Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt V Cz 1330/13

POSTANOWIENIE

Dnia 15 maja 2013 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie V Wydział Cywilny Odwoławczy

w następującym składzie:

Przewodniczący-Sędzia: SO Piotr Wojtysiak

Sędziowie: SO Maja Smoderek (spr.)

SR (del.) Monika Włodarczyk

po rozpoznaniu w dniu 15 maja 2013 r. w Warszawie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z wniosku R. W.

z udziałem M. L.

o zawezwanie do próby ugodowej

na skutek zażalenia wnioskodawcy

od postanowienia Sądu Rejonowego dla Warszawy Mokotowa w Warszawie

z dnia 24 stycznia 2013 roku, sygn. akt XVI Co 2515/12

postanawia:

oddalić zażalenie.

Sygn. akt V Cz 1330/13

UZASADNIENIE

Żalenie nie zasługuje na uwzględnienie.

Należy zauważyć, iż niepodjęcie pisma we wskazanym terminie naraża jego odbiorcę na poważne konsekwencje prawne. Procedura administracyjna, cywilna, karna i podatkowa, przewiduje, że z upływem 14 dni wyznaczonych na odbiór przesyłki doręczenie uważa się za dokonane, a pismo pozostawia się w aktach. Doręczenie przewidziane w art. 139 § 1 k.p.c. oparte jest na domniemaniu, że pismo sądowe dotarło do rąk adresata i że w ten sposób doręczenie zostało dokonane prawidłowo. Domniemanie to jednak może być przez stronę obalone, gdy adresat udowodni, że mimo zastosowania zastępczej formy doręczania pismo nie zostało mu doręczone z przyczyn od niego niezależnych.

W ocenie Sądu Okręgowego dowody załączone do zażalenia tj. oświadczenie o gotowości do przyjęcia przedmiotowej przesyłki oraz reklamacja do Urzędu Pocztowego nie mogą być podstawą do podważenia skuteczności doręczenia przedmiotowej przesyłki w oparciu o powyższy przepis.

Z treści zwrotnego potwierdzenia doręczenia pisma per aviso wynika, iż zawiadomienie o przesyłce zostało pozostawione w skrzynce oddawczej adresata oraz wbrew twierdzeniom żalącego przesyłka ta była opatrzona właściwymi podpisami.

W tym stanie rzeczy informację udzieloną przez doręczyciela uznać należy za prawdziwą, a co za tym idzie brak było podstaw do uznania, że doręczenie zawiadomienia o terminie posiedzenia nie było skuteczne. Konsekwencją zaś nieobecności wzywającego w dniu 24 stycznia 2013 roku na posiedzeniu jawnym było uprawnienie przeciwnika do żądania zwrotu kosztów wywołanych próbą ugodową (art. 186§1 k.p.c.). Dlatego też biorąc pod uwagę wartość dochodzonej w niniejszym postępowaniu kwoty Sąd I instancji słusznie na podstawie §6 pkt 7 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu zasądził na rzecz przeciwnika wzywającego kwotę 7.200 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa prawnego w tym postępowaniu.

Mając na uwadze powyższe, Sąd Okręgowy na podstawie art. 385 k.p.c. w zw. z art. 397§ 2 k.p.c. orzekł jak w sentencji postanowienia.

(...)