Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II K 306/15

1 Ds. 465/15

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 października 2015 r.

Sąd Rejonowy w Środzie Śląskiej II Wydział Karny, w składzie:

Przewodniczący: SSR Radosław Gluza

Protokolant: Karolina Raszowska

przy udziale prokuratora Tomasza Błaszczyka z Prokuratury Rejonowej w Środzie Śląskiej

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach 02 października 2015 r., 22 października 2015r.

sprawy T. R. (R.)

syna Z. i K. z d. K.

ur. (...) we W.

oskarżonego o to, że:

w bliżej nieokreślonym dniu lipca 2014r. w K. na terenie stacji (...) przy ul. (...) nabył od nieustalonych osób za kwotę 600 zł sześć odtwarzaczy DVD marki T. o wartości 708,36 zł wiedząc o tym, że zostały one uzyskane w wyniku czynu zabronionego na szkodę Spółki z o.o. (...) z siedzibą w K.,

tj. o przestępstwo z art. 291 § 1 k.k.;

orzeka:

I.  uznaje oskarżonego T. R. za winnego tego, że nieustalonego dnia w okresie od 01 do 04 lipca 2014r. na terenie parkingu w pobliżu stacji paliw (...), przy ulicy (...) w K., zakupił od nieustalonych osób za kwotę 600 zł, pięć odtwarzaczy blu-ray m-ki T. (...) (...) i jeden odtwarzacz blu-ray m-ki T. (...) (...) o łącznej wartości nie mniejszej niż 1000 zł, o których na podstawie towarzyszących okoliczności powinien i mógł przypuszczać, że zostały uzyskane za pomocą czynu zabronionego, czym działał na szkodę (...) (Polska) Sp. z o.o. Oddziału w K. tj. popełnienia przestępstwa z art. 292 § 1 k.k. i za to, na podstawie tego przepisu, wymierza mu karę 250 (dwustu pięćdziesięciu) stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość jednej stawki dziennej grzywny na kwotę 10 zł (dziesięciu złotych);

II.  na podstawie art. 63 § 1 k.k. zalicza oskarżonemu T. R. , na poczet wymierzonej mu kary grzywny, okres jego zatrzymania w sprawie od dnia 29.07.2014r. do dnia 31.07.2014r., odpowiadający czterem stawkom dziennym grzywny;

III.  na podstawie art. 46 § 1 k.k. zobowiązuje oskarżonego T. R. do naprawienia szkody wyrządzonej przestępstwem, poprzez zapłatę na rzecz (...) (...)w K. kwoty 809,04 zł (osiemset dziewięć złotych cztery grosze);

IV.  na podstawie art. 627 k.p.k. obciąża oskarżonego T. R. kosztami postępowania, a w tym zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa zwrot wydatków poniesionych przez Skarb Państwa od chwili wszczęcia postępowania w sprawie w wysokości 70 zł i na podstawie art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. nr 49 poz. 223 z późn. zm.) wymierza mu opłatę w kwocie 250 zł.

UZASADNIENIE WYROKU

Na podstawie przeprowadzonego przewodu sądowego, Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

W K. przy ul. (...) znajduje się magazyn firmy (...) ((...) Oddział w K.. W magazynie tym są przechowywane różnego rodzaju towary okolicznych firm produkcyjnych, a w tym sprzęt elektroniczny firmy (...), m.in. odtwarzacze blu-ray modele (...) (...), (...) (...) oraz (...). Urządzenia te nie są dedykowane na polski rynek, na terenie kraju nie jest prowadzona ich sprzedaż hurtowa ani detaliczna.

Dowód:

zeznania świadka E. K., k. 4, 24, 199,

zeznania świadka P. K., k. 84, 199v – 200.

Oskarżony T. R. w 2014r. był zatrudniony jako magazynier w firmie (...) ((...) Oddział w K.. Do jego obowiązków należała m.in. kompletacja ręczna towaru, ładowanie aut liniowych. Budynek magazynu przy ul. (...) stanowi jedno pomieszczenie podzielone na dwie umowne strefy: przesyłek drobnicowych oraz całopaletową. Oskarżony wykonywał swoją pracę na pierwszej z nich, lecz podobnie jak inni magazynierzy miał dostęp do całej hali. Częstokroć był on także delegowany do wykonywania określonych czynności w strefie całopaletowej i zajmował się rozładunkiem samochodów. W tym samym magazynie co T. R. pracował również D. G. (1), będący synem konkubiny oskarżonego.

Dowód:

zeznania świadka E. K., k. 4, 24, 199,

zeznania świadka P. K., k. 84, 199v – 200,

zeznania świadka M. S., k. 101, 202v – 203,

zeznania świadka D. G. (2), k. 203,

częściowo wyjaśnienia oskarżonego T. R., k. 32 – 33, 197 – 198.

Na początku lipca 2014r. nieustalona osoba dokonała kradzieży z magazynu firmy (...) przy ul. (...) w K. odtwarzaczy blu-ray m-ki T.: pięciu sztuk urządzeń (...) (...), jednego urządzenia (...) (...) oraz dwóch urządzeń (...).

Dowód:

zeznania świadka E. K., k. 4, 24, 199,

zeznania świadka P. K., k. 84, 199v – 200,

zeznania świadka M. S., k. 101, 202v – 203.

Wartość celna jednego odtwarzacza blu-ray m-ki T. (...)KE wynosiła w tym czasie 28,80 euro, zaś w przypadku odtwarzacza blu-ray m-ki T. (...) opiewała na kwotę 13,14 euro. Kwota ta nie zawierała należności celno – podatkowej takiego urządzania. Rzeczywista cena rynkowa odtwarzacza m-ki T. (...) (...) była znacznie wyższa i wynosiła nie mniej niż 175 zł. W przypadku odtwarzacza blu-ray m-ki T. (...) (...) opiewała ona natomiast na kwotę nie niższą niż 150 zł.

Dowód:

zeznania świadka E. K., k. 4, 24, 199,

kserokopie umów pożyczek lombardowych wraz z paragonami sprzedaży, k. 11, 80 – 81,

kserokopie umów kupna/sprzedaży wraz z paragonami sprzedaży, k. 12 – 14, 77 – 79, 82.

Nieustalonego dnia w okresie od 01 do 04 lipca 2014r. T. R. pojechał około godz. 21.00 na stację paliw (...) przy ulicy (...) w K. aby zatankować swój samochód. Po przybyciu na miejsce do oskarżonego podeszli nieznani młodzi mężczyźni, którzy zaproponowali mu kupno odtwarzacza blu-ray za kwotę 150 zł. T. R. udał się z nimi na pobliski parking gdzie wyciągnęli oni z bagażnika samochodu typu kombi nowe urządzenie m-ki T., które było zapakowane w oryginalne pudełko. Oskarżony stwierdził, że przedstawiona mu cena sprzedaży jest dla niego zbyt wysoka, wobec tego zaproponowali mu oni kupno sześciu odtwarzaczy blu-ray za kwotę 600 zł. T. R. wiedział o tym, że takie urządzenia są droższe niż wskazana cena i zgodził się na ich kupno, płacąc umówioną kwotę. Oskarżony nie dopytał sprzedających o pochodzenie zbywanego sprzętu, poprzestając na ich oświadczeniu, że nabyli go „na giełdzie we W.”.

Dowód:

częściowo wyjaśnienia oskarżonego T. R., k. 32 – 33, 197 – 198.

Wśród zakupionych przez oskarżonego odtwarzaczy blu-ray m-ki T. znajdowało się pięć sztuk modeli (...) (...) i jedna sztuka modelu (...) (...). Wszystkie te urządzenia pochodziły z kradzieży dokonanej z magazynu firmy (...) przy ul. (...) w K..

Dowód:

zeznania świadka E. K., k. 4, 24, 199,

zeznania świadka P. K., k. 84, 199v – 200,

kserokopie umów pożyczek lombardowych wraz z paragonami sprzedaży, k. 11, 80 – 81,

kserokopie umów kupna/sprzedaży wraz z paragonami sprzedaży, k. 12 – 14, 77 – 79, 82,

częściowo wyjaśnienia oskarżonego T. R., k. 32 – 33, 197 – 198.

Oskarżony zawiózł odtwarzacze do domu, nie poinformował jednakże nikogo z domowników o dokonanym zakupie.

Dowód:

częściowo wyjaśnienia oskarżonego T. R., k. 32 – 33, 197 – 198,

zeznania świadka D. G. (2), k. 203.

T. R. w dniu 04 lipca 2014r. udał się do lombardu przy ul. (...) we W. i sprzedał tam M. G. cztery sztuki odtwarzaczy blu-ray m-ki T. (...)KE, każdy za kwotę 175 zł. W dniu 10 lipca 2014r. oskarżony ponownie przyszedł do tego samego lombardu i oddał pod zastaw odtwarzacz blu-ray m-ki T. (...) (...)oraz (...) (...), uzyskując za każdy z nich kwotę 150 zł.

Dowód:

częściowo wyjaśnienia oskarżonego T. R., k. 32 – 33, 197 – 198,

zeznania świadka M. G., k. 10, 75, 200v,

protokół zatrzymania rzeczy, k. 15 – 17,

kserokopie umów pożyczek lombardowych wraz z paragonami sprzedaży, k. 11, 80 – 81,

kserokopie umów kupna/sprzedaży wraz z paragonami sprzedaży, k. 12 – 14, 77 – 79, 82.

Po tym gdy pracownicy firmy (...) w dniu 17 lipca 2014r. zorientowali się iż brakuje jednej sztuki odtwarzacza blu-ray m-ki T. (...) (...), wiązali początkowo ten fakt z pomyłką przy wydaniu towaru, bądź innym błędem. Na polecenie kierownika magazynu (...) zaczęto poszukiwać takiego samego sprzętu w internecie, w celu jego zakupienia i uzupełnienia braku. Na portalu aukcyjnym allegro.pl ustalono, że jest on dostępny do kupienia w lombardzie przy ul. (...). W związku z tym firma (...), za pośrednictwem pracownika K. P., nabyła od M. G. za kwotę 210 zł powyższy odtwarzacz. Stanowił on urządzenie, które T. R. w dniu 10 lipca 2014r. przekazał do lombardu. Na odtwarzaczu tym były starte numery seryjne.

Dowód:

zeznania świadka E. K., k. 4, 24, 199,

zeznania świadka P. K., k. 84, 199v – 200,

zeznania świadka M. S., k. 101, 202v – 203,

zeznania świadka M. G., k. 10, 75, 200v,

kserokopie umów pożyczek lombardowych wraz z paragonami sprzedaży, k. 11, 80 – 81.

Przeprowadzona następnie inwentaryzacja towarów firmy (...) w magazynie (...) w K. wykazał brak pięciu odtwarzaczy blu-ray m-ki T. (...)KE oraz dwóch odtwarzaczy T. (...).

Dowód:

zeznania świadka E. K., k. 4, 24, 199,

zeznania świadka P. K., k. 84, 199v – 200,

zeznania świadka M. S., k. 101, 202v – 203.

Wszystkie odtwarzacze blu-ray przekazane przez oskarżonego do lombardu przy ul. (...) we W. znalazły dalszych nabywców w okresie od 12 do 28 lipca 2014r. Cena uzyskana przez lombard za sprzedaż pięciu odtwarzaczy T. (...) (...), poza zbytą już jedną sztuką urządzenia T. (...)KE, wyniosła łącznie 1124 zł. Na kwotę tę składała się suma cen z poszczególnych transakcji opiewających odpowiednio na 200 zł, 200 zł, 299 zł, 175 zł oraz 250 zł.

Dowód:

zeznania świadka M. G., k. 10, 75, 200v,

protokół zatrzymania rzeczy, k. 15 – 17,

kserokopie umów pożyczek lombardowych wraz z paragonami sprzedaży, k. 11, 80 – 81,

kserokopie umów kupna/sprzedaży wraz z paragonami sprzedaży, k. 12 – 14, 77 – 79, 82.

Oskarżony T. R. ma 36 lat, pozostaje w związku konkubenckim, posiada na utrzymaniu dwoje dzieci. Oskarżony podejmuje prace dorywcze na budowach uzyskując miesięcznie około 1.500 zł. T. R. był w przeszłości trzykrotnie karany sądownie, w tym dwukrotnie za przestępstwa z art. 278 § 1 k.k. Wobec oskarżonego orzekano kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem ich wykonania, gdzie jedną z nich, po zarządzeniu jej wykonania, odbywał on w systemie dozoru elektronicznego.

Dowód:

częściowo wyjaśnienia oskarżonego T. R., k. 32 – 33, 197 – 198,

notatka urzędowa na podstawie art. 213 § 1 k.p.k., k. 55,

informacja z Krajowego Rejestru Karnego, k. 42 – 44,

odpis wyroku SR dla Wrocławia – Fabrycznej z dnia 15.12.2011r., sygn. akt II K 1363/11 wraz z odpisem postanowienia o zarządzeniu wykonania kary, k. 52 – 54,

odpis wyroku SR w Środzie Śląskiej z dnia 29.06.2012r., sygn. akt II K 154/12, k. 64.

Oskarżony T. R. nie przyznał się do zarzucanego mu czynu i wyjaśnił, że nie zdawał sobie sprawy z tego, że zakupione przez niego odtwarzacze blu-ray zostały skradzione z magazynu firmy (...).

Ponadto Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Ustalenia stanu faktycznego sąd poczynił w oparciu o wiarygodne zeznania świadków E. K., P. K., M. G., M. S. i D. G. (2), oraz wymienione na wstępie dowody o charakterze materialnym. Opierając się na wskazanych dowodach, sąd miał na uwadze to, że tworzyły one w pełni spójny i konsekwentny opis zdarzeń podlegających rozpoznaniu, zaś bezpośrednia ocena świadków na rozprawie nie nasuwała wątpliwości co do ich obiektywizmu.

Odnosząc się do wyjaśnień oskarżonego T. R. sąd jedynie częściowo wziął je pod uwagę przy dokonaniu ustaleń faktycznych w sprawie. Mianowicie sąd pominął tą część relacji oskarżonego, która nie dawała się pogodzić z zasadami doświadczenia życiowego i prawidłowego rozumowania. W tym zakresie jako niezasługujące na uwzględnienie sąd uznał twierdzenia oskarżonego, iż nie stwierdził nic podejrzanego w przeprowadzonej transakcji, co mogło by wskazywać, że oferowane mu odtwarzacze pochodzą z kradzieży. Zdaniem sądu powyższe wyjaśnienia oskarżonego pozostają w oczywistej sprzeczności z opisanymi na wstępie zasadami, na które to stwierdzenie pozwalają ustalone okoliczności dokonanego przez niego zakupu, jak miejsce w którym do niego doszło, rodzaj zaoferowanego sprzętu i sposób w jaki to nastąpiło a wreszcie same osoby sprzedających i przedstawione przez nich rzekome pochodzenie odtwarzaczy. Sąd pomijając we wskazanej części relację złożoną przez T. R. uznał, że stanowi ona wyłącznie wyraz przyjętej przez niego linii obrony, ukierunkowanej na uniknięcie odpowiedzialności karnej za popełnione przestępstwo.

Dokonując oceny prawno karnej zachowania oskarżonego T. R., sąd nie podzielił poglądu oskarżyciela publicznego odnośnie kwalifikacji prawnej zarzuconego mu czynu, tj. z art. 291 § 1 k.k. W ocenie sądu w niniejszym przypadku zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie daje podstaw do tego aby przyjąć umyślność działania oskarżonego i zrealizowanie przez niego w związku z tym znamion paserstwa umyślnego. Przede wszystkim z ustalonego stanu faktycznego nie wynika aby oskarżony co najmniej przewidywał i godził się na to, że nabyte przez niego od nieustalonych mężczyzna odtwarzacze blu-ray zostały uzyskane za pomocą czynu zabronionego. Oskarżony nabywając wskazane przedmioty nie zrealizował znamion strony podmiotowej paserstwa w postaci umyślności w rozumieniu art. 9 § 1 k.k.

Przeprowadzony przewód sądowy doprowadził sąd orzekający w sprawie do wniosku, iż T. R. przypisać należy formę nieumyślną przestępstwa paserstwa określoną w art. 292 § 1 kk. Według dyspozycji § 1 tego artykułu paserstwo nieumyślne zachodzi, gdy sprawca na podstawie towarzyszących jego czynowi okoliczności powinien i może przypuszczać, że rzecz, którą nabywa, pomaga w zbyciu, przyjmuje lub pomaga w jej ukryciu, pochodzi z czynu zabronionego. W ocenie sądu sytuacja taka wystąpiła w niniejszej sprawie. Dokonując wykładni wskazanego przepisu stwierdzić należy, że kluczowe znaczenie ma odnoszące się do strony podmiotowej znamię towarzyszących okoliczności, na podstawie których sprawca może i powinien przypuszczać, że rzecz została uzyskana za pomocą czynu zabronionego. Pojęcie to jest nieostre i zgodnie z poglądem ugruntowanym w doktrynie, stwierdzić można, że obejmuje swym zakresem okoliczności, na podstawie których sprawca ma możliwość powzięcia przypuszczenia, że rzecz pochodzi z czynu zabronionego. Nie chodzi tu o uzyskanie pewności, ponieważ wówczas sprawca dopuściłby się paserstwa umyślnego. Wystarczy możliwość powzięcia przypuszczenia. Tym bardziej znamiona omawianego czynu są wypełnione, jeżeli sprawca powziął wspomniane przypuszczenie.

Zdaniem sądu, biorąc pod uwagę poczynione w sprawie ustalenia faktyczne, stwierdzić należy, że T. R. miał możliwość powzięcia przypuszczenia co do tego, że zaoferowane mu zakupienia odtwarzacze blu-ray m-ki T. pochodziły z czynu zabronionego. Sąd doszedł do powyższego wniosku w oparciu o ustalone okoliczności w jakich nastąpiła transakcja, z uwzględnieniem jej przedmiotu. W tym zakresie wskazać należało przede wszystkim na miejsce w którym doszło do sprzedaży, które nie stanowi zwyczajowego dla tego typu transakcji, jak też sposób zaoferowania towaru – z bagażnika samochodu. Na to, że oferowane odtwarzacze zostały uzyskane za pomocą czynu zabronionego wskazywały również pokrętne tłumaczenie ich pochodzenia przez sprzedających, które nie spotkało się z żadnymi pytaniami ze strony oskarżonego. Wątpliwości po stronie oskarżonego winien budzić także, a może przede wszystkim, fakt, że nieznane mu osoby same zwróciły się do niego z propozycję sprzedaży, pomimo powszechnej dostępności lombardów otwartych 24h na dobę, gdzie mieliby prostą możliwość upłynnić odtwarzacze, uzyskując o wiele większą kwotę niż zapłacona im przez T. R.. Odnośnie tejże ostatniej okoliczności wskazać należy, że wartość rynkowa przedmiotowych urządzeń, które były nowe, wyraźnie przekraczała tą, która została zapłacona przez oskarżonego. Powyższe wynika z porównania kwot po jakich odtwarzacze zostały sprzedane przez T. R. w lombardzie a następnie odsprzedane przez ten podmiot poszczególnym klientom, a także cen tego typu sprzętu oferowanego na zagranicznych portalach internetowych. Odnośnie tej ostatniej okoliczności wskazać należy również, że sam oskarżony w swoich wyjaśnieniach podał: „Na oko wiedziałem że odtwarzacze te są droższe niż 100 złotych.” (k. 33 a.s.)

Mając na uwadze wskazane okoliczności, sąd uznał że oskarżony na podstawie całokształtu okoliczności towarzyszących zawartej przez niego transakcji powinien i mógł przypuszczać, że rzeczy które nabywa, pochodzą z czynu zabronionego. Dla ustalenia sprawstwa oskarżonego nie było natomiast konieczne aby świadomość ta wiązała się z konkretnym czynem zabronionym, w tym przypadku z kradzieżą dokonaną w firmie (...). Na to, że odtwarzacze zakupione przez oskarżonego stanowiły przedmiot przestępstwa dokonanego na szkodę wskazanej spółki, wskazują jednoznacznie wyniki przeprowadzonej w tej firmie inwentaryzacji. Brakujące urządzenia pokrywały się z tymi jakie T. R. najpierw zakupił a następnie sprzedał do lombardu, a nie były one przedmiotem obrotu hurtowego ani detalicznego na terenie Polski.

Reasumując powyższe, sąd uznał oskarżonego T. R. za winnego popełnienia czynu z art. 292 § 1 k.k., tj. tego, że nieustalonego dnia w okresie od 01 do 04 lipca 2014r. na terenie parkingu w pobliżu stacji paliw(...), przy ulicy (...) w K., zakupił od nieustalonych osób za kwotę 600 zł, pięć odtwarzaczy blu-ray m-ki T. (...) (...)i jeden odtwarzacz blu-ray m-ki T. (...)KE o łącznej wartości nie mniejszej niż 1000 zł, o których na podstawie towarzyszących okoliczności powinien i mógł przypuszczać, że zostały uzyskane za pomocą czynu zabronionego, czym działał na szkodę (...) ((...)w K..

Ustalając odmienną wartość rzeczy nabytych przez oskarżonego, od tej wskazanej w akcie oskarżenia, sąd miał na uwadze to, że podana przez prokuratora kwota stanowiła wyłącznie wartość celną odtwarzaczy. Jak już natomiast wskazano we wcześniejszej części uzasadnienia, nie była ona tożsama z ceną rynkową powyższych urządzeń, wyznaczającą ich rzeczywistą wartość. Określając tą ostatnią wartość sąd przyjął iż była ona nie mniejsza niż 1.000 zł, opierając się na łącznej kwocie, po której T. R. sprzedał przedmiotowe odtwarzacze w lombardzie.

Czyn oskarżonego był zawiniony, nie zachodziły okoliczności wyłączające bezprawność ani winę.

Sąd wymierzając T. R. karę za przypisany mu występek, baczył na dyrektywy wskazane w art. 53 k.k., uwzględniając stopień zawinienia i społecznej szkodliwości popełnionego czynu, a nadto cele zapobiegawcze i wychowawcze, która to kara winna osiągnąć wobec oskarżonego. Zdaniem sądu choć czyn którego dopuścił się oskarżony był nieumyślny, to odznaczał się znacznym stopniem zawinienia z jego strony. Na powyższe wpływa przede wszystkim stopień naruszenia przez oskarżonego zasad ostrożności przy zawarciu transakcji, która w ocenie sądu rodziła jednoznaczne podejrzenie iż jej przedmiot stanowią rzeczy uzyskane za pomocą przestępstwa. T. R. wyrażając chęć zakupu przedmiotowych odtwarzaczy zignorował ciążące na nim obowiązki mimo, że w przeszłości wchodził już w konflikty z prawem, dopuszczając się m.in. dwukrotnie umyślnych przestępstw przeciwko mieniu. Sposób działania oskarżonego wpływa także obciążającą na ocenę społecznej szkodliwości jego czynu, co w pewnym zakresie równoważy jednak fakt iż nabyte przez niego przedmioty nie przedstawiały istotnej wartości majątkowej. Biorąc pod uwagę opisane powyżej okoliczności sąd za karę adekwatną do czynu oskarżonego uznał grzywnę w wysokości 250 stawek dziennych i karę tą mu wymierzył. Sąd kierował się w tym zakresie dyrektywą sądowego wymiaru kary, iż najpierw należy rozważyć możliwość zastosowania środka najłagodniejszego i dopiero w przypadku, gdyby nie był on wystarczający z punktu widzenia celów kary stosować ewentualnie środek surowszy. Sąd ustalił wysokość jednej stawki dziennej grzywny wobec oskarżonego na kwotę 10 zł, uznając iż jest ona odpowiednia przede wszystkim z uwagi na osiągane przez niego dochody. Zdaniem sądu wskazana kara będzie stanowiła wystarczającą nauczkę dla oskarżonego na przyszłość, uzmysławiając mu nieopłacalność ponownego popełnienia podobnego przestępstwa.

W pkt II wyroku sąd zaliczył oskarżonemu na poczet wymierzonej mu kary grzywny okres jego zatrzymania w sprawie, który nie przekroczył 48 godzin a zatem odpowiada czterem stawkom dziennym grzywny.

Uznając T. R. za winnego występku z art. 292 § 1 k.k., sąd na podstawie art. 46 § 1 k.k. zobowiązał go do naprawienia szkody wyrządzonej przestępstwem w wysokości 809,04 zł na rzecz (...) ((...) w K.. Określając wysokość kwoty do której zapłaty zobowiązany pozostaje oskarżony, sąd miał na uwadze uszczerbek majątkowy jaki w wyniku jego przestępstwa powstał w mieniu pokrzywdzonej spółki. Zgodnie z oświadczeniem E. K. stanowił on sumę wartości celnej pięciu odtwarzaczy blu-ray m-ki T. (...) (...), wynoszącej 28,80 euro za sztukę, przy ówczesnym kursie tej waluty opiewającym na 4,16 zł oraz kwoty 210 zł, którą (...) wydatkowała na odkupienie z lombardu skradzionego odtwarzacza blu-ray m-ki T. (...) (...).

Na podstawie art. 627 k.p.k. sąd obciążył T. R. kosztami procesu, a w tym zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa, uzasadnione wydatki poniesione przez Skarb Państwa od chwili wszczęcia postępowania w sprawie, które w dacie wyrokowania opiewały w wysokości 70 zł (zapytanie do K. – 30 zł, ryczałt za doręczenia pism w postępowaniu przygotowawczym i sądowym – 40 zł). Ponadto sąd wymierzył oskarżonemu opłatę sądową w wysokości przewidzianej ustawą z dnia 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych.

.