Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IV K 2/12

UZASADNIENIE

Wygrane uzyskiwane w ramach gry lub zakładu wzajemnego w Zakładach (...) na terenie Rzeczpospolitej Polskiej mogą zostać, na żądanie osoby wygrywającej, udokumentowane za pomocą wystawionego przez certyfikowanego pracownika tychże Zakładów zaświadczenia o wygranej. Następuje to na podstawie zeskanowanego na te potrzeby kuponu o wygranej oraz dokumentu tożsamości wygrywającego, a następnie wydanie przedmiotowego zaświadczenia odnotowuje się w (...).

Zaświadczenie o wygranej jest drukiem ścisłego zarachowania z oznaczeniem serii i numeru. Oryginał tego dokumentu wydawany jest wnioskodawcy, kopia pozostaje w tak zwanym bloczku, przekazywanym następnie do centrali Zakładów (...). Z. składa na tymże dokumencie własnoręczny podpis.

Do wystawienia przedmiotowego zaświadczenia uprawniony jest pracownik Zakładów (...) po zdaniu stosownego egzaminu w Ministerstwie Finansów i uzyskaniu wymaganego certyfikatu (dowód: wyjaśnienia i zeznania świadka J. P. (1): k. 25, 26, 27, 28, 33, 34, 35, 36, 135/ tom osobowy (...) A/XVII/I, k. od (...) do 4490; wyjaśnienia oskarżonej A. S. (1): k. 14, 15, 16, 17, 32 odwrót/ tom osobowy (...) A/XVIII/I; wyjaśnienia świadka J. D.: k. od 17 do 23, od 46 do 48, od 67 do 72, od 86 do 88, od 100 do 102/ tom osobowy (...) A/VII/I; wyjaśnienia i zeznania świadka K. N.: k. od 19 do 21, od 47 do 48/ tom osobowy (...) A/X/I, k. od (...) do 4010; wyjaśnienia i zeznania świadka Ł. K.: k. od 18 do 21, od 57 do 59, od 62 do 64/ tom osobowy (...) A/XII/I, k. 4514, 4515; protokół oględzin (...) wraz z załącznikami: k. od 607 do 618; protokół oględzin kuponów: k. od 839 do 850, k. od 2068 do 2071; protokół oględzin zaświadczeń: k. od 851 do 875).

W okresie od co najmniej 2002 roku do grudnia 2008 roku na terenie Ł. działała zorganizowana grupa przestępcza, której istotą działalności było, w zamian za uzyskanie określonej opłaty, wystawianie poświadczających nieprawdę zaświadczeń o wygranej uzyskanej przez uczestnika gry lub zakładów wzajemnych z Zakładów (...) celem stworzenia pozoru legalności dochodów grupy ludzi.

Na czele tejże stała jednoczesna jej inicjatorka i organizatorka J. P. (1).

We wrześniu 2000 roku podjęła ona pracę w Zakładach (...) Spółka z o. o. z siedzibą w C. (wtedy pod firmą (...)). W trakcie jej zatrudnienia w punkcie przy ulicy (...) w Ł. zwrócił się do niej o wystawianie poświadczających nieprawdę zaświadczeń o rzekomo uzyskanych przez niego wygranych mężczyzna o imieniu W., co do którego materiał dowodowy wydzielono do osobnego rozpoznania, postępowanie zaś nie uległo prawomocnemu zakończeniu. W tym celu J. P. (1) rozpoczęła proceder zbierania kuponów wygranych, na dowód których uprawniony nie pobrał zaświadczenia, a następnie wystawiała poświadczające nieprawdę zaświadczenie o uzyskaniu takowej przez W..

Z czasem takie zaświadczenia zaczęła również wystawiać na nazwisko mężczyzny J. G. (1).., co do którego postępowanie umorzono z uwagi na jego zgon.

Za jednorazowe wystawienie takiego zaświadczenia J. P. (1) otrzymywała z reguły 6% sumy wygranej, na którą ono opiewało (dowód: wyjaśnienia i zeznania świadka J. P. (1): k. 25, 26, 27, 28, 33, 34, 35, 36, 102, 103, 135/ tom osobowy (...) A/XVII/I, k. od (...) do 4490; wyjaśnienia i zeznania świadka J. C.: k. od 17 do 20, od 46 do 48, od 51 do 52, 58, 61, od 24 do 26, od 68 do 69, 74/ tom osobowy (...) A/IV/I, k. od (...) do (...); wyjaśnienia i zeznania świadka A. D.: k. od 20 do 21, od 27 do 28, 36 verte/ tom osobowy (...) A/VI/I, k. 4630, 4631; wyjaśnienia świadka J. D.: k. od 17 do 23, od 46 do 48, od 7 do 72, od 86 do 88, od 100 do 102/ tom osobowy (...) A/VII/I; wyjaśnienia i zeznania świadka A. K. (1): k. od 10 do 13/ tom osobowy (...) A/IX/I, k. od (...) do (...); wyjaśnienia i zeznania świadka K. N.: k. od 19 do 21, od 47 do 48/ tom osobowy (...) A/X/I, k. od (...) do 4010; wyjaśnienia i zeznania świadka R. P.: k. od 5 do 7/ tom osobowy (...) A/XXII/I, k. 4632, 4633; wyjaśnienia i zeznania świadka K. K. (1): k. od 18 do 19, od 52 do 53/ tom osobowy (...) A/XI/I, k. 4512, 4513; wyjaśnienia i zeznania świadka Ł. K.: k. od 18 do 21, od 57 do 59, od 62 do 64/ tom osobowy (...) A/XII/I, k. 4514, 4515; wyjaśnienia i zeznania świadka S. K. (1): k. od 18 do 21, od 63 do 67/ tom osobowy (...) A/XIII/I, k. od (...) do 4600; wyjaśnienia i zeznania świadka J. P. (2): k. od 18 do 20/ tom osobowy „J. P. (2) A/ XVI/I, k. 4578; wyjaśnienia świadka B. O.: k. od 16 do 20, od 23 do 24, od 50 do 51, od 64 do 65, od 73 do 74/ tom osobowy (...) A/XV/I; wyjaśnienia świadka K. G. (1): k. od 4 do 7, od 16 do 17/ tom osobowy (...) A/VVIII/I; wyjaśnienia i zeznania świadka M. W.: k. od 127 do 128/ tom personalny (...) B/I/I, k. 4581, 4582; wyjaśnienia świadka M. H.: k. od 167 do 170, od 197 do 198/tom osobowy (...) B/VIII/I i od 231 do 232/tom B/VIII/II; wyjaśnienia świadka M. C. (1): k. od 75 do 78, od 151 do 152/ tom osobowy (...) B/XII/I; wyjaśnienia i zeznania świadka M. C. (2): k. od 387 do 389/ tom osobowy (...) B/XII/I, k. 4582, 4583; wyjaśnienia i zeznania świadka R. C.: k. od 166 do 167/ tom osobowy (...) B/XIV/I, k. 4699, 4700, 4701; zapiski: k. od 80 do 89 odwrót ze szczególnym uwzględnieniem k. 80, 81, 88).

Z czasem w proceder ów J. P. (1) zaangażowała kolejnych pracowników Zakładów (...): K. N., A. D., Ł. K., J. D., S. K. (1), K. K. (1), J. C., H. B., a za pośrednictwem tej ostatniej także J. B. (1), ponadto J. P. (2), A. K. (1) oraz S. K. (1), a za jej pośrednictwem A. S. (1), B. O. i K. G. (1).

Zaświadczenia takie zaczęto wystawiać następnie również między innymi na nazwiska zgłaszających się do J. P. (1): R. C., M. C. (2), M. C. (1), P. R., M. H., S. K. i R. S., co do których postępowanie wyłączono do odrębnego rozpoznania, czy M. W..

W telefonie oraz na karcie SIM należących do J. P. (1) ujawniono między innymi kontakty:

(...)

(...)

(...)

K. + (...)

(...)

(...)

(...)

M. K. praca (...)

(...)

(...).

Wśród połączeń wybieranych z jej telefonu ujawniono połączenia z kontaktami:

(...)

(...)

(...).

Wśród połączeń odebranych stwierdzono (...), a wśród nieodebranych (...).

W kalendarzu J. P. (1) ujawniono zapiski między innymi „zamówić kwity” oraz „H. dom (...) ( dowód: wyjaśnienia i zeznania świadka J. P. (1): k. 25, 26, 27, 28, 33, 34, 35, 36, 102, 103, 135/ tom osobowy (...) A/XVII/I, k. od (...) do 4490; wyjaśnienia i zeznania świadka J. B. (1): k. od 15 do 19 i 39/ tom personalny (...) A/II/I, k. od (...) do (...); wyjaśnienia i zeznania świadka J. C.: k. od 17 do 20, od 46 do 48, od 51 do 52, 58, 61, od 24 do 26, od 68 do 69, 74/ tom osobowy (...) A/IV/I, k. od (...) do (...); wyjaśnienia i zeznania świadka R. P.: k. od 5 do 7/ tom osobowy (...) A/XXII/I, k. 4632, 4633; wyjaśnienia i zeznania świadka A. D.: k. od 20 do 21, od 27 do 28, 36 verte/ tom osobowy (...) A/VI/I, k. 4630, 4631; wyjaśnienia świadka J. D.: k. od 17 do 23, od 46 do 48, od 7 do 72, od 86 do 88, od 100 do 102/ tom osobowy (...) A/VII/I; wyjaśnienia i zeznania świadka A. K. (1): k. od 10 do 13/ tom osobowy (...) A/IX/I, k. od (...) do (...); wyjaśnienia i zeznania świadka K. N.: k. od 19 do 21, od 47 do 48/ tom osobowy (...) A/X/I, k. od (...) do 4010; wyjaśnienia i zeznania świadka K. K. (1): k. od 18 do 19, od 52 do 53/ tom osobowy (...) A/XI/I, k. 4512, 4513; wyjaśnienia i zeznania świadka Ł. K.: k. od 18 do 21, od 57 do 59, od 62 do 64/ tom osobowy (...) A/XII/I, k. 4514, 4515; wyjaśnienia i zeznania świadka S. K. (1): k. od 18 do 21, od 63 do 67/ tom osobowy (...) A/XIII/I, k. od (...) do 4600; wyjaśnienia i zeznania świadka J. P. (2): k. od 18 do 20/ tom osobowy „J. P. (2) A/ XVI/I, k. 4578; wyjaśnienia świadka B. O.: k. od 16 do 20, od 23 do 24, od 50 do 51, od 64 do 65, od 73 do 74/ tom osobowy (...) A/XV/I; wyjaśnienia świadka K. G. (1): k. od 4 do 7, od 16 do 17/ tom osobowy (...) A/VVIII/I; wyjaśnienia i zeznania świadka M. W.: k. od 127 do 128/ tom personalny (...) B/I/I, k. 4581, 4582; wyjaśnienia świadka M. H.: k. od 167 do 170, od 197 do 198/tom osobowy (...) B/VIII/I i od 231 do 232/tom B/VIII/II; wyjaśnienia świadka M. C. (1): k. od 75 do 78, od 151 do 152/ tom osobowy (...) B/XII/I; wyjaśnienia i zeznania świadka M. C. (2): k. od 387 do 389/ tom osobowy (...) B/XII/I, k. 4582, 4583; wyjaśnienia świadka P. R.: k. od 71 do 73 i od 15 do 157/ tom B/XI/I; wyjaśnienia i zeznania świadka R. C.: k. od 166 do 167/ tom osobowy (...) B/XIV/I, k. 4699, 4700, 4701; zapiski: k. od 80 do 89 odwrót ze szczególnym uwzględnieniem k. 80, 81, 88; raport badania telefonu oraz protokół oględzin kart SIM: k. od 46 do 63/ tom osobowy (...) A/XVII/I; protokół oględzin telefonu H. B.: k. od 24 do 26/ tom osobowy (...) A/III/I; kserokopia zapisków: k. od 80 do 89 odwrót/ tom osobowy (...) A/XVII/I).

J. P. (1) od wskazanej powyżej grupy odbiorców poświadczających nieprawdę zaświadczeń zbierała zamówienia na nie, a następnie polecała ich sporządzenie grupie wystawców wywodzących się z pracowników Zakładów (...) (dawniej (...) sp. z o. o.) oraz (...).

W tym celu pracownicy ci gromadzili kupony wygranych, dla których nie wnioskowano o wydanie zaświadczenia (co było powszechne), a następnie wystawiali zaświadczenie o wygranej na przekazane przez J. P. (1) dane osobowe. J. P. (1) przekazywała tak uzyskane zaświadczenia zleceniodawcom ( dowód: wyjaśnienia i zeznania świadka J. P. (1): k. 25, 26, 27, 28, 33, 34, 35, 36, 102, 103, 135/ tom osobowy (...) A/XVII/I, k. od (...) do 4490; wyjaśnienia i zeznania świadka J. C.: k. od 17 do 20, od 46 do 48, od 51 do 52, 58, 61, od 24 do 26, od 68 do 69, 74/ tom osobowy (...) A/IV/I, k. od (...) do (...); wyjaśnienia i zeznania świadka A. D.: k. od 20 do 21, od 27 do 28, 36 verte/ tom osobowy (...) A/VI/I, k. 4630, 4631; wyjaśnienia i zeznania świadka R. P.: k. od 5 do 7/ tom osobowy (...) A/XXII/I, k. 4632, 4633; wyjaśnienia i zeznania świadka J. B. (1): k. od 15 do 19 i 39/ tom personalny (...) A/II/I, k. od (...) do (...); wyjaśnienia świadka J. D.: k. od 17 do 23, od 46 do 48, od 7 do 72, od 86 do 88, od 100 do 102/ tom osobowy (...) A/VII/I; wyjaśnienia i zeznania świadka A. K. (1): k. od 10 do 13/ tom osobowy (...) A/IX/I, k. od (...) do (...); wyjaśnienia i zeznania świadka K. N.: k. od 19 do 21, od 47 do 48/ tom osobowy (...) A/X/I, k. od (...) do 4010; wyjaśnienia i zeznania świadka K. K. (1): k. od 18 do 19, od 52 do 53/ tom osobowy (...) A/XI/I, k. 4512, 4513; wyjaśnienia i zeznania świadka Ł. K.: k. od 18 do 21, od 57 do 59, od 62 do 64/ tom osobowy (...) A/XII/I, k. 4514, 4515; wyjaśnienia i zeznania świadka S. K. (1): k. od 18 do 21, od 63 do 67/ tom osobowy (...) A/XIII/I, k. od (...) do 4600; wyjaśnienia i zeznania świadka J. P. (2): k. od 18 do 20/ tom osobowy „J. P. (2) A/ XVI/I, k. 4578; wyjaśnienia świadka B. O.: k. od 16 do 20, od 23 do 24, od 50 do 51, od 64 do 65, od 73 do 74/ tom osobowy (...) A/XV/I; wyjaśnienia świadka K. G. (1): k. od 4 do 7, od 16 do 17/ tom osobowy (...) A/VVIII/I; wyjaśnienia i zeznania świadka M. W.: k. od 127 do 128/ tom personalny (...) B/I/I, k. 4581, 4582; wyjaśnienia świadka M. H.: k. od 167 do 170, od 197 do 198/tom osobowy (...) B/VIII/I i od 231 do 231/tom B/VIII/II; wyjaśnienia świadka M. C. (1): k. od 75 do 78, od 151 do 152/ tom osobowy (...) B/XII/I; wyjaśnienia świadka J. S. (1): k. od 18 do 20, od 49 do 51, od 81 do 82/ tom osobowy (...) A/XIX/I; wyjaśnienia i zeznania świadka M. C. (2): k. od 387 do 389/ tom osobowy (...) B/XII/I, k. 4582, 4583; wyjaśnienia i zeznania świadka R. C.: k. od 166 do 167/ tom osobowy (...) B/XIV/I, k. 4699, 4700, 4701; raport badania telefonu oraz protokół oględzin kart SIM: k. od 46 do 63/ tom osobowy (...) A/XVII/I; protokół oględzin telefonu H. B.: k. od 24 do 26/ tom osobowy (...) A/III/I; kserokopia zapisków: k. od 80 do 89 odwrót/ tom osobowy (...) A/XVII/I).

Z czasem zdarzało się, iż do wystawienia tego rodzaju zaświadczeń dochodziło również przez pracowników Zakładów (...), którzy nie mieli bezpośredniego kontaktu z J. P. (1). Odbywało się to za pośrednictwem innych pracowników poszczególnych punktów, którzy utrzymywali z kobietą bezpośrednie stosunki. Przykładem takiego stanu rzeczy było wystawienie zaświadczeń przez J. B. (1) za namową i pośrednictwem H. B. oraz przez A. S. (1) za namową S. K. (1) (dowód: wyjaśnienia i zeznania świadka S. K. (1): k. od 18 do 21, od 63 do 67/ tom osobowy (...) A/XIII/I, k. od (...) do 4600; wyjaśnienia świadka J. D.: k. od 17 do 23, od 46 do 48, od 7 do 72, od 86 do 88, od 100 do 102/ tom osobowy (...) A/VII/I; wyjaśnienia świadka B. O.: k. od 16 do 20, od 23 do 24, od 50 do 51, od 64 do 65, od 73 do 74/ tom osobowy (...) A/XV/I; wyjaśnienia i zeznania świadka R. P.: k. od 5 do 7/ tom osobowy (...) A/XXII/I, k. 4632, 4633; wyjaśnienia świadka K. G. (1): k. od 4 do 7, od 16 do 17/ tom osobowy (...) A/VVIII/I; wyjaśnienia i zeznania świadka M. W.: k. od 127 do 128/ tom personalny (...) B/I/I, k. 4581, 4582; wyjaśnienia i zeznania świadka R. C.: k. od 166 do 167/ tom osobowy (...) B/XIV/I, k. 4699, 4700, 4701; raport telefonu i kart SIM: k. od 36 do 58/ tom osobowy (...) A/XVII/I).

Zwyczajowo system rozliczeń grupy zakładał:

a/ uzyskiwanie przez J. P. (1) kwoty 6% sumy wygranej w przypadku, gdy wystawiała ona zaświadczenie osobiście,

b/ uzyskiwanie przez J. P. (1) kwoty 2% sumy wygranej, zaś 4% tejże przez wystawcę zaświadczenia, utrzymującego bezpośredni z nią kontakt,

c/ uzyskiwania przez J. P. (1) kwoty 2 % sumy wygranej, kwoty 2% tejże przez pośrednika mającego z nią bezpośredni kontakt i 2% tej kwoty przez faktycznego wystawcę zaświadczenia, a zatem pomiędzy faktycznym wystawcą a pośrednikiem dochodziło do podziału dochodu w stosunku 50%:50%.

Zdarzało się jednakże niejednokrotnie, iż wydający zaświadczenie nie otrzymywał za to żadnego wynagrodzenia ( dowód: wyjaśnienia i zeznania świadka J. P. (1): k. 25, 2, 27, 28, 33, 34, 35, 36, 102, 103, 135/ tom osobowy (...) A/XVII/I, k. od (...) do 4490; wyjaśnienia i zeznania świadka A. K. (1): k. od 10 do 13/ tom osobowy (...) A/IX/I, k. od (...) do (...); wyjaśnienia i zeznania świadka J. P. (2): k. od 18 do 20/ tom osobowy „J. P. (2) A/ XVI/I, k. 4578; wyjaśnienia i zeznania świadka J. B. (1): k. od 15 do 19 i 39/ tom personalny (...) A/II/I, k. od (...) do (...); wyjaśnienia świadka J. D.: k. od 17 do 23, od 46 do 48, od 7 do 72, od 86 do 88, od 100 do 102/ tom osobowy (...) A/VII/I; wyjaśnienia i zeznania świadka K. N.: k. od 19 do 21, od 47 do 48/ tom osobowy (...) A/X/I, k. od (...) do 4010; wyjaśnienia i zeznania świadka R. P.: k. od 5 do 7/ tom osobowy (...) A/XXII/I, k. 4632, 4633; wyjaśnienia i zeznania świadka Ł. K.: k. od 18 do 21, od 57 do 59, od 62 do 64/ tom osobowy (...) A/XII/I, k. 4514, 4515; wyjaśnienia i zeznania świadka S. K. (1): k. od 18 do 21, od 63 do 67/ tom osobowy (...) A/XIII/I, k. od (...) do 4600; wyjaśnienia świadka B. O.: k. od 16 do 20, od 23 do 24, od 50 do 51, od 64 do 65, od 73 do 74/ tom osobowy (...) A/XV/I; wyjaśnienia świadka K. G. (1): k. od 4 do 7, od 16 do 17/ tom osobowy (...) A/VVIII/I).

H. B. była zatrudniona w (...) spółce z o. o. (obecnie Zakłady (...)) w okresie od 2002 do 2007 roku w punktach przy ulicy (...) i ulicy (...) w Ł. w charakterze kasjera. W pierwszym z tych punktów okresowo była zatrudniona wraz ze swą cioteczną siostrą J. B. (1).

Obie zdały stosowny egzamin w Ministerstwie Finansów, w wyniku którego otrzymały certyfikat, stając się osobami uprawnionymi do przyjmowania zakładów oraz wystawiania zaświadczeń o wygranych w grach i zakładach wzajemnych.

W okresie od miesiąca maja 2003 roku do miesiąca września 2003 roku H. B. nakłoniła J. B. (1) do wystawienia poświadczających nieprawdę zaświadczeń o wygranych na przekazane przez nią J. B. (1) na luźnych karteczkach dane osobowe S. K., R. C. i R. S.

Były to zaświadczenia:

I. dla S. K.:

1/ nr (...) z dnia 7 maja 2003 roku na kwotę 861, 10 złotych,

2/ nr (...) z dnia 9 maja 2003 roku na kwotę 287, 30 złotych,

3/ nr (...) z dnia 11 maja 2003 roku na kwotę 357, 05 złotych,

4/ nr (...) z dnia 13 maja 2003 roku na kwotę 1047, 80 złotych,

5/ nr (...) z dnia 16 maja 2003 roku na kwotę 1002, 95 złotych,

6/ nr (...) z dnia 17 maja 2003 roku na kwotę 925, 40 złotych,

7/ nr (...) z dnia 20 maja 2003 roku na kwotę 273, 70 złotych;

II. dla R. C.:

1/ nr (...) z dnia 19 kwietnia 2003 roku na kwotę 1 166, 80 złotych,

2/ nr (...) z dnia 23 kwietnia 2003 roku na kwotę 892, 80 złotych,

3/ nr (...) z dnia 25 kwietnia 2003 roku na kwotę 1 489, 45 złotych,

4/ nr (...) z dnia 29 kwietnia 2003 roku na kwotę 742, 25 złotych,

5/ nr (...) z dnia 30 kwietnia 2003 roku na kwotę 604, 80 złotych,

6/ nr (...) z dnia 5 maja 2003 roku na kwotę 510, 30 złotych,

7/ nr (...) z dnia 11 lipca 2003 roku na kwotę 639, 00 złotych,

8/ nr (...) z dnia 26 lipca 2003 roku na kwotę 241, 20 złotych,

9/ nr (...) z dnia 28 lipca 2003 roku na kwotę 168, 85 złotych,

10/ nr (...) z dnia 30 lipca 2003 roku na kwotę 149, 40 złotych,

11/ nr (...) z dnia 2 sierpnia 2003 roku na kwotę 760, 45 złotych,

12/ nr (...) z dnia 3 sierpnia 2003 roku na kwotę 2 590, 00 złotych,

13/ nr (...) z dnia 4 sierpnia 2003 roku na kwotę 226, 80 złotych,

14/ nr (...) z dnia 7 sierpnia 2003 roku na kwotę 800, 10 złotych,

15/ nr (...) z dnia 9 sierpnia 2003 roku na kwotę 186, 50 złotych,

16/ nr (...) z dnia 13 sierpnia 2003 roku na kwotę 365, 00 złotych,

17/ nr (...) z dnia 15 sierpnia 2003 roku na kwotę 1 240, 65 złotych,

18/ nr (...) z dnia 20 sierpnia 2003 roku na kwotę 610 złotych,

19/ nr (...) z dnia 22 sierpnia 2003 roku na kwotę 304, 65 złotych,

20/ nr (...) z dnia 23 sierpnia 2003 roku na kwotę 365 złotych,

21/ nr (...) z dnia 25 sierpnia 2003 roku na kwotę 323, 10 złotych,

22/ nr (...) z dnia 27 sierpnia 2003 roku na kwotę 113, 15 złotych,

23/ nr (...) z dnia 2 września 2003 roku na kwotę 582, 35 złotych,

24/ nr (...) z dnia 4 września 2003 roku na kwotę 1 184, 95 złotych,

25/ nr (...) z dnia 6 września 2003 roku na kwotę 2 113, 40 złotych,

26/ nr (...) z dnia 7 września 2003 roku na kwotę 300, 60 złotych oraz

III. na R. S.:

1/ nr (...) z dnia 3 marca 2003 roku na kwotę 1 478, 23 złotych,

2/ nr (...) z dnia 5 marca 2003 roku na kwotę 834, 30 złotych,

3/ nr (...) z dnia 8 marca 2003 roku na kwotę 1 279, 55 złotych,

4/ nr (...) z dnia 10 marca 2003 roku na kwotę 1 783, 95 złotych,

5/ nr (...) z dnia 14 marca 2003 roku na kwotę 1 160, 55 złotych,

6/ nr (...) z dnia 17 marca 2003 roku na kwotę 899, 15 złotych,

7/ nr (...) z dnia 2 kwietnia 2003 roku na kwotę 1 079, 45 złotych,

8/ nr (...) z dnia 4 kwietnia 2003 roku na kwotę 934, 70 złotych,

9/ nr (...) z dnia 6 kwietnia 2003 roku na kwotę 1 482, 90 złotych,

10/ nr (...) z dnia 8 kwietnia 2003 roku na kwotę 1 244, 70 złotych,

11/ nr (...) z dnia 10 kwietnia 2003 roku na kwotę 392, 40 złotych,

12/ nr (...) z dnia 3 czerwca 2003 roku na kwotę 940, 85 złotych,

13/ nr (...) z dnia 5 czerwca 2003 roku na kwotę 113, 55 złotych,

14/ nr (...) z dnia 6 czerwca 2003 roku na kwotę 358, 20 złotych,

15/ nr (...) z dnia 12 czerwca 2003 roku na kwotę 457, 90 złotych,

16/ nr (...) z dnia 17 czerwca 2003 roku na kwotę 550, 80 złotych,

17/ nr (...) z dnia 24 czerwca 2003 roku na kwotę 499, 40 złotych,

18/ nr (...) z dnia 28 czerwca 2003 roku na kwotę 1 282, 50 złotych,

19/ nr (...) z dnia 5 lipca 2003 roku na kwotę 133, 10 złotych,

20/ nr (...) z dnia 8 lipca 2003 roku na kwotę 264, 75 złotych,

21/ nr (...) z dnia 9 lipca 2003 roku na kwotę 594, 35 złotych.

Zapotrzebowanie na te zaświadczenia oraz potrzebne do nich dane, zgodnie ze schematem działania grupy, zbierała i przekazywała J. P. (1). Ona też przekazywała sporządzone zaświadczenia bezpośrednio odbiorcom.

J. B. (1) nigdy nie miała bezpośredniego kontaktu z J. P. (1). J. P. (1) nie odbierała od niej przedmiotowych zaświadczeń. J. B. (1) zostawiała je w punkcie, w którym pracowała z H. B. w sejfie.

H. B. własnoręcznie wypełniła i podpisała zaświadczenia na nazwisko R. C.:

1/ nr (...) z dnia 27 lipca 2006 roku na kwotę 1 209, 60 złotych;

2/ nr (...) z dnia 1 sierpnia 2006 roku na kwotę 1 426, 85 złotych;

3/ nr (...) z dnia 1 października 2006 roku na kwotę 2 913, 55 złotych.

Tak sporządzone zaświadczenia zostały, zgodnie z utartą praktyką, przekazane bezpośrednio J. P. (1), która przekazała je odbiorcy.

R. C., R. S. i S. K. nie odnieśli przedmiotowych wygranych, zaś zaświadczenia te otrzymali od J. P. (1).

Za samodzielnie wystawione zaświadczenie H. B. otrzymała 4% sumy widniejącej na zaświadczeniu, J. P. (1) zaś 2% tejże.

Za zaświadczenia wystawione przez J. B. (1) ta czasami otrzymywała 50 złotych.

Zaświadczenia te miały służyć nadaniu pozorów legalności trudnych do wykazania dochodów.

J. B. (1), mimo nawet braku bezpośredniego kontaktu z J. P. (1), wiedziała o procederze wystawiania poświadczających nieprawdę zaświadczeń, było to bowiem przedmiotem rozmów pomiędzy pracownikami Zakładów (...), mówiło się o tym.

H. B. i J. P. (1) znały się. Przez pewien czas pracowały wspólnie w jednym i tym samym punkcie Zakładów (...).

W telefonie oraz na karcie SIM należących do J. P. (1) ujawniono między innymi kontakt (...).

W telefonie H. B. o numerze abonenckim 509 72 40 15 odnotowano istnienie kontaktu (...) ( dowód: wyjaśnienia oskarżonej H. B.: k. 17, 18, 19 akt osobowych (...) A/III/I; wyjaśnienia i zeznania świadka J. P. (1): k. 25, 26, 27, 28, 33, 34, 35, 36, 102, 103, 135/ tom osobowy (...) A/XVII/I, k. od (...) do 4490; wyjaśnienia i zeznania świadka J. C.: k. od 17 do 20, od 46 do 48, od 51 do 52, 58, 61, od 24 do 26, od 68 do 69, 74/ tom osobowy (...) A/IV/I, k. od (...) do (...); wyjaśnienia i zeznania świadka A. D.: k. od 20 do 21, od 27 do 28, 36 verte/ tom osobowy (...) A/VI/I, k. 4630, 4631; wyjaśnienia i zeznania świadka R. P.: k. od 5 do 7/ tom osobowy (...) A/XXII/I, k. 4632, 4633; wyjaśnienia i zeznania świadka J. B. (1): k. od 15 do 19 i 39/ tom personalny (...) A/II/I, k. od (...) do (...); wyjaśnienia świadka J. D.: k. od 17 do 23, od 46 do 48, od 7 do 72, od 86 do 88, od 100 do 102/ tom osobowy (...) A/VII/I; wyjaśnienia i zeznania świadka A. K. (1): k. od 10 do 13/ tom osobowy (...) A/IX/I, k. od (...) do (...); wyjaśnienia i zeznania świadka K. N.: k. od 19 do 21, od 47 do 48/ tom osobowy (...) A/X/I, k. od (...) do 4010; wyjaśnienia i zeznania świadka K. K. (1): k. od 18 do 19, od 52 do 53/ tom osobowy (...) A/XI/I, k. 4512, 4513; wyjaśnienia i zeznania świadka Ł. K.: k. od 18 do 21, od 57 do 59, od 62 do 64/ tom osobowy (...) A/XII/I, k. 4514, 4515; wyjaśnienia i zeznania świadka S. K. (1): k. od 18 do 21, od 63 do 67/ tom osobowy (...) A/XIII/I, k. od (...) do 4600; wyjaśnienia i zeznania świadka M. W.: k. od 127 do 128/ tom personalny (...) B/I/I, k. 4581, 4582; wyjaśnienia świadka M. H.: k. od 167 do 170, od 197 do 198/tom osobowy (...) B/VIII/I i od 231 do 231/tom B/VIII/II; wyjaśnienia świadka M. C. (1): k. od 75 do 78, od 151 do 152/ tom osobowy (...) B/XII/I; wyjaśnienia i zeznania świadka M. C. (2): k. od 387 do 389/ tom osobowy (...) B/XII/I, k. 4582, 4583; wyjaśnienia i zeznania świadka R. C.: k. od 166 do 167/ tom osobowy (...) B/XIV/I, k. 4699, 4700, 4701; raport badania telefonu oraz protokół oględzin kart SIM: k. od 46 do 63/ tom osobowy (...) A/XVII/I; protokół oględzin telefonu H. B.: k. od 24 do 26/ tom osobowy (...) A/III/I ).

Przesłuchana w charakterze podejrzanej, a następnie oskarżonej H. B. nie przyznała się do popełnienia zarzucanych jej czynów.

Złożyła w sprawie wyjaśnienia, w których zanegowała zarówno wiedzę na temat istnienia, jak i swój udział w grupie zorganizowanej. Zaprzeczyła też temu, aby wiedziała w ogóle o procederze wystawiania poświadczających nieprawdę zaświadczeń.

Przyznała natomiast jednocześnie, iż wystawiła własnoręcznie zaświadczenia:

1/ nr (...) z dnia 27 lipca 2006 roku na kwotę 1 209, 60 złotych;

2/ nr (...) z dnia 1 sierpnia 2006 roku na kwotę 1 426, 85 złotych;

3/ nr (...) z dnia 1 października 2006 roku na kwotę 2 913, 55 złotych na nazwisko R. C..

Przyznała nadto, że znała J. P. (1), zaś okresowo jej współpracownicą była jej cioteczna siostra J. B. (1).

H. B. nie była uprzednio karana ( dowód: wyjaśnienia oskarżonej H. B.: k. 17, 18, 19 akt osobowych (...) A/III/I, k. 4476, 4477, 4478, 4479, 4480; dane o karalności: k. 30, 38 akt osobowych (...) A/III/I; k. 5028 ).

A. S. (1) była zatrudniona w (...) Spółce z o. o. w okresie od kwietnia 2005 roku do wiosny 2007 roku, początkowo w punkcie przy Alei (...), następnie na ulicy (...), przy Placu (...) w Ł..

Po zdaniu egzaminu w Ministerstwie Finansów i uzyskaniu w tej drodze stosownego certyfikatu nabyła ona uprawnienia do przyjmowania zakładów i wystawiania zaświadczeń o wygranych.

Jej przełożoną w punkcie umiejscowionym przy Placu (...) była S. K. (1), zaś współpracownikiem B. O. ( dowód: wyjaśnienia oskarżonej A. S. (1): k. 14, 15, 16, 17/ tom osobowy (...) A/XVIII/I ).

S. K. (1) od ówczesnego konkubenta J. D. oraz Ł. K. powzięła wiedzę o możliwości zdobycia dodatkowych dochodów w zamian za wystawianie poświadczających nieprawdę zaświadczeń o wygranych i postanowiła włączyć się w ów proceder, organizowany i koordynowany przez J. P. (1).

Współudział w nim zaproponowała swoim współpracownicom z punktu przy ulicy (...) oraz pracownicy innego punktu K. G. (1). Osoby te gromadziły kupony wygranych, co do których nie wystąpiono o wydanie zaświadczenia i informowały o tym S. K. (1), ta zaś powiadamiała J. P. (1). Po otrzymaniu telefonicznie, bądź „smsem” danych osobowych S. K. (1) wystawiała osobiście lub zlecała współpracownicom wystawienie zaświadczenia. W przypadku osobistego wystawienia zaświadczenia otrzymywała 4% sumy wygranej, na wypadek wystawienia zaświadczenia przez współpracownicę dochód ów pomiędzy nią a siebie rozdzielała na pół (po 2 %).

Na czas jej urlopu bezpośredni kontakt z J. P. (1) utrzymywała B. O..

A. S. (1) za namową S. K. (1) podpisała poświadczające nieprawdę zaświadczenia o wygranych:

a/ z dnia 11 września 2006 roku o numerze (...) na kwotę 5 210 złotych i 70 groszy na nazwisko R. C.,

b/ z dnia 18 października 2006 roku o numerze (...) na kwotę 3 532 złotych i 40 groszy na nazwisko M. W.,

c/ z dnia 18 października 2006 roku o numerze (...) na kwotę 2 726 złotych i 10 groszy na nazwisko M. W..

Pismo ręczne tekstowe na przedmiotowych zaświadczeniach pochodzi do S. K. (1). Podpisy o treści (...) w pozycji „podpis pracownika upoważnionego przez organ zarządzający” wyszły spod ręki A. S. (1).

M. W. i R. C. w istocie wskazanych w treści zaświadczeń wygranych nie odnieśli, zaś przedmiotowe dokumenty otrzymali od J. P. (1) po podaniu jej swoich danych personalnych.

Zaświadczenia te miały im służyć do nadania pozoru legalności odpowiednio potencjalnym dochodom uzyskanym z pracy za granicą i dochodów z handlu na rynku.

Po wpływem namów S. K. (1) poświadczające nieprawdę zaświadczenia wystawiły również B. O. i K. G. (1) (dowód: wyjaśnienia oskarżonej A. S. (1): k. 14, 15, 16, 17/ tom osobowy (...) A/XVIII/I; wyjaśnienia świadka J. D.: k. od 17 do 23, od 46 do 48, od 7 do 72, od 86 do 88, od 100 do 102/ tom osobowy (...) A/VII/I; wyjaśnienia i zeznania świadka S. K. (1): k. od 18 do 21, od 63 do 67/ tom osobowy (...) A/XIII/I, k. od (...) do 4600; wyjaśnienia świadka B. O.: k. od 16 do 20, od 23 do 24, od 50 do 51, od 64 do 65, od 73 do 74/ tom osobowy (...) A/XV/I; wyjaśnienia świadka K. G. (1): k. od 4 do 7, od 16 do 17/ tom osobowy (...) A/VVIII/I; wyjaśnienia i zeznania świadka M. W.: k. od 127 do 128/ tom personalny (...) B/I/I, k. 4581, 4582; wyjaśnienia i zeznania świadka R. C.: k. od 166 do 167/ tom osobowy (...) B/XIV/I, k. 4699, 4700, 4701; opinia biegłego z zakresu badania pisma ręcznego: k. od (...) do (...)).

A. S. (1) ma brzydki charakter pisma. Z uwagi na dbałość o estetykę i czytelność dokumentów wpisy w (...) zazwyczaj czyniła S. K. (1).

A. S. (1) i S. K. (1) poróżniły się z początkiem 2007 roku na tle osobistym.

A. S. (1) nie była uprzednio karana.

Przesłuchana w charakterze podejrzanej, a następnie oskarżonej A. S. (1) nie przyznała się do popełnienia zarzucanych jej czynów.

Początkowo wykluczyła kategorycznie możliwość wystawienia przez siebie zaświadczeń o wygranej pod nieobecność osób faktycznie uzyskujących takową. Po okazaniu zakwestionowanych zaświadczeń przyznała, iż widnieje na nich jej podpis.

Przed Sądem zaczęła kwestionować i tą okoliczność. Po uzyskaniu opinii z zakresu badania pisma ręcznego zasugerowała, iż zaświadczenia mogły zostać jej podstępnie podsunięte do podpisu.

Utrzymywała, że obciążające ją wyjaśnienia i zeznania S. K. (1) wywodzą się z zaistniałego pomiędzy kobietami konfliktu (dowód: wyjaśnienia oskarżonej A. S. (1): k. 14, 15, 16, 17/ tom osobowy (...) A/XVIII/I, k. od 4480 do (...); dane o karalności: k. 29, 32 odwrót, 48/ tom osobowy (...) A/XVIII/I, k. 4647, 4665, 4765; wyjaśnienia i zeznania świadka S. K. (1): k. od 18 do 21, od 63 do 67/ tom osobowy (...) A/XIII/I, k. od (...) do 4600 ).

A. S. (1) nie zdradza objawów choroby psychicznej, ani cech upośledzenia umysłowego. Rozpoznano u niej przebytą reakcję lękowo depresyjną. W czasie dokonywania przypisanych jej czynów miała zachowaną zdolność do rozpoznania ich znaczenia i pokierowania swym postępowaniem. Może ona brać udział w postępowaniu karnym oraz podjąć samodzielną i rozsądną obronę ( dowód: opinia sądowo psychiatryczna: k. od 51 do 54/tom osobowy (...) A/XVIII/I ).

Sąd powyższy stan faktyczny ustalił na podstawie powołanych dowodów, uznając je za wiarygodne.

W zakresie ustaleń odnoszących się do praktycznego mechanizmu dokumentowania wygranych uzyskanych z tytułu gier i zakładów wzajemnych w pierwszej kolejności oparto się na opisujących je wyjaśnieniach i zeznaniach pracowników Zakładów (...), szczególnie świadków J. P. (1), J. D., K. N., Ł. K., jak również wiarygodnych w tej mierze wyjaśnieniach A. S. (1).

Osoby te w zgodzie ze sobą opisały proces wystawiania, na żądanie osoby uprawnionej, zaświadczenia o wygranej. Upoważniony do tego jest pracownik Zakładu (...), który zdał stosowny egzamin w Ministerstwie Finansów. Czynności tej towarzyszy zeskanowanie kuponu wygranej oraz odnotowanie jej faktu w specjalnym rejestrze. Następuje to po okazaniu dokumentu tożsamości przez wygrywającego, który dodatkowo składa na dokumencie swój podpis.

Wyjaśnienia i zeznania świadków oraz wyjaśnienia oskarżonej A. S. (1), a po części i wyjaśnienia oskarżonej H. B. w powyższym zakresie korespondują ze sobą oraz wzajemnie się uzupełniają, a dodatkowo znajdują poświadczenie w zapisach załączonych do akt dokumentów, zbadanych w ramach oględzin, w tym (...), kuponów i zaświadczeń.

W zakresie istnienia i mechanizmów działania w okresie od co najmniej 2002 do grudnia 2008 roku na terenie Ł. grupy zorganizowanej, specjalizującej się obrotem poświadczających nieprawdę zaświadczeń o wygranych, oparto się przede wszystkim na wyjaśnieniach i zeznaniach J. P. (1), J. C., A. D., J. D., A. K. (1), K. N., K. K. (1), Ł. K., J. S. (1), S. K. (1), J. P. (2), P. R., R. P., J. B. (1), wyjaśnieniach B. O. z postępowania przygotowawczego, wyjaśnieniach K. G. (1), wyjaśnieniach i zeznaniach M. W., M. H., M. C. (1), M. C. (2) i R. C..

Wyszczególnieni świadkowie wywodzą się zarówno z kręgów pracowników Zakładów (...) (J. P. (1), J. C., A. D., J. D., A. K. (1), K. N., K. K. (1), Ł. K., S. K. (1), J. P. (2), J. S. (1), B. O., K. G. (1)), jak i odbiorców poświadczających nieprawdę zaświadczeń (M. W., M. H., M. C. (1), M. C. (2) i R. C.). R. P. w działalność tejże grupy zaangażował się w związku z faktem połączenia związkiem małżeńskim z J. P. (1).

Świadkowie ci przyznali się do udziału w zorganizowanej grupie przestępczej (z tym zastrzeżeniem, iż B. O. i R. P. na późniejszym etapie postępowania, zaś J. S. (1) i A. K. (1) oznajmiły odpowiednio, iż mogło dojść/ dochodziło do wydania przez nie nierzetelnych zaświadczeń, jednakże nie uzyskały z tego tytułu żadnej korzyści majątkowej).

Pracownicy Zakładów (...) ze zróżnicowaną obszernością oraz szczegółowością opisywali przedmiot i mechanizmy działania grupy, jej strukturę, czy sposób rozliczeń.

Na umiejętność mniej lub bardziej wyczerpującego ich zrelacjonowania, poza oczywiście zindywidualizowaną chęcią współpracy z organami ścigania, zasadniczy wpływ miał także zakres posiadanej w tej mierze wiedzy, uzależnionej od umiejscowienia w hierarchii oraz roli pełnionej w grupie. Stąd też w sposób oczywisty najpełniejsza relacja pochodziła od faktycznej organizatorki analizowanego procederu J. P. (1) oraz od działających w grupie na dużą skalę, bezpośrednio kontaktujących się z J. P. (1) jej członków, na przykład w osobach J. D., K. N., S. K. (1), czy Ł. K., najbardziej poślednia zaś od zajmujących najniższy w niej szczebel, nie utrzymujących bezpośrednich kontaktów z J. P. (1), dla przykładu J. S. (1), czy J. P. (2).

Nieco inny, ze zrozumiałych powodów, zakres wiedzy przypadł udziałem odbiorcom poświadczających nieprawdę zaświadczeń, którzy posiadali, rzecz jasna, informacje co do faktów i celu ich uzyskiwania, nieco mniejsze jednak w zakresie aspektu technicznego ich wytwarzania.

Analiza całości wyjaśnień i zeznań tychże świadków oraz świadka R. P. nakazuje sformułowanie wniosku, iż relacje te są ze sobą zasadniczo spójne, wzajemnie się dopełniające i logiczne. Pozwalają one nadto w sposób bardzo precyzyjny na odtworzenie sposobu działania grupy, jej organizacji i składu osobowego, hierarchii, czy zasad rozliczeń.

Zaczynem grupy było zwietrzenie przez J. P. (1) możliwości zarobienia na poświadczających nieprawdę zaświadczeniach o wygranej, bowiem w jej otoczeniu pojawiły się osoby zainteresowane takowymi w celu nadania pozorności legalności uzyskiwanych dochodów. J. P. (1) przystąpiła do organizacji i sukcesywnego poszerzania struktur grupy, w ramach której pełniła rolę głównego koordynatora działalności, zbierającego zamówienia, wydającego polecenia wystawienia zaświadczeń i przekazującego ich odbiorcom.

Nieco niższy szczebel grupy stanowili pracownicy Zakładów (...) wystawiający zaświadczenia, pozostający w bezpośrednim kontakcie z J. P. (1) (na przykład K. N., J. D., Ł. K., S. K. (1), H. B., czy J. C.).

Niejako najniższy szczebel zajmowali wystawcy zaświadczeń nie mający bezpośredniego kontaktu z J. P. (1) (na przykład J. B. (1), J. S. (1), czy A. S. (1)).

Osobną podgrupę natomiast stanowiły osoby zainteresowane uzyskaniem zaświadczenia.

Należy przy tym podkreślić, iż tak przedstawiony schemat grupy idealnie odzwierciedla specyfika przyjętych w jej ramach zasad rozliczeń. J. P. (1) oto bowiem za samodzielnie wystawione zaświadczenie otrzymywała kwotę odpowiadającą sześciu procentom kwoty wygranej, w pozostałych przypadkach otrzymywała jej 2%. Podział zysków ze współpracy z drugim, niższym szczeblem grupy zakładał przekazanie wystawcy 4% sumy wygranej. Jeśli zaś do wystawienia zaświadczenia doszło na najniższym poziomie opisywanej struktury podział zysków co do zasady przebiegał według schematu:

J. P. (1): 2% -->

pośrednik, mający z nią bezpośredni kontakt: 2% -->

faktyczny wystawca, nie mający bezpośredniego kontaktu z J. P. (1): 2%

Co istotne dla rozstrzygnięcia w sprawie w stosunku do oskarżonej H. B., jak wynika z wyjaśnień i zeznań J. S. (1) i A. K. (1) zdarzało się, że za wystawienie zaświadczenia nie pobierano wynagrodzenia.

Pracownicy Zakładów (...) ustosunkowali się także, zasadniczo zbieżnie, do technicznego aspektu wystawiania zakwestionowanych zaświadczeń. W tym celu gromadzono kupony wygranych, co do których nie wystąpiono o sporządzenie zaświadczenia, a następnie wystawiano takowe na dane personalne osób zainteresowanych nimi. M. W., M. H., M. C. (1), M. C. (2) i R. C. potwierdzili fakt uzyskiwania przez siebie takowych i wyjaśnili, iż towarzyszył im cel upozorowania legalnego źródła pozyskiwanych przez siebie dochodów.

Należy w tym miejscu podkreślić, iż twierdzenia wskazanej grupy osób poświadczają dodatkowo zapisy dokumentów, w tym w pierwszej kolejności, w sposób oczywisty, zaświadczenia o wygranych, wystawione na nazwiska M. W., M. H., M. C. (1), S. K., R. S., M. C. (2) i R. C., mimo, iż nie uzyskali oni wygranych.

Do analizowanego procederu symptomatycznie nawiązują także poszczególne zapisy w kalendarzu J. P. (1) typu „zamówić kwity”, „H. dom (...)” oraz kontakty ujawnione w jej telefonie i na karcie SIM:

(...)

(...)

(...)

K. + (...)

(...)

(...)

(...)

M. K. praca (...)

(...)

(...),

a także pozycje wybieranych połączeń:

(...)

(...)

(...),

połączeń odebranych:

(...),

a także połączeń nieodebranych:

(...).

Powyższe z jednej strony wskazują na zapisywanie przez J. P. (1), a nawet inicjowanie kontaktów z odbiorcami zakwestionowanych zaświadczeń (co nie miało by racji bytu, gdyby byli to zwykli klienci Zakładów (...)), z drugiej strony wskazywało pośrednio między innymi na krąg bezpośrednich współpracowników J. P. (1): K. N., H. B., czy S. K. (1). Warto w tym miejscu dodać, iż w telefonie H. B. o numerze abonenckim 509 72 40 15 odnotowano istnienie kontaktu (...).

Uwagi krytycznej natomiast stanowczo wymagają zeznania J. P. (1) w zakresie jej współpracy z H. B., złożone przed Sądem. Zeznania te, w przeświadczeniu Sądu, miały w sposób ewidentny na celu ochronienie oskarżonej H. B. przed odpowiedzialnością karną.

Kobiety łączyły, czego w zasadzie nie kryły, ciepłe stosunki, o czym świadczy choćby opis kontaktu telefonicznego: u J. P. (1) (...), u H. B. (...). Kiedyś wspólnie pracowały.

O tym, że to H. B. była dostawcą dla J. P. (1) zakwestionowanych zaświadczeń świadczy nie tylko treść zeznań J. B. (1), która właśnie przez H. B. została nakłoniona do ich wystawienia, ale i prosta logika faktów.

J. B. (1) nigdy nie zetknęła się osobiście, ani telefonicznie z J. P. (1) (co poświadczają zgodnie obie), znała jej nazwisko tylko ze słyszenia. Nie mogła zatem bezpośrednio od niej otrzymać zlecenia i danych, na które miała wystawić zaświadczenia. Dane te na karteczkach pozostawiała jej H. B., a zatem to ona miała bezpośredni kontakt z J. P. (1).

I dalej J. B. (1) wprost wskazała, że J. P. (1) nigdy też osobiście od niej nie odbierała wystawionych za namową H. B. zaświadczeń, te pozostawiała dla H. B. w sejfie punktu, w którym pracowały na dwie zmiany. Tylko zatem za pośrednictwem H. B. J. P. (1) mogła następnie wejść w posiadanie tychże, aby przekazać je następnie osobiście zleceniodawcom.

W powyższym zakresie istnienia i specyfiki działania analizowanej grupy konsekwentnie odrzucono, jako z kolei niewiarygodne, stanowiące li tylko wyraz przyjętej linii obrony, wyjaśnienia i zeznania świadków B. M., wyjaśnienia A. G., W. C., S. W., A. K. (2), R. S., T. K., J. S. (2), P. S. oraz wyjaśnienia H. B..

Pozostają one w sprzeczności z wyjaśnieniami i zeznaniami świadków J. P. (1), J. C., A. D., J. D., A. K. (1), K. N., K. K. (1), Ł. K., S. K. (1), J. P. (2), P. R., J. S. (1), R. P., B. O., K. G. (1), M. W., M. H., M. C. (1), M. C. (2) i R. C., którym z wyłuszczonych powyżej przyczyn dano wiarę, a które znajdują dodatkowe poświadczenie w zapisach załączonych do akt dokumentów. Nie sposób sobie wyobrazić, aby wskazane osoby, na wypadek faktycznego nieistnienia odtwarzanej grupy złożyły wyjaśnienia przeciwnej treści, obciążając się bezpodstawnie, a przy tym w sposób precyzyjny, pozostający ze sobą w zgodzie i korespondujący wzajemnie zarysowały przedmiot, mechanizmy, skład osobowy i hierarchiczną strukturę tejże.

Za niepolegające na prawdzie uznać należy w tym zakresie przede wszystkim wyjaśnienia H. B..

Oskarżona H. B. wprawdzie przyznała, w zgodzie z J. P. (1) i J. B. (1), iż znała obie i okresowo z obiema współpracowała, jednakże zaprzeczyła, aby posiadała wiedzę na temat grupy parającej się wystawianiem poświadczających nieprawdę zaświadczeń o wygranych. Wyjaśnieniom tym zadają kłam przede wszystkim wyjaśnienia i zeznania J. B. (1) oraz wyjaśnienia R. C., a nadto sam fakt trafienia do obrotu poświadczających nieprawdę, a sporządzonych przez H. B. (co przyznała) zaświadczeń o wygranej, wystawionych na jego nazwisko.

W pierwszej kolejności podnieść trzeba, iż J. P. (1) i H. B. znały się, a jak wskazuje opis ich wzajemnych kontaktów telefonicznych ( (...), (...)) były to stosunki dość bliskie, kobiety darzyły się niewątpliwie sympatią.

J. P. (1) wyjaśniła, iż do wystawiania zakwestionowanych zaświadczeń werbowała kolejnych znanych sobie pracowników Zakładów (...), „żeby sobie dorobili”. Analiza tak pozyskanego grona współpracowników nie wskazuje, aby J. P. (1) stosowała w tym zakresie jakieś szczególne kryteria stopniowane przez poziom zaufania, czy dyskrecji, po prostu o możliwości uzyskania w tak prosty sposób dodatkowych środków pieniężnych informowała tych, których znała, zresztą w jej interesie pozostawało stworzenie jak najszerszej siatki osób mogących odkładać kupony o wygranych, przekładało się to bowiem w prosty sposób na jej własny zysk.

Pozostaje zatem w pełni w zgodzie tak z zasadami logiki, jak i doświadczenia życiowego, że w sprawie tej, na równi z innymi znajomymi, zwróciła się i do H. B. ( (...)), podówczas (2003 rok) zatrudnionej nadal w punkcie przy ulicy (...) (tym samym, w którym J. P. (1) zaczynała pracę), przy czym w tym czasie już pracującą wspólnie z J. B. (1).

Istnienie, przedmiot i sposób działania analizowanej grupy stanowił wiedzę rozpowszechnioną wśród pracowników Zakładów (...) nawet na szczeblu zidentyfikowanym następnie jako najniższa jej hierarchia, to jest osób nie mających nawet bezpośredniego kontaktu z J. P. (1). Tym bardziej zatem dotyczyć to musiało takich jak H. B. osób bezpośrednio znających J. P. (1). Dość w tym miejscu odnieść się do odpowiednich fragmentów choćby wyjaśnień i zeznań J. D., K. N., A. D., S. K. (2), czy Ł. K. w zakresie, w jakim opisali oni swoją, niemałą, wiedzę na ten temat.

W przeświadczeniu Sądu nie istnieją powody, dla których należałoby przyjąć, iż wiedza na ten temat zajmującej tą samą pozycje w grupie H. B. odbiegała od tej, która stała się udziałem pozostałych, wymienionych osób.

W głębokim przeświadczeniu Sądu ostateczne potwierdzenie tej tezy zawierają wyjaśnienia J. B. (1), przypomnijmy osoby:

1/ zatrudnionej w tym samym punkcie co H. B.;

2/ pracującej w Zakładach (...) przez okres nieporównywalnie krótszy niż H. B., właściwie przejściowy;

3/ znajdującej się niżej niż H. B. w hierarchii grupy, to jest na szczeblu, który nie miał bezpośredniego kontaktu z J. P. (1).

Mimo to nawet J. B. (1), bez porównania mniej zorientowana w podskórnym życiu Zakładów (...), pracująca tam niespełna dwa lata, wiedziała o istnieniu analizowanego procederu, gdyż był on zwyczajnie tajemnicą poliszynela. Wskazała: „O tym się po prostu mówiło w rozmowach z innymi pracownikami”.

W toku niniejszego postępowania ujawniono wystawienie przez H. B. w dniach 27 lipca 2006 roku, 1 sierpnia 2006 roku oraz 1 października 2006 roku zaświadczeń o numerach (...), (...) i (...) na nazwisko R. C..

R. C. wskazał, iż zaświadczenia te poświadczały nieprawdę, zaś otrzymał je bezpośrednio od J. P. (1), co nie nastąpiłoby, rzecz jasna, gdyby H. B. nie uczestniczyła w aktywności omawianej grupy. H. B. nie potrafiła wskazać w jakikolwiek logiczny sposób okoliczności powstania przedmiotowych zaświadczeń, zaś fakt, iż dokumenty takie trafiły do obiegu wytłumaczalny jest jedynie opisanym już istnieniem i mechanizmem działania grupy zorganizowanej, w której H. B. miała konkretny udział.

J. B. (1) wskazała, iż do wystawienia przez nią zaświadczeń:

I. dla S. K..:

1/ nr (...) z dnia 7 maja 2003 roku na kwotę 861, 10 złotych,

2/ nr (...) z dnia 9 maja 2003 roku na kwotę 287, 30 złotych,

3/ nr (...) z dnia 11 maja 2003 roku na kwotę 357, 05 złotych,

4/ nr (...) z dnia 13 maja 2003 roku na kwotę 1047, 80 złotych,

5/ nr (...) z dnia 16 maja 2003 roku na kwotę 1002, 95 złotych,

6/ nr (...) z dnia 17 maja 2003 roku na kwotę 925, 40 złotych,

7/ nr (...) z dnia 20 maja 2003 roku na kwotę 273, 70 złotych;

II. dla R. C.:

1/ nr (...) z dnia 19 kwietnia 2003 roku na kwotę 1 166, 80 złotych,

2/ nr (...) z dnia 23 kwietnia 2003 roku na kwotę 892, 80 złotych,

3/ nr (...) z dnia 25 kwietnia 2003 roku na kwotę 1 489, 45 złotych,

4/ nr (...) z dnia 29 kwietnia 2003 roku na kwotę 742, 25 złotych,

5/ nr (...) z dnia 30 kwietnia 2003 roku na kwotę 604, 80 złotych,

6/ nr (...) z dnia 5 maja 2003 roku na kwotę 510, 30 złotych,

7/ nr (...) z dnia 11 lipca 2003 roku na kwotę 639, 00 złotych,

8/ nr (...) z dnia 26 lipca 2003 roku na kwotę 241, 20 złotych,

9/ nr (...) z dnia 28 lipca 2003 roku na kwotę 168, 85 złotych,

10/ nr (...) z dnia 30 lipca 2003 roku na kwotę 149, 40 złotych,

11/ nr (...) z dnia 2 sierpnia 2003 roku na kwotę 760, 45 złotych,

12/ nr (...) z dnia 3 sierpnia 2003 roku na kwotę 2 590, 00 złotych,

13/ nr (...) z dnia 4 sierpnia 2003 roku na kwotę 226, 80 złotych,

14/ nr (...) z dnia 7 sierpnia 2003 roku na kwotę 800, 10 złotych,

15/ nr (...) z dnia 9 sierpnia 2003 roku na kwotę 186, 50 złotych,

16/ nr (...) z dnia 13 sierpnia 2003 roku na kwotę 365, 00 złotych,

17/ nr (...) z dnia 15 sierpnia 2003 roku na kwotę 1 240, 65 złotych,

18/ nr (...) z dnia 20 sierpnia 2003 roku na kwotę 610 złotych,

19/ nr (...) z dnia 22 sierpnia 2003 roku na kwotę 304, 65 złotych,

20/ nr (...) z dnia 23 sierpnia 2003 roku na kwotę 365 złotych,

21/ nr (...) z dnia 25 sierpnia 2003 roku na kwotę 323, 10 złotych,

22/ nr (...) z dnia 27 sierpnia 2003 roku na kwotę 113, 15 złotych,

23/ nr (...) z dnia 2 września 2003 roku na kwotę 582, 35 złotych,

24/ nr (...) z dnia 4 września 2003 roku na kwotę 1 184, 95 złotych,

25/ nr (...) z dnia 6 września 2003 roku na kwotę 2 113, 40 złotych,

26/ nr (...) z dnia 7 września 2003 roku na kwotę 300, 60 złotych oraz

III. na R. S.:

1/ nr (...) z dnia 3 marca 2003 roku na kwotę 1 478, 23 złotych,

2/ nr (...) z dnia 5 marca 2003 roku na kwotę 834, 30 złotych,

3/ nr (...) z dnia 8 marca 2003 roku na kwotę 1 279, 55 złotych,

4/ nr (...) z dnia 10 marca 2003 roku na kwotę 1 783, 95 złotych,

5/ nr (...) z dnia 14 marca 2003 roku na kwotę 1 160, 55 złotych,

6/ nr (...) z dnia 17 marca 2003 roku na kwotę 899, 15 złotych,

7/ nr (...) z dnia 2 kwietnia 2003 roku na kwotę 1 079, 45 złotych,

8/ nr (...) z dnia 4 kwietnia 2003 roku na kwotę 934, 70 złotych,

9/ nr (...) z dnia 6 kwietnia 2003 roku na kwotę 1 482, 90 złotych,

10/ nr (...) z dnia 8 kwietnia 2003 roku na kwotę 1 244, 70 złotych,

11/ nr (...) z dnia 10 kwietnia 2003 roku na kwotę 392, 40 złotych,

12/ nr (...) z dnia 3 czerwca 2003 roku na kwotę 940, 85 złotych,

13/ nr (...) z dnia 5 czerwca 2003 roku na kwotę 113, 55 złotych,

14/ nr (...) z dnia 6 czerwca 2003 roku na kwotę 358, 20 złotych,

15/ nr (...) z dnia 12 czerwca 2003 roku na kwotę 457, 90 złotych,

16/ nr (...) z dnia 17 czerwca 2003 roku na kwotę 550, 80 złotych,

17/ nr (...) z dnia 24 czerwca 2003 roku na kwotę 499, 40 złotych,

18/ nr (...) z dnia 28 czerwca 2003 roku na kwotę 1 282, 50 złotych,

19/ nr (...) z dnia 5 lipca 2003 roku na kwotę 133, 10 złotych,

20/ nr (...) z dnia 8 lipca 2003 roku na kwotę 264, 75 złotych,

21/ nr (...) z dnia 9 lipca 2003 roku na kwotę 594, 35 złotych doszło na skutek nakłonienia jej do ich wystawienia przez H. B..

W przedmiotowej sprawie nie natrafiono nawet na ślad okoliczności, mogących motywować J. B. (1) do bezpodstawnego pomawiania H. B.. Nie potrafiła takowej zarysować sama oskarżona, zresztą fakt nakłonienia J. B. (1) do wystawienia zaświadczeń przez H. B. nie zwalniał wszakże J. B. (1) z jej własnej odpowiedzialności karnej.

J. B. (1), po porzuceniu strategii procesowej wypierania się popełnienia zarzucanych jej przestępstw, obciążające H. B. twierdzenia przedstawiała w sposób wyważony, nawet niezbyt chętny, daleki od napastliwości, lecz konsekwentny i kategoryczny. Co więcej jednak H. B. jest członkiem rodziny J. B. (1) (kobiety są ciotecznymi siostrami), stąd tym bardziej trudno o jakikolwiek powód do bezzasadnego oczerniania oskarżonej przez wskazanego świadka.

Z tych właśnie przyczyn wyjaśnienia i zeznania świadka J. B. (1) uznać należało za wiarygodne, co prowadziło zarazem do odrzucenia, jako nieprawdziwych, pozostających z nimi w opozycji fragmentów wyjaśnień H. B..

W tym miejscu jeszcze raz dodatkowo odnieść się należy do pewnej szczególnej okoliczności, podnoszonej już na tle oceny twierdzeń J. P. (1). J. B. (1) i J. P. (1) nie miały ze sobą bezpośredniego kontaktu, co obie w zgodzie podniosły. Pozostaje jednocześnie faktem, iż najpierw dane osób zainteresowanych uzyskaniem poświadczających nieprawdę zaświadczeń trafiały do J. B. (1), potem zaśzaświadczenia o wygranych wystawione przez J. B. (1) trafiły bezpośrednio do rąk J. P. (1), stamtąd zaś dopiero do odbiorcy. W przeświadczeniu Sądu ogniwem łączącym kobiety w tym zakresie mogła być tylko H. B.: to ona nakłoniła J. B. (1) do wystawienia zaświadczeń, podawała jej stosowne dane na luźnych karteczkach, a następnie pozostawione do jej zmiany w sejfie zaświadczenia wystawione przez J. B. (2) przekazywała znajomej J. P. (1).

Pozostaje do wyjaśnienia, czemu H. B. osobiście w roku 2003 nie wystawiła takich zaświadczeń, mimo, że miała po temu możliwość. Kluczem w tej mierze stają się kuriozalnie z jednej strony poniekąd wyjaśnienia samej oskarżonej, z drugiej strony porównanie treści zaświadczeń wystawianych przez J. B. (1), a tych które wyszły następnie spod ręki samej H. B..

H. B. podała, iż we wcześniejszym okresie nie cierpiała na niedostatek, skłaniający ją do ponoszenia ryzyka dla niewielkich dochodów. Dodajmy, iż z czasem jej sytuacja materialna ulegała sukcesywnemu pogorszeniu aż do stanu z chwili procesu. Rzeczywiście zaświadczenia wypisywane przez J. B. (1) często opiewały na zadziwiająco niskie kwoty (czasem niewiele ponad 100 złotych). W ocenie Sądu uzyskiwane w tym trybie dochody były naprawdę zbyt symboliczne, aby H. B. zdecydowała się, w ówczesnej sytuacji materialnej, na osobiste podjęcie ryzyka wypisania poświadczającego nieprawdę zaświadczenia o wygranej, wolała wyręczać się w tej kwestii naiwną J. B. (1). Dopiero w 2006 roku, kiedy J. B. (1) nie była już zatrudniona w Zakładach (...) zdecydowała się na podjęcie ryzyka osobistego wypisania zakwestionowanych zaświadczeń, a o to tylko opiewających na stosunkowo najwyższe ze spotykanych, a więc generujących wystarczająco wysoki w stosunku do stopnia ryzyka, kwot wygranych.

Wyjaśnieniom A. S. (1) dano wiarę jedynie w części.

Nie istnieją powody, dla których należałoby kwestionować je w części, w jakiej oskarżona A. S. (1) opisywała okoliczności swego zatrudnienia w (...) oraz zrelacjonowała zasady wystawiania zaświadczeń o wygranej, toteż jej wyjaśnienia w tym zakresie stanowiły podstawę poczynionych ustaleń faktycznych.

Dalej jednak wyjaśnienia te pozostają w sprzeczności z innym materiałem dowodowym zgromadzonym w sprawie, w tym przeczą wyjaśnieniom i zeznaniom między innymi świadków J. P. (1), S. K. (1), J. D., B. O., K. G. (1), R. C., M. W., opinii biegłego z zakresu badania pisma ręcznego, a przy tym noszą cechy braku spójności, logiki i konsekwencji.

Początkowo oskarżona A. S. (1) wykluczyła, aby mogła w ogóle wystawić zaświadczenie o wygranej pod nieobecność wygrywającego. Należy zwrócić przy tym uwagę, iż w mechanizmie wystawiania zaświadczenia konieczne jest okazanie przez niego kuponu wygranej, wylegitymowanie się oraz złożenie przez wygrywającego na tymże zaświadczeniu własnoręcznego podpisu. Następnie jednak A. S. (1) potwierdziła, iż podpisy na zakwestionowanych zaświadczeniach z dnia 11 września 2006 roku o numerze (...) na kwotę 5 210 złotych i 70 groszy na nazwisko R. C., z dnia 18 października 2006 roku o numerze (...) na kwotę 3 532 złotych i 40 groszy na nazwisko M. W. oraz z dnia 18 października 2006 roku o numerze (...) na kwotę 2 726 złotych i 10 groszy na nazwisko M. W. pochodziły spod jej ręki.

R. C. i M. W. jasno przyznali, iż te wystawione na ich nazwiska zaświadczenia poświadczały nieprawdę, zaś otrzymali je bezpośrednio od J. P. (1).

M. W. wskazał, iż okresowo brał udział w zakładach, ale wygrywał sporadycznie i to bardzo niskie kwoty. Od J. P. (1) jednakże faktycznie otrzymywał za kwotę około 5, 6% sumy wygranej zaświadczenia o wygranej znaczniejszych kwot z myślą następnie upozorowania legalności dochodów z planowanej pracy poza granicami kraju.

Także R. C. poświadczył, iż otrzymywał od J. P. (1) zaświadczenia o wygranych, które w istocie na jego rzecz nie padły w celu upozorowania legalności dochodów pochodzących z handlu na rynku. Należy zatem wykluczyć, aby wskazane zaświadczenia zostały sporządzone w sposób prawidłowy, na rzecz i w obecności osób faktycznie wygrywających.

Dalej wyjaśnienia A. S. (2) pozostają już tylko jeszcze bardziej niekonsekwentne i sprzeczne z pozostałymi dowodami.

Oskarżona zaczęła w ogóle kwestionować autorstwo swych podpisów na wskazanych zaświadczeniach, czemu jednak ostatecznie zadała kłam omówiona poniżej opinia biegłego.

Kolejną ewidentną sprzecznością w ramach poszczególnych fragmentów wyjaśnień A. S. (1) jest ta dotycząca innych okoliczności. Na pewnym etapie postępowania oskarżona zaczęła sugerować, iż sporne zaświadczenia wystawione na nazwiska R. C. i M. W. zostały jej podstępnie podsunięte do podpisania przez pozostającą z nią w konflikcie S. K. (1). A. S. (1) wskazała wówczas, iż była bardzo zapracowana, podpisywała olbrzymie ilości dokumentów. Tyle tylko, że te jej twierdzenia mają się nijak do jej własnych wyjaśnień wcześniejszych.

Po pierwsze początkowo A. S. (1) wykluczała, aby sporządzone przez nią zaświadczenia mogły powstać inaczej, jak w obecności wygranego (konieczność zeskanowania przedłożonego kuponu wygranej, okazanie dowodu osobistego, podpisanie własnoręcznie zaświadczenia).

Po wtóre utrzymywała, iż sporządziła osobiście bardzo niewielką ilość takich zaświadczeń.

Po trzecie wreszcie, najistotniejsze, do konfliktu pomiędzy kobietami doszło na początku 2007 roku (wtedy to A. S. (1) najpierw udała się na zwolnienie lekarskie, potem zwolniła się z pracy), wcześniejsze swoje relacje z S. K. (1) oskarżona oceniła natomiast jako wręcz wzorowe. Tymczasem sporne zaświadczenia pochodzą z roku 2006, więc z okresu, gdy nie istniały najmniejsze nawet powody złośliwego podsuwania oskarżonej do podpisu poświadczających nieprawdę zaświadczeń, zwłaszcza, że dla S. K. (1) oznaczało to w prostej konsekwencji mniejszy o połowę zysk.

Reasumując powyższe wyjaśnieniom oskarżonej A. S. (1) brak waloru konsekwencji oraz kompatybilności z innymi dowodami.

Co więcej jednak na sprawstwo oskarżonej wskazują dowody pod postacią wyjaśnień i zeznań S. K. (1), poparte wyjaśnieniami i zeznaniami J. D., B. O., K. G. (1), M. W., R. C., pośrednio zaś też J. P. (1) oraz opinii biegłego.

Analizę powyższej tezy należy rozpocząć od ponownego odwołania się do treści twierdzeń J. P. (1), J. C., A. D., J. D., A. K. (1), K. N., K. K. (1), Ł. K., S. K. (1), J. P. (2), P. R., R. P., J. B. (1), B. O., K. G. (1), M. W., M. H., M. C. (1), M. C. (2) i R. C.. Na ich tle wyłonił się obraz istnienia w grupie najniższego jej szczebla, nie mających bezpośredniego kontaktu z J. P. (1) wystawców zaświadczeń, pobierających za to sumę 2% kwoty wygranej. Na tym właśnie szczeblu, za namową S. K. (1), w towarzystwie współpracownicy B. O. (tej do czasu) oraz K. G. (1) znalazła się oskarżona.

J. P. (1) i A. S. (1) nie miały ze sobą styczności. Jednocześnie zgodnie z konsekwentnymi, kategorycznymi twierdzeniami M. W. i R. C. poświadczające nieprawdę zaświadczenia z podpisami A. S. (1) otrzymali oni bezpośrednio od J. P. (1). Kluczem do wyjaśnienia tej kwestii jest istnienie ogniwa pośrednika, w tym przypadku S. K. (1), utrzymującej bezpośrednio kontakt z J. P. (1) przełożonej oskarżonej A. S. (1).

S. K. (1) przyznała się do popełnienia zarzuconych jej czynów, a co więcej wyznała, że do sporządzenia poświadczających nieprawdę zaświadczeń nakłoniła nadto A. S. (1), B. O. i K. G. (1).

Złożyła ona w sprawie obszerne wyjaśnienia, korespondujące z twierdzeniami szeregu świadków, w tym J. P. (1), J. C., A. D., J. D., A. K. (1), K. N., K. K. (1), Ł. K., J. S. (1), J. P. (2), P. R., R. P., J. B. (1), B. O., K. G. (1), M. W., M. H., M. C. (1), M. C. (2) i R. C..

S. K. (1) wyjaśniła, iż o kierowanym przez J. P. (1) procederze obrotu poświadczającymi nieprawdę zaświadczeniami, mającymi „legitymizować” nielegalne dochody dowiedziała się od konkubenta J. D. i Ł. K.. W sposób właściwie identyczny, jak pozostali wymienieni, opisała mechanizm wystawiania tychże (zbieranie kuponów, przekazywanie przez J. P. (1) danych osobowych, odbieranie zaświadczeń zazwyczaj przez R. P., czasem przez samych zainteresowanych).

Co więcej jednak na tle wyjaśnień S. K. (1) jawi się jako bezsporne, iż A. S. (1) brała udział w tego rodzaju aktywności grupy, mając pełną świadomość jej nielegalności: „Ja namówiłam B. O., K. G. (2) i A. S. (1) do wypisywania fałszywych zaświadczeń. (…) Ja im powiedziałam, że jest taka możliwość, że jak ktoś wygra i nie weźmie zaświadczenia to można wypisać zaświadczenie na inną osobę i dostaniemy za to pieniądze. Ja nie pamiętam, czy mówiłam im ile za to dostaną, z tego co pamiętam dawałam im proporcjonalnie, może pół na pół. One się zgodziły. Nie pytały po co są te zaświadczenia. One zbierały kupony i jak się uzbierała jakaś kwota to dzwoniły do mnie i ja dzwoniłam do J. P. (1) aby jej powiedzieć na jaką mamy kwotę i dowiedzieć się na kogo wypisać. Jak P. mówiła, że wypisać zaświadczenie to ja im odzwaniałam i potwierdzałam konieczność wypisania zaświadczenia i na kogo.”. I dalej: „Potem B. O. została przeniesiona na inny punkt i ja zostałam z A. S. (1). I wypisywałyśmy z nią na takich samych zasadach. O. na swojej zmianie zbierała kupony i jak uzbierała to mi o tym mówiła”.

Oskarżona podniosła, iż wyjaśnienia i zeznania wskazanego świadka stanowiły wyraz zemsty z powodu konfliktu pomiędzy nią a S. K. (1) (rozgorzał on na tle prawdopodobnego romansu przełożonej z jej bratem, o co żywiła do S. K. (3) głęboką urazę). S. K. (1) istnienia takowego konfliktu nie negowała. W pierwszej kolejności wskazać jednak trzeba, iż ze względu na rodzaj tychże nieporozumień to raczej A. S. (1) miała podstawy formułowania pretensji pod adresem S. K. (1), a nie odwrotnie.

Tezę tą potwierdza ostatecznie przebieg przesłuchania S. K. (1) przed Sądem. Jakkolwiek S. K. (1) kategorycznie potwierdziła fakt wystawiania przez A. S. (1) zakwestionowanych zaświadczeń, jednocześnie była bardzo daleka od zaciekłego, zajadłego oczerniania jej, przeciwnie wyrażała się o oskarżonej stosunkowo ciepło, spontanicznie podnosząc, iż A. S. (1) bardzo przeżyła informacje o romansie świadka z jej bratem, poszła na zwolnienie lekarskie, potem odeszła z pracy. Jednocześnie S. K. (1) wyraziła żal, że oskarżona zawiodła się na niej jako na koleżance.

Odwołując się w tym aspekcie do zasady bezpośredniości Sąd musi zauważyć, że w wypowiedziach swych S. K. (1) po zwyczajowym oswojeniu się ze stresującą sytuacją składania zeznań, zaczęła symptomatycznie, wymownie, odruchowo i spontanicznie używać określenia (...), nie zaś na przykład, znanych z doświadczenia sali rozpraw, a znamionujących lub sygnalizujących zwykle dystans, czy niechęć określeń typu „Oskarżona”, (...), (...), (...).

Co więcej jednak analiza zeznań S. K. (1) nie pozwala na uznanie, iż kierując się wskazaną powyżej motywacją bezpodstawnie oczerniała ona oskarżoną.

W początkowych swych wyjaśnieniach S. K. (1) w ogóle przemilczała osobę A. S. (1). Pierwotnie zatem, choć od początku przyznała się do swojego udziału w działalności grupy, nie skorzystała ze sposobności powiązania z nią także A. S. (1). Dopiero później, decydując się na złożenie szczerych i wyczerpujących wyjaśnień, wymieniła jej nazwisko. Co więcej jednak podała, że w taki sam sposób nakłoniła do wystawienia zaświadczeń B. O. i K. G. (1), co do których przecież nie istniały żadne motywy bezzasadnego ich pomawiania.

Nota bene B. O. (w śledztwie) i K. G. (1) poświadczyły przytoczone przez S. K. (1) fakty. Okoliczności podawane przez S. K. (1), B. O. i K. G. (1) dodatkowo wspierają twierdzenia J. D., w świetle których S. K. (1) nie tylko sama wystawiała i przekazywała J. P. (1) poświadczające nieprawdę zaświadczenia, ale i kontaktowała się w tej sprawie z „dziewczynami” z różnych punktów, w tym na przykład z K. G. (1).

Należy jeszcze zwrócić uwagę na jeden szczególnie istotny aspekt.

S. K. (1), dowiedziawszy się od J. D. i Ł. K. o możliwości wypisywania za pieniądze poświadczających nieprawdę zaświadczeń kategorycznie i bez wahania zadeklarowała swój w tym udział ( „Ja powiedziałam Ł., że wchodzę w ten interes”). Na udział w tej działalności namówiła pracującą z nią w tym samym punkcie B. O., a nawet poszukiwała innych godzących się na to osób poza jej macierzystym miejscem pracy (K. G. (1) była zatrudniona w innym punkcie, o szukaniu do udziału w procederze „dziewczyn” z innych punktów nadmienił też J. D.). S. K. (1) wykazała się zatem aktywnością w werbowaniu innych osób do współpracy w analizowanej działalności (w końcu wiązało się to dla niej z zyskiem). Byłoby w tym stanie rzeczy całkowicie pozbawione logiki, niewytłumaczalne, aby nie skorzystała także akurat z zaangażowania w ów proceder drugiej pracownicy swego punktu (po odejściu O., jedynego współpracownika), wręcz z nią do pewnego czasu zaprzyjaźnionej A. S. (1).

Cennym uzupełnieniem takiego obrazu zdarzeń są znowu zapisy telefonicznych kontaktów J. P. (1), wśród których pojawiają się zarówno telefon bezpośredni, jak i telefon do punktu pracy S. K. (1). Numer kontaktowy do J. P. (1) znajdował się z kolei w zapiskach S. K. (1).

W tym miejscu odnieść się należy do faktu, iż podpisane przez A. S. (1) zaświadczenia zostały „wypisane” przez S. K. (3). Zasadne zdaje się tutaj odniesienie do znamiennych, a przy tych zgodnych w tym zakresie wyjaśnień oskarżonej A. S. (1) i wyjaśnień oraz zeznań S. K. (1). A. S. (1) uchodziła za osobę o brzydkim charakterze pisma, przez co, w dbałości o estetykę i czytelność dokumentów zapisy dokumentów wytwarzanych w punkcie zazwyczaj wychodziły spod ręki pedantycznej, skrupulatnej S. K. (1).

Odrębnego omówienia wymagają zeznania B. O.. Jakkolwiek w toku postępowania przygotowawczego przyznała się ona do popełnienia zarzucanych czynów i złożyła wyjaśnienia zasadniczo zbieżne z treścią wyjaśnień i zeznań J. P. (1), J. C., A. D., J. D., A. K. (1), K. N., K. K. (1), Ł. K., J. S. (1), S. K. (1), J. P. (2), P. R., R. P., J. B. (1), K. G. (1), M. W., M. H., M. C. (1), M. C. (2) i R. C. przed Sądem B. O. obrała taktykę składania zeznań wymijających. W sposób wyrazisty unikała rzeczowych odpowiedzi na pytania, co legło aż u podstaw poczynienia w protokole dokumentującej to wzmianki (Przewodnicząca stwierdza, że świadek nie odpowiada rzeczowo na pytanie, „które z twierdzeń dotyczące wypełniania zaświadczeń z widniejącym już podpisem klienta jest prawdziwe, a które nie odpowiada prawdzie”).

Po ujawnieniu wyjaśnień B. O. ostatecznie potwierdziła ich treść. Stąd jako podstawę ustaleń faktycznych poczynionych w sprawie przyjęto jej wyjaśnienia, zaś w części w jakiej twierdzenia tego świadka pozostają w sprzeczności z twierdzeniami S. K. (1) dano posłuch tej ostatniej, bowiem w odróżnieniu do zeznań B. O. charakteryzują się one bez porównania większą kategorycznością, rzeczowością i konsekwencją.

Faktem bezspornym jest, iż A. S. (1) osobiście podpisała poświadczające nieprawdę zaświadczenia o wygranej (co wykaże jeszcze poniższa analiza opinii biegłego), przekazane następnie przez J. P. (1) M. W. i R. C.. Oskarżona nie mogła tego uczynić ani w „zwykłym”, legalnym trybie, z zachowaniem fundamentalnej wręcz procedury, ani podstępnie wprowadzona w błąd, ani przez przeoczenie, bądź zaniedbanie. W dacie powstania zaświadczeń nie istniał jeszcze pomiędzy A. S. (1) i S. K. (1) konflikt. Trudno więc wyobrazić sobie po co ta ostatnia miałaby podstępnie podsuwać oskarżonej stwierdzające nieprawdę dokumenty, zwłaszcza, że fakt ów oznaczał dla S. K. (1) pomniejszony dochód. Równie trudno uznać, że A. S. (1) mogła taki dokument pomylić na przykład z grafikiem albo podpisać po wpływem sugestii S. K. (1), tu cytat „O., nie podpisałaś się”, zwłaszcza skoro zaświadczenia nie były wypełnionej jej, lecz K. ręką.

Logika faktów nakazuje danie w tym miejscu wiary S. K. (1). Osoba ta, pozostająca w bezpośrednim kontakcie z J. P. (1) (vide na przykład: wyjaśnienia i zeznania J. P. (1), S. K. (1), J. D., B. O., K. G. (1), lista kontaktów J. P. (1) i zapiski S. K. (1)), w perspektywie otrzymania z tego tytułu określonych kwot (2% kwoty wygranej, na którą opiewało zaświadczenie), wyszukiwała wśród pracowników Zakładów (...) potencjalnych wystawców, w ręce których trafił kupon wygranej bez zlecenia wydania zaświadczenia. W tym celu nawiązywała kontakty z pracownicami punktów, w tym, co najbardziej naturalne z podwładnymi jej macierzystego, do których zaliczała się A. S. (1). Dodajmy przy tym uczciwie, że kwota 6, 4, czy nawet 2% procent od wygranych sięgających nawet do ponad 5 000 złotych, jakkolwiek nie powalająca, jawi się jednak złudnie apetycznie jako swoisty napiwek za czynność tak banalną i nieczasochłonną jak wypisanie, czy podpisanie zaświadczenia na fałszywe dane personalne wygrywającego.

Osobną kwestią wymagającą skupienia jest świadomość A. S. (1) co do istnienia i działania w warunkach grupy zorganizowanej.

W tym miejscu odnieść się należy do odpowiednich fragmentów wyjaśnień niemal wszystkich poza H. B. i A. S. (1) pracowników Zakładów (...): J. P. (1), J. C., A. D., J. D., A. K. (1), S. K. (1), K. N., K. K. (1), Ł. K., J. P. (2), J. B. (1), B. O., czy K. G. (1), a nadto R. P.. Na tle tychże staje się jasne, iż istnienie procederu wypisywania poświadczających nieprawdę zaświadczeń było wręcz tajemnicą poliszynela, „o tym się po prostu mówiło”. Badana aktywność nie nosiła cech głębokiej konspiracji i dyskrecji. Przeciwnie. Dynamicznie powiększano krąg tak odbiorców zaświadczeń, jak i gotowych zbierać kupony i wypisywać zaświadczenia pracowników poszczególnych punktów, informacje wymieniano telefonicznie, dane personalne częstokroć przesyłano „smsami”. Wyliczeni pracownicy Zakładów (...) posiadali konkretną i stosunkowo szczegółową wiedzę na temat całokształtu działania grupy, kierowniczej w nim roli J. P. (1), tego kto wypisywał kwestionowane zaświadczenia, jaki jest mechanizm ich wytwarzania, opłacania, a nawet jaki jest ich cel. A. S. (1), której nie sposób odmówić inteligencji, pracowała w niewielkim punkcie wraz z S. K. (1) i B. O., głęboko zaangażowanymi w ową działalność, utrzymującymi bezpośredni kontakt z J. P. (1). W tym kontekście nie sposób obronić tezy o braku po jej stronie świadomości istoty procederu.

Kropkę nad i stawia jednak odwołanie się ponownie wprost do twierdzeń S. K. (1): „ Ja im powiedziałam, że jest taka możliwość, że jak ktoś wygra i nie weźmie zaświadczenia to można wypisać zaświadczenie na inną osobę i dostaniemy za to pieniądze. Ja nie pamiętam, czy mówiłam im ile za to dostaną, z tego co pamiętam dawałam im proporcjonalnie, może pół na pół. One się zgodziły. (…) One zbierały kupony i jak się uzbierała jakaś kwota to dzwoniły do mnie i ja dzwoniłam do J. P. (1) aby jej powiedzieć na jaką mamy kwotę i dowiedzieć się na kogo wypisać. Jak P. mówiła, że wypisać zaświadczenie to ja im odzwaniałam i potwierdzałam konieczność wypisania zaświadczenia i na kogo.”. „Zazwyczaj dane osób J. P. (1) przysyłała wiadomością sms a czasami też telefonicznie. Po zaświadczenia przyjeżdżał jej mąż albo też osoby odbierały osobiście J. G. (2) i C. R. i M.. Ci co odbierali osobiście sami podpisywali (…) te osoby nie grały w moim punkcie i otrzymywały te zaświadczenia pomimo, że nie uzyskały wygranej. Pozostałe zaświadczenia odbierał R. P., on przyjeżdżał samochodem, przeważnie po pracy zabierał cały bloczek a odwoził go po jakiś 20 minutach, były sytuacje, że ja zabierałam bloczek do domu i on odbierał go ode mnie w domu”.

Nie znaleziono w sprawie zasadniczo podstaw do kwestionowania zeznań pozostałych świadków, przy czym z uwagi na istotę i zakres sprawy mają one znaczenie marginalne i drugoplanowe.

Nie ujawniono powodów do poddawania w wątpliwość wniosków sformułowanych w treści opinii biegłego z zakresu badania pisma ręcznego. Opinia ta jest pełna, jasna i niesprzeczna wewnętrznie. W jej treść pisemną wkradła się wprawdzie omyłka pisarska, spowodowana zastosowaniem techniki „kopiuj wklej”, ta jednak została w pełni dostatecznie wyjaśniona przez biegłego ustnie. Opinia ta została wydana po przeprowadzeniu rzetelnych badań z użyciem akceptowalnych naukowo metod, należycie uzasadniona, zaś biegły nie uchylił się przed wyczerpującą odpowiedzią na każde zadane przez strony i obrońcę pytanie. Fakty te w połączeniu z wieloletnim doświadczeniem biegłego dają pełną gwarancję wiarygodności.

W tym miejscu odnotować wypada, iż, jak się wydaje, ostatecznie wniosków przedmiotowej opinii nie kwestionowała nawet sama oskarżona A. S. (1), która po złożeniu ustnej opinii uzasadniającej zdecydowała się złożyć omówione już wyjaśnienia, dotyczące okoliczności, w jakich mogła podpisać analizowane zaświadczenia na skutek podsunięcia ich przez S. K. (1).

Za wiarygodną uznano wartość pozostałego materiału dowodowego, w tym wyniki przeprowadzonych w toku postępowania przygotowawczego oględzin, czy zapisy załączonych do akt, a nie kwestionowanych przez strony dokumentów.

Oskarżona A. S. (1) oraz oskarżona H. B. swoim zachowaniem wyczerpały dyspozycję art. 258 § 1 k. k.

W pierwszej kolejności podjąć należy próbę zdefiniowania pojęcia zorganizowanej grupy przestępczej.

Zgodnie ze stanowiskiem części orzecznictwa „Niezbędnym elementem grupy przestępczej, o jakiej mowa w art. 258 § 1 k. k., jest pewien poziom jej zorganizowania, stąd dla stwierdzenia istnienia takiej grupy niezbędne jest ustalenie choćby niewysokiego stopnia powiązań organizacyjno – hierarchicznych pomiędzy jej członkami, zatem stwierdzenie elementów statycznych, niezależnych od elementów dynamicznych. Rodzaj tych więzi może być rozmaity, lecz zawsze należy do nich wyodrębnienie ośrodka decyzyjnego (przywództwa), powiązań między jej członkami oraz form nadających tej grupie elementy trwałości. Nie jest taką grupą środowisko ludzi zajmujących się tą samą działalnością przestępczą, jeśli nie utrzymują ze sobą kontaktów organizacyjnych i nie łączy ich żadna struktura. Konstytutywnym elementem tego przestępstwa jest znamię czasownikowe „brania udziału” polegające na przynależności do grupy, akceptowaniu zasad, którymi grupa się rządzi oraz gotowość wykonywania poleceń i zadań wskazanych przez przywództwo oraz osoby stojące w hierarchii grupy odpowiednio wyżej” (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 27 lutego 2014 roku w sprawie o sygn. akt II AKa 275/13 – KZS 2014/3/58).

Królują jednak odmienne, mniej kategoryczne zapatrywania na temat niezbędnych elementów grupy przestępczej, w świetle których: „Brak kierownictwa grupy, czy też brak mechanizmów wymuszających posłuszeństwo jej członków nie wyklucza możliwości uznania grupy za zorganizowaną, bowiem zorganizowanie to nie tylko struktura „pionowa” z przywódcą kierującym działaniem, ale też „pozioma” ze stałym z reguły gronem uczestników koordynujących działania grupy według ustalonych reguł. Istotne jest, że grupa nie nawiązuje kontaktów dla dokonania pojedynczych przestępstw, lecz z góry zakłada systematyczne ich popełnianie” (por.: wyrok Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z dnia 13 lutego 2014 roku w sprawie o sygn. akt II AKa 5/14 – LEX nr 1444876) oraz „Brak mechanizmów wymuszających posłuszeństwo członków grupy, a nawet brak kierownictwa grupy, nie wyklucza możliwości uznania grupy przestępczej za zorganizowaną. Zorganizowana grupa przestępcza może funkcjonować na zasadzie dobrowolnego udziału w niej członków. Istnienia zorganizowanej grupy przestępczej nie warunkuje stosowanie wobec jej członków środków przymusu dla uzyskania ich posłuszeństwa i zapobieżenia opuszczaniu jej szeregów, a podobnie i systemu nagród zapewniających lojalność członków takiej grupy ( por.: wyrok Sąd Apelacyjnego w Łodzi z dnia 11 lutego 2014 roku w sprawie o sygn. akt II AKa 283/13 – LEX nr 1433797 ).

W przedmiotowej sprawie jawi się jako bezsporna, a uwzględniona w ustaleniach faktycznych Sądu, teza oskarżenia, iż w objętych zarzutami latach co najmniej od 2002 do grudnia 2008 roku funkcjonowała na terenie Ł. zorganizowana grupa przestępcza o wyraźnie zarysowanej hierarchii i skonkretyzowanym polu przestępnego działania.

Grupa ta miała mocno zarysowaną strukturę hierarchiczną.

W jej ramach funkcję przywódczą pełniła J. P. (1), koordynując działanie grupy, zbierając zamówienia na poświadczające nieprawdę zaświadczenia, wydając polecenia ich wystawienia, przekazując je odbiorcom, dystrybuując środki finansowe. Jej mąż R. P. pełnił w tym zakresie funkcje pomocnicze, na przykład w zakresie dystrybucji tak zwanych bloczków.

Trzon grupy stanowili pracownicy Zakładów (...), odpłatnie (z wyjątkami) wykonujący te polecenia, wystawiający przedmiotowe zaświadczenia, tworzący, w ocenie Sądu, dwustopniową hierarchię uwarunkowaną bezpośrednim kontaktem (lub brakiem takowego) z J. P. (1) oraz dwurodzajowym sposobem wynagradzania.

Osobny krąg w ramach tejże grupy stanowili odbiorcy zaświadczeń.

Grupa ta posiadała jasny, znany i akceptowalny przez jej członków przedmiot i cel działania (odpłatne wystawianie stwierdzających nieprawdę zaświadczeń o wygranych, mających służyć pozornej legalizacji dochodów) oraz doprecyzowany, wiadomy członkom mechanizm działania (zbieranie kuponów wygranych, co do których nie żądano zaświadczenia --> wystawianie zaświadczeń na nazwiska zleceniodawców --> przekazanie zaświadczeń za kwotę 6% sumy wygranej) oraz dość klarowny, choć w niektórych wypadkach również płynny sposób rozliczeń.

Z przytoczonych powyżej przyczyn uznano, iż A. S. (1) wchodziła w skład przedmiotowej grupy, przy czym, co trzeba oddać, na najniższym szczeblu „wystawców”.

H. B., jako bezpośrednio kontaktująca się z J. P. (1), zajmowała w ramach grupy miejsce o schodek wyższe, przy czym początkowo za sprawą nie zbyt dla niej satysfakcjonującego dla podjęcia osobistego, namacalnego ryzyka dochodu, ryzyko fizycznego sporządzenia poświadczających nieprawdę zaświadczeń zrzucała za namową na J. B. (1), sama podjęła się tego dopiero w 2006 roku, kiedy (...) nie pracowała już w Zakładach (...) i to w odniesieniu tylko do trzech, opiewających na stosunkowo duże kwoty wygranych zaświadczeń.

Oskarżona A. S. (1) swoim zachowaniem wyczerpała nadto dyspozycję 271 § 1 i 3 k. k. w zw. z art. 12 k. k. w zw. z art. 65 § 1 k. k., zaś H. B. art. 271 § 1 i 3 k. k. i art. 18 § 2 k. k. w zw. z art. 271 § 1 i 3 k. k. w zw. z art. 11 § 2 k. k. w zw. z art. 12 k. k. w zw. z art. 65 § 1 k. k.

Na gruncie powołanego przepisu penalizacji podlega tak zwany fałsz intelektualny. Sprowadza się on do poświadczenia nieprawdy w dokumencie, do wystawienia którego uprawniony jest funkcjonariusz publiczny lub inna osoba, przy czym uprawnienie to rozumieć należy wąsko, jako wynikające z konkretnej normy, nie zaś na przykład z ogólnego uprawnienia do udziału w obrocie prawnym.

Zaświadczenia o wygranej w grach i lub zakładach wzajemnych mogą zostać wystawione jedynie przez pracownika Zakładów (...), który zdał stosowny egzamin w Ministerstwie Finansów i uzyskał w tej drodze stosowny certyfikat.

A. S. (1), będąc osobą uprawnioną do wystawiania zaświadczeń o wygranej w grach lub zakładach wzajemnych, posiadającą, w wyniku zdania egzaminu w Ministerstwie Finansów, stosowny certyfikat stała się wystawcą trzech zaświadczeń z dnia 11 września 2006 roku o numerze (...) na kwotę 5 210 złotych i 70 groszy na nazwisko R. C., z dnia 18 października 2006 roku o numerze (...) na kwotę 3 532 złotych i 40 groszy na nazwisko M. W. oraz z dnia 18 października 2006 roku o numerze (...) na kwotę 2 726 złotych i 10 groszy na nazwisko M. W..

Stwierdzały one okoliczność nieprawdziwą, a mającą znaczenie prawne, rzekomego uzyskania przez R. C. i M. W. wygranych, które w istocie na ich rzecz nie padły, zaś służyć miały legitymizacji dochodów uzyskanych z prac podjętych poza granicami kraju oraz handlu na rynku.

Oskarżona A. S. (1) działała w tym zakresie w celu osiągnięcia korzyści majątkowej stanowiącej równoważność 2% kwoty, na którą opiewały przedmiotowe zaświadczenia.

Fakt, że opisanych powyżej zachowań A. S. (1) dopuściła się w krótkich odstępach czasu, ze z góry powziętym zamiarem, a nadto w warunkach zorganizowanej grupy przestępczej uzasadniał nadto odwołanie się w tej mierze do dyspozycji art. 12 k. k. oraz art. 65 § 1 k. k.

W zakresie opisu przypisanego oskarżonej czynu poczyniono korekty podyktowane względami procesowymi. Postępowania przeciwko poszczególnym osobom, z którymi A. S. (1) działała wspólnie i w porozumieniu znajdują się na różnym etapie, stąd przyjęto, iż oskarżona działała wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami, co do których postępowanie wyłączono do odrębnego rozpoznania, co do których zapadły prawomocne orzeczenia, co do których postępowanie się toczy oraz z innymi osobami o nieustalonej tożsamości.

H. B., będąc osobą uprawnioną do wystawiania zaświadczeń o wygranej w grach lub zakładach wzajemnych, posiadającą, w wyniku zdania egzaminu w Ministerstwie Finansów, stosowny certyfikat stała się wystawcą zaświadczeń na nazwisko R. C.:

1/ nr (...) z dnia 27 lipca 2006 roku na kwotę 1 209, 60 złotych;

2/ nr (...) z dnia 1 sierpnia 2006 roku na kwotę 1 426, 85 złotych;

3/ nr (...) z dnia 1 października 2006 roku na kwotę 2 913, 55 złotych.

Nadto nakłoniła ona swoją mniej doświadczoną współpracownicę J. B. (1) do sporządzenia zaświadczeń:

I. dla S. K..:

1/ nr (...) z dnia 7 maja 2003 roku na kwotę 861, 10 złotych,

2/ nr (...) z dnia 9 maja 2003 roku na kwotę 287, 30 złotych,

3/ nr (...) z dnia 11 maja 2003 roku na kwotę 357, 05 złotych,

4/ nr (...) z dnia 13 maja 2003 roku na kwotę 1047, 80 złotych,

5/ nr (...) z dnia 16 maja 2003 roku na kwotę 1002, 95 złotych,

6/ nr (...) z dnia 17 maja 2003 roku na kwotę 925, 40 złotych,

7/ nr (...) z dnia 20 maja 2003 roku na kwotę 273, 70 złotych;

II. dla R. C.:

1/ nr (...) z dnia 19 kwietnia 2003 roku na kwotę 1 166, 80 złotych,

2/ nr (...) z dnia 23 kwietnia 2003 roku na kwotę 892, 80 złotych,

3/ nr (...) z dnia 25 kwietnia 2003 roku na kwotę 1 489, 45 złotych,

4/ nr (...) z dnia 29 kwietnia 2003 roku na kwotę 742, 25 złotych,

5/ nr (...) z dnia 30 kwietnia 2003 roku na kwotę 604, 80 złotych,

6/ nr (...) z dnia 5 maja 2003 roku na kwotę 510, 30 złotych,

7/ nr (...) z dnia 11 lipca 2003 roku na kwotę 639, 00 złotych,

8/ nr (...) z dnia 26 lipca 2003 roku na kwotę 241, 20 złotych,

9/ nr (...) z dnia 28 lipca 2003 roku na kwotę 168, 85 złotych,

10/ nr (...) z dnia 30 lipca 2003 roku na kwotę 149, 40 złotych,

11/ nr (...) z dnia 2 sierpnia 2003 roku na kwotę 760, 45 złotych,

12/ nr (...) z dnia 3 sierpnia 2003 roku na kwotę 2 590, 00 złotych,

13/ nr (...) z dnia 4 sierpnia 2003 roku na kwotę 226, 80 złotych,

14/ nr (...) z dnia 7 sierpnia 2003 roku na kwotę 800, 10 złotych,

15/ nr (...) z dnia 9 sierpnia 2003 roku na kwotę 186, 50 złotych,

16/ nr (...) z dnia 13 sierpnia 2003 roku na kwotę 365, 00 złotych,

17/ nr (...) z dnia 15 sierpnia 2003 roku na kwotę 1 240, 65 złotych,

18/ nr (...) z dnia 20 sierpnia 2003 roku na kwotę 610 złotych,

19/ nr (...) z dnia 22 sierpnia 2003 roku na kwotę 304, 65 złotych,

20/ nr (...) z dnia 23 sierpnia 2003 roku na kwotę 365 złotych,

21/ nr (...) z dnia 25 sierpnia 2003 roku na kwotę 323, 10 złotych,

22/ nr (...) z dnia 27 sierpnia 2003 roku na kwotę 113, 15 złotych,

23/ nr (...) z dnia 2 września 2003 roku na kwotę 582, 35 złotych,

24/ nr (...) z dnia 4 września 2003 roku na kwotę 1 184, 95 złotych,

25/ nr (...) z dnia 6 września 2003 roku na kwotę 2 113, 40 złotych,

26/ nr (...) z dnia 7 września 2003 roku na kwotę 300, 60 złotych oraz

III. na R. S.:

1/ nr (...) z dnia 3 marca 2003 roku na kwotę 1 478, 23 złotych,

2/ nr (...) z dnia 5 marca 2003 roku na kwotę 834, 30 złotych,

3/ nr (...) z dnia 8 marca 2003 roku na kwotę 1 279, 55 złotych,

4/ nr (...) z dnia 10 marca 2003 roku na kwotę 1 783, 95 złotych,

5/ nr (...) z dnia 14 marca 2003 roku na kwotę 1 160, 55 złotych,

6/ nr (...) z dnia 17 marca 2003 roku na kwotę 899, 15 złotych,

7/ nr (...) z dnia 2 kwietnia 2003 roku na kwotę 1 079, 45 złotych,

8/ nr (...) z dnia 4 kwietnia 2003 roku na kwotę 934, 70 złotych,

9/ nr (...) z dnia 6 kwietnia 2003 roku na kwotę 1 482, 90 złotych,

10/ nr (...) z dnia 8 kwietnia 2003 roku na kwotę 1 244, 70 złotych,

11/ nr (...) z dnia 10 kwietnia 2003 roku na kwotę 392, 40 złotych,

12/ nr (...) z dnia 3 czerwca 2003 roku na kwotę 940, 85 złotych,

13/ nr (...) z dnia 5 czerwca 2003 roku na kwotę 113, 55 złotych,

14/ nr (...) z dnia 6 czerwca 2003 roku na kwotę 358, 20 złotych,

15/ nr (...) z dnia 12 czerwca 2003 roku na kwotę 457, 90 złotych,

16/ nr (...) z dnia 17 czerwca 2003 roku na kwotę 550, 80 złotych,

17/ nr (...) z dnia 24 czerwca 2003 roku na kwotę 499, 40 złotych,

18/ nr (...) z dnia 28 czerwca 2003 roku na kwotę 1 282, 50 złotych,

19/ nr (...) z dnia 5 lipca 2003 roku na kwotę 133, 10 złotych,

20/ nr (...) z dnia 8 lipca 2003 roku na kwotę 264, 75 złotych,

21/ nr (...) z dnia 9 lipca 2003 roku na kwotę 594, 35 złotych.

Stwierdzały one okoliczności nieprawdziwe, a mającą znaczenie prawne, rzekomego uzyskania przez w/w wygranych, które w istocie na ich rzecz nie padły, zaś służyć miały legitymizacji trudnych do wykazania oficjalnie dochodów.

Oskarżona H. B. działała w tym zakresie w celu osiągnięcia korzyści majątkowej stanowiącej równoważność w trzech przypadkach 4% kwoty na którą opiewały przedmiotowe zaświadczenia w odniesieniu do zaświadczenia wystawionego przez siebie oraz dzielonych na pół z J. B. (1) dochodów za zaświadczenia wystawione przez nią.

Opisanych powyżej zachowań H. B. dopuściła się w krótkich odstępach czasu, ze z góry powziętym zamiarem, a nadto w warunkach zorganizowanej grupy przestępczej, w konsekwencji czego powołano w tej mierze dodatkowo dyspozycję art. 12 k. k. oraz art. 65 § 1 k. k.

W zakresie opisu przypisanego oskarżonej H. B. czynu poczyniono korekty podyktowane względami procesowymi. Postępowania przeciwko poszczególnym osobom, z którymi H. B. działała wspólnie i w porozumieniu znajdują się na różnym etapie, stąd przyjęto, iż działała ona wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami, co do których postępowanie wyłączono do odrębnego rozpoznania, co do których zapadły prawomocne orzeczenia, co do których postępowanie się toczy oraz z innymi osobami o nieustalonej tożsamości.

Wymierzając oskarżonej A. S. (1) karę pozbawienia wolności za pierwsze z przypisanych jej przestępstw Sąd miał na uwadze przede wszystkim rolę, jaką oskarżona pełniła w grupie. Była to rola zdecydowanie poślednia, plasująca się w dole jej hierarchii, co poczytano na korzyść oskarżonej.

Jako okoliczność łagodzącą uwzględniono także przedmiot aktywności wskazanej grupy, to jest popełnianie jednorodzajowych przestępstw nie stanowiących ataku na najwyższe dobra chronione prawem, na przykład na zdrowie i życie ludzkie, lecz stanowiące zamach na dokumenty.

Okolicznością łagodzącą w sprawie była także uprzednia niekaralność A. S. (1).

Wymierzając A. S. (1) karę pozbawienia wolności za drugie przestępstwo Sąd na korzyść oskarżonej uwzględnił nikłą skalę jej przestępczej działalności, a to wąski jej zakres czasowy, ograniczający się do działania w dniach 11 września oraz 18 października 2006 roku i wystawienie zaledwie trzech poświadczających nieprawdę zaświadczeń.

Jako okoliczność przemawiającą na korzyść oskarżonej uwzględniono nadto jej uprzednią niekaralność.

Nagromadzenie okoliczności łagodzących nakazało Sądowi w zakresie obu przypisanych przestępstw wymierzenie kary w wyraźnie dolnych granicach ustawowego zagrożenia.

Rozstrzygnięcie takie, w ocenie Sądu, znajduje dodatkowo uzasadnienie w dbałości o wewnętrzną spójność i sprawiedliwość wyroku, które winny były także uwzględniać wyraźną dysproporcję w zakresie tak czasookresu, skali, jak i szczebla aktywności w grupie A. S. (1) i współoskarżonej H. B..

Wymierzając za czyn ów, na zasadzie art. 33 § 2 k. k., karę grzywny, określając liczbę stawek dziennych grzywny Sąd uwzględnił wyszczególnione już okoliczności, które legły u podstaw miarkowania kary pozbawienia wolności.

Określając wysokość stawki dziennej Sąd miał na uwadze okoliczności dotyczące sytuacji ekonomicznej A. S. (1). Oskarżona wprawdzie pracuje, osiąga jednak dramatycznie niskie dochody. Ma na utrzymaniu dziecko, obciążają ją także dodatkowe, zadawnione zobowiązania finansowe. Okoliczności te nakazały Sądowi na określenie stawki dziennej na najniższym, przewidzianym przez ustawę poziomie. Tak orzeczona kara grzywny stanowić ma realną, ale zarazem symboliczną, dolegliwość związaną ze skazaniem i nie wykracza poza zdolności finansowe oskarżonej.

Wymierzając oskarżonej A. S. (1) karę łączną pozbawienia wolności zbadano bliski związek czasowo przestrzenny przypisanych jej czynów z jednej, z drugiej strony różną kwalifikację prawną przypisanych oskarżonej czynów, z których jeden stanowił zamach wymierzony przeciwko bezpieczeństwu publicznemu, drugi zaś zamach przeciwko dokumentom. Przeanalizowano także zachowanie oskarżonej A. S. (1) po popełnieniu przestępstw. Oskarżona prowadzi skromny, ustabilizowany tryb życia. Pracuje, samotnie wychowuje dziecko, stara się realizować niezawinione przez siebie zobowiązania finansowe (długi byłego męża), przestrzega porządku prawnego. Mając na uwadze powyższe zdecydowano o wymierzeniu oskarżonej kary łącznej pozbawienia wolności z zastosowaniem niemal w całości zasady absorpcji.

Uwzględniwszy podnoszoną już uprzednią niekaralność A. S. (1) dopatrzono się w sprawie zdecydowanie podstaw do formułowania co do jej osoby pozytywnej prognozy społecznej, a to uznania, iż mimo braku efektywnego wykonania kary będzie ona w przyszłości przestrzegała porządku prawnego, szczególnie zaś nie popełni kolejnego przestępstwa. W ocenie Sądu kolizja A. S. (1) z prawem miał charakter czysto incydentalny, podyktowany sposobnością wynikającą z przejściowego miejsca zatrudnienia i namową przełożonej, z którą łączyły oskarżoną dobre, ciepłe stosunki i którą ceniła, a nawet podziwiała. Okoliczność ta legła u podstaw warunkowego zawieszenia wobec oskarżonej wymierzonej kary pozbawienia wolności na trzyletni okres próby.

Z ustaleń poczynionych przez Sąd wynika, iż A. S. (1) za wystawienie poświadczających nieprawdę zaświadczeń uzyskała kwoty rzędu 2% sumy wygranej. W konsekwencji uznać należało, iż odniosła ona z tego tytułu następujące korzyści:

a/ za zaświadczenie z dnia 11 września 2006 roku o numerze (...) na kwotę 5 210 złotych i 70 groszy na nazwisko R. C. sumę 104 złote 21 groszy,

b/ za zaświadczenie z dnia 18 października 2006 roku o numerze (...) na kwotę 3 532 złotych i 40 groszy na nazwisko M. W. sumę 70 złotych 64 groszy,

c/ za zaświadczenie z dnia 18 października 2006 roku o numerze (...) na kwotę 2 726 złotych i 10 groszy na nazwisko M. W. sumę 54 złotych i 52 groszy, łącznie więc korzyść majątkową w wysokości 229 złotych i 40 groszy.

Na podstawie art. 63 § 1 k. k. na poczet orzeczonej wobec oskarżonej A. S. (1) kary grzywny zaliczono okres jej zatrzymania w sprawie w dniu 23 maja 2011 roku, przyjmując, że jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności równoważny jest 2 (dwóm) stawkom dziennym grzywny.

Wymierzając oskarżonej H. B. karę pozbawienia wolności za pierwsze z przypisanych jej przestępstw uwzględniono przedmiot aktywności wskazanej grupy, to jest popełnianie jednorodzajowych przestępstw nie stanowiących ataku na najwyższe dobra chronione prawem, na przykład na zdrowie i życie ludzkie, lecz stanowiące zamach na dokumenty. Sąd jednakże w tym miejscu miał także na uwadze rolę, jaką oskarżona pełniła w grupie. H. B., w przeświadczeniu Sądu, zajmowała w hierarchii grupy miejsce wyższe niż A. S. (1), utrzymywała bezpośredni kontakt z przywódczynią i organizatorką grupy J. P. (1). Jej aktywność była też bardziej rozciągnięta w czasie i bardziej rozwinięta, albowiem prócz trzykrotnego osobistego wystawienia kwestionowanych zaświadczeń H. B. nakłoniła do tego własnego członka rodziny i niedoświadczoną współpracownicę kilkadziesiąt razy.

Okolicznością łagodzącą w sprawie była uprzednia niekaralność H. B..

Wymierzając H. B. karę pozbawienia wolności za drugie przestępstwo Sąd na korzyść oskarżonej uwzględnił skalę jej aktywności, a to szerszy niżli w przypadku A. S. (1) jej zakres czasowy, a także i to, iż jej zachowanie polegało nie tylko na wystawieniu zaświadczenia, ale i nakłonieniu do sporządzenia trzech poświadczających nieprawdę dokumentów innej osoby.

Jako okoliczność przemawiającą na korzyść H. B. uwzględniono jej uprzednią niekaralność.

Całokształt powyższych okoliczności skłonił Sąd do wymierzenia H. B. kary pozbawienia wolności w dolnych granicach ustawowego zagrożenia.

Rozstrzygnięcie takie, w przeświadczeniu Sądu, pozwoli również na takie ukształtowanie treści wyroku, aby rozstrzygnięcie było harmonijne i sprawiedliwe wewnętrznie w stosunku do obu osób oskarżonych.

Wymierzając H. B. za czyn ów, na zasadzie art. 33 § 2 k. k., karę grzywny, określając liczbę stawek dziennych grzywny Sąd uwzględnił wyszczególnione już okoliczności, które legły u podstaw miarkowania kary pozbawienia wolności.

Określając wysokość stawki dziennej Sąd miał na uwadze okoliczności dotyczące sytuacji ekonomicznej H. B.. Oskarżona posiada wprawdzie zatrudnienie, jednakże uzyskiwane z tego tytułu dochody trudno uznać za satysfakcjonujące. Jej sytuację finansową uznać trzeba za trudną. Okresowo oskarżona pozostawała nawet na utrzymaniu dorosłej córki. Okoliczność ta nakazała Sądowi na określenie stawki dziennej na najniższym, przewidzianym przez ustawę poziomie. Tak orzeczona kara grzywny stanowić ma z jednej strony realną, ale z drugiej strony symboliczną, dolegliwość związaną ze skazaniem i nie wykracza poza zdolności finansowe H. B..

Wymierzając oskarżonej H. B. karę łączną pozbawienia wolności zbadano bliski związek czasowo przestrzenny przypisanych jej czynów z jednej, z drugiej strony różną kwalifikację prawną przypisanych oskarżonej czynów, z których jeden stanowił zamach wymierzony przeciwko bezpieczeństwu publicznemu, drugi zaś zamach przeciwko dokumentom. Przeanalizowano także zachowanie oskarżonej H. B. po popełnieniu przestępstw. Oskarżona prowadzi regularny, spokojny tryb życia. Mając na uwadze powyższe zdecydowano o wymierzeniu oskarżonej kary łącznej pozbawienia wolności z zastosowanie niemal w całości zasady absorpcji.

Uwzględniwszy podnoszoną już uprzednią niekaralność H. B. dopatrzono się w sprawie podstaw do formułowania co do jej osoby pozytywnej prognozy społecznej, a to uznania, iż mimo braku efektywnego wykonania kary będzie ona w przyszłości przestrzegała porządku prawnego, szczególnie zaś nie popełni kolejnego przestępstwa. W przeświadczeniu Sądu H. B. nie jest osobą zdemoralizowaną, nieskłonną do refleksji, z natury skłonną do naruszania norm prawnych. Okoliczność ta stanowiła podstawę decyzji o warunkowym zawieszeniu wobec oskarżonej wymierzonej kary pozbawienia wolności na trzyletni okres próby.

Z ustaleń poczynionych przez Sąd wynika, iż H. B. za wystawienie poświadczających nieprawdę zaświadczeń uzyskała kwoty rzędu od 2% do 4% sumy wygranej. W konsekwencji uznać należało, iż odniosła ona z tego tytułu następujące korzyści:

1/ za zaświadczenie nr (...) z dnia 27 lipca 2006 roku na kwotę 1 209, 60 złotych na nazwisko R. C. 48, 38 złotych;

2/ za zaświadczenie nr (...) z dnia 1 sierpnia 2006 roku na kwotę 1 426, 85 złotych na nazwisko R. C. 57,00 złotych;

3/ za zaświadczenie nr (...) z dnia 1 października 2006 roku na kwotę 2 913, 55 złotych na nazwisko R. C. 116, 54 złotych.

Utrudnione były ustalenia dotyczące korzyści majątkowej uzyskanej przez H. B. za zaświadczenia wystawione przez J. B. (1), tym bardziej, że musiały one zostać dokonane z pełnym poszanowaniem zasady in dubio pro reo.

Wystawieniu zaświadczenia, jak wynika z twierdzeń J. S. (1) i A. K. (1) nie zawsze towarzyszyła zapłata. Jeśli jednak taka zapłata następowała, w przypadku, gdy do wystawienia zaświadczenia dochodziło na najniższym poziomie grupy zasadą było dzielenie zysku pół na pół pomiędzy wystawcą a pośrednikiem, mającym bezpośredni kontakt z J. P. (1). J. B. (1) podała, iż otrzymała za to kwotę 50 złotych kilkanaście razy (z poszanowaniem dla wskazanej powyżej zasady in dubio pro reo przyjęto zatem, iż nastąpiło to nie więcej niż 19 razy). Powyższe ustalenia sprawy nakazały zatem ustalenie, że w takich sytuacjach następował podział zysków pomiędzy H. B. i J. B. (1) właśnie w stosunku 50:50.

Oczywiście można sobie wyobrazić sytuację, iż w każdym z wypadków wystawienia przez J. B. (1) jakże licznych zaświadczeń H. B. otrzymywała za to zwyczajowo ustaloną sumę 4 % kwoty widniejącej na zaświadczeniu, a z J. B. (1) nie dzieliła się nią na przykład z chciwości lub wykorzystując słabsze rozeznanie tej ostatniej co do zazwyczaj utartych sposobów rozliczania w grupie. W ocenie Sądu jednak stanowiłoby to już jednak nadużycie w stosunku do powołanej zasady, z korzyścią dla H. B. przyjęto, iż w przypadku otrzymania przez oskarżoną faktycznej zapłaty za zaświadczenie wystawione przez J. B. (1) H. B. „uczciwie” dzieliła się nim pół na pół ze współpracownicą. W oparciu o zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, którego nie sposób w tym zakresie w jakikolwiek sposób poszerzyć lub doprecyzować, tylko tego rodzaju ustalenia można poczynić w sposób stanowczy, bez obarczenia ryzykiem niekorzystnego dla H. B. błędu.

Na podstawie art. 63 § 1 k. k. na poczet orzeczonej wobec oskarżonej H. B. kary grzywny zaliczono okres jej zatrzymania w sprawie w dniu 23 maja 2011 roku, przyjmując, że jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności równoważny jest 2 (dwóm) stawkom dziennym grzywny.

W oparciu o unormowania § 14 ust. 1 pkt 2, ust. 2 pkt 5, § 16 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu zasądzono od Skarbu Państwa na rzecz Kancelarii Adwokackiej adw. A. Ł. kwotę 2 700 (dwóch tysięcy siedmiuset) złotych tytułem opłaty związanej z obroną z urzędu.

Zważywszy podnoszone już okoliczności dotyczące trudnej sytuacji materialnej zarówno oskarżonej A. S. (1), jak i H. B. podjęto decyzję o zwolnieniu ich od obowiązku ponoszenia kosztów postępowania w sprawie, koszty te przejmując na rachunek Skarbu Państwa. H. B. i A. S. (1) są osobami skromnie zarabiającymi, A. S. (1) dodatkowo samotną matką, w obliczu czego nałożenie na nie obowiązku poniesienia, choćby w części, niebagatelnych kosztów postępowania w sprawie, stanowiłoby, w przeświadczeniu Sądu, cios w i tak już niewygórowany budżet domowy.