Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt I C 651/15

UZASADNIENIE

wyroku zaocznego Sądu Rejonowego w Przeworsku

z dnia 19 stycznia 2016 r.

Powód(...) Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą we W. wniósł do Sądu Rejonowego Lublin – Zachód w Lublinie pozew (k.2-8) o zasądzenie od pozwanego A. P. kwoty 338,99zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 13 sierpnia 2015 r. oraz kosztami procesu według norm przepisanych w tym kosztami zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu swojego stanowiska powód podał, iż na podstawie umowy przelewu wierzytelności z dnia 4 grudnia 2014 r. powód nabył od (...) spółka z o.o. spółka komandytowo-akcyjna z siedzibą we W. wierzytelność przysługującą mu przeciwko pozwanemu, wynikającą z umowy pożyczki nr (...) zawartej przez pozwanego A. P. z (...) spółka z o.o. spółka komandytowo-akcyjna z siedzibą we W. w dniu 15 maja 2014 r. przez system elektroniczny.

W dniu 16 września 2015 r. Sąd Rejonowy Lublin – Zachód w Lublinie wobec stwierdzonego braku podstaw do wydania nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym przekazał rozpoznanie sprawy do tutejszego Sądu (k.9)

Pozwany A. P. nie ustosunkował się do żądania pozwu.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 4 grudnia 2014 r. na mocy umowy przelewu wierzytelności (...) spółka z o.o. spółka komandytowo-akcyjna z siedzibą we W. przelał szereg wierzytelności na rzecz powoda (...) Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą we W..

Powód wystawił w dniu 13 sierpnia 2015 r. przeciwko pozwanemu A. P. wyciąg z ksiąg rachunkowych funduszu sekurytyzacyjnego i ewidencji analitycznej NR S/13/2/ (...), w którym wskazał, iż wierzytelność pozwanego A. P. w kwocie 338,99 zł, na którą składa się kwota główna w wysokości 300,00 zł oraz odsetki w wysokości 38,99 zł, wynika z umowy pożyczki zawartej przez pozwanego z (...) spółka z o.o. spółka komandytowo-akcyjna z siedzibą we W. w dniu 15 maja 2014 r.

(...) spółka z o.o. spółka komandytowo-akcyjna z siedzibą we W. w dniu 25 marca 2015r. wystawiła dokument informujący pozwanego przelewie wierzytelności na rzecz powoda (...) Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą we W.. Powód w dniu 27.07. 2015r. wystawił dokument wzywający pozwanego A. P. do zapłaty długu w wysokości 537,81 zł do dnia 3 sierpnia 2015 r. pod rygorem skierowania sprawy na drogę postepowania sądowego.

Dowód: wyciąg z ksiąg rachunkowych funduszu sekurytyzacyjnego i ewidencji analitycznej z dnia 13.08.2015 r. (k.18) umowa cesji wierzytelności z dnia 4 grudnia 2014 r. wraz z aneksem do umowy i wyciągiem z elektronicznego załącznika do umowy cesji (k.22-27), zawiadomienie o przelewie wierzytelności (k.29) wezwanie do zapłaty z dnia 27.07.2015r (k.30 ).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o materiał dowodowy mający charakter dowodów z dokumentów.

Prawdziwość i autentyczność przedstawionych dowodów z dokumentów urzędowych i prywatnych nie została przez strony zakwestionowana, a zatem korzystają one z domniemań prawnych przewidzianych w art. 244 i art. 245 k.p.c.

Sąd zważył, co następuje:

W oparciu o przedstawiony przez strony procesu materiał dowodowy Sąd uznał, że powództwo (...) Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamknięty z siedzibą we W. przeciwko pozwanemu A. P. nie zasługuje na uwzględnienie.

Na wstępie należy wskazać, iż w przypadku nie podjęcia obrony przez pozwanego stosownie do art. 339 § 2 k.p.c., w którym określono podstawę formalną wyroku zaocznego, sąd - jeżeli nie ma uzasadnionych wątpliwości - zobligowany jest do uznania podanej przez powoda podstawy faktycznej (tj. twierdzeń powoda o okolicznościach faktycznych) za zgodną z prawdą bez przeprowadzania postępowania dowodowego. Niezależnie od ustalenia podstawy faktyczne,j sąd zawsze jest zobowiązany rozważyć, czy żądanie pozwu jest zasadne w świetle norm prawa materialnego. Negatywny wynik takiej analizy powoduje wydanie wyroku zaocznego oddalającego powództwo (por. m.in. wyrok SN z dnia 7 czerwca 1972 r., III CRN 30/72, LEX nr 7094).

W przedmiotowej sprawie zasadność dochodzenia przez powoda roszczenia objętego pozwem budzi wątpliwości, gdyż zachodzi oczywista sprzeczność pomiędzy żądaniem pozwu, a treścią załączonych do pozwu dokumentów, z których roszczenie ma wynikać.

Stosownie do art. 509 k.c. wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią. Ponadto wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczeni o zaległe odsetki.

Jednakże powód nie udowodnił swojego roszczenia, tj. nie wykazał podstaw faktycznych do żądania zapłaty kwoty wskazanej w pozwie. Oparł on swoje roszczenie jedynie na umowie cesji z dnia 4 grudnia 2014 r. oraz na wyciągu z ksiąg rachunkowych funduszu sekurytyzacyjnego.

W ocenie Sądu, przedmiotowa umowa cesji wierzytelności z dnia 4 grudnia 2014 r. może stanowić jedynie dowód tego, że taka wierzytelność była przedmiotem obrotu gospodarczego. Nie mniej jednak wskazana umowa cesji, nie może stanowić dowodu na istnienie zobowiązania pozwanego wobec pierwotnego wierzyciela, a w szczególności nie wykazuje, że pozwany zawarł z (...) spółka z o.o. spółka komandytowo-akcyjna z siedzibą we W. umowę pożyczki, na którą powód powołuje się w uzasadnieniu pozwu.

Powód dla uwiarygodnienia swych twierdzeń nie przedstawił umowy pożyczki, z której wywodzi swoje roszczenie. Powód nie przedłożył też dokumentów w postaci wezwania pozwanego do zapłaty przez pierwotnego wierzyciela czy też wypowiedzenia umowy pożyczki , z których wynikałby fakt istnienia zadłużenia w stosunku do pozwanego.

W ocenie Sądu brak przedmiotowej umowy pożyczki powoduje brak legitymacji czynnej po stronie powoda do występowania przed sądem z przedmiotowym roszczeniem . Po wtóre Sąd nie może poddać kontroli przedmiotowej umowy, a w szczególności jej warunków , terminu wypowiedzenia jak również czy zachodziły przesłanki do jej wypowiedzenia.

W myśl art.232 k.p.c. strony są obowiązane wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne.

Sąd cywilny może czynić własne ustalenia jedynie w oparciu o materiał dowodowy zainicjowany przez strony, stosownie do przepisów postępowania cywilnego opartego na zasadzie kontradyktoryjności znajdującej odzwierciedlenie w szczególności w treści cytowanego przepisu art. 232 k.p.c

O tym, co która ze stron stosunku cywilnoprawnego ma udowodnić w sporze toczącym się przed sądem, decydują przede wszystkim: przedmiot sporu, prawo materialne regulujące określone stosunki prawne oraz prawo procesowe normujące zasady postępowania dowodowego.

M.-prawna norma korelująca ze wskazanym przepisem jest zawarta w art. 6 k.c. Art. 6. k.c. stanowi, że ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne (podobnie wyrok sądu apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 18.01.2012 r. I ACa 1320/11 „Jeżeli materiał dowodowy zgromadzony w sprawie nie daje podstawy do dokonania odpowiednich ustaleń faktycznych w myśl twierdzeń jednej ze stron, Sąd musi wyciągnąć ujemne konsekwencje z braku udowodnienia faktów przytoczonych na uzasadnienie żądań lub zarzutów. Należy to rozumieć w ten sposób, że strona, która nie przytoczyła wystarczających dowodów na poparcie swych twierdzeń ponosi ryzyko niekorzystnego dla siebie rozstrzygnięcia, o ile ciężar dowodu, co do tych okoliczności na niej spoczywał.”).

Reasumując, skoro w sprawie nie zachodziły odstępstwa od wyrażonej w art.6 k.c. reguły ciężaru dowodu, to na powodzie spoczywał ciężar udowodnienia, że skutecznie przejął wierzytelność wobec pozwanego oraz że dochodzona wierzytelność przysługiwała pierwotnemu wierzycielowi to jest – tj. (...) spółka z o.o. spółka komandytowo-akcyjna z siedzibą we W..

Pokreślić należy, iż przepisy ustawy o funduszach inwestycyjnych w tym art. 194 nie przyznają wyciągom z ksiąg funduszy mocy prawnej dokumentu urzędowego w zakresie oświadczeń o przejściu wierzytelności na fundusz. Tym samym wyciąg z ksiąg funduszu oraz same księgi nie są dowodem na przejście wierzytelności z pierwotnego wierzyciela na nabywcę.

Niezależnie od powyższego wskazać należy na wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 15 marca 2011 roku sygn. akt P 7/09 zgodnie z którym przepis art. 95 prawa bankowego w części nadającej moc prawną dokumentu urzędowego księgom rachunkowym i wyciągom z tych ksiąg w odniesieniu do praw i obowiązków wynikających z czynności bankowych w postępowaniu cywilnym prowadzonym wobec konsumentów jest niezgodny z art. 2, 32 ust. 1 i 76 Konstytucji RP.

Sąd nie może oprzeć się w ustaleniu, że powodowi przysługuje roszczenie na wyciągu z ksiąg rachunkowych funduszu sekurytyzacyjnego NR S/13/2/ (...) z dnia 13.08.2015 r. albowiem w myśl wyroku Trybunału Konstytucyjnego nie jest on dokumentem urzędowym (WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO z dnia 11 lipca 2011 r. sygn. akt P 1/10 (Dz. U. z dnia 25 lipca 2011 r.) – „Art. 194 ustawy z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych (Dz. U. Nr 146, poz. 1546, z 2005 r. Nr 83, poz. 719, Nr 183, poz. 1537 i 1538 i Nr 184, poz. 1539, z 2006 r. Nr 157, poz. 1119, z 2007 r. Nr 112, poz. 769, z 2008 r. Nr 231, poz. 1546, z 2009 r. Nr 18, poz. 97, Nr 42, poz. 341, Nr 168, poz. 1323 i Nr 201, poz. 1540, z 2010 r. Nr 81, poz. 530, Nr 106, poz. 670, Nr 126, poz. 853 i Nr 182, poz. 1228 oraz z 2011 r. Nr 106, poz. 622) w części, w jakiej nadaje moc prawną dokumentu urzędowego księgom rachunkowym i wyciągom z ksiąg rachunkowych funduszu sekurytyzacyjnego w postępowaniu cywilnym prowadzonym wobec konsumenta, jest niezgodny z art. 2, art. 32 ust. 1 zdanie pierwsze i art. 76 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej oraz nie jest niezgodny z art. 20 Konstytucji.”).

W związku z powyższym swoje roszczenie powód powinien wykazać innymi środkami dowodowymi niż wyciąg z ksiąg rachunkowych funduszu sekurytyzacyjnego.

Mając na uwadze , że powód nie udowodnił stosownie do art. 6 k.c., iż przysługuje mu legitymacja czynna do występowania z roszczeniem przeciwko pozwanemu, Sąd na podstawie powołanych przepisów powództwo oddalił. Sąd oddalił również żądanie o zasądzenie kosztów postepowania w oparciu o art. 98 k.p.c.

ZARZĄDZENIE

1.  odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi powoda

2.  kal. 14 dni.

P., dnia 8.02.2016 r.