Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt

VIII Gz 154/15

POSTANOWIENIE

Dnia

23 grudnia 2015r.

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy VIII Wydział Gospodarczy

w składzie:

Przewodniczący

SSO Wiesław Łukaszewski

po rozpoznaniu w dniu

23 grudnia 2015r.

w Bydgoszczy

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa:

(...) S.A. w B.

przeciwko:

A. C.

o

Zapłatę

na skutek zażalenia pozwanego A. C. od postanowienia Sądu Rejonowego w Bydgoszczy z dnia 5 sierpnia 2015r.sygn. akt IX GNc 863/08

postanawia :

uchylić zaskarżone postanowienie.

SSO Wiesław Łukaszewski

UZASADNIENIE

Zaskarżonym postanowieniem Sąd I instancji w punkcie 1 oddalił wniosek pozwanego o przywrócenie terminu do wniesienia sprzeciwu od nakazu zapłaty z dnia 4 kwietnia 2008 r. oraz odrzucił sprzeciw. W uzasadnieniu wskazał, że pozwany nie uprawdopodobnił okoliczności uzasadniających wniosek to jest braku winy w uchybieniu terminowi - zwłaszcza, iż od 2006 r. nie mieszkał pod adresem wskazanym w pozwie. Wobec faktu, że sprzeciw został wniesiony po terminie i nie zostały uzupełnione jego barki formalne pomimo upływu zakreślonego terminu, zdaniem Sądu Rejonowego należało jednocześnie odrzucić sprzeciw.

Zażalenie na to postanowienia wniósł pozwany, który zaskarżył je w całości. Zaznaczył, że nie miał wiedzy, iż należy udokumentować swoje twierdzenia i dowiedział się o tym dopiero z uzasadnienia zaskarżonego postanowienia.

Sąd Okręgowy zważył, że:

Zażalenie jest uzasadnione.

Przepis art. 169 § 1 kpc stanowi, że: „Pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu tygodnia od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu.”, dalej § 2 „W piśmie tym należy uprawdopodobnić okoliczności uzasadniające wniosek.” i § 3 „Równocześnie z wnioskiem strona powinna dokonać czynności procesowej.”

Rzeczą Sądu I instancji było zatem wezwać pozwanego do uzupełnienia braków formalnych wniosku o przywrócenie terminu, w tym uprawdopodobnienia twierdzeń o braku winy (art. 168 § 1 kpc), czyli uzasadniających wniosek (art. 169 § 2 kpc), a także dokonania czynności procesowej (oczywiście prawidłowo bez braków formalnych), do dokonania której strona wnosi o przywrócenie terminu, pod rygorem zwrotu wniosku (art. 130 kpc - aktualne jest bowiem stanowisko Sądu Najwyższego w orzeczeniu z dnia 18 października 1954 r. I CZ 238/54), a także do wykazania, iż wniosek ten został wniesiony w terminie tygodnia od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu pod rygorem odrzucenia wniosku (art. 171 kpc).

Tymczasem pozwany w piśmie z dnia 3 marca 2015 r. złożył wniosek o przywrócenie terminu, którego nie uprawdopodobnił oraz nie wykazał, że złożył go w terminie, a także nie wniósł sprzeciwu. Sąd Rejonowy w zarządzeniu z dnia 19 marca 2015 r. wezwał pozwanego jedynie do przedłożenia sprzeciwu od nakazu zapłaty w dwóch egzemplarzach w terminie 7 dniu, pod rygorem zwrotu wniosku. Pozwany przy piśmie z dnia 13 kwietnia 2015 r. wniósł sprzeciw. Kolejnym zarządzeniem Sądu z dnia 15 maja 2015 r. pozwany został wezwany do uzupełnienia braków sprzeciwu poprzez wniesienie go na urzędowym formularzu w terminie 7 dni pod rygorem odrzucenia. Pozwany nie wykonał tego zarządzenia.

W ocenie Sądu odwoławczego Sąd I instancji zastosował w zarządzeniu z dnia 15 maja 2015 r. nieprawidłowy rygor odrzucenia sprzeciwu, zamiast zwrotu wniosku o przywrócenie terminu. Ponadto Sąd nigdy nie wezwał pozwanego do uprawdopodobnienia braku winy, czym naruszył dyspozycję przepisu art. 169 kpc. Także Sąd podejmując decyzję o oddaleniu wniosku nie zbadał wcześniej terminowości jego złożenia co narusza postanowienia art. 171 kpc. Z jednej strony Sąd przyjmuje zatem za prawdziwe twierdzenia pozwanego, że złożył wniosek w terminie 7 dni od dowiedzenia się o zajęciu rachunku bankowego, choć go nie udokumentował w żaden sposób, a z drugiej strony nie uznał za prawdziwe jego twierdzeń o braku winy w uchybieniu terminowi z powodu niezamieszkiwania pod wskazanym w pozwie adresem od 2007 r. Jest to oczywista niekonsekwencja w procedowaniu przez Sąd I instancji.

W tym stanie rzeczy Sąd Rejonowy uchybił także dyspozycji przepisu art. 5 kpc i nie pouczył należycie pozwanego działającego bez zawodowego pełnomocnika o czynnościach procesowych.

Mając powyższe na uwadze zażalenie jako uzasadnione skutkować musiało uchyleniem zaskarżonego postanowienia na podstawie art. 386 § 4 kpc w zw. z art. 397 § 2 kpc, gdyż było ono przedwczesne.