Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II K 3/16

POSTANOWIENIE

dnia 19 stycznia 2016 roku

Sąd Okręgowy w Koszalinie w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący: SSO Jacek Matejko

Protokolant: sekr. sąd. Paulina Ferenc

po rozpoznaniu na posiedzeniu

w sprawie D. P.

z wniosku skazanego o wydanie wyroku łącznego

w przedmiocie umorzenia postępowania

postanawia:

I.  na podstawie art.17§1 pkt 7 kpk umorzyć postępowanie w sprawie;

II.  na podstawie art.632 pkt 2 kpk kosztami postępowania obciążyć Skarb Państwa.

UZASADNIENIE

Do Sądu Okręgowego w Koszalinie wpłynął wniosek skazanego D. P. o wydanie wyroku łącznego i połączenie kar pozbawienia wolności orzeczonych wobec niego w prawomocnych wyrokach Sądu Rejonowego w Drawsku Pomorskim z dnia 30 września 2011 roku w sprawie II K 927/10 oraz Sądu Okręgowego w Koszalinie z dnia 16 kwietnia 2012 roku w sprawie II K 18/12.

W dniu 6 listopada 2012 roku Sąd Okręgowy w Koszalinie w sprawie II K 102/12, na podstawie art.572 kpk, umorzył postępowanie o wydanie wobec skazanego wyroku łącznego wobec stwierdzenia braku podstaw do jego wydania.

Ponadto postanowieniami tutejszego Sądu z dnia 25 lutego 2015 roku w sprawie II K 12/14, oraz z dnia 22 września 2015 roku w sprawie II K 71/15 na podstawie art.17§1 pkt 7 kpk, umorzono postępowania w sprawie o wydanie wobec D. P. wyroku łącznego, z uwagi na powagę rzeczy osądzonej.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Wniosek skazanego nie jest zasadny i z uwagi na przeszkodę procesową w postaci powagi rzeczy osądzonej nie może zostać uwzględniony.

W pierwszej kolejności wskazać należy, że Ustawą z dnia 20 lutego 2015 roku o zmianie ustawy Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw, która weszła w życie w dniu 1 lipca 2015 roku, zmieniono treść art.85 kk dotyczącego wymierzania kary łącznej, jednakże zgodnie z dyspozycją zawartą w art.19 ust. 1 tejże Ustawy, art.85 kk w nowym brzmieniu nie ma zastosowania do kar orzeczonych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, chyba że zachodzi potrzeba orzeczenia kary łącznej w związku z prawomocnym skazaniem po dniu wejścia w życie niniejszej ustawy.

Z akt sprawy II K 6/16, w tym z aktualnej karty karnej skazanego wynika natomiast, iż wobec D. P. nie wydano żadnego wyroku skazującego po dniu 1 lipca 2015 roku, w związku z czym wobec skazanego nie mają zastosowania znowelizowane przepisy w zakresie kary łącznej.

Zatem w przedmiotowej sprawie należało rozważyć możliwość wydania wyroku łącznego w oparciu o przepisy obowiązujące przed dniem wejścia w życie Ustawy z dnia 20 lutego 2015 roku o zmianie ustawy Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw.

Z analizy akt sprawy wynika, iż Sąd Okręgowy w Koszalinie orzekał już merytorycznie w sprawie tożsamej pod względem podmiotowym i przedmiotowym (sygn. akt II K 102/12), w której umorzył postępowanie o wydanie wyroku łącznego wobec skazanego z uwagi na brak podstaw z art.85 k.k. do objęcia jednostkowych kar orzeczonych w wyrokach Sądu Rejonowego w Drawsku Pomorskim z dnia 30 września 2011 roku w sprawie II K 927/10 oraz Sądu Okręgowego w Koszalinie z dnia 16 kwietnia 2012 roku w sprawie II K 18/12. Podkreślić należy, że od czasu wydania powyższego rozstrzygnięcia nie pojawiły się żadne nowe orzeczenia skazujące. Tym samym prawomocne rozstrzygnięcie wydane w sprawie II K 102/12 korzysta z powagi rzeczy osądzonej określonej w art.17§1 pkt 7 kpk. Oznacza to, iż niedopuszczalne jest prowadzenie ponownego postępowania w sprawie tożsamej pod względem podmiotowym i przedmiotowym, a z chwilą stwierdzenia występowania tej negatywnej przesłanki procesowej Sąd zobligowany jest umorzyć postępowanie.

Ponadto, Sąd Okręgowy w Koszalinie rozpoznając składane już wcześniej przez skazanego wnioski o wydanie wyroku łącznego w sprawie o sygn. akt II K 12/14 i II K 71/15, na podstawie art.17§1 pkt 7 kpk, umarzał te postępowania w przedmiocie wydania wyroku łącznego.

W konsekwencji powyższych rozważań niniejsze postępowanie należało umorzyć na podstawie art.17§1 pkt 7 kpk, a kosztami postępowania, w myśl art.632 pkt 2 kpk, obciążyć Skarb Państwa.

Mając na uwadze powyższe, orzeczono jak w sentencji postanowienia.