Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 1 lutego 2016 roku

Sąd Okręgowy w Szczecinie, Wydział VIII Gospodarczy

w składzie: Przewodniczący: SSO Patrycja Branowska

po rozpoznaniu w dniu 1 lutego 2016 roku w Szczecinie,

na posiedzeniu niejawnym

w sprawie z wniosku Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Świnoujściu A. M.

przy udziale (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w S.

o przyjęcie do akt rejestrowych dokumentu zajęcia udziałów

w przedmiocie zażalenia uczestnika na postanowienie Sądu Rejonowego Szczecin-Centrum w Szczecinie z dnia 22 października 2015 roku, sygn. akt SZ XIII Ns-Rej. KRS (...)

postanawia:

oddalić zażalenie.

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 22 października 2015 roku Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie (SZ XIII Ns-Rej. KRS (...)) oddalił wniosek uczestnika (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w S. o zwolnienie od opłaty sądowej od skargi na orzeczenie referendarza sądowego z dnia 8 maja 2015 roku.

W uzasadnieniu wskazał, że na wnioskodawcy spoczywał obowiązek udowodnienia, że nie posiada środków na pokrycie kosztów sądowych, co może wykazać za pomocą wszelkich miarodajnych środków dowodowych. Podniósł, iż skarżąca nie przedstawiła żadnych dowodów, które miałby wskazywać na fakt, że nie posiada dostatecznych środków na uiszczenie opłaty sądowej od skargi na postanowienie referendarza sądowego.

Pismem z dnia 23 listopada 2015 roku, uzupełnionym pismem z dnia 31 grudnia 2015 roku uczestnik zaskarżył powyższe postanowienie w całości wnosząc o jego uchylenie i zwolnienie jej od kosztów sądowych. Zaskarżonemu postanowieniu zarzucił naruszenie przepisów postępowania polegające na błędnym przyjęciu, że spółka nie wykazała się dokumentami lub nie udzieliła informacji, że nie posiada dostatecznych środków na opłatę sądową. Wskazała, że błędne jest stanowisko Sądu Rejonowego, że konieczność tymczasowego wyłożenia środków możliwa jest do pokonania w drodze kredytowania. W przypadku blokad środków na rachunku nie ma możliwości uzyskania jakiegokolwiek kredytowania nawet sumy rzędu 350 zł. Spółka stanęła na stanowisku, że przedstawiła odpowiednie dokumenty i dowody na to, iż nie może ponieść kosztów sądowych.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zażalenie jest nieuzasadnione.

Sąd rozpoznający zażalenie przyjął za własne ustalenia Sądu I instancji, jak również wnioski wyciągnięte z faktu nieprzedłożenia przez uczestnika żadnych dokumentów obrazujących jego sytuację majątkową Nie budzi również zastrzeżeń dokonana przez Sąd wykładnia stosownych przepisów ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych.

Analiza treści zażalenia prowadzi do wniosku, że skarżący nie przedstawił żadnych merytorycznych argumentów przeciwko stanowisku zawartemu w zaskarżonym postanowieniu. Nie odniósł się do oceny jego sytuacji materialnej dokonanej przez Sąd I instancji ani wskazywanych przyczyn oddalenia wniosku – tj. niewykazania podstaw faktycznych do zwolnienia od kosztów sądowych.

Zgodnie z art. 103 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (tekst jedn. Dz.U. z 2014 r. poz. 1025 ze zm.) sąd może przyznać zwolnienie od kosztów sądowych osobie prawnej lub jednostce organizacyjnej niebędącej osobą prawną, której ustawa przyznaje zdolność prawną, jeżeli wykazała, że nie ma dostatecznych środków na ich uiszczenie. Uczestnik twierdził, że nie ma środków na koszty sądowe, natomiast nie można uznać, że wykazał ich brak. Zgodnie z powołanym przepisem art. 103 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych na osoby prawne nałożony został obowiązek wykazania, że dana osoba prawna nie ma dostatecznych środków na uiszczenie kosztów sądowych, przy czym owo wykazanie podlega ogólnym regułom dowodowym. Innymi słowy obowiązkiem osoby prawnej jest udowodnienie, że nie może uiścić obciążających ją opłat lub wydatków, przedstawiając dokumenty, które pozwalają określić jej sytuację majątkową, np. bilans roczny, sprawozdanie finansowe, wyciągi z kont bankowych, raporty kasowe, deklaracje podatkowe, umowy kredytowe i pisma banku oceniające zdolność kredytową, dokumenty stwierdzające obciążenie nieruchomości hipoteką, a ruchomości zastawem, dokumenty stwierdzające wysokość zobowiązań. (por. postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 2 kwietnia 2015 r., I CZ 31/15 oraz z dnia 28 listopada 2007 r., V CZ 106/07).

W niniejszej sprawie na skarżącym spoczywał obowiązek przytoczenia okoliczności faktycznych uzasadniających wniosek o zwolnienie od kosztów sądowych oraz obowiązek złożenia dokumentów na jego poparcie ( vide: postanowienie Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z dnia 17 stycznia 2007 r., I ACz 15/07). W niniejszej sprawie skarżący wskazał w piśmie procesowym z dnia 31 grudnia 2015 roku(k. 44), że: „przedstawił odpowiednie dokumenty i dowody na to, iż nie może ponieść kosztów sądowych”. Z analizy akt wynika jednak, że uczestnik do żadnego z wniesionych przez siebie pism procesowych nie załączył jakichkolwiek dokumentów dotyczących jego sytuacji majątkowej.

Należy wyjaśnić, że w treści pisma 31 grudnia 2015 roku skarżący sugerował, że jego rachunki bankowe zostały zajęte przez komornika, co uniemożliwia uzyskanie jakiegokolwiek kredytowania nawet kwoty rzędu 350 zł. Braku przedłożenia jakiegokolwiek dowodu, wskazującego, że takie zajęcie miało miejsce oraz brak jakichkolwiek dokumentów opisujących sytuację majątkową żalącego się nakazuje uznać, że podnoszone okoliczności nie zostały w żaden sposób wykazane.

Reasumując wskazać trzeba, że sposób rozstrzygnięcia wniosku o zwolnienie od kosztów sądowych osoby prawnej jest uzależniony od jej aktywności dowodowej. Ma ona bowiem obowiązek wykazania, że nie jest w stanie ponieść kosztów sądowych, a za niedopełnienie tego obowiązku ponosi odpowiedzialność w postaci odmowy zwolnienia od kosztów sądowych. Stąd też w niniejszej sprawie należało przychylić się do stanowiska zaprezentowanego w uzasadnieniu zaskarżonego orzeczenia.

Mając na uwadze powyższe – na podstawie art. 385 w zw. z art. 397 § 2 k.p.c. orzeczono jak w sentencji postanowienia.