Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 listopada 2015 roku

Sąd Rejonowy w Bielsku Podlaskim VIII Zamiejscowy Wydział Karny z siedzibą w Siemiatyczach w składzie:

Przewodniczący SSR Mariusz Zdrodowski

Protokolant Sylwia Mulewska

przy udziale oskarżyciela Mariusza Jaworskiego

po rozpoznaniu w dniu 17 listopada 2015 roku na rozprawie

sprawy R. P.

urodzonego dnia (...) w S.

syna B. i A. z domu L.

obwinionego o to, że:

1.  w dniu 6 września 2015 roku około godziny 11.15 w miejscowości R. będąc w stanie nietrzeźwości (0,43 i 043 mg/l) kierował motorowerem marki (...) numer rejestracyjny (...) nie mając przy sobie wymaganych przepisami dokumentów (dowodu rejestracyjnego, obowiązkowego ubezpieczenia OC i prawa jazdy),

tj. o czyn z art. 95 k.w. w zw. z art. 38 pkt 1, 2 i 3 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 roku Prawo o ruchu drogowym (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 1137, z późn. zm.),

2.  w czasie, miejscu i okolicznościach jak w punkcie pierwszym kierował motorowerem marki (...) numer rejestracyjny (...) pomimo braku dopuszczenia pojazdu do ruchu,

tj. o czyn z art. 94 § 2 k.w.,

3.  w czasie, miejscu i okolicznościach jak w punkcie pierwszym kierował motorowerem marki (...) numer rejestracyjny (...) nie używając wymaganego przepisami hełmu ochronnego,

tj. o czyn z art. 97 k.w. w zw. z art. 40 ust. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 roku Prawo o ruchu drogowym (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 1137, z późn. zm.).

I.  Obwinionego R. P. w ramach czynów opisanych w punktach pierwszym, drugim i trzecim części wstępnej wyroku uznaje za winnego tego, że w dniu 6 września 2015 roku około godziny 11.15 w miejscowości R. kierował motorowerem marki T. (...) numer rejestracyjny (...) nie mając przy sobie wymaganych przepisami dokumentów (dowodu rejestracyjnego, obowiązkowego ubezpieczenia OC i prawa jazdy) i nie używając wymaganego przepisami kasku ochronnego, tj. czynu z art. 95 k.w. i art. 97 k.w. i za to na podstawie art. 97 k.w. w zw. z art. 9 § 1 k.w. skazuje go na karę grzywny w wysokości 400 (czterysta) zł;

II.  Zasądza od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 40 (czterdzieści) zł tytułem opłaty i obciąża go zryczałtowanymi wydatkami postępowania w kwocie 100 (sto) zł.

VIII W 446/15

UZASADNIENIE

wyroku Sądu Rejonowego w Bielsku Podlaskim z dnia 17 listopada 2015 roku

Sąd Rejonowy ustalił co następuje:

R. P. ma(...) lat. Jest kawalerem i nie ma nikogo na utrzymaniu. Utrzymuje się z prac dorywczych w rolnictwie. Nie posiada żadnego majątku. Mężczyzna był wcześniej karany za wykroczenia drogowe.

W dniu 6 września 2015 roku R. P. kierował motorowerem marki T. (...) o numerze rejestracyjnym (...) jadąc drogą w miejscowości R.. Motorower ten został zarejestrowany decyzją Starosty (...) na podstawie przedłożonych przez właściciela dokumentów dniu 26 lipca 2010 roku. Podczas jazdy R. P. nie używał kasku ochronnego. Nadto nie miał przy sobie dowodu rejestracyjnego, dowodu zawarcia obowiązkowego ubezpieczenia OC i prawa jazdy. W trakcie zatrzymania go okazało się, że znajduje się w stanie nietrzeźwości.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie wyjaśnień obwinionego R. P. (k. 22v, 7), zeznań świadków J. K. (k. 23) i A. W. (k. 23), protokołu badania stanu trzeźwości (k. 3), zawiadomienia (k. 4) oraz pisma (k. 20). Sąd skorzystał również z dokumentów zawierających dane osobopoznawcze obwinionego.

Obwiniony R. P. przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów i złożył wyjaśnienia zgodne z ustalonym przez Sąd stanem faktycznym (k. 22v, 7).

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

W świetle zgromadzonych w sprawie dowodów sprawstwo R. P. nie budziło wątpliwości, z tą jedynie różnicą, w stosunku do wniosku o ukaranie, że czyny zarzucone obwinionemu należało potraktować jako jeden czyn i jako taki ocenić pod kątem naruszenia przez obwinionego wskazanych przez oskarżyciela publicznego przepisów. Zachowania zarzucane obwinionemu sprowadzały się bowiem w swej istocie do kierowania motorowerem i sam fakt, że w trakcie tej czynności obwiniony naruszył więcej niż jeden przepis kodeksu wykroczeń nie może statuować wielości czynów. Nie da się rozsądnie rzecz oceniając rozdzielić tych zachowań jak to przyjął oskarżyciel we wniosku o ukaranie. Przechodząc zaś do wskazania dowodów sprawstwa wskazać należy, że obwiniony sam przyznał, że jechał motorowerem po drodze publicznej, a w trakcie jazdy nie korzystał z kasku ochronnego i nie posiadał dokumentów takich jak dowód rejestracyjny, prawo jazdy i dowód zawarcia ubezpieczenia OC. Okoliczności te zgodnie potwierdzili zeznający w sprawie policjanci. Materiał dowodowy w tym zakresie jest więc jednoznaczny.

Zdaniem Sądu zachowanie obwinionego wypełniało znamiona wykroczeń z art. 95 k.w. i art. 97 k.w. Pierwszy z tych przepisów penalizuje zachowanie polegające na prowadzeniu na drodze publicznej pojazdu bez posiadania przy sobie wymaganych dokumentów. Drugi z kolei z przepisów penalizuje zachowanie polegające na naruszeniu innych niż odrębnie skatalogowane w rozdziale XI kodeksu wykroczeń przepisów ustawy z dnia 20 czerwca 1997 roku Prawo o ruchu drogowym lub przepisów wydanych na jej podstawie. Oba wykroczenia mogą być popełnione umyślne jak i nieumyślnie (art. 5 k.w.).

Zgodnie z art. 38 pkt 1, 2 i 3 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 roku Prawo o ruchu drogowym (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 1137 ze zm.) kierujący pojazdem jest obowiązany mieć przy sobie i okazywać na żądanie uprawnionego organu wymagane dla danego rodzaju pojazdu lub kierującego dokument stwierdzający uprawnienie do kierowania pojazdem, dokument stwierdzający dopuszczenie pojazdu do ruchu i dokument potwierdzający zawarcie umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu lub dowód opłacenia składki za to ubezpieczenie. Stosownie zaś do art. 40 ust. 1 ustawy kierujący motocyklem, czterokołowcem lub motorowerem oraz osoba przewożona takimi pojazdami są obowiązani używać w czasie jazdy kasków ochronnych odpowiadających właściwym warunkom technicznym. Obwiniony nie zastosował się do powyższych norm nie posiadając wymaganych przepisami dokumentów i nie korzystając z kasku ochronnego. Tym samym wypełnił znamiona wykroczeń z art. 95 k.w. i art. 97 k.w.

Nie sposób jednak zgodzić się z oskarżycielem publicznym, że obwiniony dopuścił się wykroczenia z art. 94 § 2 k.w. polegającego na prowadzeniu na drodze publicznej pojazdu nie dopuszczonego do ruchu. Jak się wydaje oskarżyciel popełnienia przez obwinionego tego wykroczenia upatruje w tym, że motorower nie miał w dacie czynu ważnych badań technicznych. Trzeba jednak wskazać, że okoliczności tej oskarżyciel nawet nie udowodnił. Zeznający w sprawie policjanci wskazali, że nie wiedzą z jakiego powodu pojazd kierowany przez obwinionego nie był dopuszczony do ruchu. Z kolei obwiniony nie miał wiedzy czy motorower miał badania techniczne. Zdaniem Sądu brak aktualnych badań technicznych nie stanowi o tym, że pojazd nie jest dopuszczony do ruchu.

Stosownie do art. 71 ust. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 roku Prawo o ruchu drogowym dokumentem stwierdzającym dopuszczenie motoroweru do ruchu jest dowód rejestracyjny lub pozwolenie czasowe wydane w procesie rejestracji pojazdu. Oznacza to, że jest dopuszczony do ruchu pojazd, który został zarejestrowany i wydany został do niego dowód rejestracyjny, który jest dokumentem stwierdzającym dopuszczenie pojazdu do ruchu. Jak wynika z pisma Starosty (...) motorower, którym poruszał się obwiniony został zarejestrowany, a co za tym idzie dopuszczony do ruchu. Wykonanie badań technicznych pojazdu jest obowiązkiem właściciela wynikającym z art. 81 ust 1 Prawa o ruchu drogowym. Nie jest jednak warunkiem dopuszczenia pojazdu do ruchu. Brak aktualnego badania technicznego uzasadnia jedynie zatrzymanie dowodu rejestracyjnego (art. 132 ust. 1 pkt 2 ustawy). Tym samym zachowanie obwinionego nie mogło być wykroczeniem z art. 94 § 2 k.w., nawet gdyby oskarżyciel wykazał to, że motorower w dacie czynu nie miał ważnych badań technicznych.

Reakcją na wykroczenie jest wymierzenie kary i środków karnych przewidzianych w ustawie. Stosownie do art. 33 k.w. karę wymierza się według swojego uznania, w granicach przewidzianych przez ustawę za dane wykroczenie, oceniając stopień społecznej szkodliwości czynu i biorąc pod uwagę cele zapobiegawcze i wychowawcze, które ma ona osiągnąć w stosunku do ukaranego. Bierze się między innymi pod uwagę rodzaj i rozmiar szkody, stopień winy, pobudki, sposób działania, stosunek do pokrzywdzonego, właściwości, warunki osobiste i majątkowe sprawcy, jego stosunki rodzinne, sposób życia przed popełnieniem wykroczenia i jego zachowanie po jego popełnieniu.

Przepis art. 97 k.w., który stał się podstawą wymiaru kary, za wykroczenie w nim stypizowane przewiduje karę grzywny w wysokości od 20 zł do 3.000 zł albo karę nagany. Zdaniem Sądu karą odpowiednią w okolicznościach sprawy będzie kara 400 zł grzywny. Wymierzając obwinionemu karę w tej wysokości Sąd miał na uwadze to, że jego zachowanie naruszało dwa przepisy kodeksu wykroczeń, a R. P. był już wcześniej karany za wykroczenia przeciwko bezpieczeństwu w ruchu. Z drugiej strony nie można stracić z pola widzenia tego, że przyznał się on do popełnienia zarzucanego mu czynu i złożył szczere wyjaśnienia, co przemawia za jego łagodniejszym ukaraniem.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 118 § 1 k.p.w. Opłatę w kwocie 40 zł ustalono stosownie do 3 ust. 1 w zw. z art. 21 pkt 2 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych (t. j. Dz. U. z 1983r., nr 49 poz. 223 ze zm.). O wysokości zryczałtowanych wydatków postępowania rozstrzygnięto na podstawie § 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 10 października 2001 roku w sprawie wysokości zryczałtowanych wydatków postępowania oraz wysokości opłaty za wniesienie wniosku o wznowienie postępowania w sprawach o wykroczenia (Dz. U. nr 118 poz. 1269).