Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt. II Ca 667/15

POSTANOWIENIE

Dnia 6 listopada 2015r.

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Tryb. II Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie następującym:

Przewodniczący: Sędzia SA w SO A.Lisiecki (spr.)

Sędziowie: SO J.Gołębiowski , SO D.Mizera

po rozpoznaniu w dniu 6 listopada 2015 roku na posiedzeniu niejawnym

sprawy ze skargi Z. G. (1) o wznowienie postępowania w sprawie II Ca 681/14

zakończonej prawomocnym postanowieniem Sadu Okręgowego w Piotrkowie Tryb. z dnia 29 grudnia 2014r.

z wniosku M. Ś.

z udziałem D. B., S. B., W. D., J. F., M. G., K. K., D. N., A. O.

o stwierdzenie nabycia własności nieruchomości przez zasiedzenie

postanawia: odrzucić skargę.

UZASADNIENIE

W dniu 16 września 2015r. Z. G. (1) na podstawie art. 401ust.2 i 403 §2 kpc domagała się wznowienia postępowania w sprawie II Ca 681/14 zakończonej prawomocnym postanowieniem Sadu Okręgowego w Piotrkowie Tryb. z dnia 29 grudnia 2014r. oddalającym apelację uczestnika M. G. od postanowienia Sądu Rejonowego w Piotrkowie Tryb. z dnia 23 czerwca 2014 roku, sygn. akt I Ns 54/13.

W skardze wniosła o uchylenie orzeczeń Sądu I i II instancji i stwierdzenie nieważności postepowania w sprawie albowiem w postepowaniu tym nie braki udziału wszyscy zainteresowani tj. zstępni A. i M. B. (1): S. B., Z. G. (1) i jej mąż A. G., M. G., B. P., L. S., S. W., S. A., E. K., M. W., P. W..

Wnioskodawczyni podniosła, że M. Ś. ukryła spadkobierców A. i M. B. (1), którzy winni wystąpić w sprawie jako uczestnicy, co świadczy o rażącym uchybieniu procesowym mającym wpływ na wynik sprawy. Wskazała, że poprawne ustalenie kręgu uczestników postepowania w sprawie o zasiedzenie jest podstawowym obowiązkiem Sadu albowiem każdy z uczestników postępowania ma interes spadkowy, który w zakończonej sprawie został pominięty.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

skarga podlega odrzuceniu.

Zgodnie z art. 524 § 2 k.p.c. zainteresowany, który nie był uczestnikiem postępowania zakończonego prawomocnym postanowieniem, co do istoty sprawy, może żądać wznowienia postępowania, jeżeli postanowienie to narusza jego prawa. W takim przypadku stosuje się przepisy o wznowieniu postępowania z powodu pozbawienia możności działania. Pozbawieniem możności działania jest nieuczestniczenie w postępowaniu bez winy skarżącego i wydanie w tym postępowaniu orzeczenia, które narusza prawa skarżącego. Przy odpowiednim stosowaniu art. 401 pkt 2 k.p.c. nie jest przy tym konieczne, by zainteresowany został pozbawiony możności działania na skutek naruszenia przepisów prawa. Użyte w art. 524 § 2 k.p.c. pojęcie "narusza jego prawo" oznacza naruszenie prawa materialnego (uchwała SN z dnia 18 grudnia 1974 r., III CZP 88/74 OCNCP 1976, Nr 1, poz. 4, uzasadnienie uchwały SN z dnia 11 września 1991 r., III CZP 79/91, OSNCP, Nr 5, poz. 69). Ze względu na niebezpieczeństwo destabilizacji stosunków prawnych w następstwie wzruszania prawomocnych orzeczeń, przepis art. 524 § 2 k.p.c., powinien być stosowany ściśle zarówno w zakresie oceny, czy zainteresowany rzeczywiście został pozbawiony możności działania, jak i co do tego, czy orzeczenie rzeczywiście narusza jego prawo.

W piśmiennictwie i judykaturze trafnie podnosi się, że skarga o wznowienie postępowania nie służy korygowaniu wszelkich nieprawidłowych orzeczeń, lecz zmierza do wyeliminowania z obrotu prawnego prawomocnego orzeczenia zapadłego w postępowaniu, które dotknięte jest określonymi przez ustawę wadliwościami, (postanowienie SN z dnia 20 maja 1999 r., II UKN 105/99, OSNP 2000, Nr 19, poz. 735). Wystąpienie z taką skargą nie może być uznane za czynności zmierzające do "dochodzenia" czy "zaspokojenia" roszczenia (postanowienie SN z dnia 22 czerwca 1998 r., I CKN 143/98, OSP 2000, z. 2, poz. 22; por. też postanowienie SN z dnia 28 lipca 1992 r., III CZP 87/92, OSP 1993, z. 5, poz. 94).

Osoba występująca z żądaniem wznowienia postępowania nieprocesowego na podstawie art. 524 § 2 k.p.c. powinna wykazać, że w postępowaniu, którego dotyczy to żądanie, była "zainteresowanym w sprawie" w rozumieniu art. 510 § 1 k.p.c. Jest nim osoba, której praw w sposób bezpośredni lub pośredni dotyczy wynik postępowania.

Przy takiej wykładni pojęcia zainteresowanego należy przyjąć, że w postępowaniu o stwierdzenie zasiedzenia zainteresowanymi bezpośrednio są: dotychczasowy właściciel oraz ten, kto twierdzi, że nieruchomość zasiedział, natomiast pośrednio zainteresowani mogą wziąć udział np. osoby, które maja rzecz w posiadaniu z tytułu umowy dzierżawy, użytkowania czy na innej podstawie prawnej.

W orzecznictwie i piśmiennictwie wyjaśniono, iż postępowanie w sprawie o zasiedzenie kierowane jest przeciwko dotychczasowemu właścicielowi (właścicielom), bez względu na to, czy jego prawo zostało stwierdzone i czy wynika z odpisu księgi wieczystej.

Jeżeli właściciel nie żyje, status zainteresowanych mają jego spadkobiercy.

Stanowisko powyższe ugruntowane jest zarówno w orzecznictwie Sądu Najwyższego jak i Sądów Powszechnych (por. postanowienia Sadu Najwyższego z dnia 8 sierpnia 2012r. sygn. akt I CZ 79/12 Lex 1231463, z dnia 18 lutego 2015r. sygn. akt I CSK 82/14 Lex 1677788,z dnia 16 stycznia 1996r. sygn. akt II CRN 200/95, z dnia 29 maja 1998r. sygn. akt II CKU 171/97, z dnia 31 maja 1996r. I CRN 151/95 lex 142591, z dnia 5 marca 1996r. II CRN 211/95, Postanowienie Sądu Okręgowego w Białymstoku z dnia 12 stycznia 2011r. II Cz 1027/10).

W przedmiotowej sprawie o zasiedzenie uczestnikiem postępowania był M. G. (wnuk wnioskodawczyni) dotychczasowy właściciel nieruchomości objętej wnioskiem o zasiedzenie, którego prawo własności ujawnione zostało w księdze wieczystej (...).

Przypomnieć należy, iż aktem notarialnym z dnia 24 marca 1960r. Nr Rep. A (...) A. i M. B. (2) na mocy umowy darowizny przekazali wnioskodawczyni 5/7 nieruchomości rolnej, w skład której wchodziła również nieruchomość objęta wnioskiem o zasiedzenie. Następnie Z. G. (1) przedmiotową nieruchomość darowała swojemu wnukowi M. G., uczestnikowi postępowania w zakończonej sprawie o zasiedzenie.

Okoliczności sprawy wskazują zatem, że skarżąca w sprawie, w której domagała się wznowienia postępowania, nie mogła być traktowana jako osoba zainteresowana w rozumieniu art. 510 § 1 k.p.c., jak również osoby przez nią wymienione we wniosku. Status taki ma osoba, której praw dotyczy wynik postępowania bądź to bezpośrednio bądź pośrednio. Wynik tej sprawy nie dotyczył praw Z. G. (1), jak również praw wskazanych przez nią osób. Wnioskodawczyni nie legitymowała się tytułem własności do przedmiotowej nieruchomości, jak również nie wykazała jakie jej prawa do spornej nieruchomości zostały naruszone.

Samo powoływanie się na „interes spadkowy” nie daje skarżącej przymiotu osoby zainteresowanej w rozumieniu art. 510§1 kpc i nie stwarza podstaw do wznowienia postepowania. Dla ważności zakończonego postępowania wystarczający był udział dotychczasowego właściciela nieruchomości albowiem to jego prawo własności zostało zakwestionowane.

Brak wykazania w skardze o wznowienie postępowania, że wynik tego postępowania dotyczył praw Z. G. (1) powodował, że skargę należało traktować jako pochodzącą od osoby nielegitymowanej. Skarga wniesiona przez osobę nielegitymowaną jest skargą niedopuszczalną, taka zaś skarga podlega odrzuceniu.

W konsekwencji uznać należy, że nietrafne okazały się zarzuty nieważności postępowania o jakiej mowa w art. 379 pkt 5 k.p.c. polegającej na zaniechaniu wezwania do udziału w sprawie o zasiedzenie wnioskodawczyni i pozostałych zstępnych A. i Z. B. albowiem udział dotychczasowego właściciela nieruchomości w zakończonym postepowaniu był zapewniony.

Mając na uwadze powyższe rozważania, Sąd Okręgowy na podstawie art. 410 kpc odrzucił skargę Z. G. (1)jako niedopuszczalną.