Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 06 października 2015r.

Sąd Rejonowy w Słupsku V Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Marzena Hop

Ławnicy: Z. D., A. N.

Protokolant: Anna Lewicka

po rozpoznaniu w dniu 22 września 2015r. w Słupsku

sprawy z powództwa A. K.

przeciwko: (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w B.

o przywrócenie do pracy, o wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy

1.  oddala powództwo,

2.  zasądza od powódki A. K. na rzecz pozwanej (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w B. kwotę 60 zł (sześćdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygnatura akt: V P 335/13

UZASADNIENIE

Powódka – A. K. wystąpiła z powództwem przeciwko pracodawcy (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w B., o przywrócenie jej do pracy na stanowisku dyrektora administracyjnego, zasądzenie wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy oraz zasądzenie od pozwanego na rzecz powódki zwrotu kosztów procesu według norm przepisanych.

Uzasadniając żądania, powódka wskazała, że zaprzecza wszelkim twierdzeniom pozwanego zawartym w treści oświadczenia o rozwiązaniu umowy o pracę. Powódka zaprzeczyła aby dopuściła się naruszeń obowiązków pracowniczych, o których mowa w oświadczeniu pracodawcy. Ponadto podniosła zarzut, iż rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika nastąpiło po upływie miesiąca od uzyskania przez pracodawcę wiadomości o okolicznościach uzasadniających rozwiązanie umowy.

Pozwana – (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w B. , w odpowiedzi na pozew wniosła o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie od powódki na rzecz pozwanej kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Pozwana stoi na stanowisku, że rozwiązanie z powódką umowy o pracę bez zachowania okresu wypowiedzenia z winy pracownika z powodu ciężkiego naruszenia obowiązków pracowniczych było zasadne. Ciężkie naruszenie obowiązków polegało na:

1.  podejmowaniu przez A. K. czynności, które przekraczały zakres udzielonej prokury, co oznaczało podejmowanie przez nią działań poza umownym zakresem umocowania, jak również wyraźne działanie na szkodę (...) sp. z o. o. w B., m.in. poprzez:

- uchwalenie regulaminu premiowania pracowników (...) Sp. z o. o. Oddział (...) z siedzibą w B. (jako Załącznik nr 1/2013 do Regulaminu Wynagradzania z dnia 01.01.2013r.) bez uzgodnienia z Zarządem, podczas gdy Dyrektor Administracyjny (zatrudniona na tym stanowisku A. K.) miała w obowiązku ustalić zasady wynagradzania, poziom płac oraz roczną waloryzację płac we współpracy z Zarządem (postanowienia regulaminu obejmowały wszystkich pracowników zatrudnionych na podstawie umowy o pracę, z wyłączeniem stanowiska koordynator ds. administracyjnych),

- udzielanie R. L. (1) licznych profitów związanych z jego zatrudnieniem w postaci: wypłaty ekwiwalentów, odszkodowań, skrócenia czasu pracy lub wypłaty premii, przy czym decyzje podejmowane były bez uzgodnienia z Zarządem Spółki;

2.  działaniu na szkodę (...) Sp. z o. o. z siedzibą w B. m.in. poprzez:

- zakup towarów na rachunek Spółki, przeznaczonych do konkurencyjnego PHU (...) prowadzonego przez R. L. (1) (przy czym miejsce prowadzenia działalności (...) B, (...)-(...) D. jest tożsame z miejscem zamieszkania A. K., zatem nie ulega wątpliwości, że A. K. wiedziała o zamiarze prowadzenia przez R. L. (1) własnej działalności gospodarczej, w sytuacji gdy obowiązywał go zakaz konkurencji, wynikający z umowy o pracę i nie poinformowała o tym fakcie Zarządu Spółki, jak również nie poinformowała Zarządu o podejmowanych przez R. L. (1) licznych, bardzo niekorzystnych działaniach i nieprawidłowościach szkodzących Spółce);

- zapłatę przez Spółkę kosztów zamontowania części systemu alarmowego przeznaczonego dla Spółki, jednakże system został zamontowany w PHU (...) prowadzonym przez R. L. (1) (na podstawie faktury nr (...) z dnia 1.08.2013r. na kwotę 615 zł dotyczącej m.in. usunięcia awarii programowych w systemie antywłamaniowym);

- zapłatę przez Spółkę należności wynikających z faktury nr (...) z dnia 31 lipca 2013r. na kwotę 2.441,16 zł wystawionej za usługi informatyczne w postaci modyfikacji graficznej serwisu www, przy czym ta usługa nie została wykonana na stronie internetowej Spółki, jednakże na stronie internetowej PHU (...), a R. L. (1) zapłacił dnia 31 lipca 2013 roku należność gotówką z pieniędzy z kasy (...) Sp. z o. o.;

3.  zatajeniu wobec Spółki faktu prowadzenia działalności konkurencyjnej przez R. L. (1) podjętej jeszcze w trakcie stosunku pracy, a następnie po jego ustaniu, jak również zaprzeczenie w obecności świadka, iż w życiu prywatnym łączą powódkę z R. L. (1) bliskie relacje oraz zatajenie faktu, że ojcem dziecka powódki jest R. L. (1), co miało istotne znaczenie w stosunkach łączących wskazane osoby na zajmowanych przez nich stanowiskach;

4.  zawarciu umowy cesji, na podstawie której dokonano przeniesienia dwóch telefonów iPhone z (...) sp. z o. o. z siedzibą w B. na PHU (...) prowadzonego przez R. L. (1), przy czym telefony zostały zakupione w marcu 2013r., jednakże PHU (...) ostatecznie nie zapłacił za nie (ponadto Faktura VAT za przeprowadzone rozmowy w miesiącu sierpniu 2013r. została wystawiona na Spółkę, dodatkowo jeden z telefonów został naprawiony w sierpniu 2013 roku również na rachunek Spółki);

5.  dokonywaniu licznych nadużyć i braku lojalności wobec Spółki, jej statutowych władz oraz udziałowców, co następnie doprowadziło do całkowitej utraty zaufania pracodawcy do pracownika i uniemożliwia jego dalsze zatrudnienie czy powierzenie mu prowadzenia dotychczasowych spraw Spółki; ponadto w ciągu kilkuletniej działalności w Polsce, Spółka w ogóle nie osiągała zysków, a wręcz przeciwnie wykazywała straty, co ma ścisły związek z nieumiejętnym prowadzeniem spraw przez Dyrektora Administracyjnego, który zgodnie z umową o pracę odpowiada za to, by działalność spółki była zgodna z ustalonym budżetem oraz planami, odpowiada również za przygotowanie budżetu rocznego oraz dokonanie korekt budżetu rocznego, jeżeli będzie to konieczne;

Ponadto powódka dokonywała w imieniu Spółki ze środków pieniężnych należących do Spółki (powodując tym samym odliczenie od przychodów uzyskanych z prowadzenia działalności gospodarczej przez Spółkę kosztów ich uzyskania) zakupu rzeczy zupełnie niezwiązanych z działalnością Spółki, najprawdopodobniej z przeznaczeniem tych rzeczy dla celów wyłącznie prywatnych (m.in. były to części zamienne do samochodu V. (...)),

6.  zaniedbaniach, nieprawidłowym i nieumiejętnym prowadzeniu spraw pozwanego, przez co Spółka poniosła dodatkowe koszty w wysokości kilku tysięcy złotych za niepodpisanie nowej umowy z gminą na umieszczenie reklamy na budynku, a tym samym Spółka została zobowiązana do zapłaty comiesięcznych kar, począwszy od czerwca 2012 roku,

7.  udzielaniu pożyczek pracownikom z pieniędzy, znajdujących się na rachunku bankowym Spółki przy braku jakichkolwiek ustaleń w tej kwestii z Zarządem Spółki, a przede wszystkim braku jego zgody na dokonanie takich czynności,

8.  stwierdzeniu przez Zarząd licznych braków wśród rzeczy zakupionych na rachunek Spółki, do których zaliczyć można m.in. brakującą myjkę ciśnieniową K. (...), telefon S. G. (...), narzędzia B., kserokopiarka C. (...), urządzenie wielofunkcyjne S. (...), obiektyw do aparatu N.(wraz z aparatem) czy płaski monitor znajdujący się w biurze Spółki;

9.  dokonywaniu nieuzasadnionych wydatków ze środków pieniężnych należących do Spółki, m.in. zakupiono farbę, lakier do podłóg i inne rzeczy do naprawy budynków w S., jednakże jak się okazało żadne naprawy czy remonty nie zostały tam przeprowadzone.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

A. K., mocą umowy o pracę z dnia 15 września 2005r., była zatrudniona w (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w B. (pierwotnie w U.), na czas nieokreślony na stanowisku Dyrektora Administracyjnego. Poza świadczeniem pracy A. K. pełniła funkcję prokurenta. Zarząd Spółki stanowili obywatele Danii nie władający językiem polskim. Zarząd na stałe przebywał w Danii.

Bezsporne; nadto dowód: umowa o pracę z dn. 15.09.2005r. k. 19-22, wypis z KRS k. 30-35, świadectwo pracy k. 4 i n. akt osobowych powódki

Średnie miesięczne wynagrodzenie A. K. stanowiło kwotę 10.622,00 zł brutto.

dowód: zaświadczenie o zarobkach k. 52

W okresie od 06.01.2013r. do 04.01.2014r. A. K. przebywała na urlopie macierzyńskim, a po jego zakończeniu na urlopie rodzicielskim.

dowód: z przesłuchania strony powodowej k. 650, wnioski o udzielenie urlopu macierzyńskiego k. 16 i 17 akt osobowych powódki, wnioski o udzielenie urlopu rodzicielskiego k. pomiędzy 17 a 18, k. 18 akt osobowych powódki

Ojcem dziecka A. K. jest R. L. (1)- pracownik (...) Sp. z o. o. w B..

dowód: wiosek o udzielenie urlopu ojcowskiego k. 662, udzielenie urlopu ojcowskiego k. 661

A. K. pozostaje w związku z R. L. (1), z którym prowadzi wspólne gospodarstwo domowe od 2012r.

dowód: przesłuchanie powódki k. 308, zeznania świadka R. L. (1) k. 311-313

Pomimo przebywania na urlopie macierzyńskim, A. K. bywała w miejscu zatrudnienia.

dowód: przesłuchanie powódki k.308

A. K. obowiązana była do uzgadniania zasad wynagradzania pracowników, poziomu płac, waloryzacji z radą nadzorczą.

dowód: umowa o pracę k. 19-22

A. K., bez wiedzy rady nadzorczej oraz zarządu, wprowadziła Regulamin Premiowania (...). Zgodnie z tym regulaminem, wysokość premii Dyrektora Administracyjnego Spółki ustalono w wysokości do 80%, jednak nie mniej niż 40% wysokości wynagrodzenia zasadniczego. Premia przysługiwała również Dyrektorowi Administracyjnemu w okresie usprawiedliwionej nieobecności w pracy, jeżeli w tym okresie wykonywał jakiekolwiek czynności na rzecz Spółki. Dla pracowników zatrudnionych w oparciu o umowę o pracę, z wyłączeniem koordynatora ds. administracyjnych, utworzono fundusz premiowy w wysokości do 100 % wynagrodzeń zasadniczych. O istnieniu Regulaminu Premiowania zarząd (...) Sp. z o. o. dowiedział się we wrześniu 2013r. podczas wizyty w Polsce.

dowód: regulamin premiowania pracowników k. 66-72, zeznania świadka J. R. (1) k. 452v-454v, przesłuchanie pozwanego J. W. k. 644-646

Wprowadzenie regulaminu premiowania poprzedzone było wypowiedzeniem pracownikom warunków płacy z uwagi na zmniejszenie wynagrodzenia brutto. Wysokość premii uzależniona była od rezultatów pracy. Wysokość premii mogła stanowić do 70% wynagrodzenia zasadniczego. Ustalenia w tym zakresie zostały poczynione przez A. K..

dowód: zeznania świadka E. S. k. 517v-518v, regulamin premiowania pracowników k. 66-72, przesłuchanie strony powodowej k. 646v-649v

Premia była przyznawana przez Dyrektora Administracyjnego. Co miesiąc do biura rachunkowego wpływały informacje niezbędne do sporządzenia listy płac. Premie R. L. (1) były najwyższe i były wypłacane na polecenie A. K..

dowód: zeznania świadka E. S. k. 517v-518v

W miesiącu lipcu 2013r. A. K. powzięła informację o likwidacji (...) sp. z o. o. w B.. Aktywa spółki miały zostać zamknięte. Pracodawca polecił Dyrektorowi Administracyjnemu zamknięcie wszystkich umów dotyczących działalności spółki.

dowód: przesłuchanie powódki k. 308, zeznania świadka J. R. (1) k. 452v-454v, zeznania świadka C. L. k. 60604-604v,

Z umowy o pracę zawartej pomiędzy (...) sp. z o. o. a R. L. (1) wynikało, że poza wynagrodzeniem zasadniczym jest on uprawniony do otrzymywania prowizji w wysokości 1 % od wartości netto sprzedanego towaru, po uregulowaniu należności przez odbiorcę, płatnej ostatniego dnia miesiąca. W przypadku rozwiązania umowy R. L. (1) przysługiwała odprawa w wysokości trzymiesięcznego wynagrodzenia liczonego jako ekwiwalent za urlop wypoczynkowy oraz za każdy kolejny rozpoczęty rok pracy w wysokości jednomiesięcznego wynagrodzenia. Odprawa nie mogła być wyższa aniżeli dwunastokrotność miesięcznego wynagrodzenia liczonego jako ekwiwalent urlopowy.

dowód: umowa o pracę z dn. 21.01.2008r. i 31.07.2008r. k. 80 i 81

Zarząd wyraził zgodę na przyznanie R. L. (1) wynagrodzenia w kwocie 4.055 zł. Końcowe wynagrodzenie pracownika stanowiło kwotę 6.000 zł.

dowód: aneks do umowy - wynagrodzenie 4.055 zł k. 329, aneks do umowy –wynagrodzenie 6.000 zł k. 330, zeznania świadka J. R. (1) k. 452v-454v

W czasie przebywania A. K. na urlopie macierzyńskim i rodzicielskim, funkcję Dyrektora Administracyjnego w (...), zgodnie z zarządzeniem A. K. z dnia 1 października 2012r., pełnił R. L. (1).

dowód: zarządzenie z dnia 01.10.2012r. k. 88

Dnia 13 maja 2013r. A. K. przyznała R. L. (1) dodatek ryczałtowy za kierowanie spółki podczas jej usprawiedliwionej nieobecności w wysokości 2.900 zł brutto miesięcznie z wyrównaniem od 01.12.2012r. Zarząd pozwanej wyraził zgodę na przyznanie takiego dodatku R. L. (1).

dowód: przyznanie dodatku k. 338, zeznania członka zarządu J. W. –k.644-645, zeznania powódki – k. 649

A. K. w roku 2013 przyznała sobie premię w łącznej wysokości 34.063,00 zł. Wysokość premii R. L. (1) w roku 2013 stanowiła wartość 14.444,00 zł. Odprawa pieniężna R. L. (1) stanowiła kwotę 87.920,00 zł. Na powyższe wypłaty nie było zgody zarządu.

dowód: zestawienia k. 104, 105 i 106, zeznania świadka J. R. (1) k. 452v-454v, zeznania świadka P. N. k. 634v-636, korespondencja e-mail k. 332-337, k. 347, potwierdzenie przelewu k.339, notatka służbowa k. 340

A. K. w maju 2013r. zarządziła wyrównanie premii regulaminowej dla Dyrektora Administracyjnego w wysokości 45% za każdy miesiąc os stycznia do kwietnia 2013r. W tym zakresie w dniu 14.05.2013r. sporządzała notatkę służbową wskazując w niej, że ustalenia tego dokonała po rozmowie z członkiem zarządu C. L., mimo że takie uzgodnienia nie miały miejsca.

Dowód: notatka z dnia 14.05.2013r. – k. 340, zaznania świadka C. L. –k.607v, zeznania członka zarządu pozwanej J. W. –k644v.

Dnia 20 sierpnia 2013r. A. K., działając jako prokurent, zawarła z R. L. (1) porozumienie, mocą którego skrócono obowiązujący R. L. (1) okres 3 miesięcznego wypowiedzenia. Nowy termin rozwiązania umowy o pracę został ustalony na dzień 30 września 2013r. Mocą kolejnego postanowienia z dnia 20 sierpnia 2013r. R. L. (1) został zwolniony z obowiązku świadczenia pracy w okresie od 02.09.2013r. do 30.09.2013r. Strony porozumienia ustaliły, że za okres ten zostanie wypłacone wynagrodzenie liczone jak ekwiwalent za urlop. Powyższe było zaskoczeniem dla firmy gdyż zarząd liczył, iż w trakcie wypowiedzenia R. L. (1) „zamknie” wszystkie sprawy (...) Sp. z o. o. w B.. A. K. nie uzgadniała tej decyzji z zarządem. Po uzyskaniu informacji o tej decyzji członek zarządu pozwanej J. W. zwrócił się do powódki o jej cofnięcie, ale odmówiła.

dowód: porozumienia z dnia 20.08.2013r. k. 89 i 90, zeznania świadka P. N. k. 634v-636, przesłuchanie strony powodowej k. 646v-649v, zeznznania członka zarządu pozwanej J. W. –k. 645.

Prowadzenie księgowości (...) Sp. z o. o. było zlecone zewnętrznej firmie rachunkowej. Polecenie wypłaty R. L. (1) odprawy oraz wynagrodzeń za miesiąc sierpień, wrzesień, październik i listopad zostało zlecone przez A. K. w dniu 16 sierpnia 2013r. Na polecenie A. K. został również wyliczony ekwiwalent za niewykorzystany przez R. L. (1) urlop wypoczynkowy w kwocie 10.290,60 zł.

dowód: korespondencja e-mail k. 347, oświadczenie z dnia 30.09.2014r. k. 485, zeznania świadka E. S. k. 517v-518v, przesłuchanie strony powodowej k. 646v-649v.

(...) Sp. z o. o. w B. podejmując zatrudnienie związani byli umową o zakazie konkurencji. Zgodnie z postanowieniami takiej umowy, pracownik zobowiązywał się w okresie zatrudnienia i przez okres 5 lat po ustaniu zatrudnienia u pracodawcy nie prowadzić działalności konkurencyjnej w stosunku do działalności prowadzonej przez Pracodawcę. Za działalność konkurencyjną uznano prowadzenie przedsiębiorstwa we własnym imieniu lub za pośrednictwem osoby trzeciej, uczestniczenie w podmiocie konkurencyjnym jako wspólnik lub członek organu, pełnienie funkcji doradczych w podmiotach konkurencyjnych, występowanie w charakterze agenta, pełnomocnika, prokurenta podmiotów konkurencyjnych. Zgodnie z § 4 umowy za naruszenie zakazu konkurencyjności pracownik zobowiązany był do zapłaty na rzecz pracodawcy kwoty 10.000,00 zł.

dowód: umowa o zakazie konkurencji zawarta z pracownikiem L. K. k. 91-92

Z umowy o zakazie konkurencji zawartej dnia 1 września 2008r. pomiędzy A. K. a R. L. (1) wynika, że pracownik zobowiązuje się w okresie pozostawania w stosunku pracy z pracodawcą do powstrzymywania się od wszelkich czynności faktycznych i prawnych naruszających interes pracodawcy (czynności konkurencyjnych), w tym prowadzenia konkurencyjnej działalności gospodarczej jako przedsiębiorca oraz nie podejmowania działalności gospodarczej na rzecz podmiotów działających w tej samej branży co pracodawca. Zgodnie natomiast z § 8 umowy, w okresie obowiązywania umowy po rozwiązaniu umowy o pracę z pracownikiem, pracownikowi przysługuje odszkodowanie w wysokości 75% ostatnio otrzymanego wynagrodzenia brutto liczonego jako ekwiwalent za urlop wypoczynkowy. Nie przewidziano odszkodowania za naruszenie zakazu konkurencji prze tego pracownika.

dowód: umowa o zakazie konkurencji z dn. 01.09.2008r. k. 83-86

Jednym z jego obowiązków pracowniczych R. L. (1) była sprzedaż wózków widłowych i pozostałych maszyn.

dowód: zakres czynności i obowiązków pracownika k. 82

R. L. (1) rozpoczął wykonywanie swojej działalności gospodarczej z dniem 1 sierpnia 2012r. pod firmą PHU (...). Jedną z gałęzi jego działalności była sprzedaż i kompleksowa obsługa wózków widłowych i maszyn budowlanych. Pierwotnie firma miała trudnić się zakuwaniem węży hydraulicznych. Adres do doręczeń firmy tj. (...) (...)-(...) D. jest tożsamy z miejscem zamieszkania A. K.. R. L. (1) nie zawiesił ani nie zaprzestał prowadzenia działalności w czasie trwania stosunku pracy w (...) Sp. z o. o. w B..

dowód: wydruk z (...) k. 102-103, informacja ze strony internetowej k. 101-101v, akta osobowe powódki, pozew k. 1, zeznania świadka R. L. (1) k. 311-313

Na polecenie R. L. (1) pracownicy firmy (...) wykonywali drobne prace na rzecz i w miejscu prowadzenia działalności PHU (...).

Dowód: zeznania świadka K. S. k. 455

A. K. nie poinformowała zarządu spółki o działalności gospodarczej prowadzonej przez R. L. (1).

dowód: przesłuchanie strony powodowej k. 646v-649v, zeznania świadka C. L. k. 603-608v

W miesiącu lipcu 2013r. firmie (...) sp. z o. o. zlecono wykonanie usługi informatycznej polegającej na modyfikacji graficznej serwisu www. Faktura za wykonanie usługi została wystawiona na (...) sp. z o. o., a modyfikacji graficznej strony internetowej faktycznie wykonano na rzecz firmy PHU (...). Faktura została zapłacona środkami (...). Po analizie faktur zarząd zlecił J. R. (1) wyjaśnienie tej sprawy. W konsekwencji faktura ta została uregulowana przez R. L. (1), a uiszczone przez (...) środki zostały zwrócone na rachunek bankowy spółki. Wystawiono fakturę korygującą określającą R. L. (1) jako nabywcę.

dowód: faktura Vat nr (...) k. 74, korespondencja e-mail k. 342-345, zeznania świadka J. R. (1) k. 452v-454v

Analogiczna sytuacja miała miejsce w przypadku naprawy systemu alarmowego. Usługa faktycznie świadczona była na rzecz PHU (...) podczas gdy została zapłacona ze środków (...). Po interwencji J. R. (1), sprzedawca – A. S. wystawił fakturę korygującą, a R. L. (1) zwrócił koszty naprawy alarmu.

dowód: faktura Vat nr (...) k. 73 i 525, potwierdzenie zapłaty k. 526, fv korygująca k. 527, zwrot środków k. 528, zeznania świadka J. R. (1) k. 452v-454v, zeznania świadka A. S. k. 517, przesłuchanie strony powodowej k. 646v-649v

(...) Sp. z o. o. w B. dysponowało w ramach abonamentu numerami telefonicznymi. Wszelkie prawa i obowiązki wynikające z umów o świadczenie usług telekomunikacyjnych oraz umowy sprzedaży na raty, mocą porozumienia z dnia 3.08.2013r. zostały przeniesione na rzecz PHU (...). Porozumienie w imieniu (...) podpisała A. K.. Dotychczasowe numery telefonów (...) stały się bezpośrednimi numerami R. L. (1). Karty z numerami były użytkowane wraz z dwoma telefonami marki IPhone zakupionymi na rzecz (...) Sp. z o. o. w dniu 20.03.2013r. Członkowie zarządu nie polecili A. K. scedowania umów dotyczących telefonów. Poza umowami dotyczącymi telefonów stacjonarnych i komórkowych, A. K. nie wypowiedziała innych umów.

dowód: porozumienie z dnia 03.08.2015r. k. 75, wiadomość e-mail z dn. 16.09.2013r. k. 79, faktury za zakup telefonów k. 238 i 239, zeznania świadka J. R. (2) k. 452v-454v

R. L. (1), działając w porozumieniu z A. K.,

e-mailowo poinformował klientów i kontrahentów (...) o zakończonej działalności spółki, wskazując przy tym, że działalność (...) będzie kontynuowana przez firmę PHU (...). Numery telefonów stacjonarnych i komórkowych pozostały bez zmian.

dowód: korespondencja e-mail k. 76-79, zeznania świadka P. J. k. 455v

Zarząd spółki (...) o zaistniałej sytuacji – przejęciu klientów - dowiedział się od jednego z klientów.

dowód: zeznania świadka C. L. k. 603-608v, przesłuchanie pozwanego J. W. k. 644-646

Zewnętrzne biuro rachunkowe raz w miesiącu sporządzało sprawozdanie – bilans, który był kierowany do Dyrektora Administracyjnego, a następnie przesyłany zarządowi. W przypadku powzięcia wątpliwości zarządu, Dyrektor zwracał się do biura rachunkowego o sprecyzowanie , wyjaśnienie danej pozycji.

Bilanse były bardzo ogólne i zarząd rzadko pytał o szczegóły. Wynagrodzenia wszystkich pracowników figurowały pod jedną pozycją „koszty płac”. Nie było możliwości zweryfikowania wysokości wynagrodzenia danego pracownika.

dowód: zeznania świadka R. L. (1) k. 313, zeznania świadka J. R. (3) k. 452v-454v, zeznania świadka B. L. k. 516-516v, zeznania świadka C. L. k. 603-608v, zeznania świadka C. L. k. 603-608v, zeznania świadka P. ’. N.k. 634v-636, rachunek zysków i strat k. 537-544

W czasie trwania zatrudnienia, A. K., naprawiała swój prywatny samochód marki V. (...) w warsztacie pracodawcy, nie ponosząc z tego tytułu żadnych kosztów. Pracodawca ponosił również koszt zakupu części samochodowych do prywatnego pojazdu Dyrektora Administracyjnego. Faktury za zakup części do prywatnego samochodu A. K. były opisywane w ten sposób, że wskazywały na zakup części do innych pojazdów marki V. należących do pracodawcy. Skrupulatna analiza faktur pozwoliła na odkrycie tego procederu. Zarząd spółki nie wyrażał zgody na powyższe naprawy. W sporządzanych przez Dyrektora bilansach nie było pozycji „koszty użytkowania samochodu V. (...)”. Koszty naprawy tego pojazdy były ujmowane w pozycji dotyczącej kosztów serwisowania samochodu służbowego. W chwili przedkładania przez A. K. faktur do rozliczenia, księgowa nie przypuszczała, że mogą one dotyczyć aut nie będących własnością firmy. Biuro rachunkowe nie wiedziało czy dana faktura dotyczy samochodu V. (...), (...) czy też prywatnego auta Dyrektora Administracyjnego. Poza naprawą własnego pojazdu, Dyrektor Administracyjny zakupił ze środków pracodawcy i na jego rzecz materiały budowlane.

dowód: dzienne raporty z wykonanych prac w warsztacie (...) Sp. z o. o. k. 93-99, k. 242-251 zeznania świadka J. R. (1) k. 454v-454v, zeznania świadka K. S. k. 455, zeznania świadka B. L. k. 516-516v, zeznania świadka C. L. k. 603-608v, zeznania świadka P.’aN. k. 634-636, przesłuchanie pozwanego J. W. k. 644-646, przesłuchanie pozwanego P. T. N. k. 646-646v, faktury Vat k. 107-135, k. 140-192, k. 252-255, k. 262, zestawienie (...) -Handel Centrum k. 505-507

W trakcie zatrudnienia, A. K. wykorzystywała swój prywatny samochód w celach służbowych. W głównej mierze były to wyjazdy do Ł., gdzie znajdował się drugi oddział firmy (...) Sp. z o. o. Pomimo rozliczania kosztów podróży w ramach wystawianych delegacji, A. K., tankowała prywatny samochód na koszt pracodawcy. Zarząd (...) nie miał wiedzy o tych kosztach i nie wyrażał na nie zgody.

dowód: polecenia służbowe, faktury za paliwo, ewidencje przebiegu trasy, rachunki kosztów podroży k. 194-227, zeznania świadka J. R. (1) k. 454v-454v, zeznania świadka C. L. k. 603-608v, zeznania świadka P.’aN. k. 634-636, przesłuchanie pozwanego – J. W. k. 644-646, przesłuchanie pozwanego – P. N. k. 646-646v, przesłuchanie strony powodowej k. 646v-649v.

A. K. udzielała zatrudnionym w (...) sp. z o. o. pracownikom, pożyczek pieniężnych. Były to kwoty rzędu 5.000 – 8.000 zł i były spłacane w ratach potrącanych z wynagrodzenia. Zarząd (...) sp. z o. o. nie miał wiedzy o zaistniałym procederze. Nie było zgody zarządu na tego typu działania.

Dowód: przesłuchanie strony powodowej k. 310-310v, zeznania świadka C. L., przesłuchanie pozwanego J. W. k. 644-646

Dnia 2 września 2013r. A. K. poleciła firmie informatycznej usunięcie jej konta e-mailowego tj. (...).pl. (...) usunięcia konta miało zostać przesłane na adres e-mail R. L. (2) tj. (...)

dowód: polecenie usunięcia konta k. 346, przesłuchanie strony powodowej k. 646v-649v.

Po powzięciu informacji o licznych nieprawidłowościach w firmie, zarząd podjął się niezwłocznej kontroli dokumentów. Zarząd nie przeprowadzał wnikliwych kontroli z uwagi na ogromne zaufanie w stosunku do powódki.

dowód: zeznania świadka J. R. (1) k. 452v-454v zeznania świadka E. S. k. 517v-518v, oświadczenie k. 485, zeznania świadka C. L. k. 603- 608v, przesłuchanie pozwanego J. W. k. 644-646, przesłuchanie pozwanego P. T. N. k. 646-646v

Pracodawca, dnia 2 września 2013r. umówił się na spotkanie z A. K. i R. L. (1) w siedzibie firmy w dniu 4 września 2013r., w celu omówienia sposobu zamknięcia firmy. Pomimo potwierdzenia swojej obecności A. K. nie przybyła na umówione spotkanie. W jej imieniu stawił się pełnomocnik.

dowód: korespondencja e-mail k. 545-550, przesłuchanie pozwanego J. W. k. 644-646, przesłuchanie strony powodowej k. 646v-649v.

Większość rzeczy stanowiących własność pracodawcy została spakowana i przewieziona do Danii. Podczas pakowania zauważono braki w środkach trwałych spółki np. w postaci aparatu fotograficznego czy telefonu. W czasie prowadzenia działalności nie dokonano spisu z natury rzeczy stanowiących własność (...) sp. z o. o. W pakowaniu pomagał R. L. (1), który został zobowiązany do zwrotu telefonów komórkowych i laptopa. Pomimo zobowiązania przedmioty te nie zostały zwrócone. Nadzorujący pakowanie C. L. upoważnił pracowników pomagających przy pakowaniu by w zamian za pomoc wzięli dla siebie kilka rzeczy np. farby czy lakiery.

dowód: przesłuchanie pozwanego J. W. k. 644-646, zeznania świadka R. L. (1) k. 311-313, zeznania świadka C. L. k. 603-608v, faktura za zakup aparatu k. 100,wykaz środków trwałych k. 228, faktury za zakup środków trwałych k. 229-241

Oświadczeniem z dnia 3 października 2013r., doręczonym A. K. dnia 8 października 2013r., (...) Sp. z o. o. w B. rozwiązała z nią umowę o pracę bez zachowania okresu wypowiedzenia z winy pracownika. Przyczyną rozwiązania stosunku pracy było ciężkie naruszenie obowiązków pracowniczych.

dowód: rozwiązanie umowy o pracę k. 24-27, przesłuchanie pozwanego – J. W. k. 644-646v.

Uchwałą z 16.09.2013r. Członkowie Zarządu Spółki (...) sp. z o. o. w B. odwołali A. K. w trybie natychmiastowych z funkcji prokurenta spółki.

dowód: uchwała z dn. 16.09.2013r. k. 28, przesłuchanie pozwanego J. W. k. 644-646v.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo A. K. jest bezzasadne i jako takie podlegało oddaleniu.

Sporną w niniejszej sprawie była kwestia ustalenia zasadności rozwiązania z powódką umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika w razie ciężkiego naruszenia podstawowych obowiązków pracowniczych tj. w trybie art. 52 § 1 kodeksu pracy.

Z uwagi na fakt, iż oświadczenie zostało doręczone powódce w czasie przebywania na urlopie macierzyńskim, zastosowanie znajduje przepis wyrażony w art. 177 § 1 k.p., zgodnie z którym pracodawca nie może wypowiedzieć ani rozwiązać umowy o pracę w okresie ciąży, a także w okresie urlopu macierzyńskiego pracownicy, chyba że zachodzą przyczyny uzasadniające rozwiązanie umowy bez wypowiedzenia z jej winy i reprezentująca pracownicę zakładowa organizacja związkowa wyraziła zgodę na rozwiązanie umowy.

Przedmiotem badań Sądu było zatem ustalenie czy pracodawca miał prawo rozwiązać z powódką stosunek pracy w trybie art. 52 k.p. W tym celu Sąd przeanalizował wszystkie przyczyny rozwiązania umowy o pracę, oceniając jedocześnie czy stanowią one ciężkie naruszenie obowiązków pracowniczych.

W miejscu pracy powódki tj. w spółce (...) sp. z o. o. w B. nie działała zakładowa organizacja związkowa. W myśl uchwały Sadu Najwyższego z dnia 18 marca 2008r., sygn. II PZP 2/08, w sytuacji, gdy u pracodawcy nie działa zakładowa organizacja związkowa bądź taka organizacja funkcjonuje, ale nie reprezentuje interesów pracownicy, dopuszczalne jest rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia w okresie ciąży pracownicy (art. 177 § 1 k.p.) (OSNP 2008/15-16/211, Prok.i Pr.-wkł. (...), Biul.SN 2008/3/20).

Na wstępie wymaga wyjaśnienia, iż w przepisach kodeksu pracy istnieje wyraźne rozdzielenie pomiędzy czysto formalnym wskazaniem przyczyny rozwiązania umowy o pracę, czego dotyczy art. 30 § 4 k.p., a zasadnością (prawdziwością, rzeczywistością) tej przyczyny, o czym stanowi art. 56 § 1 k.p.

Niewątpliwym jest, że pracodawca winien dokonać rozwiązania umowy o pracę na piśmie oraz wskazać przyczyny uzasadniające rozwiązanie umowy. Konieczność zachowania takich wymogów wynika z treści art. 30 § 4 k.p., który znajduje tu zastosowanie, z uwagi na fakt zatrudnienia powódki na podstawie umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony.

W myśl art. 30 § 4 k.p., pracodawca w oświadczeniu o rozwiązaniu umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony winien wskazać przyczynę uzasadniającą rozwiązanie umowy.

Naruszenie tegoż przepisu może polegać – i tak należy rozumieć ten przepis – na:

-

nie wskazaniu w ogóle przyczyny wypowiedzenia lub

-

podaniu w wypowiedzeniu innej przyczyny niż faktycznie uzasadniającej rozwiązanie umowy o pracę, a więc wskazanie przyczyny „nierzeczywistej” lub

-

na niewystarczająco jasnym jej określeniu.

Powinność wskazania przez pracodawcę przyczyny – wynikającej z art. 30 § 4 k.p. – ma doniosłe skutki procesowe, gdyż wskazanie w pisemnym oświadczeniu przez pracodawcę przyczyny uzasadniającej rozwiązanie umowy o pracę przesądza o tym, że spór przed organami orzekającymi toczyć się może tylko w graniach zarzutu skonkretyzowanego w pisemnym oświadczeniu, a pracodawca jest pozbawiony możliwości powoływania się w toku postępowania na inne przyczyny, które mogłyby uzasadniać wypowiedzenie stosunku pracy (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 10 listopada 1998 r., I PKN 434/98).

Podkreślić należy, iż podanie pracownikowi przyczyny ma umożliwić mu dokonanie racjonalnej oceny, czy ta przyczyna w rzeczywistości istnieje i czy w związku z tym zaskarżenie czynności prawnej pracodawcy może doprowadzić do uzyskania przez pracownika odpowiednich korzyści (w tym przypadku przywrócenia do pracy).

Powyższe rozważania mają dla sprawy oraz jej rozstrzygnięcia istotne znaczenie, bowiem stwierdzenie naruszenia przepisu art. 30 § 4 k.p. ma wpływ na ocenę zgodności rozwiązania stosunku pracy z prawem. Stwierdzenie naruszenia prawa determinuje powstanie po stronie pracownika roszczeń przewidzianych w art. 56 § 1 k.p.

Zgodnie z treścią wskazanego wyżej przepisu Kodeksu Pracy, w razie ustalenia, że rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia narusza przepisy o rozwiązywaniu umów o pracę w tym trybie, sąd pracy – stosownie do żądania pracownika – orzeka o przywróceniu pracownika do pracy na poprzednich warunkach albo o odszkodowaniu.

Wskazać należy, iż w niniejszej sprawie przesłanki formalne zostały spełnione. Oświadczenie pracodawcy o rozwiązaniu umowy o pracę bez wypowiedzenia dokonane zostało na piśmie, nadto w oświadczeniu pracodawcy były wskazane przyczyny uzasadniające rozwiązanie umowy bez wypowiedzenia. Dodatkowo w oświadczeniu o wypowiedzeniu zawarte było pouczenie o przysługującym pracownikowi prawie odwołania do sądu pracy.

Na gruncie przedmiotowej sprawy, istota sporu sprowadzała się zatem do oceny, czy przyczyny rozwiązania umowy o pracę są przyczynami konkretnymi, rzeczywistymi i zasadnymi, czy zarzuty stawiane powódce stanowią o ciężkim naruszeniu przez nią podstawowych obowiązków pracowniczych.

Dla uznania zasadności wypowiedzenia decydujące znaczenie ma rodzaj i ciężar gatunkowy przyczyny rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia. Waga tej przyczyny może przesądzać o bezskuteczności powoływania się pracownika na okoliczności dotyczące jego interesu. Rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika, z powodu naruszenia przez niego podstawowych obowiązków pracowniczych, uzasadnia nie tylko jego zła wola, umyślność działania lub zaniechania, zamiar bezpośredni lub ewentualny, ale także rażące niedbalstwo (wyrok SN z dnia 09.03.2010 r., I PK 175/09, Lex nr 585689).

Nadto, obowiązek udowodnienia wskazanej przyczyny rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika obciąża pracodawcę, zgodnie z art. 52 § 1 k.p. i art. 6 k.c. w związku z art. 300 k.p. (postanowienie SN z dnia 05.02.1998 r., I PKN 519/97, OSNP 1999/2/48).

Rozwiązanie umowy o pracę z winy pracownika jest jednostronną czynnością prawną leżącą w gestii pracodawcy. Następuje ono bez zachowania okresu wypowiedzenia. Pracodawca może w tym trybie rozwiązać każdą umowę, z każdym pracownikiem i w każdym czasie (w tym przebywającym na urlopie macierzyńskim – art. 177 § 1 kp). Decyzja o rozwiązaniu umowy z winy pracownika jest pozostawiona swobodnemu uznaniu pracodawcy, który nawet mając podstawy do jej podjęcia nie musi rozwiązywać umowy w tym trybie.

Art. 52 k.p. do rozwiązania umowy przez pracodawcę wymaga spełnienia łącznie następujących przesłanek:

1.  istnienia uzasadniającej je przyczyny,

2.  podjęcia decyzji o rozwiązaniu umowy o pracę w terminie 1 miesiąca od dnia powzięcia przez pracodawcę wiadomości o istnieniu przyczyny uzasadniającej takie rozwiązanie,

3.  oświadczenie woli pracodawcy o rozwiązaniu umowy o pracę bez wypowiedzenia musi być dokonane na piśmie, wskazywać jego przyczynę oraz zawierać pouczenie o prawie odwołania do sądu pracy (art. 30 § 3 i 4 k.p.).

Strona powodowa wskazywała, iż pracodawca uchybił terminowi jednego miesiąca od chwili, gdy dowiedział się o ewentualnej przyczynie rozwiązania umowy.

W tym miejscu Sąd podkreśla, że moment dowiedzenia się o przyczynie rozwiązania stosunku pracy nie jest równoznaczny i tożsamy z uzyskaniem pierwszej informacji o danym zdarzeniu czy działaniu. Celem ustawodawcy było bowiem określenie miesięcznego terminu od powzięcia informacji na tyle zweryfikowanych i potwierdzonych, aby pracodawca miał pewność lub co najmniej przekonanie, że przyczyna rozwiązania umowy o pracę faktycznie zaistniała, miała miejsce. Zgodnie z podzielonym stanowiskiem Sądu Najwyższego, uzyskanie przez pracodawcę wiadomości, jako momentu rozpoczęcia biegu terminu do rozwiązania z pracownikiem umowy o pracę bez wypowiedzenia z jego winy (art. 52 § 2 k.p.) może wymagać nie tylko informacji o jego zachowaniu, lecz także czasu niezbędnego na ocenę skutków tego zachowania, jeżeli przemawiają za tym ustalone w sprawie okoliczności faktyczne ( vide: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 14 kwietnia 2015r., II PK 146/14, LEX nr 1712813).

Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy rodzi przekonanie, że pracodawca nabrał pewności co do ciężkiego naruszenia obowiązków pracowniczych dopiero 12 września 2013r. W tym bowiem terminie zarząd spółki dysponował dokumentami przetłumaczonymi z języka polskiego, co umożliwiło ich analizę. Dopiero po weryfikacji wspomnianych dokumentów pracodawca zorientował się o skali nieprawidłowości mających miejsce w oddziale spółki powierzonym A. K..

W ocenie Sądu, na co wskazuje również ustalony w sprawie stan faktyczny, pracodawca nie uchybił ustawowemu terminowi bowiem pracodawca powziął wiadomość o licznych nieprawidłowościach i naruszeniach pracowniczych w dniu 12 września 2013r. Oświadczenie o rozwiązaniu stosunku pracy zostało sporządzone dnia 3 października 2013r., a doręczone powódce z dniem 8 października 2013r. Termin został zachowany.

Wobec powyższego zarzut uchybienia terminowi uznano za bezpodstawny.

Jako przyczyny rozwiązania stosunku pracy w trybie art. 52 § 1 pracodawca wskazał:

1.  podejmowanie przez A. K. czynności, które przekraczały zakres udzielonej prokury, co oznaczało podejmowanie przez nią działań poza umownym zakresem umocowania, jak również wyraźne działanie na szkodę (...) sp. z o. o. w B., m.in. poprzez:

- uchwalenie regulaminu premiowania pracowników (...) Sp. z o. o. Oddział (...) z siedzibą w B. bez uzgodnienia z Zarządem,

- udzielanie R. L. (1) licznych profitów związanych z jego zatrudnieniem w postaci: wypłaty ekwiwalentów, odszkodowań, skrócenia czasu pracy lub wypłaty premii, przy czym decyzje podejmowane były bez uzgodnienia z Zarządem Spółki;

2.  działanie na szkodę (...) Sp. z o. o. z siedzibą w B. m.in. poprzez:

- zakup towarów na rachunek Spółki, przeznaczonych do konkurencyjnego PHU (...) prowadzonego przez R. L. (1)

- zapłatę przez Spółkę kosztów zamontowania części systemu alarmowego przeznaczonego dla Spółki, jednakże system został zamontowany w PHU (...) prowadzonym przez R. L. (1)

- zapłatę przez Spółkę należności wynikających z faktury nr (...) z dnia 31 lipca 2013r. na kwotę 2.441,16 zł wystawionej za usługi informatyczne w postaci modyfikacji graficznej serwisu www, przy czym ta usługa nie została wykonana na stronie internetowej Spółki, jednakże na stronie internetowej PHU (...), a R. L. (1) zapłacił dnia 31 lipca 2013 roku należność gotówką z pieniędzy z kasy (...) Sp. z o. o.;

3.  zatajenie wobec Spółki faktu prowadzenia działalności konkurencyjnej przez R. L. (1) podjętej jeszcze w trakcie stosunku pracy, a następnie po jego ustaniu, jak również zaprzeczenie w obecności świadka, iż w życiu prywatnym łączą powódkę z R. L. (1) bliskie relacje oraz zatajenie faktu, że ojcem dziecka powódki jest R. L. (1), co miało istotne znaczenie w stosunkach łączących wskazane osoby na zajmowanych przez nich stanowiskach;

4.  zawarcie umowy cesji, na podstawie której dokonano przeniesienia dwóch telefonów iPhone z (...) sp. z o. o. z siedzibą w B. na PHU (...) prowadzonego przez R. L. (1), przy czym telefony zostały zakupione w marcu 2013r., jednakże PHU (...) ostatecznie nie zapłacił za nie (ponadto Faktura VAT za przeprowadzone rozmowy w miesiącu sierpniu 2013r. została wystawiona na Spółkę, dodatkowo jeden z telefonów został naprawiony w sierpniu 2013 roku również na rachunek Spółki);

5.  dokonywanie licznych nadużyć i braku lojalności wobec Spółki, jej statutowych władz oraz udziałowców, co następnie doprowadziło do całkowitej utraty zaufania pracodawcy do pracownika i uniemożliwia jego dalsze zatrudnienie czy powierzenie mu prowadzenia dotychczasowych spraw Spółki; ponadto w ciągu kilkuletniej działalności w Polsce, Spółka w ogóle nie osiągała zysków, a wręcz przeciwnie wykazywała straty, co ma ścisły związek z nieumiejętnym prowadzeniem spraw przez Dyrektora Administracyjnego, który zgodnie z umową o pracę odpowiada za to, by działalność spółki była zgodna z ustalonym budżetem oraz planami, odpowiada również za przygotowanie budżetu rocznego oraz dokonanie korekt budżetu rocznego, jeżeli będzie to konieczne;

6.  zaniedbania, nieprawidłowe i nieumiejętne prowadzeniu spraw pozwanego, przez co Spółka poniosła dodatkowe koszty w wysokości kilku tysięcy złotych za niepodpisanie nowej umowy z gminą na umieszczenie reklamy na budynku, a tym samym Spółka została zobowiązana do zapłaty comiesięcznych kar, począwszy od czerwca 2012 roku,

7.  udzielanie pożyczek pracownikom z pieniędzy, znajdujących się na rachunku bankowym Spółki przy braku jakichkolwiek ustaleń w tej kwestii z Zarządem Spółki, a przede wszystkim braku jego zgody na dokonanie takich czynności,

8.  stwierdzenie przez Zarząd licznych braków wśród rzeczy zakupionych na rachunek Spółki, do których zaliczyć można m.in. brakującą myjkę ciśnieniową K. (...), telefon S. G. (...), narzędzia B., kserokopiarka C. (...), urządzenie wielofunkcyjne S. (1) (...), obiektyw do aparatu N.(wraz z aparatem) czy płaski monitor znajdujący się w biurze Spółki;

9.  dokonywanie nieuzasadnionych wydatków ze środków pieniężnych należących do Spółki, m.in. zakupiono farbę, lakier do podłóg i inne rzeczy do naprawy budynków w S., jednakże jak się okazało żadne naprawy czy remonty nie zostały tam przeprowadzone.

Zdaniem Sądu pozwany w niniejszym postępowaniu wykazał zasadność swojego stanowiska. W ocenie Sądu wystarczającym jest wykazanie, że chociażby jedna z przyczyn wskazanych w oświadczeniu pracodawcy stanowi ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków pracowniczych, a tym samym stanowi podstawę rozwiązania umowy o pracę. Już zatem wykazanie, że powódka w latach 2011 – 2013 dokonywała zakupu części zamiennych do swojego prywatnego samochodu, wliczając to do kosztów działalności spółki, stanowiło działanie na szkodę spółki. Takim działaniem było również tankowanie paliwa do prywatnego auta. Powódka nie miała na to zgody, miała natomiast obowiązek rozliczania się z przejazdów służbowych w formie delegacji – co czyniła, a dodatkowo naprawiała i tankowała samochód ze środków spółki. W ocenie Sądu stanowi to ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków pracowniczych i uzasadnia rozwiązanie z powódką umowy.

Pozwany zarówno w oświadczeniu o rozwiązaniu umowy o pracę jak w toku procesu podkreślił, że działania powódki doprowadziły do utraty zaufania wobec niej. Zaufanie do powódki miało istotne znaczenie dla pozwanego, zwłaszcza, że prowadząc firmę miała dużą niezależność i już w umowie o pracę podkreślono jej zobowiązanie do lojalności wobec spółki. Co ważne, powódka pełniła funkcję kierowniczą, a zatem zdaniem Sądu uzasadnione jest stosowanie ostrzejszych kryteriów, przy ocenie przyczyn uzasadniających rozwiązanie umowy. Ma to o tyle istotne znaczenie, gdyż od jakości pracy kadry kierowniczej, w tym przypadku Dyrektora Administracyjnego, w dużej mierze zależała kondycja finansowa spółki. Zasadność stosowania ostrzejszych kryteriów oceny pracy kadry kierowniczej wynika również z faktu godziwego wynagrodzenia, które z jednej strony rekompensuje pracownikowi trudy pełnionej funkcji, a z drugiej strony upoważnia pracodawcę do stawiania większych wymagań.

Sąd podziela stanowisko Sądu Najwyższego stanowiące, że utrata zaufania pracodawcy do pracownika zajmującego kierownicze stanowisko uzasadnia wypowiedzenie umowy o pracę nawet wtedy, gdy nie można pracownikowi przypisać winy w określonym zachowaniu, jednakże obiektywnie nosi ono cechy naruszenia obowiązków pracowniczych w zakresie dbałości o dobro lub mienie pracodawcy - art. 100 § 2 pkt 4 k.p . (vide: wyrok Sądu Najwyższego z dnia Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 31 marca 2009 r., II PK 251/08, LEX nr 707875, Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 4 marca 2009 r., II PK 202/08, LEX nr 607357). W niniejszej sprawie do utraty zaufania wobec powódki doprowadziły jej działania noszące znamiona co najmniej rażącego niedbalstwa ( zawinione), które zdaniem Sądu stanowią ciężkie naruszenia podstawowych obowiązków pracowniczych, a zatem uzasadniają rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia.

W przedmiotowej sprawie powódka nie tylko utraciła zaufanie pracodawcy, ale również w znacznym stopniu naruszyła zasady lojalności. W sytuacji, w której strony stosunku pracy nie zawarły umowy o zakazie konkurencji, to naruszenie "szczególnej zasady lojalności pracownika względem pracodawcy" i/lub związana z tym utrata zaufania do pracownika uzasadnia rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika z powodu podjęcia działalności konkurencyjnej wobec pracodawcy (art. 52 § 1 pkt 1 k.p.) tylko wtedy, gdyby doszło do kwalifikowanego naruszenia istotnych interesów pracodawcy, które mogły narazić go na powstanie szkody i pod warunkiem objęcia takich zarzutów wskazanymi pracownikowi przyczynami natychmiastowego rozwiązania stosunku pracy (vide: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 22 kwietnia 2015r., II PK 158/14, LEX nr 1681881).

Przenosząc powyższe na obraz niniejszej spawy zauważyć należy, że powódka nie była lojalna w stosunku do (...) Sp. z o. o., a brak lojalności naraził pracodawcę na powstanie szkody. Przypomnienia wymaga, iż powódka zdawała sobie sprawę, iż R. L. (1) prowadzi konkurencyjną działalność, miała świadomość, a nadto godziła się na to, że pracownicy (...) wykonują pracę na rzecz PHU (...) w czasie pracy na rzecz (...). Powódka z pełną świadomością naprawiała prywatne auto na koszt pracodawcy, bez jakiejkolwiek wiedzy i zgody zarządu, co nieprawidłowo rozliczała. Powyższe działania powódki z całą pewnością świadczą o braku dbałości o dobro zakładu pracy, działaniu na niekorzyść pracodawcy, a tym samym stanowią o ciężkim naruszeniu przez nią podstawowych obowiązków pracowniczych.

Podkreślić należy również, że rola powódki jako prokurenta była ściśle związana ze stosunkiem pracy, co słusznie podkreślił pełnomocnik strony pozwanej i co zresztą zapewne dla powódki było jasne skoro nie była w stanie wskazać czy regulamin premiowania sporządzała jako prokurent czy dyrektor. Wypada przypomnieć, że wspomniany regulamin premiowania pracowników został wydany z przekroczeniem uprawnień powódki oraz przekroczeniem obowiązków i zasad wynikających z umowy o pracę. Powyższe prowadzi do wniosku, że wypłacenie przez powódkę premii na swoją rzecz było bezprawne. Powódka bez zgody zarządu przyznała premię R. L. (1) i zarządziła jej wyrównanie z mocą wsteczną od stycznia do kwietnia 2015r.

Analogiczna sytuacja zachodzi w sytuacji udzielania przez powódkę pożyczek pracownikom pozwanego pracodawcy. Ponadto oczywistym działaniem wbrew interesom spółki było podjęcie (nie tylko przez partnera powódki), ale i przez nią osobiście, czynności zmierzających do przejęcia klientów pozwanej spółki. Powódka przekazując R. L. (1) pełną bazę klientów naruszyła powinność zachowania w tajemnicy informacji, których ujawnienie mogło narazić i z pewnością naraziło (...) sp. z o. o. na szkody.

Takie działanie jest po prostu nieuczciwe i także tym kontekście należy rozpatrywać przeniesienie na R. L. (1) telefonów komórkowych. Dokonana cesja nie miała na celu uniknięcia opłat czy kosztów związanych z zerwaniem umów telekomunikacyjnych, lecz przejęcie klientów spółki. O powyższym stanowi również pozostawienie dotychczasowych numerów telefonów. Każdy z dotychczasowych klientów dzwoniąc do (...) siłą rzeczy był obsługiwany przez PHU (...).

Za podstawę utraty zaufania spółki stanowiącą w konsekwencji kolejną podstawę rozwiązania umowy, uznać należy zaprzeczenie przez powódkę i pierwotnie przez R. L. (1), że łączą ich bliskie relacje, a także że R. L. (1) jest ojcem dziecka powódki. Pracodawca miał prawo zapytać i wiedzieć o powyższych relacjach albowiem w chwili powzięcia takiej informacji miałby możliwość rozważniejszego kontrolowania działań powódki.

Nawiązując stosunek pracy, pracownik staje się w pewnym stopniu reprezentantem pracodawcy, a jego zachowanie wpływa na postrzeganie zakładu pracodawcy przez społeczność, w której on funkcjonuje. Nakłada to na pracownika obowiązek odpowiedniego zachowania nie tylko w czasie pracy, ale również poza nim. Dodatkowo wiele czynności wykonywanych w czasie wolnym od pracy może wpływać na postrzeganie prawidłowości świadczenia przez pracownika jego zawodowych obowiązków. Powyższe upoważnia pracodawcę do oceny zachowania zatrudnionych przez niego osób nie tylko w okresie faktycznego świadczenia przez nich pracy, ale również po jej zakończeniu. W niektórych wypadkach pracodawca może wymagać szczególnej postawy poza pracą również wobec osób, w stosunku do osób zajmujących kierownicze stanowiska, których zachowanie ma podstawowe znaczenie dla sposobu postrzegania pracodawcy przez opinię publiczną. Uczciwe zachowanie się pracownia wynika bowiem z obowiązku dbałości o dobro zakładu pracy pracodawcy. Za naruszenie godnego zachowania uznać należy chociażby nadużywanie posiadanej pozycji zawodowej czy popełnienie drobnego przestępstwa (np. kradzieży). W ocenie Sądu, pracodawca jest uprawniony do sprawdzenia, czy pracownik spełnia wymóg nienagannej postawy poza czasem pracy. Niewątpliwe będzie tu następowało wkroczenie pracodawcy w prywatność pracownika, jednak należy uznać, że nie będzie to ingerencja bezprawna. Pracodawca będzie mógł dokonać sprawdzenia informacji, które podważają opinię o pracowniku jako osobie o nienagannej czy etycznej postawie (vide: Prawo pracownika do ochrony prywatności, autor M. W., (...) 2012, monografia nr (...)).

W ocenie Sądu pytania zarządu kierowane do powódki a odnoszące się do osoby ojca dziecka, były uzasadnione wykonywane przez nią pracą i zajmowanym stanowiskiem. Jak zeznał członek zarządu J. W. zarząd był zainteresowany osobą ojca dziecka powódki tylko w tym zakresie, aby ustalić czy nie jest nim pracownik spółki, tak by podjąć ewentualne czynności zapobiegające sytuacjom konfliktowym w firmie. W ocenie Sądu tworzenie układów rodzinnych w miejscu pracy może być bowiem uznane za naruszenie obowiązków pracowniczych w zakresie dbałości o dobro lub mienie pracodawcy. Regułą jest, a w niniejsze sprawie było to szczególnie podkreślane, że osoby zajmujące stanowiska kierownicze ze względu na wagę obowiązków stanowią ( jak powódka) swoisty łącznik miedzy pracodawcą a pracownikiem. Stąd nielojalne zachowanie pracownika, w tym odmowa udzielenia odpowiedzi, świadome zatajenie takiej informacji prowadzi do utraty zaufania niezbędnej do prawidłowego funkcjonowania obu stron w zakładzie pracy. Zadaniem Sądu w stosunku do pracowników na stanowiskach kierowniczych i samodzielnych należy stosować ostrzejsze kryteria oceny ich zachowania. W tym kontekście również ten zarzut stawiany powódce może stanowić podstawę rozwiązania umowy o pracę.

Konkluzją rozważań są znamienne dla Sądu są słowa świadka C. L., który stwierdził, że „w Danii sobie ufamy”. Powódka to zaufanie utraciła podejmując działania niekorzystne dla spółki.

Mając na uwadze powyższe rozważania i ustalony w sprawie stan faktyczny Sąd uznał, iż pracodawca miał podstawy do rozwiązania stosunku pracy z powódką .

Dokonując ustaleń w sprawie Sąd oparł się na dowodach z dokumentów przedstawionych przez strony, których żadna ze stron nie kwestionowała. Nadto, Sąd oparł się na zeznaniach świadków: R. L. (1), M. D., J. R. (1), K. S., P. J., B. L., A. S., E. S., J. K., C. L., P. N. Zeznania świadków, poza zeznaniami świadka R. L. (1), Sąd uznał za wiarygodne, wyczerpujące oraz umożliwiające pełne zobrazowanie stanu faktycznego. Zeznania świadków poparte były dokumentacją przedstawioną przez stronę pozwaną. Zeznania świadka R. L. (1) Sąd uznał za wiarygodne w takim zakresie w jakim korespondowały z pozostałym materiałem dowodowym zgromadzonym w sprawie, a stanowiącym podstawę ustalenia stanu faktycznego. W pozostałym zakresie Sąd podszedł do nich z dużą ostrożnością mają na uwadze stosunek osobisty łączący go z powódką, który niewątpliwie wpływał na treść jego zeznań.

Szczególnie istotnymi dla rozstrzygnięcia sprawy okazały się dowody z przesłuchania stron J. W., P. T.oraz A. K..

Sąd dał wiarę zeznaniom członków zarządu pozwanej albowiem poparte były dokumentacją przedstawioną przez stronę pozwaną i potwierdzone zeznaniami świadków.

Sąd nie dał wiary zeznaniom powódki w takim zakresie w jakim twierdziła, że miała zgodę zarządu spółki na dokonywanie zakupu paliwa do prywatnego samochodu i naprawy tego samochodu na koszt Spółki, oraz zgodę zarządu na wprowadzenie regulaminu premiowania, w tym na ustalenie premii na jej rzecz oraz na rzecz R. L. (1) czy też nie miała wiedzy o działalności czy działaniach R. L. (1). Jej zeznania sprzeczne były z zeznaniami świadków oraz dokumentacją przedstawioną przez stronę pozwaną w niniejszej sprawie.

Zeznania powódki w zakresie zgody zarządu spółki na dokonywanie zakupu paliwa do prywatnego samochodu i naprawy tego samochodu na koszt Spółki były niespójne. Pierwotnie powódka w ogóle zaprzeczyła, by takich działań dokonywała, a w toku procesu zmieniła stanowisko twierdząc, że posiadała zgodę zarządu na takie działania. Osoby reprezentujące pozwana zaprzeczyły twierdzeniom powódki. W szczególności jasno i wiarygodnie przedstawił stanowisko spółki (...) wskazując, że powódka rozliczała przecież delegacje, co zarówno w Polsce jak i w Danii stanowi prawnie przewidziany sposób rozliczania delegacji służbowych. Sąd nie dał wiary zeznaniom powódki w których twierdziła, że miała zgodę zarządu spółki, na wprowadzenie regulaminu wynagradzania czy udzielenia pożyczek pracownikom. Powódka w ramach prokury miała prawo do podejmowania samodzielnych decyzji odnośnie inwestycji nie przekraczających kwoty 6.500zł. Stworzony przez powódkę fundusz premiowy w wysokości do 100% wynagrodzeń zasadniczych grupy pracowników, przekraczał uprawnienia powódki wynikające wprost z punku 5 umowy o pracę. Powódka nie miała na powyższe zgody jak i zgody na ustalenie premii dla siebie czy R. L. (1). Powódka uzasadniała swoje twierdzenia tym, że zarząd wiedział o regulaminie wynagradzania czy przyznanych premiach bowiem otrzymywał comiesięczne raporty. Jak wynika z przeprowadzonego postępowania dowodowego raporty miały charakter ogólny i tak jak odnośnie wydatków na naprawy pojazdu i zakup paliwa, nie były szczegółowo „rozbijane” na poszczególne pozycje, na wynagrodzenia poszczególnych pracowników, a obejmowały ogólnie wydatki na wynagrodzenia. Stąd o ile wynagrodzenia pracowników uległy zmniejszeniu (po wypowiedzeniach zmieniających), tak premie wypłacane powódce czy R. L. (1) nie zawyżały w tym zakresie wydatków na wynagrodzenia. Zarząd nie miał zatem podstaw do powzięcia wiadomości o jakichkolwiek nieprawidłowościach w tym zakresie. Zresztą jak wyżej wskazano członkowie zarządu pozwanej podkreślali zaufanie do powódki, a co się z tym wiązało pozostawienie jej dużego zakresu samodzielności w kierowaniu firmą.

Również nie są wiarygodne twierdzenia powódki w jakich zaprzecza, by nie miała wiedzy o fakturach wystawionych na spółkę za usługi wykonywane na rzecz firmy (...). Powódka pozostaje w bliskim stosunku osobistym z R. L. (1), a z uwagi na jego pracę świadczoną w Spółce ( jak i swoją własną) również zawodowym. Rzeczą powódki w ramach dbałości o interesy spółki było dopilnowanie, aby faktury zostały wystawione prawidłowo, zwłaszcza, by jej działaniom nie można było zarzucić, iż działa na korzyść firmy swojego partnera kosztem firmy którą zarządza. Tymczasem zachowanie powódki nawet dla wykonawcy zlecenia było jednoznaczne z tym, że jest otwierana kolejna firma, a powódka jest jej właścicielem. Zachowanie powódki również w tym zakresie cechowało się rażącym niedbalstwem, brakiem dbałości o mienie firmy którą zarządzała. Dopiero po interwencji przedstawiciela pozwanej faktura została skorygowana. Te same uwagi odnieść należy do usługi zleconej przez R. L. (1). Próba uwolnienia się przez powódkę od stawianych jej zarzutów poprzez twierdzenie, że korzystała z urlopu macierzyńskiego, a zatem odpowiedzialność za nieprawidłowości w działaniu spółki spoczywa na R. L. (1) w ocenie Sądu nie zasługują na uwzględnienie. Przebywanie na urlopie macierzyńskim nie przeszkadzało powódce w podejmowaniu korzystnych finansowo dla niej i partnera decyzji, a niekorzystnych dla spółki której była dyrektorem administracyjnym.

Sąd nie dal wiary powódce w zakresie w jakim twierdziła, że korzystnym dla spółki miało być przejęcie telefonów przez R. L. (1). W ocenie Sądu, jak już wyżej wskazano działania te w istocie zmierzały do przejęcie klientów spółki na co wprost wskazuje przesłana przez nią wiadomość e-mail z dnia 19.08.2013r., wskazująca że telefony komórkowe i stacjonarne pozostają bez zmian. Tej treści wiadomości przesyłał również R. L. (1). Dodatkowo potwierdza to ustalenie, że ich działania były przemyślane i uzgodnione. Nadto jak wynika to z zeznań członka zarządu spółki kwoty związane z ewentualnymi odszkodowania z tytułu zerwania umów telekomunikacyjnych były nieznaczne i niemające finansowego znaczenia dla spółki.

Powódka wbrew interesom spółki zwolniła R. L. (1) z obowiązku świadczenia pracy w okresie wypowiedzenia. Mimo interwencji prezesa zarządu nie zmieniła swojej decyzji. O ile w interesie firmy było korzystne szybkie zwolnienie pracowników szeregowych, o tyle oczywistym jest w ocenie Sądu – jak wskazał na to prezes zarządu., że w stosunku do osób zarządzających zakładem pracy miary takiej nie można odnosić do osoby która firmą kieruje i winna dopilnować wszystkich spraw związanych z zamknięciem działalności firmy.

W toku procesu Sąd oddalił wnioski dowodowe stron o przesłuchanie w charakterze świadków D. M., A. T., oraz wnioski zawarte w piśmie procesowym pełnomocnika pozwanego z dnia 29.08.2014r. oraz wnioski pozwanego o dopuszczenie dowodu z faktur Vat wystawionych przez D. M. i korespondencji między pozwaną a D. M..

Sąd uznał, że przeprowadzenie tych dowodów jest zbędne, a dotychczas zgromadzony materiał dowodowy pozwala na rozstrzygnięcie sprawy.

Mając na uwadze powyższe Sąd doszedł do przekonania, że rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia z A. K. z przyczyn opisanych powyżej było uzasadnione, wobec czego powództwo zostało oddalone, o czym orzeczono w punkcie 1 sentencji wyroku.

Sad nie odnosił się do wszystkich wskazanych przez pozwaną przyczyn rozwiązania umowy o pracę uznając, że już tylko przyczyny opisane powyżej stanowią dostateczną podstawę do rozwiązania z powódka umowy o pracę bez wypowiedzenia.

W przedmiotowym sporze stroną przegraną jest strona powodowa i to na niej w myśl zasady odpowiedzialności za wynik procesu (art. 98 § 1 k.p.c.) spoczywa obowiązek poniesienia kosztów. Koszty wyniosły 60 zł i stanowią wynagrodzenie pełnomocnika będącego adwokatem ( § 12 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28.09.2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.