Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II K 130/15

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 3 grudnia 2015 r.

Sąd Rejonowy w Wołominie w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący – SSR Florian Szcześnik

Protokolant – Dominika Witkowska

przy udziale Prokuratora --------------

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 grudnia 2015 r.

sprawy J. B. , syna S. i W.

ur. w dniu (...) w W.

oskarżonego o to, że

w dniu 17 grudnia 2014 roku na ulicy (...) w miejscowości T., powiat (...), woj. (...), kierował samochodem maki C. (...) o nr rej. (...) w ruchu lądowym, będąc w stanie nietrzeźwości, gdzie przeprowadzone badania na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu na urządzeniu (...) dały następujące wyniki: I - 1,03 mg/l, II - 1,23 mg/l, III - 1,25 mg/l

tj. o czyn z art. 178a § 1 k.k.

orzeka:

I.  oskarżonego J. B. w ramach zarzuconego mu czynu uznaje za winnego tego, że w dniu 17 grudnia 2014 roku na ulicy (...) w miejscowości T., powiat (...), woj. (...), kierował samochodem maki C. (...) o nr rej. (...) w ruchu lądowym, będąc w stanie nietrzeźwości, gdzie przeprowadzone badania urządzeniem (...) wykazały: I badanie - 1,03 mg/l, II badanie - 1,23 mg/l, III badanie - 1,25 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, przy czym czynu tego dopuścił się będąc wcześniej skazany za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Wołominie z dnia 20 czerwca 2008 r. w sprawie o sygn. akt V K 208/08 oraz prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Wołominie z dnia 9 kwietnia 2010 r. w sprawie o sygn. akt II K 46/10, i za to na podstawie art. 4 § 1 k.k. w zw. z art. 178a § 4 k.k. w brzmieniu obowiązującym w dniu 17 grudnia 2014 r. (co odnosi się również do wszystkich zastosowanych w niniejszym wyroku przepisów ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny) skazuje go i wymierza mu karę 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności;

II.  na podstawie art. 42 § 2 k.k. orzeka wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 5 (pięciu) lat;

III.  na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwalnia oskarżonego w całości od ponoszenia kosztów sądowych.

Sygn. akt II K 130/15

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 3 grudnia 2015 roku

Na podstawie całokształtu materiału dowodnego zgromadzonego w niniejszej sprawie, Sąd ustalił następujący stan faktyczny.

J. B. wyrokiem Sądu Rejonowego w Wołominie z dnia 20 czerwca 2008 r. wydanym w sprawie o sygn. akt V K 208/08 został skazany za to, że w dniu 21 stycznia 2008 r. na drodze publicznej tj. ul. (...) w miejscowości T., powiat (...), województwo (...), kierował samochodem marki O. (...) o nr rej (...), będąc w stanie nietrzeźwości, gdzie przeprowadzone badanie krwi metodą chromatografii gazowej dały wynik 1,8 ‰, tj. za przestępstwo z art. 178a § 1 k.k. Wskazanym wyrokiem wymierzono mu karę 6 miesięcy pozbawienia wolności, której wykonanie warunkowo zawieszono na okres 3 lat próby. Wyrok ten uprawomocnił się w dniu 10 grudnia 2008 r. (k. 66 akt o sygn. V K 208/08 - wyrok). Postanowieniem z dnia 24 sierpnia 2010 r. zarządzono wykonanie warunkowo zawieszonej kary pozbawienie wolności ( k. 195 akt o sygn. V K 208/08 - postanowienie). Następnie postanowieniem z dnia 20 września 2012 r. (prawomocnym z dniem 5 października 2012 r.) w toku postępowania wykonawczego ponownie warunkowo zawieszono J. B. wykonanie kary 6 miesięcy pozbawienia wolności, tym razem na okres 4 lat próby (k. 294 akt o sygn. V K 208/08 - postanowienie).

Wyrokiem zaocznym Sądu Rejonowego w Wołominie z dnia 9 kwietnia 2010 r. (sygn. akt II K 46/10) J. B. został skazany za to, że w dniu 22 grudnia 2009 r. na ul. (...) w miejscowości M., gmina T., powiat (...), kierował samochodem marki F. (...) o nr rej (...), po drodze publicznej, będąc w stanie nietrzeźwości gdzie przeprowadzone badanie na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu na urządzeniu A. dały wyniki: I - 0,49 mg/l, II - 0,51 mg/l, pomimo obowiązującego zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych wydanego przez Sąd Rejonowy w Wołominie sygn. akt. V K 208/08 obowiązującym do dnia 21.01.2010 r., oraz zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych wydanego przez Sąd Rejonowy w Wołominie sygn. akt. V W 989/09 obowiązujący od 04.09.2009 r., tj. za czyn z art. 178a § 1 k.k. w zb. z art. 244 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. Za ten czyn wymierzono J. B. karę 8 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 3 lat próby, a nadto orzeczono świadczenie pieniężne w kwocie 800 złotych na rzecz C. (...)w W.. Wyrok ten uprawomocnił się w dniu 7 maja 2010 r. ( k. 43 - 44 akt o sygn. II K 46/10 - wyrok). Z zasądzonego świadczenia J. B. uiścił jedynie kwotę 350 złotych, wobec czego skazanie powyższym wyrokiem nie uległo zatarciu z mocy prawa ( k. 57 - informacja).

W dniu 17 grudnia 2014 roku J. B. wypił z kolegami z pracy nieokreśloną bliżej ilość alkoholu w postaci wódki i piwa, a następnie przed godziną 18:30 wsiadł za kierownicę samochodu marki C. (...) o nr rej. (...), uruchomił silnik i włączył się nim do ruchu ulicznego. Około godziny 18:30 będąc w stanie nietrzeźwości poruszał się wskazanym wyżej pojazdem po ul. (...) w T.. O godzinie 18:30 J. B. został zatrzymany do kontroli drogowej przez pełniących służbę funkcjonariuszy Policji st. sierż. T. S. i mł. asp. T. P.. W trakcie kontroli od J. B. wyczuwalna była woń alkoholu, wobec czego został przewieziony na Komisariat Policji w T., gdzie poddano go badaniu na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu. Badanie przeprowadzone o godzinie 18:43 wykazało u J. B. 1,03 mg/l, o godzinie 18:45 - 1,23 mg/l, zaś o godzinie 19:02 - 1,25 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu (k. 15, 59 - wyjaśnienia J. B., k. 10v, 60 - zeznania T. S., k. 2 - 3 - protokół badania na zawartość alkoholu w wydychanym powietrza).

J. B. na etapie postępowania przygotowawczego przyznał się do popełnienia zarzuconego mu czynu i skorzystał z przysługującego mu prawa do odmowy składania wyjaśnień. Na rozprawie również przyznał się do popełnienia zarzuconego mu czynu i wyjaśnił, że dopuścił się go przez "głupotę" (k. 59).

Sąd zważył, co następuje.

W ocenie Sądu, zgromadzony w niniejszej sprawie materiał dowodowy jest kompletny i wystarczający do prawidłowego rozstrzygnięcia w przedmiocie odpowiedzialności karnej oskarżonego. Materiał ten w pełni pozwala na ustalenie, że oskarżony J. B. dopuścił się występku z art. 178a § 4 k.k.

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego, który szczerze przyznał, że w dniu 17 grudnia 2014 roku spożywał alkohol, a następnie wsiadł za kierownicę samochodu kolegi i prowadził go ulicami (...). Wyjaśnienia te w pełni korespondują z pozostałym materiałem dowodowym zebranym w sprawie.

Sąd w pełni dał wiarę zeznaniom świadka T. S., gdyż są one konkretne, wzajemnie spójne i logiczne. Świadek w sposób dokładny opisał okoliczności przeprowadzonej w dniu 17 grudnia 2014 roku kontroli drogowej z udziałem oskarżonego. Nadto wskazał, iż od J. B. była wyczuwalna woń alkoholu, co skłoniło funkcjonariuszy do przeprowadzenia badania oskarżonego na zawartość alkoholu. Świadek składając zeznania w postępowaniu przygotowawczym przedstawił również dokładnie przebieg czynności jakich dokonał z udziałem oskarżonego. Na rozprawie także pamiętał szczegóły zdarzenia i w sposób chronologiczny je odtworzył. Brak jest jakichkolwiek podstaw, aby odmówić wiarygodności zeznaniom tego świadka.

Sąd nie miał także podstaw, aby kwestionować prawidłowość przeprowadzonych badań oskarżonego na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu ani rzetelności protokołu sporządzonego z tych czynności. Badanie przeprowadzono bowiem sprawnym urządzeniem pomiarowym posiadającym ważne świadectwo wzorcowania (k. 3). Protokół sporządzono natomiast w sposób fachowy i odpowiadający wymogom proceduralnym. Nadto do protokołu załączono wydruki z urządzenia (...) ( k. 2 – protokół).

Mając na względzie powyższe rozważania w kontekście analizy materiału dowodowego ocenianego swobodnie, Sąd doszedł do przekonania, że zarówno sprawstwo, wina oskarżonego jak i okoliczności popełnienia przypisanego czynu nie budzą jakichkolwiek wątpliwości.

W toku rozprawy Sąd ustalił jednak, iż zachowanie oskarżonego wyczerpywało znamiona przestępstwa z art. 178a § 4 k.k. albowiem był on wcześniej prawomocnie skazany za prowadzenie pojazdów mechanicznych w stanie nietrzeźwości wyrokami Sądu Rejonowego w Wołominie z dnia 20 czerwca 2008 r. (sygn. akt V K 208/08) oraz z dnia 9 kwietnia 2010 r. (sygn. akt II K 46/10). Wobec powyższego zaistniała konieczność zmiany kwalifikacji prawnej czynu zarzuconego (kwalifikowanego pierwotnie z art. 178a § 1 k.k.), jak też uzupełnienia jego opisu.

Wskazać jednocześnie należy, iż orzekając w przedmiocie odpowiedzialności karnej oskarżonego Sąd, przy uwzględnieniu art. 4 § 1 k.k., w całości zastosował Kodeks karny z dnia 1997 r. w brzmieniu obowiązującym w dacie popełnienia przez J. B. przypisanego mu czynu zabronionego. Przepisy ustawy karnej obowiązujące w dniu 17 grudnia 2014 r. były bowiem względniejsze dla oskarżonego chociażby z uwagi na obligatoryjność, w świetle obowiązujących przepisów, orzeczenia wobec sprawy przestępstwa z art. 178a § 4 k.k. świadczenia pieniężnego w kwocie nie niższej niż 10.000 zł oraz konieczność orzeczenia dożywotniego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych.

Dla przypisania odpowiedzialności karnej za występek opisany w art. 178 a § 4 k.k. niezbędne jest ustalenie, że sprawca, będąc uprzednio prawomocnie skazany za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości, ponownie prowadził pojazd mechaniczny w ruchu lądowym w stanie nietrzeźwości. Zgodnie natomiast z art. 115 § 16 pkt 2 k.k. stan nietrzeźwości zachodzi wówczas gdy zawartość alkoholu w 1 dm 3 wydychanego powietrza przekracza 0,25 mg albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość. W przedmiotowej sprawie nie ulega żadnej wątpliwości, że oskarżony znajdował się w czasie objętym zarzutem w stanie nietrzeźwości. Wskazują na to bezspornie wyniki badań oskarżonego na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu, które wykazały kolejno 1,03 mg/l, 1,23 mg/l oraz 1,25 mg/l. Powyższa konkluzja prowadzi do logicznego wniosku, iż w chwili gdy oskarżony prowadził samochód marki C. (...) na ul. (...) w T. (w ruchu lądowym) znajdował się w stanie nietrzeźwości. Nie budzi również wątpliwości fakt, iż J. B. był uprzednio dwukrotnie prawomocnie skazany za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości. Nie ulega także wątpliwości, że wobec nieuiszczenia w całości świadczenia pieniężnego orzeczonego wyrokiem z dnia 9 kwietnia 2010 r. (sygn. akt II K 46/10), skazanie to nie uległo zatarciu z mocy prawa.

W kontekście powyższych rozważań Sąd uznał, że wina oskarżonego i okoliczności popełnienia przestępstwa nie budzą najmniejszych wątpliwości. W związku z powyższym Sąd wymierzył oskarżonemu karę 10 miesięcy pozbawienia wolności jako najbardziej adekwatną do stopnia zawinienia sprawcy jak i stopnia społecznej szkodliwości popełnionego czynu, który w niniejszej sprawie jawi się jako wysoki. Zdaniem Sądu jedynie kara pozbawienia wolości w orzeczonym wymiarze powstrzyma oskarżonego od popełnienia innych przestępstw w przyszłości, nadto osiągnie ona swoje cele w zakresie społecznego oddziaływania, poprzez stworzenie wśród obywateli świadomości nieopłacalności popełniania przestępstw przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji oraz nieuchronności grożącej za ich popełnienie kary.

Jako okoliczność łagodzącą Sąd uwzględnił przede wszystkim fakt, iż oskarżony przyznał się do popełnienia zarzuconego mu czynu i oświadczył, że żałuje tego, że się go dopuścił. Sąd na korzyść oskarżonego uwzględnił również okoliczność, iż w godzinach popołudniowych około godziny 18:00 natężenie ruchu na ul. (...) w T. nie jest duże, o czym zeznał świadek T. S.. Łagodząco na wymiar kary wpływał również fakt, że oskarżony prowadzi ustabilizowane życie rodzinne, jest ojcem trójki małoletnich dzieci, które pozostają na jego utrzymaniu.

Za okoliczność obciążającą Sąd uznał natomiast wysoki stopień społecznej szkodliwości przypisanego J. B. czynu przejawiający się w postaci zamiaru, w jakim oskarżony działał oraz w rodzaju naruszonych przez niego dóbr, a także reguł ostrożności. Opisane powyżej zachowanie oskarżonego jednoznacznie wskazuje, że przypisanego mu czynu dopuścił się on działając w zamiarze bezpośrednim. Doskonale wiedział bowiem, że prowadząc pojazd znajdował się w stanie nietrzeźwości, jak również miał pełną świadomość konsekwencji prawnych swojego postępowania. J. B. był już siedmiokrotnie karany sądownie, w tym za przestępstwa z art. 178a § 1 k.k. oraz z art. 244 k.k. Okoliczność ta potwierdza lekceważący stosunek oskarżonego wobec przestrzegania norm prawnych i wskazuje, że J. B. ma za nic wydane wobec niego wyroki sądowe oraz orzeczone zakazy. Wymierzając J. B. karę Sąd miał również na względzie wysokie stężenie alkoholu w jego organizmie, które w znaczny sposób przekraczało dopuszczalną prawem granicę.

W przekonaniu Sądu omówione powyżej okoliczności obciążające oskarżonego - w tym przede wszystkim jego lekceważący stosunek zarówno do przestrzegania norm prawnych, jak i wydanych wobec niego orzeczeń sądowych - powodują, że wymierzonej kary 10 miesięcy pozbawienia wolności nie sposób uznać za surową. Zauważyć bowiem należy, że za czyn z art. 178a § 4 k.k. grozi kara do 5 lat pozbawienia wolności.

Zgodnie z treścią art. 69 § 4 k.k., w brzmieniu obowiązującym w dniu 17 grudnia 2014 r., ustawodawca - co do zasady - wyłączył możliwość warunkowego zawieszenia wykonania kar pozbawienia wolności orzeczonych wobec sprawców występku z art. 178a § 4 k.p.k., ograniczając możliwość zastosowania tejże instytucji tylko do szczególnie uzasadnionych wypadków. Sąd doszedł do przekonania, iż w niniejszej sprawie nie zachodzi żaden szczególnie uzasadniony wypadek, który pozwala na warunkowe zawieszenie wykonania orzeczonej wobec oskarżonego kary 10 miesięcy pozbawienia wolności. Dotychczasowy sposób życia J. B. zdecydowanie nie pozwala przyjąć w stosunku do niego pozytywnej prognozy kryminologicznej. Wskazane wyżej okoliczności obciążające prowadzą do przyjęcia wręcz przeciwnych wniosków, iż jedynie bezwzględna kara pozbawienia wolności oraz przeprowadzenie w toku jej wykonywania w placówce penitencjarnej gruntownych oddziaływań o charakterze wychowawczym i resocjalizacyjnym, jest w stanie wzbudzić w oskarżonym poczucie odpowiedzialności oraz wolę przestrzegania porządku prawnego, a tym samym powstrzyma go od popełnienia kolejnego przestępstwa.

Zgodnie z art. 42 § 2 k.k. w brzmieniu obowiązującym w dniu 17 grudnia 2014r. Sąd orzekł także wobec oskarżonego obligatoryjny środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych. W przekonaniu Sądu wskazane powyżej okoliczności, w tym w szczególności fakt, że oskarżony był już dwukrotnie karany za prowadzenie samochodu w stanie nietrzeźwości zasadnym było orzeczenie wobec niego wskazanego środka karnego na okres 5 lat.

Sąd odstąpił od obciążania oskarżonego opłatą oraz pozostałymi kosztami sądowymi, przejmując je na rachunek Skarbu Państwa. Analiza sytuacji majątkowej, rodzinnej i osobistej oskarżonego - który osiąga około 1.800 zł dochodu i ma na utrzymaniu troje małoletnich dzieci - skłoniła Sąd do stwierdzenia, że nie będzie on w stanie ponieść tych kosztów bez istotnego uszczerbku dla utrzymania siebie i rodziny. Dlatego też, Sąd uznał za zasadne zastosowanie art. 624 § 1 k.p.k. i zwolnił oskarżonego w całości od ponoszenia kosztów sądowych.

Mając powyższe na uwadze, Sąd orzekł jak w sentencji wyroku.