Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt: I C 312/14

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 marca 2015 r.

Sąd Rejonowy w Giżycku I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący:

SSR Marek Makowczenko

Protokolant:

Katarzyna Kucharska

po rozpoznaniu w dniu 2 marca 2015 r. w Giżycku

na rozprawie

sprawy z powództwa D. P.

przeciwko Spółdzielni (...) w O.

o zapłatę

I.  Powództwo oddala

II.  Zasądza od powódki D. P. na rzecz pozwanego Spółdzielni (...) w O. kwotę 617,00 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

SSR Marek Makowczenko

Sygn. akt I C 312/14

UZASADNIENIE

Powódka D. P. we wniesionym pozwie domagała się zapłaty na jej rzecz przez pozwaną Spółdzielnię (...) z siedzibą w O. kwoty 3.858,74 zł wraz z kosztami procesu według norm przepisanych. Jak wskazała w uzasadnieniu, zawarła z pozwaną umowę w zakresie płatnego dozoru i monitorowania antywłamaniowego lokalu użytkowego położonego przy ulicy (...) w G.. Przez wiele lat umowa realizowana była prawidłowo. W sierpniu 2013 r. włamano się do przedmiotowego lokalu, zniszczono drzwi wejściowe oraz skradziono towar przeznaczony do odsprzedaży. Powódka podniosła, iż zamontowany przez pozwaną system alarmowy nie zadziałał, a patrol nie przyjechał na miejsce zdarzenia. Powódka doznała ewidentnej szkody materialnej ( uszkodzone drzwi i skradziony towar ) na skutek zaniechania działania ze strony pozwanej w zakresie ochrony i monitorowania obiektu. Pomimo winy pozwany nie poczuwa się do naprawienia szkody poprzez poniesienia kosztów wymiany drzwi oraz równowartość skradzionego towaru.

Pozwana Spółdzielnia (...) z siedzibą w O. wniosła o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie na jej rzecz kosztów procesu według norm przepisanych. Pozwana przyznała, iż strony łączyła umowa o usługę ochronną w formie monitorowania i ochrony obiektu. Jednak jak podniosła, zgodnie z postanowieniami umowy obowiązek konserwacji systemu alarmowego obciążał powódkę, w związku z czym za szkodę związaną z niesprawnością lokalnego systemu alarmowego pozwana nie odpowiada. Niezależnie od powyższego pozwana podniosła, iż powódka nie wykazała wysokości szkody, tak w zakresie utraconych przedmiotów, jak i uszkodzenia drzwi.

Sąd ustalił, co następuje:

Umową nr (...) o usługę ochronną w formie monitorowania i ochrony obiektu zawartą dnia 15 marca 2005 r. pomiędzy powódką D. P., a Międzywojewódzką Usługowo - Produkcyjną Spółdzielnią (...) z siedzibą w O. powódka powierzyła do ochrony sklep odzieżowy położony w G. przy ulicy (...). Następnie umową nr (...) o usługę ochronną w formie monitorowania i ochrony obiektu z dnia 1 marca 2008 r. zawartą pomiędzy powódką, a pozwaną Spółdzielnią (...) w O. zleceniobiorca zobowiązał się do podłączenia, monitorowania i stałej kontroli lokalnego systemu alarmowego w chronionym obiekcie oraz zapewnienia stałej gotowości i uruchomienia załóg patrolowych w celu weryfikacji alarmu. Powódka zobowiązała się natomiast do utrzymania we własnym zakresie lokalnego systemu alarmowego w pełnej sprawności technicznej poprzez konserwację od momentu rozpoczęcia monitorowania systemu.

( dowód: umowa z 15.03.2005 r. – k. 31-34, umowa z 01.03.2008 r. – k. 62-64)

W przedmiotowym lokalu pracownicy pozwanej zamontowali czujki wchodzące w skład lokalnego systemu alarmowego.

( dowód: zeznania świadków: E. P. – k. 66, W. I. – k. 65-66, K. A. – k. 82)

Dnia 8 sierpnia 2013 r. powódka zauważyła, iż włamano się do lokalu, o czym tego samego dnia zawiadomiła pozwaną oraz Komendę Powiatową Policji w G., która wszczęła dochodzenie. W dniu 9 sierpnia 2013 r. na miejsce zdarzenia przybyli pracownicy pozwanej, którzy nie stwierdzili śladów włamania do lokalu. Ustalili, iż natomiast iż system alarmowy działa poprawnie – tj. wywołuje alarmy, przy czym wykryli niepełną sprawność jednej z czujek. Postanowieniem z dnia 23 sierpnia 2013 r. umorzono dochodzenie w sprawie kradzieży z włamaniem do przedmiotowego lokalu, skąd sprawca dokonał zaboru w celu przywłaszczenia 54 par obuwia oraz kluczy w łącznej kwocie 1.858,74 zł na szkodę powódki z powodu niewykrycia sprawcy i wpisano sprawę do rejestru przestępstw.

( dowód: notatka służbowa – k. 29, zeznania świadków: W. I. – k. 65-66, K. A. – k. 82, E. P. – k. 66, spis skradzionego towaru – k. 44, fotografie – k. 64, przesłuchanie pozwanego k. 82v – 83, z akt sprawy RSD 959/13: notatka urzędowa – k. 1-2, protokół przyjęcia zawiadomienia – k. 3-5, protokół oględzin miejsca – k. 6-7, postanowienie o wszczęciu dochodzenia – k. 8-9, postanowienie o umorzenie dochodzenia – k. 22)

Powódka wezwała pozwaną do naprawienia poniesionej przez nią szkody. W odpowiedzi pozwana nie uznała swojej odpowiedzialności.

( dowód: pismo z 24.09.2013 r. – k. 7, pismo z 14.10.2013 r. – k. 8-9, pismo z 5.12.2013 r. – k. 10)

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo nie mogło podlegać uwzględnieniu.

Ustalając stan faktyczny w niniejszej sprawie Sąd oparł się na dokumentach przedłożonych przez strony, w szczególności umowie o usługę ochronną oraz na zeznaniach świadków – W. I., K. A., E. P. oraz przesłuchania pozwanego, które były istotne dla sprawy i wzajemnie się uzupełniały.

Na wstępie należy wskazać, że powódka dochodziła naprawienia szkody powstałej w wyniku nienależytego wykonania przez pozwaną umowy o usługi ochronne. Podstawę prawną dochodzonego roszczenia stanowił art. 471 k.c., zgodnie z którym dłużnik obowiązany jest do naprawienia szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, przy czym należy dodać, że niewykonanie bądź nienależyte wykonanie zobowiązania musi być spowodowane okolicznościami, za które dłużnik ponosi odpowiedzialność. Zgodnie natomiast z art. 472 k.c. wprowadzającym zasadę winy jako podstawę odpowiedzialności odszkodowawczej – dłużnik odpowiedzialny jest za niezachowanie należytej staranności, jeżeli nie wynika nic innego ze szczególnego przepisu ustawy albo z czynności prawnej. Zgodnie z powyższym na podstawie art. 6 k.c., by domagać się naprawienia szkody powódka musiała wykazać, iż poniosła szkodę w postaci uszczerbku majątkowego powstałą wskutek niewykonania bądź nienależytego wykonania umowy przez pozwaną oraz istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesioną szkodą, a faktem niewykonania bądź nienależytego wykonania umowy przez pozwaną, który należy oceniać z punktu widzenia prawa materialnego regulującego określony stosunek prawny.

Ze zgromadzonego w sprawie materiału bezspornie wynika, iż powódka doznała szkody w postaci zarówno zniszczenie drzwi jak i straty ukradzionego towaru. Okoliczność ta nie była kwestionowana i została poparta chociażby dokumentami znajdującymi się w aktach dochodzenia RSD 959/13 w sprawie kradzieży z włamaniem do sklepu obuwniczego. Oczywiści należy nadmienić, że powódka nie wykazała wysokości tej szkody. Okoliczność ta jednak nie miała w sprawie znaczenia. Na powódce natomiast jak wskazano wyżej ciążył obowiązek wykazania związku przyczynowego pomiędzy szkodą a niewykonaniem lub nienależytym wykonaniem zobowiązania. Nadmienić należy, że strony łączyła umowa zlecenia - w zakresie monitorowania i ochrony obiektu, na mocy której pozwana zobowiązała się do monitorowania i stałej kontroli sygnałów z lokalnego systemu alarmowego podłączonego w chronionym obiekcie oraz uruchomienia załogi patrolowej w razie zarejestrowania sygnału. W tym kontekście należy zaznaczyć, iż zgodnie z art. 734 § 1 kc istotą umowy zlecenia w realiach niniejszej sprawy jest zobowiązanie się zleceniobiorcy do dokonania określonej czynności dla dającego zlecenie. przy czym nie jest on odpowiedzialny za ostateczny rezultat umowy – tj. kradzież bądź zniszczenie mienia, a odpowiada jedynie za niedochowanie należytej staranności w wykonaniu zobowiązania (tak Sąd Apelacyjny w Szczecinie w wyroku z dnia 5 listopada 2013 r., III AUa 275/13, LEX 1441520).

W związku z powyższym powódka winna udowodnić niedochowanie przez pozwaną należytej staranności w wykonaniu zobowiązania, czego w ocenie Sądu w niniejszym postępowaniu nie wykazała. Same twierdzenia o zaniechaniu przez pozwaną monitorowania i ochrony obiektu nie są bowiem wystarczające dla przyjęcia jej odpowiedzialności. Zwłaszcza, iż z treści przedmiotowej umowy oraz z zeznań świadków – pracowników powódki W. I. i K. A., których zeznania Sąd uznał za wiarygodne, wynika, iż pozwana nie miała obowiązku zawiadamiania zleceniodawcy o każdym sygnale, jeżeli wysłany na miejsce patrol nie stwierdzi śladów włamania, czemu powódka nie zaprzeczyła.

Powódka podnosiła także, iż jedna z czujek wchodząca w skład lokalnego systemu alarmowego była niesprawna – co potwierdzili zeznający w sprawie wskazani wyżej świadkowie. Okoliczność ta nie potwierdza jednak odpowiedzialności pozwanego albowiem na mocy pkt. 1.2 g umowy strony przyjęły, że czynności konserwacyjne i utrzymanie w pełnej sprawności lokalnego systemu alarmowego nie zostało objęte umową, zaś na mocy pkt 2.1. umowy to powódka zobowiązała się utrzymać we własnym zakresie system alarmowy w pełnej sprawności technicznej. Pozwana nie może zatem odpowiadać za zaniechania powódki. Nadto w pkt 4.1. umowy strony wprost ustaliły, iż pozwana nie odpowiada za niewykonanie bądź nienależyte wykonanie usługi w przypadku niesprawności lokalnej sieci alarmowej.

W tej sytuacji nie można uznać aby powódka wykazała, iż zobowiązanie wynikające z zawartej umowy zlecenia nie zostało wykonane bądź nienależycie wykonane ani aby miało to związek z uszkodzeniem drzwi i stratą towaru.

W tej sytuacji pozwana nie może ponosić odpowiedzialności za szkody poniesione przez powódkę, co skutkuje oddaleniem powództwa.

O kosztach Sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c., zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu. Powódka przegrała proces, w związku z czym Sąd zasądził na rzecz pozwanej zwrot kosztów procesu – tj. kosztów zastępstwa procesowego w wysokości 600 zł oraz zwrot uiszczonej opłaty skarbowej od pełnomocnictwa w wysokości 17 zł.