I C 1952/15
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Wydział:
-
Skład sędziowski:
-
Protokolanci:starszy inspektor sądowy Kinga Marczak
Powołane przepisy:
Korekty wprowadzone przez SAOS:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:22-12-2015
-
Osoba publikująca:Iwona Jaśkiewicz
-
Korektor:Iwona Jaśkiewicz
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:IC 1952/15
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt IC 1952/15
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 26 listopada 2015r.
Sąd Rejonowy w Słupsku I Wydział Cywilny
w składzie następującym:
Przewodniczący: SSR Hanna Kaflak-Januszko
Protokolant: starszy inspektor sądowy K. M.
po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 listopada 2015 r. w S. sprawy
z powództwa Ż. L.
przeciwko E. J.
o zapłatę
oddala powództwo.
I C 1952/15
UZASADNIENIE
Powódka Ż. L. domagała się zapłaty kwoty 1.100,00 zł z odsetkami ustawowymi tytułem zwrotu pożyczki.
Powództwo zostało uwzględnione poprzez nakaz zapłaty wydany w postępowaniu upominawczym.
Pozwany E. J. zaskarżył nakaz zapłaty w całości i wniósł o oddalenie powództwa, uzasadniając, że spłacił dług.
Sąd ustalił, co następuje:
26.09.2012 r. strony zawarły pisemną umowę pożyczki kwoty 2.000 zł z obowiązkiem spłaty 2.400,00 zł w terminie 3 miesięcy od dnia zawarcia umowy.
bezsporne a nadto dowód: umowa – k.6, potwierdzenie wypłaty pożyczki – k. 7
Przelewem z 11.03.2014 r. pozwany wpłacił tytułem zwrotu pożyczki 1.300,00 zł.
bezsporne, nadto dowód: potwierdzenie przelewu – k. 8
Do 7.11.2013 r. pozwany spłacił resztę długu.
dowód: zeznania A. J. – k. 41-41 i pozwanego – k. 42 wraz wydrukiem – k. 27
Sąd zważył, co następuje:
Powództwo nie podlegało uwzględnieniu, gdyż materiał dowodowy potwierdził, iż pozwany spłacił dług.
Bezsporne było, iż strony zawarły umowę pożyczki o treści pisemnej jak na k. 6 (regulowaną art. 720 i n. kc) oraz że uiścił tytułem spłaty 1.300 zł.
W tej sytuacji rozstrzygnięcie sporu sprowadzało się do oceny, czy pozwany wykazał zgodnie z art. 6 kc, że spłacił całość zobowiązania.
W ocenie Sądu mimo, że zeznania składały osoby bezpośrednio zainteresowane w sprawie, Sąd po analizie całości materiału dowodowego, uznał, iż zeznania te były wiarygodne i potwierdziły, że doszło do spłaty. Powódka, gdy dowiedziała się, iż pozwany dysponuje zapisem z komunikatora internetowego, nie negowała, iż znaczenie wcześniej sama oświadczyła, że dług został uregulowany, a jej wyjaśnienia nie zostały poparte dowodami, które prowadziłyby do podważenia oceny wymienionych zeznań. Okoliczności towarzyszące sprawie, jak znaczny czas, jaki minął do chwili, gdy powódka przypomniała sobie o należności, dodatkowo prowadzi do zastanowienia, czy powódka myliła się na chwilę oświadczenia, na które powołał się pozwany, czy obecnie.
Zeznania pozwanego i jego córki nie wskazywały, że są tendencyjne. Wypowiedzi były naturalne i nie wzbudzały wątpliwości (w tym przy wzięciu pod uwagę ich logiki, stopnia szczegółowości przy uwzględnieniu upływ czasu i swobody oraz płynności relacji).
Wobec stwierdzenia, że wiarygodne jest, że pozwany spłacił całą należność zgodnie z umową, zbędne było analizowanie przez Sąd, czy zasadne byłoby zasądzanie odsetek zastrzeżonych w umowie pod kątem, czy nie naruszają przepisów o odsetkach maksymalnych.
Wobec powyższego i wiedzy Sądu na moment zamknięcia rozprawy (strona powodowa mimo prawidłowego zawiadomienia nie stawiła się na sprawie) rozstrzygnięto jak w sentencji, w tym o kosztach na podstawie art. 98 § 1 kpc.