Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Powódka G. N. domagała się pozbawienia wykonalności tytułu wykonawczego w postaci prawomocnego wyroku Sądu Rejonowego w Bydgoszczy z dnia 31 stycznia 2005r. w sprawie IC 1425/02 zasądzającego od pozwanego J. N. na rzecz (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w P. kwotę 13 809,84 zł z ustawowymi odsetkami, opatrzonego klauzulą wykonalności nadaną przez ten Sąd postanowieniem z dnia 13 grudnia 2010r. w sprawie XII Co 10303/10 przeciwko powódce G. N. z ograniczeniem jej odpowiedzialności do majątku wspólnego jej i dłużnika.

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 5 listopada 2014r. Sąd Rejonowy w Bydgoszczy oddalił powództwo i zasądził od powódki G. N. na rzecz pozwanego (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością spółki komandytowej w P. kwotę 2417 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Sąd Rejonowy ustalił, że wyrokiem z dnia 31 stycznia 2005r. w sprawie o sygn. akt I C 1425/02 uchylił uprzednio wydany nakaz zapłaty z dnia 27 czerwca 2002 r. i zasądził od pozwanego J. N. na rzecz powódki (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w P. kwotę 13.809, 84 zł wraz z ustawowymi odsetkami od: kwoty 595,83 zł od dnia 23 marca 2000 r. do dnia zapłaty, od kwoty 7.734,18 zł od dnia 2 kwietnia 2000 r. do dnia zapłaty, od kwoty 3.346,53 zł od dnia 6 kwietnia 2000 r. do dnia zapłaty, od kwoty 442,22 zł od dnia 21 kwietnia 2000 r. do dnia zapłaty, od kwoty 407,00 zł od dnia 11 maja 2000 r. do dnia zapłaty, od kwoty 1.284, 08 zł od dnia 28 maja 2000 r. do dnia zapłaty, a w pozostałym zakresie powództwo oddalił (dokładniej, w odniesieniu do pozwanej w tej sprawie G. N.).

Następnie, postanowieniem z dnia 29 października 2007r. Sąd Rejonowy w Bydgoszczy w sprawie o sygn. akt I Co 6914/06 oddalił wniosek wierzyciela o nadanie w/w wyrokowi klauzuli wykonalności przeciwko małżonce dłużnika G. N..

Kolejnym postanowieniem z dnia 13 grudnia 2010r. wydanym na wniosek wierzyciela Sąd Rejonowy w Bydgoszczy w sprawie o sygn. akt XII Co 10303/10 nadał klauzulę wykonalności prawomocnemu wyrokowi Sądu Rejonowego w Bydgoszczy z dnia 31 stycznia 2005 r., sygn. akt I C 1425/02 także przeciwko żonie dłużnika J. N. - G. N.z ograniczeniem jej odpowiedzialności do majątku objętego ich małżeńską wspólnością ustawową.

Z ustaleń Sądu Rejonowego wynikało też, że w dniu 15 lipca 2003r. w drodze umowy notarialnej sporządzonej przed notariuszem R. P. w jej Kancelarii w B. (ujętej w Repertorium A nr (...)) małżonkowie G. N. i J. N. wyłączyli wspólność majątkową i wprowadzili rozdzielność majątkową.

Pozwany wierzyciel, ujawniony w tytule egzekucyjnym, działający w formie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością dokonał przekształcenia formy prawnej prowadzonej działalności ze spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w spółkę komandytową i obecnie prowadzi działalność gospodarczą pod firmą (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa z siedzibą w P..

W ramach oceny prawnej tych ustaleń faktycznych Sąd Rejonowy wskazał, że zgodnie z art. 840 § 1 pkt. 3 kpc małżonek, przeciwko któremu sąd nadał klauzulę wykonalności na podstawie art. 787 kpc może w drodze powództwa żądać pozbawienia tytułu wykonawczego wykonalności w całości lub w części albo ograniczenia, jeżeli wykaże, że egzekwowane świadczenie wierzycielowi nie należy się, przy czym małżonkowi temu przysługują zarzuty nie tylko z własnego prawa, lecz także zarzuty, których jego małżonek wcześniej nie mógł podnieść. Zatem małżonek dłużnika wytaczający powództwo z art. 840 §1 pkt. 3 k.p.c. może zwalczać roszczenie wierzyciela podnosząc zarzuty, że egzekwowane świadczenie w ogóle się nie należy wierzycielowi lub egzekwowane świadczenie wygasło w wyniku zarzutów podniesionych przez małżonka dłużnika opartych na jego własnym prawie. Zatem skuteczność wniesionego przez małżonka dłużnika powództwa zależy od wykazania chociażby jednej z wymienionych powyżej przesłanek, czego powódka nie wykazała.

Powódka zasadność swojego roszczenia opierała na zarzucie nadania klauzuli wykonalności wyrokowi Sądu Rejonowego w Bydgoszczy z dnia 31 stycznia 2005r. w sprawie o sygn. akt I C 1425/02 także przeciwko niej, jako małżonce dłużnika, podczas gdy wcześniej prawomocnym postanowieniem ten sam Sąd oddalił wniosek wierzyciela o nadanie klauzuli przeciwko małżonce dłużnika. Skoro zatem w obrocie istnieje prawomocne i nie uchylone postanowienie o oddaleniu wniosku wierzyciela o nadanie klauzuli wykonalności w stosunku do małżonki dłużnika, to wydane postanowienie z dnia 13 grudnia 2010r. w sprawie XII Co 10303/10 o nadaniu takiej klauzuli przeciwko niej powinno doprowadzić do pozbawienia wykonalności tytułu wykonawczego opisanego w pozwie, z uwagi na powagę rzeczy już raz osądzonej. Ten zarzut - zdaniem Sądu Rejonowego – jest bezzasadny, bowiem postępowanie klauzulowe nie rozstrzyga sporu merytorycznie, a jest postępowaniem umożliwiającym wszczęcie i przeprowadzenie postępowania egzekucyjnego. Zatem – w ocenie Sądu - nie było ponownego złożenia wniosku o nadanie klauzuli wykonalności, gdy poprzedni wniosek został oddalony. Powyższe stanowisko potwierdza również pogląd Sądu Najwyższego zaprezentowany w uchwale z dnia 28 października 2010r., III CZP 65/10, iż w postępowaniu o nadanie klauzuli wykonalności nie ma zastosowania art. 199 § 1 pkt. 2 k.p.c. Na marginesie wskazać należy, iż powagą rzeczy osądzonej objęty jest jedynie tytuł egzekucyjny (orzeczenie sądu oraz orzeczenia zrównane z nim skutkami), a wierzyciel składając ponowny wniosek o nadanie klauzuli wykonalności tytułowi egzekucyjnemu także przeciwko małżonkowi dłużnika nie zmierzał przecież do wzruszenia prawomocnego rozstrzygnięcia sądu stanowiącego tytuł egzekucyjny. Sąd rejonowy zwrócił też uwagę, że powódka zarzut powagi rzeczy osądzonej podnosiła już w zażaleniu z dnia 03 lutego 2011 r. na postanowienie Sądu Rejonowego w Bydgoszczy z dnia 13 grudnia 2010 r. wydane w sprawie o sygn. akt XII Co 10303/10. Sąd Okręgowy w Bydgoszczy w postanowieniem z dnia 23 marca 2011 r. w sprawie o sygn. akt II Cz 69/11 oddalił zażalenie powódki, podzielając stanowisko Sądu Rejonowego w Bydgoszczy, że zarzut powagi rzeczy osądzonej jest bezzasadny, albowiem postępowanie o nadanie klauzuli wykonalności nie jest postępowaniem, w którym sąd merytorycznie rozpoznaje żądanie wierzyciela. Również Sąd Okręgowy w Bydgoszczy postanowieniem z dnia 26 lipca 2014 r. w sprawie sygn. akt II Cz 489/11 oddalił zażalenie powódki na postanowienie z dnia 13 grudnia 2010r. w sprawie XII Co 10303/10 w przedmiocie nadania klauzuli wykonalności.

Rozważając szerzej zagadnienie dopuszczalności ponownego podnoszenia tych samych zarzutów w postępowaniu o pozbawienie tytułu wykonawczego wykonalności Sąd Rejonowy zwrócił uwagę na pogląd doktryny, że formalnie nie ma przeszkód w tym zakresie, gdyż rozstrzygnięcie wydane w postępowaniu klauzulowym nie jest objęte powagą rzeczy osądzonej, niewątpliwie jednak prawomocne postanowienie wydane w tym postępowaniu wiąże nie tylko strony i sąd, który je wydał, lecz również inne sądy (art. 365 k.p.c). Oznacza to, że gdy sąd w postępowaniu klauzulowym oddalił zażalenie dłużnika, a następnie dłużnik na tych samych podstawach oparł powództwo opozycyjne, sąd rozpoznający sprawę w procesie powinien wydać wyrok oddalający to powództwo bez ponownego rozpoznawania powołanych w nim okoliczności (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 15 maja 2008 r., I CSK 541/07, OSNC 2009, nr 9, poz. 125).

Zatem mając powyższe na uwadze Sąd uznał, iż powódka nieskutecznie powoływała się w niniejszej sprawie na zarzut powagi rzeczy osądzonej.

Za chybiony uznał także zarzut powódki, że powództwo w stosunku do niej zostało prawomocnie oddalone, a uwzględnione jedynie w stosunku do dłużnika J. N., co świadczy o tym, iż egzekwowane świadczenie wierzycielowi w stosunku do powódki nie należy się.

W ocenie Sądu jednak, okoliczność oddalenia powództwa w stosunku do małżonki dłużnika G. N. świadczyła jedynie o tym, że została wyłączona jej odpowiedzialność jako dłużnika osobistego. Sąd w sprawie I C 1425/02 nie badał bowiem przesłanek odpowiedzialności powódki za cudzy dług tj. dług jej małżonka, albowiem jest to żądanie oparte na innej podstawie faktycznej. Zatem nie sposób zgodzić się z twierdzeniem powódki podniesionym na rozprawie w dniu 05 listopada 2014r., że oddalając powództwo w stosunku do powódki w sprawie I C 1425/02 Sąd Rejonowy przesądził prawomocnie o jej odpowiedzialności względem pozwanej spółki także jako małżonki dłużnika.

Sąd Rejonowy stwierdził, że oddalenie powództwa w stosunku do G. N. nie stała na przeszkodzie skorzystaniu przez wierzyciela z art. 787 k.p.c. i uzyskania klauzuli wykonalności na małżonkę dłużnika z ograniczeniem jej odpowiedzialności do majątku objętego wspólnością majątkową. Podkreślić należy, że w sprawie pomiędzy pozwaną (...) spółką z ograniczoną odpowiedzialnością spółką komandytową a G. N. do postępowania o nadanie klauzuli wykonalności przeciwko małżonkowi dłużnika znajdowały zastosowanie przepisy kodeksu postępowania cywilnego w brzmieniu sprzed nowelizacji tj. sprzed 20 stycznia 2005r. Zobowiązanie dłużnika objęte wyrokiem z dnia 31stycznia 2005r. powstało bowiem przed wejściem w życie powyższej nowelizacji. Jak przesądził Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 17 września 2008 r. III CZP 77/08, OSNC 2009/7-8/114, jeżeli zobowiązanie dłużnika pozostającego w ustroju ustawowej wspólności majątkowej małżeńskiej powstało przed wejściem w życie ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r. o zmianie ustawy - Kodeks rodzinny i opiekuńczy oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 162, poz. 1691), do postępowania o nadanie klauzuli wykonalności przeciwko małżonkowi dłużnika stosuje się przepisy kodeksu postępowania cywilnego w brzmieniu sprzed tej nowelizacji. Za chwilę decydującą o stosowaniu przepisów wprowadzonych ustawą nowelizującą należy uznać dzień powstania roszczenia rozumianego jako roszczenie materialnoprawne. Gdy zobowiązanie powstało przed dniem 20 stycznia 2005r. (dniem wejścia w życie ustawy nowelizującej) obowiązujące prawo materialne zezwala na zaspokojenie się wierzyciela z całego majątku wspólnego na zasadach określonych w art. 41 k.r.o. w brzmieniu sprzed wejścia w życie ustawy nowelizującej. Stosownie bowiem do art. 41 § 1 kro - w brzmieniu obowiązującym przed dniem 20 stycznia 2005 r. - zaspokojenia z majątku wspólnego może żądać także wierzyciel, którego dłużnikiem jest tylko jeden z małżonków. Z powyższego wynika, że za dług zaciągnięty przez jedno z małżonków odpowiedzialność ponosi nie tylko ten małżonek swoim majątkiem odrębnym, ale odpowiedzialność za ten dług rozciąga się także na majątek wspólny obojga małżonków (art. 41 § 2 k.r.o.). Zatem małżonek dłużnika jest również dłużnikiem, tyle że nie osobistym, lecz ponoszącym odpowiedzialność za cudzy dług z przedmiotów objętych wspólnością.

Zgodnie z przepisami obowiązującymi przed powołaną wyżej nowelizacją przepisów kodeksu rodzinnego i opiekuńczego przedmiotem badania w postępowaniu o nadanie klauzuli wykonalności było ustalenie, czy osoba objęta wnioskiem pozostaje w związku małżeńskim z dłużnikiem i czy pomiędzy małżonkami istnieje wspólność ustawowa. Przed nadaniem klauzuli wykonalności Sąd miał obowiązek wysłuchać małżonka dłużnika. Zatem w postępowaniu o nadanie klauzuli wykonalności małżonek dłużnika mógł kwestionować żądanie nadania przeciwko niemu klauzuli i powoływać się na umowne wyłączenie wspólności ustawowej. Dopiero w stanie prawnym obowiązującym od dnia 20 stycznia 2005r. kwestia ograniczenia lub wyłączenia zaspokojenia się przez wierzyciela z majątku wspólnego nie stanowi przedmiotu rozpoznania sądu w postępowaniu klauzulowym. Okoliczność taka może być rozpatrywana jedynie w postępowaniu wywołanym wniesieniem powództwa przeciwegzekucyjnego. Jak bowiem stanowi art. 840 § 1 pkt 3 kpc, jeżeli dłużnik albo jego małżonek, przeciwko któremu sąd nadał klauzulę wykonalności na podstawie art. 787 lub art. 787 ¹ , podnosi wynikający z umowy majątkowej małżeńskiej zarzut wyłączenia lub ograniczenia jego odpowiedzialności całością lub częścią majątku, przepis art. 840 § 1 i § 2 stosuje się odpowiednio.

Nieskuteczny zatem okazał się też zarzut powódki, że egzekwowane świadczenie nie należy się wierzycielowi z majątku wspólnego z uwagi na zawarcie w dniu 15 lipca 2003r., majątkowej umowy małżeńskiej pomiędzy nią a dłużnikiem J. N., na mocy której wyłączona została ustawowa wspólność majątkowa. Nadto Sąd Rejonowy wskazał, że zgodnie z art. 47 §2 kro (w brzmieniu obowiązującym w chwili powstania zobowiązania) małżonkowie mogą powoływać się względem osób trzecich na rozszerzenie, ograniczenie lub wyłączenie wspólności tylko wtedy, gdy zawarcie przez nich umowy majątkowej oraz jej rodzaj były tym osobom wiadome. W przeciwnym razie małżonkowie względem wierzyciela będą traktowani tak, jakby nadal pozostawali we wspólności ustawowej. W konsekwencji małżonek dłużnika nie może przeciwstawić się skutecznie żądaniu wierzyciela nadania klauzuli wykonalności w myśl art. 787§ 1 k.p.c, chyba że wykaże, iż wierzyciel powziął wiadomość o zawarciu przez małżonków umowy majątkowej i o jej rodzaju jeszcze przed powstaniem wierzytelności względem małżonka będącego dłużnikiem. Umowne wyłącznie wspólności majątkowej nie stanowi zatem przeszkody do nadania tytułowi egzekucyjnemu wydanemu przeciwko osobie pozostającej w związku małżeńskim klauzuli wykonalności także przeciwko jej małżonkowi, otrzymanie bowiem przez wierzyciela wiadomości o zwarciu umowy majątkowej i jej rodzaju umożliwia małżonkom skuteczne powoływanie się względem wierzyciela na wyłączenie tą umowa wspólności ustawowej wtedy, gdy otrzymał on taką wiadomość przed powstaniem wierzytelności (por. uchwała Sądu Najwyższego z dnia 3 kwietnia 1980 r. III CZP OSNCP 1980, nr 7-8, poz. 140). W tej sprawie sytuacja taka nie nastąpiła, bowiem powódka w żaden sposób nie wykazała, że pozwany wierzyciel został poinformowany o przedmiotowej umowie jak i jej rodzaju, co więcej nawet nie twierdziła tego w pozwie. Sąd dodatkowo wskazał, że umowa o rozdzielności majątkowej została zawarta przez małżonków N. w dniu 15 lipca 2003r., a zatem w ponad 3 lata po powstaniu wierzytelności pozwanego (luty-kwiecień 2000r.), przez co nie mogła odnieść żadnych negatywnych skutków wobec wierzyciela.

Z tych wszystkich przyczyn sąd Rejonowy oddalił powództwo zgłoszone sprawie, jako nieuzasadnione. O kosztach postępowania orzekł po myśli art.98 ∫ 1 i 3 kpc, co szerzej uzasadnił.

W apelacji od wyroku powódka G. N. domagała się jego zmiany w całości poprzez pozbawienie wykonalności tytułu wykonawczego opisanego w pozwie i zasądzenie na jej rzecz od pozwanej zwrotu kosztów postępowania za pierwszą i za drugą instancję według norm przepisanych, a ewentualnie uchylenia wyroku i przekazania sprawy Sądowi Rejonowemu do ponownego rozpoznania.

Skarżąca zarzuciła Sądowi Rejonowemu naruszenie przepisów postępowania, co miało – jej zdaniem - wpływ na rozstrzygnięcie sprawy, a dokładniej (tu przywołuje się zarzuty w dosłownym brzmieniu):

- 840 § 1 pkt 3 kpc wskutek nieuwzględnienia powództwa przeciwegzekucyjnego wniesionego przez powódkę (zarzut 1);

- art.787 kpc w brzmieniu przed nowelizacją, poprzez przyjęcie, że tytułowi egzekucyjnemu w postaci wyroku Sądu Rejonowego w Bydgoszczy z dnia 31.01.2005r. w sprawie o sygn. akt I C 1425/02 można nadać klauzulę wykonalności przeciwko małżonkowi dłużnika, skoro tytuł egzekucyjny stanowiący podstawę faktyczną wniosku został wydany przeciwko dłużnikowi i powódce jako dłużniczce, a nie przeciwko osobie - pozwanemu pozostającej w związku małżeńskim (zarzut 2);

- art. 361 kpc w związku z art. 365 § 1 kpc wskutek wydania postanowienia przez Sąd Rejonowy w Bydgoszczy z dnia 13.12.201 o sygn. akt XII Co 10303/10 o nadaniu klauzuli wykonalności przeciwko powódce jako małżonce dłużnika, mimo że istnieje prawomocne wcześniejsze orzeczenie w tym zakresie wydane przez Sąd Rejonowy w Bydgoszczy z dnia 29.10.2007r. w sprawie sygn. akt I Co 6914/06 i nie zostało ono uchylone, a z zasady prawomocności materialnej orzeczeń sądu wynika gwarancja poszanowania stabilności określonej orzeczeniem sądowym sytuacji prawnej, uniemożliwiająca jej podważenie i zobowiązujące do jej respektowania przez inne sądy i inne organy państwa (zarzut 3);

- art. 224 § 1 kpc, 316 § 1 , art. 233 § 1 kpc poprzez oparcie rozstrzygnięcia w zakresie podstawy faktycznej powództwa na niedopuszczonych i nie przeprowadzonych przez Sąd dowodach, a także na dowodzie „pobranym samodzielnie wydruku komputerowym”, który także nie został dopuszczony ani też strona powodowa nie była o nim poinformowana (zarzut 4);

- art. 207§ 3 kpc poprzez nieudzielenie pełnomocnikowi powódki terminu na złożenie pisma procesowego w celu ustosunkowania się do twierdzeń pozwanego zawartych w odpowiedzi na pozew (zarzut 5);

- art. 299 kpc w związku z art. 227 w związku z art. 232 kpc poprzez bezzasadne oddalenie wniosku dowodowego o przesłuchanie powódki, co pozbawiło stronę powodową możliwości wykazania faktów, z których wywodzone były określone skutki prawne (zarzut 6).

W dalszej części apelacji powódka przedstawiła szersze uzasadnienie wyżej przywołanych zarzutów (k.64 - 69.

W odpowiedzi na apelację pozwana wniosła o jej oddalenie i zasądzenie zwrotu kosztów postępowania apelacyjnego według norm przepisanych (k.79 – 80).

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja powódki G. N. nie znajduje uzasadnienia.

Sąd Rejonowy dokonał prawidłowych ustaleń faktycznych w zakresie niezbędnym do rozstrzygnięcia sprawy, które Sąd odwoławczy akceptuje i przyjmuje za podstawę także swego orzeczenia. Podziela też w zupełności ocenę prawną tych ustaleń z wnioskiem końcowym, że powódka nie wykazała istnienia podstaw do pozbawienia wykonalności tytułu wykonawczego opisanego w pozwie (na podstawie art.840 § 1 pkt 3 kpc).

W szczególności nie znajdują uzasadnienia te zarzuty apelacji powódki, którymi starała się wykazać, że orzeczenie zapadło w oparciu o jakiś nie rzeprowadzony dowód (wydruk komputerowy opisany w zarzucie 4 apelacji), wskutek naruszenia prawa powódki do obrony swych interesów poprzez nieudzielenie pełnomocnikowi powódki terminu na złożenie pisma procesowego w celu ustosunkowania się do twierdzeń pozwanego (zarzut 5), czy też wskutek niezasadnego oddalenia wniosku o przeprowadzenie dowodu z przesłuchania powódki, co pozbawiło ją możliwości wykazania faktów, z których wywodzone były określone skutki prawne (zarzut 6 apelacji).

W świetle roszczenia powódki (pozbawienia wykonalności konkretnego tytułu wykonawczego) istotne było jedynie to, na jakich twierdzeniach opierała ona swoje roszczenie, a te sformułowała jasno i dowody z dokumentów zebranych w sprawie, które Sąd Rejonowy przywołał w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, bezpośrednio po ustaleniu kolejnych faktów, wystarczały w zupełności do oceny zasadności jej stanowiska. Można zatem wprost powiedzieć, że nie zachodziła w sprawie uzasadniona potrzeba przeprowadzenia jakichś jeszcze innych czynności dowodowych, bo dowody zebrane w sprawie były wystarczające, a poszukiwanie kolejnych – w sytuacji, gdy okoliczności sporne zostały dostatecznie wyjaśnione – byłoby nieuzasadnione (w świetle art.217 ∫ 4 kpc i ogólnej zasady postępowania wyrażonej w art.6 kpc).

W szczególności stwierdzić należy, że ten samodzielnie pobrany wydruk komputerowy, do którego skarżąca nawiązuje w zarzucie czwartym apelacji, pochodził z centralnej informacji KRS i stanowił w istocie jedynie potwierdzenie zmiany firmy wierzyciela (pozwanej) z (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w P. (jak ujmuje tytuł egzekucyjny) na (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa w P. (k.41 – 43). Sąd Rejonowy przywołał ten dokument na potwierdzenie zmiany firmy pozwanej, choć wcześniej zaznaczył w uzasadnieniu, że ta okoliczność nie była w sprawie sporna. Powódka w tej kwestii rzeczywiści nie czyniła przez Sądem Rejonowym żadnych zastrzeżeń. Poza tym, z punktu widzenia przesłanek, na których powódka budowała swoje roszczenie, ta okoliczność nie posiada istotnego znaczenia.

Co tyczy się kolejnych dwóch zarzutów (5 i 6), to skarżąca nie wykazała, jakie to istotne okoliczności mogłaby podnieść w piśmie procesowym, gdyby Sąd Rejonowy zezwolił na jego złożenie w dodatkowym terminie, albo do jakich faktów istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy by się odwołała w swoich zeznaniach, gdyby Sąd taki dowód z jej przesłuchania dopuścił i przeprowadził. W tych okolicznościach takie zarzuty, które w istocie nie zawierają merytorycznej treści (są puste), pozostają bez znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy.

Za chybione uznać należało kolejne zarzuty apelacji powódki (drugi i trzeci), w których odwołuje się do okoliczności podniesionych już przez Sądem Rejonowym, a do których ten Sąd odniósł się obszernie i trafnie w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku. Zatem nie jest celowe powielanie przywołanej argumentacji. Dość wskazać, że fakt, iż prawomocny wyrok sądu dotyczy wprost dłużnika osobistego pozostającego w związku małżeńskim nie oznacza, że wierzyciel nie może prowadzić egzekucji z majątku wspólnego tego dłużnika i jego współmałżonka. Natomiast oznacza, co do zasady, że na podstawie takiego wyroku (po uzyskaniu sądowej klauzuli wykonalności) wierzyciel może prowadzić egzekucję z majątku osobistego dłużnika oraz z majątku wspólnego dłużnika i jego współmałżonka, i nie może prowadzić egzekucji z majątku osobistego współmałżonka. Zatem prawomocny wyrok sądu wydany wobec małżonka (dłużnika osobistego) może - na wniosek wierzyciela - uzyskać klauzulę wykonalności także przeciwko współmałżonkowi dłużnika z ograniczeniem jego odpowiedzialności do majątku wspólnego, jeżeli nie zachodzą ku temu przeszkody formalnoprawne (oceniane w świetle wymogów kpc) czy też materialnoprawne (oceniane w świetle przepisów kro).

Dla dopełnienia argumentacji przemawiającej za niezasadnością zarzutu trzeciego apelacji, że uprzednie oddalenie wniosku wierzyciela o nadanie klauzuli wykonalności tytułowi wykonawczemu nie pozwala na uwzględnienie kolejnego wniosku wierzyciela, bo zachodzi stan rzeczy osądzonej, wystarczy odwołać się do ugruntowanego orzecznictwa Sądu Najwyższego. Wynika z niego, że w postępowaniu o nadanie tytułowi klauzuli wykonalności nie ma zastosowania art.199 ∫ 1 pkt 2 kpc (por. choćby uchwałę Sądu Najwyższego z dnia 28.10.2010r. w sprawie III CZP 65/10). Zatem podobna argumentacja Sądu Rejonowego poczyniona w tej kwestii, że uprzednie orzeczenie sądu oddalające wniosek o nadanie tytułowi egzekucyjnemu klauzuli wykonalności nie wywołuje stanu rzeczy osądzonej, a więc nie zamyka drogi wierzycielowi do złożenia kolejnego wniosku w oczekiwaniu na jego merytoryczne rozstrzygnięcie, jest uzasadniona. Tu powtórzyć należy za Sądem Rejonowym, że tak samo ten problem wyjaśniony już został powódce G. N. zarówno w uzasadnieniu postanowienia tego Sądu z dnia 13grudnia 2010r. w sprawie XII Co 10303 nadającego klauzulę wykonalności prawomocnemu wyrokowi z dnia 31 stycznia 2005r. w sprawie IC 1425/02, jak i w uzasadnieniu postanowienia Sądu Okręgowego w Bydgoszczy z dnia 23 marca 2011r. w sprawie II Cz 69/11, którym oddalono zażalenie powódki (tam małżonki dłużnika). Zatem w tej sprawie, takie same zarzuty, powódka podnosi już po raz kolejny.

W świetle tego co zostało powiedziane – wbrew twierdzeniem powódki - nie znajduje też uzasadnienia zarzut pierwszy apelacji, bardzo ogólny, że w sprawie zachodziły okoliczności przewidziane w art.840 ∫ 1 pkt 2 kpc, do uwzględnienia powództwa.

Mając powyższe okoliczności na uwadze i podzielając w pełni argumenty przywołane w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku Sąd odwoławczy oddalił apelację powódki, jako nieuzasadnioną (na podstawie art.385 kpc). O kosztach postępowania apelacyjnego należnych pozwanej od powódki orzekł po myśli art.98 ∫ 1 i 3 kpc oraz art.108 ∫ 1 kpc. Wysokość kosztów wyznaczyło wynagrodzenie pełnomocnika ustalone zgodnie z ∫ 13 ust.1 pkt 1 i ∫ 6 pkt 5 rozporządzenia Mn. Sprawiedliwości z dnia 28.09.2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie…(j.t. w Dz.U. z 2013r. poz.461).