Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 20 stycznia 2015 roku

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy II Wydział Cywilny Odwoławczy

w następującym składzie:

Przewodniczący: SSO Ireneusz Płowaś (spr.)

Sędziowie: SO Bogumił Goraj

SO Aurelia Pietrzak

po rozpoznaniu w dniu 20 stycznia 2015 roku w Bydgoszczy

na posiedzeniu niejawnym sprawy

z powództwa(...) przy ul. (...) w B.

przeciwko A. Ł.

o zapłatę

na skutek zażalenia powoda

od postanowienia Sądu Rejonowego w Bydgoszczy z dnia 01.07.2014 roku, sygn. akt I C 4271/13

postanawia:

zmienić zaskarżone postanowienie poprzez jego uchylenie.

Na oryginale właściwe podpisy

Sygn. akt II Cz 646/14

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy w Bydgoszczy postanowieniem z dnia 01.07.2014 roku stwierdził swoją niewłaściwość miejscową i sprawę przekazał Sądowi Rejonowemu dla Warszawy – Mokotowa w Warszawie.

W uzasadnieniu Sąd wskazał, iż w pozwie powódka wskazała, że pozwana zamieszkuje w B.. W piśmie procesowym z dnia 23.06.2014 roku pozwana podniosła zarzut braku właściwości miejscowej Sądu Rejonowego w Bydgoszczy i wniosła o przekazanie sprawy do sądu właściwego według jej miejsca zamieszkania, wskazując, iż zamieszkuje w W..

Sąd Rejonowy wskazał na treść art. 27 § 1 kpc oraz art. 200 § 1 kpc i art. 202 kpc. Sąd wskazał ponadto, iż zgodnie z art. 25 kc miejscem zamieszkania osoby fizycznej jest miejscowość, w której ta osoba przebywa z zamiarem stałego pobytu. Z dokumentacji załączonej przez pozwaną do w/w pisma procesowego wynika, że jej centrum życiowym jest W., a to zdaniem Sądu Rejonowego, oznacza, że właściwym do rozpoznania sprawy jest Sąd Rejonowy dla Warszawy – Mokotowa w Warszawie.

Mając powyższe na uwadze, Sąd Rejonowy na podstawie art. 200 § 1 kpc w zw. z art. 202 kpc i art. 27 kpc postanowił jak w w/w.

Zażalenie na to postanowienie wniosła powódka, zaskarżając je w całości i zarzucając naruszenie prawa materialnego tj. art. 25 kc oraz przepisów postępowania tj. art. 202 kpc poprzez niewłaściwą ich wykładnię.

W związku z powyższym powódka wniosła o uchylenie zaskarżonego postanowienia i przekazanie sprawy celem rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Bydgoszczy oraz o zasądzenie kosztów postępowania zażaleniowego.

W uzasadnieniu zażalenia wskazano m.in., że zarzut dotyczący niewłaściwości miejscowej może być podniesiony tylko przed wdaniem się w spór. Tymczasem w niniejszej sprawie pozwana sprzeciw sporządziła w dniu 09.11.2013 roku.

Z treści odpowiedzi na zażalenie wynikało, iż pozwana nie zdarza się z podniesionymi w nim zarzutami.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zażalenie powódki należało uznać za zasadne. Sąd Okręgowy podziela podniesiony w zażaleniu zarzut naruszenia przepisu art. 202 kpc jako uzasadniony. Zgodnie z tym w/w przepisem: „Niewłaściwość sądu dającą się usunąć za pomocą umowy stron sąd bierze pod rozwagę tylko na zarzut pozwanego, zgłoszony i należycie uzasadniony przed wdaniem się w spór co do istoty sprawy. Sąd nie bada z urzędu tej niewłaściwości również przed doręczeniem pozwu.” Oznacza to, iż w niniejszej sprawie Sąd nie miał obowiązku badania czy powódka wniosła pozew zgodnie z właściwością miejscową, a mógł to uczynić jedynie na zarzut strony pozwanej. Przy czym zwrócić trzeba uwagę, że przepis art. 202 kpc przewiduje prekluzję takiego wniosku wskazując, iż można go wnieść skutecznie jedynie przed wdaniem się w spór co do istoty sprawy. Wdanie się w spór co do istoty sprawy następuje w chwili, w której pozwany zaprzeczy zasadności roszczenia formalnego, oświadczając, że nie uznaje żądania pozwu lub że wnosi o oddalenie powództwa. Z reguły następuje to w pierwszym terminie rozprawy, po jej wywołaniu (art. 210), może także nastąpić w odpowiedzi na pozew, sprzeciwie wobec wyroku zaocznego lub zarzutach (albo sprzeciwie) wobec nakazu zapłaty.

W niniejszej sprawie Sąd wydał w dniu 15.10.2013 roku nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym a pozwana w terminie wniosła od tego nakazu sprzeciw, w którym w sposób wyraźny, ze wskazaniem argumentów jej zdaniem przemawiających za niezasadnością roszczenia powódki, wniosła o odrzucenie pozwu lub ewentualnie o jego oddalenie.

Dla Sądu Okręgowego jest oczywistym, iż pozwana wnosząc sprzeciw od nakazu zapłaty wdała się w spór co do istoty sprawy. W sprzeciwie pozwana nie podniosła zarzutu niewłaściwości miejscowej Sądu. Uczyniła to dopiero w kolejnym piśmie procesowym z dnia 21.03.2014 roku. Wobec tego zarzut pozwanej należało uznać za spóźniony i jako taki za bezskuteczny. Sąd Rejonowy winien wobec tego kontynuować rozpoznanie sprawy. Nie ma wobec powyższego znaczenia czy pozwana ma miejsce zamieszkania w B. czy też w (...) i nie ma konieczności rozważania ewentualnego naruszenia przepisu art. 27 kc.

Na marginesie sprawy wskazać należy, że nie było podstaw do odrzucenia zażalenia o co wnosiła pozwana albowiem zażalenie wniósł pełnomocnik należycie umocowany do reprezentowania powódki, we właściwym terminie i we właściwy sposób.

Dlatego też na mocy art. 386 § 1 kpc w zw. z art. 397 § 1 i 2 kpc oraz w zw. z art. 202 kpc należało zmienić zaskarżone postanowienie poprzez jego uchylenie, co oznacza, iż Sąd Rejonowy w Bydgoszczy winien kontynuować merytoryczne rozpoznanie niniejszej sprawy.

Sąd Okręgowy nie orzekał o kosztach postępowania zażaleniowego albowiem zgodnie z art. 108 kpc o kosztach orzeka się w postanowieniu kończącym postępowanie a niniejsze postanowienie nie ma takiego charakteru.