Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 maja 2013 r.

Sąd Okręgowy w Gdańsku

VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Monika Popielińska

Protokolant: st. sekr. sąd. Adrianna Mikulska

po rozpoznaniu w dniu 29 maja 2013 r. w Gdańsku

sprawy J. M.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

na skutek odwołania J. M.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G.

z dnia 21 grudnia 2011 r. nr (...)-1/15

oddala odwołanie.

/ Na oryginale właściwy podpis. /

Sygn. akt VII U 434/12

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 21 grudnia 2012 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G. odmówił ubezpieczonemu J. M. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Podstawę rozstrzygnięcia stanowiło orzeczenie Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 19 grudnia 2011 r. , która uznała, iż ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy.

Ubezpieczony J. M. nie zgodził się z powyższą decyzją ZUS, wniósł o jej zmianę i przyznanie prawa do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy.

Organ rentowy w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie, powołując się na argumentację przedstawioną w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Ubezpieczony J. M., urodzony dnia (...) z zawodu inżynier budownictwa, w okresie od dnia 10 lipca 2009 r. do 05 stycznia 2010 r. miał przyznane prawo do świadczenia rehabilitacyjnego.

W okresie od 06 stycznia 2010 r. do 31października 2011 r. miał przyznane prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy .

Vide: decyzja z dnia 13.04.2010r. k. 128 akt rentowych plik 942500, decyzja z dnia 28.01.2011r. k. 144 akt rentowych plik 942500. decyzja z dnia 26.06.2009r. k. 8 akt rentowych plik 03148257

W dniu 20 października 2011 r. ubezpieczony złożył kolejny wniosek o rentę z tytułu niezdolności do pracy. Został skierowany na badanie przez Lekarza Orzecznika ZUS, który w orzeczeniem z dnia 02.12.2011r. uznał odwołującego się za zdolnego do pracy. Lekarz orzecznik rozpoznał u ubezpieczonego niedowład nerwu strzałkowego prawego w odcinku dystalnym, stan po leczeniu operacyjnym złamania kłykcia bocznego kości piszczelowej prawej w styczniu 2009r.

Następnie, wobec wniesionego przez ubezpieczonego sprzeciwu, Komisja Lekarska ZUS w orzeczeniu z dnia19 grudnia 2011 r. również uznała wnioskodawcę za zdolnego do pracy, rozpoznając tożsamo jak lekarz orzecznik.

Zaskarżoną w sprawie decyzją z dnia 21 grudnia 2011 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych odmówił wnioskodawcy prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

Okoliczności bezsporne, vide : wniosek – k.154 plik 942500 akt rentowych , orzeczenie lekarza orzecznika ZUS z dnia 02.12.2011r. wraz z opinią lekarską – k.162 akt ubezpieczeniowych i k. 72 dokumentacji lekarskiej ZUS, sprzeciw k.33-34 dokumentacji lekarskiej ZUS, orzeczenie Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 19.12.2011 r. wraz z opinią lekarską. – k. 168 akt ubezpieczeniowych i k. 36 dokumentacji lekarskiej ZUS, decyzja ZUS z dnia 21.12.2011 r. – k. 170 plik 942500 akt ubezpieczeniowych.

W celu ustalenia, czy stan zdrowi strony wskazuje, że po 31 października 2011r. jest ona nadal niezdolna do pracy zarobkowej z powodu naruszania sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu wymagane były wiadomości specjalne, w związku z czym Sąd dopuścił dowód z opinii biegłych lekarzy sądowych: chirurga – ortopedy, neurologa – rehabilitanta oraz lekarza medycyny pracy zgodnie z rodzajem schorzeń występujących u wnioskodawcy.

W wyniku zebrania wywiadu i po przeprowadzeniu badań przedmiotowych oraz po dokonaniu analizy dokumentacji lekarskiej wszyscy dopuszczeni biegli rozpoznali u wnioskodawcy następujące jednostki chorobowe: pourazowe uszkodzenie prawego nerwu strzałkowego, przebyte złamanie guzowatości bocznej prawej kości piszczelowej , stan po złamaniu kłykcia bocznego prawej kości piszczelowej z uszkodzeniem nerwu strzałkowego i zespołu ciasnoty powięziowej (02.01.2009r.), stan po repozycji i zespoleniu kłykcia bocznego kości piszczelowej prawej ( 01.2009r. ), stan po usunięciu materiału zespalającego (07.2010r.)

Biegła lekarz sądowa neurolog – rehabilitant nie stwierdziła całkowitej ani częściowej niezdolności do pracy zarobkowej z przyczyn neurologicznych po dniu 31 października 2011r. W uzasadnieniu opinii wskazała, iż badaniem neurologicznym stwierdza zejściowe objawy pourazowe prawego nerwu strzałkowego, utrzymujące się obniżenie siły mięśniowej grupy mięśni unerwionych przez nerw strzałkowy i zburzenia czucia skórnego z subiektywnie odczuwalnym drętwieniem obejmujących obszar skóry unerwionej przez prawy nerw strzałkowy. Wskazała, iż urazowe uszkodzenie nerwu strzałkowego powoduje dysfunkcję ruchową prawej kończyny dolnej, utrudnione jest pokonywanie przeszkód terenowych. We wnioskach końcowych biegła podała, iż stopień naruszenia sprawności organizmu nie jest nasilony w stopniu powodującym długotrwałą niezdolność do pracy zarobkowej a deficyt ruchomości może być kompensowany odpowiednio dobranym obuwiem i zaopatrzeniem ortopedycznym.

( dowód: opinia sądowo – lekarska biegłej neurolog – rehabilitant k.13-14 akt sprawy)

Po przeprowadzeniu badania klinicznego, ocenie dokumentacji medycznej, oraz analizie całości akt sprawy biegły sądowy chirurg - ortopeda stwierdził, iż wnioskodawca po 31.10.2011r. odzyskał zdolność do pracy. W uzasadnieniu opinii biegły wskazał, iż w wyniku przebytego leczenia uzyskano zrost kostny w obrębie kłykcia bocznego prawej kości piszczelowej, co pozwoliło na pełne obciążenie kończyny i usunięcie operacyjnego zespolenia a wnioskodawca na skutek rehabilitacji odzyskał sprawność ruchową kończyny dolnej. Utrzymują się natomiast objawy uszkodzenia nerwu strzałkowego, które m.in. skutkują chodem kogucim ale lokomocja jest wydolna i sprawna. Biegły wskazał, iż chód koguci można by znieść przy zastosowaniu ortezy.

( dowód: opinia sądowo – lekarska biegłego chirurga - ortopedy k. 17-18 akt sprawy )

Wnioskodawca wniósł zastrzeżenia do powyższych opinii biegłych sądowych wskazując, iż posiadane wykształcenie umożliwia mu wykonywanie wykonawstwa technicznego i projektowanie a występujące schorzenia ograniczają mu wykonywanie zawodu, przy czym w wykonawstwie całkowicie a w projektowaniu o 30%. Wnioskodawca wskazał, iż występuje u niego zjawisko „opadającej stopy” i znaczne osłabienie prawej nogi, co utrudnia przemieszczanie się. Odwołujący w szczegółowy sposób opisał zakres swoich obowiązków zawodowych wskazując, że wiąże się to z poruszaniem po nierównościach na placach budów, wchodzeniem i schodzeniem po drabinie i wchodzeniem do głębokich wykopów, poruszaniem się po szalunkach i zbrojeniach stropowych. Wskazał, iż prawidłowe funkcjonowanie w zawodzie inżyniera budownictwa lądowego wymaga pełnej sprawności ruchowej, która w jego przypadku jest mocno ograniczona. Natomiast stosowanie środków ortopedycznych powoduje częściowe unieruchomienie stopy, co również uniemożliwia wykonywanie pracy w zawodzie. Podniósł, iż posiada orzeczenie o stopniu niepełnosprawności – stopień umiarkowany do dnia 30 maja 2015 r. wydane przez Miejski Zespół ds. orzekania o niepełnosprawności .

( vide: pismo procesowe wnioskodawcy z dnia 27.07.2012r. k.31-32 akt)

W opinii uzupełniającej biegła sądowa neurolog - rehabilitant wskazała, iż badanie USG prawego kolana z dni 11.06.2012r. wraz z opisem radiologa koreluje z rozpoznaniem neurologicznym a orzeczenie o niepełnosprawności umożliwia wykonywanie pracy w warunkach pracy chronionej. Biegła podtrzymała wnioski płynące z jej wcześniejszej opinii, wskazując na brak podstaw do orzekania długotrwałej niezdolności do pracy.

(dowód: opinia uzupełniająca biegłej neurolog k. 70 akt sprawy)

W opinii uzupełniającej biegły chirurg - ortopeda wskazał, że wynik badania usg z dnia 11.06.2012r.wskazuje na niewielkie zmiany zwyrodnieniowe stawu i łąkotki przyśrodkowej, które nie ma cech uszkodzenia więzadeł stawu i innych elementów anatomicznych stawu a wynik badania koreluje z wynikiem badani klinicznego, gdzie stwierdza się pełną fizjologiczna ruchomość stawu kolanowego, brak cech uszkodzenia łąkotek i wiązadeł stawu a także brak zaniku mięśni uda. Biegły wskazał, iż chód koguci jest chodem w pełni wydolnym i sprawnym a znacząco można go znieść chodząc w ortezie. Biegły wskazał, iż orzeczony stopień niezdolności do pracy nie jest tożsamy z niezdolnością do pracy. Biegły podtrzymał swoją opinię wskazując iż wnioskodawca odzyskał po 31.10.2011 r. zdolność do pracy. Wskazał, iż co do zakresu czynności na stanowisku inżyniera winien wypowiedzieć się lekarz medycyny pracy.

(Vide : opinia uzupełniająca biegłego chirurga k. 38 akt)

Na podstawie całokształtu danych z wywiadu chorobowego, badania przedmiotowego oraz wyników badań i leczenia, zawartych w dokumentacji medycznej biegły sądowy lekarz medycyny pracy wskazał, iż powyższe zmiany chorobowe nie czynią strony skarżącej niezdolną do pracy po 31.10.2011 r. W uzasadnieniu opinii biegły wskazał, iż powód przebył uraz złamania kłykcia bocznego kości piszczelowej prawej z pourazowym uszkodzeniem nerwu strzałkowego prawego w wyniku wypadku sportowego, z koniecznością zabiegu operacyjnego oraz długotrwałej rehabilitacji w okresie 2009 r. -2011 r. W jej wyniku uzyskano prawidłowy zrost w miejscu złamania, z możliwością usunięcia materiału zespalającego, bez istotnych ubytków masy mięśniowej podudzia prawego. Wyjaśnił, iż utrzymuje się ograniczenie związane z pourazowym uszkodzeniem nerwu strzałkowego prawego - jego włókien w odcinku dystalnym -przy zachowaniu pełnego zgięcia podeszwowego oraz występuje tylko śladowe zgięcie grzbietowe, co utrudnia poruszanie się po nierównym terenie, wykopach, schodniach drabinach itp. oraz powoduje „chód koguci”. Zdaniem biegłego istnieje możliwość dalszej poprawy w tym zakresie przy stosowaniu ortezy stopy/ odpowiedniego obuwia. W ocenie biegłego stan kolanowy prawy jest w pełni sprawny funkcjonalnie. Opierając się na opinii biegłych chirurga i neurologa wskazał, iż stan zaistniałej dysfunkcji jest niewielki lub umiarkowany a powód jest do niej zaadoptowany, leczenie zabiegowe całkowicie zakończone i pozwala na wykonywanie pracy w warunkach pracy chronionej z uwagi na posiadane orzeczenie o niepełnosprawności.

W ocenie biegłego powód nie utracił w żadnym stopniu zdolności projektowania prac budowlanych, w warunkach biurowych i warsztatowych, czy prowadzenia ogólnej działalności gospodarczej i nadzorowania innych pracowników. W dużym stopniu może także nadzorować autorsko i technicznie prace projektowe i prace inwentaryzacyjne na poziomie zero, oraz korzystać z odpowiednich zabezpieczeń technicznych i wind przy przemieszczaniu się po terenie budowlanym. Przy używaniu odpowiedniego obuwia i stabilizatora zakres niesprawności jest niewątpliwie mniejszy. Natomiast ograniczenia związane z chodem nie są skojarzone z neurologicznymi zaburzeniami równowagi. Wyższe wykształcenie pozwala powodowi na adaptację do innych warunków pracy, znalezienie sposobów na przezwyciężenie i dostosowanie się do istniejących ruchowych, lecz umiarkowanych ograniczeń zawodowych. W tym względzie biegły podzielił opinii obu biegłych i stanowisko lekarzy ZUS.

(dowód :opinia sądowo – lekarska biegłego lekarza medycyny pracy k. 68-69 akt sprawy )

Wnioskodawca podniósł, iż opinia biegłego z zakresu medycyny pracy zawiera sprzeczności, których dopatrzył się w stwierdzeniu, iż występuje u niego „.chód koguci, sprawny", wskazując, iż „chód koguci" powoduje niesprawne poruszanie się. Podniósł, iż badanie przez biegłego zostało przeprowadzone w warunkach gabinetu lekarskiego, a nie w warunkach faktycznie wykonywanej pracy przez niego pracy. W ocenie skarżącego winien być uznany za osobę częściowo niezdolna do pracy na okres od 01-11-2011 r. do30-05-2015 r., zgodnie z datą wskazaną w orzeczeniu o stopniu niepełnosprawności. Wnioskodawca zarzucił, także iż biegli nie określili, od kiedy powstała częściowa niezdolność do pracy.

Wnioskodawca nie podzielił opinii biegłego lekarza medycyny w zakresie stwierdzenia, że„...uzyskano prawidłowy zrost w miejscu złamania, z możliwością usunięcia materiału zespalającego, bez istotnych ubytków masy mięśniowej podudzia prawego" wskazując, iż jest to dość ogólnikowe stwierdzenie. Zadaniem skarżącego zauważalny jest wyraźny ubytek masy mięśniowej podudzia prawego (na całym podudziu wzdłuż blizny po rozcięciu powięzi) i wskazał, iż zakres usuniętej tkanki mięśniowej został opisany w wypisach. Zadaniem skarżącego zapis opinii „utrzymują się ograniczenia związane z pourazowym uszkodzeniem nerwu strzałkowego prawego - jego włókien w odcinku dystalnym - przy zachowaniu pełnego zgięcia podeszwowego występuje tylko śladowe zgięcie grzbietowe, co utrudnia poruszanie się po nierównym terenie, wykopach, schodniach, drabinach itp. oraz powoduje chód koguci" wskazuje na istnienie częściowej niezdolności do pracy. W ocenie skarżącego noszenie wszelkich stabilizatorów (do których zalicza się ortezę czy specjalne obuwie) nie działa leczniczo, jedynie ogranicza możliwość ruchu - w jego przypadku noszenie stabilizatorów powoduje, że stopa nie opada, jest w pozycji neutralnej, natomiast ruch stopy w górę jak również manewrowanie stopą w kierunkach bocznych jest dodatkowo (oprócz ograniczeń pourazowych) ograniczony. Ponadto jak wskazał czucie stopy (tak ważne przy poruszaniu się w trudnych warunkach typu drabina, rusztowanie, uginające się zbrojenie) jest znacząco zredukowane. Zdaniem wnioskodawcy w trudnych warunkach pracy na budowie oraz przy inwentaryzacjach właściwy ruch stopy we wszystkich kierunkach oraz pełne czucie jest podstawą bezpieczeństwa wykonywanej przeze niego pracy. Natomiast stabilizatory w sposób nieodczuwalny poprawiają sprawność ruchową przy poruszaniu się w trudnym terenie. W ocenie skarżącego stopień adaptacji jest niewystarczający dla bezpiecznego wykonywania zawodu w porównaniu z okresem sprzed wypadku z dnia 02.01.2009r. Wnioskodawca podniósł, iż nadal istnienie konieczność rehabilitacji. Ubezpieczony upatruje istnienie częściowej niezdolności do pracy w zawodzie inżyniera budownictwa w związku z zaleceniem wykonywania pracy w warunkach pracy chronionej a także w użyciu sformułowania „ innych warunków pracy”, gdyż zdaniem wnioskodawcy sugeruje to zamianę charakteru wykonywanej pracy. Zdaniem wnioskodawcy określenie „umiarkowane ograniczenia zawodowe" jest ogólnikowe i nie oddaje faktycznego stanu ograniczeń, jakie zaistniały po wypadku w dniu 02-01-2009 r. i trwają do dnia orzekania.

( vide: zarzuty k.80-83 akt)

W opinii uzupełniającej biegły sądowy z zakresu medycyny pracy wskazał, iż po zapoznaniu się z aktualnymi wynikami badań specjalistów z zakresu ortopedii i neurologii i badań radiologicznych uważa, że sprawność narządu ruchu oraz zakres ubytków ruchowych czy neurologicznych został orzeczony prawidłowo i adekwatnie do utrzymujących się skutków odniesionego urazu. Wskazał, iż w swojej opinii nie oparł się wyłącznie na własnym badaniu, lecz na zdaniu kompetentnych specjalistów. Zadaniem biegłego zarzuty wnioskodawcy,

We wnioskach końcowych biegły wskazał, iż że utracił zdolność pracy w zawodzie inżyniera wykonującego czynności projektowania i nadzorowania prac budowlanych, nie są zasadne gdyż jak wskazał:

- projektowanie nie zostało w istotny sposób upośledzone w następstwie odniesionych obrażeń;

- ogólne przygotowanie i rozliczanie projektu oraz prowadzenie tzw. działalności gospodarczej także nie uległo upośledzeniu;

- nadzór nad wykonywaniem projektu tylko w szczególnych okolicznościach jest ograniczony czy utrudniony, lecz istnieje możliwość współpracy z osobami odpowiedzialnymi za nadzór a powód nie musi go wykonywać wyłącznie samodzielnie w ramach swojego zawodu i charakteru prowadzonej działalności;

- wyższe wykształcenie i zasób doświadczenia pracowniczego pozwala na adaptację do przetrwałych ubytków funkcji.

zmiana oceny dokonana przez ortopedę i neurologa mogłaby prowadzić do nowych konstatacji. Podtrzymał opinię o zachowanej zdolności do pracy zgodnej z wykształceniem i kwalifikacjami zawodowymi.

(dowód: opinia uzupełniająca biegłego zakresu medycyny pracy k. 91 akt)

Na rozprawie w dniu 29 maja 2013r. wnioskodawca podtrzymał swoje odwołanie wskazując, iż po wypadku jego możliwości zawodowe zostały ograniczone o 50%. Nie zgodził się nadal z opinią biegłego z zakresu medycyny pracy wskazując, iż w wyniku urazu został wyłączony z czynności zawodowych, których nie może wykonywać w sposób bezpieczny. gdyż opadająca stopa uniemożliwia prawidłowe poruszanie się po budowie. Wskazał także na spadek wyników z działalności gospodarczej o 50% przedkładając zeznania podatkowe za lata 2007r. do 2012r., bez informacji o dochodach z działalności gospodarczej w 2009r.

(Vide :protokół k. 112-113 akt )

Stan faktyczny w sprawie Sąd ustalił na podstawie dokumentów zgromadzonych w aktach rentowych pozwanego oraz dokumentacji lekarskiej ZUS, których prawdziwości i rzetelności nie kwestionowała żadna ze stron postępowania. Sąd również nie znalazł podstaw by odmówić im wiarygodności.

Opinie wydane w sprawie przez biegłych sądowych zostały sporządzone w sposób rzeczowy i konkretny, zawierają jasne, logiczne i przekonujące wnioski. Zostały one uzasadnione w sposób wyczerpujący i zgodny z wiedzą medyczną posiadaną przez biegłych, dlatego też Sąd w pełni je podzielił. Opinie te zostały wydane po dokonaniu oględzin i badaniu wnioskodawcy, analizie przedłożonej przez niego dokumentacji lekarskiej i w oparciu o wyniki badań znajdujące się w aktach ZUS. Wyczerpująco zostało opisane stwierdzone u wnioskodawcy schorzenia i ich wpływ na zdolność do pracy. Sąd nie znalazł podstaw do podważenia opinii biegłych, uznając, iż stanowią one wiarygodną podstawę do rozstrzygnięcia niniejszej sprawy.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie ubezpieczonego J. M. nie jest zasadne i jako takie nie zasługuje na uwzględnienie.

W myśl art. 57 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych – dalej: ustawa (Dz. U. z 2009 r. Nr 535, poz. 1227 ze zm.) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnia łącznie następujące warunki: jest niezdolny do pracy, ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy, niezdolność do pracy powstała w okresie podlegania ubezpieczeniu społecznemu lub nie później niż 18 miesięcy od ich ustania.

Zgodnie zaś z treścią art. 12 ustawy, niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. Częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Z brzmienia art. 12 ustawy wyraźnie wynika, że do stwierdzenia niezdolności do pracy nie jest wystarczające samo występowanie naruszenia sprawności organizmu (choroby), lecz jednocześnie naruszenie to musi powodować całkowitą lub częściową utratę zdolności do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji, nie rokujące odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu.

Kwestią sporną między stronami była ocena stanu zdrowia ubezpieczonego i jego zdolności do zatrudnienia po dniu 31 października 2011r.

Nie budziło wątpliwości w sprawie, iż ubezpieczony cierpi na określone schorzenia rozpoznane przez biegłych – jednakże w ocenie Sądu to nie fakt występowania schorzeń, a jedynie stopień ich zaawansowania, ocena, czy i w jakim zakresie wpływają one na utratę zdolności do pracy zgodnej z posiadanymi kwalifikacjami może powodować niezdolność do pracy (patrz. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 01 grudnia 2000 r., II UKN 113/00, OSNP 2002/14/343).

Biegli sądowi orzekający w niniejszej sprawie: neurolog – rehabilitant, chirurg- ortopeda i lekarz medycyny pracy zgodnie stwierdzili, że ww. zmiany chorobowe nie powodują powikłań powodujących częściową lub całkowitą niezdolność do pracy po 31 października 2011r.

Przy czym biegła sądowa neurolog nie stwierdziła całkowitej ani częściowej niezdolności do pracy po 31 października 2011r. a biegły sądowy chirurg wskazał, iż wnioskodawca po 31 października 2011r. odzyskał zdolności do pracy.

Natomiast biegły sądowy z zakresu medycyny pracy wskazał, iż zmiany chorobowe zdiagnozowane u wnioskodawcy nie czynią go niezdolnym do pracy po dniu 31.10.2011r. Odnosząc się w sposób szczegółowy do zarzutów wnioskodawcy wyjaśnił, że nie utracił on zdolność do pracy w zawodzie inżyniera wykonującego czynności projektowania i nadzorowania prac budowlanych, ponieważ:

- projektowanie nie zostało w istotny sposób upośledzone w następstwie odniesionych obrażeń;

- ogólne przygotowanie i rozliczanie projektu oraz prowadzenie tzw. działalności gospodarczej także nie uległo upośledzeniu;

- nadzór nad wykonywaniem projektu tylko w szczególnych okolicznościach jest ograniczony czy utrudniony, lecz istnieje możliwość współpracy z osobami odpowiedzialnymi za nadzór a powód nie musi go wykonywać wyłącznie samodzielnie w ramach swojego zawodu i charakteru prowadzonej działalności;

- wyższe wykształcenie i zasób doświadczenia pracowniczego pozwala na adaptację do przetrwałych ubytków funkcji.

W tym stanie rzeczy, przyjąć należało wnioski wypływające z opinii wszystkich biegłych sądowych, jako podstawę rozstrzygnięcia niniejszej sprawy.

Podkreślić w tym miejscu należy, iż zgodnie z ugruntowanym orzecznictwem sądów (vide np. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 22 stycznia 1998r. II UKN 466/97 OSNAP 1999/1/25) strona, która chce zakwestionować wnioski wyrażone w opiniach winna przedstawiać konkretne uwagi i argumenty podważające miarodajność dotychczasowych opinii lub co najmniej miarodajność tę poddające w wątpliwość. Trzeba nadmienić, iż samo przekonanie ubezpieczonego o niezdolności do pracy nie może przesądzać o zasadności odwołania, albowiem subiektywne odczucia nie potwierdzone medycznie nie stanowią skutecznej podstawy do podważenia zawartej w opinii biegłych sądowych – obiektywnej oceny stanu zdrowia wnioskodawcy. Zastrzeżenia wnioskodawcy do opinii biegłych sądowych stanowią więc li tylko polemikę z prawidłowymi ich ustaleniami.

Wskazać również trzeba, iż sam fakt, że opinia biegłych okazała się niekorzystna dla wnioskodawcy nie stanowi podstawy do powołania w sprawie innego biegłego lekarza z tej dziedziny. Granicę obowiązku prowadzenia przez sąd postępowania dowodowego wyznacza, podlegająca kontroli instancyjnej, ocena czy dostatecznie wyjaśniono sporne okoliczności sprawy (wyrok SN z 25 września 1997 r., II UKN 271/97, publ. OSNP 1998/14/430). Potrzeba powołania innego biegłego powinna wynikać z okoliczności sprawy, a nie z samego niezadowolenia strony z dotychczasowej opinii (m. in. wyroki SN: z dnia 5 listopada 1974 r., I CR 562/74 nie publ., z dnia 4 sierpnia 1999 r., I PKN 20/99, OSNAPiUS 2000, nr 22, poz. 807, z dnia 10 stycznia 2001 r., II CKN 639/99 nie publ, z dnia 21 października 2001 r., IV CKN 478/00, nie publ.). Powołanie innego biegłego będzie celowe i uzasadnione, jeżeli wydana wcześniej przez biegłego opinia nie wyjaśnia dostatecznie okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy.

Takiego swojego twierdzenia, które oparte zostało na przedstawieniu własnej wersji potwierdzonej medycznie, pozostającej w opozycji do ustaleń biegłych, skarżący jednakże nie wykazał. Wskazać należy, iż wnioskodawca skupiał się na wykazaniu, iż jego możliwości zarobkowe zostały ograniczone o 50% w stosunku do okresu sprzed wypadkiem a nawet przesądzenie o zasadności tego twierdzenia nie ma bezpośredniego przełożenia na ocenę zdolności ubezpieczonego do pracy. Jeszcze raz podkreślić należy, iż wnioskodawca nie zdołał wykazać okoliczności, iż stan jego zdrowia czyni go niezdolnym do pracy w stopniu częściowym lub całkowitym, czy powołać dowodów w tym dowodów z badań i dokumentacji medycznej, które nie zostały uwzględnione przez biegłych wydających opinie w przedmiotowej sprawie , a które co do zasady mogłyby mieć wpływ na orzeczenie o zdolności do pracy lub jej braku.

Sąd nie znalazł więc jakichkolwiek podstaw ani do dopuszczenia w sprawie dowodu z opinii innego biegłego sądowego, ani też do dopuszczenia dowodu z opinii lekarzy wydających orzeczenie o stopniu niepełnosprawności .

Podkreślić w tym miejscu należy , iż oceny lekarzy wydających orzeczenie o stopniu niepełnosprawności nie wiążą sądu, mogą jedynie stanowić podstawę do weryfikacji stanowiska biegłych opiniujących w sprawie, ale tylko w ograniczonym zakresie z uwagi na odrębność przesłanek do orzekania o niepełnosprawności jak i niezdolności do pracy.

Celowym w tym miejscu jest wskazanie, że uznanie wnioskodawcy za osobę niepełnosprawną i orzeczenie umiarkowanego stopnia niepełnosprawności nie jest tożsame z orzeczeniem istnienia niezdolności do pracy. Podkreślenia wymaga, iż pojęcie osoby niepełnosprawnej oraz pojęcie osoby niezdolnej do pracy są pojęciami dotyczącymi innych kwalifikacji prawnych, są uregulowane w innych aktach normatywnych i dotyczą odmiennych stanów faktycznych. Jak już wcześniej wskazano za osobę niezdolną do pracy uważana jest osoba, która w stopniu całkowitym lub częściowym utraciła zdolność do pracy zarobkowej. Połącznie płaszczyzny niezdolności do pracy i niepełnosprawności może dotyczyć jedynie warunków , w jakich może być zatrudniona osoba uznana za osobę niepełnosprawną ale zdolną do pracy tj. tak jak w przypadku wnioskodawcy warunków pracy chronionej.

Podkreślenia wymaga, że o ograniczeniu zdolności do pracy decyduje stopień nasilenia objawów ubytkowych choroby i dysfunkcji narządów przez nią spowodowanych, a nie samo rozpoznanie. Biegli nie stwierdzili u wnioskodawcy objawów upośledzenia funkcji organizmu na tyle znaczących, aby powodowały jego niezdolność do pracy.

Wobec zarzutów wnioskodawcy podkreślić również należy, iż biegli, wykonując opinie w niniejszej sprawie, dysponowali pełną dokumentacją medyczną (w tym również tą przedłożoną przez wnioskodawcę, odnotowywali spostrzeżenia co do jego stanu zdrowia). Dokumentacja ta zawierała opisy stanu klinicznego i pozwalała ocenić dynamikę procesu chorobowego, postawić rozpoznanie i ocenić zdolność do pracy, dlatego też biegli byli świadomi i wiedzieli o istnieniu u wnioskodawcy różnych schorzeń, wiedzieli jaki jest stopień zaawansowania schorzeń i jaki jest ich wpływ na funkcjonowanie wnioskodawcy, jednakże nie mieli żadnych wątpliwości by stwierdzić, że schorzenia te nie powodują u wnioskodawcy niezdolności do pracy.

Godzi się w tym miejscu także zauważyć, że orzekając o niezdolności do pracy Sąd bierze pod uwagę szereg elementów, nie tylko stan zdrowia ubezpieczonego, koniecznym jest również uwzględnienie jego poziomu kwalifikacji, możliwości zarobkowania w zakresie tych kwalifikacji, możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego. Biorąc zatem pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne należy uznać, iż ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy.

W konkluzji, Sąd na podstawie przeprowadzonego postępowania dowodowego uznał, iż odwołujący jest zdolny do pracy i nie spełnia warunków do przyznania prawa do świadczenia rentowego po dacie 31.10.2011 r., co skutkuje uznaniem odwołania ubezpieczonego za bezzasadne.

Mając powyższe na uwadze, na podstawie art.477 ¹⁴ § 1 k.p.c. oraz cytowanych wyżej przepisów, Sąd orzekł jak w sentencji wyroku.

SSO Monika Popielińska