Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 stycznia 2016 r.

Sąd Rejonowy w Siedlcach II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Anita Kowalczyk - Makuła

Protokolant: sekr. sąd. Beata Krzyzińska

w obecności prokuratora Lidii Bem

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach 22 czerwca, 1 października, 5 listopada, 19 listopada i 28 grudnia 2015 r. w S.

sprawy S. C., syna T. i Z.

urodzonego w dniu (...)w Ż.

oskarżonego o to, że:

I.  w dniu 17 kwietnia 2014 roku w miejscowości O. gmina W., województwo (...), znajdując się w stanie nietrzeźwości (I- 1,11 mg/l, II- 1,12 mg/l, III- 0,99 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu) kierował w ruchu lądowym ciągnikiem rolniczym marki U. (...) o nr rej. (...), czym nie stosował się do orzeczonego przez Sąd Rejonowy w (...), sygn. akt II K 534/10 zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych, przy czym czynu tego dopuścił się będąc już wcześniej prawomocnie skazanym za przestępstwo określone w art. 244 kk przez Sąd Rejonowy w M. (...)

tj. o czyn z art. 178 a § 4 kk,

II.  w czasie i miejscu jak w punkcie I, umyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym w ten sposób, że kierując w stanie nietrzeźwości (I- 1,11 mg/l, II- 1,12 mg/l, III- 0,99 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu) ciągnikiem rolniczym marki U. (...) o nr rej. (...) oraz przewożąc w niedozwolony sposób – wbrew przepisom ruchu drogowego, pasażerkę D. R. na prawym błotniku ciągnika , nie zachował należytej ostrożności przy wykonywaniu manewru zawracania, doprowadzając do zjechania pojazdu do przydrożnego rowu oraz uderzenia w słupek ogrodzenia siedliska nr(...), w następstwie czego pasażerka D. R. spadła z ciągnika wprost pod tylne koło pojazdu , doznając przy tym obrażeń ciała w postaci: złamania łopatki lewej, złamania żeber I-IX lewej połowy klatki piersiowej oraz złamania końca mostkowego obojczyka prawego, które to obrażenia należą do kategorii średnich i powodują naruszenie czynności narządów ciała na okres przekraczający dni siedem, a okres leczenia i rehabilitacji nie przekroczy sześciu miesięcy,

tj. o czyn z art.177 § 1 kk w zw. z art. 178 § 1 kk

ORZEKA:

I.  oskarżonego S. C. uznaje za winnego dokonania zarzucanych mu czynów , przy czym ustala, iż obydwu tych czynów oskarżony dopuścił się w ciągu pięciu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawiania wolności, będąc skazanym za umyślne przestępstwo podobne , którą to karę orzeczoną wyrokiem Sądu Rejonowego w M. (...)w sprawie II K 534/10 odbywał w okresie od 18 czerwca 2011r. do dnia 29 grudnia 2011r. ;

II.  stwierdzając , iż czyn z pkt I a/o wyczerpał dyspozycję art. 178 a § 4 kk w zw. z art. 64 § 1 kk , za ten czyn wymierza oskarżonemu na podstawie art. 178 a § 4 kk karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności oraz na podstawie art. 42 § 2 kk w brzmieniu ustalonym ustawą o zmianie ustawy Kodeks Karny z dnia 25 lutego 2011 r. (Dz. U. 2011.17.78) w zw. z art. 4 § 1 kk orzeka wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 3 ( trzech ) lat ;

III.  stwierdzając , iż czyn z pkt II a/o wyczerpał dyspozycję art. 177 § 1 kk w zw. z art. 178 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk , za ten czyn wymierza oskarżonemu na podstawie art. 177 § 1 kk w zw. z art. 178 § 1 kk karę 10 ( dziesięciu ) miesięcy pozbawienia wolności oraz na podstawie art. 42 § 2 kk w brzmieniu ustalonym ustawą o zmianie ustawy Kodeks Karny z dnia 25 lutego 2011 r. (Dz. U. 2011.17.78) w zw. z art. 4 § 1 kk orzeka wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 5

( pięciu ) lat ;

IV.  na podstawie art. 85 kk (w brzmieniu ustalonym w tekście pierwotnym kodeksu karnego (Dz.U.1997.88.553) w zw. z art. 4 § 1 kk i art. 86 § 1 kk w brzemieniu ustalonym przez ustawę z dnia 05 listopada 2009 r. (Dz.U. 206.1589) w zw. z art. 4 § 1 kk orzeczone wobec oskarżonego S. C. jednostkowe kary pozbawienia wolności łączy i jako łączną wymierza mu karę 1 ( jednego ) roku pozbawienia wolności ;

V.  na podstawie art. 90 § 2 kk (w brzmieniu ustalonym przez ustawę z dnia 27 lipca 2005 r. (Dz.U. 163.1363) w zw. z art. 4 § 1 kk orzeczone wobec oskarżonego S. C. środki karne łączy i jako łączny wymierza mu 6 ( sześć ) lat zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych ;

VI.  na podstawie art. 63 § 1 kk w brzmieniu ustalonym w tekście pierwotnym kodeksu karnego (Dz.U.1997.88.553) w zw. z art. 4 § 1 kk na poczet orzeczonej kary pozbawiania wolności zalicza oskarżonemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie w dniu 17 kwietnia 2014 r. , przyjmując, iż jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności równa się jednemu dniowi kary pozbawiania wolności ;

VII.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz Kancelarii Adwokackiej adw. M. R. (1) kwotę 797,04 (siedemset dziewięćdziesiąt siedem złotych cztery grosze), w tym VAT stanowi kwotę 149,04 (sto czterdzieści dziewięć złotych cztery grosze) tytułem wynagrodzenia za nieopłaconą obronę oskarżonego S. C. świadczoną z urzędu przez tego adwokata;

VIII.  zwalnia oskarżonego od opłaty oraz wydatków postępowania, przejmując te ostatnie na rachunek Skarbu Państwa.

Sygn. akt K 255/15

UZASADNIENIE

Prokuratura Rejonowa w Siedlcach oskarżyła S. C. o to , że

I.  w dniu 17 kwietnia 2014 roku w miejscowości O. gmina W., województwo (...), znajdując się w stanie nietrzeźwości (I- 1,11 mg/l, II- 1,12 mg/l, III- 0,99 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu) kierował w ruchu lądowym ciągnikiem rolniczym marki U. (...) o nr rej. (...), czym nie stosował się do orzeczonego przez Sąd Rejonowy w M. (...), sygn. akt II K 534/10 zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych, przy czym czynu tego dopuścił się będąc już wcześniej prawomocnie skazanym za przestępstwo określone w art. 244 kk przez Sąd Rejonowy w M. (...),

tj. o czyn z art. 178 a § 4 kk,

II.  w czasie i miejscu jak w punkcie I, umyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym w ten sposób, że kierując w stanie nietrzeźwości (I- 1,11 mg/l, II- 1,12 mg/l, III- 0,99 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu) ciągnikiem rolniczym marki U. (...) o nr rej. (...) oraz przewożąc w niedozwolony sposób – wbrew przepisom ruchu drogowego, pasażerkę D. R. na prawym błotniku ciągnika , nie zachował należytej ostrożności przy wykonywaniu manewru zawracania, doprowadzając do zjechania pojazdu do przydrożnego rowu oraz uderzenia w słupek ogrodzenia siedliska nr(...), w następstwie czego pasażerka D. R. spadła z ciągnika wprost pod tylne koło pojazdu , doznając przy tym obrażeń ciała w postaci: złamania łopatki lewej, złamania żeber I-IX lewej połowy klatki piersiowej oraz złamania końca mostkowego obojczyka prawego, które to obrażenia należą do kategorii średnich i powodują naruszenie czynności narządów ciała na okres przekraczający dni siedem, a okres leczenia i rehabilitacji nie przekroczy sześciu miesięcy,

tj. o czyn z art.177 § 1 kk w zw. z art. 178 § 1 kk

Na podstawie materiału dowodowego zebranego w sprawie i ujawnionego w toku rozprawy, sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 17 kwietnia 2014r. oskarżony S. C. wspólnie z innymi osobami spożywał alkohol w mieszkaniu D. R. w m. O.. Gdy alkohol się skończył , oskarżony i D. R. pojechali ciągnikiem rolniczym marki U. (...) o nr rej. (...) po zakup kolejnej partii alkoholu . Pojazdem kierował będący w stanie nietrzeźwości oskarżony. Nietrzeźwa była również przewożona przez oskarżonego w niedozwolony sposób – na prawym błotniku ciągnika - pasażerka D. R. . Gdy nie udało się im nabyć alkoholu , postanowili wrócić do miejsca zamieszkania pokrzywdzonej. Wykonując manewr zawracania , będący w stanie nietrzeźwości oskarżony , nie zachował należytej ostrożności , w wyniku czego doprowadził do zjechania pojazdu do przydrożnego rowu oraz uderzenia w słupek ogrodzenia siedliska nr (...)w następstwie czego pasażerka D. R. spadła z ciągnika wprost pod tylne koło pojazdu . Na miejscu pojawiły się osoby mieszkające lub pracujące w pobliżu. O zdarzeniu powiadomiono policję i pogotowie.

Przybyli na miejsce policjanci z KP S. - asp. T. C. i st. post. M. S. , zbadali oskarżonego na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu.

Badanie zawartości alkoholu w wydychanym przez oskarżonego powietrzu wykazało : o godz. 14.55- 1,11 mg/l, o godz. 15.14 - 1,12 mg/l oraz o godz. 16.06 - 0,99 mg/l . We krwi pokrzywdzonej D. R. stwierdzono- 3,18 promila alkoholu.

W wyniku wypadku D. R. doznała obrażeń ciała w postaci: złamania łopatki lewej, złamania żeber I-IX lewej połowy klatki piersiowej oraz złamania końca mostkowego obojczyka prawego, które to należały do kategorii średnich i powodowały naruszenie czynności narządów jej ciała na okres przekraczający dni siedem, a okres leczenia i rehabilitacji nie przekroczył sześciu miesięcy.

Oskarżony był wielokrotnie karany, przeważnie za przestępstwa przeciwko mieniu oraz dwukrotnie za czyny z art. 178a § 2 kk w zb. z art. 244 kk w zw. z art. 11 § 2 kk.

Czynów z a/o oskarżony dopuścił się działając w warunkach recydywy z art 64 §1 kk . Sąd Rejonowy w M. (...)wyrokiem z dnia 22 czerwca 2010r. w sprawie II K 534/10 za przestępstwo z art. 178a § 2 kk w zb. z art. 244 kk w zw. z art. 11 § 2 kk wymierzył oskarżonemu karę 10 miesięcy pozbawienia , którą to karę oskarżony odbywał od dnia 18 czerwca 2011r. do dnia 29 grudnia 2011r. ( k. 88) . Wobec oskarżonego wyrokiem tym , na mocy art. 42 § 1 i 2 kk , orzeczono zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych oraz rowerów.

W chwili popełnienia czynów oskarżony miał zachowaną zdolność do rozpoznania ich znaczenia i pokierowania swoim postępowaniem.

Powyższy stan faktyczny ustalono na podstawie : wyjaśnień oskarżonego S. C. (k. 255v, 35, 37-37v) , zeznań świadków T. C. ( k. 284v, 12-13) , E. P. ( k. 285, 29-30) , A. P. ( k. 285-285v, 20-21) , J. R. ( k. 285v, 18-19) , L. R. ( k. 285v-286, 27-28) , H. S. ( k. 286, 16-17) , Z. B. ( k.286v,57-58) , T. D. ( k. 286v-287, 62-63) , E. K. ( k. 300, 14-15) , P. S. ( k. 300v-301, 24-25) , T. W. ( k.301, 59-60) , D. R. ( k. 301- 302, 46-47) , K. C. ( k. 49) , M. O. ( k. 44-46) , K. P. ( k. 61) , protokołu użycia alkosensora ( k. 3) , świadectwa wzorcowania ( k. 4) , protokołu zatrzymania osoby ( k. 50 , protokołu oględzin pojazdu ( k. 6-7) , protokołu oględzin miejsca zdarzenia ( k. 8-9) , protokołu użycia alkosensora ( k. 32) , karty informacyjnej ze szpitala ( k. 51-52) , opinii sądowo – lekarskiej ( k. 64) , opinii psychiatryczno-psychologicznej ( k. 71-76) , płyty CD-R + metryka ( k. 52) , opinii z zakresu badań chemicznych ( k. 83-86) , protokołu pobrania krwi ( k. 87) , odpisu wyroku ( k. 88-89) , odpisu wyroku w sprawie II K 810/10 ( k. 109) , informacji ( k. 122-123) , odpisu wyroku w sprawie II K 534/10 ( k. 124-125) , opinii sądowo – psychiatryczno – psychologicznej ( k. 127-130) , danych o karalności ( k. 258-260) , wywiadu środowiskowego ( k. 261-263) .

Oskarżony S. C. (k. 255v, 35, 37-37v) zarówno w toku rozprawy głównej , jak i postępowania przygotowawczego , przyznawał się do popełnienia zarzucanych mu czynów.

W czasie rozprawy odmówił składania wyjaśnień i odpowiedzi na wszelkie pytania , co skutkowało odczytaniem wyjaśnień złożonych przez niego w czasie dochodzenia.

Oskarżony podał wówczas , iż w dniu zdarzenia spożywał alkohol w mieszkaniu D. R. w m. O. razem z pokrzywdzoną, jej matką oraz mężczyzną o imieniu M. . Gdy wódka się skończyła , razem z D. R. pojechali ciągnikiem po zakup kolejnej partii alkoholu. Alkoholu nie udało się kupić gdyż jeden sklep był zamknięty a w drugim alkoholu mu nie sprzedano. Gdy zawracał ciągnikiem, ,,machnęło go” kierownicą , w wyniku czego wjechał do rowu a potem w bramę ogrodzenia . D. R. , która siedziała wówczas na błotniku ciągnika , spadła z niego , pod prawe tylne koło pojazdu. Ciągnik zatrzymał się i zgasł kiedy uderzył w słupek. Nie potrafił wydostać D. spod ciągnika. Zbiegli się ludzie i o zdarzeniu powiadomiono policję i pogotowie.

Sąd zważył , co następuje:

Wyjaśnieniom oskarżonego w zakresie wskazywanych przez niego okoliczności nie można odmówić prawdziwości. Brak bowiem wiarygodnych dowodów , które podważyły by lub wykluczyły prawdziwość jego twierdzeń. Nie ulegało wątpliwości, iż zachowanie oskarżonego doprowadziło do zaistnienia wypadku w wyniku którego pasażerka kierowanego przez niego ciągnika odniosła średnio -ciężkie obrażenia ciała. Potwierdzały to zeznania przesłuchanych w sprawie świadków , w tym pokrzywdzonej D. R.. Sąd zgodnie z wnioskiem prokuratora ( k. 255v) przesłuchał większość zawnioskowanych w a/o świadków , za wyjątkiem K. C. , M. O. i K. P. , których zeznania złożone podczas dochodzenia odczytano za zgodą stron na terminie rozprawy w dniu 05 listopada 2015r. ( k. 302) . Relacje K. C. – matki pokrzywdzonej i M. O. , właściciela ciągnika uczestniczącego w wypadku , potwierdziły iż oskarżony i towarzysząca mu pokrzywdzona , wcześniej spożyli ze świadkami znaczne ilości alkoholu. Takie też informacje wypływały z zeznań Z. B. . Relacjom tym dano wiarę , podobnie jak zeznaniom wszystkich innych świadków przesłuchanych do sprawy .

W świetle zebranego w sprawie materiału dowodowego ustalenia co do faktów zaistniałych w dniu 17 kwietnia 2014r. nie budziły wątpliwości. Kierującym ciągnikiem w chwili wypadku był oskarżony , który na prawym błotniku przewoził w sposób niedozwolony pasażerkę D. R.. Wskazywały na to relacje pokrzywdzonej czy obserwującej zdarzenie J. R. . Można o tym wnioskować także z relacji wielu osób postronnych , które pojawiały się chwilę po tym jak usłyszały odgłosy z miejsca zdarzenia . E. P. pracownica pobliskiego punktu aptecznego widziała i opisywała mężczyznę , który próbował pomóc kobiecie uwięzionej pod kołem. Potem zatrzymali go przybyli na miejsce policjanci. Takie też informacje wynikały z mieszkających w pobliżu A. P. , H. S. czy E. K. , w której ogrodzenie na posesji nr (...) wjechał oskarżony . K. P. , był kierowcą , który przejeżdżając przez m. O. i widząc kobietę pod kołami ciągnika zatrzymanego na słupku bramy wjazdowej na posesję , zadzwonił na nr 112. L. R. , przyszedł na miejsce obserwując zatrzymujące się w pobliżu pojazdy . Nie znaleziono podstaw do zakwestionowania prawdziwości tych relacji , które oceniono jako spójne i logiczne .

Z zeznań D. R. trudno wywnioskować kto z nich wpadł na pomysł udania się po alkohol ciągnikiem . W świetle jej relacji nie było jednak wątpliwości , iż to oskarżony był kierowcą w chwili wypadku a ona sama wybrała miejsce gdzie usiadła. Jej relacje potwierdzały , iż zanim zdecydowali się zawrócić do domu , wcześniej byli po alkohol w sklepie u T. W. a potem w kolejnym. W pierwszych z uwagi na ich stan nietrzeźwości nie chciano im sprzedać alkoholu, drugi był zamknięty. T. W. zeznała , iż pokrzywdzona przed wypadkiem była u niej w sklepie po alkohol ale odmówiła jej sprzedaży z uwagi na to , że D. R. była nietrzeźwa. Z zeznań pokrzywdzonej wynikało , iż spadła z błotnika ciągnika podczas zawracania, co w ocenie sądu potwierdzało wyjaśnienia oskarżonego w tym zakresie. Takie też informacje wynikały z zeznań naocznego świadka J. R. . Kobieta rozwieszająca pranie na pobliskiej posesji , widziała jak kierowca ciągnika zawracając wpadł do rowu a dalej we wjazd do siedliska. Według niej ,,zawracał z dużą prędkością” i dlatego się ,,nie wyrobił”. Podobne informacje uzyskał od oskarżonego policjant T. C. , który wspólnie z st.post. M. S. przybyli na miejsce zdarzenia , rozpytywali oskarżonego i inne osoby. Świadek potwierdził , iż przeprowadzone badania wykazały stan nietrzeźwości oskarżonego . T. D. przywiózł na miejsce podnośnik hydrauliczny do podniesienia ciągnika a potem zabezpieczył pojazd na swojej posesji do chwili gdy nie zgłosił się po niego właściciel . P. S. był lekarzem który po wypadku przyjął pokrzywdzoną na oddział szpitalny . Zeznał , iż kobieta była w stanie nietrzeźwym. Potwierdzały to protokół pobrania krwi od D. R. oraz opinia fizykochemiczna wskazująca iż pokrzywdzona miała 3,18 promila alkoholu etylowego we krwi.

Wszystkie wskazane wyżej relacje świadków były wiarygodne i zaliczono je w poczet materiału dowodowego.

Protokół użycia legalizowanego urządzenia do badania alkoholu w wydychanym powietrzu nie pozostawiało żadnych wątpliwości, iż w czasie czynów oskarżony znajdował się w stanie nietrzeźwości w rozumieniu art. 115 § 16 p. 2 kk. Protokoły czynności procesowych wykonanych na miejscu zdarzenia potwierdzały, w ocenie sądu , iż czynności te były wykonane prawidłowo.

Dwie wywołane w sprawie opinie psychiatryczne ( k. 71-76, 127-130) , przeprowadzone przez innych biegłych , wskazywały , iż oskarżony miał zachowaną poczytalność w chwili czynów. Biegli rozpoznali u oskarżonego upośledzenie umysłowe w stopniu lekkim oraz zespół uzależnienia od alkoholu . Wnioski obydwu ekspertyz były zbieżne . Opinii nie kwestionowały strony i w ocenie sądu stanowiły one dowody odpowiadające procedurze karnej.

W zakresie obrażeń doznanych przez pokrzywdzoną skorzystano z opinii biegłego chirurga M. R. (2) , która również nie była negowana przez strony. W ocenie sądu stanowiła miarodajny dowód , spełniający wymogi proceduralne.

Karta karna oraz odpis wyroku Sądu Rejonowego w M. (...)w sprawie II K 534/10 potwierdzały, iż oskarżony czynu z art. 178 a§ 4 kk dopuścił się będąc karanym za czyny z art. 178 a § 2 kk i jednocześnie w okresie obowiązywania zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych i rowerów orzeczonego tym wyrokiem. Z informacji sądu wynikało też iż ze sprawy tej oskarżony odbył ponad 6 miesięcy kary pozbawiania wolności , co w ocenie sądu skutkowało koniecznością uzupełnienia kwalifikacji prawnej czynów mu przypisanych o art. 64 § 1 kk .

Mając tak oceniony materiał dowodowy sąd stwierdził , iż oskarżony swoim zachowaniem wyczerpał znamiona czynów zarzucanych mu aktem oskarżenia, z tym , że uwzględniając wskazane wyżej ustalenia, kwalifikację obydwu czynów przypisanych uzupełniono o art. 64 §1 kk.

Sąd nie miał wątpliwości iż oskarżony w dniu 17 kwietnia 2014 roku w miejscowości O. gmina W., województwo (...), znajdując się w stanie nietrzeźwości (I- 1,11 mg/l, II- 1,12 mg/l, III- 0,99 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu) , kierował w ruchu lądowym ciągnikiem rolniczym marki U. (...) o nr rej. (...), czym nie stosował się do orzeczonego przez Sąd Rejonowy w M. (...), sygn. akt II K 534/10 zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych, przy czym czynu tego dopuścił się będąc już wcześniej prawomocnie skazanym za przestępstwo określone w art. 244 kk. Dopuścił się go w ciągu pięciu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawiania wolności, będąc skazanym za umyślne przestępstwo podobne , co wyczerpało dyspozycję art. 178 a § 4 kk w zw. z art. 64 § 1 kk . Karę 10 miesięcy pozbawiania wolności orzeczoną wyrokiem Sądu Rejonowego w M. (...)w sprawie II K 534/10 , oskarżony odbywał bowiem w okresie od 18 czerwca 2011r. do dnia 29 grudnia 2011r. ( a więc ponad 6 miesięcy , czyn popełniony w okresie do 5 lat ). Sąd nie miał jakichkolwiek wątpliwości co do podobieństwa przestępstwa z zarzutu I a/o kwalifikowanego z art. 178 a § 4 kk oraz z art. 178a § 2 kk w zb. z art. 244 kk w zw. z art. 11 § 2 kk. W obydwu bowiem przypadkach doszło do naruszenia zakazu prowadzenia pojazdów. Sąd orzekający w sprawie rozważał , czy z uwagi na fakt iż jest kolejnym składem sądzącym w tej sprawie , mógł uzupełnić stwierdzone uchybienie dotyczące recydywy . Stwierdził, że tak , gdyż apelacja wniesiona przez prokuratora od wyroku z dnia 4 lutego 2015r. , była w całości na niekorzyść S. C. ( k. 212) . Miano przy tym na uwadze wyrok SN z dnia 17 listopada 2014r. w sprawie IIIK 236/14 z którego wynikało , iż rażąco niesprawiedliwym jest orzeczenie , w którym bezpodstawnie lub błędnie odstąpiono od przypisania oskarżonemu działania w warunkach art. 64 § 1 kk . Poprawienie na niekorzyść oskarżonego kwalifikacji prawnej czynu przypisanego jest warunkowane kierunkiem apelacji , a to wniesieniem jej na niekorzyść , a nie jest warunkowane zgłoszeniem zarzutu obrazy prawa materialnego czy też błędu w ustaleniach faktycznych. W podobny sposób SN wypowiadał się w postanowieniu z dnia 17 listopada 2011r. w sprawie VKK 253/11 czy w wyroku z dnia 02 października 2013r. w sprawie III KK 115/13.

Sąd stwierdził też , mając na uwadze wyniki postępowania dowodowego a przede wszystkim wyjaśnienia samego oskarżonego , iż był on winnym czynu z pkt II a/o . S. C. w czasie i miejscu jak w punkcie I a/o , umyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym w ten sposób, że kierując w stanie nietrzeźwości (I- 1,11 mg/l, II- 1,12 mg/l, III- 0,99 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu) ciągnikiem rolniczym marki U. (...) o nr rej. (...) oraz przewożąc w niedozwolony sposób – wbrew przepisom ruchu drogowego, pasażerkę D. R. na prawym błotniku ciągnika , nie zachował należytej ostrożności przy wykonywaniu manewru zawracania, doprowadzając do zjechania pojazdu do przydrożnego rowu oraz uderzenia w słupek ogrodzenia siedliska nr 62, w następstwie czego pasażerka D. R. spadła z ciągnika wprost pod tylne koło pojazdu , doznając przy tym obrażeń ciała w postaci: złamania łopatki lewej, złamania żeber I-IX lewej połowy klatki piersiowej oraz złamania końca mostkowego obojczyka prawego, które to obrażenia należą do kategorii średnich i powodują naruszenie czynności narządów ciała na okres przekraczający dni siedem, a okres leczenia i rehabilitacji nie przekroczy sześciu miesięcy. Również w przypadku tego czynu zdecydowano o uzupełnieniu opisu czynu i kwalifikacji o art. 64 § 1 kk , stwierdzając iż wyczerpał dyspozycję art.177 § 1 kk w zw. z art. 178 § 1 kk w zw.z art. 64§1 kk. Miano na uwadze wskazane wyżej orzecznictwo SN oraz fakt iż decyzję o umorzeniu postępowania w zakresie czynu z pkt II a/o zaskarżono w całości na niekorzyść oskarżonego . Nieco bardziej złożona wydawała się kwestia stwierdzenia czy przypadku tego czynu można mówić o ,,podobieństwie” do czynu z art. 178a § 2 kk w zb. z art. 244 kk w zw. z art. 11 § 2 kk , w sytuacji w której z uwagi na Ustawę z dnia 27 września 2013r. o zmianie ustawy –Kodeks postępowania karnego oraz innych ustaw czyn z art. 178 a § 2 kk stał się wykroczeniem. Przepisy wprowadzające tę zmianę kwestii tej , w ocenie sądu nie regulują. Decydujące w tym zakresie , były dla sądu orzekającego zapatrywania prawne Sądu Odwoławczego ( k. 240) , który przypomniał , iż skazanie prawomocnym wyrokiem za przestępstwo nie zmienia swego charakteru , a modyfikacji – w zakresie określonym ustawą – ulega jedynie wymiar i wykonanie orzeczonej za to przestępstwo kary ( uchwała SN z 27 września 1985r. VI KZP 25/85,Lex 20111, postanowienie SN z 30 kwietnia 2014r., I KZP 6/14, Lex 1455269). Mając powyższe na uwadze uznano , iż były to przestępstwa podobne tj przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji.

Oskarżony naruszył wyrażoną w art. 3 ust.1ustawy z 20 czerwca1997r.-Prawo o ruchu drogowym (Dz.U.z 1997r. Nr 98, poz 602 z póż. zm.) zasadę szczególnej ostrożności w ruchu drogowym , w ten sposób , że w stanie nietrzeźwości , nie mając uprawnień do kierowania pojazdami mechanicznymi , przewożąc w sposób niedozwolony pasażera , nieumiejętnie wykonując manewr zawracania, doprowadził do zjechania pojazdu do przydrożnego rowu a następnie uderzenia w ogrodzenie posesji. Naruszył przewidziany w art. 45 prawa o ruchu drogowym zakaz kierowania samochodem pod wpływem alkoholu , jak również przewidziane w art. 22 zasady obowiązujące przy zmianie kierunku ruchu. Oskarżony kierując pojazdem w stanie nietrzeźwości , po drodze publicznej , doprowadził do zaistnienia wypadku w wyniku którego jedna osoba doznała średnio ciężkich obrażeń ciała. Oskarżony dopuścił się przestępstwa nieumyślnego , ale wskutek umyślnego naruszenia podstawowych zasad bezpieczeństwa w ruchu lądowym. Nie budziło wątpliwości sądu istnienie związku przyczynowego między zachowaniem oskarżonego a zaistnieniem wypadku. Każdy kierujący o podstawowych umiejętnościach winien przewidywać możliwość utraty kontroli nad ciągnikiem przy zawracaniu , który to manewr wymaga szczególnej ostrożności , tym większej jeżeli przewozi się pasażera w tak nieodpowiedzialny sposób tj na błotniku pojazdu .

Sąd nie miał wątpliwości , iż przepisy obowiązujące w dacie orzekania były zdecydowanie mniej korzystne dla oskarżonego niż te obowiązujące w czasie popełnienia przestępstw . Dlatego stosując art. 4 § 1 kk odwoływał się do wcześniej obowiązujących przepisów.

Uznając winę oskarżonego za udowodnioną , w sposób wyżej opisany , sąd uznał za zasadne wymierzenie oskarżonemu za czyn z pkt I a/o na podstawie art. 178 a § 4 kk kary 6 miesięcy roku pozbawienia wolności . Na stosunkowo niski wymiar kary wpłynęło to , iż oskarżony przyznał się do czynu . Pomimo iż oskarżony miał w pełni zachowaną poczytalność , miano na uwadze wyniki opinii psychiatrycznych i spostrzeżenia własne kuratora ( k. 261-263). Wynikało z nich , iż oskarżony jest osobą egzystująca w trudnych warunkach , słabo radzi sobie w życiu , co wynika z ograniczeń intelektu , braku oparcia w rodzinie i z warunków środowiskowych. Przejawia skłonność do nadużywania alkoholu , przez co traci panowania nad swoim zachowaniem i ulega wpływom innych. W środowisku lokalnym jest oceniany pozytywnie. Był jednak wcześniej karany i działał w warunkach recydywy z art. 64 § 1 kk . Oskarżony popełnił przestępstwo o wysokim stopniu społecznej szkodliwości, bowiem będąc w stanie nietrzeźwości kierował pojazdem mechanicznym na ogólnodostępnej ulicy, stwarzając tym samym zagrożenie dla innych uczestników ruchu. Nie panował nad pojazdem, powodując realne zagrożenie dla osób postronnych czy ich mienia . Podnieść również należy, iż w chwili popełnienia tego czynu zawartość alkoholu o organizmie oskarżonego znacznie przekroczyła normę określoną w art. 115 § 16 kk. Także stopień winy oskarżonego był wysoki. Postępowanie dowodowe nie wskazało żadnych okoliczności, które skłoniły oskarżonego do prowadzenia pojazdu w takim stanie i mogłyby być uznane za łagodzące. Oskarżony pojechał ciągnikiem po kolejną partię alkoholu . Na podstawie art. 42 § 2 kk w brzmieniu ustalonym ustawą o zmianie ustawy Kodeks Karny z dnia 25 lutego 2011 r. (Dz. U. 2011.17.78) w zw. z art. 4 § 1 kk za czyn ten orzeczono wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 3 lat , uznając za zasadny wniosek prokuratora w tym zakresie .

Sąd nie miał też wątpliwości w zakresie winy oskarżonego co do czynu z pkt II a/o . Nie zaistniały żadne okoliczności które by ją wyłączyły bądź ograniczyły. Przestępstwa komunikacyjne popełniane w stanie nietrzeźwości przez pijanych kierowców są w Polsce zjawiskiem nagminnym. Stopień społecznej szkodliwości tego typu czynów jest znaczny. Stąd uzasadnionym było orzeczenie na podstawie art. 177§ 1 kk w zw. z art. 178 kk kary pozbawienia wolności w rozmiarze 10 miesięcy. Wymierzając oskarżonemu karę w dolnych stanach ustawowego zagrożenia sąd miał na uwadze to , iż oskarżony przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i złożył wyjaśnienia pozwalające na poczynienie ustaleń faktycznych . Pokrzywdzona nie zgłaszała wobec oskarżonego żadnych pretensji o to co swoim nieodpowiedzialnym zachowaniem spowodował i prosiła o to by sąd go łagodnie potraktował . Miano również na uwadze omówione wyżej okoliczności związane z sytuacją zdrowotną i osobistą oskarżonego , jego wcześniejszą karalnością oraz działaniem w warunkach recydywy . W ocenie sądu tak wymierzona kara , w połączeniu z orzeczonym wobec oskarżonego na podstawie art. 42 § 2 kk ( w brzmieniu ustalonym ustawą o zmianie ustawy Kodeks Karny z dnia 25 lutego 2011 r. Dz. U. 2011.17.78) w zw. z art. 4 § 1 kk środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 5 , będzie dla oskarżonego wystarczającą dolegliwością .

Na podstawie art. 85 kk (w brzmieniu ustalonym w tekście pierwotnym kodeksu karnego (Dz.U.1997.88.553) w zw. z art. 4 § 1 kk i art. 86 § 1 kk w brzemieniu ustalonym przez ustawę z dnia 05 listopada 2009 r. (Dz.U. 206.1589) w zw. z art. 4 § 1 kk orzeczone wobec oskarżonego S. C. jednostkowe kary pozbawienia wolności połączono i jako łączną wymierzono mu karę 1 roku pozbawienia wolności. Na podstawie art. 90 § 2 kk (w brzmieniu ustalonym przez ustawę z dnia 27 lipca 2005 r. (Dz.U. 163.1363) w zw. z art. 4 § 1 kk orzeczone wobec oskarżonego S. C. środki karne połączono i jako łączny wymierzono mu 6 lat zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych .

Wcześniejsza karalność i działanie w warunkach recydywy z art. 64 § 1 kk , w ocenie sądu nie pozwalała zastosowaniu wobec oskarżonego dobrodziejstwa warunkowego zawieszenia kary pozbawiania wolności. Zdaniem sądu tylko tak wymierzona kara w połączeniu z zakazem , może uzmysłowić oskarżonemu naganność jego lekkomyślnego postępowania i skutkować przestrzeganiem zasad ruchu drogowego w przyszłości. Tak wymierzona kara jest adekwatna do wagi popełnionych przez oskarżonego przestępstw i spełni , zdaniem sądu , stawiane jej cele tak w zakresie prewencji generalnej jak i indywidualnej .

Na podstawie art. 63 § 1 kk w brzmieniu ustalonym w tekście pierwotnym kodeksu karnego (Dz.U.1997.88.553) w zw. z art. 4 § 1 kk na poczet orzeczonej kary pozbawiania wolności zaliczono oskarżonemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie w dniu 17 kwietnia 2014 r. , przyjmując, iż jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności równa się jednemu dniowi kary pozbawiania wolności .

Na rzecz obrońcy z urzędu zasądzono wynagrodzenie z uwzględnieniem § 14 ust. 2 pkt. 3 i § 16 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. 2002 r., Nr 163, poz. 1348 z późn. zm.).

O kosztach orzeczono w oparciu o art. 624 §1 kpk. Sąd uznał, iż oskarżony nie będzie w stanie ponieść bez uszczerbku dla swojego utrzymania kosztów sądowych w niniejszej spra