Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 16 października 2015 r.

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy VIII Wydział Gospodarczy

w następującym składzie:

Przewodniczący SSO Elżbieta Kala (spr.)

Sędziowie: SSO Marek Tauer

SSO Wiesław Łukaszewski

po rozpoznaniu w dniu 16 października 2015 r. w Bydgoszczy

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z wniosku (...) Oddział w B.

z udziałem M. Z.

na skutek zażalenia uczestnika na postanowienie Sądu Rejonowego w Bydgoszczy

z dnia 5 sierpnia 2015 r., sygn. akt XV Gzd 22/15

postanawia:

1.  odrzucić zażalenie uczestnika na postanowienie Sądu Rejonowego w przedmiocie odrzucenia wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia apelacji od postanowienia Sądu Rejonowego z dn. 9 czerwca 2015 r.

2.  uchylić zaskarżone postanowienie i sprawę przekazać Sądowi Rejonowemu do ponownego rozpoznania i rozstrzygnięcia o kosztach postępowania zażaleniowego.

Sygn. akt VIII Gz 111/15

UZASADNIENIE

Zaskarżonym postanowieniem z dnia 5 sierpnia 2015 r.Sąd Rejonowy w Bydgoszczy odrzucił wniosek uczestnika o przywrócenie terminu do wniesienia apelacji od postanowienia Sądu Rejonowego z dnia 9 czerwca 20915 r. oraz odrzucił samą apelację na podstawie art. 370 kpc w zw. z art. 13 § 2 kpc, uznając ją za spóźnioną.

Uzasadniając decyzję o odrzuceniu wniosku o przywrócenie terminu Sąd Rejonowy wskazał, że uczestnik nie zachował tygodniowego terminu do złożenia wniosku
o przywrócenie terminu określonego w art. 169 § 1 kpc. Termin ten upłynął 30 lipca 2015 r., skoro dnia 23 lipca 2015 r. uczestnik dowiedział się o orzeczeniu pozbawiającym go prawa prowadzenia działalności gospodarczej z Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej. Wniosek o przywrócenie terminu wraz z apelacją uczestnik złożył dopiero
3 sierpnia 2015 r., a więc po upływie przepisanego terminu.

Zażalenie na powyższe postanowienie złożył uczestnik, który zaskarżył oba postanowienia w całości i żądał ich uchylenia oraz rozstrzygnięcia o kosztach postępowania odwoławczego według norm przepisanych. Skarżący zarzucił istotne naruszenie przepisów postępowania:

- art. 165 § 2 k.p.c. poprzez przyjęcie, iż apelacja wraz z zażaleniem oraz wnioskiem
o przywrócenie terminu zostały skutecznie wniesione w dniu 3 sierpnia 2015 r. podczas gdy zostały skutecznie wniesione listem poleconym w polskiej placówce pocztowej w dniu
30 lipca 2015 r.,

- art. 165 § 1 k.p.c. w zw. z art. 112 k.c. oraz art. 169 § 1 k.p.c. i art. 370 k.p.c. poprzez przyjęcie, że terminem początkowym wniesienia wniosku o przywrócenie terminu oraz apelacji i zażalenia w niniejszej sprawie była data dowiedzenia się przez uczestnika
o istnieniu postanowienia z dnia 9 czerwca 2015 r., a nie data zapoznania się z aktami postępowania w sekretariacie Sądu przez jego pełnomocnika.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zażalenie zasługuje na uwzględnienie.

Postanowienie Sądu Rejonowego odrzucające wniosek o przywrócenie terminu, jako postanowienie niekończące postępowania w sprawie i nie wymienione w art. 394 § 1 kpc, jest wprawdzie niezaskarżalne w drodze zażalenia i dlatego Sąd Okręgowy je odrzucił, jednakże nie uchyla się ono spod kontroli instancyjnej. Należy ono do kategorii postanowień, o których mowa w art. 380 kpc,
w związku z czym na wniosek strony może być zwalczane w zażaleniu na postanowienie
o odrzuceniu apelacji, jako kończącego postępowanie w sprawie, jeżeli miało wpływ na rozstrzygnięcie zawarte w tym postanowieniu. Z taką sytuacją mamy do czynienia
w rozpatrywanej sprawie.

Sąd Rejonowy zupełnie błędnie, wbrew dyspozycji przepisu art. 165 § 2 k.p.c. przyjął za datę wniesienia pisma do sądu, datę wynikającą z pieczęci sądowej potwierdzającej wpłyniecie pisma do sądu, tj. 3 sierpnia 2015 r. Tymczasem zgodnie z powołanym przepisem, równoznaczne z wniesieniem pisma procesowego do sądu jest oddanie go w polskiej placówce pocztowej operatora wyznaczonego w rozumieniu ustawy z dnia
23 listopada 2012 r. - Prawo pocztowe lub w placówce pocztowej operatora świadczącego pocztowe usługi powszechne w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej.

Jak słusznie wskazał skarżący, na kopercie znajdującej się na k. 68 akt widnieje pieczątka Poczty Polskiej z datownikiem, potwierdzająca, że pismo nadano 30 lipca 2015 r. Datę tę potwierdzają również dowody dołączone do zażalenia w postaci kserokopii książki nadawczej pełnomocnika uczestnika oraz dowodu odebrania tego pisma przez Sąd Rejonowy z systemu monitorowania przesyłek Poczty Polskiej (k. 76-78 akt).

Tym samym bezsprzecznie pismo zostało wniesione do sądu w terminie tygodniowym, od daty dowiedzenia się przez uczestnika o wydanym orzeczeniu. Natomiast wadliwe ustalenie Sądu Rejonowego spowodowało nieuprawnione odrzucenie wniosku
o przywrócenie terminu przez bez jego merytorycznego rozpoznania, a w konsekwencji uznanie apelacji za spóźnioną.

Zdaniem Sądu Okręgowego należało zgodzić się ze skarżącym także co do tego, że
w rozpoznawanym przypadku, dopiero analiza akt sprawy przez pełnomocnika uczestnika
w dniu 27 lipca 2015 r., pozwoliła ustalić przyczynę braku doręczenia uczestnikowi korespondencji z sądu.

Na marginesie jedynie zważyć należy, że brak skutecznego doręczenia orzeczenia powoduje, że termin do jego zaskarżenia nie może rozpocząć biegu. Kwestia ta wymaga wyjaśnienia i zajęcia stanowiska przez Sąd Rejonowy przed rozpoznaniem wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia apelacji, który byłby bezprzedmiotowy, gdyby zarzuty uczestnika co do wadliwości doręczenia mu korespondencji sądowej okazały się uzasadnione. Podstawowym warunkiem skuteczności doręczenia per awizo (art. 139 § 1 kpc) jest rzeczywiste zamieszkiwanie adresata pod wskazanym adresem (art. 126 § 2 kpc), a nie tylko jego formalne zameldowanie, czy prowadzenie działalności gospodarczej. Jeśli dana osoba prowadzi działalność w formie przedsiębiorstwa, które nie podlega wpisowi w Krajowym Rejestrze Sądowym, to przesyłki sądowe winny być jej doręczane według zasad określonych w art. 133 § 1 kpc (z uwzględnieniem art. 135 kpc i art. 138 kpc) a nie art. 133 § 2a, który dotyczy wyłącznie przedsiębiorców i wspólników spółek handlowych, wpisanych do rejestru sądowego.

Zaskarżone postanowienie w przedmiocie odrzucenia apelacji, jako przedwczesne, podlegało zatem uchyleniu na podstawie przepisu art. 386 § 1 kpc w związku z art. 397 § 2 kpc.