Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 czerwca 2013 r.

Sąd Okręgowy w Gdańsku

VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Monika Popielińska

Protokolant: st. sekr. sądowy Adrianna Mikulska

po rozpoznaniu w dniu 5 czerwca 2013 r. w Gdańsku

sprawy J. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G.

o datę wznowienia wypłaty świadczenia

na skutek odwołania J. K.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G.

z dnia 12 marca 2013 r. nr (...)

1. Zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób , że zobowiązuje pozwany organ rentowy do wypłaty świadczenia emerytalnego przysługującego ubezpieczonemu J. K. za okres od 01 października 2011r. do dnia 30 czerwca 2012r.;

2. wniosek o wypłatę odsetek od wyrównanego świadczenia zawarty w odwołaniu z dnia 03 kwietnia 2013r. przekazać organowi rentowemu do rozpoznania.

/ Na oryginale właściwy podpis. /

Sygn. akt VII U 940/13

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 12 marca 2013r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G. odmówił J. K. uchylenia decyzji z dnia 13 października 2011r. w części , w jakiej decyzja ta zawiesza na podstawie art. 28 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 257, poz. 1726 oraz z 2011 r. Nr 291, poz. 1707) w związku z art. 103a ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227, z późn. zm.), prawo do emerytury za okres od dnia 01 października 2011r. do 30 czerwca 2012r.

W uzasadnieniu organ rentowy wskazał, iż zgodnie z art. 190 ust. 3 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego wchodzi w życie z dniem ogłoszenia i z tym dniem następuje utrata mocy obowiązującej aktu normatywnego , którego dotyczy orzeczenie Trybunału. W wyroku z dnia 13 listopada 2012r. , który został ogłoszony w dzienniku ustaw z 2012r. poz. 1285 w dniu 22 listopada 2012r. , Trybunał Konstytucyjny nie wskazał ani w wyroku ani w jego uzasadnieniu innej daty utraty mocy prawnej wskazanych z decyzji przepisów. Tym samym wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 13 listopada 2012r. nie ma zastosowania do przypadającego przed dniem 22 listopada 2012r. okresu zawieszenia emerytur na podstawie przepisu art. 28 ustawy z dnia 16 grudnia 2010r. tzw. ustawy zmieniającej w zw. z art. 103 a ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

Od powyższej decyzji ubezpieczony złożył odwołanie wnosząc o zmianę zaskarżonej decyzji i nakazanie organowi rentowemu wypłaty emerytury zgodnie z wnioskiem wraz z ustawowymi odsetkami, wskazując iż zaskarżona decyzja jest sprzeczna z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 13 listopada 2012r. , w oparciu o który należy przyjąć, iż zakwestionowany przez Trybunał Konstytucyjny przepis był niekonstytucyjny od momentu jego uchwalenia zatem nie mógł być podstawą wydania decyzji o zawieszeniu wypłaty emerytury, co powoduje, iż decyzja odmawiającą wypłaty zwieszonego w 2011r. świadczenia nie jest prawidłowa.

W odpowiedzi na odwołanie pozwany organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania, podtrzymując stanowisko jak w zaskarżonej decyzji.

Sąd ustalił i zważył, co następuje:

Ubezpieczony J. K. , urodzony (...) , w dniu 29 czerwca 2009r. wystąpił z wnioskiem o przyznanie mu prawa do emerytury.

Decyzją z dnia 06 lipca 2009r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych przyznał ubezpieczonemu od dnia 01 czerwca 2009r. . tj. od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek , prawo do emerytury. We wniosku wskazał, iż pracuje w Centrum (...) S.A w G. .

Decyzją z dnia 13 października 2011 r. pozwany Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G. wstrzymał ubezpieczonemu wypłatę emerytury od dnia 1 października 2011r. na podstawie art. 103 a ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych w związku z art. 28 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych ustaw ( Dz. U. Nr 257 poz. 1726) w związku z kontynuowaniem przez ubezpieczonego zatrudnienia.

Od powyższej decyzji ubezpieczony nie złożył odwołania.

W dniu 01 lipca 2012er. ustał stosunek pracy pomiędzy J. K. a Centrum (...) spółka Akcyjna w G. .

Decyzją z dnia 13 lipca 2012r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych ponownie ustalił wysokość emerytury ubezpieczonego oraz wznowił wypłatę świadczenia.

W dniu 07 grudnia 2012r. powołując się na wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 13 listopada 2012r. ubezpieczony wniósł m. in. o wznowienie wypłaty zawieszonych świadczeń emerytalnych .

Zaskarżoną w niniejszym postępowaniu decyzją z dnia 12 marca 2013r. odmówił M. uchylenia decyzji z dnia 13 października 2011r. w części , w jakiej decyzja ta zawiesza na podstawie art. 28 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 257, poz. 1726 oraz z 2011 r. Nr 291, poz. 1707) w związku z art. 103a ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227, z późn. zm.), prawo do emerytury za okres od dnia 01 października 2011r. do 30 czerwca 2012r.

( okoliczności niesporne , dowód : akta emerytalne ZUS )

Wyrokiem z dnia 13 listopada 2012 r. w sprawie sygn. Akt 2K/12 Trybunał Konstytucyjny orzekł, iż art. 28 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 257, poz. 1726 oraz z 2011 r. Nr 291, poz. 1707) w związku z art. 103a ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227, z 2010 r. Nr 40, poz. 224, Nr 134, poz. 903, Nr 205, poz. 1365, Nr 238, poz. 1578 i Nr 257, poz. 1726, z 2011 r. Nr 75, poz. 398, Nr 149, poz. 887, Nr 168, poz. 1001, Nr 187, poz. 1112 i Nr 205, poz. 1203 oraz z 2012 r. poz. 118 i 251), dodanym przez art. 6 pkt 2 ustawy z 16 grudnia 2010 r., w zakresie, w jakim znajduje zastosowanie do osób, które nabyły prawo do emerytury przed 1 stycznia 2011 r., bez konieczności rozwiązania stosunku pracy, jest niezgodny z zasadą ochrony zaufania obywatela do państwa i stanowionego przez nie prawa wynikającą z art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. W punkcie 9 uzasadnienia wyroku Trybunał Konstytucyjny określił jego skutki podając, że art. 28 ustawy zmieniającej z 16 grudnia 2010 r. w zakresie, w jakim przewiduje stosowanie art. 103 a ustawy o emeryturach i rentach z FUS do osób, które nabyły prawo do emerytury przed 1 stycznia 2011 r. ( tj. od 8 stycznia 2009 r. do 31 grudnia 2010 r.), bez konieczności rozwiązania stosunku pracy utraci moc z chwila ogłoszenia sentencji wyroku w Dzienniku Ustaw. Przedmiotowe orzeczenie ogłoszone zostało w Dzienniku Ustaw z dnia 22 listopada 2012 r. pod. poz. 1285.

Powyższy stan faktyczny, który był niesporny w sprawie, Sąd ustalił w oparciu o dokumenty zgromadzone w aktach emerytalnych, których prawdziwości i rzetelności nie kwestionowała żadna ze stron postępowania. Sąd również nie znalazł podstaw, aby je kwestionować z urzędu.

Przedmiotem oceny Sądu była jedynie prawidłowość wydania przez organ rentowy decyzji odmawiającej ubezpieczonemu uchylenia decyzji z dnia 13 października 2011r. w części w jakiej decyzja ta dotyczy zawieszenia prawa do emerytury za okres od dnia 01 października 2011r. do dnia 30 czerwca 2012r. , co oznacza , w ocenie organu rentowego, brak podstaw wypłaty wyrównania emerytury zawieszonej w tym okresie w kontekście treści wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 13 listopada 2012 r. wydanego w sprawie o sygn. Akt 2K/12 .

Dla porządku jedynie wskazać należy, iż w niniejszej sprawie wniosek ubezpieczonego o wypłatę świadczenia emerytalnego zawieszonego na podstawie przepisu uznanego następnie przez Trybunał Konstytucyjny cytowanym wyżej wyrokiem z dnia 13 lutego 2012r. za niezgodny z zasadą ochrony zaufania obywatela do państwa i stanowionego przez nie prawa wynikającą z art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej , stanowił w istocie skargę o wznowienie postępowania administracyjnego zakończonego prawomocną decyzją organu rentowego z dnia 13 października 2011r. w przedmiocie zawieszenia wypłaty świadczenia emerytalnego ubezpieczonego od dnia 01 października 2011r. Nie bez znaczenia jest bowiem fakt, iż zgodnie z art. 190 ust. 4 Konstytucji RP orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego o niezgodności z Konstytucją, umową międzynarodową lub z ustawą aktu normatywnego, na podstawie którego zostało wydane prawomocne orzeczenie sądowe, ostateczna decyzja administracyjna lub rozstrzygnięcie w innych sprawach, stanowi podstawę do wznowienia postępowania, uchylenia decyzji lub innego rozstrzygnięcia na zasadach i w trybie określonych w przepisach właściwych dla danego postępowania .

Skarga ta znajduje zatem oparcie w art. 272 § 1 i 2 k.p.a. jako podstawa wzruszenia prawomocnej decyzji organu rentowego i w konsekwencji , w przypadku uznania zasadności wznowienia, uzasadnia podjęcie wypłaty wstecz za okres zawieszenia tj. co do świadczeń przypadających za okres od 1 października 2011 r. do 30 czerwca 2012 r. w kontekście decyzji organu rentowego z dnia 13 lipca 2012r. podejmującej wypłatę świadczenia od dnia 01 lipca 2012r. z uwagi na zaprzestanie kontynuowania zatrudnienia przez ubezpieczonego.

Art. 272. stanowi zaś : § 1. Można żądać wznowienia postępowania również w przypadku, gdy Trybunał Konstytucyjny orzekł o niezgodności aktu normatywnego z Konstytucją, umową międzynarodową lub z ustawą, na podstawie którego zostało wydane orzeczenie.

§ 2. W sytuacji określonej w § 1 skargę o wznowienie postępowania wnosi się w terminie trzech miesięcy od dnia wejścia w życie orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego. Jeżeli w chwili wydania orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego orzeczenie sądowe nie było jeszcze prawomocne na skutek wniesienia środka odwoławczego, który został następnie odrzucony, termin biegnie od dnia doręczenia postanowienia o odrzuceniu.

Okoliczności tej ,w ocenie sądu rozpoznającego odwołanie, w żadnym zakresie nie należy pomijać, albowiem aczkolwiek przesłanki wznowienia postępowania mają swe źródło w przepisach postępowania administracyjnego, a wady decyzji związane z naruszeniem procedury postępowania administracyjnego nie podlegają co do zasady ocenie w postępowaniu przed sądem pracy i ubezpieczeń społecznych , jednakże w okolicznościach niniejszej sprawy rzutują na ustalenie czy i od jakiej daty strona ma prawo do wypłaty emerytury zawieszonej na podstawie uznanego za niezgodny z konstytucją przepisu , czyli pośrednio wpływa na ocenę merytoryczną prawidłowości wydanej decyzji, która podlega kontroli sądu pracy i ubezpieczeń społecznych.

Co prawda przepisy ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych z dnia 17 grudnia 1998r. (tekst jedn. Dz. U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227, ze zm.), zawierają de facto samodzielną podstawę dokonania zmiany prawomocnej decyzji organu rentowego orzekającej o prawie do świadczenia lub jego wysokości vide : art. 114 ust. 1, jednakże konsekwencją uwzględnienia nowych okoliczności jest wydanie decyzji i ponowne ustalenia prawa lub wysokości z datą powzięcia informacji o okoliczności uzasadniającej ponowne ustalenie. Co znajduje również oparcie w przepisach art. 133 ust . 1 i ust. 2 ustawy o emeryturach i rentach z FUS czy tez wprost art. 84 Ustawy z dnia 13 października 1998r. o systemie ubezpieczeń społecznych ( tekst jedn. Dz. U. z 2009r. nr 205, poz. 1585 ze zm . ) . Podkreślenia wymaga, iż takie stanowisko organu rentowego ujawnia się w decyzjach podejmujących wypłatę świadczeń emerytalnych od dnia 22 listopada 2012r. tj. od daty ogłoszenia wyroku Trybunału Konstytucyjnego , podczas gdy, w ocenie Sądu Okręgowego, konsekwencją weryfikacji decyzji -w oparciu o orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego eliminujące z obrotu prawnego przepis uznany za niezgodny z Konstytucją- jest konieczność uwzględnienia zmiany stanu prawnego od dnia wydania decyzji, na podstawie przepisu , którego zgodność z Konstytucją zakwestionował Trybunał Konstytucyjny . Okoliczność ta znajduje uzasadnienie w retroaktywny charakterze orzeczeń Trybunału, który w pełni -za Sądem Najwyższym - akceptuje sąd orzekający w niniejszej sprawie.

W kwestii skuteczności czasowej wyroków Trybunału Konstytucyjnego, wskazać w tym miejscu należy, że art. 190 ust. 1 Konstytucji RP stanowi, że orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego mają moc powszechnie obowiązującą i są ostateczne. Orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego w sprawach wymienionych w art. 188 podlegają niezwłocznemu ogłoszeniu w organie urzędowym, w którym akt normatywny był ogłoszony. Jeżeli akt nie był ogłoszony, orzeczenie ogłasza się w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" (ust. 2). Orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego wchodzi w życie z dniem ogłoszenia, jednak Trybunał Konstytucyjny może określić inny termin utraty mocy obowiązującej aktu normatywnego. Termin ten nie może przekroczyć osiemnastu miesięcy, gdy chodzi o ustawę, a gdy chodzi o inny akt normatywny - dwunastu miesięcy. W przypadku orzeczeń, które wiążą się z nakładami finansowymi nie przewidzianymi w ustawie budżetowej, Trybunał Konstytucyjny określa termin utraty mocy obowiązującej aktu normatywnego po zapoznaniu się z opinią Rady Ministrów (ust. 3). Utrata mocy obowiązującej przepisu z powodu jego niezgodności z Konstytucją oznacza zatem, że przepis ten nie może być stosowany poczynając od daty jego uchwalenia. Wyrok ma skutki retroaktywne, a przez to zachodzi konieczność ponownego rozpoznania sprawy z pominięciem już niekonstutywnego przepisu. W tym celu m.in. wprowadzono skargę o wznowienie postępowania. ( por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 21 listopada 2008r. V Co 43/08 LEX nr 564856, wyrok z dnia 21 listopada 2006r., II PK 42/06 LEX nr 9506622 )

Art. 114 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych w kontekście orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego, w ocenie Sądu rozpoznającego sprawę, nie może stanowić samodzielnej przesłanki wypłaty świadczeń od daty prawomocnej decyzji zawieszającej wypłatę świadczeń , o ile nie zostaną spełnione przez wnioskodawcę przesłanki wzruszenia prawomocnej decyzji organu rentowego w przepisanej prawem formie. Osoby takie nie mogą być bowiem w korzystniejszej sytuacji prawnej w stosunku do tej kategorii osób, co do których zapadły prawomocne wyroki oddające odwołania od decyzji zawieszającej wypłatę świadczenia a co do których strona nie wywiodła skargi o wznowienie postępowania w trybie kodeksu postępowania cywilnego ( art.401 ¹ i następne k.p.c. ) czy administracyjnego ( przytoczonych wyżej ).

Sąd Okręgowy mając na uwadze fakt, iż wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 13 listopada 2012 r., sygn. akt K 2/12 ma określony zakres podmiotowo – przedmiotowy, stanął na stanowisku , iż w kontekście daty przyznania ubezpieczonemu prawa do emerytury tj. od dnia 01 czerwca 2009r. w stosunku do ubezpieczonego wyrok Trybunału Konstytucyjnego , na który powołuje się w skardze, ma w pełni zastosowanie a zatem skarga jest oparta na ustawowej podstawie wznowienia. Spełniony został zatem warunek wskazujący podstawę warunkującą dopuszczalność wznowienia oraz z analizy akt emerytalnych wynika, iż strona zachowała ustawowy termin do wznowienia postępowania.

Przechodząc zaś do meritum wskazać należy, iż podstawę orzeczenia wydanego w sprawie ubezpieczonego stanowił art. 103 a cyt. ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jedn. Dz. U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227 ze zm. ) . Badając zgodność z Konstytucją art. 28 cyt. w wyroku Trybunału ustawy o zmianie ustawy o finansach publicznych , Trybunał Konstytucyjny powiązał treść tego przepisu z treścią art. 103 a cyt. ustawy o emeryturach i rentach z FUS , wskazując iż przepisy te nie znajdują zastosowania do osób, które nabyły prawo do emerytury przed dniem 1 stycznia 2011r., bez konieczności rozwiązania stosunku pracy.

Zgodnie ze stanowiskiem Trybunału Konstytucyjnego zawartym w uzasadnieniu cytowanego wyżej wyroku rozwiązanie przyjęte przez ustawodawcę w art. 28 ustawy tzw. zmieniającej spowodowało , ze osoby które już skutecznie nabyły i realizowały prawo do emerytury w okresie od 08 stycznia 2009r. do 31 grudnia 2010r. musiały , na podstawie art. 28 ustawy zmieniającej z dnia 16 grudnia 2010r. w związku z art. 103a ustawy o emeryturach i rentach z FUS, poddać się nowej , mniej korzystnej dla nich treści ryzyka emerytalnego. Innymi słowy , ubezpieczeni, którzy prawo do emerytury uzyskali po spełnieniu jedynie warunku osiągniecia wieku ( oraz odpowiedniego stażu ubezpieczeniowego ) , musieli ponownie zrealizować swoje prawo do emerytury według nowej treści ryzyka , czyli spełnić także warunek rozwiązania stosunku pracy , aby nadal poobierać od 01 października 2011r. emeryturę. Podsumowując , Trybunał Konstytucyjny wskazał, iż dokonana przez ustawodawcę zmiana polegająca na dodaniu do ustawy o emeryturach i rentach z FUS art. 103 a, reguluje de facto niezwykle ważną z punktu widzenia nabycia prawa do emerytury kwestię , jaką jest treść ryzyka emerytalnego. W tym kontekście, jak podkreślił Trybunał Konstytucyjny, jeśli ubezpieczony już raz skutecznie spełnił warunki do przyznania prawa do emerytury , to niedopuszczalne jest - z punktu widzenia zasady ochrony zaufania obywatela do państwa i do stanowionego przez nie prawa – nakazanie mu zastosowania się do nowej treści ryzyka , czyli nakazanie mu ponownego zrealizowania już raz skutecznie zrealizowanego prawa do emerytury.

Podkreślić zatem w tym miejscu należy, że wyrok Trybunału Konstytucyjnego odnosi się jedynie do tych ubezpieczonych, którzy nabyli prawo do emerytury w okresie od 8 stycznia 2009 r. do 30 września 2011 r., czyli w czasie, gdy przepisy ustawy o emeryturach i rentach z FUS umożliwiały nabycie prawa do emerytury oraz kontynuowania dotychczasowego zatrudnienia (bez konieczności rozwiązania stosunku pracy). Tylko ci ubezpieczeni nie musieli dokonywać wyboru między kontynuowaniem zatrudnienia a przejściem na emeryturę. Zmiana tych zasad przez art. 28 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw — tj. przez art. 28 - oznaczała w istocie wprowadzenie nowej treści „ryzyka emerytalnego". Tymczasem zasada zaufania do państwa i prawa, oparta na pewności prawa, powinna być szczególnie zachowywana w przypadku, gdy dotyczy ona decyzji o poważnym znaczeniu życiowym. Im dłuższa jest perspektywa czasowa działań podejmowanych przez jednostkę, tym silniejsza powinna być ochrona zaufania do państwa i stanowionego prawa. Przepis art. 28 w/w ustawy zasadę tą naruszył. Wskazany przepis spowodował, że osoby, które przeszły na emeryturę w okresie, kiedy nie było obowiązku rozwiązania stosunku pracy w celu uzyskania emerytury (czyli od stycznia 2009 r. do końca 2010 r.), musiały mimo to zrezygnować z pracy do końca września 2011 r. Gdyby w momencie przejścia na emeryturę osoby te wiedziały, że muszą przerwać zatrudnienie, to wówczas być może w ogóle nie składałyby wniosków emerytalnych i kontynuowałyby zatrudnienie. Podstawy stosunku ubezpieczeniowego - także w zakresie ubezpieczeń społecznych - powinny się opierać na przeświadczeniu, że po upływie określonego czasu ubezpieczony otrzyma określone świadczenie.

W stosunku do ubezpieczonych objętych rozstrzygnięciem Trybunału należy zatem dokonać rekonstrukcji stanu prawnego , powracając do stanu, jaki obowiązywał zanim do cytowanej wyżej ustawy o emeryturach i rentach z FUS został dodany art. 103a cyt. ustawy . Przed wprowadzeniem tego przepisu nie istniał wymóg rozwiązania stosunku pracy celem realizacji prawa do emerytury. Ustawą z dnia 21 listopada 2008r. o emeryturach kapitałowych uchylony został z dniem 8 stycznia 2009r. ust. 2a art. 103 cyt. ustawy o emeryturach i rentach z FUS (art. 37 pkt 5b cyt ustawy ) Przepis ten stanowił, iż prawo do emerytury ulega zawieszeniu bez względu na wysokość przychodu uzyskiwanego przez emeryta z tytułu zatrudnienia kontynuowanego bez uprzedniego rozwiązania stosunku pracy z pracodawcą , na rzecz którego wykonywał go bezpośrednio przed dniem nabycia prawa do emerytury, ustalonym w decyzji organu rentowego. Od dnia 01 stycznia 2011r. przepis ten ponownie został wprowadzony do ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych jako art. 103a – z mocy art. 6 pkt 2 w zw. z art. 30 cyt. ustawy o zmianie ustawy o finansach publicznych ( ...).

Ubezpieczonym , którzy nabyli prawo do emerytury w okresie od 08 stycznia 2009r. do 31 grudnia 2010r. emerytura była wypłacana , mimo kontynuowania zatrudnienia, ponieważ, jak wskazał Trybunał Konstytucyjny, ryzkiem emerytalnym nie był objęty obowiązek rozwiązania stosunku pracy z każdym pracodawcą na rzecz którego praca była świadczona przed dniem nabycia prawa do emerytury. Mając na uwadze treść przytoczonego wyżej orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego stwierdzić zatem należy, iż ubezpieczony , który należy do grupy osób , które prawo do emerytury nabyły w okresie od 08 stycznia 2009r. do 31 grudnia 2010r., zachował prawo do wypłaty emerytury , zatem decyzja organu rentowego z dnia 23 września 2011r. zawieszająca wypłatę świadczenia emerytalnego ubezpieczonego od dnia 01 października 2011r. nie była prawidłowa , bowiem została oparta na przepisie, który został uznany przez Trybunał Konstytucyjny za niezgodny z zasadą ochrony zaufania obywatela do państwa i stanowionego przez nie prawa wynikającą z art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.

W związku z powyższym , uwzględniając orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego z dnia 13 listopada 2012r. i mając na uwadze jego skutki retroaktywne, które pozwany organ rentowy winien wziąć pod rozwagę przy wydawaniu zaskarżonej decyzji , co pozwoliło sądowi ubezpieczeń społecznych na merytoryczną ocenę zasadności wydanej decyzji w kontekście przywołanego przez ubezpieczonego we wniosku z dnia 07 grudnia 2012r. orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego, sąd zmienił zaskarżoną decyzję w ten sposób, ze zobowiązał pozwany organ rentowy do podjęcia wypłaty należnego ubezpieczonemu świadczenia emerytalnego za okres od dnia 01 października 2011r. do 30 czerwca 2012r. , orzekając na podstawie powołanych wyżej przepisów oraz art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. jak w punkcie I wyroku.

Odnosząc się do żądania wypłaty odsetek jako roszczenia nie zgłoszonego dotychczas przed organem rentowym Sąd mając na uwadze dyspozycję art. 477 ¹⁰ § 2 k.p.c. rozstrzygnął jak w punkcie II wyroku .

SSO Monika Popielińska