Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 08 sierpnia 2013r.

Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Śródmieścia X Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych we W.

w składzie:

Przewodniczący: SSR Barbara Bonczar

Protokolant: Grażyna Mazurkiewicz

po rozpoznaniu na posiedzeniu jawnym w dniu -08 sierpnia 2013r. we W.

sprawy z odwołania K. T.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział we W.

z dnia 11 stycznia 2013r.

znak: (...)

w sprawie K. T.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział we W.

o świadczenie rehabilitacyjne

oddala odwołanie.

Sygn. akt X U 94/13

UZASADNIENIE

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział we W. decyzją z 11 stycznia 2013r. odmówił ubezpieczonemu K. T. prawa do świadczenia rehabilitacyjnego z powodu odzyskania zdolności do pracy. Zdaniem strony pozwanej wnioskodawcy nie przysługuje prawo do świadczenia rehabilitacyjnego wobec orzeczenia komisji lekarskiej ZUS, która uznała, że wnioskodawca po wyczerpaniu zasiłków chorobowych i po wykorzystaniu 5 miesięcznego świadczenia rehabilitacyjnego jest zdolny do pracy.

We wniesionym od tej decyzji odwołaniu wnioskodawca wnosił o jej zmianę i przyznanie prawa do świadczenia rehabilitacyjnego, gdyż stan jego zdrowia nie pozwala mu na podjęcie pracy.

Strona pozwana w udzielonej odpowiedzi na odwołanie wniosła o jego oddalenie jako niezasadne.

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca K. T. z zawodu mechanik - kierowca, ostatnio prowadzący pozarolniczą działalność gospodarczą. W okresie od dnia 15 grudnia 2011r. do 13 czerwca 2012r. wykorzystał 182 dniowy okres zasiłkowy, a w okresie od dnia 14 czerwca 2012r. do 10 listopada 2012r. przez okres 5 miesięcy przebywał na świadczeniu rehabilitacyjnym.

W dniu 31 października 2012r. wnioskodawca wystąpił do Oddziału ZUS we W. z wnioskiem o przyznanie prawa do świadczenia rehabilitacyjnego na dalszy okres. Został skierowany na badanie do lekarza orzecznika ZUS, który w dniu 29 listopada 2012r., orzekł, że wnioskodawca jest niezdolny do pracy i rokuje odzyskanie zdolności do pracy w okresie 4 miesięcy. Do wydanego orzeczenia wnioskodawca wniósł sprzeciw, gdyż jego zdaniem świadczenie rehabilitacyjne pozostaje w związku z wypadkiem z dnia 01 marca 2011r. Rozpatrując wniesiony sprzeciw komisja lekarska ZUS na posiedzeniu w dniu 07 stycznia 2013. uznała, że brak jest podstaw do przyznania wnioskodawcy prawa do dalszego świadczenia rehabilitacyjnego.

Dowód: dokumentacja orzecznicza ZUS.

Postanowieniem z dnia 14 lutego 2013r. na podstawie art.468 § 1 i § 2 pkt. 4 i § 4 kpc Sąd podjął czynności wyjaśniające przez zasięgnięcie opinii biegłego sądowego chirurga ortopedy i neurologa na okoliczność ustalenia po przeprowadzeniu badania wnioskodawcy i analizie całości dokumentacji w sprawie, czy wnioskodawca jest nadal od dnia 11 listopada 2012r. niezdolny do pracy, a dalsze leczenie i rehabilitacja rokują nadzieję odzyskania zdolności do pracy i czy może mieć przyznane prawo do świadczenia rehabilitacyjnego i na jaki okres, najdłużej na okres 7 miesięcy.

W wydanej w dniu 03 czerwca 2013r. opinii biegli sądowi chirurg ortopeda i neurolog rozpoznali u wnioskodawcy min. zmiany zwyrodnieniowo – dyskopatyczne kręgosłupa lędźwiowo – krzyżowego z zespołem bólowym, stan po złamaniu kości łódeczkowatej nadgarstka prawego bez następstw, stan po skręceniu stawu skokowego prawego bez następstw. Na tej podstawie biegli orzekli, że wnioskodawca nie jest nadal po dniu 11 listopada 2012r. niezdolny do pracy i nie wymagał dalszego leczenia w ramach świadczeń rehabilitacyjnych.

Z treścią wydanej opinii nie zgodził się wnioskodawca, gdyż jego zdaniem badanie biegłego neurologa w znacznej części nie dotyczy jego osoby.

Strony pozwana nie składała zastrzeżeń do wydanej opinii.

Dowód: opinia biegłych sądowych z 03.06.2013r. – k. 62 as.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie wnioskodawcy nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art.18 ustawy z 25.06.1999r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa – Dz. U. z 2010r. Nr 77, poz.512 ze zm. świadczenie rehabilitacyjne przysługuje ubezpieczonemu który, po wyczerpaniu zasiłku chorobowego jest nadal niezdolny do pracy, a dalsze leczenie lub rehabilitacja lecznicza rokują odzyskanie zdolności do pracy. Świadczenie rehabilitacyjne przysługuje przez okres niezbędny do przywrócenia zdolności do pracy, nie dłużej jednak niż przez 12 miesięcy. Na okoliczność ustalenia czy wnioskodawca może po dniu 11 listopada 2012r. być uznanym za niezdolnego do pracy, a dalsze leczenie lub rehabilitacja rokują odzyskanie zdolności do pracy została wydana w sprawie opinia przez biegłych sądowych: chirurga ortopedy i neurologa. Biegli sądowi potwierdził fakt odzyskania przez wnioskodawcę zdolności do pracy po wykorzystaniu 182 dniowego okresu zasiłkowego i wyczerpaniu 5 miesięcznego świadczenia rehabilitacyjnego.

Opinia biegłych sądowych z dnia 03 czerwca 2013r. zasługuje na przymiot wiarygodności. Opinia ta została sporządzona w sposób obiektywny, rzetelny i pełny, a jej wydanie zostało poprzedzone wnikliwym zapoznaniem się z dokumentacją medyczną, zebraniem wywiadu oraz bezpośrednim badaniem wnioskodawcy. Zdaniem biegłych istniejące u wnioskodawcy deficyty sprawności ruchowej nie mają istotnego znaczenia orzeczniczego. Wymagają leczenia i okresowej kontroli, nie powodują jednak ograniczenia do pracy zgodnej z kwalifikacjami. Zdaniem Sądu opinia jest pełna, uwzględnia wszystkie istniejące schorzenia oraz stopień ich nasilenia u wnioskodawcy.

Dowód z opinii biegłego podlega ocenie Sądu przy zastosowaniu art. 233 § 1 k.p.c., na podstawie właściwych dla jej przedmiotu kryteriów zgodności z zasadami logiki i wiedzy powszechnej, poziomu wiedzy biegłego, podstaw teoretycznych opinii, a także sposobu motywowania oraz stopnia stanowczości wyrażonych w niej wniosków. Przedmiotem opinii biegłego nie jest przedstawienie faktów, lecz ich ocena na podstawie wiedzy fachowej (wiadomości specjalnych). Nie podlega ona zatem weryfikacji, jak dowód na stwierdzenie faktów, na podstawie kryterium prawdy i fałszu. Nie są miarodajne dla oceny tego dowodu niekonkurencyjne z nim oceny świadków i uczestników postępowania, co do faktów będących przedmiotem opinii (zob. uzasadnienie orzeczenia SN z dnia 7 listopada 2000 r., I CKN 1170/98, OSNC 2001, nr 4, poz. 64; uzasadnienie orzeczenia SN z dnia 15 listopada 2002 r., V CKN 1354/00, niepubl.). W przedmiotowej opinii biegli sądowi odpowiedzieli na wszystkie postawione przez Sąd pytania. Swoje stanowisko poparli wnikliwą analizą dokumentacji medycznej oraz przeprowadzonym badaniem powoda.

Zdaniem Sądu opinia jest pełna, uwzględnia wszystkie istniejące schorzenia oraz stopień ich nasilenia u powoda. Sąd w pełni podziela stanowisko zajęte w opinii przez biegłych.

Wnioskodawca nie wniósł merytorycznych zastrzeżeń do wydanej w sprawie opinii. Zgłoszone przez wnioskodawcę wątpliwości dotyczące nadania neurologicznego nie znalazły potwierdzenia. W sprawie niewątpliwe jest, że wnioskodawca był badany przez biegłego sądowego neurologa, a drobne nieścisłości nie mają wpływu na treść wydanej w dniu 03 czerwca 2013r. opinii.

Zdaniem Sądu wnioskodawca po wyczerpaniu 182 dniowego okresu zasiłkowego i 5 miesięcznego świadczenia rehabilitacyjnego odzyskał zdolność do pracy. Wnioskodawcy nie przysługuje więc prawo do dalszego świadczenia rehabilitacyjnego.

Z tych względów na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 Kpc, Sąd orzekł jak w sentencji.