Pełny tekst orzeczenia

Sygnatura akt II Ns 1452/12

POSTANOWIENIE

Dnia 26 listopada 2015 roku

Sąd Rejonowy dla Łodzi – Widzewa w Łodzi II Wydział Cywilny w składzie:

Przewodnicząca Sędzia SR A. S. (1)

Protokolant sekretarz sądowy M. O.

po rozpoznaniu w dniu 26 listopada 2015 roku w Łodzi

na rozprawie

sprawy z wniosku Wspólnoty Mieszkaniowej nieruchomości położonej w Ł. przy ulicy (...)

z udziałem P. A., A. S. (2), Gminy M. Ł. – Prezydenta Miasta Ł., W. W. (1), W. W. (2), J. K. (1), J. N., J. K. (2), F. K., B. K., M. K., M. M. i P. K.

o stwierdzenie nabycia spadku po M. W.

postanawia

1.  stwierdzić, że spadek po M. W. z domu K. córce J. i N. zmarłej w dniu 25 stycznia 2011 roku w Ł. ostatnio stale zamieszkałej w Ł. na podstawie ustawy nabyli:

a.  bratanek M. M. (syn T. i I. M.) i bratanica M. K. (córka T. i I. M.) po 1/14 (jednej czternastej) części każde,

b.  brat J. K. (1) (syn J. i N.), brat J. N. (syn J. i N.), brat J. K. (2) (syn J. i N.), brat F. K. (syn J. i N.), siostra B. K. (córka J. i N.) i bratanek P. K. (syn D. i J.) po 1/7 (jednej siódmej) części każde;

2.  przyznać adwokatowi J. M. tytułem kosztów pomocy prawnej udzielonej z urzędu P. A. kwotę 442,80 zł (czterysta czterdzieści dwa złote osiemdziesiąt groszy), którą nakazać wypłacić z środków Skarbu Państwa- Sądu Rejonowego dla Łodzi – Widzewa w Łodzi;

3.  przyznać M. R.- kuratorowi uczestnika J. K. (1), którego miejsce pobytu nie jest znane wynagrodzenie w kwocie (...)zł (trzysta sześćdziesiąt złotych) i kwotę tę nakazuje wypłacić tymczasowo ze Skarbu Państwa Sądu Rejonowego dla Łodzi – Widzewa w Łodzi;

4.  obciążyć Wspólnotę Mieszkaniową nieruchomości położonej w Ł. przy ul. (...) na rzecz Skarbu Państwa Sądu Rejonowego dla Łodzi – Widzewa w Łodzi kwotą 360 zł (trzysta sześćdziesiąt złotych) tytułem tymczasowo wyłożonych przez Skarb Państwa wydatków;

5.  oddalić wniosek Wspólnoty Mieszkaniowej nieruchomości położonej w Ł. przy ulicy (...) o zasądzenie kosztów postępowania.

Sygn. akt II Ns 1452/12

UZASADNIENIE

postanowienia z dnia 26 listopada 2015 roku

W dniu 18 czerwca 2012 roku Wspólnota Mieszkaniowa nieruchomości położonej w Ł.przy ulicy (...), reprezentowana przez pełnomocnika w osobie adwokata, wniosła o stwierdzenie nabycia spadku m.in. po M. W.zmarłej w dniu (...)roku w Ł.. Wniosła nadto o zasądzenie od uczestników A. S. (2)oraz Gminy M. Ł.kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa adwokackiego. W uzasadnieniu wskazano, że z uwagi na brak informacji o potencjalnych spadkobiercach z rodziny M. W., za jedynego spadkobiercę ustawowego należy uznać gminę jej ostatniego miejsca zamieszkania. Wnioskodawca była wierzycielem zmarłej z tytułu roszczeń wynikających z kosztów zarządu nieruchomością wspólną, położoną w Ł.przy ul. (...). M. W.była współwłaścicielką lokalu mieszkalnego nr (...)położonego w Ł.przy ul. (...).

(wniosek k. 2-7, pełnomocnictwo k. 12, uchwała k. 13)

Na rozprawie w dniu 14 lutego 2013 roku uczestniczka P. A. przyłączyła się do wniosku. Złożyła do akt sprawy dokument zatytułowany „testament”. Wyjaśniła, że została przysposobiona przez S. W. i M. W., oraz, że M. W. sporządziła testament z dnia 18 listopada 2010 roku. Spadkodawczyni była niepiśmienna, testament został napisany przez K. A. w obecności I. G. i H. B..

(protokół rozprawy k. 64-65, pismo zatytułowane „testament” – w aktach testamentowych)

Postanowieniem z dnia 12 marca 2013 roku na wniosek P. A. ustanowiony został dla niej pełnomocnik z urzędu w osobie adwokata.

(wniosek k. 68, postanowienie k. 74)

Na rozprawie w dniu 28 maja 2013 roku pełnomocnik P. A. przyłączył się do wniosku co do zasady.

(protokół rozprawy k. 89)

Postanowieniem z dnia 24 października 2013 roku Sąd wezwał do udziału w sprawie w charakterze uczestników postępowania: J. K. (1), J. N., J. K. (2), F. K., B. K., M. K. i M. M..

(postanowienie k. 121)

Postanowieniem z dnia 13 grudnia 2013 roku Sąd wezwał do udziału w sprawie w charakterze uczestnika postępowania P. K..

(postanowienie k. 132)

Postanowieniem z dnia 24 czerwca 2014 roku Sąd dokonał otwarcia i ogłoszenia testamentu własnoręcznego M. W. z dnia 18 listopada 2010 roku.

(postanowienie k. 202, protokół otwarcia i ogłoszenia testamentu k. 204, pismo zatytułowane „testament” – w aktach testamentowych )

Na rozprawie w dniu 12 lutego 2015 roku pełnomocnik wnioskodawcy wniósł o stwierdzenie nabycia spadku po M. W. przez jej rodzeństwo, ewentualnie zstępnych rodzeństwa. Postanowieniem wydanym tego dnia na rozprawie Sąd ustanowił dla uczestnika postępowania J. K. (1), którego miejsce pobytu nie jest znane kuratora w osobie M. R. – pracownika tut. Sądu.

(protokół rozprawy, postanowienie k. 244)

Na rozprawie w dniu 26 listopada 2015 roku pełnomocnik wnioskodawcy wniósł o zasądzenie od spadkobiercy ustalonego przez Sąd kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Pełnomocnik P. A. wniósł o stwierdzenie nabycia spadku na podstawie testamentu ustnego. Wniósł też o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu uczestniczce i oświadczył, że koszty te nie zostały uiszczone w całości ani w części.

(protokół rozprawy k. 308, 310)

Sąd Rejonowy ustalił następując stan faktyczny:

M. W. z domu K., córka J. i N., zmarła w dniu 25 stycznia 2011 roku w Ł., ostatnio stale zamieszkiwała w Ł.. Spadkodawczyni zmarła jako rozwiedziona. Nigdy nie miała dzieci własnych ani przysposobionych. Rodzice M. W. zmarli przed nią. Pozostawiła czterech braci: F. K., J. K. (2), J. N. i J. K. (1) i jedna siostrę B. K.. W dniu 4 stycznia 2002 roku zmarł brat M. D. K., pozostawiając jednego syna P. K.. W dniu 17 listopada 1999 roku zmarł brat spadkodawczyni T. K. pozostawiając dwoje dzieci – M. M. i M. K.. Innego rodzeństwa M. W. nie miała. Nikt z uprawnionych nie odrzucił spadku, nie zrzekł się dziedziczenia, ani nie został uznany za niegodnego dziedziczenia.

(odpis skrócony aktu zgonu M. W. k.9, zapewnienie A. S. (2) k. 38-39, informacje MSW k. 52-60, k. 130, zapewnienie P. A. k. 64-66, odpis zupełny aktu urodzenia P. A. k. 102, pismo Sądu Rejonowego w Wołominie k. 128, odpis zupełny aktu małżeństwa M. W. k. 139-139v, odpis skrócony aktu zgonu T. K. k. 180, odpisy skrócone aktów urodzenia M. K. i M. M. k. 181-koperta, odpis skrócony aktu zgonu D. K. k. 185, odpisy skrócone aktów urodzenia: P. K., J. K. (1), J. N., J. K. (2), F. K., B. K. – k. 186 -koperta)

M. W. była współwłaścicielką stanowiącego odrębną nieruchomość lokalu mieszkalnego nr (...), położonego w Ł. przy ul. (...).

(odpis księgi wieczystej k. 18-19, niesporne)

M. W. nie potrafiła pisać ani czytać. W dniu 18 listopada 2010 roku K. A. na prośbę spadkodawczyni napisała na kartce formatu A4 w kratkę treść podyktowanych jej przez M. W. słów, że świadoma swych słów i woli, oświadcza w obecności świadków, że cały swój dorobek swojego życia, po swojej śmierci zostawia swojej wychowanicy P. A., którą wychowała od 5 miesiąca życia i która się nią opiekuje do tej pory. Pismo zatytułowano „testament” i opatrzono datą 18 listopada 2010 roku. Pismo zostało podpisane przez opiekunkę K. A., I. G. i H. B.. M. W. naniosła trzy krzyżyki pod treścią na tym piśmie. Dyktując treść pisma, spadkodawczyni nie zwracała się do I. G.. Spadkodawczyni mówiła H. B., co chce zrobić ze swoim majątkiem, ale wówczas nie było innych osób. Gdy H. B. podpisywała dokument sporządzony przez K. A., opiekunka chodziła po mieszkaniu i sprzątała. Tego dnia spadkodawczyni źle się czuła, chorowała, mówiła, iż obawia się, że umrze.

(zeznania świadka H. B. k. 120-121, zeznania świadka I. G. k. 308-309)

Sąd ustalił powyższy stan faktyczny na podstawie powołanych dowodów w postaci dokumentów, których prawdziwości i rzetelności sporządzenia nie kwestionowali uczestnicy, a także na podstawie zeznań świadków.

Sąd Rejonowy zważył co następuje:

Zgodnie z art. 926§1 kc, powołanie do spadku wynika z ustawy albo z testamentu. Dziedziczenie ustawowe co do całości spadku następuje wtedy, gdy spadkodawca nie powołał spadkobiercy albo gdy żadna z osób, które powołał, nie chce lub nie może być spadkobiercą (§2 art. 926). Z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, dziedziczenie ustawowe co do części spadku następuje wtedy, gdy spadkodawca nie powołał do tej części spadkobiercy albo gdy którakolwiek z kilku osób, które powołał do całości spadku, nie chce lub nie może być spadkobiercą.

Zgodnie z art. 931§1 kc, regulującego dziedziczenie ustawowe, w pierwszej kolejności powołane są z ustawy do spadku dzieci spadkodawcy oraz jego małżonek; dziedziczą oni w częściach równych, jednakże część przypadająca małżonkowi nie może być mniejsza, niż jedna czwarta całości spadku. Jeżeli dziecko spadkodawcy nie dożyło otwarcia spadku, udział spadkowy, który by mu przypadał, przypada jego dzieciom w częściach równych (§2 art. 931 kc). W braku zstępnych spadkodawcy powołani do spadku z ustawy są jego małżonek i rodzice. Jeżeli spadkodawca w chwili śmierci nie pozostawał w związku małżeńskim, a oboje jego rodzice zmarli przed nim i pozostawił wyłącznie rodzeństwo, to do spadku powołane jest w całości rodzeństwo (jeżeli jest kilkoro rodzeństwa to ich udziały są równe). Jeżeli którekolwiek z rodzeństwa spadkodawcy nie dożyło otwarcia spadku pozostawiając zstępnych, udział spadkowy, który by mu przypadał, przypada jego zstępnym. Podział tego udziału następuje według zasad, które dotyczą podziału między dalszych zstępnych spadkodawcy (art. 932 kc).

Uczestniczka P. A. złożyła do akt sprawy pismo zatytułowane „testament” i podnosiła ostatecznie, że w jej ocenie M. W. sporządziła testament ustny.

Testament jest czynnością prawną jednostronną, osobistą, nie skierowaną do adresata, na wypadek śmierci (mortis causa), odwołalną oraz sformalizowaną do tego stopnia, iż sporządzenie go z naruszeniem przepisów o formie testamentu, skutkuje jego bezwzględną nieważnością (art. 941 k.c., art. 944 § 2 k.c., art. 958 k.c.)

Aby można mówić o testamencie niezbędne jest ustalenie, iż spadkodawca działał z wolą testowania. Innymi słowy, że celem jego działania był rozrządzenie majątkiem na wypadek śmierci, sporządzenie testamentu, a nie wywołanie innych skutków prawnych. Testator musi mieć świadomość tego, że reguluje losy swego majątku na czas po swojej śmierci. Jest to elementarny wymóg sporządzenia testamentu. Brak takiej świadomości po stronie spadkodawcy powoduje, że nie dochodzi w ogóle do sporządzenia testamentu, choćby według subiektywnej oceny innych osób był to testament. Ustalenie woli testowania winno nastąpić przy uwzględnieniu całokształtu okoliczności sprawy, cech testatora, jego sytuacji życiowej, stanu intelektualnego i uczuciowego, formy dokonanej czynności oraz jej treści.

Sporządzenie testamentu wymaga dla swej ważności zachowania jednej z form testamentu przewidzianej w kodeksie cywilnym. Kodeks cywilny dzieli testamenty na zwykłe oraz szczególne.

Zgodnie z art. 952§1 kc, jeżeli istnieje obawa rychłej śmierci spadkodawcy albo jeżeli wskutek szczególnych okoliczności zachowanie zwykłej formy testamentu jest niemożliwe lub bardzo utrudnione, spadkodawca może oświadczyć ostatnią wolę ustnie przy jednoczesnej obecności co najmniej trzech świadków. Treść testamentu ustnego może być stwierdzona w ten sposób, że jeden ze świadków albo osoba trzecia spisze oświadczenie spadkodawcy przed upływem roku od jego złożenia, z podaniem miejsca i daty oświadczenia oraz miejsca i daty sporządzenia pisma, a pismo to podpiszą spadkodawca i dwaj świadkowie albo wszyscy świadkowie (§2 art. 952). W wypadku gdy treść testamentu ustnego nie została w powyższy sposób stwierdzona, można ją w ciągu sześciu miesięcy od dnia otwarcia spadku stwierdzić przez zgodne zeznania świadków złożone przed sądem. Jeżeli przesłuchanie jednego ze świadków nie jest możliwe lub napotyka trudne do przezwyciężenia przeszkody, sąd może poprzestać na zgodnych zeznaniach dwóch świadków (§3 art. 952). Zgodnie z art. 957§1 kc nie może być świadkiem przy sporządzaniu testamentu osoba, dla której w testamencie została przewidziana jakakolwiek korzyść. Nie mogą być również świadkami: małżonek tej osoby, jej krewni lub powinowaci pierwszego i drugiego stopnia oraz osoby pozostające z nią w stosunku przysposobienia. Jeżeli świadkiem była jedna z osób wskazanych wyżej, nieważne jest tylko postanowienie, które przysparza korzyści tej osobie, jej małżonkowi, krewnym lub powinowatym pierwszego lub drugiego stopnia albo osobie pozostającej z nią w stosunku przysposobienia (§2 art. 957 kc).

M. W. w dniu 18 listopada 2010 r. oświadczyła swoją ostatnią wolę, dyktując jej treść K. A.. Z zeznań świadków wynika, że K. A. spisała słowa dyktowane jej przez spadkodawczynię, a następnie dokument ten podpisała K. A. oraz H. B. i I. G.. Nie został zatem spełniony warunek oświadczenia ostatniej woli ustnie przy jednoczesnej obecności co najmniej trzech świadków. Należy w tym miejscu zaznaczyć, że zeznania powołanych w niniejszej sprawie świadków nie były zgodne co do tego, kto był obecny podczas dyktowania tekstu pisma K. A.. H. B. zaprzeczyła, aby przez cały ten czas obecna była I. G.. Z kolei I. G. była przekonana co do tego, że była wówczas obecna. Sprzeczność zeznań tych świadków w powyższej części nie miała jednak znaczenia dla rozstrzygnięcia. Z uwagi na odległość czasową od relacjonowanych zdarzeń, świadkowie mogli nie pamiętać określonych faktów. Istotne jest jednak, że oświadczenie spadkodawczyni nie było wprost kierowane ani do H. B., ani też do I. G., zostało tylko podyktowane i w taki też sposób odebrała je I. G., która zeznała, że spadkodawczyni nie zwracała się bezpośrednio do niej. Gdy spadkodawczyni swoją wolę przekazywała H. B., nikogo innego wówczas nie było. Nawet, gdyby było tak jak zeznała I. G., że wszystkie trzy były obecne podczas dyktowania słów K. A., to zeznający świadkowie nie odebrali tych słów jako kierowanego do nich oświadczenia ostatniej woli spadkodawczyni.

Dla uznania za ważny testamentu ustnego nie jest wystarczająca sama obecność określonych osób (potencjalnych świadków testamentu) w mieszkaniu spadkodawczyni podczas wygłaszania testamentu. Osoby te powinny być zgromadzone w tym czasie i wszystkie jednocześnie słyszeć treść testamentu.

Osoba obecna przy oświadczeniu spadkodawcy, niezależnie od tego, czy znalazła się przy tym przypadkowo czy specjalnie zaproszona, staje się świadkiem z woli spadkodawcy, który wobec niej wyraża treść swego rozporządzenia. Osoba taka powinna rozumieć wypowiadane wobec niej oświadczenie, a „odbierając", to jest wysłuchując go powinna być świadoma swej roli świadka sporządzenia testamentu przynajmniej w tym znaczeniu, że przez czas oświadczania woli przez spadkodawcę koncentruje swą uwagę na odbieraniu i rejestrowaniu treści tego oświadczenia (tak Sąd Najwyższy w uzasadnieniu postanowienia z dnia 29 czerwca 2012 roku, w sprawie I CSK 575/11, opubl. L.).

Ponadto testament ustny jest testamentem szczególnym. Nie może być sporządzony w każdej, dowolnie wybranej przez spadkodawcę chwili. Musi istnieć przynajmniej jedna z okoliczności wskazanych w art. 952 § 1 k.c., pozwalających na skorzystanie z tej formy testamentu. Ważny testament ustny spadkodawca może sporządzić wyłącznie w sytuacjach przewidzianych przez prawo, tj. jeżeli istnieje obawa rychłej śmierci spadkodawcy albo jeżeli wskutek szczególnych okoliczności zachowanie zwykłej formy testamentu jest niemożliwe lub bardzo utrudnione.

Przesłanka wystąpienia obawy rychłej śmierci jest przy tym spełniona, gdy subiektywne przekonanie spadkodawcy w tym przedmiocie oparte jest na uzasadniających je okolicznościach (ujęcie subiektywno-obiektywne). W rozpoznawanej sprawie świadkowie wskazywali na złe samopoczucie spadkodawczyni w dacie spisywania oświadczenia, a także na istnienie obawy przed śmiercią. Jednakże nawet w stanach chorobowych, które nieuchronnie prowadzą do zgonu chorego, ustawową przesłankę obawy rychłej śmierci można uznać za spełnioną wówczas, gdy w stanie zdrowia następuje nagłe pogorszenie lub pojawiają się nowe rokowania wskazujące na nadzwyczajną bliskość czasową śmierci spadkodawcy (tak m. in. Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 25.07.2003 r., V CK 120/02, OSNC z 2004 r., nr 10, poz. 159).

Ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego nie wynika, aby stan zdrowia M. W. w dniu 18 listopada 2010 r. uległ nagłemu pogorszeniu. Poza stwierdzeniem, że spadkodawczyni była chora, że ma częste ataki padaczki, żaden ze świadków testamentu ustnego nie zeznał, aby doszło tego dnia do jakiejkolwiek zmiany w stanie zdrowia spadkodawczyni w porównaniu z poprzedzającymi dniami.

Z zebranego materiału dowodowego nie wynika również, aby zachowanie zwykłej formy testamentu przez spadkodawczynię w realiach niniejszej sprawy było niemożliwe lub znacznie utrudnione. Spadkodawczyni wprawdzie nie potrafiła pisać i czytać, nie mogła więc sporządzić testamentu własnoręcznie, nie ustalono jednak takich okoliczności, które nie pozwalały jej na sporządzenie testamentu zwykłego w innej formie np. wezwanie notariusza celem sporządzenia testamentu notarialnego.

Zgodnie z art. 958 k.c. testament sporządzony z naruszeniem przepisów rozdziału o formie testamentu jest nieważny, chyba że przepisy szczególne stanowią inaczej. Odnośnie testamentu ustnego, z jakim mamy do czynienia w niniejszym postępowaniu, nie istnieją przepisy szczególne, które inaczej regulowałyby tą kwestię. Uznając, że testament ustny sporządzony przez M. W. w dniu 18 listopada 2010r. nie został sporządzony w okolicznościach przewidzianych w powołanych wyżej przepisach kodeksu cywilnego, Sąd uznał przedmiotowy testament za nieważny.

Mając na uwadze powyższe, Sąd postanowił stwierdzić, że spadek po M. W. na podstawie ustawy nabyli:

- bratanek M. M. i bratanica M. K. po 1/14 części każde,

- brat J. K. (1), brat J. N., brat J. K. (2), brat F. K., siostra B. K. i bratanek P. K. po 1/7 części każde.

Sąd przyznał pełnomocnikowi uczestniczki P. A. adw. J. M. kwotę 442,80 zł tytułem kosztów pomocy prawnej udzielonej z urzędu na podstawie § 9 pkt 2, § 2 i § 20 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (t.j. Dz.U. z 2013r., poz. 461) i nakazał ją wypłacić ze środków Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego dla Łodzi Widzewa w Łodzi. (punkt 2 sentencji)

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 3) ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych /Dz.U. Nr 167, poz. 1398 ze zm./ wydatki obejmują w szczególności wynagrodzenie i zwrot kosztów poniesionych przez kuratorów ustanowionych w danej sprawie. Wobec powyższego Sąd przyznał kuratorowi uczestnika J. K. (1) wynagrodzenie w oparciu o treść § 1 ust. 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 13 listopada 2013 roku sprawie określenia wysokości wynagrodzenia i zwrotu wydatków poniesionych przez kuratorów ustanowionych dla strony w sprawie cywilnej (Dz. U. z 2013r. poz. 1476) oraz na podstawie § 9 pkt 2, rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (t.j. Dz.U. z 2013r, poz. 461). /pkt 3 postanowienia/

Zgodnie z art. 108 kpc w każdym orzeczeniu kończącym postępowanie sądowe sąd ma obowiązek orzec o tym, kto ponosi koszty postępowania. Na koszty postępowania podlegające rozliczeniu w orzeczeniu kończącym postępowanie składają się w szczególności: opłaty sądowe, opłaty kancelaryjne, wydatki (np. na wynagrodzenie biegłych sądowych), opłaty za czynności adwokatów lub radców prawnych. Zasady ponoszenia kosztów postępowania w procesie różnią się od zasad ponoszenia kosztów postępowania w postępowaniu nieprocesowym. W postępowaniu nieprocesowym, co do zasady, każdy uczestnik ponosi koszty postępowania związane ze swym udziałem w sprawie (art. 520 § 1 kpc). Wyjątek od tej zasady stanowi jedynie sytuacja, w której uczestnicy są w różnym stopniu zainteresowani w wyniku postępowania lub interesy ich są sprzeczne, sąd może wówczas stosunkowo rozdzielić obowiązek zwrotu kosztów lub włożyć go na jednego z uczestników w całości; to samo dotyczy zwrotu kosztów postępowania wyłożonych przez uczestników (art. 520 § 2 kpc). Jeżeli zaś interesy uczestników są sprzeczne, sąd może włożyć na uczestnika, którego wnioski zostały oddalone lub odrzucone, obowiązek zwrotu kosztów postępowania poniesionych przez innego uczestnika, przy czym regułę tę stosuje się odpowiednio, jeżeli uczestnik postępował niesumiennie lub oczywiście niewłaściwie (art. 520 § 3 kpc).

W rozpoznawanej sprawie nie zachodzą przesłanki uzasadniające odejście od zasady ustanowionej w art. 520 § 1 kpc, o co wnosił pełnomocnik wnioskodawcy. Dlatego też, z powyższych względów orzeczono, jak w pkt 5 sentencji.

Na podstawie art. 83 ust.2, art. 113 ustawy z 28.07.2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych /t.j. Dz.U 2014r, poz. 1025/ Sąd obciążył na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego dla Łodzi – Widzewa w Łodzi wnioskodawcę kwotą 360 zł należną tytułem zwrotu wydatków tymczasowo wyłożonych przez Skarb Państwa, które to wydatki powstały w następstwie wszczęcia postępowania. (pkt 4 postanowienia)