Strony ustaliły, iż odbierane będą odpady z pojemników o pojemności 240 1, a usługa płatna ryczałtem w kwocie 22,00 zł + VAT - za pojemnik. Umowa została zawarta na czas nieokreślony.

,, (...) Region wykonał usługi odbioru odpadów od H. K.:

-

w okresie od 1 stycznia 2013 r. do 31 marca 2013 r., wystawiając w dniu 21 marca 2013 r. fakturę VAT nr (...) - za trzy pojemniki na kwotę brutto 71,28 zł = 66,00 zl + 5,28 zł przy stawce podatku VAT 8%, z terminem płatności wyznaczonym do 20 kwietnia 2013 r.

-

w okresie od 1 kwietnia 2013 r. do 30 czerwca 2013 r., wystawiając w dniu 5 czerwca 2013 r. fakturę VAT nr (...) - za trzy pojemniki na kwotę brutto 71,28 zł = 66,00 zł T- 5,28 zł przy stawce podatku VAT 8%, z terminem płatności wyznaczonym do dnia 5 lipca 2013 r.

W pismach z dnia 29 sierpnia 2013 r. oraz z dnia 7 lutego 2014 r. ,. (...) (...) w B. wezwał H. K. do uregulowania kwot określonych w powyższych fakturach w terminie do dnia 21 lutego 2014 r. z pouczeniem, iż brak zapłaty spowoduje uruchomienie procedury windykacyjnej. Przesyłka pisma z dnia 7 lutego 2014 r. była awizowana, nie została podjęta przez adresatkę.

Za usługi usuwania odpadów wykonywane przed datą 1 stycznia 2013 r. H. K. uiszczała należności na podstawie faktur VAT wystawianych w sposób taki sam, jak faktury za usługi od dnia 1 stycznia 2013 r.

Sąd Rejonowy zważył, iż powództwo zasługuje na uwzględnienie w całości.

Okoliczności faktyczne istotne dla rozstrzygnięcia sprawy Sąd ustalił na podstawie dowodów z powołanych wyżej dokumentów. Zostały one wystawione zgodnie z przepisami, mogą zatem stanowić faktyczną podstawę rozstrzygnięcia.

Zarzuty zgłoszone przez pozwaną w sprzeciwie co do wiarygodności tychże dokumentów - są całkowicie chybione, z przyczyn wskazanych poniżej.

Pełnomocnictwo, na podstawie którego działa pełnomocnik powoda zostało wystawione prawidłowo - przez dwóch członków zarządu łącznie, wraz z imiennymi pieczęciami, figurujących w odpisie aktualnym z rejestru przedsiębiorców, który został załączony do akt sprawy. Zgodnie z art. 205 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. kodeks spółek handlowych / t.j. Dz. U.2013.1030 / jeżeli zarząd jest wieloosobowy, sposób reprezentowania określa umowa spółki. Jeżeli umowa spółki nie zawiera żadnych postanowień w tym przedmiocie, do składania oświadczeń w imieniu spółki wymagane jest współdziałanie dwóch członków zarządu albo jednego członka zarządu łącznie z prokurentem. Ponadto zgodnie z art. 201 § 1 ksh zarząd prowadzi sprawy spółki i reprezentuje spółkę, a art. 204 § 1 ksh stanowi, iż prawo członka zarządu do prowadzenia spraw spółki i jej reprezentowania dotyczy wszystkich czynności sądowych i pozasądowych. Zakres umocowania do działania w ramach udzielonego pełnomocnictwa precyzuje art. 91 kpc.

Art. 106e ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług / Dz. U. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm. / określa wymogi i dane, które powinna zawierać faktura VAT — nie ma wśród nich wymogu podpisu nabywcy. Także w § 4 i 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. / Dz. U. Nr 68, poz. 360 z późn. zm. /. które obowiązywało w czasie trwania łączącej strony umowy, określającym szczegółowe minimalne wymagania co do elementów koniecznych w fakturze VAT - nie było wymogu podpisu nabywcy. Wystawca faktury VAT nie miał zatem obowiązku uzyskiwania podpisu kontrahenta ani też - upoważnienia do wystawiania faktur VAT bez takiego podpisu.

Zgodnie z treścią art. 126 ¹ § 3 kpc wartości przedmiotu sporu lub zaskarżenia podaje się w złotych, zaokrąglając w górę do pełnego złotego. Pełnomocnik powoda w sposób prawidłowy wskazał wartość przedmiotu sporu - kwotę 143,00 zł, przy wysokości dochodzonego roszczenia - kwoty 142,56 zł.

Łącząca strony umowa o świadczeniu usług odbioru odpadów została podpisana przez strony pod jej tekstem. Nie ma wymogu parafowania lub podpisywania każdej strony dokumentu.

Powód nie miał obowiązku uzyskania i załączenia do pozwu dokumentu zawierającego oświadczenie pozwanej o uznaniu długu, gdyż dochodził należności w trybie postępowania upominawczego /art. 498 § 1 kpc/, nie zaś nakazowego /art. 485 kpc/.

Zgodnie z treścią art. 129 § 2 i 3 kpc zamiast oryginału dokumentu strona może złożyć odpis dokumentu, jeżeli jego zgodność z oryginałem została poświadczona przez notariusza albo przez występującego w sprawie pełnomocnika strony będącego adwokatem, radcą prawnym, rzecznikiem patentowym lub radcą Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa; zawarte w odpisie dokumentu poświadczenie zgodności z oryginałem przez w/w osoby ma charakter dokumentu urzędowego.

W istocie przyznać należy, iż istnieje rozbieżność w datach wystawienia przez powoda wezwania do zapłaty - 7 lutego 2014 r., a datą stempla pocztowego placówki pocztowej - 6 lutego 2014 r. Jakiekolwiek jednakże były tego przyczyny niewątpliwym jest, że powód wystosował do pozwanej wezwanie do zapłaty w lutym 2014 r. Niezgodność ta nie ma zatem znaczenia w sprawie dla przyjęcia, iż wezwanie to zostało do pozwanej wystosowane.

Powód wykazał dokumentami - raportami wywozów, iż usługa odbioru odpadów u pozwanej - w okresie objętym pozwem - została faktycznie wykonana. Dokumenty te powód złożył po wniesieniu przez pozwaną sprzeciwu, pozwana w żaden sposób nie odniosła się do nich, ani ich nie zakwestionowała.

Biorąc pod uwagę wskazane okoliczności i ustalenia faktyczne Sąd przyjął, iż powód w okresie od dnia 1 stycznia 2014 do dnia 30 czerwca 2014 r. wykonał u pozwanej usługi odbioru odpadów zgodnie z łączącą strony umową z dnia 1 sierpnia 2009 r., a pozwana nie uregulowała należności za te usługi.

O kosztach Sąd orzekł na podstawie art. 98 kpc. na które składają się: kwota 30,00 zł - opłata sądowa, kwota 60,00 zł - koszty zastępstwa procesowego, kwota 17,00 zł - opłata od pełnomocnictwa.

Mając na uwadze powyższe ustalenia faktyczne, rozważania oraz powołane w nich przepisy należało orzec jak w wyroku.

Apelację od powyższego wyroku wniósł pozwany zaskarżając go w całości, zarzucając mu:

1)  naruszenie prawa materialnego, w tym art. 481 Kodeksu Cywilnego poprzez jego błędną wykładnię,

2)  naruszenie przepisu postępowania , w tym art. 232 k.p.c. poprzez zaniechanie wyjaśnienia wszystkich okoliczności zgodnie z prawda obiektywną,

3)  naruszenie przepisów postępowania, poprzez pominięcie przez Sąd składanych przez pozwanego wniosków dowodowych i tym samym błędne ustalenie stanu faktycznego,

4)  naruszenie przepisów prawa procesowego, w tym art. 233 § 1 k.p.c. poprzez zastosowanie dowolnej, a nie swobodnej oceny dowodów i uznanie, że powód w wystarczający sposób udowodnił istnienie zobowiązania oraz uznanie i stwierdzenie zasadności powództwa.

Biorąc pod uwagę powyższe apelujący wnosił o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i ewentualne przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez Sąd I Instancji ponadto o zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego zwrotu kosztów postępowania w obu instancjach.

W odpowiedzi na apelację pełnomocnik powoda wnosił o oddalenie apelacji oraz zasądzenie od poznanego na rzecz powoda kosztów procesu.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja jest nieuzasadniona albowiem podniesione w niej zarzuty: naruszenia art. 233 § 1 i art. 232 kpc, przez przekroczenie granic swobodnej oceny dowodów, błędne w świetle materiału sprawy ustalenia faktyczne i niewyjaśnienie wszystkich okoliczności a w konsekwencji tego uznanie, iż powód udowodnił przedmiotowe roszczenie, oraz obrazy prawa materialnego, tj. przepisu art. 481 kc, nie są trafne i nie mogą wywołać zamierzonego w niej skutku w postaci zmiany lub uchylenia zaskarżonego wyroku.

Lektura materiału aktowego prowadzi do wniosku, iż Sąd Rejonowy- wbrew zarzutom apelującej - wyjaśnił wszystkie istotne dla rozstrzygnięcia sprawy okoliczności w sposób wystarczający i słusznie uznał, że zaoferowany przez stronę powodową materiał dowodowy uzasadnia zgłoszone w pozwie roszczenie wobec pozwanej.

Sąd I instancji nie dopuścił się żadnych uchybień procesowych w zakresie gromadzenia materiału dowodowego jak i jego oceny oraz ustalenia stanu faktycznego, jak również rozważań prawnych odnoszących się do oceny zasadności powództwa.

Zgromadzone w sprawie dowody poddane zostały – wbrew zarzutom apelacyjnym – wszechstronnej, zgodnej z doświadczeniem życiowym i zasadami logicznego rozumowania ocenie tegoż Sądu, która to odpowiada wymogom, jakie stawiają jej przepisy art. 233 § 1 w zw. z art. 328 § 2 k.p.c.

Dokonana zatem przez Sąd Rejonowy ocena dowodów jest prawidłowa, zasługuje na akceptację Sądu II instancji i nie może być skutecznie zakwestionowana przez apelację, która sprowadzają się jedynie do zaprezentowania odmiennej oceny tychże dowodów i zmierza do nieskutecznej polemiki ze stanowiskiem Sądu I instancji, znajdującym oparcie w materiale sprawy.

Powyższe uwagi wskazują, że ocena ta w żadnym wypadku nie przekracza granic swobodnej oceny dowodów a dokonane na podstawie takiej prawidłowej oceny ustalenia faktyczne są trafne i zasługują na akceptację Sądu II instancji, który przyjmuje je za własne.

Ustalenia faktyczne w kwestiach bowiem mających istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy, a mianowicie odnoszących się do wykonanych na rzecz pozwanej usług, za które ta nie uiściła należności wynikającej z łączącej strony umowy, prawidłowego umocowania pełnomocnika powoda do wystąpienia z niniejszym pozwem i reprezentowania powoda w niniejszym procesie, jak również w zakresie mocy dowodowej złożonych przez tegoż pełnomocnika dowodów w postaci dokumentów, znajdują oparcie w materiale sprawy. Dlatego też, Sąd Okręgowy ustalenia faktyczne Sądu Rejonowego w całości podziela oraz akceptuje wysnute z tychże ustaleń wnioski, wskazujące na zasadność przedmiotowego powództwa.

Należy podnieść, że – jak słusznie zauważa Sąd Rejonowy – po złożeniu przez pozwaną sprzeciwu pełnomocnik powoda złożył dokumenty, na których Sąd oparł swe ustalenia, a do których pozwana w ogóle się nie ustosunkowała. Próba więc zakwestionowania tychże dokumentów dopiero w postępowaniu apelacyjnym jest spóźniona i nieskuteczna.

Podnoszony natomiast w apelacji błąd Sądu w zakresie zasądzenia odsetek od kwoty 71,28 zł od dnia 21 kwietnia 2014 r zamiast od dnia 21 kwietnia 2013 r mógłby być zwalczany przez stronę powodową jako, że błąd ten wywołuje niekorzystny skutek dla niego a nie dla pozwanej, która odniosła w tym zakresie korzyść i nie ma interesu w zwalczaniu zaskarżonego rozstrzygnięcia w tym zakresie.

Apelacja sprowadza się zatem jedynie do odmiennej i polemizującej z Sądem Rejonowym oceny materiału dowodowego i w sytuacji, gdy Sąd I instancji- co już wcześniej wskazano- nie uchybił regułom rządzącym oceną dowodów a zaskarżone orzeczenie odpowiada prawu materialnemu, zarzuty apelacji nie mogą być skuteczne.

Reasumując wszystkie powyższe rozważania uznać należy, iż apelacja nie zawiera uzasadnionych zarzutów, które skutkować mogłyby wzruszeniem zaskarżonego wyroku.

Dlatego też apelacja podlegała oddaleniu jako nieuzasadniona na podstawie art. 385 k.p.c

O kosztach postępowania za instancję odwoławczą Sąd Okręgowy orzekł na podstawie art. 98 k.p.c.

SSO Grzegorz Ślęzak