Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III Cz 790/15

POSTANOWIENIE

Dnia 04 sierpnia 2015r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach III Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie następującym:

Przewodniczący – Sędzia: SO Barbara Konińska

po rozpoznaniu w dniu 04 sierpnia 2015r. na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa (...) (...) w W.

przeciwko B. M.

o zapłatę

w przedmiocie rozpoznania zażalenia powoda od postanowienia Sądu Rejonowego w Zabrzu z dnia 13 stycznia 2015r., sygn. VIII Nc 5048/14

postanawia:

1.  sprostować oczywistą omyłkę w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia w ten sposób, że słowa „ze zrzeczeniem się roszczenia” zastąpić słowami „bez zrzeczenia się roszczenia”;

2.  zmienić zaskarżone postanowienie w pkt. 2 w ten sposób, że nakazać zwrócić powodowi kwotę 87 zł (osiemdziesiąt siedem złotych) tytułem opłaty od pozwu;

3.  oddalić wniosek powoda o zasądzenie kosztów postępowania zażaleniowego.

SSO Barbara Konińska

UZASADNIENIE

Postanowieniem z 13 stycznia 2015r. Sąd Rejonowy w Zabrzu po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym sprawy z powództwa (...) (...) w W. przeciwko B. M. o zapłatę, sygn. VIII Nc 5048/14, w pkt. 1 tego postanowienia umorzył postępowanie, zaś w pkt. 2 oddalił wniosek powoda o zwrot uiszczonej opłaty od pozwu.

Sąd Rejonowy ustalił, iż powód domagał się wydania nakazu zapłaty w elektronicznym postępowaniu upominawczym, jednak wobec stwierdzenia braku podstaw do jego wydania sprawa została przekazana przez Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie do Sądu Rejonowego w Zabrzu według właściwości. Ustalił też, że pismem procesowym z dnia 12 grudnia 2014r. powód cofnął pozew wraz ze zrzeczeniem się roszczenia oraz wniósł o umorzenie postępowania i zwrot opłaty sądowej na wskazany przez niego numer rachunku bankowego. Sąd Rejonowy umorzył postępowanie, jako podstawę rozstrzygnięcia wskazując art. 203 § 1 k.p.c. oraz art. 355 § 1 k.p.c. Oddalając wniosek o zwrot opłaty powołał jako podstawę rozstrzygnięcia art. 79 ust.1 pkt 1 lit. b i art 80 ust 2 ustawy z dnia 05 grudnia 2005r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych.

W zażaleniu od pkt. 2 powyższego postanowienia powód zarzucił obrazę art. 80 ust.2 w zw. z art. 79 ust.1pkt 1 lit. b u.k.s.c. poprzez ich błędną wykładnię i przyjęcie, że o zwrocie opłaty powinien orzekać Sąd Rejonowy Lublin- Zachód w Lublinie a nie Sąd właściwości ogólnej, podczas gdy o zwrocie opłaty powinien orzekać sąd rozpoznający sprawę, zaś Sąd do którego uiszczono opłatę dokonuje jedynie jej faktycznego zwrotu.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zażalenie powoda jako zasadne podlegało uwzględnieniu. Trafnym okazał się bowiem zarzut naruszenia przez Sąd Rejonowy art. 80 ust. 2, lecz polega on nie na błędnej wykładni tego przepisu, lecz jego błędnym zastosowaniu. Przepis art. 80 ustawy z dnia 05 grudnia 2005r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (tekst jednol. Dz.U. z 2014, poz. 1025 ze zm.), zwaną dalej u.k.s.c., dotyczy obowiązku zwrotu nienależnie pobranej opłaty. Wówczas jak wynika z art. 80 ust. 2 w zw. z art. 80 ust. 1 o zwrocie nienależnie pobranej opłaty orzeka Sąd, który daną opłatę pobrał.

W niniejszej zaś sprawie nie miało miejsca pobranie nienależnej opłaty, przeciwnie opłata uiszczona przez powoda w elektronicznym postępowaniu upominawczym przed Sądem Rejonowym Lublin-Zachód w Lublinie była opłatą pobraną w sposób prawidłowy i we właściwej wysokości (art. 19 ust. 2 pkt. 2 ustawy jak wyżej).

Tym samym w niniejszej sprawie nie ma zastosowania art. 80 ust. 2 ustawy jak wyżej, lecz art. 79 ust.1 pkt 1 lit. b u.k.s.c. w z art. 108 § 1 zd. 1 k.p.c., zgodnie z którymi to przepisami o kosztach, w tym o zwrocie opłaty w przypadku cofnięcia pozwu, rozstrzyga Sąd w każdym orzeczeniu kończącym sprawę w instancji. Przyjęcie zresztą, by to inny Sąd niż Sąd kończący sprawę w danej instancji, miał rozstrzygać o zwrocie opłat przy braku informacji, co do podstaw ich zwrotu byłoby niecelowe i sprzeczne z zasadami logiki. Okoliczność, zaś który z Sądów dokona faktycznego zwrotu uiszczonej opłaty nie ma znaczenia dla rozstrzygnięcia w związku z tym, iż każda z tych jednostek stanowi statio fisci tej samej osoby prawnej, jaką jest Skarb Państwa.

W konsekwencji zaskarżone postanowienie podlegało zmianie, o czym Sąd Okręgowy orzekł na zasadzie art. 386 § 1 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c., jak w pkt. 2 postanowienia.

Na podstawie art. 350 § 1, 2 i 3 k.p.c. Sąd Okręgowy sprostował oczywistą omyłkę pisarską w uzasadnieniu postanowienia Sądu I Instancji, orzekając jak w pkt. 1 postanowienia przy uwzględnieniu, iż powód cofając pozew oświadczył, że czyni to bez zrzeczenia się roszczenia, nie zaś jak omyłkowo wskazano to w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia ze zrzeczeniem się roszczenia.

O kosztach postępowania odwoławczego Sąd Okręgowy orzekł na zasadzie art. 98 k.p.c. biorąc pod uwagę, iż nie doszło w niniejszej sprawie do doręczenia odpisu pozwu pozwanej. Zatem przy braku zawisłości sporu, brak jest podstaw do obciążania pozwanej obowiązkiem zwrotu kosztów na rzecz powoda, który cofając pozew jest w rozumieniu art. 98 k.p.c. stroną przegraną w sprawie niezależnie od wyniku postępowania zażaleniowego.

SSO Barbara Konińska