Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 7 grudnia 2015 roku

Sąd Okręgowy w Lublinie, VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: Sędzia S.O. Lucyna Stąsik-Żmudziak

Protokolant: st. sekretarz sąd. Małgorzata Gruza

po rozpoznaniu w dniu 7 grudnia 2015 roku w Lublinie

sprawy A. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w B.

o prawo do renty socjalnej

na skutek odwołania A. K.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w B.

z dnia 18 marca 2015 roku znak (...)

zmienia zaskarżoną decyzję i ustala A. K. prawo do okresowej renty socjalnej od dnia 1 stycznia 2015 roku do dnia 31 grudnia 2016 roku.

Sygn. akt VII U 807/15

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 18 marca 2015 roku, Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B., na podstawie ustawy z dnia 27 czerwca 2003 roku o rencie socjalnej (Dz. U. Nr 135, poz. 1268 ze zm.) odmówił A. K. prawa do renty socjalnej z uwagi na to, że Komisja Lekarska ZUS nie uznała wnioskodawczyni za osobę całkowicie niezdolną do pracy (decyzja – k. 114 akt rentowych).

W odwołaniu A. K. wnosiła o przyznanie prawa do renty socjalnej, wskazując na schorzenia związane z atopowym zapaleniem skóry i spastycznym zapaleniem oskrzeli i ich wpływem na jej stan zdrowia. (odwołanie – k. 2 akt sądowych).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wnosił o jego oddalenie podnosząc argumenty, które legły u podstawy wydania zaskarżonej decyzji (odpowiedź na odwołanie – k. 3 a.s.).

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

A. K., urodzona (...), w dniu 09 grudnia 2014 roku złożyła wniosek o ustalenie prawa do renty socjalnej. Uprzednio była uprawniona do renty socjalnej w okresie od dnia 1 października 2003 roku do dnia 31 grudnia 2014r roku. Legitymuje się wykształceniem średnim, nigdy nie pracowała.

Rozpoznając wniosek ubezpieczonej w orzeczeniu z dnia 10 stycznia 2013 roku lekarz orzecznik ZUS w dniu 28.01.2015r. uznał, że wnioskodawczyni jest nadal osobą całkowicie niezdolną do pracy do 31.01.2016r.. Orzeczenie zostało wydane po przeprowadzeniu bezpośredniego badania wnioskodawczyni, która nie posiadała aktualnej dokumentacji medycznej oprócz zaświadczenia o stanie zdrowia wystawionego przez specjalistę chorób zakaźnych. Lekarz wskazał, że stan zdrowia wnioskodawczyni nie uległ poprawie, wymaga dalszej stałej opieki lekarskiej, systematycznego stosowania leków miejscowych i ogólnych ze względu na świąd skóry, nadmierne złuszczanie naskórka, nadwrażliwość na światło słoneczne. Ustalił, że przy najdrobniejszych urazach u wnioskodawczyni tworzą się wybroczyny, skóra jest cienka, sucha, łatwo pęka. (orzeczenie lekarza orzecznika – k.15 akt orzeczniczych, k. 106ae)

Do powyższego orzeczenia Główny Lekarz Orzecznik wniósł zarzut wadliwości i przekazał sprawę do rozpatrzenia Komisji Lekarskiej. (k. 107ae)

Rozpoznająca ponownie sprawę Komisja Lekarska ZUS nie zgodziła się z ustaleniami dokonanymi przez lekarza orzecznika, uznając w orzeczeniu z dnia 27 lutego 2015 roku, że wnioskodawczyni nie jest całkowicie niezdolna do pracy. W oparciu o orzeczenie Komisji Lekarskiej organ rentowy wydał zaskarżoną decyzję (okoliczności bezsporne).

Sąd ustalił, że u wnioskodawczyni występuje atopowe zapalenie skóry o ciężkim przebiegu i astma oskrzelowa przewlekła łagodna. (opinia – k. 13 a.s.).

Ubezpieczona według biegłej pulmonolog leczy się z powodu astmy oskrzelowej od kilku lat. Początkowo w(...), od 2012 roku znajduje się pod kontrolą Poradni (...) w C.. Przedstawiła biegłym kserokopię karty informacyjnej z dnia 24.07.1997 - spastyczne zapalenie oskrzeli. Badana zgłasza skargi na duszność o charakterze napadowym nie związaną z wysiłkiem, występującą częściej po kontakcie z czynnikami drażniącymi. W leczeniu stosuje leki wziewne- Z., T., Z.. A. (doraźnie) W badaniu fizykalnym nie stwierdzono objawów niewydolności oddechowej.

Według biegłej dermatolog powódka leczy się z powodu atopowego zapalenia skóry o ciężkim przebiegu. Wielokrotnie była hospitalizowana bez poprawy. Schorzenie to pozostawiło trwałe zmiany na skórze całego ciała pod postacią rybiej łuski, rozległych zmian bliznowatych ze skłonnością do mikrourazów oraz zmian na kończynach dolnych o charakterze rozstępów.

Reasumując biegli w swojej opinii stwierdzili, że zmiany skórne o atopowym zapaleniu skóry o ciężkim przebiegu, spastyczne zapalnie oskrzeli w sposób istotny ograniczają zdolność powódki do pracy. Zdaniem biegłych wnioskodawczyni jest nadal całkowicie niezdolna do pracy. Niezdolność do pracy powstała przed ukończeniem 18 roku życia i przewidywany okres jej trwania to data 31.12.2016r. (opinia – k. 13a.s.).

Powyższy stan faktyczny Sąd Okręgowy ustalił w oparciu o przytoczone dowody z opinii biegłych lekarzy sądowych, dowody z dokumentów znajdujących się w aktach sprawy oraz organu rentowego, które obdarzono wiarą w całości. Zostały one sporządzone w przepisanej formie, w oparciu o obowiązujące w dacie ich wydania przepisy prawne, przez kompetentne osoby w ramach przysługujących im uprawnień.

Rozstrzygając w sprawie Sąd oparł się na wnioskach zawartych w opinii biegłych pulmonologa i dermatologa z dnia 22.06.2015 roku. Biegli przeprowadzili bezpośrednie badanie wnioskodawczyni, wnikliwie przeanalizowali jej dokumentację medyczną i omówili wpływ zdiagnozowanych u niej schorzeń na zdolność do pracy – przy uwzględnieniu dotychczasowego doświadczenia zawodowego i posiadanych kwalifikacji. Biegli stwierdzili u wnioskodawczyni istniejącą nadal okresową całkowitą niezdolność do pracy, pozostającą w związku ze schorzeniami ubezpieczonego, istniejącymi przed ukończeniem przez nią 18 roku życia. Wnioski zawarte w powołanej opinii są wystarczająco uzasadnione i z tych względów powołaną opinię Sąd uznał za wiarygodną, miarodajną i wyczerpującą, a przez to przedstawiającą wystarczające wiadomości specjalne, niezbędne do merytorycznego rozstrzygnięcia zarzutów zawartych w odwołaniu (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 10 września 1999 roku, sygn. II UKN 96/99). Kierując się powyższymi wskazaniami Sąd Okręgowy w całości podzielił wnioski biegłych w zakresie ustalenia stopnia niezdolności do pracy ubezpieczonego.

Należy wskazać, że do powołanej opinii zastrzeżeń nie wniósł ani organ rentowy ani wnioskodawczyni.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie A. K. jako zasadne podlegało uwzględnieniu.

Zgodnie z art. 4 ustawy z dnia 27 czerwca 2003 roku o rencie socjalnej (Dz. U. z 2013 r., poz. 982, ze zm.) renta socjalna przysługuje osobie pełnoletniej całkowicie niezdolnej do pracy z powodu naruszenia sprawności organizmu, które powstało przed ukończeniem 18. roku życia, w trakcie nauki w szkole lub w szkole wyższej – przed ukończeniem 25. roku życia, bądź też w trakcie studiów doktoranckich lub aspirantury naukowej. Osobie, która spełnia te warunki, przysługuje renta socjalna stała – jeżeli całkowita niezdolność do pracy jest trwała albo renta socjalna okresowa – jeżeli całkowita niezdolność do pracy jest okresowa.

Zgodnie art. 5 powołanej ustawy ustalenia całkowitej niezdolności do pracy dokonuje lekarz orzecznik Zakładu, zwany dalej "lekarzem orzecznikiem", na zasadach i w trybie określonych w ustawie z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

Stosownie do art. 12 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity: Dz. U. z 2013 roku, poz. 1440 z zm.) całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy z powodu naruszenia sprawności organizmu.

Z opinii biegłych lekarzy pulmonologa i dermatologa z dnia 22 czerwca 2015 roku wynika, że A. K. ze względu na nasilenie dolegliwości związanych z atopowym zapaleniem skóry o ciężkim przebiegu jest nadal całkowicie niezdolna do pracy w okresie od dnia 01 stycznia 2015 roku do dnia 31 grudnia 2016 roku.

Kierując się wynikami postępowania dowodowego przeprowadzonego w sprawie oraz treścią cytowanych przepisów Sąd Okręgowy zmienił zaskarżoną decyzję i ustalił A. K. prawo do okresowej renty socjalnej na okres od dnia 01 stycznia 2015 roku do dnia 31 grudnia 2016 roku, tj. na okres wskazany przez biegłych.

Z tych względów Sąd Okręgowy na podstawie powołanych przepisów oraz artykułu 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. orzekł jak w sentencji.