Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt I Ns 2633/14

POSTANOWIENIE

Dnia 23 listopada 2015 roku

Sąd Rejonowy w Białej Podlaskiej, I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący Sędzia Sądu Rejonowego Magdalena Nycz-Łucjan

przy udziale Protokolanta Edyty Dorosz;

po rozpoznaniu w dniu 9 listopada 2015r;

na rozprawie;

sprawy z wniosku T. N. z udziałem (...), Spółki akcyjnej z siedzibą w L.;

o ustanowienie służebności przesyłu;

postanawia:

I. oddalić wniosek;

II. zasądzić od wnioskodawcy T. N. na rzecz uczestnika (...), Spółki akcyjnej z siedzibą w L. kwotę 617 (sześćset siedemnaście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Sygnatura akt I Ns 2633/14

UZASADNIENIE

Ustalenie faktów uznanych za udowodnione:

Nieruchomość stanowiąca działkę gruntu nr (...), położoną w miejscowości S., gmina Ł., dla której Sąd Rejonowy w Białej Podlaskiej prowadzi księgę wieczystą nr (...) stanowi obecnie własność T. N. (vide: odpis księgi wieczystej k.8-11, wypis z rejestru gruntów i mapa k. 12, 13). T. N. jest właścicielem powyższej nieruchomości od 20 lutego 2002r. Poprzednim właścicielem nieruchomości był A. N.- brat T. N. któremu przekazali nieruchomość w 1994r rodzice- S. i B., małżonkowie N.. S. i B., małżonkowie N. stali się właścicielami powyższej nieruchomości z mocy prawa na podstawie ustawy z dnia 26 października 1971r o uregulowaniu własności gospodarstw rolnych i wydanym na podstawie wskazanej ustawy akcie własności ziemi nr (...) z dnia 3 sierpnia 1974r ( vide: akta księgi wieczystej KW (...), przy czym działka nr (...) odpowiada działce o poprzednim nr(...))

Na powyższej nieruchomości zlokalizowane są urządzenia elektroenergetyczne w postaci napowietrznej linii energetycznej średniego napięcia SN 15 kV relacji S.-Ł., w skład której wchodzą przewody ALF 3x35 mm 2, napowietrznej linii energetycznej niskiego napięcia zasilanej ze stacji transformatorowej (...), w skład której wchodzą słupy typu P-10 oraz podtrzymywane przez te słupy przewody ASXSn 4x50 mm 2 oraz przyłącza napowietrznego z przewodami ASXSn 4x16 mm 2 (okoliczność bezsporna)

Linia średniego napięcia wybudowana została w latach 70-tych XX wieku w wyniku wprowadzania powszechnej elektryfikacji a dnia 18 sierpnia 1978r potwierdzono, że plan linii naniesiony na mapę zgodny jest z wykonawstwem (vide: mapa-plan trasy linii SN 15 kV k.44, 45). Po zakończeniu inwestycji linia została podłączona pod napięcie i jest nieprzerwanie wykorzystywana w niezmienionym przebiegu do daty zamknięcia rozprawy w niniejszej sprawie (vide: zeznania świadka L. M. k. 138v-140., protokół pomiaru oporu uziemień k. 98-99, częściowo zeznania wnioskodawcy)

Linia niskiego napięcia powstała w latach 60-tych XX wieku, w wyniku wprowadzania powszechnej elektryfikacji. Dnia 6 marca 1995r Urząd Gminy w Ł. wydał decyzję o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu ustalając warunki przebudowy linii SN 15 kV, stacji trafo i linii NN w miejscowości S.. W uzasadnieniu decyzji wskazano, ze istniejąca od 1963r linia nie zapewnia właściwych parametrów elektrycznych . Powyższa decyzja wydana była z wniosku Przedsiębiorstwa (...) Spółki z ograniczona odpowiedzialnością w L. będącego podwykonawcą prac (vide: decyzja k. 46-47) Dnia 27 września 1995r Urząd Rejonowy w B. na podstawie powyżej wskazanej decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu wydał decyzję o pozwoleniu na budowę udzielając Zakładowi (...) Spółka akcyjna – (...) Spółka akcyjna z siedzibą w L. pozwolenia na przebudowę linii SN 15 kV, stacji trafo i linii NN w miejscowości S.. W decyzji powyższej stwierdzono, że inwestor przedstawił tytuł prawny do dysponowania nieruchomościami na cele budowlane, w postaci oświadczeń właściciela lub użytkownika nieruchomości, na których miały być prowadzone prace modernizacyjne. Powyższe dokumenty zawierały także oświadczenie w zakresie wyrażenia zgody na prowadzenie prac na działce nr (...) w S. (k. 48-50, 100)

Powyższe linie energetyczne wykorzystywane były do dystrybucji energii elektrycznej pierwotnie przez przedsiębiorstwo państwowe Zakłady (...) z siedzibą w R. realizowane poprzez zakład Elektrownia (...) w L. (vide: zarządzenie nr 229 Ministra Górnictwa i Energetyki z dnia 25 listopada 1958r k.51-52v)

Następnie w miejsce powyższego przedsiębiorstwa państwowego utworzone zostało przedsiębiorstwo państwowe (...) z siedzibą w R., które eksploatowało opisane linie do dystrybucji energii elektrycznej w (...) Zakładu (...) (vide: zarządzenie nr 8/O. Ministra Górnictwa i Energetyki z dnia 22 kwietnia 1985r k.53-56). W miejsce powyższego przedsiębiorstwa państwowego zostało utworzone przedsiębiorstwo państwowe Zakład (...) z siedzibą w L. na bazie zakładu Zakład (...) w L. i wpisane do rejestru przedsiębiorstw państwowych (zarządzenie nr 60/ORG/89 Ministra Przemysłu z dnia 16 stycznia 1989r k. 57- 59, postanowienie Sądu Rejonowego w Lublinie z dnia 27 lutego 1989r k. 60)

Powyżej wskazane przedsiębiorstwo państwowe zostało przekształcone w spółkę akcyjną (vide: wypis aktu notarialnego z dnia 12 lipca 1993r k. 61-73)

W dniu 4 stycznia 1999 roku do rejestru handlowego wpisana została nowa firma o treści: (...) Spółka Akcyjna (k. 78– opis postanowienia z dnia 4 stycznia 1999 roku).

W dniu 30 czerwca 2007 roku została zawarta umowa w formie aktu notarialnego pomiędzy Spółką Akcyjną (...) z siedzibą w L. a (...) Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w L.. Na podstawie umowy z dnia 30 czerwca 2007 roku Spółka Akcyjna (...) z siedzibą w L. zbyła na rzecz (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w L. przedsiębiorstwo w znaczeniu przedmiotowym, czyli zorganizowany zespół składników materialnych i niematerialnych. W skład tego przedsiębiorstwa (w znaczeniu przedmiotowym) wchodziły między innymi urządzenia przesyłowe. Wskazany wyżej podmiot, występujący już pod firmą (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w L., przejęty został w 2010 roku przez (...) Spółkę Akcyjną w L. w wyniku połączenia spółek w trybie art. 492 § 1 pkt 1 k.s.h. (vide: odpis KRS k.79-83, wyciąg z aktu notarialnego z dnia 30 czerwca 2007r k. 84-94 )

Dnia 30 września 1996r Wojewoda L.wydał decyzję stwierdzającą że grunt stanowiący własność Skarbu Państwa, położony w L.przy ul: (...)oznaczony w ewidencji gruntów jako działki nr (...), będący w dniu 5 grudnia 1990r w zarządzie przedsiębiorstwa państwowego Zakład (...)z siedzibą w L., stał się z tym dniem, z mocy prawa przedmiotem użytkowania wieczystego. Na wskazanym w decyzji gruncie znajdowały się główne urządzenia przesyłowe (vide: decyzja j. 74-77)

W piśmie skierowanym do (...) Spółki Akcyjnej w L. T. N. wezwała do usunięcia urządzeń infrastruktury energetycznej ewentualnie do ustanowienia służebności przesyłu za wynagrodzeniem jednorazowym w wysokości 10 000 zł.( pismo k. 14-15). W odpowiedzi na powyższe pismo (...) Spółka Akcyjnej w L. podniosła zarzut zasiedzenia służebności (vide: pismo k. 16-18)

Sąd uznał za wiarygodne dokumenty znajdujące się w aktach sprawy, gdyż zostały sporządzone w przewidzianej formie i podpisane przez osoby do tego uprawnione, a ich rzetelność i autentyczność nie były podważane przez uczestników w trakcie postępowania sądowego.

Za wiarygodne zostały uznane zeznania wnioskodawcy (k. 140v), wskazać należy jednak, ze miała ona ograniczoną i ogólnikową wiedzę o faktach mających znaczenie dla rozstrzygnięcia. Na podstawie tego dowodu Sąd ustalił, że obie linie energetyczne przebiegające przez nieruchomość wskazaną we wniosku powstały w latach 60-70 tych XIX wieku.

Jako miarodajne ocenione zostały także zeznania świadka L. M., są one bowiem jasne i rzeczowe.

W zakresie okoliczności faktycznych przedstawionych przez uczestnika w uzasadnieniu podniesionego zarzutu zasiedzenia służebności wnioskodawca kwestionował fakt przekazania na majątek Zakładu (...), utworzonego zarządzeniem Ministra Przemysłu z 16 stycznia 1989r, urządzeń przesyłowych objętych zarzutem zasiedzenia czyli posadowionych na gruncie wskazanym we wniosku (vide: pismo k. 115-116). Sąd uznał za udowodnioną powyższą okoliczność zgodnie z twierdzeniem uczestnika, a więc ustalił, że urządzenia przesyłowe znajdujące się na przedmiotowej nieruchomości od momentu ich wybudowania były częścią przedsiębiorstwa (w znaczeniu przedmiotowym) zarządzaną przez zakład (...) i jako taki wchodził w skład poszczególnych podmiotów opisanych powyżej- najpierw opisanych przedsiębiorstw państwowych a następnie spółek prawa handlowego. Powyższą okoliczność faktyczną ustalono na podstawie tzw. domniemania faktycznego, mimo braku przedstawienia dokumentów wskazanych w zobowiązaniu k. 120. Zgodnie z treścią art. 231 kpc Sąd może uznać za ustalone fakty mające istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy, jeżeli wniosek taki można wyprowadzić z innych ustalonych faktów (domniemanie faktyczne). Zastosowanie domniemania faktycznego powinno mieć miejsce wtedy, gdy brak jest bezpośrednich środków dowodowych albo istnieją znaczne utrudnienia dowodowe dla wykazania faktu, a jednocześnie ustalenie tego faktu jest możliwe przy zastosowaniu reguł logicznego rozumowania, zasad wiedzy i doświadczenia życiowego. W niniejszej sprawie brak jest dokumentu, którego złożenia domagał się pełnomocnik wnioskodawcy a opisanego w jego piśmie k..116. W odniesieniu do powyższego uczestnik wskazał, że nie dysponuje takim dokumentem (k. 127v) a nadto z uwagi na okres w jakim miało dojść do jego sporządzenia tj: 26 lat temu należy uznać, że istnieją znaczne utrudnienia dowodowe dla wykazania faktu. Przy zastosowaniu reguł logicznego rozumowania i doświadczenia życiowego należało uznać, że urządzenia przesyłowe znajdujące się na działce gruntu wskazanej we wniosku a będące obecnie w dyspozycji uczestnika na przestrzenni lat przekazywane były jako wyposażenie poszczególnych osób prawnych , najpierw przedsiębiorstw państwowych a następnie spółek prawa handlowego w sposób wskazany przez uczestnika jako związane z zakładem (...). Wskazać należy także, ze pełnomocnik wnioskodawcy nie wskazywał jaki inny podmiot mógłby być brany pod uwagę.

Wskazać należy także na kwestionowane przez pełnomocnika wnioskodawcy okoliczności dotyczące udzielenia zgody przez B. N. na wybudowanie linii niskiego napięcia (k. 116v). Odnosząc się do powyższej kwestii wskazać należy, że w roku 1995 nie nastąpiło wybudowanie linii niskiego napięcia a jedynie jej modernizacja polegająca na wymienia słupów i przewodów, przy czym przebieg linii nie uległ zmianie w wyniku tych czynności. Powyższe wynika zarówno z treści opisanych powyżej decyzji administracyjnych dotyczącej realizowanej inwestycji jak i z treści zeznań świadka L. M. i zeznań wnioskodawcy. Okoliczności faktyczne związane z udzieleniem zgody na wskazaną inwestycję przez właściciela nieruchomości nr (...), opisanej we wniosku nie mają w istocie znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy.

Wyjaśnienie podstawy prawnej wyroku z przytoczeniem przepisów prawa:

Dokonując analizy okoliczności sprawy i ich oceny, Sąd doszedł do przekonania, iż wniosek nie zasługiwał na uwzględnienie. Pełnomocnik uczestnika w odpowiedzi na wniosek podniósł zarzut przysługiwania uczestnikowi nabytej w drodze zasiedzenia służebności gruntowej odpowiadającej służebności przesyłu.

Z przepisów art. 292 k.c. w zw. z art. 172 k.c. wynika, że aby nastąpiło nabycie służebności gruntowej przez zasiedzenie przez konkretną osobę, muszą być spełnione łącznie następujące przesłanki:

1) osoba ta musi być posiadaczem służebności,

2) posiadanie polega na korzystaniu z trwałego i widocznego urządzenia,

3) posiadacz służebności musi sam wykonać trwałe i widoczne urządzenie,

4) posiadanie służebności polegające na korzystaniu z trwałego i widocznego urządzenia musi być wykonywane nieprzerwanie przez okres dwudziestu lat, jeżeli posiadacz uzyskał posiadanie służebności w dobrej wierze, albo przez okres trzydziestu lat, jeżeli posiadacz uzyskał posiadanie służebności w złej wierze; trwałe i widoczne urządzenie musi istnieć przez cały okres prowadzący do zasiedzenia służebności.

Przepis art. 352 § 1 k.c. stanowi, że kto faktycznie korzysta z cudzej nieruchomości w zakresie odpowiadającym treści służebności, jest posiadaczem służebności.

W rozpoznawanej sprawie poza sporem było, że na nieruchomościach stanowiących własność powodów znajdowały się trwałe i widoczne urządzenia energetyczne, które powstały w latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych XX wieku.

Podstawową okolicznością faktyczną, która musi wystąpić, aby możliwe było nabycie przez zasiedzenie służebności gruntowej, jest istnienie posiadania służebności przez oznaczoną osobę.

Z uwagi na obowiązującą do dnia 1 lutego 1989r zasadę jednolitości państwowej, wyrażoną w treści art. 128 kc nie można uznać aby poszczególne przedsiębiorstwa państwowe były posiadaczami samoistnymi służebności odpowiadającej treści służebności przesyłu. Przedsiębiorstwo państwowe wykonywało jedynie zarząd powierzonym mieniem państwowym dlatego skutki prawne związane z posiadaniem samoistnym w tamtym okresie przez przedsiębiorstwo państwowe mogły powstać tylko na rzecz Skarbu Państwa. Zgodnie z uchwałą Sądu Najwyższego z dnia 22 października 2009 roku, III CZP 70/09, korzystanie przez przedsiębiorstwo państwowe z nieruchomości w sposób odpowiadający treści służebności gruntowej, prowadzące do zasiedzenia służebności gruntowej przed dniem 1 lutego 1989 roku, stanowiło podstawę do nabycia tej służebności przez Skarb Państwa.

W myśl art. 172 kc w brzmieniu obowiązującym do dnia 1 października 1990 r., posiadacz nieruchomości nie będący jej właścicielem nabywa własność, jeżeli posiada nieruchomość nieprzerwanie od lat dziesięciu jako posiadacz samoistny, chyba że uzyskał posiadanie w złej wierze (zasiedzenie). Po upływie lat dwudziestu posiadacz nieruchomości nabywa jej własność, choćby uzyskał posiadanie w złej wierze.

Zgodnie z treścią art. 292. kc służebność gruntowa może być nabyta przez zasiedzenie tylko w wypadku, gdy polega na korzystaniu z trwałego i widocznego urządzenia. Przepisy o nabyciu własności nieruchomości przez zasiedzenie stosuje się odpowiednio.

W dotychczasowym orzecznictwie przyjęto zgodnie, że także pod rządami jednolitego funduszu własności państwowej dopuszczalne było zasiedzenie nieruchomości niepaństwowej (a także nabycie służebności gruntowej) w skutek korzystania z niej przez przedsiębiorstwo państwowe z tym, że zasiedzenie następowało na rzecz Skarbu Państwa.

Linie przesyłowe znajdujące się na przedmiotowej nieruchomości zostały wzniesione na podstawie ustawy z dnia 28 czerwca 1950r o powszechnej elektryfikacji wsi i osiedli (Dz.U.1954.32.135 -j.t., uchylona z dniem 1997-12-05). Zgodnie z treścią art. 4 ust 1 powołanej ustawy we wsiach lub osiedlach, objętych zarządzeniem o powszechnej elektryfikacji - osobom posiadającym odpowiednie upoważnienie właściwego przedsiębiorstwa elektryfikacji rolnictwa służy prawo wstępu na posesje i do budynków, dokonywania tam oględzin i pomiarów oraz wykonywania robót i zakładania urządzeń, jakich wymagać będzie powszechna elektryfikacja. W myśl ust 2 powołanej ustawy właściciel, użytkownik, dzierżawca, najemca, posiadacz lub zarządca budynku albo posesji obowiązany jest umożliwić wstęp i wykonanie czynności określonych w ust. 1.

Przy ocenie posiadania prowadzącego do zasiedzenia służebności trzeba mieć na względzie, że zgodnie z art. 292 k.c., do nabycia służebności gruntowej przez zasiedzenie stosuje się przepisy o nabyciu własności nieruchomości przez zasiedzenie jedynie odpowiednio. Tym samym posiadania prowadzącego do nabycia służebności gruntowej przez zasiedzenie nie należy utożsamiać z posiadaniem prowadzącym do nabycia przez zasiedzenie własności nieruchomości. Przy ocenie posiadania prowadzącego do zasiedzenia służebności gruntowej chodzi o faktyczne korzystanie z gruntu w takim zakresie i w taki sposób, w jaki czyniłaby to osoba, której przysługuje służebność, władanie zaś w zakresie służebności gruntowej kwalifikuje się, zgodnie z art. 336 k.c., jako posiadanie zależne. Należy zatem przyjąć, ze władztwo wykonywane przez uczestnika i jego poprzedników prawnych na nieruchomości wnioskodawcy odpowiadało zakresowi służebności gruntowej przesyłu, polegało bowiem na wzniesieniu na gruncie trwałych i widocznych urządzeń do przesyłu energii elektrycznej oraz na korzystaniu z nich w tym celu oraz w celu konserwacji i naprawy, co stanowiło przedmiot działalności przedsiębiorstwa. Było zatem wykonywane "dla siebie" w zakresie i w sposób, jaki odpowiadał służebności gruntowej przesyłu. Nadto posiadanie służebności przesyłowej przez przedsiębiorstwo państwowe przed dniem wejścia w życie ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. było posiadaniem w rozumieniu art. 352 § 1 k.c. i mogło prowadzić do zasiedzenia. Nie ulega wątpliwości, że dostarczanie przez państwowe przedsiębiorstwa energetyczne energii elektrycznej oraz budowa i konserwacja urządzeń do tego służących było wykonywane w ramach działalności gospodarczej państwa, a więc w ramach dominium, a nie w ramach władczych uprawnień (co wyłączałoby zasiedzenie). Jeszcze przed podjęciem uchwały całej Izby Cywilnej z dnia 26 października 2007 r., III CZP 30/07, w orzecznictwie Sądu Najwyższego utrwalone było stanowisko, że osoba prawna, która przed dniem 1 lutego 1989 r. mając status państwowej osoby prawnej nie mogła nabyć (także w drodze zasiedzenia) własności nieruchomości, może do okresu samoistnego posiadania wykonywanego po dniu 1 lutego 1989 r. doliczyć okres posiadania Skarbu Państwa sprzed tej daty. Stanowisko to wyrażone zostało w szczególności właśnie w odniesieniu do przedsiębiorstw energetycznych i innych przedsiębiorstw przesyłowych, które do dnia wejścia w życie ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. korzystały ze służebności przesyłu w ramach zarządu mieniem państwowym w imieniu i na rzecz Skarbu Państwa, a więc w istocie były dzierżycielami w rozumieniu art. 338 k.c. oraz ze względu na treść art. 128 k.c. nie mogły nabyć na swoją rzecz własności ani innych praw rzeczowych (por. m.in. wyroki Sądu Najwyższego z dnia 31 maja 2006 r., IV CSK 149/05, niepubl., i z dnia 8 czerwca 2005 r., V CK 680/04, niepubl., oraz postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 25 stycznia 2006 r., I CSK 11/05, (...) 2006, nr 5, s. 11 i z dnia 10 kwietnia 2008 r., IV CSK 21/08, niepubl.). Objęcie w posiadanie służebności przesyłu przez poprzedników prawnych wnioskodawcy oraz jej posiadanie odbywało się w imieniu i na rzecz Skarbu Państwa działającego w ramach dominium, a nie imperium i uczestnik może, na podstawie art. 176 § 1 w związku z art. 292 k.c., doliczyć do okresu swojego posiadania służebności przesyłu posiadanie tej służebności przez jego poprzedników prawnych, trwające od dnia 1 stycznia 1982 r. do dnia wejścia w życie ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 17 grudnia 2008 r. I CSK 171/08 OSNC 2010/1/15).

Odnosząc powyższe poglądy wyrażone w orzecznictwie Sądu Najwyższego do ustalonego w sprawie stanu faktycznego należy uznać, że pierwotnie przedsiębiorstwo państwowe Zakłady (...) z siedzibą w R., następnie przedsiębiorstwo państwowe (...) z siedzibą w R., następnie przedsiębiorstwo państwowe Zakład (...) z siedzibą w L., wykonywało zarząd nad powierzonym mieniem państwowym w skład którego wchodziło posiadanie służebności w odniesieniu do nieruchomości oznaczonej jako działka numer (...), położona w miejscowości S., gmina Ł., a wykonywanie tej służebności polegało na korzystaniu z trwałego i widocznego urządzenia i był to okres posiadania Skarbu Państwa prowadzący do zasiedzenia służebności. Ponadto w ocenie Sadu było to posiadanie w dobrej wierze. Dla przyjęcia dobrej lub złej wiary posiadacza decydująca jest chwila objęcia przez niego posiadania nieruchomości (służebności), przy czym zgodnie z art. 7 k.c. istnieje domniemanie dobrej wiary posiadacza. Domniemanie prawne jest wzruszalne, ale ma tę moc, że strona która zamierza mu zaprzeczyć obciążona jest ciężarem wykazania, że po stronie posiadacza dobra wiara nie istniała. W niniejszej sprawie na wnioskodawcy ciążył obowiązek wykazania, że posiadacz był w złej wierze. Brak przeprowadzenia dowodu skutkującego wzruszeniem domniemania rodzi negatywne dla wnioskodawcy skutki prawne. W toku postępowania wnioskodawca nie zaoferował żadnego dowodu na okoliczność istnienia po stronie poprzednika prawnego uczestnika złej wiary w momencie obejmowanie części nieruchomości w posiadanie poprzez wybudowanie na niej linii energetycznych a należy podkreślić, iż uprawnienie do wstępu na posesje i do budynków, dokonywania tam oględzin i pomiarów oraz wykonywania robót i zakładania urządzeń, jakich wymagać będzie powszechna elektryfikacja wynikało z powołanej powyżej ustawy. Pełnomocnik wnioskodawcy w piśmie z dnia 28 września 2015r (k. 116) wskazywał, że to na uczestniku spoczywał ciężar dowodu w zakresie dobrej wiary co było nieuprawnione w powodów wskazanych powyżej. Bez znaczenia pozostaje także podniesiony przez wnioskodawcę zarzut, iż do ustanowienia służebności a więc ograniczonego prawa rzeczowego na nieruchomości niezbędne jest oświadczenie właściciela ustanawiającego prawo złożone w formie aktu notarialnego. Wskazać należy w odniesieniu do powyższego, że w sprawie niniejszej nie nastąpiło ustanowienie służebności w sposób wskazany powyżej i żaden z uczestników na taką okoliczność się nie powoływał.

Jednocześnie Sąd uznał za dopuszczalną możliwość zasiedzenia służebności przesyłu jeszcze przed wejściem przepisów kodeksu cywilnego regulujących tę służebność ( art. 305 1 -3054 k.c. ). W świetle najnowszego orzecznictwa Sądu Najwyższego, porządkującego dotychczasowe poglądy doktryny i judykatury, można jednoznacznie stwierdzić, że w stanie prawnym obowiązującym przed dniem wejścia w życie art. 305 1 k.c. , tj. przed dniem 3 sierpnia 2008 r., na podstawie art. 285 i 292 k.c. stosowanych przez analogię, możliwe było nabycie przez zasiedzenie służebności o treści odpowiadającej służebności przesyłu na rzecz przedsiębiorstwa przesyłowego bez potrzeby wskazania i wykazania przez wnioskodawcę danych identyfikujących nieruchomość władnącą (tak Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 7 października 2008 r., III CZP 89/08, z dnia 22 maja 2013 r., III CZP 18/13, OSNC z 2013 r. Nr 12, poz. 139, z dnia 27 czerwca 2013 r., III CZP 31/13, OSNC z 2014 r. Nr 2, poz. 11, z dnia 6 czerwca 2014 r., III CZP 107/13, B. z 2014 r., nr 7-8, s. 3 orz w wyrokach z dnia 8 września 2006 r., II CSK 112/06, M. Prawn. z 2006 r., nr 19, z dnia 12 grudnia 2008 r., II CSK 389/08, nie publ. i postanowieniach z dnia 5 czerwca 2009 r., I CSK 392/08, nie publ., z dnia 22 lipca 2010 r., I CSK 606/09, z dnia 14 listopada 2012, II CSK 120/12, z dnia 6 lutego 2013 r., V CSK 129/12, z dnia 14 czerwca 2013 r., V CSK 321/12, z dnia 26 czerwca 2013 r., II CSK 626/12, z dnia 30 października 2013, V CSK 497/12, z dnia 19 lutego 2014 r., V CSK 190/13, z dnia 4 lipca 2014 r., III CSK 551/13 - nie publ., z dnia 18.09/2014 r., V CSK 553/13).

Zatem w niniejszej sprawie w zakresie linii średniego napięcia przyjęto początek biegu terminu zasiedzenia służebności, odpowiadającej treści służebności przesyłu z dniem 18 sierpnia 1978r tj z chwilą potwierdzenia wykonania linii zgodnie z planem, z którą to datą urządzenia przesyłowe weszły w skład przedsiębiorstwa przesyłowego (por. zeznania świadka L. M.). Bieg terminu zasiedzenia zakończył się dnia 18 sierpnia 1988r przy czym zasiedzenie nastąpiło na rzecz Skarbu Państwa. W odniesieniu do linii niskiego napięcia, która powstała wcześniej, w latach sześćdziesiątych XX wieku, przyjęto jako początek biegu terminu zasiedzenia dzień wejścia w życie kodeksu cywilnego, zgodnie z art. XLI §2 ustawy z dnia 23 kwietna 1964r przepisy wprowadzających kodeks cywilny (DzU Nr 16, poz 94 ze zm) tj: z dniem 1 stycznia 1965r. Dziesięcioletni termin do zasiedzenia upłynął z dniem 1 stycznia 1975r a zasiedzenie nastąpiło na rzecz Skarbu Państwa. Z chwilą utworzenia przedsiębiorstwa państwowe Zakład (...) z siedzibą w L. na bazie zakładu Zakład (...) w L. i wpisania go do rejestru przedsiębiorstw państwowych postanowieniem Sądu Rejonowego w Lublinie z dnia 27 lutego 1989r powyższe służebności weszły w skład majątku tego przedsiębiorstwa. Następnie wskutek kolejnych, opisanych powyżej przekształceń powyższy składnik przedsiębiorstwa wchodzi w skład przedsiębiorstwa (...) Spółki Akcyjnej w L. –uczestnika niniejszego postępowania.

Sąd Rejonowy uznał, że uzasadniony jest zarzut zasiedzenia służebności gruntowej w treści odpowiadającej służebności przesyłu, polegającej na prawie do korzystania z nieruchomości wnioskodawcy w zakresie związanym z posadowieniem na przedmiotowych nieruchomościach urządzeń elektroenergetycznych oraz ich eksploatowaniem i przeznaczeniem do dystrybucji energii elektrycznej. Urządzenia elektroenergetyczne, ze względu na swój charakter, to urządzenia trwałe i widoczne w rozumieniu art. 292 k.c. Od chwili wybudowania i przeniesienia własności na rzecz pozwanego urządzenia elektroenergetyczne były stale wykorzystywane przez poprzedników uczestnika, to jest przedsiębiorstwa energetyczne funkcjonujące w formach przedsiębiorstw państwowych i spółek kapitałowych, do dystrybucji energii elektrycznej. Wobec powyższego wniosek podlegał oddaleniu ponieważ na przedmiotowej nieruchomości istnieje już służebność wskazana powyżej obejmująca urządzenia przesyłowe. Zakres tej służebności obejmuje obszar niezbędny do jej posadowienia, naprawy i utrzymania urządzeń przesyłowych, wyznaczony przez wykonywane przez uczestnika od daty budowy urządzeń czynności faktyczne.

Rozstrzygnięcie o kosztach procesu uzasadnia przepis art. 520§3 kpc w zw z art. § 6 pkt 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu ( Dz. U. Nr 163, poz. 1349, ze zmianami). Na kwotę zasądzonych na rzecz uczestnika kosztów postępowania składają się następujące kwoty: 600 zł tytułem zwrotu kosztów wynagrodzenia pełnomocnika będącego radcą prawnym, 17 zł tytułem zwrotu opłaty skarbowej od udzielonego pełnomocnictwa procesowego (k.38).