Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 października 2015 r.

Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie VI Wydział Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący: SSO Ludmiła Tułaczko (spr.)

Sędziowie: SO Sebastian Mazurkiewicz

SO Anna Zawadka

protokolant: p.o. protokolant sądowy Marta Piotrowska

przy udziale prokuratora Mariusza Ejflera

po rozpoznaniu dnia 19 października 2015 r. w W.

sprawy S. K. syna A. i M. ur. (...) w W.

oskarżonego o przestępstwo z art. 270 § 1 kk

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę

od wyroku Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi-Południe w W.

z dnia 16 kwietnia 2015 r. sygn. akt III K 1024/14

zaskarżony wyrok uchyla uznając, iż S. K. popełnił wykroczenie polegające na tym, że w dniu 13 kwietnia 2013 roku w W. w Komisariacie Policji W. W. wprowadził Policję Państwową w błąd co do własnej tożsamości podając się podczas sporządzania protokołu przeszukania osoby za swojego brata A. K., które kwalifikuje z art. 65 § 1 kw i postępowanie karne wobec S. K. umarza na podstawie art. 45 § 1 kw w zw. z art. 5 § 1 pkt 4 kpsw; kosztami sądowymi w sprawie obciąża Skarb Państwa; zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. M. K. kwotę 516,60 złotych obejmującą wynagrodzenie za obronę z urzędu oskarżonego w drugiej instancji oraz podatek VAT.

SSO Anna Zawadka SSO Ludmiła Tułaczko SSO Sebastian Mazurkiewicz

Sygn. akt VI Ka 850/15

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi- Południe w W. sygn. III K 1024/14 z dnia 16 kwietnia 2015r. w ramach zarzuconego czynu uznał S. K. za winnego, tego że w dniu 13 kwietnia 2013r. w W. w Komisariacie Policji W. -W. w celu użycia za autentyczny, podrobił dokument w postaci protokołu przeszukania osoby, w ten sposób, że podrobił na nim podpis w swojego brata A. K. tj. występku z art. 270 §1 k.k. i na tej podstawie skazał go na karę 5 pięciu pozbawienia wolności. Na podstawie art. 63 § 1 kk zaliczył czas rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie w dniach 13.04.2013r. i 14.04.2013r. uznając dwa dni pozbawienia wolności za wykonane.

Od powyższego wyroku apelację wniósł obrońca oskarżonego. Na podstawie art. 438 pkt 1 k.p.k. oraz427 §2 k.p.k. zaskarżonemu wyrokowi zarzucił :

I.  obrazę przepisów prawa materialnego poprzez kwalifikację prawną czynu jako przestępstwa z art. 270 §1 k.k. podczas gdy w rzeczywistości popełniony czyn stanowi jedynie wykroczenie z art. 65 kw z uwagi na fakt , że oskarżony jedynie wprowadził w błąd funkcjonariusza policji co do swojej tożsamości poprzez podanie danych swojego brata i podpisanie się jego imieniem, ale nie sfałszował on dokumentu, jak również nie miał zamiaru posłużyć się rzekomo sfałszowanym dokumentem, jako autentycznym. Złożenie podpisu było konsekwentnie związane z działaniem oskarżonego co stanowiło kontynuację czynu podania nieprawdziwych danych a więc wykroczenia.

Jednocześnie, w razie nie uwzględnienia powyższego zarzutu z ostrożności procesowej na podstawie art. 438 pkt 3 i 4 k.p.k. oraz art. 427 §2 k.p.k. zarzuconemu wyrokowi zarzucił

II.  błąd w ustaleniach faktycznych, przyjętych za podstawę orzeczenia, mogącym mieć wpływ na wynik postępowania, polegający na przyjęciu, że czyn oskarżonego cechował się znaczną społeczną szkodliwością a co za tym idzie nie był wypadkiem mniejszej wagi w sytuacji gdy sam fakt dokonania podpisu pod protokołem przeszukania osoby był w niniejszej sytuacji jedynie formalnością oraz konsekwencją wcześniejszego podania się przez oskarżonego za swojego brata zaś funkcjonariusza policji jeszcze przed złożeniem podpisu przez oskarżonego wiedzieli, że podaje się on nieprawdziwe dane co do swojej tożsamości oraz

III.  orzeczenie wobec oskarżonego rażąco niewspółmiernie wysokiego wymiaru kary tj. kary bezwzględnego pozbawienia wolności na 5 miesięcy w sytuacji gdy oskarżony przyznał się do winy a podpisanie się przez oskarżonego pod protokołem przeszukania nie miało żadnych ujemnych konsekwencji

W konkluzji wniósł o uniewinnię lub o orzeczenie kary z warunkowym zawieszeniem wykonania kary na okres 2 lat.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja obrońcy jest zasadna i zasługiwała na uwzględnienie. Stan faktyczny w niniejszej sprawie nie budził wątpliwości. Oskarżony S. K. podając się za swojego brata podpisał w dniu 13 kwietnia 2013r. w toku postępowania przygotowawczego, protokół przeszukania osoby imieniem i nazwiskiem (...). Sąd I instancji ustalił motywację takiego zachowania jako chęć uniknięcia odbycia kary za popełnione wcześniej przestępstwa. Przy prawidłowo ustalonym stanie faktycznym należy podzielić zarzut apelacji obrońcy o naruszeniu prawa materialnego. Zasadnie skarżący zarzuca, że oskarżony nie popełnił przestępstwa z art. 270 § 1 k.k. polegającego na sfałszowaniu dokumentu poprzez złożenie na nim podpisu za swojego brata. W tym stanie faktycznym S. K. należy przypisać wykroczenie z art. 65 § 1 kw. Obrońca powołuje się na wyrok Sądu Najwyższego z dnia 14 września 2004r. IV KK 137/04, w którym Sąd wskazał w podobnym stanie faktycznym, że: „ Skoro protokoły zatrzymania, przeszukania i zatrzymania rzeczy zostały sporządzone przez funkcjonariuszy policji więc wszystkie pochodzą od osób upoważnionych do ich opracowania i dlatego też są one dokumentami pod względem formy autentycznymi. Jedynie nieprawdziwe są w nich dane personalne zatrzymanego bowiem ten podawał się za inną osobę i tym nazwiskiem się podpisał. Tak więc zachowanie skazanego sprowadzało się do złożenia nieprawdziwych oświadczeń, co do swojej tożsamości i potwierdzenia tego faktu nieprawdziwym podpisem. Tym samym Sąd Najwyższy uznał, że podpisanie się na protokołach zatrzymania osoby, przeszukania samochodu i zatrzymania rzeczy, innym nazwiskiem nie może być uznane za podrobienie tych dokumentów w rozumieniu art. 270 § 1 k.k. bo sprawca nie sporządzał ich przy zachowaniu pozorów, że pochodzą one od innej osoby. Jedyne, co można przypisać oskarżonemu, w tej sytuacji to to, że wprowadził władzę w błąd co do swojej tożsamości a więc popełnił wykroczenie określone w art. 65 § 1 kw.” Cytowane orzeczenie dotyczy adekwatnego stanu faktycznego, jaki miał miejsce w niniejszej sprawie. Wykroczenie z art. 65 § 1 kw dotyczy sprawcy, który umyślnie wprowadza w błąd organ państwowy lub instytucję upoważnioną z mocy ustawy do legitymowania, co do tożsamości, obywatelstwa, zawodu, miejsca zatrudnienia lub zamieszkania. Wprowadzenie w błąd może być osiągnięte za pomocą słowa lub pisma. Może nastąpić również przez zatajenie prawdziwego stanu rzeczy- np. podpisanie pisma, podanie fałszywego nazwiska imienia, zawodu, miejsca pracy lub miejsca zamieszkania a także na skutek takiego zachowania się sprawcy, które może prowadzić do wyciagnięcia błędnych wniosków przez organ państwowy. Dokładnie taka sytuacja zachodzi w niniejszej sprawie. Sąd odwoławczy uznał więc, że S. K. popełnił wykroczenie z art. 65 § 1 kw. Wobec upływu okresu dwóch lat przedawnienia wykroczeń, o jakim mowa z art. 45 § 1 kw wyrok uchylił i umorzył postępowanie. Należy zgodzić się z obrońcą, że ustalenie prawdziwych danych personalnych oskarżonego nie mogło nastręczyć trudności prowadzącym postępowanie przygotowawcze skoro S. K. był już karany a jego odciski palców znajdują się w systemach policyjnych. Złożenie podpisu (...) na protokole przeszukania było kontynuacją przyjętego sposobu zachowania oskarżonego, który wprowadził policjantów w błąd co do swoich prawdziwych danych personalnych. Oskarżony nie odwzorowywał oryginalnego podpisu swojego brata na protokole przeszukania osoby z dnia 13 kwietnia 2013r. ale podawał się za niego licząc na to, że zostanie zwolniony do domu i uniknie odbywania kary pozbawienia wolności .

Z tych powodów sąd odwoławczy orzekł jak w wyroku. O kosztach sąd orzekł na podstawie art. 118 § 2 kpsw.

SSO Ludmiła Tułaczko SSO Sebastian Mazurkiewicz SSO Anna Zawadka