Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 listopada 2015 r.

Sąd Rejonowy w Bydgoszczy VIII Wydział Gospodarczy

w składzie następującym:

Przewodniczący SSR Eliza Grzybowska

Protokolant stażysta Natalia Gliniecka-Kitowska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 30 listopada 2015 r. w B.

sprawy z powództwa M. T.

przeciwko (...) Spółka Akcyjna w W.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 3 782,05 zł (trzy tysiące siedemset osiemdziesiąt dwa złote pięć groszy) z ustawowymi odsetkami od kwot:

a.  3.282,05 zł od dnia 14 marca 2013r. do dnia zapłaty,

b.  500 zł od dnia 09 maja 2013r. do dnia zapłaty

II.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1.407,60 zł (tysiąc czterysta siedem złotych i sześćdziesiąt groszy) tytułem zwrotu kosztów procesu.

SSR Eliza Grzybowska

UZASADNIENIE

Powód M. T. prowadzący działalność gospodarczą pod nazwą Kancelaria (...) M. T. w pozwie wniesionym w dniu 16 lutego 2015 r. domagał się zasądzenia od pozwanego (...) S.A. w W. kwoty 3.782,05 zł z ustawowymi odsetkami od kwot:

⚫

3.282,05 zł od dnia 14 marca 2013 r. do dnia zapłaty,

⚫

500,00 zł od dnia 9 maja 2013 r. do dnia zapłaty

oraz zasądzenia kosztów postępowania wg norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu powód podał, że w dniu 1 lutego 2013 r. samochód osobowy marki N. o nr rej. (...) uległ uszkodzeniu w wyniku kolizji komunikacyjnej z winy drugiego uczestnika tej kolizji. Powód wyjaśnił, że poszkodowany zgłosił szkodę do pozwanego będącego ubezpieczycielem sprawcy kolizji z tytułu obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych. Nadto powód podał, że pozwany po przeprowadzeniu oględzin uszkodzonego pojazdu wypłacił poszkodowanemu część odszkodowania w z tytułu naprawy pojazdu w wysokości 2.721,63 zł. Powód wskazał, że pozwany nie zgodził się z wysokością odszkodowania, które w jego ocenie zostało przez pozwanego rażąco i bezpodstawnie zaniżone, gdyż zastosowano stawkę za roboczogodzinę 50,00 zł netto, wartości części zamiennych obniżono o 60 %, a wartość materiału lakierniczego o 33 %. Powód wskazał, że w dniu 26 marca 2013 r. poszkodowany przelał na niego wierzytelność przysługującą mu wobec pozwanego tytułem odszkodowania za uszkodzony w wyniku kolizji samochód marki N. o nr rej. (...).

Powód wskazał również, że w celu ustalenia rzeczywistych kosztów naprawy niezbędnej do przywrócenia samochodu do stanu poprzedniego, a tym samym ustalenia wysokości należnego odszkodowania i dochodzenia go od pozwanego, zlecił wykonanie kalkulacji naprawy pojazdu. Zgodnie z kalkulacją koszt naprawy uszkodzonego pojazdu wynosił 6.003,68 zł brutto. Powód wskazał, że koszty sporządzenia kalkulacji naprawy uszkodzonego pojazdu stanowią dodatkową szkodę w wysokości 500,00 zł netto.

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym, wydanym w dniu 23 lutego 2015 r., w sprawie o sygn. akt VIII GNc 905/15, Sąd Rejonowy w Bydgoszczy orzekł zgodnie z żądaniem pozwu oraz rozstrzygnął o kosztach procesu.

Od tego nakazu pozwany wniósł sprzeciw, żądając oddalenia powództwa w całości i zasądzenia na swoją rzecz zwrotu kosztów procesu.

W uzasadnieniu, pozwany wskazał, że po przeprowadzeniu analizy zebranej dokumentacji szkodowej, mając na względzie zakres uszkodzeń samochodu marki N. o nr rej. (...) uznał roszczenie poszkodowanego w części i wypłacił na jego rzecz kwotę 2.721,63 zł. Żądane koszty naprawy w wysokości 6.003,68 zł brutto pozwany uznał za zawyżone. W opinii pozwanego powód mógł naprawić pojazd za kwotę wypłaconego odszkodowania. Pozwany wskazał, że uszkodzony pojazd nie był pojazdem nowym oraz był naprawiany o czym świadczą pomiary grubości powłoki lakierniczej. Pozwany podał, że pojazd nie był naprawiany po szkodzie, zaś w wykonanej kalkulacji, którą przedłożył powód, koszty wyceniono w najwyższych cenach.

W piśmie procesowym z dnia 14 maja 2015 r. powód zaprzeczył twierdzeniom pozwanego w kwestii złego stanu uszkodzonego samochodu przed kolizją drogową z dnia 1 lutego 2013 r. w tym rzekomo nieprawidłowo wykonanych wcześniejszych napraw tego pojazdu. Powód wyjaśnił również, że przedstawiona przez niego kalkulacja zawierała średnie stawki usług naprawczych obowiązujących w dacie wyrządzenia szkody na lokalnym rynku.

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 1.02.2013 r. w wyniku zdarzenia komunikacyjnego został uszkodzony samochód marki N. o nr rej. (...) należący do poszkodowanego M. M.. Właściciel pojazdu, którym kierował sprawca szkody był ubezpieczony u pozwanego od odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych.

(okoliczności bezsporne)

W dniu 11 lutego 2013r. poszkodowany zgłosił szkodę pozwanemu. Po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego, pozwany wypłacił poszkodowanemu kwotę 2.721,63 zł tytułem zwrotu kosztów naprawy.

(dowód: kosztorys naprawy k. 10-14)

Poszkodowany w dniu 26.03.2013r. zbył swoją wierzytelność wobec pozwanego na rzecz powoda, prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą Kancelaria (...).

W dniu 27.03.2013r. poszkodowany skierował do pozwanego zawiadomienie o powyższym przelewnie wierzytelności

(dowód: umowa sprzedaży wierzytelności k. 15-18 akt, zawiadomienie o przelewie wierzytelności k. 19 akt)

Powód zlecił wykonanie ekspertyzy prywatnej i na podstawie wydanej opinii ustalił, że koszt naprawy pojazdu N. nr rej. (...) wynosił 6.003,68 zł. Za wydanie opinii prywatnej poszkodowany zapłacił rzeczoznawcy P. J. kwotę 500 zł netto.

(dowód: faktura VAT nr (...), kalkulacja naprawy k. 20-24)

Pismem z dnia 5.04.2013 r. powód zwrócił się do pozwanego o dokonanie dopłaty odszkodowania obejmującej również koszt oceny technicznej, w terminie 30 dni od otrzymania wezwania. Pismo to zostało doręczone pozwanemu w dniu 08.04.2013 r.

(dowód: pismo powoda k. 26 akt, potwierdzenia odbioru przesyłki k.27 akt)

Pozwany podtrzymał swoje stanowisko odnośnie rozliczenia szkody. Pozwany uznał, że ustalone odszkodowanie pokrywa szkodę w majątku poszkodowanego.

(dowód: pismo z dnia 02.09.2013r. k. 29 akt)

Ostatecznie Sąd ustalił, że koszt naprawy samochodu marki N. o nr rej. (...) po kolizji z dnia 1.02.2013 r. według naprawy wykonanej w oparciu o części oryginalne według cen rynkowych na lokalnym rynku zgodnie z technologią producenta wyniosły 6.038,35 zł brutto. Uśredniona stawka w okresie szkody dla nieautoryzowanych warsztatów blacharsko-lakierniczych w regionie B. wynosiła za prace blacharskie 100 zł za prace lakiernicze 110 zł.

Dowody: opinia biegłego A. M. (1) wraz z kalkulacją naprawy na k. 92-95 akt

Powyższy stan faktyczny ustalono na podstawie przedstawionych wyżej dokumentów prywatnych przedłożonych przez strony. Prawdziwość dokumentacji zebranej w toku postępowania nie budzi wątpliwości Sądu, a żadna ze stron nie zakwestionowała w toku procesu ich autentyczności. Sąd odmiennie, niż pozwany, ustalił jednak koszty naprawy uszkodzonego pojazdu, opierając swoje rozstrzygnięcia o ustalenia biegłego sądowego A. M. (2). Opinię biegłego Sąd uznał za wiarygodną, spójną i rzetelną, uznając, że opiniujący dokonał szczegółowej analizy akt sprawy, przeprowadził oględziny pojazdu i wyciągnął prawidłowe wnioski, zgodne z zasadami doświadczenia życiowego oraz z regułami logicznego rozumowania. W szczególności istotnym jest, że biegły wskazał, że naprawa uszkodzonego pojazdu nie przywróciła pojazdu do stanu poprzedniego. Nadto strony również nie podniosły żadnych zarzutów w stosunku do wydanej opinii.

Sąd zważył, co następuje:

W przedmiotowej sprawie, pozwany nie kwestionował faktu wystąpienia kolizji drogowej, na skutek której uszkodzony został samochód osobowy marki N. o numerze rejestracyjnym (...) po zdarzeniu w dniu 1 lutego 2013 r.

Sporna była natomiast wysokość tegoż odszkodowania, którą winien był uregulować pozwany w związku z zaistniałą szkodą.

Sąd zważył, iż poszkodowany M. M., przeniósł swoją wierzytelność wobec pozwanego na powoda, co skutkowało wstąpieniem powoda w prawa i obowiązki wierzyciela (art. 509 k.c.).

Zgodnie z art. 822 § 1 k.c. przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony. Przesłankami odpowiedzialności odszkodowawczej są: zdarzenie, z którym przepis prawny łączy odpowiedzialność odszkodowawczą, powstanie szkody oraz adekwatny związek przyczynowy pomiędzy zdarzeniem i szkodą (art. 361 k.c.).
W myśl art. 361 § 1 k.c. zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. Świadczenie ubezpieczyciela obejmuje zapłatę sumy pieniężnej odpowiadającej wysokości poniesionej przez poszkodowanego szkody (art. 805 § 1 i 2 k.c.). W przypadku wystąpienia wymienionych wyżej przesłanek naprawienie szkody przez podmiot do tego zobowiązany powinno polegać na przywróceniu w majątku poszkodowanego stanu rzeczy naruszonego zdarzeniem wyrządzającym szkodę, nie może przewyższać jednak wysokości faktycznie poniesionej szkody. Odszkodowanie przysługujące od ubezpieczyciela odpowiedzialności cywilnej za uszkodzenie pojazdu mechanicznego obejmuje niezbędne i ekonomicznie uzasadnione koszty naprawy pojazdu, ustalone według cen występujących na lokalnym rynku. Efekt w postaci naprawienia szkody osiągnięty zostaje wtedy, gdy w wyniku prac naprawczych uszkodzony samochód doprowadzony zostaje do stanu technicznej używalności odpowiadającej stanowi przed uszkodzeniem. Jeżeli rozliczenie tej szkody następuje w formie kosztorysowej, to wysokość wypłaconego odszkodowania powinna zapewnić poszkodowanemu przywrócenie pojazdu do stanu sprzed wypadku, o ile poszkodowany zdecyduje się na naprawę tego pojazdu. Natomiast, kryteria doboru części zamiennych powinny zagwarantować przywrócenie pojazdu do stanu przed powstaniem szkody z zachowaniem bezpieczeństwa trwałości, niezawodności i estetyki stanu sprzed powstania szkody. Sąd Najwyższy w uchwale 7 sędziów z dnia 12 kwietnia 2012 r. III CZP 80/11 wyjaśnił, że zakład ubezpieczeń zobowiązany jest na żądanie poszkodowanego do wypłaty, w ramach odpowiedzialności z tytułu ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu mechanicznego, odszkodowania obejmującego celowe i ekonomicznie uzasadnione koszty nowych części i materiałów służących do naprawy uszkodzonego pojazdu. Zgodnie z uchwałą Sądu Najwyższego z 13 czerwca 2003 r., sygn. III CZP 32/03, OSNC 2004/4/51, którą orzekający w sprawie Sąd w pełni podziela, że odszkodowanie przysługujące od ubezpieczyciela odpowiedzialności cywilnej za uszkodzenie pojazdu mechanicznego obejmuje niezbędne i ekonomicznie uzasadnione koszty naprawy pojazdu, ustalone według cen występujących na lokalnym rynku

Spór w przedmiotowej sprawie sprowadzał się do kwestionowania przez powoda wyceny szkody dokonanej przez pozwanego - która w ocenie powoda była zaniżona.

Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego sądowego z dziedziny techniki samochodowej A. M. (1) na okoliczność ustalenia uzasadnionych kosztów naprawy uszkodzonego pojazdu. Biegły wydał opinię, w której stwierdził, że wydatek konieczny wedle cen rynkowych miejsca ewentualnego dokonania naprawy dla naprawy przedmiotowego samochodu wykonanej przy użyciu wyłącznie części oryginalnych w nieautoryzowanym warsztacie naprawczym wynosił 6.038,35 zł brutto. Biegły stwierdził, że stawki roboczogodziny dla rynku (...) w warsztatach rzemieślniczych posiadających technologię do naprawy takich pojazdów jak pojazd poszkodowanego wynosiły w chwili powstania szkody 100 zł za prace blacharsko - mechaniczne oraz 110 zł za prace lakiernicze. Ubezpieczyciel zastosował więc stawki wynoszące mniej niż zwykłe stawki obowiązujące na rynku. Nadto biegły ustalił wyższy koszt zakupu części, przyjął bowiem, że naprawa powinna się odbyć przy użyciu części oryginalnych. Sąd podzielił stanowisko biegłego, który wskazywał, że naprawa przy użyciu zamienników byłaby niezasadna, skoro w pojeździe były zamontowane części oryginalne, a z akt sprawy nie wynika aby uszkodzone części były nieoryginalne.

Sąd w pełni podzielił wnioski biegłego i uwzględnił jego wyliczenia przy określaniu należnego powodowi odszkodowania. Przy czym zaznaczyć należy, iż ani powód ani pozwany opinii tej skutecznie nie zakwestionowali.

Przyjąć, zatem należy, iż wydatek konieczny, obejmujący uzasadnione technicznie koszty naprawy pojazdu wynosi 6.038,35 zł brutto. Sąd ustalił różnicę pomiędzy kwotą należnego powodowi odszkodowania z tytułu uzasadnionych kosztów naprawy a wypłaconą przez pozwanego, która wynosiła 3.316,72 zł (6.038,35 zł – 2.721,63 zł = 3.316,72 zł)

Sąd z tytułu kosztów naprawy pojazdu zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 3.282,05 zł biorąc pod uwagę dyspozycję zawartą w art. 321 § 1 k.p.c., który stanowi, iż Sąd nie może wyrokować co do przedmiotu, który nie był objęty żądaniem, ani zasądzać ponad żądanie.

Stosownie do art. 481 § 1 k.c. jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi, a Zakład ubezpieczeń wypłaca odszkodowanie w terminie 30 dni licząc od dnia złożenia przez poszkodowanego lub uprawnionego zawiadomienia o szkodzie (art. 14 ust. 1 i 2 z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych). Skoro poszkodowany złożył wniosek o wypłatę odszkodowania w dniu w dniu 11 lutego 2013 r. zatem w dniu 14 marca 2013 r. pozwany pozostawał już w zwłoce z zapłatą odszkodowania.

Sąd uwzględnił roszczenie powoda w zakresie kosztów sporządzenia opinii prywatnej w kwocie 500,00 złotych - uznając, że sporządzenie opinii było dla powoda konieczne dla oszacowania rzeczywiście poniesionej szkody. Niewątpliwie do prawidłowego ustalenia wysokości należnego odszkodowania i oceny działań pozwanego w tym zakresie potrzebna była wiedza specjalisty.

Zgodnie z ar. 455 k.c. jeżeli termin spełnienia świadczenia nie jest oznaczony ani nie wynika z właściwości zobowiązania, świadczenie powinno być spełnione niezwłocznie po wezwaniu dłużnika do wykonania.

Pismo powoda zawierające wezwanie do zapłaty m.in. kwoty 500,00 zł pozwany otrzymał w dniu 8 kwietnia 2013 r.

Roszczenie to stało się wymagalne po upływie 30 dni od wezwania, z którego treści pozwany mógł się dowiedzieć o kierowanym w stosunku do niego roszczeniu. Zasadnie zatem powód zażądał zasądzenia odsetek od dnia 9 maja 2013 r.

Mając powyższe na uwadze na mocy art. 822 § 1 k.c. i art. 481 § 1 i 2 k.c. i 482 k.c. w zw. z art. 817 k.c. i art. 321 k.p.c. Sąd orzekł jak w pkt I sentencji wyroku

O kosztach procesu Sąd orzekł w punkcie II wyroku na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1.407,60 zł tytułem zwrotu kosztów procesu. W kwocie tej mieściła się kwota 17 zł stanowiąca opłatę skarbową od pełnomocnictwa i 600 zł – wynagrodzenie pełnomocnika ustalone na podstawie § 6 pkt 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państw kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu, kwota 190 zł stanowiąca opłatę od pozwu i 600,60 zł będące wykorzystaną zaliczką na poczet opinii biegłego.

SSR Eliza Grzybowska