Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 lipca 2015 r.

Sąd Okręgowy w Poznaniu Wydział XII Cywilny

w składzie:

Przewodniczący D.. SSR Maria Prusinowska

Protokolant Protokolant sądowy A. N.

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 lipca 2015 r. w P.

sprawy z powództwa (...) spółka jawna ( KRS (...) )

przeciwko M. C. ( NIP (...) )

o zapłatę

1.  Zasądza od pozwanego na rzecz powódki 240 946,94 zł ( dwieście czterdzieści tysięcy dziewięćset czterdzieści sześć złotych 94/100 ) z ustawowymi odsetkami od następujących kwot:

a.  od kwoty 71 500 zł od dnia 29 marca 2014 roku do dnia zapłaty,

b.  od kwoty 169 446,94 zł od dnia 4 grudnia 2014 r. do dnia zapłaty.

1.  Oddala powództwo w pozostałym zakresie.

2.  Kosztami niniejszego postępowania obciąża w całości pozwanego i z tego tytułu:

a.  zasądza od pozwanego na rzecz powódki 13 020 zł tytułem zwrotu kosztów sądowych oraz kwotę 7217 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego,

b.  nakazuje ściągnąć od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa ( Sądu Okręgowego w P. ) kwotę 270,64 zł tytułem zwrotu wydatków.

D.. SSR Maria Prusinowska

UZASADNIENIE

Powódka (...) Spółka jawna w pozwie z dnia 12 lutego 2014 r. wniosła o zasądzenie od pozwanego Komornika Sądowego przy Sadzie Rejonowym w S. M. C. kwoty 71 500 zł z ustawowymi odsetkami od dnia wytoczenia powództwa do dnia zapłaty oraz zasądzenie od pozwanego na rzecz powódki zwrotu kosztów postępowania.

W uzasadnieniu powódka wskazała, iż zawarła ze spółka (...) z siedzibą w D. umowę dzierżawy linii technologicznej służącej do rozdrabniania, transportu i magazynowania sieczki pod granulatory TL 700 firmy (...) wraz z dwoma sztukami granulatorów G. P. TL 700. Granulatory te znajdowały się pod dozorem D. C.. W dniu 4 grudnia 2012 r. pozwany Komornik dokonał zajęcia dwóch sztuk granulatorów znajdujących się w pomieszczeniach na ul. (...) w G.. D. C., która była obecna przy zajęciu ruchomości, zataiła przed Komornikiem, że rzeczy te należą do powódki. Pozwany Komornik pozostawił protokół zajęcia ruchomości na płocie Spółki z o.o. (...). Następnie bez oczekiwania na zwrotne potwierdzenie odbioru przesłanego spółce obwieszczenia o licytacji ruchomości w dniu 21 grudnia 2012 r. dokonał sprzedaży ww. granulatorów za kwotę 71 500 zł. W ocenie powódki podstawę odpowiedzialności pozwanego stanowi przepis art. 23 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o komornikach sadowych i egzekucji. Pozwany dopuścił się, zdaniem powódki, naruszenia przepisów art. 867 § 3 kpc, art. 847 § 1 i 2 kpc, § 85 ust. 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 9 marca 1968 r. w sprawie czynności komorników, art. 853 § 2 kpc, art. 773 ¹ § 1 i 2 kpc oraz art. 133 § 2 w zw. z art. 139 § 3 ust. 4 kpc w zw. z art. 25 i 26 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 9 marca 1968 r. w sprawie czynności komorników. Powódka wskazała, iż pomiędzy zachowaniem komornika a powstaniem szkody istnieje adekwatny związek przyczynowy ( k. 1-4 ).

W odpowiedzi na pozew Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w S. M. C. wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powódki na rzecz pozwanego zwrotu kosztów postępowania.

W uzasadnieniu pozwany wskazał, iż w dniu zajęcia to jest 4 grudnia 2012 r. ustalił siedzibę spółki z o.o. (...) na podstawie informacji przekazanej przez Naczelnika Urzędu Pocztowego w D.. Komornik pozostawił korespondencję w siedzibie spółki pod adresem D. 62. Wobec powyższego dłużnik miał okazję zapoznać się z treścią protokołu zajęcia i podjąć odpowiednie kroki. Gdyby dłużnik zawiadomił Komornika komu przysługuje prawo własności do ww. ruchomości wówczas Komornik zawiadomiłby wierzyciela a ten z pewnością wyraziłby zgodę na zwolnienie zajętego przedmiotu spod egzekucji. W konsekwencji nie doszłoby do licytacji. Pozwany wskazał także, iż został poinformowany przez dozorcę ruchomości, iż rzeczy te należą do dłużnika. Nadto pozwany wniósł o przypozwanie (...) SA z siedzibą w W. albowiem pozwany ma zawartą z ubezpieczycielem umowę odpowiedzialności cywilnej z tytułu szkód wyrządzonych w związku z wykonywaną działalnością ( k. 55-57 ).

Zarządzeniem z dnia 22 kwietnia 2014 r. o toczącym się postępowaniu Przewodniczący zawiadomił (...) SA doręczając kopię odpowiedzi na pozew wraz z pouczeniem o treści art. 84 kpc i art. 82 kpc informując jednocześnie o terminie rozprawy ( k. 62 ).

W piśmie procesowym z dnia 8 grudnia 2014 r. powódka rozszerzyła żądanie pozwu wnosząc o zasądzenie kwoty 240 946,94 zł oraz o przekazanie sprawy do Sądu Okręgowego w P. ( k. 140 ).

Postanowieniem z dnia 10 grudnia 2014 r. Sąd Rejonowy w S. uznał się niewłaściwym rzeczowo i miejscowo i przekazał sprawę do Sądu Okręgowego w P. jako właściwego miejscowo i rzeczowo ( k. 143 ).

Zarządzeniem z dnia 24 marca 2015 r. ponownie zawiadomiono (...) SA o toczącym się postępowaniu ( k. 179 ).

Sąd ustalił, co następuje:

(...) Spółka jawna zawarła ze spółką (...). z o.o z siedzibą w D. umowę dzierżawy linii technologicznej służącej do rozdrabniania, transportu i magazynowania sieczki pod granulatory TL 700 firmy (...) wraz z dwoma sztukami granulatorów G. P. TL 700. Jeden z granulatorów został zakupiony w dniu 1 marca 2011 r., a w stosunku do granulatora zakupionego w dniu 28 kwietnia 2011 r.

Okoliczność bezsporna, a nadto umowa dzierżawy z dnia 1. 10.2011 r.- k. 7-8 , aneks do umowy dzierżawy – k. 9 , -11, faktura z dnia 21.04.2015 r. – k. 12 oraz z dnia 29.04.2011 r. – k. 13, dowód zapłaty – k. 14-15,

W związku z opóźnieniem w płatności czynszu wynajmujący D. D. (1)- właściciel nieruchomości, w którym zładowała się przedmiotowa linia technologiczna wraz z granulatami bezpodstawnie zatrzymał te urządzenia przez zamurowanie wjazdów do budynków magazynowych. Na skutek interwencji powódki doszło do demontażu części maszyn wchodzących w skład linii technologicznej i wydania ich powodowej spółce. Nie zostały jednakże wydane dwa granulatory G. P. TL 700. W dniu 13 września 2012 r. Komornik Sadowy przy Sądzie Rejonowym w B. M. P. prowadzący postępowanie egzekucyjne z wniosku D. D. (1) dokonał w postępowaniu pod sygnaturą (...) zajęcia ww. granulatorów.

Okoliczność bezsporna, a nadto protok ół zajęcia z 13.09.2012 r. – k. -16-17,

W związku z powyższym powódka wytoczyła powództwo o zwolnienie zajętego przedmiotu spod egzekucji i Sąd Okręgowy w B. w sprawie (...) zabezpieczył roszczenie powódki poprzez zawieszenie egzekucji w części dotyczącej skierowania egzekucji do dwóch sztuk granulatorów G. P. TL 700.

Okoliczność bezsporna, a nadto postanowienie z dnia 24.10. 2012 r. w sprawie (...)

W dniu 6 listopada 2012 r. powódka została zawiadomiona, iż wierzyciel D. D. (1) zwolnił ww. granulatory spod egzekucji, a postanowieniem z dnia 7 listopada 2012 r. Komornik M. P. umorzył postępowanie w sprawie. W tym stanie rzeczy powódka uzgodniła z D. D. (1), że w dniu 19 grudnia 2012 r. odbierze granulatory. Na ten termin nie stawiła się ani D. C. ani D. D. (1), w konsekwencji nie doszło do odbioru rzeczy.

Okoliczności bezsporne, a nadto pismo r.pr. H. S. – k. 23 , postanowienie Komornika z dnia 7.11.2012 r.- k. 22 , pismo pełnomocnika D. D.- k . 21 , pismo powódki z 7.12.2012 r. – k. 24 , notatka M. W. z 19.12.2012 r. –k. 26

GranulatoryG. P. TL 700 znajdowały się pod dozorem D. C. i pozostawały w pomieszczeniach wierzyciela D. D. (1). Na wniosek wierzyciela Komornika nałożył obowiązki dozorcy na D. D. (1), który w dniu 5 listopada 2011 r. przewiózł własność (...) Spółka z o.o. do pomieszczenia na ul. (...) w G.. Informacja ta została przekazana powódce pismem z dnia 25 stycznia 2013 r.

Okoliczność bezsporna, a nadto pismo Komornika z dnia 25.01.2013 r. – k. 31

W dniu 4 grudnia 2012 r. pełnomocnik Spółki (...) Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w S. M. C. dokonał zajęcia granulatorów G. P. TL 700 znajdujących się w pomieszczeniu na ul. (...) w G.. Informacja ta została przekazana Komornikowi przez D. C., która była obecna przy dokonywaniu zajęcia ruchomości, odmawiając podpisania protokołu.

Okoliczności bezsporne, a nadto wniosek spółki (...) z dnia 30.11.2012 r. – k. 1-2 , p rotokół z dnia 4.12.2012 r. – k. 42 , protokół zajęcia z 4.12.2012 r. – k. 42 akt KM 525/12.

Komornik ustalił adres siedziby dłużnika spółki (...). z o.o u Naczelnika Urzędu Pocztowego w D., a następnie w tejże siedzibie pod adresem D. 62 pozostawił na płocie protokół zajęcia ruchomości. Wartość granulatorów oszacował na podstawie oferty sprzedaży identycznych co do modelu granulatorów. Następnie przesłał Spółce (...). z o.o obwieszczenie o licytacji ruchomości, która miała się odbyć w dniu 21 grudnia 2012 r. Następnie nie oczekując na otrzymanie zwrotnego potwierdzenia odbioru wezwania przystąpił do licytacji i sprzedał granulatory za kwotę 71 500 zł. Dłużnik otrzymał zawiadomienie o licytacji w dniu 27 grudnia 2012 r.

Dowód: obwieszczenie o licytacji ruchomości z 12.12.2012 r. – k. 32 akt (...), wydruk oferty ze strony internetowej- k. 45 akt (...), protokół z dnia 21.12.2011 r.- k. 44-45, zpo zawiadomienia o licytacji – k. 38 akt komorniczych (...),

Pismem z dnia 2 stycznia 2014 r. Prezes Sądu Rejonowego w S. zawiadomił Komornika, iż stwierdził w sprawie rażącą obrazę przepisów.

Dowód: pismo z dnia 2.01.2014 r. – k. 133 akt komorniczych (...),

Wartość rynkowa granulatorów G. P. TL 700 na dzień 4 grudnia 2012 r. wyniosła w stosunku do granulatora zakupionego w dniu 1 marca 2011 r. 118 904,28 zł brutto, a w stosunku do granulatora zakupionego w dniu 28 kwietnia 2011 r. 122 042,66 zł brutto.

Dowód: opinia biegłego sądowego z dziedziny m.in. wyceny pojazdów, sprzętu, maszyn i urządzeń – k. 106-109, ustne wyjaśnienia biegłego- k. 206-207,

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego w postaci dokumentów, dokumentów znajdujących się w aktach Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w S. M. C. o sygnaturze (...) oraz częściowo przesłuchania świadka D. C..

Dokumenty urzędowe zasługiwały w pełni na wiarę. Zostały bowiem sporządzone w przepisanej przez prawo formie oraz przez upoważnione do tego organy. Dokumenty urzędowe, zgodnie z dyspozycją art. 244 § 1 kpc stanowią dowód tego, co zostało w nich w sposób urzędowy poświadczone wobec czego zasługiwały na wiarę.

Dokumenty prywatne stanowią jedynie dowód tego, że osoba, która je podpisała, złożyła oświadczenie zawarte w dokumencie ( art. 245 kpc ). Przedstawione dokumenty prywatne uznano za wiarygodne, strony nie podważały ich treści, a Sąd nie znalazł podstaw, aby czynić to z urzędu.

Sąd uznał za wiarygodne i mające moc dowodową kopie dokumentów, złożone przez strony, gdyż ich autentyczność i prawdziwość nie była podważana, ponadto żadna ze stron nie domagała się przedłożenia oryginałów dokumentów w trybie art. 129 kpc.

Sąd uznał za wiarygodną opinię biegłego sądowego z dziedziny m.in. wyceny pojazdów, sprzętu, maszyn i urządzeń inż. R. H.. Biegły w sposób jasny i zrozumiały odpowiedział na pytania postawione w tezie dowodowej. Sąd uznał więc, iż opinia sporządzona przez biegłego jest wyczerpująca, sporządzona przez osobą posiadającą doświadczenie zawodowe oraz wiedzę specjalistyczną z dziedziny wyceny maszyn. Sąd uznał ją za wiarygodną i przydatną. Opinia została zakwestionowana przez pozwanego, który w piśmie z dnia 5 grudnia 2014 r. zgłosił zastrzeżenia do opinii. W ocenie Sądu biegły odniósł się w sposób wyczerpujący do stawianych mu zarzutów zarówno w piśmie z dnia 13 kwietnia 2015 r. jak i w trakcie składania ustnych wyjaśnień na rozprawie w dniu 9 lipca 2015 r. Biegły wyjaśnił na czym oparł wycenę granulatorów. Nadto wskazał, iż nie dokonywał oględzin granulatorów, bowiem nie otrzymał takiego zlecenia od Sądu. Poza tym należy podzielić stanowisko biegłego, iż dokonywanie oględzin granulatorów w dniu wydania opinii, to jest we wrześniu 2014 r. nie miałoby żadnego sensu, skoro biegły miał wyliczyć ich wartość na dzień 4 grudnia 2012 r. Zdaniem Sądu oględziny granulatorów nie wniosłyby do sprawy niczego istotnego i nie mogłyby wpłynąć na wycenę dokonaną przez biegłego. Poza tym Komornik dokonujący zajęcia przedmiotowych granulatorów nie wspomniał w protokole zajęcia, iż są one niesprawne, nie dokonywał też wyceny z uwzględnieniem tej wady rzeczy. Należy domniemywać, iż wówczas ich wartość byłaby jeszcze niższa niż cena, za którą Komornik sprzedał zlicytowane granulatory. W związku z tym Sąd podzielił stanowisko biegłego, iż granulatory na dzień dokonywania ich wyceny były sprawne. Poza tym nawet gdyby oględziny granulatorów przeprowadzone we wrześniu 2014 r. wykazały, iż są one niesprawne, nie oznaczałoby to, iż były niesprawne w chwili ich sprzedaży. Zatem również z tej przyczyny wniosek o dokonanie ich oględzin w celu zbadania stanu technicznego jest bezzasadny. Z tej przyczyny Sąd oddalił wniosek o przeprowadzenie dowodu z opinii innego biegłego.

W odniesieniu do zeznań świadka D. C. Sąd uznał, iż znajdują one potwierdzenie w treści dokumentów dołączonych do pozwu oraz dokumentów znajdujących się w aktach sprawy (...). Świadek potwierdziła, że wprowadziła komornika w błąd co do tego, kto jest właścicielem granulatorów. Okoliczność ta nie była kwestionowana przez żadną ze stron.

Sąd zważył, co następuje:

W pierwszej kolejności wskazać należy, iż legitymacja bierna Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w S. wynika wprost z przepisu art. 23 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o komornikach sądowych i egzekucji ( Dz. U. 2015, poz. 790 ), który stanowi, iż Komornik jest obowiązany do naprawienia szkody wyrządzonej przez niezgodne z prawem działanie lub zaniechanie przy wykonywaniu czynności. Zgodnie natomiast z art. 24 ust. 1 cytowanej ustawy Komornik jest obowiązany do zawarcia umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej za szkody, które mogą zostać wyrządzone w związku z wykonywaniem czynności określonych w art. 2, a w przypadku gdy zatrudnia pracowników, również do zawarcia umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej za szkody, które mogą zostać wyrządzone ich działaniem w związku z wykonywaniem tych czynności. Pozwany zawarł z (...) SA w W. umowę obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej z tytułu szkód wyrządzonych w związku z prowadzoną działalnością. Zgodnie z art. 20 ust. 2 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych ( Dz. U z 2003, nr 124, poz. 1152 ) w postępowaniu sądowym o naprawienie szkody objętej ubezpieczeniem obowiązkowym odpowiedzialności cywilnej jest niezbędne przypozwanie zakładu ubezpieczeń. Sąd na wniosek pozwanego dwukrotnie zawiadamiał ubezpieczyciela o toczącym się postępowaniu, jednakże ubezpieczyciel nie wstąpił do toczącego się postępowania.

Do przypisania komornikowi odpowiedzialności odszkodowawczej mają zastosowanie ogólne zasady prawa cywilnego w tym zakresie. Dla określenia odpowiedzialności odszkodowawczej komornika miarodajne są ogólne przesłanki odpowiedzialności deliktowej przewidziane w art. 415 k.c., a zatem szkoda, zdarzenie ją wyrządzające (stosownie do art. 23 ustawy z 1997 r. o komornikach sądowych i egzekucji jest nim niezgodne z prawem działanie bądź zaniechanie komornika) i związek przyczynowy, natomiast nie wchodzi w grę wina jako zasada tej odpowiedzialności. Należy zatem wykazać powstanie szkody, zaistnienie zdarzenia wyrządzającego ową szkodę (w tym przypadku bezprawne działanie lub niezgodne z prawem zaniechanie) oraz adekwatny związek przyczynowy pomiędzy szkodą a tym zdarzeniem, które ją wywołało. Nie każde naruszenie prawa przez komornika będzie podstawą odpowiedzialności odszkodowawczej, ale jedynie takie naruszenie, które stanowiło warunek konieczny powstania szkody i którego normalnym następstwem w danych okolicznościach jest powstanie szkody (wynika to z wyroku SN z dnia 7 maja 2010 r., III CSK 243/09, LEX nr 852665 oraz wyroku SA w Poznaniu z dnia 30 grudnia 2010 r., I ACa 925/10, LEX nr 898665). Zgodnie z art. 361 k.c., który również znajduje zastosowanie do oceny odpowiedzialności komornika, zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła (§ 1). W powyższych granicach, w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono (§ 2). Niezgodne z prawem zachowanie komornika oznacza działanie sprzeczne z przepisami Konstytucji RP, ustawy, ratyfikowanej umowy międzynarodowej, rozporządzenia, aktów prawa miejscowego, przepisami powszechnie obowiązującego prawa europejskiego. Obowiązek wykazania, że przesłanki powyższe zaistniały obciąża powoda, podobnie, jak obowiązek udowodnienia wysokości doznanej szkody, a tym samym zasadności wartości zgłoszonego roszczenia (art. 6 k.c.). Adekwatny związek przyczynowy w danym stanie faktycznym zachodzi, gdy analizowane zdarzenie stanowi warunek konieczny wystąpienia szkody (test conditio sine qua non) oraz, gdy szkoda jest normalnym następstwem tego zdarzenia (selekcja następstw). W celu ustalenia, czy spełniona jest zasada warunkowości (conditio sine qua non) należy zbadać, czy niewystąpienie zdarzenia powodowałoby, że szkoda także nie wystąpiłaby. Brak takiej zależności jest równoznaczny z nieistnieniem związku przyczynowego i niemożliwością przypisania odpowiedzialności odszkodowawczej.

Dla uzyskania świadomości wystąpienia szkody i osoby obowiązanej do jej naprawienia nie jest konieczne uzyskanie orzeczenia sądu, rozstrzygającego skargę wierzyciela na postanowienie komornika o ustaleniu kosztów postępowania egzekucyjnego. Przepisy prawa, regulujące odpowiedzialność komornika (art. 23 ustawy z 1997 r. o komornikach sądowych i egzekucji) nie wymagają uzyskania prejudykatu, tj. orzeczenia sądu, iż konkretna czynność egzekucyjna, którą poszkodowany wskazuje jako źródło szkody, jest niezgodna z prawem ( tak Sąd Apelacyjny w Warszawie w wyroku z dnia 6 sierpnia 2014 r., I Ca 189/14, opubl. LEX 1515305 ).

W niniejszej sprawie Sąd ustalił, że pozwany Komornik naruszył prawo a przede wszystkim przepis art. 847 § 1 i 2 kpc, zgodnie z którym Komornik dokonuje zajęcia przez wpisanie ruchomości do protokołu zajęcia. Odpis protokołu zajęcia należy doręczyć dłużnikowi i współwłaścicielom zajętej ruchomości, którzy nie są dłużnikami. Dłużnik powinien przy zajęciu, a jeżeli jest nieobecny - niezwłocznie po otrzymaniu odpisu protokołu zajęcia, wymienić komornikowi znajdujące się w jego władaniu ruchomości, do których osobom trzecim przysługuje prawo żądania zwolnienia ich od egzekucji, ze wskazaniem adresów tych osób. Komornik zawiadomi o zajęciu osoby wskazane przez dłużnika. Wskutek działania Komornika doszło również do naruszenia przepisu art. 85 ust. 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 9 marca 1968 r. w sprawie czynności komorników (Dz. U. z 1968, nr 10, poz. 52 ) zgodnie, z którym ogłoszenie jest dokonane z chwilą doręczenia odpisu obwieszczenia stronom i dozorcy zajętych ruchomości oraz wywieszenia obwieszczenia w budynku sądu powiatowego właściwego dla miejsca sprzedaży. Obwieszczenie powinno pozostać wywieszone do dnia licytacji. Obwieszczenie doręcza się dłużnikowi w terminie określonym w art. 867 § 3 kpc, zgodnie z którym o terminie i miejscu licytacji komornik zawiadamia dłużnika najpóźniej na trzy dni przed dniem licytacji. W niniejszej sprawie Komornik wyznaczył termin licytacji na dzień 21 grudnia 2012 r. Bez oczekiwania na zwrotne potwierdzenie odbioru korespondencji od dłużnika podjął czynności zmierzające do sprzedaży zajętych przedmiotów. Sąd uznał także, iż Komornik uchybił treści art. 133 § 2 w zw. z art. 139 § 3 ust. 4 kpc w zw. z art. 25 i 26 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 9 marca 1968 r. w sprawie czynności komorników ( Dz. U. z 1968, nr 10, poz. 52 ). Zgodnie z § 25 i 26 cyt. Rozporządzenia pisma skierowane do stron i innych osób w toku postępowania egzekucyjnego należy doręczać za potwierdzeniem odbioru, które komornik dołącza do akt sprawy. Pisma powinny być doręczane przez komornika osobiście jedynie w wypadkach prawem przewidzianych. Doręczanie pism przez pocztę regulują odrębne przepisy. Zgodnie z art. 133 § 2 kpc pisma procesowe lub orzeczenia dla osoby prawnej, jak również dla organizacji, która nie ma osobowości prawnej, doręcza się organowi uprawnionemu do reprezentowania ich przed sądem lub do rąk pracownika upoważnionego do odbioru pism. Natomiast art. 139 § 3 kpc stanowi, że pisma dla osób prawnych, organizacji, osób fizycznych podlegających wpisowi do rejestru albo ewidencji na podstawie odrębnych przepisów - w razie niemożności doręczenia w sposób przewidziany w artykułach poprzedzających z uwagi na nieujawnienie w rejestrze albo w ewidencji zmiany adresu, a w przypadku osób fizycznych miejsca zamieszkania i adresu - pozostawia się w aktach sprawy ze skutkiem doręczenia, chyba że nowe miejsce zamieszkania i adres są sądowi znane. W zakresie doręczeń mają odpowiednie zastosowania przepisy art. 131-147 w zw. z art. 13 § 2 k.p.c.

Zawiadomienia mogą być doręczane przez pocztę lub osobiście przez komornika. Zasadą jest, że pisma powinny być doręczane przez pocztę. Komornik może je doręczyć osobiście tylko wtedy, gdy przepisy tak stanowią (§ 26 rozporządzenia w sprawie czynności komorników). Pomimo tak skonstruowanego obowiązku nie można odmówić skuteczności doręczeniu dokonanemu osobiście przez komornika w sytuacji, kiedy przepis kodeksu nie przewiduje osobistego doręczenia pisma przez komornika. Doręczenie takie rodzi skutki procesowe oraz materialne, o ile przepisy je przewidują. Jeżeli komornik doręczy pismo osobiście, fakt ten udokumentowuje albo stosownej treści adnotacją w protokole czynności, albo zażąda, by adresat pisma podpisał druk zwrotnego potwierdzenia odbioru pisma. Doręczanie pism reguluje rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 12 października 2010 r. w sprawie szczegółowego trybu i sposobu doręczania pism sądowych przez pocztę w postępowaniu cywilnym ( Dz. U. z 2015, poz. 1222 ).

W niniejszej sprawie pozwany w sposób nieprawidłowy doręczył dłużnikowi spółce (...) Sp.z o.o. protokół zajęcia granulatorów z dnia 4 grudnia 2012 r. Niewątpliwie Komornik w sposób prawidłowy ustalił adres siedziby dłużnika, jednakże żaden przepis nie przewiduje możliwości doręczenia pisma poprzez pozostawienie go na płocie siedziby dłużnika. Działanie Komornika jest o tyle niezrozumiałe, iż kolejną korespondencję w sprawie skierował do dłużnika za pośrednictwem operatora pocztowego. Korespondencja ta została przez dłużnika odebrana osobiście. Pozostawienia pisma w postaci protokołu zajęcia ruchomości na płocie siedziby dłużnika nie można także uznać za osobiste doręczenie pisma. W konsekwencji dłużnik, któremu nie doręczono prawidłowo protokołu zajęcia ruchomości nie miał możliwości skorzystania ze swoich uprawnień określonych art. 847 § 1 i 2 kpc. Dłużnik nigdy nie kwestionował prawa własności przysługującego powódce w stosunku do dwóch granulatorów. Przy poprzednim zajęciu dokonanym przez Komornika S. przy Sądzie Rejonowym w B. dłużnik poinformował Komornika, że granulatory stanowią własność powódki, w związku z czym powódka mogła wytoczyć powództwo przeciwegzekucyjne i w konsekwencji uzyskać zabezpieczenie roszczenia i ostatecznie zwolnienie zajętych rzeczy spod egzekucji. W ocenie Sądu, gdyby Komornik prawidłowo doręczył protokół zajęcia granulatorów wówczas dłużnik spółka (...) wskazałaby Komornikowi, iż zajęte przez Komornika rzeczy stanowią własność powódki, co umożliwiłoby powódce złożyć pozew o zwolnienie zajętych przedmiotów spod egzekucji, zawieszenie postępowania egzekucyjnego oraz zwolnienie zajętych przedmiotów. Komornik swoim działaniem uniemożliwił także skorzystanie przez dłużnika z uprawnienia określonego w art. 853 § 2 kpc, zgodnie z którym jeżeli komornik uzna, że w celu oszacowania należy wezwać biegłego, albo jeżeli wierzyciel lub dłużnik podnoszą w skardze zarzuty na oszacowanie, oszacowania dokonuje biegły przy samym zajęciu, a gdyby to nie było możliwe, w terminie późniejszym, aż do dnia licytacji. Skargę na oszacowanie komornika wnosi się do komornika przy zajęciu ruchomości, a gdyby to nie było możliwe - do dnia licytacji. Dłużnik nie miał możliwości zgłoszenia zarzutów na oszacowanie, bowiem nie został zawiadomiony ani o samym zajęciu rzeczy, ani o terminie licytacji. W związku z tym powódka poniosła stratę, bowiem granulatory zostały sprzedane po zaniżonej cenie. Biegły ustalił w niniejszym postępowaniu, iż wartość obu granulatorów wynosiła na dzień 4 grudnia 2012 r. 240 946,94 zł, a nie jak ustalił Komornik 71 500 zł. Wskutek tego powódka poniosła szkodę, bowiem w wyniku licytacji nie uzyskano rzeczywistej wartości utraconych przez powódkę granulatorów, a jedynie jej część.

Zdaniem Sądu pomiędzy działaniem Komornika i naruszeniem przez niego dyspozycji cytowanych wyżej przepisów powódka doznała szkody w postaci utraty granulatorów oraz nieuzyskania ich rzeczywistej wartości. Gdyby Komornik zastosował się do ww. przepisów powódka odzyskałaby granulatory, nie doszłoby do ich sprzedaży, a w majątku powódki nie powstałaby szkoda. Dlatego zdaniem Sądu pomiędzy działaniem Komornika a szkodą występuje adekwatny związek przyczynowy. Powódka wykazała w niniejszym postępowaniu wszystkie przesłanki odpowiedzialności odszkodowawczej Komornika w związku z czym Sąd uwzględnił powództwo w pkt 1 wyroku.

Sąd zasądził odsetki zgodnie z art. 481 § 1 k.c. Powódka w pozwie domagała się kwoty 71 500 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia wytoczenia powództwa do dnia zapłaty. Orzekając o odsetkach Sąd przyjął dwa terminy naliczania odsetek, a mianowicie w stosunku do kwoty żądanej pierwotnie od dnia wytoczenia powództwa, to jest od dnia 29 marca 2014 r., a w stosunku do rozszerzonej części powództwa od dnia 4 grudnia 2014r., to jest od dnia wniesienia pisma rozszerzającego powództwo o kwotę 169 446,94 zł, bowiem Sąd uznał, iż dopiero od tej daty pozwany był zobowiązany zapłacić powódce dodatkowa kwotę odszkodowania. W konsekwencji oddaleniu uległo roszczenie powódki w części dotyczącej odsetek od kwoty 169 446,94 zł od dnia 29 marca 2014 r. do dnia 3 grudnia 2014 r., o czym orzeczono w pkt 2 wyroku.

O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c. oraz § 6 pkt 7 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu obciążając pozwanego całością kosztów, gdyż powództwo zostało uwzględnione niemal w całości. Na koszty niniejszego postępowania złożyły się koszty opłata od pozwu, uiszczonej zaliczki na opinię biegłego oraz koszty zastępstwa procesowego wraz z opłata skarbową od pełnomocnictwa. Sąd w oparciu o przepis art. 113 ust. 1 i ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. z 2005 r., Nr 167, poz. 1398), nakazał ściągnąć od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w P.kwotę 270,64 zł tytułem zwrotu wydatków na opinię biegłego.

D.. SSR Maria Prusinowska