Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt

VIII Gz 172/15

POSTANOWIENIE

Dnia

14 stycznia 2016r.

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy VIII Wydział Gospodarczy

w składzie:

Przewodniczący

Sędziowie

SSO Elżbieta Kala

SO Wiesław Łukaszewski (spr.)

SO Marek Tauer

po rozpoznaniu w dniu

14 stycznia 2016r.

w Bydgoszczy

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z wniosku:

(...) S.A. w W.

z udziałem dłużnika:

T. S.

o

ogłoszenie upadłości dłużnika

na skutek zażalenia T. S. od postanowienia Sądu Rejonowego w Bydgoszczy z dnia 28 września 2015r. sygn. akt XV GU 176/15

postanawia :

oddalić zażalenie.

Elżbieta Kala Wiesław Łukaszewski Marek Tauer

UZASADNIENIE

Zaskarżonym postanowieniem Sąd Rejonowy w Bydgoszczy na wniosek wierzyciela zabezpieczył majątek dłużnika T. S. prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą (...) w ten sposób, że ustanowił tymczasowego nadzorcę sądowego w osobie J. C.. W uzasadnieniu jako podstawę prawną orzeczenia wskazał przepis art. 36 i art. 38 ustawy prawo upadłościowe i naprawcze z dnia 28 lutego 2003 r. (t.j. Dz. U. z 2015 r., poz. 233, dalej p.u.n.).

W piśmie z dnia 26 października 2015 r. dłużnik wniósł zażalenie na to postanowienie co do sposobu zabezpieczenia, domagał się jego zmiany na mniej uciążliwy dla dłużnika zakaz zbywania lub obciążania współnależącej do niego nieruchomości, którą wskazał. Jego zdaniem u podstaw orzeczenia Sądu legła teza, że zachodzi obawa działania dłużnika na szkodę wierzycieli, która jest nieuzasadniona. Dlatego zastosowany sposób zabezpieczenia uznał za nieadekwatny do rodzaju zagrożenia, którego jego zdaniem nie ma. Podany przez siebie w zażaleniu sposób zabezpieczenia uznał za wystarczający. Wskazał jednocześnie, iż nie posiada innego majątku poza nieruchomością opisaną w zażaleniu. Potwierdził istniejące już obciążenie hipoteczne na tej nieruchomości z czego wywodził, że nie ma możliwości jej sprzedaży z pokrzywdzeniem wierzycieli. Powołał się na to, iż z uwagi na ujemne wyniki finansowe zaprzestał prowadzenia działalności gospodarczej.

Sąd Okręgowy zważył, że:

Zażalenie jest nieuzasadnione.

Skoro dłużnik przyznaje, iż z uwagi na stratę nie prowadzi od pewnego czasu działalności gospodarczej, a jedynym jego majątkiem jest wskazana we wniosku nieruchomość to zastosowany przez Sąd sposób zabezpieczenia niezależnie od jego rodzaju nie może spowodować dla niego większej czy mniejszej uciążliwości. Należy mieć również na uwadze treści postanowienia Sądu Rejonowego w Żninie z dnia 5 listopada 2015 r. sygn. akt I Co 4/15 o przysądzeniu na rzecz J. S. między innymi własności wskazanej przez dłużnika nieruchomości, a także pisma tymczasowego nadzorcy sądowego z dnia 7.12.2015 r. o tym, że do depozytu Sądu w Żninie wpłynęła cena za nieruchomość. Celem zażalenia dłużnika może więc być storpedowanie trwającego postepowania egzekucyjnego.

W ocenie Sądu dłużnik nie wykazał przesłanki przemawiającej za uwzględnieniem jego wniosku o zmianę sposobu zabezpieczenia z 40 ust. 1 cytowanej ustawy i dlatego jego zażalenie jako bezzasadne podlegało oddaleniu na podstawie art. 385 kpc w zw. z art. 397 § 2 w zw. z art. 37 cyt. wyżej ustawy i art. 499 ustawy z dnia 15 maja 2015 r. prawo restrukturyzacyjne (Dz. U. z dnia 14 lipca 2015 r., poz. 978)

Elżbieta Kala Wiesław Łukaszewski Marek Tauer