Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 01 grudnia 2015r.

Sąd Rejonowy Gdańsk-Południe w Gdańsku VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSR Katarzyna Brzozowska

Protokolant: sekr. sądowy Mirosława Marszałek

po rozpoznaniu w dniu 01.12.2015r. w Gdańsku

na rozprawie

sprawy z powództwa Komendy Wojewódzkiej Policji w G.

przeciwko 1) T. W. (W.), 2) T. B. (B.)

o zapłatę

I.  oddala powództwo;

II.  zasądza od powoda Komendy Wojewódzkiej Policji w G. tytułem kosztów zastępstwa procesowego kwoty:

a)  na rzecz pozwanego T. W. 600 (sześćset) złotych,

b)  na rzecz pozwanego T. B. 600 (sześćset) złotych.

Sygn. akt VI P 556/15

UZASADNIENIE

Powód Komenda Wojewódzka Policji w G. pozwem skierowanym przeciwko T. W. i T. B. wniósł o zasądzenie od pozwanych solidarnie kwoty 3.555,78 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 17.03.2015r. do dnia zapłaty tytułem odszkodowania.

Pozwany T. W. wniósł o oddalenie powództwa w całości (m.in. podnosząc zarzut przedawnienia).

Pozwany T. B. wniósł o oddalenie powództwa w całości (m.in. podnosząc zarzut przedawnienia).

Sąd ustalił, co następuje:

Pozwany T. W. w 2009r. był kierownikiem Referatu (...)w Komisariacie Policji (...)w G.. Do jego obowiązków należało m.in. kierowanie pracą Referatu (...), odpowiadanie za jej organizację, przebieg i wyniki, sprawowanie nadzoru nad wykonywaniem czynności procesowych funkcjonariuszy komórek organizacyjnych jednostki i jakość tych czynności.

(dowód: kopia karty opisu stanowiska pracy k.28-29)

Pozwany T. B. w 2009r. był funkcjonariuszem Referatu (...) Komisariatu Policji (...) w G., do którego zadań należało m.in. prowadzenie postępowań przygotowawczych, właściwe postępowanie z dowodami rzeczowymi oraz zabezpieczonym i powierzonym mieniem, wykonywanie czynności zleconych przez prokuratora.

(dowód: kopia karty opisu stanowiska pracy k.37-38)

W dniu 18.08.2009r. funkcjonariusze policji sierż. sztab. M. G. oraz st. sierż. J. T. dokonali zatrzymania dwóch sprawców kradzieży do kiosku. Sprawcy poruszali się samochodem marki N. (...) o nr rej. (...). Po przeprowadzeniu czynności procesowych związanych z zatrzymaniem, na polecenie dyżurnego asp. sztab. T. M. pojazd został zabezpieczony administracyjne na parkingu (...) w G.. Następnie w dniu 18.08.2009r. zastępca Komendanta Komisariatu Policji (...) w G. podinsp. D. A. sporządził i podpisał kartę nadzoru nad dochodzeniem. W karcie tej zawarty został zapis „samochodu wyzbywa się ref. Prewencji L.dz. (...)”. Odbiór materiałów postępowania przygotowawczego po wykonaniu czynności w trybie art.308 k.p.k. pokwitował kierownik Referatu (...) mł. asp. T. W.. T. W. przydzielił sprawę do prowadzenia mł. asp. T. B..

(dowód: kopia sprawdzenia k.18,

kopia dyspozycji k.19,

kopia sprawozdania k.53-61)

Po wykonaniu czynności procesowych, materiały dochodzenia przesłane zostały do Prokuratury Rejonowej G. O., celem zatwierdzenia czynności procesowych. W dniu 19.08.2009r. prokurator przekazał do Komisariatu Policji (...) w G. wytyczne w zakresie prowadzonego postępowania. W wytycznych zawarte zostało polecenie niezwłocznego ustalenia właściciela zatrzymanego samochodu celem podjęcia decyzji merytorycznej co do zabezpieczonego pojazdu. W dniu 25.08.2009r. zostało wydane postanowienie o zatwierdzeniu przeszukania i zatrzymania rzeczy, w którym zawarty został zapis: „samochód N. (...) jako zbędny dla postępowania należy zwrócić osobie uprawnionej, właścicielowi P. K.”. Wytyczne te wraz z aktami sprawy wpłynęły do Komisariatu Policji (...) G. w dniu 02.09.2009r. i skierowane zostały do Referatu (...) W notatce służbowej T. W. wskazano, że pojazd N. (...) nr rej. (...) nie został odebrany z parkingu strzeżonego (...) oraz, że obecny właściciel samochodu P. K. został wezwany do niezwłocznego odbioru pojazdu.

(dowód: kopia pisma k.15,

kopia postanowienia k.16-17,

kopia sprawozdania k.53-61)

W dniu 09.12.009r. do Komisariatu Policji (...) w G. przesłano polecenie Wydziału (...)KMP G. przekazania informacji o pojazdach zabezpieczonych administracyjnie i pozostających na parkingu. W odpowiedzi przekazany został wykaz (podpisany przez S. K.), w którym figurował także pojazd N. (...) o nr rej. (...). Jako podstawa zabezpieczenia pojazdu zostało wskazane kierowanie pojazdu przez osobę nietrzeźwą. Wskazano, że ustalono właściciela pojazdu, wysłano zawiadomienie, właściciel nie wykazywał zainteresowania pojazdem.

(dowód: kopia telegramu k.20-21,

kopia sprawozdania k.53-61)

W dniu 29.12.2010r. dokumentacja pojazdu N. (...) została przekazana do Wydziału (...)Urzędu Miejskiego w G. celem orzeczenia przez sąd przepadku na rzecz Skarbu Państwa. W dniu 11.02.2011r. Wydział (...) Urzędu Miejskiego w G. przekazał dokumentację pojazdu celem uzupełnienia – prawidłowego doręczenia pouczenia właścicielowi. W dniu 15.04.2001r. dokumentacja została ponownie przekazana. W dniu 15.10.2013r. Wydział (...) Urzędu Miejskiego w G. zwrócił przesłaną dokumentację z uwagi na brak przesłanek do uzasadnionego skierowania do sądu wniosku o orzeczenie przepadku pojazdu na rzecz gminy, wskazując, iż pojazd został zabezpieczony w trybie procesowym.

(dowód: kopia pisma k.24,

kopia pisma k.25,

kopia pisma k.30,

kopia pisma k.31,

kopia pisma k.33-36,

kopia sprawozdania k.53-61)

W dniu 03.02.2014r. pojazd został zwrócony właścicielowi.

(dowód: kopia sprawozdania k.53-61)

W dniu 06.03.2014r. wystawiona została przez (...) spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością w G. faktura VAT nr (...) na kwotę 30.519,14 zł (brutto). Należności objęte fakturą stanowiły koszty holowania i parkowania pojazdu N. (...) nr rej. (...) w okresie od 18.08.2009r. do 03.02.2014r.

(dowód: kopia faktury k.12,

kopia notatki służbowej k.13)

W dniu 19.03.2014r. sporządzony został protokół szkody nr (...) na kwotę 30.519,14 zł. Zlecone zostało przeprowadzenie czynności wyjaśniających.

(dowód: kopia protokołu szkody k.14)

W dniu 04.04.2014r. pozwany T. B. sporządził w toku czynności wyjaśniających notatkę służbową z wyjaśnieniem okoliczności sprawy.

(dowód: kopia notatki k.39)

W dniu 09.04.2014r. S. K. sporządził w toku czynności wyjaśniających notatkę służbową z przedstawieniem okoliczności sprawy.

(dowód: kopia notatki k.40-41)

W dniu 12.04.2014r. T. W. sporządził w toku czynności wyjaśniających notatkę służbową z wyjaśnieniem okoliczności sprawy.

(dowód: kopia notatki k.43)

W dniu 14.04.2014r. D. A. sporządził w toku czynności wyjaśniających notatkę służbową z opisem okoliczności sprawy.

(dowód: kopia notatki k.42)

W dniu 14.04.2014r. w toku czynności wyjaśniających notatkę służbową sporządził K. K..

(dowód: notatka k.44)

W dniu 03.02.2015r. spisane zostało sprawozdanie z zakończonego postępowania wyjaśniającego. W sprawozdaniu wskazano, że szkoda powstała 19.03.2014r. i tego też dnia została ujawniona. Postępowanie wyjaśniające zostało wszczęte 25.03.2014r. Wskazano, że szkoda powstała w następujących okolicznościach: w dniu 18.08.2009r. funkcjonariusz(...) Komisariatu Policji w G. sierż. sztab. M. G. oraz st. sierż. J. T. dokonali zatrzymania dwóch sprawców włamania do kiosku. Sprawcy poruszali się, wraz ze skradzionym mieniem, samochodem osobowym marki N. (...) nr rej. (...). Po przeprowadzeniu czynności procesowych w stosunku do zatrzymanego samochodu, zakwalifikowano jego zabezpieczenie jako administracyjne. Po powrocie akt z prokuratury, prokurator zatwierdził czynności procesowe w stosunku do zabezpieczonego pojazdu i polecił jego wydanie właścicielowi. Pomimo w/w okoliczności, w Komisariacie (...)Policji w G. nie przekwalifikowano zabezpieczenia pojazdu z administracyjnego na procesowe. Ustalony właściciel pojazdu, wezwany do odbioru pojazdu (zabezpieczenie administracyjne), z uwagi na brak środków finansowych, odmówił jego odbioru. W następstwie dalszych czynności podjętych w sprawie ustalono, że zabezpieczenie miało charakter procesowy i w dniu 03.02.2014r. po nawiązaniu kontaktu z właścicielem pojazdu, pojazd wydano wskazanej i upoważnionej przez niego do odbioru osobie. Po wydaniu pojazdu, wystawiona została przez parking (...) sp. z o.o. w G. faktura nr (...) na kwotę 30.519,14 zł, dot. kosztów holowania i parkowania pojazdu za okres od 18.08.2009r. do 03.02.2014r. Wskazano, że osobami odpowiedzialnymi za szkodę są: S. K., D. A., T. B., T. W.. Stwierdzono, że wartość szkody tj. 30.519,14 zł należy pomniejszych o kwotę 3.611,10 zł jako koszty zasadnie poniesione przez policję oraz że należy wezwać do dobrowolnej zapłaty odszkodowania w pełnej wysokości: S. K. (kwota 17.461,20 zł), D. A. (1.777,89 zł), T. B. (1.777,89 zł), T. W. (1.777,87 zł).

(dowód: kopia sprawozdania k.53-61)

Sprawozdanie zostało zaakceptowane w dniu 04.03.2015r.

(dowód: kopia sprawozdania k.53-61)

W dniu 04.03.2015r. wysłane zostało wezwanie do zapłaty kwoty 1.777,89 zł do pozwanego T. B. oraz do pozwanego T. W..

(dowód: odpis wezwania do zapłaty k.62-64, k.50-52)

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo podlega oddaleniu.

Okoliczności faktyczne w sprawie, w zakresie istotnym i wystarczającym dla jej rozstrzygnięcia w rozumieniu art.227 k.p.c., Sąd ustalił w oparciu o dokumenty zgromadzone w toku postępowania. Treść i autentyczność nie budziły wątpliwości i nie były kwestionowane przez strony, zatem zostały one uznane za wiarygodne w rozumieniu art.245 k.p.c. Dokumenty urzędowe stanowią, zgodnie z art.244 k.p.c., dowód faktów w nich stwierdzonych.

Powód wniósł o zasądzenie od pozwanych solidarnie kwoty 3.555,78 zł tytułem odszkodowania z ustawowymi odsetkami od dnia 17.3.2015r. do dnia zapłaty.

Powództwo podlega oddaleniu.

Zgodnie z art.2 ustawy z dnia 7 maja 1999r. o odpowiedzialności majątkowej funkcjonariuszy Policji, Straży Granicznej, Służby Celnej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej, Służby Więziennej, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego i Centralnego Biura Antykorupcyjnego (j.t. Dz.U. 2015.620), funkcjonariusz, który wskutek niewykonania lub nienależytego wykonania obowiązków służbowych ze swojej winy wyrządził szkodę w mieniu, o którym mowa w art. 1 ust. 1, ponosi odpowiedzialność majątkową w granicach rzeczywistej straty i tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, chociażby wynikająca z niego szkoda powstała po rozwiązaniu stosunku służbowego.

W przedmiotowej sprawie pozwani podnieśli zarzut przedawnienia. W myśl art.14 ust.1 cytowanej ustawy, do przedawnienia roszczeń o naprawienie szkody wyrządzonej przez funkcjonariusza stosuje się, z zastrzeżeniem ust. 2, przepisy działu czternastego Kodeksu pracy. Natomiast w razie wyrządzenia przez funkcjonariusza szkody osobie trzeciej, terminy przedawnienia liczą się od zaspokojenia roszczenia tej osoby (art.14 ust.2). Z kolei zgodnie z art.291§2 k.p., roszczenia pracodawcy o naprawienie szkody, wyrządzonej przez pracownika wskutek niewykonania lub nienależytego wykonania obowiązków pracowniczych, ulegają przedawnieniu z upływem 1 roku od dnia, w którym pracodawca powziął wiadomość o wyrządzeniu przez pracownika szkody, nie później jednak niż z upływem 3 lat od jej wyrządzenia.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt sprawy niniejszej stwierdzić należy, iż powód wiąże powstanie szkody z koniecznością ponoszenia kosztów parkowania pojazdu zatrzymanego w trybie procesowym, który nie został zwrócony właścicielowi do dnia 02.02.2014r. (N. (...) nr rej. (...)). Wysokość kosztów parkowania wynosi 30.519,14 zł.

Nie może budzić wątpliwości, że szkoda powstała w dniu 19.03.2014r. Okoliczność ta nie jest sporna pomiędzy stronami.

Zgodnie z art.13 ust.1 cytowanej ustawy, organ lub jednostka, o których mowa w art. 1 ust. 1, po stwierdzeniu zaistnienia szkody, podejmuje niezwłocznie czynności w celu wyjaśnienia okoliczności i przyczyn jej powstania, ustalenia wysokości szkody oraz osób za nią odpowiedzialnych.

W przedmiotowej sprawie powód wykonał czynności wyjaśniające. Czynności wyjaśniające, jak wynika z dokumentów zgromadzonych w toku postępowania, przeprowadzone zostały w kwietniu 2014r. W tym okresie złożone zostały przez funkcjonariuszy notatki służbowe z wyjaśnianiami odnoszącymi się do okoliczności sprawy. Jednakże sprawozdanie z postępowania wyjaśniającego zostało sporządzone w marcu 2015r., a zatem prawie rok później.

Wskazać trzeba, iż bieg przedawnienia roszczenia pracodawcy o naprawienie szkody wyrządzonej przez pracownika rozpoczyna się od dnia, w którym pracodawca powziął wiadomość wyrządzeniu przez pracownika szkody. Przez dowiedzenie się o szkodzie w rozumieniu art. 291 § 2 k.p. należy rozumieć wiadomości nie tylko o samym fakcie powstania szkody, ale także o tym, kto i w jakiej wysokości był sprawcą szkody, gdyż dopiero wówczas można wystąpić przeciwko określonej osobie o konkretną kwotę (wyrok SN z 15.9.1978 r., IV PR 205/78, Serwis Podatkowy 1979, Nr 1, poz. 31). Jednakże nie można uznać, że ustalanie tej okoliczności może być dowolnie rozciągnięte w czasie. W tym kontekście stwierdzić trzeba, iż datą powzięcia przez zakład pracy wiadomości o "wyrządzonej przez pracownika szkodzie" w rozumieniu przepisu art. 291 § 2 k.p. jest data, w jakiej zakład pracy uzyskał wiadomości o faktach, z których - przy prawidłowym rozumowaniu - można i należy wyprowadzić wniosek, że szkoda jest wynikiem zawinionego działania lub zaniechania pracownika, a nie data, w jakiej wniosek taki został rzeczywiście przez zakład pracy z faktów tych wyprowadzony lub w jakiej został przedstawiony zakładowi pracy przez inną osobę (por. wyrok SN z dnia 10.8.1978r., I PR 167/78, OSNC 1979/3/56). Przez wyrażenie użyte w art. 291 § 2 k.p. "od dnia, w którym zakład pracy powziął wiadomość o wyrządzeniu przez pracownika szkody" należy rozumieć dzień, w którym - w zwykłym toku rzeczy - zakład pracy mógł i powinien był powziąć wiadomość o takiej okoliczności (wyrok SN z dnia 3.3.1981r., IV PR 36/81, OSP 1981/12/216). W myśl art. 291 § 2 k.p. roszczenia zakładu pracy o naprawienie szkody, wyrządzonej przez pracownika wskutek niewykonania lub nienależytego wykonania obowiązków pracowniczych, ulegają przedawnieniu z upływem 1 roku od dnia, w którym zakład pracy powziął wiadomość o wyrządzeniu przez pracownika szkody. Zakład pracy, oczywiście powinien wyczerpać dostępne możliwości uzyskania tej wiadomości jak najwcześniej; chodzi jednak o rzeczywiste uzyskanie stosownej wiadomości, a w każdym razie o istnienie - w konkretnej sytuacji faktycznej - rzeczywistej możliwości uzyskania przez zakład pracy takiej wiadomości, nie wykorzystanej z przyczyn zawinionych przez ten zakład (wyrok SN z dnia 4.11.1986r., IV PR 340/86, PiZS 1987/4/59). Przenosząc powyższe rozważania na grunt sprawy niniejszej, stwierdzić trzeba, iż czynności wyjaśniające prowadzone były w marcu i kwietniu 2014r. Nie ma podstaw do ustalenia, że po kwietniu 2014r. wykonywane były czynności w toku postępowania wyjaśniającego, polegające na czynieniu ustaleń, czy gromadzeniu wyjaśnień i materiałów niezbędnych do wyjaśnienia sprawy. Natomiast sprawozdanie sporządzone zostało w marcu 2015r., a więc prawie rok później. Z treści sprawozdania nie wynika, by pozyskiwane były jeszcze jakieś materiały w okresie późniejszym niż kwiecień 2014r. Ustalenia wskazane w sprawozdaniu opierają się na dokumentach (wytworzonych przed kwietniem 2014r.); wnioski wyprowadzone zostały po dokonaniu analizy dokumentów. Powód nie wyjaśnił, z jakich przyczyn postępowanie wyjaśniające w sprawie trwało rok (od marca 2014r. do marca 2015r.), skoro wszystkie osoby, od których pozyskano informacje w toku postępowania, sporządziły notatki służbowe w kwietniu 2014r., zaś wszystkie dokumenty stanowiące podstawę ustaleń sporządzone zostały do kwietnia 2014r. Nie ma podstaw do przyjęcia, że po kwietniu 2014r. podejmowane były jakieś czynności w postępowaniu wyjaśniającym, za wyjątkiem sporządzenia w marcu 2015r. sprawozdania. Powód przez prawie rok czasu wykazywał bierność, dysponując bowiem materiałami zgromadzonymi w toku postępowania wyjaśniającego powinien był i mógł zakończyć postępowanie wyjaśniające znacznie wcześniej. W tych warunkach, zdaniem Sądu, uznać trzeba, iż w normalnym toku czynności, z wykonaniem czynności nieopieszale, ustalenia co do wyrządzenia szkody przez zaniechania konkretnych osób mogły zostać poczynione w kwietniu 2014r.

Pozew został złożony w sierpniu 2015r., a więc po 16 miesiącach od uzyskania ostatnich wyjaśnień w toku postępowania wyjaśniającego. W tej sytuacji, w ocenie Sądu, upłynął roczny termin przedawnienia, o którym mowa w art.291§2 k.p. Zasadnym jest więc zarzut przedawnienia podniesiony przez pozwanych.

Zgodnie z art.292 k.p., roszczenia przedawnionego nie można dochodzić, chyba że ten, przeciwko komu roszczenie przysługuje, zrzeka się korzystania z przedawnienia; zrzeczenie dokonane przed upływem przedawnienia jest nieważne.

Dlatego też, na podstawie art.292 k.p. w zw. z art.14 ust.1 cytowanej ustawy, Sąd oddalił powództwo.

Dodatkowo jedynie można zauważyć, iż zasadnie zauważyli pozwani, iż powód nie wyjaśnił, z jakich przyczyn domagał się zasądzenia kwoty objętej pozwem solidarnie, skoro solidarność w odniesieniu do odpowiedzialności majątkowej funkcjonariuszy nie wynika z przepisu prawa (ani z czynności prawnej).

Sąd oddalił wnioski dowodowe strony pozwanej. Pozwani T. B. i T. W. wnieśli o zobowiązanie strony powodowej do przedłożenia jego akt osobowych, przeprowadzenie dowodu z akt postępowania przygotowawczego Prokuratury Rejonowej G. O. w G. (...)oraz z zeznań świadka T. M. (k.71, k.75). Nadto pozwany T. W. wniósł o przesłuchanie świadka D. A. (k.75).

Z uwagi na zaprezentowane powyższej rozważania prawne, wnioski dowodowe strony pozwanej należy uznać za zmierzające do przedłużenia postępowania, a więc podlegają one oddaleniu na podstawie art.217§3 k.p.c.

Sąd orzekł również o kosztach zastępstwa procesowego. Zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu (art.98 k.p.c.) strona przegrywająca jest zobowiązana zwrócić koszty postępowania stronie przeciwnej. W skład kosztów procesu wchodzą koszty zastępstwa procesowego (art.98§3 k.p.c.). Z uwagi na fakt, iż w sprawie niniejszej powód był stroną przegrywającą w całości, winien on zwrócić pozwanym koszty zastępstwa procesowego. Wysokość kosztów zastępstwa procesowego Sąd ustalił w oparciu o §6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28.9.2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu. Wynosi ona 600 zł.