Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 marca 2015 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach III Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący - Sędzia SO Magdalena Hupa-Dębska

Sędzia SO Tomasz Tatarczyk (spr.)

Sędzia SR (del.) Barbara Konińska

Protokolant Wioletta Matysiok

po rozpoznaniu w dniu 11 marca 2015 r. w Gliwicach na rozprawie

sprawy z powództwa J. G. i B. G.

przeciwko (...) Spółce Akcyjnej Oddziałowi w Polsce z siedzibą w W.

o zapłatę

na skutek apelacji powodów

od wyroku Sądu Rejonowego w Gliwicach

z dnia 12 sierpnia 2014 r., sygn. akt I C 1187/13

1.  oddala apelację;

2.  zasądza od powodów solidarnie na rzecz pozwanej kwotę 300 (trzysta) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania odwoławczego.

SSR (del.) Barbara Konińska SSO Magdalena Hupa-Dębska SSO Tomasz Tatarczyk

Sygn. akt III Ca 1720/14

UZASADNIENIE

Wyrokiem z 12 sierpnia 2014 roku Sąd Rejonowy zasądził od pozwanej na rzecz powodów kwotę 2550 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 25 kwietnia 2013 roku, oddalił powództwo w pozostałej części, zasądził od pozwanej na rzecz powodów kwotę 139,40 zł z tytułu zwrotu kosztów procesu, nakazał ściągnąć na rzecz Skarbu Państwa od powodów kwotę 304,84 zł, od pozwanej kwotę 203,23 zł tytułem kosztów sądowych. Sąd ustalił, że powodowie są współwłaścicielami samochodu B.. W dniu 25 marca 2013 roku miała miejsce kolizja drogowa, w wyniku której pojazd ten uległ uszkodzeniu. Sprawca kolizji był ubezpieczony w zakresie odpowiedzialności cywilnej u pozwanej. Po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego pozwana wypłaciła powodom odszkodowanie w kwocie 7050 zł wyliczając je jako różnice pomiędzy wartością pojazdu w chwili zdarzenia i wartością pojazdu w stanie uszkodzonym wobec uznania, że koszty naprawy pojazdu przewyższają jego wartość. Uzasadniony koszt naprawy pojazdu wynosił 20 401,80 zł, a wartość pojazdu w chwili zdarzenia wynosiła 15.800 zł, w stanie uszkodzonym pojazd powodów wart był 6200 zł. Ustaleń co do kosztów naprawy pojazdu, jego wartości w stanie nieuszkodzonym i przy uwzględnieniu szkód powstałych w zdarzeniu ustalił Sąd w oparciu o opinię biegłego z zakresu techniki motoryzacyjnej, którą uznał za miarodajną. Pozwana, jak wskazał Sąd, ponosi odpowiedzialność za szkodę w pojeździe powodów na zasadzie art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych w związku z art. 822 § 1, 436 § 2 i 415 k.c. W rezultacie ustalenia, że koszty naprawy pojazdu przewyższają jego wartość sprzed zdarzenia stwierdził Sąd, iż odszkodowanie powinno być ustalone w wysokości różnicy pomiędzy wartością pojazdu w chwili zdarzenia i jego wartością w stanie uszkodzonym, różnica ta wynosi 9600 zł. Skoro pozwana wypłaciła powodom odszkodowanie w kwocie 7050 zł, powództwo należało częściowo uwzględnić przez zasądzenie od niej na rzecz powodów z tytułu uzupełnienia odszkodowania kwotę 2550 zł. O odsetkach orzekł Sąd w oparciu o art. 14

ust. 1 ustawy z 22 maja 2003 w związku z art. 481 § 1 i 2 k.c. O kosztach procesu rozstrzygnął po myśli art. 100 k.p.c.

W apelacji powodowie zarzucili naruszenie prawa procesowego - art. 233 § 1 k.p.c. poprzez wadliwą ocenę zgromadzonych w sprawie dowodów skutkującą błędnym przyjęciem, że koszt naprawy uszkodzeń samochodu przewyższa jego wartość w chwili zdarzenia, podczas gdy faktycznie poniesione przez powodów koszty naprawy pojazdu były niższe od wartości pojazdu w stanie nieuszkodzonym, art. 328 § 2 k.p.c. poprzez brak odniesienia się w uzasadnieniu wyroku do części zebranego w sprawie materiału dowodowego. W oparciu o te zarzuty skarżący domagali się zmiany wyroku poprzez zasądzenie solidarnie od pozwanej na ich rzecz kwoty 4580,60 zł wraz z odsetkami ustawowymi, zwrotu kosztów postępowania w obu instancjach, ewentualnie uchylenie wyroku i przekazania sprawy Sądowi Rejonowemu do ponownego rozpoznania.

Pozwana wniosła o oddalenie apelacji i zasądzenie od powodów kosztów postępowania odwoławczego.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje :

W sprawie jest poza sporem, że pozwaną obciążał obowiązek naprawienia szkody powstałej wskutek uszkodzenia w kolizji drogowej samochodu powodów.

Ponieważ pozwana odpowiada za szkodę w związku z zawartą ze sprawcą szkody umową ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej, stosownie do art. 34 ust. 1 ustawy z 22 maja 2003r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych jest zobowiązana do wypłaty odszkodowania pieniężnego. Odszkodowanie to ma wyrównać uszczerbek w sferze majątkowej poszkodowanego, jaki powstał w wyniku zdarzenia wyrządzającego szkodę.

Stanowiska stron różniły się, jak idzie o określenie wysokości należnego powodom odszkodowania pieniężnego. Powodowie bowiem uważali, że należna im z tytułu szkody w pojeździe suma powinna odpowiadać kosztom naprawy, które określa załączona do pozwu faktura. Zarzucają w apelacji pominięcie przez Sąd Rejonowy tej faktury przy ocenie zasadności pozwu. Pozwana utrzymywała, że wysokość odszkodowania należy ustalić tzw. metodą

kasacyjną, tj. jako różnicę pomiędzy wartością samochodu przed powstaniem szkody, a wartością samochodu w stanie uszkodzonym.

Jako ubezpieczyciela odpowiedzialności cywilnej sprawcy szkody obciąża pozwaną ogólny obowiązek naprawienia szkody przez zapłatę poszkodowanym sumy pieniężnej, która odpowiadać będzie wysokości szkody ustalonej w sposób przewidziany prawem (art. 363 i 361 k.c. ), zgodnie z zasadą pełnego odszkodowania.

Stosownie do art. 363 § 1 k.c., poszkodowany nie może żądać przywrócenia stanu poprzedniego uszkodzonej rzeczy, gdy przywrócenie rzeczy do stanu poprzedniego jest niemożliwe albo gdy pociąga za sobą dla zobowiązanego nadmierne trudności lub koszty.

Przywrócenie pojazdu do stanu sprzed wypadku wymaga zastosowania odpowiedniej technologii naprawy a jeśli w zdarzeniu uszkodzone zostały części pochodzące z pierwszego montażu, to zazwyczaj również użycia nowych części i materiałów, dlatego wydatki z tego tytułu powinny być uwzględnione przy ocenie, czy ekonomicznie opłacalna jest naprawa uszkodzonego samochodu.

Powodowie domagają się natomiast w apelacji uwzględnienia kosztu naprawy określonego fakturą a nie dowodzili w sprawie, że naprawa dokonana tym kosztem pozwoliła przywrócić pojazdowi jego wartość sprzed wypadku. Przeciwnie, zawnioskowali w pozwie dowód z opinii biegłego dla ustalenia wartości pojazdu w stanie sprzed wypadku oraz wysokości szkody obejmującej koszty naprawy pojazdu. Dowód z opinii biegłego został w postępowaniu pierwszo-instancyjnym przeprowadzony; z opinii biegłego wynika, że koszt przywrócenia pojazdu do stanu sprzed wypadku wynosi 20.401,80 zł a wartość pojazdu w stanie nieuszkodzonym w chwili zdarzenia – 15.800 zł. Ustalenia, które w oparciu o tę opinię Sąd Rejonowy poczynił świadczą o ekonomicznej nieopłacalności naprawy.

Inna rzecz, że cena określona w fakturze załączonej do pozwu jest zbliżona do sumy kosztów naprawy określonej w przedstawionej przez powodów kalkulacji kosztorysowej. Uzasadnione jest domniemanie, skoro inicjatywy dowodowej w tym zakresie powodowie nie wykazali, że naprawa pojazdu przeprowadzona została zgodnie z przedstawioną kalkulacją. Tymczasem z opinii biegłego, niekwestionowanej przez powodów, wynika, że różnica pomiędzy

kosztami naprawy wyliczonymi w opinii a kosztami określonymi kalkulacją dołączoną do pozwu wynika z pominięcia w tej kalkulacji szeregu uszkodzonych w zdarzeniu elementów pojazdu.

Faktura przedstawiona przez powodów nie mogła zatem stanowić miarodajnej podstawy ustalenia kosztów przywrócenia pojazdu do stanu sprzed zdarzenia.

W sporządzonym przez pozwaną protokole szkody wskazano, że naprawa pojazdu może być ekonomicznie nieuzasadniona.

Według pozwu, chronologia zdarzeń była taka, że najpierw pozwana wyliczyła odszkodowanie metodą kasacyjną, a następnie powodowie zlecili własną kalkulację i dokonali naprawy pojazdu. Naprawę poprzedziło przedstawienie przez pozwaną oferty zakupu pojazdu w stanie uszkodzonym. Przy uwzględnieniu ceny możliwej do uzyskania przez powodów za uszkodzony pojazd, za uzasadnione uznać należało stwierdzenie, że odszkodowanie wyliczone metodą kasacyjną pozwalało wyrównać uszczerbek w ich sferze majątkowej powstały w wyniku zdarzenia wyrządzającego szkodę.

Żądanie w tym warunkach odszkodowania wyższego odpowiadającego kosztom naprawy pojazdu jest nieuzasadnione.

Zaskarżone rozstrzygnięcie odpowiada prawu.

Dlatego orzec należało jak w sentencji wyroku na podstawie art. 385 k.p.c., o kosztach postępowania odwoławczego – po myśli art. 98 § 1 i 3 w związku z art. 99 k.p.c.; powodów jako stronę przegrywającą obciąża obowiązek zwrotu pozwanej, na jej żądanie, kosztów zastępstwa prawnego w postępowaniu odwoławczym.

SSR (del.) Barbara Konińska SSO Magdalena Hupa-Dębska SSO Tomasz Tatarczyk