Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 listopada 2015 r.

Sąd Rejonowy w Nowym Sączu I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 listopada 2015 r. w Nowym Sączu

sprawy z powództwa Miasta N.

przeciwko R. S.

o zapłatę

I.  oddala powództwo,

II.  nie obciąża powoda kosztami procesu.

Sygn. akt I C 919/15

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 19 listopada 2015 roku

Powód Miasto N. w pozwie z dnia 05.07.2013 roku domagało się zasądzenia na jego rzecz m.in. od pozwanego R. S. zapłaty kwoty 1857,37 złotych z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty tytułem bezumownego korzystania z lokalu nr (...) przy ul (...) w okresie od 01.11.2012 roku do 31.03.2013 roku wraz odsetkami skapitalizowanymi na dzień 04.07.2013 roku na podstawie art. 18 ust. 1 i 2 ustawy o ochronie praw lokatorów.

W dniu 09.07.2013 roku referendarz tut. Sądu wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym m. in. przeciwko pozwanemu R. S. (k. 11). Przesyłka dla pozwanego została doręczona w dniu 16.07.2013 roku do rąk matki pozwanego U. S..

W dniu 24.04.2015 roku pozwany R. S. złożył sprzeciw od nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym wykazując, iż nakaz zapłaty nie został mu prawidłowo doręczony gdyż w okresie kiedy nakaz został wydany nie mieszkał w spornym lokalu, a przebywał na stałe za granicą. Nie został też poinformowany przez matkę o doręczeniu nakazu zapłaty. Z uwagi na pierwotne wadliwe doręczenie odpisu nakazu i nieotwarcie terminu do złożenia sprzeciwu należało uznać, iż pozwany złożył sprzeciw w terminie oraz że nakaz zapłaty z dnia 09.07.2003 roku stracił w stosunku do niego moc.

W sprzeciwie pozwany wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie na jego rzecz kosztów postępowania według norm przepisanych. Podniósł, iż w okresie objętym pozwem mieszkał i prowadził działalność gospodarczą w H.w związku z czym nie korzystał bezumownie z lokalu przy ul. (...) i nie jest odpowiedzialny za odszkodowanie z tytułu jego bezumownego korzystania (k. 20-21).

W odpowiedzi na sprzeciw powód nie przeczył okolicznościom w nim podniesionym, twierdził jedynie, iż składając pozew był przekonany o słuszności swojego roszczenia, w związku z czym wnosił o nieobciążanie go kosztami procesu na podstawie art. 102 k.p.c.

Niesporny stan faktyczny przedstawiał się następująco:

Powód jest właścicielem lokalu mieszkalnego położonego w N. przy ul. (...).

Pozwany już od 2009 roku przebywał za granicą i prowadził w H.działalność gospodarczą. W okresie od listopada 2012 roku do marca 2013 roku pozwany nie przebywał w spornym lokalu, nie mieszkał w nim i w żaden sposób z niego nie korzystał.

Pozwany figurował jako członek rodziny w kartotece lokatora oraz nie wymeldował się ze spornego lokalu.

Dowód: niesporne, dokumenty dołączone do sprzeciwu - k. 25-40.

Powyższy stan faktyczny nie był ostatecznie między stronami sporny.

Dowody z dokumentów Sąd uznał za wiarygodne z uwagi na okoliczność, że stanowiąc dowód tego, iż osoby, które je podpisały złożyły zawarte w nich oświadczenia (art. 245 k.p.c.), korzystają z domniemania autentyczności i prawdziwości - to zaś nie zostało obalone. Dokumenty urzędowe zostały zaś sporządzone przez uprawnione podmioty i we właściwej formie, stąd stanowią dowód tego, co zostało w nich urzędowo zaświadczone (art. 244 k.p.c.).

Z uwagi na to, iż okoliczności podnoszone w sprzeciwie okazały się niesporne Sąd pominął dowód z zeznań świadka U. S. oraz pominął dowód z zeznań stron z uwagi na jego zbędność.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo w stosunku do R. S. nie zasługiwało na uwzględnienie.

Z niespornego stanu faktycznego wynikało, iż pozwany R. S. nie mieszkał w spornym lokalu w okresie za jaki strona powodowa domagała się zapłaty za bezumowne korzystanie z lokalu przy ul. (...).

Zgodnie z art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 21.06.2001 roku o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i zmianie Kodeksu cywilnego osoby zajmujące lokal bez tytułu prawnego są obowiązane do dnia opróżnienia lokalu co miesiąc uiszczać odszkodowanie.

Z ustalonego bezspornego stanu faktycznego wynika, że R. S. nie zajmował bez tytułu prawnego lokalu mieszkalnego przy ul. (...), a w okresie za jaki strona powodowa domagała się zapłaty mieszkał na stałe w H.gdzie prowadził działalność gospodarczą.

W związku z powyższym pozwany jako osoba nie zajmująca lokalu bez tytułu prawnego nie może ponosić kosztów odszkodowania z art. 18 ust. 1 ustawy.

Mając powyższe na uwadze należało orzec jak w pkt I wyroku.

Orzeczenie o kosztach procesu uzasadnia treść art. 102 k.p.c. bowiem strona powodowa wnosząc powództwo przeciwko R. S. mogła być subiektywnie przekonana o zasadności roszczenia z uwagi na fakt, iż pozwany nie dopełnił obowiązku wymeldowania się ze spornego lokalu i nadal figurował jako zamieszkujący ten lokal. W związku z tym należało uznać, iż powód dokonał wszelkich możliwych zabiegów w celu sprawdzenia osób, które w spornym lokalu zamieszkiwały, a pozwanie także R. S. wynikało m. in. z jego zaniedbania poinformowania właściciela lub zarządcy oraz dopełnienia obowiązku meldunkowego.

O powyższym orzeczono w punkcie II wyroku.

ZARZĄDZENIE

1/ (...)

2/(...)

3/ (...)

1 grudnia 2015 roku

Z:/

1.  (...)

2.  kal. (...)

Dnia 19 listopada 2015 roku