Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IC 716/15

Na rozprawie dnia 6 listopada 2015r.

Za stronę powodową nie stawił się nikt – pełnomocnik zawiadomiony prawidłowo.

Pozwany nie stawił się pomimo należytego zawiadomienia go o terminie rozprawy, nie złożył żadnych wyjaśnień ani też nie żądał przeprowadzenia rozprawy w jego nieobecności. Przewodniczący ogłosił wyrok zaoczny.

Przewodniczący: SSR Dorota Podskalna - Baum

Protokolant: st. sekr. sąd. Julita Świgut

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 6 listopada 2015r.

Sąd Rejonowy w Nowym Sączu I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Dorota Podskalna - Baum

Protokolant: st. sekr. sąd. Julita Świgut

po rozpoznaniu w dniu 6 listopada 2015 r. w Nowym Sączu

na rozprawie

sprawy z powództwa(...) we W.

przeciwko M. K.

o zapłatę

oddala powództwo.

Z:

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)

SSR Dorota Podskalna – Baum

I C 716/15

UZASADNIENIE

wyroku zaocznego z dnia 6 listopada 2015r.

Powód (...) z siedzibą we W. pozwem z dnia 15 maja 2015r. domagał się zapłaty od M. K. kwoty 8.086,66 zł wraz z umownymi odsetkami w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego NBP w Stosunku rocznym od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty.

W uzasadnieniu wskazał, że pozwana zawarła umowę bankową w dniu 16 sierpnia 2006r. nr (...) z (...) Bank (...) S.A. , który została połączony z (...) Bank (...) S.A. Pozwana nie wywiązała się z umowy i należność stała się wymagalna, a następnie nabyta w drodze cesji przez powoda. Powód wyjaśnił, że 10 października 2014r. zawarł z pozwaną ugodę w której pozwana uznała powództwo. Ponieważ pozwana nie wywiązała się z zawartego porozumienia powód wystąpił na drogę sądową. Oświadczył, że na kwotę dochodzoną pozwem składa się należność główna w kwocie 7.642,18 zł oraz skapitalizowane odsetki umowne ( 354,45 zł) oraz odsetki za opóźnienie (90,03 zł).

Pozwana prawidłowo zawiadomiona o terminie rozprawy nie stawiła się na nią i nie złożyła odpowiedzi na pozew.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powód w dniu 2 kwietnia 2014r. zawarł z (...) Bank S.A. z siedzibą we W. umowę przelewu wierzytelności, której przedmiotem były niesporne i wymagalne wierzytelności pieniężne wykazane w wykazie wierzytelności stanowiącej załącznik do umowy. Powód do akt sprawy załączył wyciąg z elektronicznego załącznika do umowy cesji, z treści którego wynika, iż przedmiotem umowy cesji miały być także wierzytelność przysługująca pierwotnemu wierzycielowi przeciwko pozwanej.

Dowód : umowa cesji warz z załącznikiem k.21 i 27-30

W dniu 30 września 2014r. powód podpisał ugodę z której treści wynika, iż drugą stroną ugody była M. K.. Ugoda nie został jednak podpisana przez pozwaną, albowiem na dokumencie podpis złożył A. K..

Dowód : odpis ugody k. 25-25

Pismem z dnia 24 kwietnia 2015r. powód wezwał pozwaną do zapłaty kwoty 8.040,60 zł jako zadłużenia wynikającego z podpisanej przez nią ugody.

Dowód : wezwanie do zapłaty k. 11

Ustalając stan faktyczny Sąd oparł się jedynie częściowo na dokumentach przedstawionych przez stronę powodową .

Za dowód istnienia i wysokości zobowiązania Sąd nie uznał ugody z dnia 30 września 2014r., albowiem dokument ten nie został podpisany przez M. K. , zaś z jego treści nie wynika by osoba na nim podpisana dysponowała pełnomocnictwem udzielonym przez pozwaną. Powód także w toku postępowania nie przedłożył takiego dokumentu.

W aktach brak jest także umowy, która była pierwotnym źródłem zobowiązania pozwanej, a więc umowy bankowej z dnia 16 sierpnia 2006r. nr (...) z (...) Bank (...) S.A. na którą w pozwie powołuje się powód. Uniemożliwia to ustalenie, jakiego rodzaju umowę pozwana zawarła (czy była to umowa kredytu, pożyczki, umowa o kartę kredytową lub inna ), na jakich warunkach, w szczególności jaką kwotę uzyskała pozwana do swojej dyspozycji, na jaki okres i jaki był sposób jej oprocentowania i zwrotu. Brak jest także danych pozwalających na ocenę, czy roszczenie jest wymagalne, a jeżeli tak to w jakiej wysokości.

W świetle tych okoliczności uznać należało, że powód nie przedstawił żadnego dowodu zgodnie z regułami art. 6 k.c. na istnienie i wysokość nabytej wierzytelności.

Sąd zważył co następuje:

W ocenie Sądu powództwo jest niezasadne i nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 339 kpc jeżeli pozwana nie stawiła się na rozprawę, albo pomimo swojej obecności nie wdaje się w spór co do istoty sprawy, sąd wydaje wyrok zaoczny. W takim przypadku przyjmuje się za prawdziwe twierdzenia powoda o okolicznościach faktycznych przytoczone w pozwie lub pismach procesowych doręczonych pozwanej poza rozprawą, chyba że budzą one uzasadnione wątpliwości, albo zostały przytoczone w celu obejścia prawa.

Niezależnie od wynikającego z art. 339§2 kpc domniemania prawdziwości twierdzeń powoda z rzeczywistym stanem rzeczy, sąd ma obowiązek każdorazowo krytycznego ustosunkowania się do twierdzeń powoda z punktu widzenia ich ewentualnej zgodności z rzeczywistym stanem rzeczy (wyrok SN z dnia 20 października 1998r. I CKU 85/98). Jest zobowiązany rozważyć, czy w świetle przepisów obowiązującego prawa materialnego twierdzenia powoda znajdują uzasadnienie, a w przypadku ustaleń negatywnych skutkuje to wydaniem wyroku zaocznego oddalającego powództwo (wyrok SN. Z 7 czerwca 1972r. III CRN 30/72). Rzeczą sądu nie jest bowiem zarządzenie dochodzeń w celu uzupełnienia lub wyjaśnienia twierdzeń strony i wykrycia środków dowodowych pozwalających na ich udowodnienie, czy też przeprowadzania z urzędu dowodów zmierzających do wyjaśnienia okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy.

W niniejszej sprawie warunkiem skutecznego dochodzenia roszczeń przez nabywcę wierzytelności jest wykazanie, że wierzytelność ta istniała i przysługiwała zbywcy wierzytelności oraz scedowana została na powoda.

Przedstawiona przez powoda umowa przelewu nie może stanowić wyłącznego i jedynego dowodu, że powodowi przysługuje wskazana w pozwie wierzytelność wobec pozwanej. Umowa ta jest bezspornie dowodem, że miało miejsce nabycie wierzytelności wskazanej w załączniku do umowy, lecz nie przesądza to o tym, że owa wierzytelność rzeczywiście istnieje, a jeżeli tak to w jakiej wysokości, albowiem do akt nie przedłożono umowy zawartej z pierwotnym wierzycielem, na którą powołuje się powód w uzasadnieniu pozwu. Dowodem istnienia wierzytelności, w szczególności jej wysokości nie jest dokument ugody jaki znajduje się w aktach sprawy, albowiem nie został podpisany przez pozwaną, względnie przez osobę działającą na podstawie udzielonego przez nią pełnomocnictwa.

Biorąc powyższe pod uwagę orzeczono jak w sentencji na podstawie powołanych przepisów.

SSR Dorota Podskalna-Baum

ZARZĄDZENIE

1/ (...)

2/(...)

3/ (...)

(...)