Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 lipca 2013 r.

Sąd Okręgowy w Ostrołęce III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 lipca 2013 r. w O.

sprawy z odwołania W. C. (1)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w P.

o rentę z tytułu niezdolności do pracy

na skutek odwołania W. C. (1)

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w P.

z dnia 30.04.2012r. znak I- (...)

orzeka:

1.  zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje W. C. (1) prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy na okres od 29 marca 2012r. do 31 stycznia 2014r.,

2.  stwierdza brak odpowiedzialności oraganu rentowego za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji.

Sygn. akt III U 423/12

UZASADNIENIE

W. C. (2) wniosła odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w P. Inspektorat w O. z dnia 30.04.2012r. znak: I- (...), którą ta decyzją ZUS odmówił przyznania ubezpieczonej prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Podstawą w/w decyzji było orzeczenie komisji lekarskiej ZUS która ustaliła, że W. C. (2) nie jest niezdolna do pracy.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie.

Sąd Okręgowy ustalił co następuję.

Odwołująca w dniu 24.02.2012r. złożyła wniosek w Oddziale ZUS w P. Inspektoracie w O. o ustalenie uprawnień do renty z tytułu niezdolności do pracy. Celem stwierdzenia u odwołującej niezdolności do pracy ZUS skierował ubezpieczoną na badania lekarskie przez lekarza orzecznika ZUS. Orzeczeniem z dnia 22.03.2012r. lekarz orzecznik ustalił, że odwołująca nie jest niezdolna do pracy.

Od powyższego orzeczenia ubezpieczona wniosła odwołanie do Komisji Lekarskiej ZUS w W., która orzeczeniem z dnia 19.04.2012r. stwierdziła, że W. C. (2) nie jest niezdolna do pracy. Z uwagi na brak stwierdzonej niezdolności do pracy ZUS odmówił prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy w zaskarżonej decyzji z dnia 30.04.2012r.

W odwołaniu od zaskarżonej decyzji pełnomocnik W. C. (2) wniósł o zmianę zaskarżonej decyzji i dopuszczenie dowodu z opinii biegłych sądowych z zakresu ortopedii, neurochirurgii oraz neurologa celem ustalenia czy odwołująca jest faktycznie osobą niezdolną do pracy. Ponadto zawnioskował o dopuszczenie dowodu z załączonej dokumentacji medycznej.

ZUS w odpowiedzi na odwołaniu nie zgłaszał żadnych wniosków dowodowych.

Sąd Okręgowy w Ostrołęce postanowieniem z dnia 15.06.2012r. dopuścił dowód z opinii biegłych lekarzy z zakresu ortopedii i neurologii celem ustalenia czy odwołująca jest osobą niezdolną do pracy oraz ewentualnego stopnia niezdolności do pracy i daty jej powstania.

Po przeprowadzeniu badań biegli sądowi rozpoznali u odwołującej zespół bólowy kręgosłupa lędźwiowo-krzyżowego w przebiegu dyskopatii, stan po dyscektomii na wysokości L3-L4 i L4-L5 oraz usztywnieniu tylnim na poziomie L3-L4, L4-L5 i L5-S1. Zespół bólowy kręgosłupa szyjnego z dyskopatią C3-C4, C4-C5 i C5-C6. Stwierdzone schorzenia zdaniem biegłych powodują u odwołującej częściową niezdolność do pracy na okres 18 miesięcy, a za datę powstania niezdolności biegli uznali dzień 29.03.2012r.

Po doręczeniu stronom opinii biegłych, pełnomocnik ubezpieczonej wniósł o dopuszczenie i przeprowadzenie dowodu z opinii innych biegłych sądowych z zakresu ortopedii, neurologii i neurochirurgii celem ustaleni czy ubezpieczona jest osobą całkowicie niezdolną do pracy. Zdaniem pełnomocnika ubezpieczonej opinia biegłych została sporządzona w oparciu o niepełną dokumentację medyczną co doprowadziło do nieprawidłowych wniosków. Pełnomocnik odwołującej dołączył uzupełnioną dokumentację medyczną.

Pełnomocnik organu rentowego przekazał stanowisko Przewodniczącego Komisji Lekarskiej ZUS w W., w którym nie wniesiono żadnych uwag dotyczących opinii biegłych.

Postanowieniem z dnia 24.10.2012r. Sąd Okręgowy w Ostrołęce powołał inny zespół biegłych sądowych z zakresu ortopedii, neurologii i neurochirurgii celem ustalenia czy odwołująca jest osoba niezdolną do pracy i ustalenia ewentualnej daty powstania niezdolności.

Biegły sądowy z zakresu traumatologii i ortopedii oraz medycyny ratunkowej po zapoznaniu się z uzupełnioną dokumentacją medyczną W. C. (1) stwierdził, że odwołująca jest osobą częściową niezdolną do pracy w okresie od hospitalizacji w oddziale chirurgii urazowo- ortopedycznej w O. tj. od dnia 7.03.2011r. do dnia 7.08.2013r.

Następnie w uzupełnionej opinii łącznej ortopedy, neurologa oraz neurochirurga biegli rozpoznali u odwołującej schorzenia w postaci zespołu bólowego okolicy lędźwiowej z zaburzeniami funkcji ruchowych tułowia, funkcji motorycznych oraz zaburzeniami czucia w zakresie korzeni L4- S1 po stronie lewej. Zdaniem tych biegłych odwołująca jest częściowo niezdolną do pracy w okresie od 8.02.2013r do 31.01.2014r. Biegły ortopeda pomimo wcześniejszego stwierdzenia krótszego okresu niezdolności do pracy ubezpieczonej przychylił się w opinii łącznej do wniosków pozostałych biegłych i uznał niezdolność do pracy odwołującej w okresie od 8.02.2013r. do 31.01.2014r.

Od łącznej opinii biegłych pełnomocnik odwołującej, ani sama odwołująca nie wnieśli żadnych zarzutów natomiast pełnomocnik organu rentowego przedstawił opinię Przewodniczącego Komisji Lekarskiej w W., w której nie zgłoszono żadnych uwag.

Sąd opierając się zarówno na podstawie pierwszej, jak i drugiej uzupełnionej opinii biegłych sądowych ustalił, że W. C. (2) jest częściową niezdolną do pracy w okresie od 29 marca 2012r. do 31 stycznia 2014r.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie jest zasadne.

Zgodnie z art. 57 ust.1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. Nr 162, poz.1118 ze zm.) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnia łącznie następujące przesłanki: jest niezdolny do pracy, ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy, a jego niezdolność do pracy powstała w okresach przewidzianych w ustawie albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ich ustania. W myśl art. 58 ust. 1 pkt 5 powoływanej ustawy warunek posiadania wymaganego okresu składkowego i nieskładkowego, o którym mowa w art. 57 ust. 1 pkt 2 ustawy, uważa się za spełniony, jeżeli ubezpieczony osiągnął okres składkowy i nieskładkowy wynoszący łącznie co najmniej 5 lat, jeśli niezdolność do pracy powstała w wieku powyżej 30 lat. Przy czym zgodnie z ustępem 2 tegoż przepisu okres ten winien przypadać w ciągu ostatniego dziesięciolecia przed zgłoszeniem wniosku o rentę lub przed dniem powstania niezdolności do pracy.

Definicję osoby niezdolnej do pracy zawiera art. 12 ust.1-3 powoływanej ustawy, który stwierdza, że jest nią osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. Całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, natomiast częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

W świetle cytowanych wyżej przepisów zasadniczą kwestią wymagającą rozstrzygnięcia w przedmiotowej sprawie, od której zależała skuteczność odwołania W. C. (1), było ustalenie czy jest ona niezdolna do pracy. Odwołująca się (ur. (...)) spełniała pozostałe przesłanki – zgromadziła łącznie 14 lat, 10 miesięcy i 4 dni , w tym w ostatnim dziesięcioleciu przed złożeniem wniosku o rentę 5 lat.

Na tę sporną okoliczność niezdolności do pracy i daty jej powstania Sąd dopuścił w sprawie dowód z opinii biegłych lekarzy z zakresu ortopedii i neurologii (k27), a następnie ponownie ortopedii, neurologii i neurochirurgii( k. 48).

W konkluzji biegli ortopeda i neurolog uznali, że stwierdzone u odwołującej się schorzenia powodują jej częściową niezdolność do pracy zarobkowej na okres 18 miesięcy od dnia 29 marca 2012r., natomiast biegli ortopeda, neurolog i neurochirurg uznali u odwołującej się częściową niezdolność do pracy na okres od 8 lutego 2013r. do 31.01.2014r.

W ocenie Sądu Okręgowego należało podzielić wywody i wnioski zawarte w obu opiniach biegłych lekarzy sądowych. Podkreślić należy, że wydane one zostały przez biegłych lekarzy o specjalnościach odpowiednich do ujawnionych wcześniej u odwołującej się jednostek chorobowych, po dokonaniu analizy zebranej w sprawie dokumentacji medycznej, przeprowadzeniu wywiadu oraz badań odwołującej. Zarówno rozpoznanie, jak i wnioski biegłych są rzeczowe, spójne i logiczne. Wynika z nich, że stan zdrowia odwołującej czyni ją częściowo niezdolną do pracy w sumie na okres od 29 marca 2012r. do 31 stycznia 2014r.

W pierwszej opinii biegli zgodnie ustalili, że data powstania niezdolności do pracy u odwołującej jest dzień 29.03.2012r. - organ rentowy nie zgłaszał jakichkolwiek uwag do tych ustaleń, jedynymi zarzutami były uwagi pełnomocnika ubezpieczonej, jednak nie dotyczyły one daty powstania a jedynie stopnia niezdolności ubezpieczonej. W kolejnej opinii lekarz ortopeda ustalił datę powstania niezdolności na dzień hospitalizacji w oddziale chirurgii urazowo- ortopedycznej w O. jednak po uzupełnieniu oceny stanu zdrowia przez neurochirurga oraz neurologa biegli nie wyłączając ortopedy zgodnie przyjęli, za datę powstania niezdolności dzień 8.02.2013r.

Sąd Okręgowy uznał, że obie opinie biegłych sądowych wzajemnie się uzupełniają dlatego też przyjął datę 29.03.2012r. za początkową datę powstania u ubezpieczonej częściowej niezdolności do pracy, a dzień 31 stycznia 2014r. za datę końcową niezdolności. Zdaniem Sądu obie opinie się uzupełniają, a opinia drugiego zespołu biegłych –określającą dłuższy okres niezdolności do pracy wydana została w oparciu o kompletniejszą dokumentacje medyczną i nowe wyniki badań. W związku z powyższym Sąd ustalił końcową datę niezdolności ubezpieczonej w oparciu o drugą opinię biegłych tj. do dnia 31.01.2014r. Sąd miał także na uwadze, że druga opinia biegłych była przeprowadzana prawie 9 miesięcy później niż pierwsza, a tym samym w sposób rzetelniejszy odnosi się do daty końcowej niezdolności do pracy odwołującej.

Organ rentowy nie negował pozostałych wymogów wynikających z art. 57 ust 1 ustawy o emeryturach i rentach z FUS dlatego też Sąd mając na uwadze poczynione ustalenia tj. częściowa niezdolność do pracy odwołującej, posiadanie przez w/w niezbędnych okresów składkowych i nieskładkowych oraz czas powstania niezdolności Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ §2 KPC zmienił zakażoną decyzję ZUS zgodnie z treścią pkt. 1 wyroku.

Sąd mając na uwadze treść art. 118 ust 1a ustawy o emeryturach i rentach z FUS zobowiązany jest do zamieszczenia z urzędu w sentencji wyroku rozstrzygnięcia w przedmiocie odpowiedzialności organu rentowego odnośnie do nieustalenia ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji tj. zarówno przyznającego prawo do świadczenia, jak też jego brak (vide wyrok Sądu Najwyższego z dnia 28.04.2010 roku, II UK 330/09, LEX 604220). W ocenie Sądu w przedmiotowej sprawie brak było podstaw do obciążenia organu rentowego odpowiedzialnością za nieustalenie wszystkich okoliczności niezbędnych do wydania decyzji. Ustalenie okoliczności dotyczących stanu zdrowia odwołującej było możliwe po przedstawieniu kompletu dokumentacji medycznej i dokładnych badaniach. Pełnomocnik odwołującej jak i sama odwołująca dopiero na etapie postępowania sądowego dostarczyli niezbędną dokumentację medyczną, dzięki której możliwym było ustalenie stanu zdrowia ubezpieczonej i rozstrzygnięcie na temat jej niezdolności do pracy. Ponadto jak wynika z przyjętych przez Sąd ustaleń opartych na opiniach biegłych początkową datą powstania u odwołującej niezdolności do pracy jest dzień 29.03.2013r. tj. dzień po zgłoszeniu przez ubezpieczoną wniosku do organu o ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy ( 24.02.2013r.). Mając na uwadze powyższe ustalenia Sąd rozstrzygnął jak w pkt. 2 wyroku.