Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

W. U. poznał S. B. w 2013 roku kiedy wynajął mu dyskotekę w miejscowości K.. Wcześniej W. U. znał również matkę S. B.. S. B. wywiązywał się ze wszystkich zobowiązań związanych z wynajmowanymi pomieszczeniami. W. U. wielokrotnie udzielał S. B. pożyczek w wysokości około 20.000 złotych na zakup i sprowadzenie pojazdów z zagrany, które zawsze były spłacane.

W listopadzie 2014 roku S. B. przyjechał do W. U. samochodem marki V., który zaoferował do sprzedaży za kwotę 85.000 złotych. Po dokonaniu oględzin pojazdu i sprawdzeniu cen w salonie (...) postanowił dokonać zakupu przedmiotowego samochodu. W dniu 5 listopada 2014 roku W. U. zawarł z S. B. umowę sprzedaży pojazdu osobowego marki V. (...) o pojemności 1600 cm ³ wyprodukowanego w 2012 roku. Cenę sprzedaży ustalono na 85.000 złotych.

W tym samym dniu W. U. przekazał S. B. kwotę 85.000 złotych w gotówce. S. B. poprosił W. U. aby pozostawił u niego przedmiotowy pojazd. Musiał pilnie wyjechać na kilka dni i dlatego potrzebował samochód. S. B. zobowiązał się jednocześnie, że zwróci pojazd najpóźniej do dnia 30 listopada 2014 roku albo odda pieniądze otrzymane od kupującego. Po upływie wskazanego w umowie terminu W. U. próbował skontaktować się z S. B. jednak bezskutecznie. Do dnia dzisiejszego S. B. nie oddał przedmiotowego po0jazdu i nie zwrócił kwoty wynikającej z umowy sprzedaży.

Samochód V. (...) został wypożyczony w październiku 2014 roku w wypożyczalni samochód należącej do A. Ł.. T. Ł. nigdy nie sprzedał przedmiotowego pojazdu S. B.. Pod koniec 2014 roku T. Ł. ustalił, że samochód znajduje się w garażu na osiedlu (...). T. Ł. odebrał swój pojazd.

Dowody: wyjaśnienia oskarżonego S. B. – k. 104-105, 113-114 akt,

zeznania świadka wita U. – k. 1-5 akt zbioru C

zeznania świadka T. Ł. – k. 8-11 akt zbioru C

umowa sprzedaży pojazdu – k. 4 akt,

S. B. był wcześniej karany sądownie.

Dowód: karta karna – k. 45 akt,

odpisy wyroków – k. 63-65 akt,

Oskarżony S. B. w toku postępowania przygotowawczego przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i wyjaśnił, że w listopadzie 2014 roku remontował lokal przy ul. (...) w T., w który zainwestował ponad milion złotych i ta inwestycja nadal wymagała wkładu finansowego. Wskazał, że pieniądze, które uzyskał od W. U. zainwestował w lokal jednak otrzymał wypowiedzenie najmu i został bankrutem. Wyjaśnił, że gdyby posiadał pieniądze to oddałby je pokrzywdzonemu jednak wtedy nie miał zdolności kredytowej i musiał się w ten sposób ratować.

W przedmiotowej sprawie oceny działania oskarżonego S. B. można dokonać w głównej mierze w oparciu o zeznania przesłuchanych świadków jak i wyjaśnienia samego oskarżonego. Zdaniem Sądu nie ma żadnych wątpliwości, iż oskarżony dopuścił się zarzucanego czynu. W celu osiągnięcia korzyści majątkowej (uzyskania określonej kwoty pieniędzy), po uprzednim przedłożeniu podrobionej umowy sprzedaży pojazdu wprowadził pokrzywdzonego W. U. w błąd co o własności pojazdu V. i zamiaru przekazania auta lub zwrotu pieniędzy. W ten sposób doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia wskazanym mieniem na swoją rzecz. Tym samym wyrządził pokrzywdzonemu szkodę. Postępowanie oskarżonego ewidentnie zmierzało do osiągnięcia korzyści majątkowej.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadków W. U. i T. Ł.. Zeznania świadków są jasne, spójne i logiczne. Świadek W. U. w sposób możliwie szczegółowy przedstawił okoliczności związane ze znajomością z oskarżonym oraz zawartą umową sprzedaży pojazdu. Świadek T. Ł. potwierdził, że oskarżony wypożyczył od niego pojazd marki V. jednak nigdy go nie sprzedał oskarżonemu. Sąd nie znalazł podstaw do kwestionowania wiarygodności zeznań świadków.

Sąd dał wiarę dowodom z dokumentów, pism i protokołów zgromadzonym w toku postępowania oraz dołączonych do sprawy w toku postępowania przed Sądem, uznając je za w pełni wiarygodne i nie znajdując podstaw do kwestionowania ich autentyczności.

W świetle zebranych dowodów fakt i okoliczności popełnienia przez oskarżonego S. B. zarzucanego mu w akcie oskarżenia czynu nie budziły wątpliwości.

W ocenie Sądu w przedmiotowej sprawie istnieją podstawy do przypisania oskarżonemu znamienia wprowadzenia w błąd w rozumieniu przepisu art. 286 § 1 kk co do możliwości wywiązania się z zawartej umowy sprzedaży. Tego typu nieświadome działanie pokrzywdzonego uzasadnia oszustwo po stronie oskarżonego. Dla oskarżonego zasadnicze, a w rezultacie jedyne znaczenie miała możliwość uzyskania w sposób łatwy, prosty i szybki środków finansowych.

Reasumując Sąd uznał, że zachowanie oskarżonego S. B. wyczerpało znamiona występku z art. 286 § 1 kk.

Oskarżony został pouczony o możliwości wynikającej z treści art. 335 kpk. S. B. złożył wniosek o skazanie bez przeprowadzania rozprawy i wymierzenie kary dwóch lat pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres pięciu lat tytułem próby, orzeczenie grzywny w wysokości 2.000 złotych, orzeczenie obowiązku wykonywania pracy zarobkowej, dozór kuratora sądowego oraz orzeczenie obowiązku naprawienia wyrządzonej szkody. Prokurator zgodził się na zaproponowane warunki i wraz z aktem oskarżenia skierował do Sądu wniosek o skazanie oskarżonego bez przeprowadzania rozprawy.

Sąd przychylił się do wniosku o skazanie na zaproponowanych warunkach. Mając na uwadze fakt, iż kara jest przede wszystkim środkiem polityki karnej umożliwiającym osiągnięcie celów prewencyjnych i represyjnych, a w szczególności ma zapobiec ponownemu popełnieniu przestępstwa przez sprawcę i skłonić go do przestrzegania porządku prawnego Sąd zgodził się wymierzyć oskarżonemu karę pozbawienia wolności w uzgodnionej wysokości.

Zdaniem Sądu wymierzona oskarżonemu kara dwóch lat pozbawienia wolności jest odpowiednia do stopnia społecznego niebezpieczeństwa czynu oskarżonego a przede wszystkim spełni swą rolę w zakresie prewencji ogólnej i indywidualnej. Sąd uznał, że charakter czynu uzasadniał wymierzenie oskarżonemu kary pozbawienia wolności we wskazanej wysokości. W przekonaniu Sądu wymierzona kara jest w tym wypadku dostatecznie dolegliwa i wystarczająca dla osiągnięcia celów kary, zarówno w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa, jak i wpłynie zapobiegawczo i wychowawczo wobec oskarżonego na przyszłość.

Orzeczona wobec oskarżonego kara pozbawienia wolności mieści się w granicach ustawowego zagrożenia wskazanego w przepisach ustawy karnej a jednocześnie nie razi surowością, szczególnie w sytuacji wcześniejszej karalności oskarżonego. Zdaniem Sądu właśnie taka kara będzie stanowiła dla oskarżonego wystarczającą dolegliwość i jednocześnie będzie przestrogą przed podobnym postępowaniem w przyszłości.

Sąd uznał jednak, że warunki i właściwości osobiste oskarżonego pozwalają przypuszczać, iż zastosowane w stosunku do niego dobrodziejstwo w postaci zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności doprowadzi do osiągnięcia celów kary. Sąd uznał (po zastosowaniu art. 4 § 1 kk), iż zawieszenie wykonania kary na okres pięciu lat posłuży ewentualnej weryfikacji trafności postawionej w stosunku do oskarżonego prognozy na przyszłość.

W okresie próby Sad oddał oskarżonego pod dozór kuratora sądowego, który będzie sprawował nadzór nad przestrzeganiem przez niego porządku prawnego.

Sąd zobowiązał oskarżonego do wykonywania pracy zarobkowej w okresie próby.

Z uwagi na fakt, że oskarżony działał w celu osiągnięcia korzyści majątkowej Sąd wymierzył oskarżonemu karę grzywny stosownie do treści art. 33 § 2 kk. Ustalając zarówno ilość stawek dziennych kary grzywny jak i wysokość jednej stawki dziennej Sąd wziął pod uwagę możliwości finansowe i zarobkowe oskarżonego. W ocenie Sądu uiszczenie grzywny we wskazanej wysokości nie spowoduje uszczerbku utrzymania dla oskarżonego i jego najbliższej rodziny.

Sąd, stosownie do treści art. 46 § 1 kk, zobowiązał oskarżonego do naprawienia wyrządzonej szkody poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonego kwoty 85.000 złotych.

O kosztach sądowych orzeczono na podstawie art. 624 § 1 kpk oraz art. 17 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. "O opłatach w sprawach karnych" (tekst jednolity Dz. U. z 1983 r. Nr 49, poz. 223) biorąc pod uwagę sytuację materialną i finansową oskarżonego, który nie byłby w stanie uiścić wskazanych kosztów.

Na oryginale właściwe podpisy

Za zgodność

T., dnia…………………..