Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

K., dnia 30-11-2015 r.

Sąd Rejonowy w Krotoszynie I Wydział Cywilny w następującym składzie:

Przewodniczący: SSR Katarzyna Górna-Szuława

Protokolant: p.o. stażysty Agnieszka Kopras

po rozpoznaniu w dniu 16-11-2015 r. w Krotoszynie

sprawy z powództwa R. S.

przeciwko (...) S.A. z siedzibą w S.

- odszkodowania z tytułu wypadków komunikacyjnych, z wyłączeniem spraw o symbolu 325, 014oc i 014 pz

1.  zasądza od pozwanego (...) S.A. z siedzibą w S. na rzecz powoda R. S. kwotę 5.256,47 zł (słownie: pięć tysięcy dwieście pięćdziesiąt sześć złotych 47/100)
z ustawowymi odsetkami od dnia 24 lipca 2013 roku do dnia zapłaty;

2.  oddala powództwo w pozostałym zakresie;

3.  zasądza od pozwanego (...) S.A. z siedzibą w S. na rzecz powoda R. S. kwotę 2.300,85 zł tytułem zwrotu kosztów procesu od uwzględnionej części powództwa;

4.  nakazuje pobrać od pozwanego (...) S.A. z siedzibą w S. na rzecz Skarbu Państwa - Sądu Rejonowego Krotoszynie kwotę 111,23 zł tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych od uwzględnionej części powództwa;

5.  nakazuje pobrać od powoda R. S. na rzecz Skarbu Państwa
– Sądu Rejonowego w Krotoszynie kwotę 5,85 zł tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych od oddalonej części powództwa.

SSR Katarzyna Górna- Szuława

Sygn. akt I C 775/15

UZASADNIENIE

W dniu 07.04.2015r. (data wpływu) powód R. S. reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika, wystąpił przeciwko (...) S.A. w S. z pozwem o zapłatę 5.377,12 zł wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi od dnia 23.07.2013r. do dnia zapłaty. Powód domagał się również zasądzenia od pozwanego na swoją rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych lub wg spisu kosztów.

W uzasadnieniu pozwu powód podał, że w dniu 22.06.2013r. doszło do kolizji drogowej, której sprawcą był podmiot posiadający zawartą z pozwanym umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych. Wskutek tego zdarzenia uszkodzeniu uległ należący do powoda samochód osobowy marki F. (...) o nr rej. (...). Powód zgłosił szkodę pozwanemu, który po przeprowadzaniu postępowania likwidacyjnego uznał, iż doszło do szkody całkowitej w pojeździe. Powód wskazał, że nie kwestionował faktu, iż szkody została zakwalifikowana przez ubezpieczyciela, jako całkowita. Wskazał natomiast, że kwestionował wartość pojazdu w stanie przed szkodą z dnia 22.06.2013r. i wartość pojazdu uszkodzonego. Ostatecznie pozwany zajął stanowisko i wydał decyzję przyznając powodowi kwotę 2.700,00 zł, stanowiąca różnicę pomiędzy wartością rynkową pojazdu w dniu wypadku tj. 6.000,00 zł, a wartością pojazdu uszkodzonego czyli tzw. pozostałości tj. 3.300,00 zł. Powód nie zgodził się z wyceną i zlecił sporządzenie prywatnej opinii w celu ustalenia wartości pojazdu przed i po szkodzie. Zgodnie z wyceną (...)/131/13 wartość pojazdu przed szkodą wynosiła 9.000,00 zł, natomiast po szkodzie 2.200,00 zł. Zatem, zdaniem powoda, wysokość należnego odszkodowania z tytułu zakwalifikowania szkody jako całkowitej powinna wynosić 6.800,00 zł. Powód wskazał że przyznane przez ubezpieczyciela odszkodowanie nie odpowiada szkodzie, co czyniło uzasadnionym wytoczenie powództwa o zapłatę przez pozwanego kwoty 4.100,00 zł, stanowiącej różnicę między ustaloną przez powoda kwotą 6.800,00 zł, a dotychczas przyznaną przez pozwanego kwotą 2.700,00 zł.

Powód wniósł również zasądzenie kwoty 430,50 zł z tytułu kosztów pomocy udzielonej
w postępowaniu likwidacyjnym poniesionym w związku z przyczynowym z działaniem sprawcy polegającym na spowodowaniu kolizji drogowej i wyrządzoną szkodą oraz zaniechaniu pozwanego wypłaty odszkodowania w kwocie rekompensującej wyrządzoną szkodę. Od powyższej kwoty powód domagał się odsetek ustawowych od dnia wniesienia powództwa do dnia zapłaty.

Ponadto powód, z uwagi na nie spełnienie przez ubezpieczyciela świadczenia w ustawowo określonym 30 dniowym terminie, zażądał zapłaty odsetek w kwocie 846,62 zł z tytułu opóźnienia w zapłacie, liczonych od kwoty 4.100,00 zł od dnia 23.07.2013r. do dnia wniesienia powództwa. Powód domagał się także zasądzenia na swoją rzecz odsetek skapitalizowanych liczonych od kwoty 4.946,62 zł do dnia wniesienia powództwa do dnia zapłaty.

W odpowiedzi na pozew z dnia 30.04.2015r. (data wpływu) pozwana (...) S.A. w S., reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika, wniosła o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powoda na rzecz pozwanej zwrotu kosztów procesu, w tym zwrotu kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych. Pozwana podniosła zarzut niewłaściwości miejscowej Sądu i wniosła o przekazanie sprawy do Sądu właściwego miejscowo dla strony pozwanej w myśl art. 20 ust 1 ustawy z dnia 22 maja 2003r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych. Wskazała, że roszczenie nie wynika z umowy lecz,
z ustawy na podstawie art. 822 kc, a strony nie łączył żaden stosunek umowny, w związku z czym sprawę winien rozpatrywać Sąd Rejonowy w Sopocie, jako właściwy wg siedziby dla pozwanej.

Pozwana nie zakwestionowała okoliczności zdarzenia ubezpieczeniowego i własnej odpowiedzialności. Wskazała, że przeprowadziła postępowanie likwidacyjne w sposób rzetelny,
a dokonana wnikliwa analiza całokształtu sprawy, skutkowała zaplata odszkodowania w kwocie 2.700,00 zł brutto. Pozwana wyjaśniała, iż kwota należnego odszkodowania została ustalona
w oparciu o kalkulację, informacje uzyskane od poszkodowanego oraz protokół oględzin pojazdu. Pozwana podniosła również, iż powód nie udowodnił faktu zastosowania oryginalnych części zamiennych producenta stąd opinia w tym zakresie była całkowicie zbędna dla przedmiotowego postępowania. Wskazała, że nie była zobowiązana do ponoszenia kosztów związanych
z sporządzeniem dodatkowego kosztorysu przez powoda.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 22.06.2013r. doszło do kolizji drogowej, której sprawcą był podmiot posiadający zawartą z pozwanym umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych.

Okoliczność bezsporna.

W wyniku przedmiotowego wypadku uszkodzeniu uległ pojazd powoda marki F. (...)
o nr rej. (...), rocznik 2000, pojemność 1753 cm ³, moc 55 kW. W dniu 22.06.2013r. powód zgłosił pozwanemu szkodę w swoim aucie. Strona pozwana w celu ustalenia wysokości szkody dokonała oględzin auta, a następnie przyznała powodowi bezsporną kwotę 2.700,00 zł tytułem odszkodowania za tzw. szkodę całkowitą. Kwota ta stanowiła różnicę pomiędzy ustaloną przez ubezpieczyciela wartością rynkową pojazdu w dniu wypadku tj. 6.000,00 zł brutto, a wartością pojazdu uszkodzonego tzw. pozostałości tj. 3.300,00 zł brutto.

Dowód: protokół szkody k. 19-20, akta szkodowe.

Powód nie zgodził się z wyceną ubezpieczyciela i zlecił sporządzenie prywatnej opinii w celu ustalenia wartości pojazdu przed i po szkodzie. Zgodnie z wyceną (...)/131/13 wartość pojazdu przed szkodą wynosiła 9.000,00 zł brutto, natomiast wartość pojazdu uszkodzonego wynosiła 2.200,00 zł brutto. Na jej podstawie wysokość należnego odszkodowania z tytułu zakwalifikowania szkody jako całkowitej powinna wynieść 6.800,00 zł. Powód zgłosił pozwanej także stratę w kwocie 430,50 zł tytułem kosztów pomocy prawnej udzielonej w postępowaniu likwidacyjnym.

Dowód: wycena (...)/131/13 k.10-18, faktura VAT k. 7 .

W wyniku kolizji drogowej z dnia 22.06.2013r. uszkodzeniu uległa tylna lewa strona samochodu powoda. Wartość pojazdu w dniu kolizji wynosiła 8.700,00 zł brutto. Do wymiany
w uszkodzonym aucie zakwalifikowano: drzwi tylne lewe, uszczelki drzwi, listwę ochroną, próg lewy, błotnik tylny (wymiana częściowa), wzmocnienie słupka, szkielet błotnika tylnego, kratę wlotu powietrza na błotniku, osłonę wewnętrzną, wahacz przedni lewy , wahacz tylny lewy, wahacz górny, amortyzator, zwrotnicę i felgę ALU tylna lewą. Jako nadające się do naprawy wskazano: ramę drzwi, podłogę tylną, zaś jako nadające się do lakierowania podano takie elementy jak: słupek przedni, drzwi tylne, próg, błotnik tylny i podłogę bagażnika. Stawka roboczogodzinowa za wykonane prace została określona na kwotę 100,00 zł netto. Koszt przywrócenia pojazdu do stanu użyteczności, jaki istniał przed wyrządzeniem szkody, przy zastosowaniu części alternatywnych o „najlepszej cenie” wyniósł 11.640,90 zł brutto. Koszt przywrócenia pojazdu do stanu sprzed szkody tj. 11.640,90 zł brutto, był wyższy niż jego wartość rynkowa pojazdu tj. 8.700,00 zł brutto, co oznaczało, że w pojeździe powoda nastąpiła szkoda całkowita. Wartość pojazdu w stanie uszkodzonym wyniosła 2.000,00 zł. Różnica pomiędzy wartością pojazdu w stanie nieuszkodzonym (8.700,00 zł) i pojazdu uszkodzonego (2.000,00 zł) wynosiła zatem 6.700,00 zł brutto.

Dowód: opinia biegłego sądowego mgr inż. K. S zpera k. 53-80.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie powołanych wyżej dowodów, dokumentów oraz opinii biegłego sądowego.

Opinia biegłego ma na celu ułatwienie Sądowi należytej oceny zebranego materiału wtedy, gdy potrzebne są do tego wiadomości specjalne. Sama opinia nie może być źródłem materiału faktycznego sprawy ani stanowić podstawy ustalenia okoliczności będących przedmiotem oceny biegłych. Opinia biegłego podlega, jak inne dowody, ocenie według art. 233§1 kpc, lecz co odróżnia ją pod tym względem, to szczególne dla tego dowodu kryteria oceny, które stanowią: poziom wiedzy biegłego, podstawy teoretyczne opinii, sposób motywowania sformułowanego w niej stanowiska oraz stopień stanowczości wyrażonych w niej ocen, a także zgodność z zasadami logiki i wiedzy powszechnej (postanowienie SN z dnia 07.11.2000r., I CKN 1170/98, OSNC 2001/4/64). Specyfika oceny tego dowodu wyraża się w tym, że sfera merytoryczna opinii kontrolowana jest przez Sąd, który nie posiada wiadomości specjalnych, w istocie tylko w zakresie zgodności z zasadami logicznego myślenia i wiedzy powszechnej.

Z uwagi na powyższe okoliczności Sąd podzielił opinię biegłego sądowego z zakresu techniki samochodowej mgr inż. K. S.. W ocenie Sądu opinia biegłego jest jasna i logiczna,
a nadto została sporządzona fachowo i rzetelnie. Wnioski wywiedzione w opinii są należycie uzasadnione i wolne od błędów logicznych oraz wewnętrznych sprzeczności, co świadczy
o dużym doświadczeniu zawodowym i rzetelnej wiedzy fachowej biegłego. Opinia ta, jako sporządzona zgodnie ze stanem wiedzy, przez fachowca w swojej dziedzinie jest rzeczowa, logiczna, pozbawiona wewnętrznych sprzeczności i oparta na zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym. Biegły w sposób kompleksowy i wyczerpujący ustalił rodzaj i zakres uszkodzeń przedmiotowego pojazdu i szczegółowo określił jego wartość na dzień powstania szkody oraz wartość pojazdu po zdarzeniu, a także w sposób przekonujący wyjaśnił, iż
w niniejszej sprawie koszt naprawy pojazdu jest wyższy od wartości pojazdu w dniu kolizji, zasadnym jest więc przyjęcie, że mamy do czynienia ze szkodą całkowitą. Nadto opinia ta nie była kwestionowana przez strony.

Sąd uznał również za wiarygodne dokumenty, z których dowód przeprowadzono w toku postępowania. Ich autentyczność oraz prawdziwość stwierdzonych w nich faktów nie budziła wątpliwości. W szczególności Sąd uznał za wiarygodne dołączone do sprawy akta szkody komunikacyjnej. Potwierdzają one fakt zawarcia umowy ubezpieczenia, zgłoszenia szkody, odmowy wypłaty części odszkodowania przez pozwanego, ponadto zebrana w aktach dokumentacja stała się podstawą opracowania opinii przez biegłego i w takim zakresie akta te mają istotne znaczenie dla sprawy.

Przy ustalaniu wysokości odszkodowania należnego powodowi Sąd pominął przedłożoną przez niego opinię prywatną, opracowaną na jego zlecenie, gdyż zgodnie z obowiązującym orzecznictwem stanowi ona jedynie umotywowane stanowisko strony (tak wyrok SN z dnia 09.05.2007r., II CSK 77/07, L., wyrok SA w Warszawie z dnia 27.09.2011r., I ACa 133/11, L.).

Sąd zważył, co następuje:

W myśl art. 822 kc w wyniku zawarcia umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej, zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo osoba, na rzecz której została zawarta umowa ubezpieczenia. Świadczenie ubezpieczyciela obejmuje zapłatę sumy pieniężnej odpowiadającej wysokości poniesionej przez poszkodowanego szkody (art. 805 kc).

Zgodnie z treścią art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 22.05.2003r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz.U. Nr 124, poz. 1152 z późn. zm.) z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są obowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, będącą następstwem śmierci, uszkodzenia ciała, rozstroju zdrowia bądź też utraty, zniszczenia lub uszkodzenia mienia. W myśl art. 36 ust. 1 zd. 1 cytowanej wyżej ustawy odszkodowanie ustala się
i wypłaca w granicach odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem mechanicznym, najwyżej jednak do ustalonej w umowie ubezpieczenia sumy gwarancyjnej.

Natomiast zgodnie z art. 436§2 kc w razie zderzenia się mechanicznych środków komunikacji poruszanych za pomocą sił przyrody posiadacze tych pojazdów mogą wzajemnie żądać naprawienia poniesionych szkód tylko na zasadach ogólnych, tj. na zasadzie winy. Wynika z tego, że ubezpieczyciel jest zobowiązany do odszkodowania jeżeli zachowanie posiadacza pojazdu wyrządzającego szkodę było zawinione.

Przez szkodę w myśl art. 361§2 kc należy rozumieć różnicę między stanem majątkowym poszkodowanego, jaki zaistniał po zdarzeniu wywołującym szkodę, a stanem tego majątku jaki istniałby, gdyby nie wystąpiło to zdarzenie.

W okolicznościach niniejszej sprawy bezsporna była wyłączna odpowiedzialność sprawcy kolizji wypadku za skutki zdarzenia z dnia 22.06.2013r. Z uwagi na łączącą sprawcę kolizji drogowej z pozwanym ubezpieczycielem umowę ubezpieczenia OC, to ubezpieczyciel odpowiadał, co do zasady, za uszkodzenia pojazdu powoda. W sprawie nie było sporu co do zasady odpowiedzialności. Spór w niniejszej sprawie sprowadzał się wyłącznie do ustalenia zakresu szkody i jej wysokości.

W związku z koniecznością ustalenia powyższych okoliczności przy wykorzystaniu wiedzy specjalistycznej został w toku postępowania dopuszczony na wniosek powoda dowód z opinii biegłego z zakresu techniki samochodowej i ruchu drogowego, który ustalił wartość pojazdu przed szkodą, po szkodzie oraz koszty naprawy samochodu.

Biegły dokonał oceny obu przedłożonych do akt sprawy wycen: sporządzonego w systemie EurotaxGlass’s przez stronę pozwaną w toku postępowania likwidacyjnego kosztorysu kalkulacja nr 333 z dnia 25.06.2013r. oraz sporządzonej w systemie (...)Ekspert kalkulacji naprawy Wycena nr (...)/131/13 z dnia 05.07.2013r., na którą powoływała się powód. Zakres naprawy, czyli rodzaj uszkodzonych elementów z obu wycen pokrywał się, jednak kalkulacja wykonana przez pozwaną została zaniżona poprzez zastosowanie stawki roboczogodziny w wysokości 50,00 zł netto oraz urealnienia cen części F. w wysokości 65%. Biegły przyjął do ustalenia kosztów wartość części alternatywnych o „najlepszej cenie” i uwzględnił stawki za robociznę w wysokości 100,00 zł za godzinę. Nadto biegły dokonał wyceny wartości rynkowej pojazdu w oparciu o (...)Ekspert, który jest programem bardziej precyzyjnym i dokładniej wyznacza wartość rynkową pojazdu dla polskiego rynku. W oparciu o te kryteria ustalił wartość rynkową samochodu powoda na kwotę 8.700,00 zł oraz wartość pojazdu w stanie uszkodzonym, która wynosiła 2.000,00 zł. Żadna z wartości nie została zakwestionowana przez pełnomocników stron. Biegły wskazał, że kwota stanowiąca różnicę pomiędzy wartością pojazdu w stanie nieuszkodzonym i pojazdu uszkodzonego wynosiła 6.700,00 zł brutto.

Wobec powyższego wartość pojazdu 8.700,00 zł pomniejszona o wartość pozostałości 2.000,00, zł dała kwotę 6.700,00, zł, która to kwota jest należnym powodowi odszkodowaniem. Ponieważ po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego strona pozwana wypłaciła kwotę 2.700,00 zł o tą wartość należało pomniejszyć należne powodowi odszkodowanie. Dlatego roszczenie powoda należało uznać za uzasadnione co do kwoty 4.000,00 zł z tytułu odszkodowania, a oddalić
w zakresie kwoty 100,00 zł (pkt 1 i 2 sentencji wyroku).

Ponadto powód dochodził zwrotu kosztów pomocy prawnej udzielonej w postępowaniu przedsądowym w wysokości 430,50 zł. Sąd uznał to żądanie za usprawiedliwione, gdyż wydatek ten był celowy i umożliwił powodowi, jako osobie nie posiadającej wiedzy specjalnej na weryfikację stanowiska strony pozwanej dotyczącego decyzji o przyznanym odszkodowaniu. Zgodnie więc z uzasadnieniem uchwały składu 7 sędziów Sądu Najwyższego z dnia 13 marca 2012r. w sprawie o sygn. akt III CZP 75/11 w takim wypadku „koszt pomocy świadczonej przez osobę mającą niezbędne kwalifikacje zawodowe stanowi szkodę majątkową podlegającą naprawie w ramach obowiązującego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych (art. 36 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych Dz.U. nr 124, poz. 1152 ze zm.)”.

Stosownie do art. 481§1 i 2 kc, wierzyciel może żądać odsetek, jeżeli dłużnik opóźnił się ze spełnieniem świadczenia. Dłużnik popada w opóźnienie - według zasady określonej w art. 455 kc - jeśli nie spełnia świadczenia w terminie, w którym stało się ono wymagalne, także wówczas, gdy kwestionuje istnienie lub wysokość świadczenia. Natomiast w myśl art. 817§1 kc i art. 14 ust. 2 ustawy z dnia 22.05.2003r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz.U. Nr 124, poz. 1152
z późn. zm.) zakład ubezpieczeń wypłaca odszkodowanie w terminie 30 dni licząc od dnia złożenia przez poszkodowanego lub uprawnionego zawiadomienia o szkodzie.

Bezspornym w sprawie było, że powód zgłosił szkodę w dniu 22.06.2013r. tym samym strona pozwana w zwłoce ze spełnieniem świadczenia pozostawała od 23.07.2013r.

Na podstawie art. 482 kc Sąd uwzględnił również roszczenie o zasądzenie ustawowych odsetek skapitalizowanych w kwocie 825,97 zł z tytułu opóźnienia w zapłacie liczone od kwoty 4.000,00 zł od dnia 23.07.2013r. do dnia wniesienia pozwu (pkt 1 sentencji wyroku).

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 100 zd. 1 kpc, zgodnie z zasadą stosunkowego ich rozdzielenia. Powód wygrał proces w 99%, zatem w takim zakresie pozwany winien ponieść jego koszty.

Na koszty procesu złożyła się opłata sądowa w kwocie 269,00 zł obliczona zgodnie z art. 13 ustawy z dnia 28.07.2005r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. Nr 167, poz. 1398
z późn. zm.), koszty zastępstwa procesowego stron w kwocie po 1.200 zł obliczone zgodnie z §6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28.09.2002r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu (Dz.U. Nr 163, poz. 1349 z późn. zm.), koszty opłaty skarbowej w kwocie po 17,00 zł obliczone zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 2a ustawy z dnia 16.11.2006r.
o opłacie skarbowej (Dz.U. 2006, Nr 86, poz. 960 z późn. zm.) oraz opinii biegłego sądowego obliczone na podstawie rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 24 kwietnia 2013r.
w sprawie określenia stawek wynagrodzenia biegłych, taryf zryczałtowanych oraz sposobu dokumentowania wydatków niezbędnych dla wydania opinii w postępowaniu cywilnym (Dz.U. poz. 518) w łącznej wysokości 1.017,08 zł. Powód uiścił zaliczkę na poczet opinii biegłego
w kwocie 1.000,00 zł.

W związku z powyższym Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 2.300,85 zł tytułem zwrotu nieuiszczonych kosztów sądowych od uwzględnionej części powództwa. Jednocześnie nakazał pobrać od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa - Sądu Rejonowego
w K. kwotę 111,23 zł tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych od uwzględnionej części powództwa a od powoda na rzecz Skarbu Państwa - Sądu Rejonowego w Krotoszynie kwotę 5,85 zł tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych od oddalonej części powództwa.

SSR Katarzyna Górna- Szuława