Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 6 sierpnia 2013 roku

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim, Wydział V Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie:

Przewodniczący SSR del. Urszula Sipińska-Sęk

Protokolant st. sekr. sądowy Zofia Aleksandrowicz

po rozpoznaniu w dniu 6 sierpnia 2013 roku w Piotrkowie Trybunalskim na rozprawie

sprawy z wniosku B. B.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

o wysokość renty

na skutek odwołania B. B.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

z dnia 18 kwietnia 2013 r. sygn. (...)

oddala odwołanie.

Sygn. akt VU 808/13

UZASADNIENIE

Zaskarżoną decyzją z dnia 18 kwietnia 2013r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. przeliczył B. B.rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy od 1 stycznia 2013r. ustalając jej wysokość na kwotę 856,37zł. Do ustalenia podstawy wymiaru przyjęto wynagrodzenie z 20 najkorzystniejszych lat kalendarzowych wybranych z całego okresu podlegania ubezpieczeniu 1971-1989, 1991, co dało wskaźnik podstawy wymiaru na poziomie 97,49%.

W dniu 23 maja 2013r. B. B. złożył odwołanie od decyzji z dnia 18 kwietnia 2013r., w którym wniósł o zmianę zaskarżonej decyzji poprzez przeliczenie podstawy wymiaru renty z najkorzystniejszych dla niego 10 lat tj. z lat 1971-1980.

W odpowiedzi na odwołanie Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.. wniósł o oddalenie odwołania.

Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

ustalił następujący stan faktyczny:

Decyzją z dnia 5 lipca 1996r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. przyznał B. B., urodzonemu w dniu (...), prawo do renty inwalidzkiej drugiej grupy od dnia 25 czerwca 1996r. Do ustalenia podstawy wymiaru renty przyjęto dochód z 7 lat kalendarzowych tj. z lat 1983-1989. Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru renty wyniósł 69,90%. Do ustalenia renty uwzględniono 26 lat okresów składkowych tj. 312 miesiące oraz 7 miesięcy okresów nieskładkowych.

(dowód: decyzja – k. 41-22 akt emerytalnych)

Renta ta z mocy prawa z dniem 1 września 1997r. stała rentą z tytułu całkowitej niezdolności do pracy.

Decyzją z dnia 19 maja 1999r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział wT.. przyznał B. B.rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy na okres od dnia 1 czerwca 1999r. do 31 maja 2001r.

(dowód: decyzja – k. 63 akt rentowych, pismo ZUS z dnia 15 czerwca 1999r. – k. 65 akt)

Od tego momentu B. B. jest nieprzerwanie uprawniony do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy. Ostatnio renta została mu przyznana do dnia 31 maja 2015r. (okoliczność bezsporna).

Decyzją z dnia 13 listopada 2003r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.przeliczył B. B.rentę przyjmując do wyliczenia podstawy wymiaru świadczenia przeciętną podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne z 20 lat kalendarzowych wybranych z całego okresu ubezpieczenia tj. z lat 1971-1989, 1991, co dało wskaźnik wysokości podstawy wymiaru 96,61%.

(dowód: decyzja – k. 144 akt rentowych, załącznik do decyzji – k. 142 akt rentowych)

Decyzją z dnia 3 grudnia 2003r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.przeliczył z urzędu B. B.rentę przez uwzględnienie w podstawie wymiaru dodatkowego składnika wynagrodzenia w wyniku czego ustalił, iż wskaźnik wysokości podstawy wymiaru renty wyliczony z 20 lat kalendarzowych wybranych z całego okresu ubezpieczenia tj. z lat 1971-1989, 1991 wynosi 97,31%.

(dowód: decyzja wraz z załącznikiem– k. 158 i 152 akt rentowych)

Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych zważył co następuje:

Odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie.

Przepis art. 111 ust 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tj. Dz. U. z 2009r. nr 153, poz. 1227 ze zm) pozwala na ponowne obliczenie wysokości emerytury lub renty, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, od podstawy wymiaru ustalonej w myśl art. 15 ustawy, jeżeli do jej obliczenia wskazano podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne lub ubezpieczenia emerytalne i rentowe na podstawie przepisów prawa polskiego:

1)z liczby kolejnych lat kalendarzowych i w okresie wskazanym do ustalenia poprzedniej podstawy wymiaru świadczenia,

2) z kolejnych 10 lat kalendarzowych wybranych z 20 lat kalendarzowych, poprzedzających bezpośrednio rok kalendarzowy, w którym zgłoszono wniosek o przyznanie emerytury lub renty albo o ponowne ustalenie emerytury lub renty, z uwzględnieniem art. 176,

3) z 20 lat kalendarzowych wybranych z całego okresu podlegania ubezpieczeniu, przypadających przed rokiem zgłoszenia wniosku o ponowne ustalenie emerytury lub renty,

- a wskaźnik wysokości podstawy wymiaru jest wyższy od poprzednio obliczonego.

Organ rentowy w zaskarżonej decyzji do ustalenia podstawy wymiaru renty wnioskodawcy przyjął na podstawie art. 111 ustęp 1 pkt 3 ustawy o emeryturach i rentach z FUS wynagrodzenie z 20 najkorzystniejszych lat wybranych z całego okresu podlegania ubezpieczeniu tj. z lat 1971 - 1989 i 1991r., co dało wskaźnik podstawy wymiaru na poziomie 97,49%.

Tymczasem wnioskodawca wniósł, aby podstawa wymiaru jego renty została ustalona z 10 kolejnych lat kalendarzowych tj. z okresu od 1971r. do 1980r. jako najkorzystniejszych Wyliczenie podstawy wymiaru renty ubezpieczonego z w/w okresu jest niemożliwe. Z uwagi na to, że B. B. złożył wniosek o rentę w 1996r., najwcześniejsze 20-lecie, z którego może być wybranych 10 lat kalendarzowych zgodnie z art. 111 ustęp 1 pkt 2 ustawy to okres od 1976r. do 1995r. Organ rentowy podjął próbę obliczenia podstawy wymiaru renty z lat 1976-1985, ale wyliczony w ten sposób wskaźnik wyniósł 89,74% , a zatem jest niższy od przyjętego w zaskarżonej decyzji.

Przyjęty w zaskarżonej decyzji okres, z którego została wyliczona podstawa wymiaru renty jest najkorzystniejszy dla wnioskodawcy. Zarówno bowiem renta wyliczona z dotychczasowej podstawy wymiaru renty tj. z 7 lat z okresu 1983-1989, jak i z 10 lat wybranych z okresu 20 lat przed złożeniem wniosku emerytalnego tj. z lat 1976-1995 lub z 10 lat wybranych z okresu 20 lat przed złożeniem wniosku o ponowne ustalenie renty (1994-2012) dają niższy wskaźnik wysokości podstawy wymiaru niż wyliczony w zaskarżonej decyzji. Wynika to z faktu, że przy wyliczaniu podstawy wymiaru renty z lat 1971-1989 i 1991r organ rentowy uwzględnił już najkorzystniejszy dla wnioskodawcy okres od 1971do 1980r.

Nowelizacja przepisów ustawy o emeryturach i rentach z FUS, na którą powołuje się wnioskodawca w odwołaniu dotyczy wyliczenia kapitału początkowego, a nie podstawy wymiaru renty. I tak, stosownie do treści art. 174 ustęp 3 ustawy o emeryturach i rentach z FUS podstawę wymiaru kapitału początkowego ustala się na zasadach określonych w art. 15, 16, 17 ust. 1 i 3 oraz art. 18, z tym że okres kolejnych 10 lat kalendarzowych ustala się z okresu przed dniem 1 stycznia 1999 r. Przepis art. 174 ustęp 3 ustawy nie ma zastosowania do ustalania podstawy wymiaru renty, a li tylko do ustalania podstawy wymiaru kapitału początkowego. Wnioskodawca zaskarżoną decyzją nie miał ustalanego kapitału początkowego. Decyzja dotyczyła przeliczenia renty przez zmianę okresu przyjętego do wyliczenia podstawy wymiaru renty. Przepis art. 174 ustęp 3 ustawy nie może zatem stanowić podstawy ustalenia wymiaru renty wnioskodawcy, o co wnosi w odwołaniu.

Wysokość renty wnioskodawcy w zaskarżonej decyzji została wyliczona zgodnie z art. 53 u.e.r. prawidłowo jako:

- 24% dotychczasowej kwoty bazowej wynoszącej 717,16zł. (24% x 717,16zł. = 172,12zł.)

- po 1,3% podstawy wymiaru wynoszącej 699,16 zł. (97,49% x 717,16zł.) za każdy rok okresów składkowych, czyli 312 miesięcy x 1,3% x 699,16zł. : 12 = 236,32zł.

- po 0,7% podstawy wymiaru wynoszącej 699,16 zł. za każdy rok okresów nieskładkowych czyli 7 miesięcy x 0,7% x 699,16zł. : 12 = 2,87zł.

Łącznie dało to kwotę 411,31zł.

Ponieważ renta z tytułu częściowej niezdolności do pracy wynosi 75% renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy kwotę 411,31zł. należało pomnożyć przez 75%, co daje kwotę 308,48zł. Renta wnioskodawcy po waloryzacji od 1 września 1996r. do 1 marca 2012r. wynosi od 1 stycznia 2013r. 856,37zł.

Biorąc zatem pod uwagę, że wysokość renty B. B. została prawidłowo ustalona w zaskarżonej decyzji, Sąd Okręgowy na podstawie na podstawie art. 477 ¹⁴ &1 k.p.c. oddalił odwołanie jako nie mające uzasadnionych podstaw prawnych.