Pełny tekst orzeczenia

Sygnatura akt V GC 318/14

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

K., dnia 26-11-2015 r.

Sąd Rejonowy w Koninie V Wydział Gospodarczy w następującym składzie:

Przewodniczący: SSR Krzysztof Jaskólski

Protokolant: st. sekr. sąd. Julia Szadek

po rozpoznaniu w dniu 5 listopada 2015r. w Koninie

na rozprawie

sprawy z powództwa Ł. M.

przeciwko M. G.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego na rzecz powódki kwotę 6 540,59zł (sześć tysięcy pięćset czterdzieści złotych pięćdziesiąt dziewięć groszy ) z odsetkami w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego Narodowego Banku Polskiego od kwoty 6 373,53zł, od dnia 3.listopada 2013r., do dnia zapłaty,

oraz z odsetkami ustawowymi od kwoty 167,06zł, od dnia 14 marca 2014r. ,do dnia zapłaty

II.  zasądza od pozwanego na rzecz powódki kwotę 4190,11zł tytułem zwrotu kosztów procesu,

K. J.

Sygn. akt V GC 318/14

UZASADNIENIE

Pozwem wniesionym w dniu 14 marca 2014r. powód Ł. M. wniósł o zasądzenie od pozwanego M. G. kwoty 6.373,53 zł. wraz z umownymi odsetkami w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego NBP od kwoty 6.373,53 zł. od dnia 03.11.2013r. do dnia zapłaty, ustawowymi odsetkami od kwoty 167,06 zł. od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz kosztów postępowania w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. W uzasadnieniu wskazał, iż w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zawarł z pozwanym umowę ramową sprzedaży określającą zasady współpracy stron przy realizacji zamówień składanych przez pozwanego. W ramach tejże umowy pozwany złożył zamówienie na formatki ze szkła 5.5.1. Powód przyjął zamówienie do realizacji i przesłał pozwanemu fakturę proforma. Strony ustaliły, że płatność za zamówienie nastąpi w formie przedpłaty. Pozwany dokonał zapłaty i towar został wysłany do T.. Następnie pozwany w dniu 01.10.2013r. zamówił u powoda szkło 4.4.1. Powód przyjął zamówienie i wystawił fakturę proforma. Pozwany sam miał odebrać szyby z siedziby powoda. Za wykonanie szyb powód wystawił pozwanemu fakturę VAT na kwotę 9.373,53 zł. Pozwany uregulował należność w kwocie 3.000,00 zł., zaś pozostałość należności miał uregulować do dnia 08.11.2013r., po zamontowaniu szyb 5.5.1. Pomimo upływu terminu płatności, pozwany nie uregulował należności.

Nakazem zapłaty wydanym w postępowaniu upominawczym w dniu 19 maja 2014r. Sąd zasądził roszczenie zgodnie z żądaniem pozwu.

W sprzeciwie od nakazu zapłaty pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie kosztów postępowania na jego rzecz. W uzasadnieniu przyznał, iż zamówił u powoda formatki ze szkła 5.5.1. Jednakże, powód przyjęcie zamówienia oraz uruchomienie produkcji uzależniał od dokonania przedpłaty wg faktury Proforma, tym samym w ocenie pozwanego uiszczenie przedpłaty stanowiło zawsze warunek przyjęcia zamówienia przez powoda. Pozwany w dniu 1 października 2013r. złożył zamówienie na wykonanie pociętego szkła 4.4.1. wg przesłanego rysunku. Pozwany jednak nie otrzymał odpowiedzi od powoda w przedmiocie złożonego zamówienia, w tej sytuacji biorą pod uwagę dotychczasową praktykę, uznał iż powód tego zamówienia nie przyjął, w związku z czym zamówił szkło u innego dostawcy. Dopiero wiadomością z dnia 02.10.2013r. powód przesłał pozwanemu fakturę proforma, prosząc o dokonanie wpłaty. Tym samym, pozwany był zaskoczony postawą powoda. W ocenie pozwanego, strony nie zawarły skutecznie umowy na dostawę szkła, przez co powodowi nie należy się wynagrodzenie za wykonane szkło. Dodatkowo pozwany podniósł zarzut wadliwości dostarczonych przez powoda formatek szklanych 5.5.1. i wniósł o obniżenie o połowę ceny tychże formatek oraz o potrącenie kwoty 6.522,33 zł. z wierzytelnością dochodzoną przez powoda. Nadto, podkreślił, iż został zmuszony przez powodowa do zadeklarowania zapłaty należności, jak i częściowego jej uiszczenia za towar, który został wyprodukowany pomimo braku zawarcia stosownej umowy przez strony.

W piśmie procesowym z dnia 20 sierpnia 2014r. powód podtrzymał swoje żądanie zgłoszone w pozwie, oraz wskazał, iż strony od 2012r. prowadziły współpracę gospodarczą, podczas której nie było sytuacji, aby powód jakiegoś zamówienia nie przyjął bądź nie zrealizował. Podkreślił, iż pozwany nie zakwestionował ważności i skuteczności umowy na dostarczenie szkła 5.5.1., za to zakwestionował skuteczność umowy dotyczącej szkła 4.4.1., która została zawarta dokładnie w ten sam sposób, co w/w umowa dotycząca formatek 5.5.1. i jak to bywało wcześniej, pozwany w dniu 01.10.2013r. złożył mailowo zamówienie na szkło 4.4.1. a powód w dniu następnym tj. w dniu 02.10.2013r. przesłał pozwanemu fakturę proforma z prośbą o dokonanie przedpłaty. Podkreślił, iż nie zwlekał na tyle długo z odpowiedzią na złożone zamówienie przez pozwanego, aby pozwany miał prawo sądzić, iż zamówienie to nie zostało przyjęte.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Pozwany w dniu 3 września 2013r. zawarł z (...) Okręgowym w T. umowę nr (...), na podstawie której zobowiązał się do dostawy i montażu sprzętu wystawienniczego wraz z elementami aranżacyjnymi w ramach realizacji II etapu wystawy stałej w oddziale (...) Okręgowego w T.. W związku z powyższym pozwany w ramach realizacji w/w umowy zawarł umowę z powodem.

Dowód: umowa nr (...) (k. 55-57)

Strony niniejszego postępowania w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zawarły w dniu 28 czerwca 2013r. umowę ramową sprzedaży, w której określono, iż na podstawie złożonego przez pozwanego zamówienia, powód sprzedaje, a pozwany nabywa towar, którego nazwa, ilość i wartość określona jest na dołączonym do towaru dokumencie WZ oraz doręczonej fakturze VAT. Nadto strony ustaliły, iż za opóźnienie w zapłacie pozwany zobowiązany będzie do zapłaty odsetek umownych w wysokości 0,5% dziennie, liczonych za każdy dzień opóźnienia.

Dowód: umowa sprzedaży (k. 10)

W dniu 24 września 2013r. pozwany złożył u powoda, za pośrednictwem drogi mailowej zamówienie na formatki ze szkła 5.5.1. wraz z dostawą do T.. Powód przyjął zamówienie i w dniu 25 września 2013r. mailowo pracownik powoda J. S. przesłała pozwanemu fakturę VAT proforma nr (...) i wniosła o dokonanie wpłaty, po której miało nastąpić uruchomienie produkcji. Faktura VAT opiewała na kwotę 13.044,65 zł. Pozwany w dniu 25 września 2013r. uregulował w/w należność w całości. Wobec powyższego, powód w dniu 30.09.2013r. wystawił fakturę zaliczkową nr (...).

Dowód: korespondencja mailowa dotycząca zamówienia (k. 11-19), faktura zaliczkowa (k. 20-21), potwierdzenie transakcji (k.94), zeznania świadka J. S. (k. 130-131), zeznania powoda (k. 140v-141),

W dniu 30 września 2013r. pozwany złożył zapytanie dotyczące ceny oraz terminu realizacji szkło 4.4.1. przez powoda. W związku z brakiem odpowiedzi w dniu 1 października 2013r. pozwany za pośrednictwem drogi mailowej złożył zamówienie u powoda na szkło 4.4.1., z podanymi wymiarami i ilością. Szkło miało być szlifowane przez pozwanego we własnym zakresie. Powód wystawił fakturę proforma nr (...) na kwotę 9.373,53 zł. z terminem płatności do dnia 03.10.2013r. W dniu 2 października 2013r. powód przesłał pozwanemu w załączniku w/w fakturę proformę i wniósł o dokonanie wpłaty.

Dowód: korespondencja mailowa (k. 58-60, 22-23), korespondencja mailowa (k. 61),faktura proforma (k. 24), zeznania świadka J. S. (k. 130-131), zeznania powoda (k. 140v-141), zeznania pozwanego (k. 141-142).

W dniu 7 października 2013r. powód za pośrednictwem swojego pracownika J. S. zwrócił się do pozwanego mailowo w sprawie odbioru szyb 4.4.1., z uwagi na brak możliwości kontaktu telefonicznego z pozwanym. W odpowiedzi na powyższe pozwany wystosował maila do powoda, w dniu 8 października 2013r., w którym wskazał, iż jest zaskoczony, iż nie został poinformowany o zamianie dotychczasowych warunków polegających na uiszczeniu przedpłaty, co stanowiło warunek przyjęcia zamówienia do realizacji. Wskazał również, iż zamówił formatki w innej firmie, z uwagi na niższą cenę oraz dostawę. Do maila załączył fakturę VAT wystawioną w dniu 07.10.2013r. przez P.P.H.U. Centrum (...) A. W. z siedzibą w S. na kwotę 7.044,95 zł. Powód, za pośrednictwem swojej pracownicy J. S. wystosował kolejnego maila dniu 8 października 2013r. do pozwanego z zapytaniem o adres dostawy. W odpowiedzi na powyższe pozwany wskazał adres (...) Okręgowego w T..

Dowód: korespondencja mailowa (k. 25-26, 61, 63), faktura VAT wystawiona przez A. W. (k. 62), zeznania świadka J. S. (k. 131v), zeznania pozwanego (k. 141-142).

W dniu 10 października 2013r. powód wystosował prośbę do pozwanego o uregulowanie przedpłaty w wysokości 100% wartości zamówienia szyb 4.4.1. oraz wskazał, iż brak w tymże zakresie skutkować będzie wstrzymaniem dostawy szyb 5.5.1.mm. W odpowiedzi w dniu 10.10.2013r. pozwany wskazał, iż nie posiada środków na koncie, ponieważ resztę pieniędzy wydał na zdublowane szkło 4.4.1. oraz wniósł o wystawienie faktury VAT z 30- dniowym terminem płatności. Nadto, podkreślił, iż zamówienie z T. jest pozyskane na drodze przetargu, więc całość finansuje z własnych środków, oraz iż musiał uregulować 10% zabezpieczenia należytego wykonania zamówienia. Pracownica powoda J. S. wynegocjowała dla pozwanego wykonanie szyb 4.4.1. bez uiszczenia przedpłaty.

Dowód: korespondencja mailowa (k. 64-65,69), zeznania świadka J. S. (k. 131v), zeznania powoda (k. 140v-141), zeznania pozwanego (k. 141-142).

W dniu 25 października 2013r. powód wystawił pozwanemu fakturę VAT nr (...) na kwotę 9.373,53 zł., z terminem płatności do dnia 01.11.2013r. za wykonanie szkła 4.4.1.

Dowód: faktura VAT wraz z potwierdzeniem nadania (k. 27-28)

Pozwany w mailu z dnia 28.10.2013r. zwrócił się do powoda o podanie informacji, kiedy będą gotowe szkła 5.5.1., bowiem zakończył montaż pozostałych elementów i czeka na szkła, aby zamontować je na przygotowanych stelażach. Powód odpowiedział, iż wszystkie szyby są gotowe, a dostawa zależna jest od zaległej wpłaty zgodnie z wcześniejszą informacją. Na co pozwany wystosował prośbę o dostarczenie zapłaconych formatek 5.5.1., natomiast zaoferował, iż za formatki 4.4.1. podpisze fakturę VAT i do momentu zapłaty za nie wniósł o pozostawienie ich w depozycie. W odpowiedzi powód wskazał, iż szyby 4.4.1. mogą być dostarczone razem z szybami 5.5.1., w przeciwnym razie żadne z w/w szyb nie będą dostarczone pozwanemu. Pozwany wskazał, iż formatki 5.5.1. mają być dostarczone do T., bowiem są niezbędne do zakończenia prac, których termin zakończenia określono w umowie do 30.10.2013r., po czym zostanie naliczona kara umowna w wysokości 1.585 zł. za każdy dzień opóźnienia. Nadto, wskazał aby szyby 4.4.1. zostały dostarczone do S. po opłaceniu faktury VAT za nie ze środków otrzymanych z przedsięwzięcia w T.. Do maila pozwany załączył podpisaną fakturę VAT za szkło 4.4.1. Powód odpowiadając wskazał, iż pozwany nie zamawiał szkła 4.4.1. wraz z dostawą, tym samym szkło może zostać dostarczone razem z szybami 5.5.1. do T.. Mimo to pozwany wniósł o dostarczenie szkła do S. po 01.11.2013r., gdzie szkło 4.4.1. będzie wykorzystane do kolejnego przyjętego zlecenia w najbliższym czasie. Nadto wskazał, iż do czasu dostawy szkła do S. ureguluje należność za szkło 4.4.1.

Dowód: korespondencja mailowa (k. 66-71), zeznania świadka J. S. (k. 131v), zeznania pozwanego (k. 141-141v).

W dniu 29.10.2013r. pozwany złożył pisemne oświadczenie, w którym zobowiązał się zapłacić za fakturę VAT nr (...) w dwóch transzach tj. 3000 zł. do dnia 30.10.2013r. w momencie dostawy do T. opłaconego zamówienia za szkło 5.5.1. a pozostałą kwotę 6.373,53 zł. po zamontowaniu dostarczonych szyb 5.5.1. do dnia 08.11.2013r. W korespondencji mailowej z dnia 29.10.2013r. pozwany wskazał, iż jego pracownik D. K. będzie posiadał kwotę 3000 zł., którą przekaże kierowcy. Strony w dalszym ciągu wymieniały korespondencję dotyczącą zapłaty za szyby 4.4.1. W dniu 30 października 2013r. powód dostarczył pozwanemu szyby 5.5.1. oraz otrzymał zaliczkę od D. K. pracownika pozwanego w kwocie 3.000,00 zł. za szyby 4.4.1. W dniu dostawy i podczas oględzin dostarczonego szkła nikt nie zgłaszał kierowcy żadnych uwag odnośnie szyb.

Dowód: oświadczenie (k. 29), korespondencja mailowa (k. 72-83), dokument WZ (k.106), dowód wpłaty (k. 107), zeznania świadka J. S. (k. 131), zeznania świadka W. J. (k. 131), zeznania świadka D. K. (k. 131v), zeznania powoda Ł. M. (k. 140v-141)

Powód po otrzymaniu szyb 5.5.1. nie składał żadnej reklamacji na dostarczony towar, nie przedkładał dokumentacji fotograficznej. Praktyką u powoda jest składanie reklamacji pisemnych, po czym klient ma dostarczyć towar celem zbadania go i rozpatrzenia reklamacji. Pozwany jednak zdecydował się na samodzielną naprawę szyb, przewożąc je do S.. Pozwany przed wszczęciem postępowania sądowego nie podnosił wobec powoda zarzutów wadliwości towaru.

Dowód: zeznania świadka J. S. (k. 131v), zeznania świadka T. K. (k. 140-140v), zeznania powoda (k. 140v-141), zeznania pozwanego (k. 141v-142)

Pismem z dnia 25 lutego 2014r. powód wezwał pozwanego do zapłaty kwoty 6.373,53 zł. wynikającej z faktury VAT nr (...) oraz na podstawie art. 10 ust. 1 ustawy o terminach zapłaty w transakcjach handlowych kwoty 167,06 zł. stanowiącej równowartość 40 euro przeliczonych na złoty polski według średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP ostatniego dnia roboczego miesiąca poprzedzającego miesiąc, w którym świadczenie stało się wymagalne, w terminie do dnia 4 marca 2014r., z zagrożeniem wystąpienia na drogę sądową.

Dowód: wezwanie do zapłaty wraz z potwierdzeniem nadania (k. 30-34)

Pismem z dnia 17 czerwca 2014r., po wniesieniu pozwu w dniu 14.03.2014r. pozwany zgłosił powodowi żądanie obniżenia ceny formatek 5.5.1. o połowę i wezwał do zapłaty kwoty 6.522,33 zł., która to odpowiada kwocie o jaką powinna ulec obniżeniu cena dostarczonych wadliwych formatek szklanych 5.5.1. oraz złożył oświadczenie o potrąceniu w/w kwoty przysługującej mu rzekomo tytułem rozliczenia roszczenia o obniżenie ceny wadliwych formatek szklanych z wierzytelnością dochodzoną przez powoda w niniejszym postępowaniu.

Dowód: pismo pozwanego wraz z potwierdzeniem nadania (k. 91-92).

Materiał dowodowy, w oparciu o który ustalony został stan faktyczny sprawy Sąd uznał za wiarygodny.

Autentyczność, ani prawdziwość załączonych do akt sprawy dokumentów nie została przez żadną ze stron zaprzeczona. Sąd nie znalazł podstaw dla ich zakwestionowania z urzędu. Sąd dokumenty te uznał za w pełni wiarygodne, zaś z uwagi na ich treść istotne dla dokonania prawidłowego rozstrzygnięcia w sprawie.

Sąd ocenił dowód z przedłożonych dokumentów w postaci zdjęć (k. 85-90, 124-129, k. 144), jako niewykazujący i niedający pewności czy zdjęcia przedstawiają zamontowane szkło wykonane przez powoda, bowiem ze zgromadzonego materiału dowodowego wynika, iż pozwany był również w posiadaniu szkła wykonanego przez A. W., stąd nasuwają się wątpliwości, czy pozwany zamontował szyby dostarczone przez powoda w T..

Postanowieniem z dnia 30 września 2015r. Sąd oddalił wniosek pozwanego o przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego na okoliczność ustalenia, czy szkło 5.5.1. dostarczone przez powoda pozwanemu do miejsca wykonywania przez niego prac w T. pozostawało wadliwe, przy uwzględnieniu zamówienia pozwanego oraz pochodzący od niego rysunków technicznych, a jeżeli tak to na czym wadliwość polegała i jaka miała przełożenia na wartość tego szkła, przy czym ustalenia te powinny być dokonane w oparciu o zeznania świadków oraz dokumentację fotograficzną, ustalenia wysokości kosztów potrzebnych do doprowadzenia szkła 5.5.1. dostarczonego pierwotnie przez powoda do stanu odpowiadającemu zamówieniu pozwanego, ustalenia wartości szkła 5.5.1. stanowiącego przedmiot umowy łączącej strony w stanie zgodnym z umową, w stanie istniejącym w momencie jego wydania pozwanemu jak również ustalenia różnicy między dwoma tak ustalonymi wartościami. W ocenie Sądu przeprowadzenie opinii biegłego napotkałoby na trudności nie do przezwyciężenia, bowiem dokumentacja zdjęciowa o czym była mowa wyżej nie przesądza skąd pochodzi szkło widoczne na zdjęciach, z jakiej daty pochodzą zdjęcia, tym bardziej, iż jak zeznał pozwany, po dostarczeniu szkła 5.5.1. zostało ono przewiezione do S. w celu rzekomej poprawy formatek. Na rozprawie w dniu 05.11.2015r. pełnomocnik pozwanego wniósł zastrzeżenia w trybie art. 162 kpc odnośnie postanowienia o oddaleniu wniosku o przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego.

Sąd dał wiarę zeznaniom pozwanego M. G. oraz świadka D. K. i T. K. w zakresie przywołanym do rekonstrukcji stanu faktycznego. Świadkowie nie byli w stanie jednoznacznie określić, czy pozwany składał reklamacje powodowi, kiedy ją ewentualnie składał, jak i kiedy dokładnie zostały zauważone wady. Co prawda świadkowie twierdzą o zauważeniu wad, jednakże nie mają szczegółowej wiedzy na temat ewentualnej reklamacji zgłoszonej powodowi.

Sąd dał wiarę zeznaniom powoda Ł. M. oraz świadka J. S. i W. J. bowiem były spójne, logiczne i konsekwentne oraz korespondowały z materiałem dowodowym zgromadzonym w niniejszej sprawie.

Sąd zważył, co następuje:

Roszczenie powoda jest zasadne i jako takie zasługuje w całości na uwzględnienie.

Podstawę prawną zgłoszonego roszczenia stanowi art. 627 k.c. Zgodnie z powołanym przepisem przez umowę o dzieło przyjmujący zamówienie zobowiązuje się do wykonania oznaczonego dzieła, a zamawiający do zapłaty wynagrodzenie.

W niniejszej sprawie postępowanie dowodowe wykazało, że powód wykonał powierzone mu do wykonania dzieło. Spełnił, więc swoje zobowiązanie i przysługuje mu umówione wynagrodzenie. Oceniając zgromadzony materiał dowodowy należy uznać, iż strony skutecznie zawarły umowę na wykonanie szyb 4.4.1. Pozwany składając zamówienie w dniu 01.10.2013r. otrzymał odpowiedź o przyjęciu zamówienia od powoda dnia następnego tj. 02.10.2013r. Taka praktyka odpowiadania na następny dzień przez powoda była znana stronom, chociażby z uwagi na okoliczność, iż realizacja zamówienia na szkła 5.5.1. przebiegała w podobny sposób. Pozwany po złożeniu zamówienia nie kontaktował się z powodem, aż do dnia 08.10.2013r., co należy ocenić negatywnie. W tym czasie, nie dowiadując się na jakim etapie jest złożone przez niego zamówienie, jak i nie informując powoda o rezygnacji, zamówił szkło u innego dostawcy na własne ryzyko, z uwagi na niższą cenę i możliwość dostawy. Poinformował o tym powoda dopiero w dniu 08.10.2013r., na skutek wcześniej wysłanego maila przez J. S., pracownicę powoda z informacją o możliwości odbioru szyb 4.4.1. Tym samym, powód wywiązał się z nałożonego na niego zobowiązania i wykonał szyby zgodnie z zamówieniem pozwanego, za co należne jest mu wynagrodzenie. Odpowiedz powoda na zamówienie o jego przyjęciu należy uznać za złożoną niezwłocznie. Nadto, to na pozwanym ciążą negatywne skutki braku zainteresowania co do złożonego wcześniej zamówienia, zaś jego zachowanie należy ocenić jako nastawione na usilną próbę rezygnacji ze złożonego zamówienia na poczet tańszej opcji, zaś samo zamówienie u innego dostawcy szkła jako przedsięwzięcie na własne ryzyko zdublowania zamówienia. Deklaracji zapłaty sporządzonej w dniu 29.10.2013r. nie można również uznać jako złożonej pod przymusem, bowiem z treści maili wynika, iż pozwany akceptował w konkluzji dostawę szkła 4.4.1., oraz informował iż użyje je w niedługim czasie przy wykonywaniu innego zlecenia. Tym samym, strony skutecznie zawarły umowę, na podstawie której powód wykonał dla pozwanego szkło 4.4.1. na własny koszt przed otrzymaniem od pozwanego zapłaty, która miała nastąpić w formie przedpłaty przed wydaniem towaru. Szkło 4.4.1. nadal pozostaje w siedzibie powoda, bowiem powód zastosował prawo zatrzymania (art. 461 k.c.) do czasu zaspokojenia, mając obawy, o których pozwany sam informował iż z uwagi na problemy finansowe pozwanego może nie otrzymać zapłaty za zamówiony towar. Zatem mając na uwadze powyższe zachowanie pozwanego należy ocenić jako nastawione na uniknięcie zapłaty za zrealizowane dla niego zamówienie. Tym samym pozwanemu również nie jest należny zwrot przedpłaty w kwocie 3.000,00 zł., stanowiącej częściowe uregulowanie należności.

Przechodząc do merytorycznej oceny zasadności zarzutu wadliwości szyb 5.5.1. Pozwany zarzucił, że dostarczony towar był wadliwy, o czym niezwłocznie poinformował powoda. Należy wskazać, iż pozwany wywodzi swoje roszczenie z treści art. 638 k.c. w zw. z art. 556 § 1 k.c. Należy mieć również na uwadze, iż przy sprzedaży między osobami prowadzącymi działalność gospodarczą utrata uprawnień z tytułu rękojmi następuje, jeżeli kupujący nie zbadał rzeczy w czasie i w sposób przyjęty przy rzeczach tego rodzaju i nie zawiadomił niezwłocznie sprzedawcy o dostrzeżonej wadzie, a w wypadku gdy wada wyszła na jaw dopiero później - jeżeli nie zawiadomił sprzedawcy niezwłocznie po jej wykryciu. Pozwany wywodził , że wady dzieła ujawniły się szybko bowiem jak zeznał „ te szyby miały wady, ja od razu wsiadłem w samochód przyjechałem do T., mogło to być następnego dnia od dostawy”, po czym zeznaje, iż od razu dzwonił do pani S. informując o wadach oraz iż w mailu informował o tychże wadach, którego to jednak nie przedłożył. Tym samym z materiału dowodowego nie wynika dokładnie, kiedy dostrzeżono rzekomo poszczególne wady, stąd niemożliwe było ustalenie kiedy nastąpiło ich wykrycie. W tym kontekście niemożliwe jest ustalenie czy pozwany dokonał niezwłocznego zawiadomienia powoda o stwierdzonych wadach. Dodatkowo należy wskazać, iż towar został dostarczony w dniu 30.10.2013 r., co pracownik pozwanego potwierdził w dokumencie dostawy, nie składając zastrzeżeń ani co do ilości, ani co do jakości towaru. W ocenie Sądu pozwany nie wykazał przede wszystkim, że zgłosił reklamację dostarczonego szkła w terminie. Co prawda pozwany zeznał, iż istniała korespondencja mailowa na powyższą okoliczność, jednakże jej nie przedłożył. Pierwsze pismo, w którym pozwany podnosi okoliczności wadliwego towaru pochodzi z 17 czerwca 2014r., czyli już po wniesieniu pozwu przez powoda, co może świadczyć o przyjętej taktyce procesowej. Nadto, z jego zeznań jak i z przedłożonych dokumentów trudno wywnioskować kiedy ta reklamacja mogłaby być złożona. Nadto należy zauważyć, iż pozwany jak zeznanej „kiedy zgłaszałem wady o ile pamiętam pani S. nie dawała wiary nie pamiętam w tej chwili co ona dokładnie mówiła, ale już nie miałem czasu na ewentualne poprawki”, gdzie wcześniej zeznaje, iż „ja od razu dzwoniłem do pani S. informując o wadach nie próbowałem prosić o naprawę, bo pomyślałem że formatki będą zdeponowane do czasu zapłaty za drugie zamówienie, postanowiłem wysłać kierowcę do nas do S. w celu poprawy formatek”. Ponadto, pozwany jak twierdzi zdecydował się na samodzielną naprawę, która wygenerowała koszty jednakże nie wykazał żadnych kosztów związanych z naprawą. Tym samym pozwany utracił uprawnienia z tytułu rękojmi.

Mając na uwadze powyższe, pozwanemu nie przysługuje uprawnienie o obniżenie ceny dostarczonego towaru o połowę, zaś w tychże okolicznościach zarzut potrącenia należy również uznać za bezzasadny.

W związku z tym, Sąd w pkt I wyroku zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 6.540,59 zł. wraz z odsetkami w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego NBP (odsetki maksymalne) od kwoty 6.373,53 zł. od dnia 03.11.2013r. do dnia zapłaty oraz odsetkami ustawowymi od kwoty 167,06 zł. od dnia 14 marca 2014r. do dnia zapłaty.

Sąd zasądził na rzecz powoda od pozwanego poza obowiązkiem zapłaty ceny za dostarczone towary wraz z odsetkami , także koszty dochodzenia przez powoda należności od pozwanego w wysokości 167,06 zł. stanowiącego równowartość 40 euro. Kwota ta wynika z art. 10 ust 1 ustawy z dnia 8 marca 2013 r. o terminach zapłaty w transakcjach handlowych. Wierzycielowi, od dnia nabycia uprawnienia do odsetek, o którym mowa w art. 7 ust. 1 lub art. 8 ust. 1 ustawy w/w, bez wezwania, przysługuje od dłużnika z tytułu rekompensaty za koszty odzyskiwania należności równowartość kwoty 40 euro przeliczonych na złote według średniego kursu euro ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski ostatniego dnia roboczego miesiąca poprzedzającego miesiąc, w którym świadczenie pieniężne stało się wymagalne. W tym zakresie Sąd uznał za zasadne przyznanie powodowi kwoty równowartości 167,06 zł. wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 14 marca 2014 roku.

Orzeczenie o kosztach (pkt II wyroku) Sąd oparł na przepisie art. 98 w zw. z art. 108 § 1k.p.c. i § 6 pkt 5 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28.09.2002 r., w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. nr 163, poz. 1349 ze zm.) statuującym zasadę zwrotu stronie wygrywającej kosztów procesu przez przegrywającego.

Pozwany przegrał proces w całości, musi więc zwrócić powodowi poniesione przez niego koszty. Na koszty poniesione przez stronę powodową składają się następujące kwoty: 250 zł. tytułem opłaty sądowej od pozwu, 17 zł tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa i 1200 zł tytułem zastępstwa procesowego oraz kwotę 2723,11 zł. zgodnie ze spisem kosztów pełnomocnika powoda. Łącznie koszty poniesione przez stronę powodową wyniosły 4.190,11 zł i taką sumę Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda.

SSR Krzysztof Jaskólski