Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 31 grudnia 2015r.

Sąd Okręgowy w Sieradzu, w II Wydziale Karnym, w składzie:

Przewodniczący: SSO Marcin Rudnik

Protokolant: sekr. sąd. Katarzyna Wiktorzak, staż A. O.
- D.,sekr. sąd.M. S.

przy udziale prokuratora Prokuratury Okręgowej w SieradzuRyszarda Kostrzewy, po rozpoznaniu w dniach: 30.01., 02.02., 26.02., 16.03., 20.04., 29.05., 16.07., 10.09., 12.10., 09.11., 04.12. i 22.12.2015r. w S.sprawy Tadeusza S. S., urodzonego (...)w L., syna S.i S.z domu J.,

oskarżonego o to, że:

I.  w okresie od maja do lipca 2008r. na terenie należącej do niego stacji paliw PHU (...) w K., działając wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami, w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, czyniąc sobie z popełnienia przestępstw stałe źródło dochodu, wielokrotnie brał udział we wprowadzaniu do obrotu jako pełnowartościowego paliwa wyrobów akcyzowych, których przeznaczenie zostało zmienione, i które to paliwo nie spełniało wymagań jakościowych określonych w ustawie, w ten sposób, że 8 – krotnie nabył od J. Ż. (1), bez dokumentów sprzedaży, łącznie 233 304 litrów paliwa o wartości 700 586,36 zł, pochodzącego z czynów zabronionych, powstałego z wymieszania wyrobów ropopochodnych zwolnionych z podatku akcyzowego w postaci benzyny do lakierów AP, nafty ochronnej oraz olejów bazowych, a następnie wprowadził je do obrotu jako pełnowartościowy olej napędowy, przez co wprowadził w błąd nabywców końcowych co do pochodzenia i jakości nabywanego przez nich paliwa i doprowadził ich do niekorzystnego rozporządzenia swoim mieniem, a także przez uchylanie się od opodatkowania i zatajanie rzeczywistej podstawy opodatkowania i składając organom podatkowym nieprawdziwe deklaracje podatkowe wprowadzał w błąd właściwe organy podatkowe narażając na uszczuplenie podatkowe należności publicznoprawne w postaci podatku akcyzowego, opłaty paliwowej i podatku VAT w łącznej wysokości 622.275,37 zł,

tj. o przestępstwa z art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 25 sierpnia systemie monitorowania i kontrolowania jakości paliw (Dz.U. z 2006r., Nr 169, poz. 1200) i art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. i w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k.,

II.  w okresie od maja do lipca 2008r. na terenie należącej do niego stacji paliw PHU (...) w K., działając wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami, w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu tego samego zamiaru, działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, czyniąc sobie z popełnieniaprzestępstwa skarbowego stałe źródło dochodu, wielokrotnie brał udział we wprowadzaniu do obrotu jako pełnowartościowego paliwa wyrobów akcyzowych, których przeznaczenie zostało zmienione, i które to paliwo nie spełniało wymogów jakościowych określonych w ustawie, w ten sposób, że 8 – krotnie nabył od J. Ż. (1), bez dokumentów sprzedaży, łącznie 233 304 litrów paliwa o wartości 700 586,36 zł, pochodzącego z czynów zabronionych, powstałego z wymieszania wyrobów ropopochodnych zwolnionych z podatku akcyzowego w postaci benzyny do lakierów AP, nafty ochronnej oraz olejów bazowych, a następnie wprowadził je do obrotu jako pełnowartościowych olej napędowy, przez co wprowadził w błąd nabywców końcowych co do pochodzenia i jakości nabywanego przez nich paliwa i doprowadził ich do niekorzystnego rozporządzenia swoim mieniem, a także przez uchylanie się od opodatkowania i zatajanie rzeczywistej podstawy opodatkowania i składając organom podatkowym nieprawdziwe deklaracje podatkowe wprowadzał w błąd właściwe organy podatkowe narażając na uszczuplenie podatkowe należności publicznoprawne w postaci podatku akcyzowego, opłaty paliwowej i podatku VAT w łącznej wysokości 622 275,37 zł,

tj. o przestępstwo skarbowe z art. 73a § 1 k.k.s. i art. 54 § 1 k.k.s. i art. 56 § 1 k.k.s. oraz art. 76 § 1 k.k.s. w zw. z art. 37 § 1 i 2 k.k.s. w zw. z art. 7 §1 k.k.s. w zw. z art. 6 § 2 k.k.s. i w zw. z art. 8§ 1 k.k.s. (w stosunku do czynu z pkt I a.o.)

1.  oskarżonego T. S. (1) w miejsce czynu zarzucanego mu w pkt I uznaje za winnego tego, że w okresie od 26 maja 2008r. do 30 lipca 2008r. w K., województwa (...), działając wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami, których sprawy wyłączono do odrębnego rozpoznania, w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, wziął udział we wprowadzeniu do obrotu jako pełnowartościowego oleju napędowego paliw ciekłych niespełniających wymagań jakościowych określonych w ustawiedla oleju napędowego w ten sposób, że przyjął na przechowanie na terenie prowadzonej przez siebie - w ramach działalności gospodarczej PHU (...) – stacji paliw wyroby ropopochodne w postaci benzyny do lakierów AP, nafty ochronnej oraz oleju bazowego N – 200 w łącznej ilości 233 303,68 litrów o znacznej wartości wynoszącej 700.586,36 złotych, które po wywiezieniu z tej stacji paliw i zmianie ich przeznaczenia zostały wprowadzone do sprzedaży jako pełnowartościowy olej napędowy, w tym przyjął na przechowanie:

- w dniu 26 maja 2008r. 30.750,69 litrów benzyny do lakierów AP,

- w dniu 27 maja 2008r. 29.431,90 litrów benzyny do lakierów AP,

- w dniu 29 maja 2008r. 30.756,43 litrów benzyny do lakierów AP,

- w dniu 09 czerwca 2008r. 28.237,05 litrów oleju bazowego N - 200,

- w dniu 18 lipca 2008r. 29.201,27 litrów benzyny do lakierów AP,

- w dniu 18 lipca 2008r. 27.377,72litrów nafty ochronnej,

- w dniu 25 lipca 2008r. 29.108,48 litrów nafty ochronnej,

- w dniu 30 lipca 2008r. 28.440,14 litrów nafty ochronnej,

tj. uznaje oskarżonego za winnego dokonania czynu wyczerpującego dyspozycję art. 31 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 25 sierpnia 2006r. o systemie monitorowania i kontrolowania jakości paliw (tekst jednolity: Dz.U. z 2014r., poz. 1728) i za to na podstawie art. 31 ust. 3 tej ustawy wymierza mu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności,

2.  na podstawie art. 69§1 i §2 kk oraz art. 70§1 pkt 1 kk wbrzmieniu obowiązującym w dniu 30 czerwca 2015r. w zw. z art. 4 § 1 kkw zw. z art. 20§2 kks wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego w punkcie 1 kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesza na okres próby 3 (trzech) lat,

3.  oskarżonego T. S. (1) miejsce czynu zarzucanego mu w pkt II uznaje za winnego tego, że w okresie od 26 maja 2008r. do 30 lipca 2008r. w K., województwa (...), działając wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami, których sprawy wyłączono do odrębnego rozpoznania, w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu tego samego zamiaru, wziął udział w zmianie przeznaczenia wyrobów akcyzowych w ich użyciu w ten sposób, że przyjął na przechowanie na terenie prowadzonej przez siebie - w ramach działalności gospodarczej PHU (...) – stacji paliw wyroby ropopochodne w postaci benzyny do lakierów AP, nafty ochronnej oraz oleju bazowego N – 200 w łącznej ilości 233 303,68 litrów, które po wywiezieniu z tej stacji paliw i zmianie ich przeznaczenia zostały wprowadzone do sprzedaży jakoolej napędowy, w tymprzyjął na przechowanie:

- w dniu 26 maja 2008r. 30.750,69 litrów benzyny do lakierów AP,

- w dniu 27 maja 2008r. 29.431,90 litrów benzyny do lakierów AP,

- w dniu 29 maja 2008r. 30.756,43 litrów benzyny do lakierów AP,

- w dniu 09 czerwca 2008r. 28.237,05 litrów oleju bazowego N - 200,

- w dniu 18 lipca 2008r. 29.201,27 litrów benzyny do lakierów AP,

- w dniu 18 lipca 2008r. 27.377,72 litrów nafty ochronnej,

- w dniu 25 lipca 2008r. 29.108,48 litrów nafty ochronnej,

- w dniu 30 lipca 2008r. 28.440,14 litrów nafty ochronnej,

narażając w ten sposób na uszczuplenie podatek akcyzowy w łącznej wysokości 406.951,73 złotych, tj. uznaje oskarżonego za winnego dokonania czynu wyczerpującego dyspozycję art. 73a § 1 kks w zw. z art. 6 § 2 kks w zw. z art. 8 § 1 kks i za to na podstawie art. 73a § 1 kks wymierza mu karę 1 (jednego) roku i 2 (dwóch) miesięcy pozbawienia wolności oraz karę grzywny w ilości 150 (stu pięćdziesięciu) stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 60 (sześćdziesiąt) złotych,

4.  na podstawie art. 69§1 i §2 kk oraz art. 70§1 pkt 1 kk wbrzmieniu obowiązującym w dniu 30 czerwca 2015r. w zw. z art. 4 § 1 kkw zw. z art. 20§2 kks wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego w punkcie 3 kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesza na okres próby 3 (trzech) lat,

5.  w związku z tym, że w przypadku czynów z pkt 1 i 3 zachodzi idealny zbieg przestępstwa i przestępstwa skarbowego, o którym mowa w art. 8§1 kks, stwierdza, iż na podstawie art. 8§2 kks z kar pozbawienia wolności wymierzonych w punktach 1 i 3 wykonaniu podlega orzeczona wobec oskarżonego T. S. (1) w punkcie 3 kara
1 (jednego) roku i 2 (dwóch) miesięcy pozbawienia wolności, której wykonanie warunkowo zawieszono w punkcie 4 na okres próby 3 (trzech) lat, a zgodnie z art. 8§3 kks wykonaniu podlega również orzeczona obok tej kary pozbawienia wolności kara grzywny,

6.  na podstawie art. 63§1 kk w zw. z art. 20§2 kks zalicza oskarżonemu na poczet orzeczonej wobec niego w punkcie 3 kary grzywny okres zatrzymania od dnia 25 sierpnia 2009r. do dnia 26 sierpnia 2009r. przyjmując, że jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności odpowiada 2 (dwóm) stawkom dziennym grzywny,

7.  zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 2280 (dwa tysiące dwieście osiemdziesiąt) złotych tytułem opłaty oraz kwotę 4.023,21 zł (cztery tysiące dwadzieścia trzy złote dwadzieścia jeden groszy) tytułem zwrotu wydatków związanych z postępowaniem.

Sygn. akt II K 43/14

UZASADNIENIE

J. Ż. (1)i D. D. (2)spotkali się w P.z mężczyzną, który miał przy sobie próbkę oleju bazowego N-80 koloru ciemnozielonego, a przy tym znał człowieka, który miał dostęp do produktów ropopochodnych z Rafinerii (...). Człowiek, z którym się potkali nie miał zbytu na produkty ropopochodne i szukał wspólników, którzy zorganizują zbyt na te produkty jako olej napędowy oraz dokumenty firm, na które miała być fakturowana sprzedaż przez osobę, która miał dostęp do produktów z Rafinerii (...). W marcu 2008 roku J. Ż. (1), D. D. (2)i ów mężczyzna udali się do K., do siedziby firmy (...), gdzie spotkali prowadzącego tę firmę (...). Na spotkaniu tym Z. W. (1)zapewniał ich, że może kupić z Rafinerii (...)produkty ropopochodne takie jak olej bazowy, benzyna AP i nafta ochronna, na które to produkty w momencie ich zakupu była zawieszana akcyza, zaś w przypadku ich sprzedaży należało wykazać, że nie zostały one wykorzystane do napędu pojazdów, a na przykład do produkcji impregnatu do drewna, przy czym przyjęto założenie, że faktycznie produkty te będą sprzedawane jako olej napędowy. Cały system miał wyglądać w ten sposób, że firma (...)miała kupować z Rafinerii (...)któryś z produktów ropopochodnych, a następnie inna firma miała kupować od niego ten sam produkt i sprzedawać go formalnie jako np. impregnat do drewna, przy czym przerobienie tych produktów na impregnat do drewna i ich sprzedaż jako impregnat miały wynikać tylko i wyłącznie z dokumentów. W rzeczywistościto uczestnicy spotkania ze Z. W. (1)mieli kupować od niego te produkty i zajmować się ich sprzedażą jako olejem napędowym. Na kolejnym spotkaniu umówili ceny, zaś Z. W. (1)zaprezentował na podstawie próbek jak dokonywać zmieszania oleju bazowego z benzyną AP, by po takim zmieszaniu uzyskać kolor jasnozielony i ciężar jak w przypadku oryginalnego oleju napędowego. Zaplanowano także pierwsze transakcje i rozprowadzenie w ten sposób oleju bazowego. Podczas ponownego spotkania w okolicach R. Z. W. (1)pokazał na podstawie kolejnych próbek, jak można zmieszać benzynę AP bezzapachową z olejem bazowym, aby uzyskać olej napędowy. Poszukując klientów oraz firmy, na które będzie można fakturować zakup produktów ropopochodnych J. Ż. (1)skontaktował się z M. B.z K., który prowadził firmę (...). Po otrzymaniu dokumentów pochodzących z firmy (...)wysyłał cysterny z produktami ropopochodnymi, które trafiały do bazy paliw J. T.do S.. Na jedną cysternę oleju bazowego były wysyłane dwie cysterny benzyny AP, natomiast rzadko były to transporty nafty. J. T.płacił im 80 lub 85 groszy za litr poniżej ceny hurtowej (...)brutto. Pieniądze od J. T.odbierał J. Ż. (1)lub D. D. (2). Z odebranymi pieniędzmi przyjeżdżali do hotelu (...)w M., gdzie przebywał M. B.. Następnie w banku w W.lub w O.dokonywali wpłaty pieniędzy na konta Z. W. (1). Jako wpłacający podawana była firma (...), a wysokość wpłat wynosiła od 35.000 zł do 50.000 zł. W okresie kiedy sprzedaż produktów ropopochodnych pochodzących od Z. W. (1)fakturowana była na firmę (...), wszystkie dostawy trafiały do bazy w S.. M. B.wypełniał oświadczenia, z których wynikało, że zakupiony towar będzie wykorzystany w sposób pozwalający na korzystanie ze zwolnienia z akcyzy, jak też wystawiał faktury, w świetle których firma (...)sprzedawała te produkty firmie Agencja (...)z L.już jako impregnat do drewna, rozpuszczalnik benzynowy lub uniwersalny albo naftę opałową. Ponadto J. Ż. (1)w bazie w S.miał udostępniony zbiornik o pojemności 60.000 litrów, tzw. „cichy zbiornik”. Gdy były kupowane produkty ropopochodne od Z. W. (1), to były zlewane również do tego zbiornika i fakturowane na firmę (...). W przypadku kolejnych dostaw była stosowana ta sama procedura, przy czym były one fakturowane na inną jeszcze spółkę, która w świetle dokumentów miała być nabywcą produktów ropopochodnych od Z. W. (1)i dalej sprzedawać je jako impregnaty do drewna, a do której towar ten faktycznie nie trafiał, a mianowicie (...) Spółka z o.o., co zostało wcześniej uzgodnione z prezesem tej firmy – G. A..Kolejną tego rodzaju firmą była (...) Spółka z o.o.Przeważnie były to dostawy nafty, po którą następnie przyjeżdżali P. C. (1)i T. P., określani jako (...). Najpierw przyjeżdżali oni cysterną m-ki V.o pojemności 12.000 litrów, a później wynajęli ciągnik siodłowy marki (...)z cysterną o pojemności 34.000 litrów, koloru żółto- białego w barwach firmy (...). Po zatankowaniu cysterny P. C. (1)i T. P.rozrabiali proszek w wiadrze z naftą, aby otrzymać żółtą barwę, a po dolaniu tej substancji otrzymany produkt wyglądał identycznie jak olej napędowy. T. P.i P. C. (2)na zlecenie J. Ż. (1)zabarwiony już produkt, zakupiony wcześniej od Z. W. (1), na stacje paliw w K., w Z., a także w W.. Poza tym były sytuacje, w których cysterny z towarem pochodzącym od Z. W. (1), które pierwotnie miały trafić do S., były przez P. C. (1)i T. P.kierowane w okolice S.i W., a takich kursów było około dziesięć. W okolicach S. T. P.i P. C. (1)mieli bazę, natomiast w okolicach W.była stacja, która według wiedzy J. Ż. (1)należała do kolegi T. P.. W związku z tym dostawami w okolice W.były wystawiane faktury, z których wynikało, że od Z. W. (1)produkty ropopochodne kupiły spółki (...) Sp. z o.o. i (...) Spółka z o.o., do których faktycznie one nie trafiały, lecz były one dostarczane przez P. C. (1)i T. P.ze stacji w K.na polecenie J. Ż. (1)na różne stacje paliw, w tym do W., (...)czy w O.czy R.. J. Ż. (1)nie znał właściciela stacji w K., a w przypadku transportów na tą stację podawał numer telefonu do kierowcy, z którym kontaktował się bezpośrednio T. P.. Pieniądze wpłacane przez właścicieli stacji paliw były przelewane przez M. N., a czasami przez W. Ż., na konto Z. W. (1). Opisany wyżej proceder służył sprzedaży produktów ropopochodnych zwolnionych z akcyzy jako oleju napędowego, dzięki czemu można było sprzedać go taniej, gdyż nie trzeba było płacić podatku akcyzowego.

(dowód: zeznania świadka J. Ż. (1) – k. 241 – 251 odwrót w zw. z k. 2940 odwrót, 257 – 264 odwrót w zw. z k. 2940 odwrót, 588 – 590 w zw. z k. 2941, 606 odwrót – 607 w zw. z k. 2941, 610odwrót w zw. z k. 2941, 1113 – 1168 w zw. z k. 2941,wyjaśnienia M. B. – k. 2677 – 2686 w zw. z k. 3036 odwrót, (...) w zw. z k. 3036 odwrót – (...),częściowo wyjaśnienia i zeznania M. N. – k. 320 odwrót - 321, 323 odwrót – 323, 731 odwrót – 732, (...) odwrót – (...), częściowo wyjaśnienia T. P. – k. 607 – 607 odwrót w zw. z k. 2970 odwrót, częściowo wyjaśnienia i zeznania P. C. (1) – k. 558 odwrót – 563, 609 – 610 odwrót – 611, (...), częściowo wyjaśnienia D. D. (2) – k. 296 – 301 w zw. z k. 2991 odwrót, 303 – 304 w zw. z k. 2991 odwrót, 742v – 743 w zw. z k. 2991 odwrót, wyjaśnienia G. A. – k. 722 odwrót – 723 w zw. z k. 2992, 725 – 727 odwrót w zw. z k. 2992 odwrót, k. 740 odwrót – 741 w zw. z k. 2992 odwrót,wyjaśnienia W. Ż. – k. 307 – 317w zw. z k. 3194, 318 odwrót – 319 w zw. z k. 3194, pismo z (...) w O. z dnia 06 października 2008r. – k. 50 – 55, pismo Naczelnika UC w K. z dnia 15 września 2008r. wraz z załącznikami – k. 57 – 73 odwrót, pismo Naczelnika UC w K. z dnia 05 maja 2008r. wraz z załącznikami – k. 74 – 120, wyliczenie uszczupleń podatkowych dokonane w dniu 14.11.2008r. przez (...) O. – na podstawie faktur VAT firmy (...) – k. 127 odwrót – 128, protokół kontroli podatkowej przeprowadzonej w dniu 14 lipca 2008r. wobec K. M. B. – k. 154 – 159, protokoły z badań próbek wraz z raportem z badań próbek paliw – k. 478 – 500, 503 – 528, protokół oględzin dokumentów finansowo – księgowych firm (...)+ sp. z o.o. i (...) wraz z załącznikami – k. 635 – 688, dokumenty przewozu i inne – k. 747v – 749, 753 – 753, 759 – 761, 766v, 771 – 774, 778v – 779, 781v – 783, 785v, 787v, 789v – 790, 792v – 793v, pismo Naczelnika UC w K. wraz z załącznikami – k. 993 – 1040, pismo Naczelnika UC w K. wraz z załącznikami – k. 1047 – 1066 odwrót, pismo Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w O. wraz zestawieniem uszczupleń podatkowych firm (...)+ oraz (...) za okres od marca do listopada 2008 roku – k. 1215 – 1218 odwrót, odpis decyzji dyrektora (...) w O. z dnia 15 lutego 2010r. w sprawie podatku od towarów i usług wydanej wobec M. B. – K. – k. 2388 – 2391 odwrót, odpis decyzji dyrektora Izby Skarbowej w O. z dnia 12 maja 2010r. o utrzymaniu w mocy decyzji wobec marka B. – k. 2392 – 2395,odpis edycji dyrektora (...) w O. z dnia 25 października 2010r. w sprawie podatku od towarów i usług za miesiące marzec i kwiecień 2008r. wydanej wobec C. (...)+ spółka z o.o. – k. 2563 – 2583 odwrót, odpis decyzji dyrektora (...) w K. z dnia 17 stycznia 2013r. w sprawie podatku od towarów i usług wydanej wobec (...) Sp. z o.o. – k. 2584 – 2600, odpis decyzji dyrektora (...) w O. z dnia 6 czerwca 2013r. w sprawie podatku od towarów i usług za okres od kwietnia do września 2008r. wydanej wobec (...) – k. 2639 – 2674, odpis decyzji Dyrektora Izby Skarbowej w R. z dnia 15 marca 2013r. wobec C. (...)+ sp. z o.o. w zakresie podatku VAT – k. 2702 – 2708 odwrót, odpis decyzji Dyrektora Izby Skarbowej w R. z dnia 06 grudnia 2013r. wobec Z. W. (1) w zakresie podatku VAT – k. 2709 – 2719 odwrót)

A. B. od czerwca 2007 roku pracował w firmie PHU (...), w której był kierowcą autocysterny przeznaczonej do rozwożenia różnych płynów, takich jak: chemikalia, produkty ropopochodne czy kwasy. Przez kilka miesięcy do listopada 2008 roku dla firmy (...) z K. woził on produkty z Rafinerii (...) w postaci: oleju bazowego, nafty, benzyny do lakierów AP i benzyny ekstrakcyjnej tzw. rozcieńczalnika. Udając się do Rafinerii (...) po produkt podawał swoje nazwisko oraz nazwę firmy (...), a po załadowaniu odpowiedniego towaru otrzymywał dokumenty (...), dokument przewozowy, WZ, raport wagowy, świadectwo jakości towaru czyli atest, dowód wydania z magazynu. Następnie w biurze firmy (...) w biurowcu firmy (...)+” otrzymywał dokumenty przewozu, które zawierały informacje o adresie odbiorcy towaru i dane o nazwie towaru oraz jego ilości w kilogramach. Pierwszy i wiele późniejszych kursów wykonał do S., ale jeździł także do Ł., Z. czy O.. Dwukrotnie z towarem załadowanym w Rafinerii (...) dla (...) udał się w kierunku S., zatrzymując się na stacji paliw w miejscowości L., a następnie był pokierowany na małą, według niego nieczynną stację, na której był zbiornik do połowy zakopany w ziemi. (...) ta znajdowała się w miejscowości K. i była to stacja paliw prowadzona przez T. S. (1). Podczas przynajmniej jednej z tych dostaw na stacji tej był oskarżony T. S. (1). Na stacji tej nie żądano od niego dokumentów ani nie okazywał żadnych dokumentów, jak też nic nie podpisywano. T. S. (1) zaglądał jedynie w atest. Dostawy te miały miejsce w dniach 26 maja 2008r. oraz 29 maja 2008r.

(dowód: zeznania A. B. - k. 613 odwrót – 617, (...) odwrót, (...) odwrót – 2940, protokół z wizji lokalnej z udziałem A. B. – k. 624 – 629)

W dniu 26 maja 2008 roku do miejscowości K., trafiła pierwsza dostawa benzyny do lakierów AP, przywieziona przez A. B., którą w Rafinerii (...) S.A. nabyłZdzisław W. w ramach prowadzonej przez siebie firmy (...). Był to transport 24.250 kg czyli 30.750,69 litrów benzyny do lakierów AP,którą Z. W. (1) nabył od Rafinerii (...) za kwotę 71 004 złote w oparciu o fakturę VAT (...) z dnia 26 maja 2008 roku, a następnie na podstawie faktury nr (...) sprzedał formalnie ten towar firmie (...) sp. z o.o. Miejscem przeznaczenia na podstawie dokumentu przewozu numer 21/5/2008 był K. ul. (...), ale w rzeczywistości A. B. dostarczył towar na stację paliw T. S. (1).

(dowód: pismo Naczelnika UC w K. z dnia 15 września 2008r. wraz z załącznikami – k. 57 – 73 odwrót, protokół oględzin dokumentów finansowo – księgowych firmy (...)+ sp. z o.o. i (...) wraz z załącznikami – k. 635 – 688, faktura VAT (...) – k. 2093 odwrót, faktura (...) – k. 2094, zeznania świadka A. B. – k. 613 odwrót – 617, (...) odwrót, (...) odwrót – 2940, protokół z wizji lokalnej z udziałem A. B. – k. 624 – 629, pismo naczelnika UC w K. wraz z załącznikami – k. 993 – 1040, pismo Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w O. wraz zestawieniem uszczupleń podatkowych firm (...)+ oraz (...) za okres od marca do listopada 2008 roku – k. 1215 – 1218 odwrót)

W dniu 29 maja 2008 roku do miejscowości K., trafiła kolejna partia benzyny do lakierów AP, którą przywiózł A. B.. Był to transport 24.630 kg czyli 30.756,43 litrów benzyny do lakierów AP, którą Z. W. (1) w ramach prowadzonej przez siebie firmy (...) nabył od Rafinerii (...) zgodnie z fakturą VAT nr (...) z dnia 29 maja 2008 roku za kwotę 73.619,07 zł, którą następnie na podstawie faktury nr (...) z tego samego dnia nabyła firma (...) Sp. z o.o. Miejscem przeznaczenia tej dostawy wskazanym w dokumencie przewozu nr 24/05/2008 z dnia 29 maja 2008 roku był K. ul. (...), ale A. B. dostarczył tę benzynę do lakierów AP na stację paliw T. S. (1) w miejscowości K..

(dowód: pismo Naczelnika UC w K. z dnia 15 września 2008r. wraz z załącznikami – k. 57 – 73 odwrót, protokół oględzin dokumentów finansowo – księgowych firmy (...)+ sp. z o.o. i (...) wraz z załącznikami – k. 635 – 688, faktura VAT (...) – k. 2093 odwrót, faktura (...) – k. 2094, zeznania świadka A. B. – k. 613 odwrót – 617, (...) odwrót, (...) odwrót – 2940, protokół z wizji lokalnej z udziałem A. B. – k. 624 – 629, pismo naczelnika UC w K. wraz z załącznikami – k. 993 – 1040, pismo Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w O. wraz zestawieniem uszczupleń podatkowych firm (...)+ oraz (...) za okres od marca do listopada 2008 roku – k. 1215 – 1218 odwrót)

Kierowcą, który również dostarczał produkty ropopochodne na stację paliw w K., a konkretnie w dniach 27 maja 2008 roku, 09 czerwca 2008 roku oraz 18 lipca 2008 roku, był J. S.. W okresie od listopada 2007 roku do września 2008 roku był on zatrudniony jako kierowca w firmie (...) z siedzibą w miejscowości I.. Od marca lub kwietnia 2008 roku firma, w której pracował zaczęła świadczyć usługi firmie (...)+ Z. W. (1), a następnie firmie (...). Usługi świadczone na rzecz firm (...) polegały na transporcie produktów ropopochodnych – nafty, oleju bazowego, benzyny do lakierów z Rafinerii w J. do wyznaczonych miejsc między innymi: S., S., O.. Wykonując transport z Rafinerii w J. w okolice W., J. S. po wyjeździe z rafinerii otrzymał telefon. Rozmówca zapytał go, jakim autem jedzie i powiedział, że wyjedzie po niego i zaprowadzi go na miejsce rozładunku. Zatrzymał się na parkingu za W. w kierunku S.. Podjechał do niego oskarżony T. S. (1), którego do tej pory J. S. nie znał i który mu się nie przedstawił, po czym pokierował go na stację w K. jadąc przed jego pojazdem. Po dojechaniu na stację, której właścicielem był T. S. (1), towar z cysterny przelewany był za pomocą pomp do zbiornika częściowo wkopanego w ziemię, znajdującego się na tyłach stacji benzynowej z dala od dystrybutorów. Przy okazji każdego transportu rozładunkiem zajmował się T. S. (1), którego J. S. nazywał (...). Była jedna sytuacja, w której dwie cysterny z produktami ropopochodnymi z Rafinerii (...) trafiły na stację paliw w K., przy czym kierowcą jednej z nich był J. S., a drugiej S. Ź., zaś produkty z obu cystern zostały zlane do jednego zbiornika. Co do zasady odbiorca powinien mu złożyć podpis na liście przewozowym.

(dowód: zeznania świadka J. S. - k. 701 - 708, 2933 odwrót- (...) odwrót)

W dniu 27 maja 2008 roku do miejscowości K. trafiła pierwsza partia benzyny do lakierów AP, przywieziona przez J. S.. Był to transport 23.210 kg czyli 29.431,90 litrów benzyny do lakierów AP, którą Z. W. (1) nabył od Rafinerii (...) w ramach prowadzonej przez siebie działalności (...) z fakturą VAT nr (...) z dnia 27 maja 2008 roku za kwotę 69.374,69 zł, a którą następnie na podstawie faktury nr (...) z tego samego dnia nabyła (...) Sp. z o.o. Miejscem przeznaczenia tej dostawy wskazanym w dokumencie przewozu nr 23/05/2008 z dnia 27 maja 2008 roku była Ł., ale J. S. dostarczył tę benzynę do lakierów AP na stację paliw T. S. (1) w miejscowości K..

(dowód: pismo Naczelnika UC w K. z dnia 15 września 2008r. wraz z załącznikami – k. 57 – 73 odwrót, protokół oględzin dokumentów finansowo – księgowych firm (...)+ sp. z o.o. i (...) wraz z załącznikami – k. 635 – 688, faktura VAT nr (...) – k. 2095 odwrót, zeznania świadka J. S. - k. 701 - 708, 2933 odwrót- (...) odwrót, pismo naczelnika UC w K. wraz z załącznikami – k. 993 – 1040, pismo Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w O. wraz zestawieniem uszczupleń podatkowych firm (...)+ oraz (...) za okres od marca do listopada 2008 roku – k. 1215 – 1218 odwrót)

W dniu 9 czerwca 2008 roku J. S.dostarczył na stację paliw do miejscowości K.bazowy N-200 w ilości 24.490 kg, tj. 28 237,05 litrów, który w Rafinerii (...) S.A.nabył Z. W. (1)zgodnie z fakturą VAT nr (...)z dnia 09 czerwca 2008 roku za kwotę 73.200,61 zł, a który to olej bazowy następnie na podstawie faktury nr (...)nabyła firma (...) Sp. z o.o.Miejscem przeznaczenia tej dostawy w świetle dokumentu przewozu nr 30/05/2008 z dnia 09 czerwca 2008 roku miała być Ł.i miała to być dostawa dla L. Sp z o.o., lecz J. S.dostarczył tej olej bazowy na stację paliw prowadzoną przez T. S. (1)w miejscowości K..

(dowód: pismo Naczelnika UC w K. z dnia 15 września 2008r. wraz z załącznikami – k. 57 – 73 odwrót, protokół oględzin dokumentów finansowo – księgowych firm (...)+ sp. z o.o. i (...) wraz z załącznikami – k. 635 – 688, faktura VAT nr (...) – k. 2103, faktura (...) – k. 2103 odwrót, zeznania świadka J. S. – k. 701 – 708, 2933 odwrót- (...) odwrót, pismo naczelnika UC w K. wraz z załącznikami – k. 993 – 1040, pismo Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w O. wraz zestawieniem uszczupleń podatkowych firm (...)+ oraz (...) za okres od marca do listopada 2008 roku – k. 1215 – 1218 odwrót)

W dniu 18 lipca 2008 roku J. S.dostarczył na stację paliw w miejscowości K.benzynę do lakierów AP w ilości 22.850 kg, tj. 29 201, 27 litrów, którą w Rafinerii (...) S.A.nabył Z. W. (1)zgodnie z fakturą VAT nr (...)za kwotę 72.480,20 zł, a którą następnie na podstawie faktury nr (...)nabyła firma (...) Sp. z o.o.Zgodnie z dokumentem przewozu nr 22/07/2008 z dnia 18 lipca 2008 roku benzyna ta powinna zostać dostarczona dla (...) Sp. z o.o.do W., natomiast J. S.przywiózł ją na stację paliw T. S. (1)w miejscowości K..

(dowód: pismo Naczelnika UC w K. z dnia 15 września 2008r. wraz z załącznikami – k. 57 – 73 odwrót, protokół oględzin dokumentów finansowo – księgowych firm (...)+ sp. z o.o. i (...) wraz z załącznikami – k. 635 – 688, faktura VAT nr (...) – k. 2122, faktura (...) – k. 2122 odwrót, zeznania świadka J. S. – k. 701 - 708, 2933 odwrót - (...) odwrót, pismo naczelnika UC w K. wraz z załącznikami – k. 993 – 1040, pismo Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w O. wraz zestawieniem uszczupleń podatkowych firm (...)+ oraz (...) za okres od marca do listopada 2008 roku – k. 1215 – 1218 odwrót)

S. Ź. był zatrudniony w firmie przewozowej (...) z I.. Na polecenie swojego szefa wykonywał zlecenia na rzecz firm (...). Przewoził produkty ropopochodne do różnych miejscowości, z czego z większością transportów udawał się do S.. Jednakże trzykrotnie, tj. w dniach 18 lipca 2008 roku, 25 lipca 2008 roku oraz 30 lipca 2008r. zawiózł produkty ropopochodne z Rafinerii (...) na stację paliw w K. prowadzoną przez T. S. (1). Na dokumentach przewozowych przy tych dostawach jako miejsce przeznaczenia figurował W.. Przed nim towar na stację T. S. (1) dostarczał J. S., który przekazał mu, jak tam dojechać. Cysterną wjeżdżał tyłem za stację pod zbiorniki. S. Ź. raz bezpośrednio z cysterny rozładował naftę do zbiornika podziemnego, a kolejnym razem część została zlana do zbiornika w korycie, zaś część została przepompowana na cysternę tzw. solówkę – samochód ciężarowy z beczką koloru biało-żółtego. Na stacji w K. było dwóch mężczyzn, z których jednym był oskarżony. Mężczyźni ci na stacji nie brali od S. Ź. żadnych dokumentów, nie kwitowali odbioru towaru i nic nie podpisywali. S. Ź. dostawy w okolice W. kojarzył z J. Ż. (1) oraz mężczyznami określanymi jako (...), którzy bezpośrednio dzwonili do niego i dopytywali kiedy „rozładuje się” w W.. Z rozmów oraz z ich pytań wynikało dla S. Ź., że oni ten towar z W. mają odebrać.

(dowód: zeznana świadka S. Ź. - k. 24 -31, 125 – 126, 618 - 619 odwrót, (...) odwrót – (...), protokół wizji lokalnej z udziałem S. Ź. wraz z dokumentacją fotograficzną – k. 33 – 47, tablice poglądowe – 266 – 284)

W dniu 18 lipca 2008 roku S. Ź.dostarczył na stację paliw oskarżonego w miejscowości K.naftę ochronną w ilości 23.230 kg, tj. 27 377,72 litrów, którą w Rafinerii (...) S.A.nabył Z. W. (2)z fakturą VAT nr (...)z dnia 18 lipca 2008 roku w ramach prowadzonej przez siebie firmy (...)za kwotę 83.604,77 zł i następnie sprzedał ją na podstawie faktury nr (...) firmie (...) Sp. z o.o.. Wprawdzie w świetle dokumentu przewozu nr 23/07/2008 z dnia 18 lipca 2008 roku nafta ta powinna być dostarczona dla (...) Sp. z o.o.do W., to faktycznie S. Ź.dostarczył ją do K..

(dowód: pismo Naczelnika UC w K. z dnia 15 września 2008r. wraz z załącznikami – k. 57 – 73 odwrót, protokół oględzin dokumentów finansowo – księgowych firm (...)+ sp. z o.o. i (...) wraz z załącznikami – k. 635 – 688, faktura VAT nr (...) – k. 2127, faktura korygująca VAT nr (...) – k. 2127 odwrót, faktura (...) – k. 2128, zeznania świadka S. Ź. – k. 24 -31, 125 – 126 odwrót, 618 odwrót - 619, (...) odwrót – (...), protokół wizji lokalnej z udziałem S. Ź. wraz z dokumentacją fotograficzną – k. 33 – 47, tablice poglądowe – 266 – 284, pismo naczelnika UC w K. wraz z załącznikami – k. 993 – 1040, pismo Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w O. wraz zestawieniem uszczupleń podatkowych firm (...)+ oraz (...) za okres od marca do listopada 2008 roku – k. 1215 – 1218 odwrót)

W dniu 18 lipca 2008r. o godz. 22.12 J. Ż. (1) przeprowadził rozmowę telefoniczną z T. P.. Z rozmowy tej wynikało, że z J. do W. przyjechały dwie cysterny z naftą ochronną lub benzyną do lakierów AP. J. Ż. (1) powiedział w trakcie tej rozmowy do T. P., aby jedną cysternę zawieźć do S. N., a drugą do (...) dla A. z B. oraz że do paliwa, które ma jechać do (...) należy dodać zielonego, aby zrobić kolor, zaś to zielone ma dostarczyć albo J. Ż. (1), albo P. C. (1) i T. P.. Następnego dnia o godzinie 11:30 J. Ż. (1) przeprowadził rozmowę telefoniczną z T. P., z której wynikało, że z tego towaru, co przyjechał z (...).000 litrów trzeba zawieźć bez barwienia do S. N., a reszta towaru ma być zabarwiona później. T. P. stwierdził w trakcie tej rozmowy, że zostanie to zabarwione na kolor żółty. W rozmowie telefonicznej przeprowadzonej tego samego dnia o godzinie 11:36 J. Ż. (1) poinformował S. N., iż jedzie do niego 22.000 litrów białej ropy, a S. N. oświadczył, że ma jakiś ciemny olej do zmieszania. J. Ż. (1) powiedział do niego, aby na 30.000 litrów „białego” dolewał 30 litrów oleju mixolu, dla uzyskania koloru oleju napędowego. W trakcie kolejnej rozmowy telefonicznej, przeprowadzonej w dniu 20 lipca 2008r. o godz. 20:10. T. P. poinformował J. Ż. (1), że z ponad 27.000 litrów paliwa zrzucił w (...).000 litrów, a o godzinie 20:40. w rozmowie z J. Ż. (1) S. N. potwierdził, że dostał towar i dał P. C. (1) i T. P. 60 litrów oleju do barwienia nafty lub benzyny AP.

(dowód: wyjaśnienia J. Ż. (1) – k. 1125 – 1126 w zw. z k. 2941)

W dniu 25 lipca 2008 roku S. Ź.dostarczył na stację paliw oskarżonego położoną w K.naftę ochronną w ilości 24.390 kg, tj. 29 108,48 litrów, którą w Rafinerii (...) S.A.nabył Z. W. (1)zgodnie z fakturą VAT nr (...)w ramach prowadzonej przez siebie działalności pod nazwą (...)za kwotę 87.779,61 zł, a którą następnie na postawie faktury nr (...)nabyła od niego firma (...) Sp. z o.o.Choć w świetle dokumentu przewozu 28/07/2008 z dnia 25 lipca 2008 roku transport ten S. Ź.powinien dostarczyć do W., to dostawa ta miała miejsce na stację w K..

(dowód: pismo Naczelnika UC w K. z dnia 15 września 2008r. wraz z załącznikami – k. 57 – 73 odwrót, protokół oględzin dokumentów finansowo – księgowych firm (...)+ sp. z o.o. i (...) wraz z załącznikami – k. 635 – 688, faktura VAT nr (...) – k. 2128 odwrót, faktura (...) – k. 2129, zeznania świadka S. Ź. – k. 24 -31, 125 – 126, 618 - 619 odwrót, (...) odwrót – (...), protokół wizji lokalnej z udziałem S. Ź. wraz z dokumentacją fotograficzną – k. 33 – 47, tablice poglądowe – 266 – 284, pismo naczelnika UC w K. wraz z załącznikami – k. 993 – 1040, pismo Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w O. wraz zestawieniem uszczupleń podatkowych firm (...)+ oraz (...) za okres od marca do listopada 2008 roku – k. 1215 – 1218 odwrót)

W dniu 29 lipca 2008r. o godzinie 09:01. J. Ż. (1) przeprowadził rozmowę telefoniczną z P. C. (1). Rozmawiali o trasach i miejscach, do których P. C. (1) i T. P. zawieźli paliwo, bo chciał się z nimi rozliczyć za przejechane przez nich kilometry. Z rozmowy tej wynikało, że T. P. i P. C. (1) dwa razy jechali z S. do W. i dalej do W., raz do T. i jeden raz do (...) do A. z B.. Następnie rozmawiał z T. P., który wskazał, że łącznie dostali z (...).530 litrów, a z tego 30.180 zawieźli do W., 20.000 litrów do A. z B., zaś 9.500 litrów sprzedali na miejscu pod W., to jest tam, gdzie były przywiezione produkty z J. i zalecił, żeby J. Ż. (1) znalazł sobie inne zbiorniki, bo są braki w ilości paliwa. W kolejnej rozmowie telefonicznej z godziny 09:21 T. P. poinformował J. Ż. (1), że ma 68.000 złotych od A. z B. i 31.603 zł albo z W. albo spod W.. Z kolejnych rozmów wynikało, że pieniądze te zostały odebrane przez D. D. (2) i M. N., a M. N. następnie w banku w M. wpłacił te pieniądze na konto Z. W. (1). W rozmowach telefonicznych J. Ż. (1) z 31 lipca 2008r. m.in. z T. P. i A. K. była mowa o kolejnych dostawach z Rafinerii (...), w tym o ostatecznym odbiorcy z W. i przekazaniu przez P. C. (1) i T. P. pieniędzy za pośrednictwem K. M., który miał je przekazać A. K..

(dowód: wyjaśnienia J. Ż. (1) – k. 1128 – 1129 w zw. z k. 2941)

W dniu 30 lipca 2008 roku S. Ź.dostarczył na stację paliw oskarżonego położoną w miejscowości K.naftę ochronną w ilości 23.830 kg, tj. 28 440, 14 litrów, którą w Rafinerii (...) S.A.nabył Z. W. (1)zgodnie z fakturą VAT nr (...)w ramach prowadzonej przez siebie działalności pod nazwą (...)za kwotę 85.764,17 zł, a którą następnie na postawie faktury nr (...)zakupiła od niego firma (...) Sp. z o.o.Choć na podstawie dokumentu przewozu (...)z dnia 30 lipca 2008 roku transport ten powinien zostać dostarczony dla (...) Sp. z o.o.do Ł., to S. Ź.dostarczył tę naftę ochronną na stację paliw T. S. (1)w miejscowości K..

(dowód: pismo Naczelnika UC w K. z dnia 15 września 2008r. wraz z załącznikami – k. 57 – 73 odwrót, protokół oględzin dokumentów finansowo – księgowych firm (...)+ sp. z o.o. i (...) wraz z załącznikami – k. 635 – 688, faktura VAT nr (...) – k. 2137 odwrót, faktura (...) – k. 2138 odwrót, zeznania świadka S. Ź. – k. 24 -31, 125 – 126, 618 - 619 odwrót, (...) odwrót – (...), protokół wizji lokalnej z udziałem S. Ź. wraz z dokumentacją fotograficzną – k. 33 – 47, tablice poglądowe – 266 – 284, pismo naczelnika UC w K. wraz z załącznikami – k. 993 – 1040, pismo Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w O. wraz zestawieniem uszczupleń podatkowych firm (...)+ oraz (...) za okres od marca do listopada 2008 roku – k. 1215 – 1218 odwrót)

Decyzją nr (...)(31)/09/AD/X z dnia 21 grudnia 2009 roku Naczelnik Urzędu Celnego w K. określił w stosunku do Z. W. (1) prowadzącego działalność gospodarzą pod nazwą (...) .H.U. (...) zobowiązanie podatkowe w podatku akcyzowym za miesiąc maj 2008 roku w wysokości 1.262.970,00 złotych. W uzasadnieniu tej decyzji wskazano m.in., że doszło do uszczuplenia podatku akcyzowego w wysokości 56.028,32 złote w związku ze sprzedażą w dniu 26 maja 2008r. przez Z. W. (1) 30.750,69 litrów benzyny do lakierów AP na (...) spółka z o.o. w oparciu o fakturę VAT nr (...), gdyż firma (...) Sp. z o.o. złamała przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 kwietnia 2004r. w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego przewidującego w § 16 ust. 1 zwolnienie od podatku akcyzowego benzyn specjalnych, w przypadku gdy są zużywane do celów innych niż napędowe, opałowe, do produkcji paliw silnikowych oraz olejów opałowych, które to zwolnienie przysługuje podmiotowi dokonującemu sprzedaży tych wyrobów. W świetle tej decyzji z tego samego powodu doszło od uszczuplenia podatku akcyzowego w wysokości 53.625,10 złotych w związku ze sprzedażą w dniu 27 maja 2008r. przez (...) firmie (...) Spółka z o.o. 29.431,90 litrów benzyny do lakierów AP w oparciu o fakturę (...), a nastąpiło uszczuplenie podatku akcyzowego w kwocie 56.039,25 złotych w związku z zakupem w dniu 29 maja 2008 roku przez (...) Spółka z o.o. od (...).756,43 litrów benzyny do lakierów AP na podstawie faktury nr (...). Podstawą wyliczeń wysokości uszczupleń w podatku akcyzowym była wysokość stawki akcyzy dla benzyn specjalnych określona na kwotę 1822 złote od 1000 litrów w ustawie z dnia 23 stycznia 2004r. o podatku akcyzowym. Dyrektor Izby Celnej w P. decyzją nr (...) z dnia 16 lipca 2010r. utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Celnego w K. nr (...) - (...)9110-57(31)/09/AD/X z dnia 21 grudnia 2009 roku.

(dowód: odpis decyzji Naczelnika Urzędu Celnego w K. nr (...) – (...)9110-57(31)/09/AD/X – k. 1374 – 1397, pismo Naczelnika Urzędu Celnego w K. – (...) odwrót, pismo Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w O. wraz zestawieniem uszczupleń podatkowych firm (...)+ oraz (...) za okres od marca do listopada 2008 roku – k. 1215 – 1218 odwrót, odpis decyzji dyrektora Izby Celnej w P. z dnia 16 lipca 2010r. nr (...) - (...) (...)- (...) – k. 1892 - 1901)

Decyzją nr (...)(31)/09/AD/X z dnia 21 grudnia 2009 roku Naczelnik Urzędu Celnego w K.określił w stosunku do Z. W. (1)prowadzącego działalność gospodarzą pod nazwą (...) .H.U. (...)zobowiązanie podatkowe w podatku akcyzowym za miesiąc czerwiec 2008 roku w wysokości 310.166,00 złotych. W uzasadnieniu tej decyzji wskazano, że doszło do uszczuplenia podatku akcyzowego w wysokości 33.319,66 złotych w związku ze sprzedażą przez Z. W. (1)28.237,05 litrów oleju bazowego N – 200spółce (...)na podstawie faktury nr (...), gdyż (...) spółka z o.o.złamała przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 kwietnia 2004r. w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego przewidującego w § 13 ust. 1 pkt 5 zwolnienie od podatku akcyzowego sprzedaży olejów smarowych, do których zalicza się również oleje bazowe, przeznaczonych do wykorzystania do celów innych niż napędowe lub opałowe lub jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych albo jako oleje smarowe do silników albo do produkcji paliw silnikowych, olejów opałowych, dodatków lub domieszek do paliw silnikowych lub olejów smarowych do silników, które to zwolnienie przysługuje podmiotowi dokonującemu sprzedaży tych wyrobów. Podstawą wyliczeń wysokości uszczupleń w podatku akcyzowym była wysokość stawki akcyzy dla benzyn specjalnych określona na kwotę 1180 złotych od 1000 litrów w ustawie z dnia 23 stycznia 2004r. o podatku akcyzowym. Decyzją nr (...)z dnia 16 lipca 2010r. Dyrektor Izby Celnej w P.utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Celnego w K.z dnia 21 grudnia 2009 roku nr (...) - (...)9110-58(31)/09/AD/X.

(dowód: decyzja Naczelnika Urzędu Celnego w K. nr (...) - (...)9110-58(31)/09/AD/X – k. 1398 – 1412 odwrót, pismo Naczelnika Urzędu Celnego w K. – k. 1359 – 1359 odwrót, pismo Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w O. wraz zestawieniem uszczupleń podatkowych firm (...)+ oraz (...) za okres od marca do listopada 2008 roku – k. 1215 – 1218 odwrót, decyzja dyrektora Izby Celnej w P. z dnia 16 lipca 2010r. nr (...) - (...) (...)- (...) – k. 1902 - 1909)

Decyzją nr (...)(31)/09/AD/X z dnia 21 grudnia 2009 roku Naczelnik Urzędu Celnego w K. określił wobec Z. W. (1) prowadzącego działalność gospodarcza pod nazwą (...) .H.U. (...) zobowiązanie podatkowe w podatku akcyzowym za miesiąc lipiec 2008 roku w wysokości 1.488.997,00 złotych.W uzasadnieniu tej decyzji wskazano m.in., że doszło do uszczuplenia podatku akcyzowego w wysokości 53.204,22 złotych w związku ze sprzedażą w dniu 18 lipca 2008r. przez Z. W. (1) 29.201,27 litrów nafty ochronnej (...) spółce z o.o. w oparciu o fakturę (...), gdyż (...) Spółka z o.o. złamała przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 kwietnia 2004r. w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego przewidującego w § 16 ust. 1 zwolnienie od podatku akcyzowego benzyn specjalnych, w tym również nafty ochronnej, w przypadku gdy są zużywane do celów innych niż napędowe, opałowe, do produkcji paliw silnikowych oraz olejów opałowych, które to zwolnienie przysługuje podmiotowi dokonującemu sprzedaży tych wyrobów. W świetle tej decyzji z tego samego powodu doszło od uszczuplenia podatku akcyzowego w wysokości 49.882,72 złotych w związku ze sprzedażą w dniu 18 lipca 2008r. przez (...) firmie (...) Spółka z o.o. 27.377,72 litrów nafty ochronnej w oparciu o fakturę (...) nr FA/17/07/2008, a także do uszczuplenia podatku akcyzowego w kwocie 53.034,78 złotych w związku z zakupem w dniu 25 lipca 2008 roku przez (...) Spółkę z o.o. od (...).108,48 litrów nafty ochronnej na postawie faktury nr (...), jak również nastąpiło uszczuplenie podatku akcyzowego w wysokości 51.817,68 zł w związku z zakupem przez (...) spółkę z o.o. od (...) na podstawie faktury VAT nr (...).440,14 litrów nafty ochronnej. Podstawą wyliczeń wysokości uszczupleń w podatku akcyzowym była wysokość stawki akcyzy dla benzyn specjalnych w tym nafty ochronnej określona na kwotę 1822 złote od 1000 litrów w ustawie z dnia 23 stycznia 2004r. o podatku akcyzowym. Decyzją nr (...) z dnia 16 lipca 2010r. Dyrektor Izby Celnej w P. utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Celnego w K. z dnia 21 grudnia 2009 roku nr (...) - (...)9110-59(31)/09/AD/X.

(dowód: decyzja Naczelnika Urzędu Celnego w K. nr (...) - (...)9110-59(31)/09/AD/X – k. 1413 – 1431 odwrót, pismo Naczelnika Urzędu Skarbowego w K. – (...) odwrót, pismo Naczelnika Urzędu Celnego w K. – k. 1359 – 1359 odwrót, pismo Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w O. wraz zestawieniem uszczupleń podatkowych firm (...)+ oraz (...) za okres od marca do listopada 2008 roku – k. 1215 – 1218 odwrót, decyzja dyrektora Izby Celnej w P. z dnia 16 lipca 2010r. nr (...) - (...) (...)- (...) – k. 1910 - 1918)

Prawomocnymi wyrokami Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w R. o sygn. akt I SA/RZ 630/10 i 634/10 z dnia 28 grudnia 2010 roku oddalono skargi Z. W. (1) na wskazane decyzje Dyrektora Izby Celnej w P. w przedmiocie podatku akcyzowego za kwiecień, maj, czerwiec, lipiec, sierpień, wrzesień, październik, listopad i grudzień 2008r.

(dowód: pismo Naczelnika Urzędu Skarbowego w K. – (...) odwrót, odpisy wyroków WSA w Rzeszowie z dnia 28 grudnia 2010r. o oddaleniu skarg Z. W. (1) – k. 1954 - 1955)

Decyzją nr (...) z dnia 28 listopada 2014 roku Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w O. na podstawie art. 24 ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej (Dz. U. z 2011 r. nr 41, poz. 214 z późn. zm.), art. 21 § 1 pkt 1, § 3a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja Podatkowa (Dz. U. z 2012r. , poz. 749) oraz art. 5 ust. 1 i 2, art. 19 ust. 1, art. 41 ust. 1, art. 99 ust. 12 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), określił w stosunku do T. S. (2) podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy:

- za maj 2008 roku w kwocie 180.126 złotych,

- za czerwiec 2008 roku w kwocie 163.850 złotych,

- za lipiec 2008 roku w kwocie 74.458 złotych,

- za sierpień 2008 roku w kwocie 76.125 złotych,

- za wrzesień 2008 roku w kwocie 86.759 złotych,

- za październik 2008 roku w kwocie 97.435 złotych,

- za listopad 2008 roku w kwocie 107.949 złotych,

- za grudzień 2008 roku w kwocie 115.753 złotych.

Z uzasadnienia tej decyzji wynika, że przyjęto, iż oskarżony na prowadzonej przez siebie stacji paliw dokonał sprzedaży jako oleju napędowego produktów ropopochodnych dostarczonych na jego stację paliw przez A. B., J. S. i S. Ź..

T. S. (1) wniósł odwołanie od powyższej decyzji do Dyrektora Izby Skarbowej w Ł., który decyzją z dnia 16 października 2015 roku w sprawie (...): (...)-15- (...), (...)-PT3. (...).44.2015.4.KM uchylił zaskarżoną decyzję organu pierwszej instancji w części dotyczącej określenia nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy za miesiące od sierpnia do grudnia 2008 roku i umorzył postępowanie w tym zakresie, zaś w pozostałej części utrzymał w mocy rozstrzygnięcie organu I instancji.

(dowód: odpis decyzji Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w O. z dnia 28 listopada 2014 roku – k. 3088 – 3101, pismo Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. wraz z kserokopią decyzji z dnia 16 października 2015 roku – k. 3137 – 3146).

W dniu 06 czerwca 2013r. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w O. wydał decyzję, w której określił zobowiązanie (...) w podatku od towarów i usług za kwiecień 2008r. w kwocie 18.185 złotych, za maj 2008r. w kwocie 316.661 złotych, za czerwiec 2008r. w kwocie 70.754 złote, za lipiec 2008r. w kwocie 337.556 złotych, za sierpień 2008r. w kwocie 293.253 złote i za wrzesień 2008r. w kwocie 98.386 złotych stwierdzając, że podatek VAT podlegający wpłacie wynosi za poszczególne miesiące: kwiecień 2008r. – 27.856 złotych, maj 2008r. – 382.491 złotych, czerwiec 2008r. – 122.976 złotych, lipiec 2008r. – 478.491 złotych, sierpień 2008r. – 504.522 złote i wrzesień 2008r. – 173.672 złote. Wyliczona kwota zobowiązania wynikała z ustalenia, że oskarżony dokonując zakupu produktów ropopochodnych z Rafinerii (...) nie płacił za nie akcyzy i nie doliczał jej do ceny sprzedaży, a w sytuacji, w której w rzeczywistości produkty te zostały sprzedane jako olej napędowy, a więc produkty podlegające opodatkowaniu podatkiem akcyzowym, zaś opodatkowaniu podlega obrót, to podstawą opodatkowania powinna stanowić również kwota tego podatku. Dotyczyło to również sprzedaży produktów ropopochodnych przez (...) na rzecz (...) Sp. z o.o. i (...) spółka z o.o. Decyzją Dyrektora Izby Skarbowej w R. z dnia 06 grudnia 2013r. uchylono w części decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w O. z dnia 06 czerwca 2013r. i określono w przypadku okresu od maja do lipca 2008r.zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za maj 2008r. w kwocie 100.235 złotych, za czerwiec 2008r. w kwocie 22.729 złotych, za lipiec 2008r. w kwocie 85.759 złotych.

(dowód: odpis decyzji dyrektora (...) w O. z dnia 6 czerwca 2013r. w sprawie podatku od towarów i usług za okres od kwietnia do września 2008r. wydanej wobec (...) – k. 2639 – 2674, odpis decyzji Dyrektora Izby Skarbowej w R. z dnia 06 grudnia 2013r. wobec Z. W. (1) w zakresie podatku VAT – k. 2709 – 2719 odwrót)

Oskarżony T. S. (1) prowadził od 1999r. własną działalność gospodarczą tzn. stację benzynową w ramach PHU (...) w miejscowości K., a na stacji tej był jeden dystrybutor typu kombajn do sprzedaży wszystkich paliw i jeden dystrybutor z gazem (...). Paliwa na stacji oprócz niego sprzedawali S. G. (1) i B. G., a paliwo na stację woził S. G. (2). K. M., który jest kuzynem oskarżonego namówił go do przyjmowania towaru przywożonego cysternami i zlewania go do metalowego zbiornika o pojemności około 50.000 litrów znajdującego się za budynkiem w dużym dole wyłożonym betonem niepodłączonego do dystrybutorów. Nie była zawarta z tego tytułu żadna umowa ani wystawiona żadna faktura. Za pierwszym razem K. M. przyjechał samochodem B. jako pasażer z jednym mężczyzną, a prawie jednocześnie za tym samochodem przyjechała cysterna – ciągnik siodłowy chyba marki (...) z cysterną z rejestracją z województwa (...), a oskarżony pokazał zbiornik, do którego zlano przywieziony towar. Był obecny przy kolejnych dostawach, gdy zlewano towar do zbiornika. Przy dostawach nikt mu nie okazywał dokumentów przewozowych lub innych na to paliwo. To co dostarczano cysternami było w krótkim czasie zabierane przez P. C. (1) i T. P., albo jeszcze tego samego dnia albo w dniu następnym. W jednym przypadku z cysterny przepompowano materiał do autocysterny K. M., która to cysterna znajdowała się na stacji i została użyta przez T. S. (1) celu dokonania litrażowania. Nie było przy tym litrażowaniuPiotra C. i T. P., a zajmował się tym oskarżony na ich polecenie. Cysterny przewożące benzynę do lakierów, olej bazowy, czy naftę ochroną, powinny mieć inne tablice niż cysterny przewożące olej napędowy. To takie pomarańczowe tablice, na których powinny być wpisane dane produktu. Na tablicy przewożącej olej napędowy powinien być umieszczony nr (...). Te tablice powinny być umieszczone z tyłu pojazdu i z przodu cysterny.

(dowód: częściowo wyjaśnienia oskarżonego – k. 822 odwrót – 825, (...), (...) odwrót, (...) odwrót)

S. G. (2) zatrudniony od 2007r. na stacji paliw, której właścicielem jest T. S. (1), na krótko przed przesłuchaniem mającym miejsce w dniu 24 kwietnia 2014r. dowiedział się od T. S. (1), że miała miejsce sytuacja z magazynowaniem produktów na terenie stacji w 2008 roku. W późniejszym czasie przypomniał sobie, że 2 lub 3 razy był obecny przy takich rozładunkach, przy czym to oskarżony wskazywał, gdzie zlać przywieziony towar, a zazwyczaj po kilku godzinach towar ten zabierało dwóch mężczyzn. S. G. (2) nie rozmawiał na ten temat z oskarżonym, poza tym, że T. S. (1) powiedział mu, że nie zapłacono mu za wynajmowanie tego zbiornika.

(dowód: zeznania świadka S. G. (2) – k. 3149 odwrót – 3150, (...) odwrót – (...) odwrót)

B. G. pracująca w roku 2008 na stacji paliw w K. raz była świadkiem sytuacji, w której cysterna wjechała z ulicy i pojechała za stację do miejsca, w którym znajdował się zbiornik na paliwo. Oskarżony mówił jej, że użyczył tego zbiornika, a gdy zaczęły się sprawy sądowe z tego tytułu oskarżony, to był zły, że komuś zaufał i użyczył tego zbiornika, bo on z tego powodu ma problemy, a nie uzyskał żadnych korzyści finansowych, oraz że drugi raz nie dałby się tak wmanewrować.

(dowód: zeznania świadka B. G. – k. 1392)

Innemu pracownikowiSławomirowi G. mówił, że wydzierżawił zbiornik znajdujący się za stacją.

(dowód: zeznania świadka S. G. (1) – k. 1393)

Podczas przeszukania pomieszczeń mieszkalnych T. S. (1), jak również przeszukania należącego do niego samochodu, a także przeszukania stacji paliw PHU (...) w K., nie ujawniono przedmiotów mogących mieć znaczenie dla przedmiotowej sprawy. Paliwo zabezpieczone na stacji paliw oskarżonego spełniało wymogi.

(dowód: protokół przeszukania pomieszczeń T. S. (1) w K. – k. 800 – 803, protokół oględzin samochodu marki H. – k. 806 – 806 odwrót, protokół przeszukania stacji paliw PHU (...) w K. – k. 815 – 817, protokół oględzin dokumentów zabezpieczonych podczas przeszukania u T. S. (1) wraz z załącznikami – k. 828 – 834, pismo Inspekcji Handlowej wraz z załączonymi protokołami z badań paliwa – k. 880 – 884)

Za rok 2008 oskarżony wykazał stratę w wysokości 15.436,56 złotych.

(dowód: pismo Naczelnika Urzędu Skarbowego w S. – k. 2798)

T. S. (1) miał pełną świadomość, że w dniach 26 maja 2008r., 27 maja 2008r., 29 maja 2008r., 09 czerwca 208r. dwukrotnie w dniu 18 lipca 2008r. a także w dniach 25 i 30 lipca 2008r. przywieziono do niego produkty ropopochodne w postaci benzyny do lakierów AP, nafty ochronnej oraz oleju bazowego N – 200, które zostały zakupione w celu zmiany ich przeznaczenia i sprzedania ich jako oleju napędowego oraz w pełni świadomie uczestniczył we wprowadzeniu do obrotu tych produktów jako oleju napędowego przyjmując te produkty i następnie je wydając, w efekcie czego po zmianie ich przeznaczenia zostały one sprzedane jako olej napędowy bez uiszczenia należnego podatku akcyzowego. Nie dokonał on sprzedaży na swojej stacji paliw jako oleju napędowego produktów ropopochodnych przywiezionych na jego stację paliw z Rafinerii (...).

(dowód: zeznania świadka J. Ż. (1) – k. 241 – 251 odwrót w zw. z k. 2940 odwrót, 257 – 264 odwrót w zw. z k. 2940 odwrót, 588 – 590 w zw. z k. 2941, 606 odwrót – 607 w zw. z k. 2941, 610 odwrót w zw. z k. 2941, 1113 – 1168 w zw. z k. 2941 zeznania świadka A. B. – k. 613 odwrót – 617, (...) odwrót, (...) odwrót – 2940, protokół z wizji lokalnej z udziałem A. B. – k. 624 – 629, zeznania świadka J. S. k. 701 - 708, 2933 odwrót- (...) odwrót, zeznania świadka S. Ź. – k. 24 -31, 125 – 126 odwrót, 618 odwrót - 619, (...) odwrót – (...), protokół wizji lokalnej z udziałem S. Ź. wraz z dokumentacją fotograficzną – k. 33 – 47, tablice poglądowe – 266 – 284, zeznania świadka S. G. (2) – k. 3149 odwrót – 3150, (...) odwrót – (...) odwrót, wyjaśnienia M. B. – k. 2677 – 2686 w zw. z k. 3036 odwrót, (...) w zw. z k. 3036 odwrót – (...), częściowo wyjaśnienia i zeznania M. N. – k. 320 odwrót - 321, 323 odwrót – 323, 731 odwrót – 732, (...) odwrót – (...), częściowo wyjaśnienia T. P. – k. 607 – 607 odwrót w zw. z k. 2970 odwrót, częściowo wyjaśnienia i zeznania P. C. (1) – k. 558 odwrót – 563, 609 – 610 odwrót – 611, (...), pismo z (...) w O. z dnia 06 października 2008r. – k. 50 – 55, pismo Naczelnika UC w K. z dnia 15 września 2008r. wraz z załącznikami – k. 57 – 73 odwrót, pismo Naczelnika UC w K. z dnia 05 maja 2008r. wraz z załącznikami – k. 74 – 120, protokół oględzin dokumentów finansowo – księgowych firm (...)plus sp. o.o. i (...) wraz z załącznikami – k. 635 – 688, pismo Naczelnika UC w K. wraz z załącznikami – k. 993 – 1040, pismo Naczelnika UC w K. wraz z załącznikami – k. 1047 – 1066 odwrót, pismo Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w O. wraz zestawieniem uszczupleń podatkowych firm (...)+ oraz (...) za okres od marca do listopada 2008 roku – k. 1215 – 1218 odwrót, odpis decyzji dyrektora (...) w O. z dnia 6 czerwca 2013r. w sprawie podatku od towarów i usług za okres od kwietnia do września 2008r. wydanej wobec (...) – k. 2639 – 2674, odpis decyzji Dyrektora Izby Skarbowej w R. z dnia 06 grudnia 2013r. wobec Z. W. (1) w zakresie podatku VAT – k. 2709 – 2719 odwrót, faktura VAT (...) – k. 2093 odwrót, faktura (...) – k. 2094, faktura VAT (...) – k. 2093 odwrót, faktura (...) – k. 2094, faktura VAT nr (...) – k. 2095 odwrót, faktura VAT nr (...) – k. 2103, faktura (...) – k. 2103 odwrót, faktura VAT nr (...) – k. 2122, faktura (...) – k. 2122 odwrót, faktura VAT nr (...) – k. 2127, faktura korygująca VAT nr (...) – k. 2127 odwrót, faktura (...) – k. 2128, faktura VAT nr (...) – k. 2128 odwrót, faktura (...) – k. 2129, faktura VAT nr (...) – k. 2137 odwrót, faktura (...) – k. 2138 odwrót, pismo Naczelnika Urzędu Skarbowego w S. – k. 2798, częściowo wyjaśnienia oskarżonego – k. 822 odwrót – 825, (...), (...) odwrót, (...) odwrót)

T. S. (1)ma 52 lata. Jest bezdzietnym kawalerem. Posiada wykształcenie zawodowe, z zawodu jest mechanikiem silników spalinowych. Prowadzi działalność gospodarczą pod nazwą PHU (...)zajmującą się transportem i sprzedażą paliw osiągając z tego tytułu w roku 2013 dochód w wysokości 125.054,56 złotych. Jest właścicielem gospodarstwa rolnego o powierzchni 10,3 ha i uzyskuje z niego dochód w wysokości 20.000 – 30.000 złotych rocznie. Jest właścicielem kombajnu marki B. rocznik 1977 oraz ciągnika rolniczego (...)rocznik 1983. Jest zdrowy. Nie był karany za przestępstwa. Został zatrzymany w dniu 25 sierpnia 2008r. a zwolniono go w dniu 26 sierpnia 2008r.

(dowód: dane oskarżonego – k. 2925 odwrót, zapytanie o karalność – k. 885, pismo Naczelnika Urzędu Skarbowego w S. – k. 2798, protokół zatrzymania T. S. (1) – k. 798 – 798 odwrót)

Podczas pierwszego przesłuchania w toku postępowania przygotowawczego (k. 821 – 825) oskarżony nie przyznał się do postawionego mu w tym czasie zarzutu udziału w zorganizowanej grupie przestępczej, natomiast w zakresie drugiego z postawionych mu zarzutów o dokonanie czynu z art. 73a § 1 kks w zw. z art. 37 § 1 pkt 2 i 5 kks w zw. z art. 6 § 2 kks przyznał się do niego częściowo, tj. do przyjmowania przywożonego cysternami oleju napędowego do zbiornika na jego stacji, ale nie do handlowania tym paliwem wskazując, że paliwo to było później wywożone z jego stacji cysternami, jak też podkreślał, że on nie wiedział i nie wie do tej pory jakie było pochodzenie i skład tego paliwa. Składając wyjaśnienia oskarżony wskazał, że od 1999r. prowadzi własną działalność gospodarczą tzn. stację benzynową w ramach PHU (...) w miejscowości K., a stacja to 1 dystrybutor typu kombajn do sprzedaży wszystkich paliw i jeden dystrybutor z gazem (...). Paliwa na stacji oprócz niego sprzedawali S. G. (1) i B. G.. Zaopatrywał się on w paliwa w PKN (...). Oprócz zbiorników, z których czerpane było paliwo do dystrybutorów, za budynkiem stacji znajdował się duży dół z betonu, w którym stał metalowy zbiornik o pojemności około 50.000 litrów.Kuzyn oskarżonego K. M., który posiadał stację paliw koło C. zaproponował mu wynajęcie zbiornika znajdującego się w stawie na wodę ściekową. Nie mówił komu oskarżony miałby go wynająć. Miało być w nim przechowywane paliwo. Umówili się, że będzie wystawiał fakturę albo raz na miesiąc albo od cysterny jako czynsz za wynajem. Wysokości tego czynszu nie ustalili. Zgodził się na to, bo zbiornik był pusty, a zawszebyłyby z tego jakieś pieniądze. Za pierwszym razem K. M. przyjechał samochodem B. jako pasażer z jednym mężczyzną, a prawie jednocześnie za tym samochodem przyjechała cysterna – ciągnik siodłowy chyba marki (...) z cysterną – naczepą koloru czerwonego z rejestracją z województwa (...). Nie poznał ani imienia ani nazwiska mężczyzny, który był z M.. K. M. powiedział, że paliwo trzeba zrzucić do zbiornika. Pokazał na zbiornik, a kierowca (...) a podjechał tam i spuścili paliwo. K. M. mówił, że to olej napędowy. Nie wie czy to był olej napędowy, bo go nie badał. Nikt mu nie okazywał dokumentów przewozowych lub innych na to paliwo. On nawet prosił, aby mu pokazać te dokumenty, ale powiedzieli, że nie pokażą. Nie wie z jakiego powodu. Miał zaufanie do K. M., więc się dalej nie dopytywał. Tego paliwa było około 24.000 – 25.000 litrów. Na drugi dzień przyjechała żółta cysterna marki (...), którą przyjechało dwóch mężczyzn, których wcześniej widział w towarzystwie (...). Nikt nie zapowiadał telefonicznie ich przyjazdu. Oni powiedzieli, że zabierają paliwo, które zostało przywiezione cysterną i zabrali to paliwo w całości. Przed ich przyjazdem zadzwonił K. M. informując, że ktoś przyjedzie po paliwo. Oprócz tej pierwszej były jeszcze dwie dostawy po dwie cysterny jednocześnie. Te dostawy były w odstępie miesiąca, a ostatnia miała miejsce w lipcu 2008r. Cysterny nie miały licznika litrów i jeden raz był taki przypadek, że na prośbę kierowców z żółtej cysterny została użyta cysterna znajdująca się na stacji do zmierzenia pojemności przywiezionego paliwa. W związku z tym z cysterny przepompowano paliwo do autocysterny M., która była na stacji, a następnie do zbiornika. To było litrażowanie, gdyż ci mężczyźni mieli zastrzeżenia do ilości dostarczanego im paliwa. Przeprowadził je oskarżony, który jak przyjechała cysterna z (...) powiedział do kierowcy, że będą mierzyć ilość litrów, a zrobił to na telefoniczne polecenie tych kierowców z żółtej cysterny, których przy tym litrażowaniu nie było. Mężczyźni ci mieli na imię P. i T. i oni obaj do niego telefonowali. Nie osiągnął żadnej korzyści ze współpracy z tymi mężczyznami. Nie zdążył - bo jakoś się to rozeszło - podpisać umowy ani wystawić żadnej faktury. Nie dostał żadnych pieniędzy.

Podczas kolejnego przesłuchania (k. 1606 – 1606 odwrót) oskarżony nie przyznał się do dokonania obu zarzucanych mu czynów, z tym że wówczas zarzuty były już takie jak w akcie oskarżenia. Wyjaśnił, że nie przyznaje się do żadnego z zarzutów, gdyż on żadnego paliwa nie sprzedał. Faktycznie przywieźli do niego, gdyż miał tylko wypożyczyć zbiornik, ale później wszystko zabrali. Nie wie po co przywozili, skoro zaraz zabrali. Nic z tego nie sprzedał, a ponadto on od nich tego nie kupował. Było to pięć beczek o pojemności 30.000 litrów, ale ile było w środku to nie wie. Nie zna w ogóle J. Ż. (1), nigdy go nie widział na oczy i z nim nie rozmawiał. W sprawie wynajęcia tego zbiornika, to kontaktowali się z nim ci dwa kierowcy, tj. P. i T.. Oni do niego dzwonili, a do nawiązania współpracy doszło przez K. M.. Oni mieli mu zapłacić za wynajem, a nie zapłacili i wszystko się rozeszło. Potwierdził wcześniej wyjaśnienia poza tym, że miał się przyznać częściowo do drugiego zarzutu, bo faktyczniesię nie przyznaje. Być może tak powiedział pod wpływem stresu. Nie przyznał się do żadnego z zarzutów. Nie wiedział, jakie jest to paliwo. Żadnych dokumentów nie widział. Na pewno od nikogo tego nie kupował, ani tego nie sprzedawał. W ogóle to nie jest pewny, co oni przywozili. Kierowcy ci mówili, że jest to olej napędowy. Widział, jak to spuszczali i wyglądało to jak normalny olej napędowy. Miało taki sam kolor zielonkawy. Ten zbiornik, do którego było to spuszczane jest zupełnie inny, oddzielny, niepodłączony do dystrybutora, Dwa razy przyjechały po dwie cysterny i z dwóch wszystko zrzucono do jednego zbiornika.

Na rozprawie przed Sądem T. S. (1)nie przyznał się do dokonania zarzucanych mu czynów i odmówił składania wyjaśnień. Po odczytaniu poprzednich wyjaśnień potwierdził je a odpowiadając na pytania stwierdził, że sens przechowywania paliwa wiąże się z różnicami w cenie zakupu paliwa, gdyż jednego dnia cena może wynosić w PKN (...)4,23 zł., a innego dnia 4,25 zł. Dla kogoś, kto przechowa u niego paliwo, to może być nawet zysk 1 grosza na litrze, co może dać duży zysk na tych 30.000 litrów – tj. 300 zł. To, że paliwo przywozili jedni a przyjeżdżali po nie inni tłumaczył tym, że pośrednicy nie chcą, żeby ten pierwszy odbiorca paliwa skontaktował się z tym na stacji benzynowej, żeby pośrednicy mogli zarabiać. Właściciele stacji paliw mają często jednego dostawcę, bo mogą wynegocjować lepszą cenę paliwa przy większych ilościach. Jak do niego przyjeżdża kierowca ciężarówki i chce mieć taniej paliwo, to cena jest negocjowana i zależy od ilości. Kierowca też ma taniej i na tym się zarabia. Nikt mu nic nie zapłacił za przechowywanie tego paliwa. W 2008 roku wychodziła mu strata i chciał za wszelką cenę utrzymać ludzi, którzy pracowali u niego i liczył na dodatkowe zyski związane z przechowywaniem paliwa. T.z P.mieli przywieźć umowę do podpisania, ale przyjechał CBŚ. Sprawdzili wszystkie paliwa na stacji i okazało się, że wszystko jest zgodne z normami. Jeździł autocysterną K. M., bo miał wszystkie dokumenty na prowadzenie tej cysterny, a K. M.takich nie miał. Jeżeli chodzi o to przepompowanie, to zadzwonili kierowcy cysterny - albo P. T., żeby przelitrażować tą cysternę, która przyjechała. Najpierw przelali paliwo z tej cysterny, która przyjechała do autocysterny M., a potem z autocysterny M.do zbiornika. Chodziło o to, by wiedzieć ile jest litrów. To był jeden taki przypadek, bo w innych przypadkach ilość litrów przepompowana do zbiornika nie była liczona. Ci kierowcy, którzy przyjeżdżali po to paliwo ze zbiornika robili na nim normalne wrażenie. Po prostu sobie przyjechali i zabrali paliwo. To nie było jego paliwo, więc nikomu nic nie kwitował. W roku 2008 miał dłuższe włosy, a jak się spocił, to włosy miał kręcone. Ten zbiornik na tyłach stacji, który miał być pierwotnie przeznaczony na ścieki, miał pojemność 50.000. litrów. Nie pamięta, czy tych dostaw mogło być więcej niż pięć. Na sto procent nie może wykluczyć, że to było osiem dostaw, ale kojarzyłpięć. Raczej nie było możliwości, żeby jakaś dostawa paliwa do zbiornika na jego stacji mogła się odbyć pod jego nieobecność . To litrażowanie mogło być przy tej ostatniej dostawie dwóch cystern. Paliwo z jednej cysterny było litrażowane, a z drugiej nie. Skoro kazali zlitrażować cysternę, która właśnie przyjedzie, to była zlitrażowana i dlatego to była ta jedna. K. M.przyjechał z pierwszą cysterną, z tym, że nie pamięta, czy on przyjechał za tą cysterną, czy przed nią. Cysterna podjechała na tyły stacji. K. M.mu nie przedstawił tego człowieka, z którym przyjechał. Przy kolejnych dostawach K. M.nie był obecny. On nie jest pewien, czy dzwonił do niego K. M., czy też P., czy T., że przyjadą odebrać paliwo. Nie za każdym razem dzwonili. Oni mogli się zdzwonić z tymi kierowcami, którzy przywozili paliwo i przekazywać im, gdzie mają podjechać. K. M.to jest syn jego kuzynki, a więc rodzina. Od dawna nie utrzymują kontaktów, od czasu tej sprawy rozeszli się. Wcześniej widywali się często, nawet dwa razy w tygodniu, bo woził do niego paliwo, a przy każdej dostawie paliwa był u siebie. On miał koncesję na sprzedaż paliw, a nie miał uprawnień na kierowanie cysterną i dlatego ta autocysterna była w dyspozycji oskarżonego. Nie wie skąd twierdzenie K. M., że miał do niego dać namiar A. K., a z dostarczaniem paliw K. M.miał nie mieć nic wspólnego. Ten T.i P.nie przywozili do niego żadnego paliwa. Oni tylko i wyłącznie odbierali paliwo z jego stacji. Nie wie dlaczego twierdzą inaczej. On tych kierowców - tego T.i P.to poznał w Ł., koło biura M.na ul. (...)w Ł., albo gdzieś koło cysterny, którą tam przyjechał. M.miał biuro w Ł., a prowadził stację niedaleko C.. On tam woził do tego biura pieniądze za paliwa, które kupował u niego i tam były wystawiane faktury. Przy niektórych dostawach paliwa na jego stację był obecny również jego kierowca, który woził paliwo dla niego o nazwisku G.. Kierowcy, którzy przyjeżdżali, to puszczali węże i wpuszczali to paliwo do zbiornika. Jak byli kierowcy, którzy byli już wcześniej, to wiedzieli, gdzie jest zbiornik i sami tam byli. Tym, którzy przyjechali pierwszy raz, to pokazywał zbiornik. Od tych kierowców nie odbierał żadnych telefonów. Jak miał przyjechać transport, to dzwonił P.lub T.. Nie pamięta takiej sytuacji, by wyjeżdżał poza stację, by pokazać któremukolwiek kierowcy jak dojechać na jego stację. Nie pamięta, by w tym celu jeździł w okolice W.i sprowadzał kierowcę cysterny. Wątpi, żeby gdzieś wyjeżdżał ze stacji, by sprowadzić jakiegoś kierowcę. To były jedyne sytuacje, kiedy w tym zbiorniku przechowywał czyjeś paliwo. W zakresie działalności miał sprzedaż paliw i według niego to oznaczało również przechowywanie paliw. Z tymi kierowcami, którzy zabierali paliwo, czyli z T.i P.rozmawiał, żeby przywieźli umowę do podpisania, bo nie wiedział, na kogo wystawić fakturę. Oni powiedzieli, że przywiozą i jakoś się rozeszło. On mówił, że jak przywiozą umowę, to wystawi fakturę i wtedy mu zapłacą pieniądze. Powiedzieli, że następnym razem przywiozą i będzie mógł wystawić fakturę. Po ostatnim razie ich wygonił i powiedział, by więcej nie przyjeżdżali bez umowy. On tym kierowcom mówił – T.i P., że od każdej cysterny chciałby 200 – 300 zł i oni się zgodzili. Cysterny przyjeżdżały z paliwem i za dnia i wieczorami. Jego dokumenty dotyczące tych paliw nie interesowały, bo on przecież tylko zbiornik wypożyczył, chociaż tych kierowców, co przywozili paliwo, to pytał się o dokumenty dotyczące tego paliwa. Chodziło mu o listy przewozowe dotyczące jakości paliwa - certyfikaty jakości. Oni mówili, że paliwo nie jest jego i nie będą okazywać żadnych dokumentów. K. M.mu powiedział, że to będzie olej napędowy, ale tylko on o tym powiedział. On go nie prosił o okazanie dokumentów dotyczących przywożonego paliwa, tylko tych kierowców, którzy przywozili paliwo. Prosił ich o te listy przewozowe raz, albo dwa razy, ale nie pamięta przy których dostawach. Co mógł zrobić, jak oni mu nie chcieli pokazać dokumentów. Za piątym razem zrobił hałas T.i P., by tego nie przywozili. Pogonił ich, by mu przywieźli umowę, bo nie mógł wystawić faktury. Nie pytał się kierowców, co jest w tych cysternach, bo co oni mają wiedzieć co jest w tych cysternach. To nie było jego paliwo, więc nie pytał się o zleceniodawców tych transportów. Ta pierwsza cysterna została spuszczona do zbiornika i jeszcze tego samego dnia, albo w dniu następnym przyjechali T.i P.i przepompowali je do żółtej cysterny. To przechowywanie u niego paliwa i to przez tak krótki czas tłumaczy tym, że oni nie chcieli, żeby ich odbiorca dowiedział się, skąd mają to paliwo, żeby mogli zarabiać jako pośrednicy. Nie pamięta, w jakim czasie po przywiezieniu paliwa w kolejnych dwóch dostawach zostało ono przez nich zabrane. Wie, że jest Rafineria (...). Nie kojarzy, by mu się obiło o uszy, że stamtąd są paliwa, które były do niego przywożone. Nie mówią mu nic nazwiska Z. W. (1), D. D. (2), S. Ź., J. S., A. B. . Podkreślił, że nie jest ekspertem od paliw. Prowadzi stację paliw od 1999 roku, ale różne są zapachy paliw. Nic nie wzbudziło jego podejrzeń, jeżeli chodzi o to, co zrzucano do jego zbiornika. Nie zna się na benzynie do lakierów, oleju bazowym czy nafcie ochronnej. Nie wie jak wyglądają i jak pachną. Gdyby wiedział, że to może być benzyna do lakierów, czy nafta ochrona, to by się nie zgodził na zrzucenie do zbiorników. To miał być olej napędowy - tak mu mówił K. M.przy tej pierwszej wizycie i olej napędowy miał być do niego dostarczany. Nie kojarzy nazw firm: G. (...)i L.. Nic mu nie mówiły imiona i nazwiska M. B., L. Z.i G. A..

Na rozprawie w dniu 22 grudnia 2015r. oskarżony dodatkowo wyjaśnił, że jeżeli chodzi o cysterny przewożące benzynę do lakierów, olej bazowy, czy naftę ochroną, to powinny mieć inne tablice, niż cysterny przewożące olej napędowy i benzynę. To takie pomarańczowe tablice, na których powinny być wpisane dane produktu. Nie pamiętał, czy na cysternach, które przyjechały z Rafinerii (...), to czy były jakieś oznaczenia. Nie pamięta, czy one miały jakieś tablice, a jeżeli tak, to jakie. (...) to międzynarodowy skrót na różne rodzaje paliw i płynów. Jeżeli chodzi o sam wygląd cystern przewożących wszystkie rodzaje produktów ropopochodnych, to one się nie różnią. Te tablice się zmienia w zależności od tego, jaki produkt się przewozi. Na tablicy przewożącej olej napędowy powinien być umieszczony nr (...). Inne substancje ewentualnie mogą mieć inne oznaczenie na tych tablicach, inne numery wskazane. Te tablice powinny być umieszczone z tyłu pojazdu i z przodu cysterny. Miał kontrole z Urzędu Celnego i one skończyły się pozytywnie. Żadna decyzja w zakresie podatku akcyzowego nie została w tym zakresie wydana. Celnicy sprawdzalijakość paliwa na stacji. Nie było żadnej decyzji Urzędu Celnego w stosunku do jego firmy, która by była wydana na podobnej zasadzie, na jakiej wydał ją Urząd Kontroli Skarbowej, czyli takiej, która by dotyczyła tych produktów, które były przechowywane w zbiorniku na tyłach stacji. Miał informację, że był przywożony na jego stację i wlewany do zbiornika olej napędowy, a co było w tych cysternach, to nie wie.

Analizując wyjaśnienia oskarżonego w konfrontacji z pozostałym zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym Sąd uznał za wiarygodną jego relację w zakresie, w jakim oskarżony przyznawał, że w okresie od 26 maja 2008r. do 30 lipca 2008r. na jego stację paliw dostarczono w ośmiu dostawach olej bazowy, naftę ochronną i benzynę do lakierów AP, które zlewano do zbiornika znajdującego się za budynkiem tej stacji paliw, a w jednym przypadku do cysterny znajdującej się na terenie stacji oraz że dostarczony towar był w bardzo krótkim czasie zabierany przez T. P. i P. C. (1), zaś oskarżony nie sprzedawał na swojej stacji tegoż oleju, nafty i benzyny jako oleju napędowego. Dokonując jednocześnie oceny zgromadzonych w sprawie dowodów z punktu widzenia zasad logiki i doświadczenia życiowego nie można natomiast uznać za wiarygodną relacji oskarżonego w zakresie, w jakim twierdził, iż był przekonany, że na jego stację paliw dostarczono olej napędowy, a tym samym nie wiedział, iż faktycznie jest to olej bazowy, nafta ochrona oraz benzyna do lakierów AP i nie miał świadomości, że towar ten po odebraniu z jego stacji paliw i użyciu odpowiednich środków został wprowadzony do obrotu jako olej napędowy. W świetle zgromadzonych dowodów, odpowiednio ocenionych, w tym również z punktu widzenia zasad logiki i doświadczenia życiowego, nie podlega dyskusji, że oskarżony miał pełną świadomość, iż w dniach 26 maja 2008r., 27 maja 2008r., 29 maja 2008r., 09 czerwca 208r. dwukrotnie w dniu 18 lipca 2008r. a także w dniach 25 i 30 lipca 2008r. przywieziono do niego produkty ropopochodne w postaci benzyny do lakierów AP, nafty ochronnej oraz oleju bazowego N – 200, które zostały zakupione w celu zmiany ich przeznaczenia i sprzedania ich jako oleju napędowego oraz w pełni świadomie uczestniczył we wprowadzeniu do obrotu tych produktów jako oleju napędowego przyjmując te produkty i następnie je wydając, w efekcie czego po zmianie ich przeznaczenia zostały one sprzedane jako olej napędowy bez uiszczenia należnego podatku akcyzowego.

Niewątpliwie ogromne znaczenie mają dla tej sprawy wyjaśnienia J. Ż. (1) złożone przez niego w toku postępowania przygotowawczego. Wprawdzie J. Ż. (1) skorzystał w trakcie rozprawy w przedmiotowej sprawie z prawa do odmowy składnia zeznań w oparciu o art. 182 § 3 kpk, niemniej jednak w świetle art. 391 § 2 kpk nawet w przypadku odmowy składania przez niego zeznań można było odczytać jego wyjaśnienia z postępowania przygotowawczego, a wyjaśnienia te mogły stanowić dowód w tej sprawie. Sąd nie znalazł żadnych powodów, aby odmówić wiary relacjom J. Ż. (1) z postępowania przygotowawczego. Świadek ten poszedł na pełną współpracę z organami ścigania i przedstawił w szczegółach przestępczy proceder polegający na pozyskiwaniu z Rafinerii (...) oleju bazowego, nafty ochronnej i benzyny do lakierów AP, w którym uczestniczył on sam, a także inne osoby, w tym w szczególności Z. W. (1), P. C. (1) i T. P. i sprzedaży go jako oleju napędowego. Nie starał się wybielać swojej osoby i nie przerzucał winy na inne osoby. Przedstawił przy tym tak wiele szczegółów różnych zdarzeń, że musiał być ich bezpośrednim obserwatorem. Nie kwestionował też, iż odbył szereg rozmów telefonicznych, które zostały nagrane przedstawiając w szczegółach, czego one dotyczyły. Jego relacje korelowały przy tym ze zgromadzonymi dokumentami czy zeznaniami A. B., J. S. czy S. Ź. uzupełniając się z nimi wzajemnie. Podkreślić przy tym należy, że co do zaistnienia określonych zdarzeń relacjeJacka Ż. potwierdziły w dużej części także inne osoby zamieszane w proceder, a konkretnie T. P., P. C. (1), D. D. (2), M. B., G. A., W. Ż., M. N. czy L. Z.. Wprawdzie ze wskazanych osób tylko P. C. (1) i M. N. złożyli w przedmiotowej sprawie zeznania jako świadkowie, zaś pozostali skorzystali z prawa do odmowy składania zeznań w oparciu o art. 182§3 kpk, niemniej tak jak w przypadku J. Ż. (1) Sąd dysponował ich wyjaśnieniami z postępowania przygotowawczego, które na podstawie art. 391 § 2 kpk zostały ujawnione i mogły stanowić dowody w tej sprawie. Tymczasem M. B. czy G. A. w pełni potwierdzili wersję J. Ż. (1), zaś P. C. (1), T. P., D. D. (2), M. N. czy W. Ż. nie kwestionowali swojego udziału w przestępczym procederze starając się jedynie minimalizować swój udział w nim, a w niektórych przypadkach przerzucając winę na J. Ż. (1) (np. P. C. (1) i T. P. zaprzeczali, aby dodawali do produktów ropopochodnych substancje, aby uzyskać towar zbliżony kolorem i gęstością do oleju napędowego, natomiast nie kwestionowali, iż odbierali produkty ropopochodne ze stacji paliw w K.), mając ku temu niewątpliwie istotny powód w postaci obawy przed odpowiedzialnością karną. Podkreślić również należy, że sam oskarżony nie kwestionował wiarygodności relacji J. Ż. (1), które w zasadzie tylko w pośredni sposób go obciążały, bowiem świadek ten podkreślił, że nie znał tak naprawdę oskarżonego i wskazał jedynie, że produkty ropopochodne z Rafinerii (...) trafiały na staję paliw w okolicach W. i były następnie stamtąd wywożone i sprzedawane na innych stacjach paliw jako olej napędowy, a więc nie przez T. S. (1) choć nie można nie zauważyć, że tłumacząc przebieg jednej z rozmów telefonicznych przyznał, że wynikało z niej, iż 9.500 litrów z jednej z dostaw nie zostało wywiezione, lecz zakupione na tej stacji. Generalnie jednak J. Ż. (1) nie wskazywał wprost, że to oskarżony był tym, który zakupił część dostarczonych produktów ropopochodnych, a nie można bowiem ostatecznie wykluczyć, że ich nabywcą był K. M.. W związku z powyższym Sąd uznał za wiarygodne w całości wyjaśnienia J. Ż. (1), a w konsekwencji także zgodne z nimi wyjaśnienia G. A. i M. B., zaśrelacjom pozostałych wskazanych wcześniej świadków dał wiarę tylko w takim zakresie, w jakim były one zgodne z jego wyjaśnieniami, uznając je w pozostałej części za przyjętą przez nich linię obrony. Sąd nie analizował przy tym szczegółowo wszelkich różnic pomiędzy relacjami J. Ż. (1) oraz innych wymienionych wyżej osób, gdyż dla przedmiotowej sprawy kwestia tych różnic pozostaje bez znaczenia.Podkreślić bowiem należy, że jeżeli chodzi o M. N., W. Ż., D. D. (2), M. B., G. A. i L. Z., to nie znali oni w ogóle oskarżonego i w swoich relacjach nawet w pośredni sposób go nie obciążyli, a jedynie ich relacje jako pewna całość z pozostałymi dowodami mają dla tej sprawy znaczenie. W świetle powyższych rozważań nie można dać wiary nawet w najmniejszym stopniu wyjaśnieniom Z. W. (1), A. K. i K. M. z postępowania przygotowawczego, w których zaprzeczali oni swojemu udziałowi w przestępczym procederze. Ich relacje pozostawały w sprzeczności nie tylko z wyjaśnieniami J. Ż. (1) czy innych wskazanych wyżej osób, ale przy tym mieli oni powody, aby złożyć takie a nie inne wyjaśnienia w obawie przed odpowiedzialnością karną. Z drugiej strony za znaczące należy uznać, że K. M. w swoich wyjaśnieniach nie starał się choćby w najmniejszym stopniu bronić oskarżonego, mimo że jest z nim spokrewniony, którą to okoliczność należy uznać za znaczącą i będzie ona podlegała jeszcze rozważeniu w dalszej części oceny dowodów.

Sąd nie znalazł podstaw, aby odmówić wiary zeznaniom A. B., J. S. i S. Ź., a także protokołowi z wizji lokalnej z udziałem A. B. (k. 624 – 629) oraz protokołowi wizji lokalnej z udziałem S. Ź. wraz z dokumentacją fotograficzną – k. 33 – 47). Są to kierowcy, którzy dostarczyli olej bazowy, naftę ochronną oraz benzynę do lakierów AP na stację paliw w K., należącą do oskarżonego. Przedstawili oni w szczegółach to, co pamiętali z tych transportów, a w swoich zeznaniach byli konsekwentni. Wprawdzie wystąpiły pewne różnice w ich kolejnych relacjach, niemniej w sytuacji, gdy ich zeznania z postępowania przygotowawczego oraz rozprawy dzieliło kilka lat, dziwiłoby, gdyby złożyli identyczne zeznania. Trzeba przy tym podkreślić, że po odczytaniu na rozprawie poprzednich zeznań w pełni je potwierdzili, a przy tym przypomnieli sobie jeszcze inne szczegóły. Poza tym zeznania tych świadków korelowały ze sobą i wzajemnie się uzupełniały tworząc wraz z dokumentami dotyczącymi tych dostaw oraz wyjaśnieniami J. Ż. (1) logiczną całość. Podkreślić również należy, że A. B., J. S. i S. Ź. nie mieli jakichkolwiek powodów, aby złożyć zeznania obciążające oskarżonego. Nie znali oni bowiem T. S. (1), a także nie mieli powodu do rzucania na niego jakichkolwiek podejrzeń, by ewentualnie bronić siebie przed odpowiedzialnością karną. Wszyscy troje od początku tego postępowania występowali w charakterze świadków. Byli oni jedynie kierowcami, którzy mieli zawieźć towar w określone miejsce. Trudno zresztą w tym wypadku mówić o zeznaniach tych świadków wprost obciążających oskarżonego w kontekście postawionych mu zarzutów. Nie twierdzili oni przecież, że T. S. (3) im się, że wie, jaki towar przywieźli na jego stację i że ma on zostać wprowadzony do obrotu jako olej napędowy. Dopiero uwzględniając zasady logiki i doświadczenia życiowego relacje tych świadków trzeba uznać za bardzo istotne dla tej sprawy, w tym zwłaszcza dla oceny wiarygodności wyjaśnień oskarżonego w zakresie, w jakim twierdził on, że był przekonany, iż na jego stację paliw przywożono olej napędowy. Wskazać również trzeba, że tak naprawdę sam oskarżony nie kwestionował wprost wiarygodności zeznań tych świadków zasłaniając się jedynie w pewnych kwestiach opisanych przez nich niepamięcią. Biorąc powyższe pod uwagę Sąd uznał zeznania A. B., J. S. i S. Ź. za w pełni wiarygodne.

Biorąc pod uwagę omówione wyżej i uznane za wiarygodne dowody, a także zebrane dokumenty, nie podlega dyskusji, że w dniach od 25 maja 2008r. do 30 lipca 2008r. na stację paliw w K. należąca do T. S. (1) dostarczono olej bazowy, naftę ochronną i benzynę do lakierów AP pochodzące z Rafinerii (...), a oskarżony uczestniczył w przyjmowaniu tych dostaw. Sam oskarżony nie kwestionował zresztą, iż takie dostawy miały miejsce i w tym zakresie jego relacji należy dać wiarę. Zaprzeczał on jedynie, aby miał on świadomość, że to, co dostarczono na jego stację to nie jest olej napędowy i tym samym aby wiedział, iż ów olej bazowy, nafta ochronna oraz benzyna do lakierów AP po opuszczeniu jego stacji zostały wprowadzone do obrotu jako olej napędowy (kwestia, że towar ten został przerobiony na olej napędowy i wprowadzony do obrotu w świetle wyjaśnień J. Ż. (1) nie podlega dyskusji).

Należy więc odpowiedzieć sobie na pytanie, czy w świetle zgromadzonych dowodów, w tym zwłaszcza w świetle uznanych za wiarygodne wyjaśnień J. Ż. (1), a także zeznań A. B., J. S. i S. Ź. oraz uznanych za wiarygodne w części wyjaśnień T. P. oraz wyjaśnień i zeznań P. C. (1), dokonując ich oceny z punktu widzenia zasad logiki i doświadczenia życiowego, T. S. (4) świadomość, jaki towar do niego trafił i w jakim procederze uczestniczy, a w wypadku takiej świadomości, czy to on zmienił przeznaczenie tych produktów ropopochodnych sprzedając je jako olej napędowy na swoje stacji paliw, czy też ewentualnie tylko przyjął ten towar na przechowanie wydając go następnie T. P. i P. C. (1), którzy zmienili jego przeznaczenie na olej napędowy i dostarczyli na stacje paliw, po czym został on wprowadzony do obrotu, a w konsekwencji uszczuplono podatek akcyzowy, mając jednak świadomość swojego udziału w tym procederze poprzez przyjęcie tego towaru na przechowanie. Należy zauważyć, że Urząd Kontroli Skarbowej w O. a za nim również Dyrektor Izby Skarbowej w Ł. przyjęli, że to T. S. (5) przeznaczenie przywiezionych na teren jego stacji paliw produktów ropopochodnych i sprzedał je jako olej napędowy na swojej stacjii obciążyli go w swoich decyzjach podatkiem VAT z tytułu tej sprzedaży, natomiast oskarżony zaprzeczał, iż wiedział, jaki towar do niego dostarczono będąc przekonanym, że jest to olej napędowy, a towar ten tylko przechowywał na podstawie umowy użyczenia zbiornika, a następnie wydał T. P. i P. C. (1).

W pierwszej kolejności należy zaznaczyć, że wbrew stanowisku (...) w O. i Dyrektora Izby Skarbowej w Ł., brak jest tak naprawdę dowodów, które w sposób nie budzący wątpliwości potwierdzałyby, że T. S. (6) sam zmiany przeznaczenia oleju bazowego, nafty ochronnej i benzyny do lakierów AP, które zostały dostarczone z Rafinerii (...) i sprzedał dostarczony towar jako olej napędowy na swojej stacji. Otóż podkreślenia wymaga, iż sam J. Ż. (1) wskazał w swoich wyjaśnieniach, że te produkty ropopochodne, które zostały wysłane na stację paliw w okolicach W. były przeznaczone dla T. P. i P. C. (1), oni mieli je stamtąd dalej transportować. Z jego relacji wynikało, że to nie oskarżony miał być ostatecznym odbiorcą tych produktów. Trzeba też zwrócić uwagę na treść nagranych rozmów telefonicznych pomiędzy J. Ż. (1) a T. P. i P. C. (1), a także choćby ze S. N. czy A. K. z trzeciej dekady lipca 2008r. Z rozmów tych wynikało w sposób oczywisty, że produkty ropopochodne dostarczone na stację paliw w K. zostały odebrane przez T. P. i P. C. (1) i zawiezione na różne stacje paliw, w tym do W. czy do (...). W kontekście tych rozmów zwraca uwagę tylko jedna kwestia.Otóż z rozmowy przeprowadzonej w dniu 29 lipca 2008r. o godzinie 09.01. przez J. Ż. (1) z P. C. (1) wynikało, że 9.500 litrów sprzedali na miejscu pod W., na tej stacji, na którą produkty zostały przywiezione. Na pewno jest to bardzo istotna okoliczność dla oceny wiarygodności wyjaśnień T. S. (1) w kontekście braku z jego strony świadomości, w jakim procederze uczestniczy, niemniej nie może ona wystarczyć do uznania, że oskarżony sprzedał te 9500 litrów produktów na swojej stacji jako olej napędowy. Niewykluczone, że to K. M. został nabywcą tych produktów tym bardziej, że mogła to być część produktów, które zlano do należącej do niego cysterny w celu ich zważenia, a przy dwóch dostawach jednego dnia nie wszystkie produkty zmieściły się do zbiornika na tyłach stacji mającego pojemność około 50.000 litrów przy prawie 60.000 litrów produktów ropopochodnych dostarczonych w dniu 18 lipca 2008r. Wskazana rozmowa jest za mało konkretna, aby w sposób jednoznaczny wskazać na oskarżonego jako tego, który je zatrzymał i sprzedawał na tej stacji tym bardziej, że to właśnie K. M. znał P. C. (1) i T. P. i to dzięki niemu i jego relacjom z T. S. (1) produkty te trafiły na stację paliw w K.. Trzeba również zwrócić uwagę, a co także potwierdza, iż produkty ropopochodne były na stacji paliw oskarżonego tylko przechowywane i następnie zabierane, na fragmenty wyjaśnień T. P. oraz wyjaśnień i zeznań P. C. (1), którzy w swoich relacjach przyznali, że przyjeżdżali na stację w K. i odbierali produkty ropopochodne z tej stacji, twierdząc jedynie, że nic z nimi nie robili, co akurat stanowi przyjętą przez nich linię obrony. Podkreślenia również wymaga, że A. B., J. S. i S. Ź. zgodnie wskazywali, że przywiezione na teren stacji paliw w K. produkty ropopochodne, poza jednym przypadkiem, zlewali oni do zbiornika na tyłach stacji nie mającego połączenia z dystrybutorami, co również świadczy o tym, że produkty te trafiły na tą stację tylko w celu ich przechowania do momentu ich odebrania przez P. C. (1) i T. P.. Za niezwykle istotne w aspekcie badanej kwestii należy również uznać zeznania świadka S. Ź.. Otóż świadek ten zeznał, iż dostawy do W. kojarzy z J. Ż. (1) oraz z T. P. i P. C. (1), którzy bezpośrednio dzwonili do niego i dopytywali się, kiedy „rozładuje się” w W., a z rozmów z nimi i ich pytań wynikało dla niego, że oni ten towar z W. mają odebrać. Odbieranie przywiezionych na stację paliw produktów potwierdził również zatrudniony w firmie oskarżonego S. G. (2). A zatem występuje w tej sprawie cały szereg dowodów wskazujących, że produkty ropopochodne przywiezione na teren stacji paliw w K. były stamtąd odebrane a nie wprowadzone na tej stacji do obrotu jako olej napędowy, a jednocześnie nie ma tak naprawdę żadnych dowodów, które w sposób jednoznaczny potwierdzałyby, że oskarżony osobiście zmienił przeznaczenie przywiezionych produktów ropopochodnych i sprzedał je na tej stacji jako olej napędowy. Dlatego też w tym zakresie Sąd uznał za wiarygodne wyjaśnienia oskarżonego mające potwierdzenie w opisanych wyżej dowodach.

Nie oznacza to jednak, że za wiarygodne należy uznać wyjaśnienia oskarżonego w zakresie, w jakim twierdził on, że był przekonany, iż w ramach tych 8 dostaw w dniach 26, 27 i 29 maja oraz 09 czerwca a także dwukrotnie 18 lipca, jak również 25 lipca i 30 lipca 2008r. dostarczono na jego stację paliw olej napędowy i że nie miał on świadomości, iż były to produkty ropopochodne, których przeznaczenie zostało później zmienione i wprowadzono je do obrotu jako olej napędowy doprowadzając zarazem do uszczuplenia podatku akcyzowego. T. S. (7) się, że na prośbę swojego kuzyna K. M. i działając w zaufaniu do niego wynajął swój zbiornik T. P. i P. C. (1), będąc przekonanym, że dostarczono na jego stację na przechowanie olej napędowy, gdyż tak był informowany przez K. M.. Wyjaśnienia oskarżonego w tym zakresie w kontekście zgromadzonych w sprawie dowodów oraz uwzględniając zasady logiki i doświadczenia życiowego nie mogą być uznane za wiarygodne.

W pierwszej kolejności podnieść należy, że pozbawione są one elementarnej logiki i wręcz rażą naiwnością, a w konsekwencji muszą być one uznane za przyjętą przez T. S. (8) nieudolną linię obrony. Przede wszystkim podkreślenia wymaga, że oskarżony w dacie zdarzeń będących przedmiotem sprawy już od 9 lat prowadził działalność w zakresie sprzedaży paliw. Był on więc osobą już wówczas bardzo doświadczoną w tej branży, dla której kwestie związane z obrotem paliwami, w tym również sposoby na nielegalny obrót paliwami nie mogły stanowić tajemnicy. W związku z tym bardzo naiwnie brzmią tłumaczenia oskarżonego, że nie miał świadomości, jakie produkty do niego przywożono oraz w jakim celu i nie sprawdzał, co mu dostarczono, lecz zawierzył słowom swojego kuzyna.

Przeciwko uznaniu za wiarygodną wersji T. S. (1) opisanym wyżej zakresie przemawia również brak jakichkolwiek dokumentów potwierdzających wykonanie usługi przechowania oleju napędowego dla T. P. i P. C. (1). Choć na przestrzeni ponad 2 miesięcy miało miejsce aż 8 dostaw ogromnych ilości produktów ropopochodnych, to przez ten czas nie została zawarta jakakolwiek umowa użyczenia zbiornika ani też nie została wystawiona jakakolwiek faktura za przechowanie tych przedmiotów. Okoliczność ta w sposób nie budzący wątpliwości świadczy o tym, że T. S. (1) doskonale wiedział, jakie produkty zostały zlane do jego zbiornika i co się później z nimi stało. Można byłoby jeszcze zrozumieć niezawarcie takiej umowy w przypadku jakiejś jednorazowej dostawy, ale nie w przypadku tylu dostaw tak dużej ilości produktów ropopochodnych na przestrzeni kilku miesięcy. Oskarżony tłumaczył się tym, że miał zaufanie do K. M. i cały czas domagał się podpisania umowy. Przy takiej liczbie dostaw na przestrzeni tak długiego czasu tłumaczenie takie brzmi jednak zupełnie nieprzekonująco. Nie można tłumaczyć się, że jakoś „rozeszła się” kwestia zawarcia umowy a na koniec „przegonił” on P. C. (1) i T. P.. Trzeba przy tym zauważyć, że jak stwierdził sam oskarżony przez cały ten czas, gdy miały miejsce kolejne dostawy tak naprawdę w ogóle nie było uzgodnień co do tego, ile T. S. (1) miałby dostać za przyjmowanie tych produktów. Jest to stwierdzenie wyjątkowo mało wiarygodne przy tylu dostawach i to na przestrzeni ponad 2 miesięcy i tak długim doświadczeniu oskarżonego w branży paliwowej. Oskarżony nie był przy tym do końca konsekwentny w swoich wyjaśnieniach, bowiem w pewnym momencie wskazał, że jednak były jakieś próby uzgodnienia przez niego kwot rzędu 200 – 300 złotych od jednej dostawy.

Poza tym za tym, że oskarżony doskonale wiedział, jakie produkty do niego dostarczono i co się dalej z nimi stało oraz świadomie w tym uczestniczył przemawia również fakt, że raptem kilka godzin, a najpóźniej następnego dnia przywiezione produkty ropopochodne były odbierane przez T. P. i P. C. (1). Tłumaczenie T. S. (1), iż umówił się on na przechowanie oleju napędowego i był przekonany, że takowy olej napędowy przechowywał, mogłoby być ewentualnie uznane za miarodajne, gdyby przywiezione produkty faktycznie były przechowywane w tym zbiorniku przynajmniej przez pewien czas. Jeżeli natomiast były odbierane jeszcze tego samego dnia a najpóźniej w dniu następnym, to nie podlegało dyskusji, że nie chodzi w tym wypadku o przechowanie paliwa, a jedynie utrudnienie dotarcia do miejsca, w którym ostatecznie trafiły te produkty i zostały sprzedane jako olej napędowy, bo kierowcy wskazaliby jedynie na stację w K. a oskarżony – tak jak to zresztą uczynił w tej sprawie – mógłby się tłumaczyć, że jedynie je przechował i tak naprawdę nie wie co to było, a był przekonany, że to olej napędowy. Sam oskarżony w toku postępowania przygotowawczego nie potrafił zresztą w logiczny sposób wyjaśnić sensu zlewania oleju napędowego do jego zbiornika i jego niemal natychmiastowego wypompowywania i wywożenia z terenu jego stacji. Stwierdził, że tak naprawdę nie wie, czemu to służyło. Dopiero na rozprawie widząc zapewne słabość swojej wersji pod kątem zasad logiki próbował takie zachowanie wytłumaczyć zmieniającymi się szybko cenami paliw i chęcią utrzymania w tajemnicy docelowych punktów, aby pośrednicy nie zostali wyeliminowani, które to tłumaczenia jawią się jako mało logiczne.

Kolejnymi przesłankami, które przemawiają przeciwko wersji T. S. (1), iż był przekonany, że na jego stację trafia olej napędowy, są okoliczności dostaw produktów ropopochodnych na jego stację paliw. Otóż każdy przedsiębiorca prowadzący zarejestrowaną działalność dotyczącą tak szczególnej branży jak sprzedaż paliw, prowadzi w taki sposób swoją działalność, aby nie było żadnych wątpliwości co do legalności paliwa, które trafia na jego stację. Wiąże się to z tym, że obrót paliwami stanowi szczególną gałąź działalności podlegającą wzmożonemu zainteresowaniu ze strony różnych organów państwa, w tym urzędów celnych, urzędów skarbowych, urzędów kontroli skarbowej czy Państwowej Inspekcji Handlowej. Taki przedsiębiorca musi więc mieć absolutną pewność co do legalności paliwa znajdującego się na jego stacji i dysponować wszelką możliwą dokumentacją poświadczającą pochodzenie paliwa. Tymczasem jak wynika z zeznań J. S., S. Ź. i A. B., kierowcy ci choć dysponowali wszelkimi koniecznymi dokumentami związanymi z dostarczanymi produktami ropopochodnymi, to nie okazywali ich oskarżonemu a on od nich nie domagał się żadnych dokumentów. Mało tego nie kwitował on również odbioru jakiegokolwiek towaru od nich, choć przecież chodziło o wiele tysięcy litrów produktów ropopochodnych. Nie wynika też z ich relacji, aby oskarżony choć zapytał ich, jakie produkty przywieźli. Sam T. S. (3), że żadnych dokumentów mu nie okazywano, wyjątkowo mało przekonująco tłumacząc, iż nawet żądał ich okazania, ale odmawiano mu ich okazania i jakoś na tym żądaniu poprzestał, bo przecież tylko miał przechować paliwo, a K. M. zapewniał go, że to olej napędowy. Trudno znaleźć jakiekolwiek logiczne uzasadnienie dla zachowania kierowców, którzy dostarczyli produkty ropopochodne i dysponując wszelkimi dokumentami mieli odmawiać ich okazania. Podkreślenia wymaga, że jeżeli oskarżony miałby w swoim własnym przekonaniu przechowywać olej napędowy, to nie tylko powinien domagać się okazania mu dokumentów potwierdzających legalne pochodzenie tego paliwa ale wręcz powinien domagać się, aby kopie odpowiednich dokumentów w tym zakresie mu pozostawiono, by w razie jakiejkolwiek kontroli, która mogła zdarzyć się w każdej chwili wykazać legalne pochodzenie tegoż oleju napędowego. Tymczasem w tym wypadku nie tylko odpowiednich dokumentów nie zdobył, ale nawet nie wymagał ich okazania i nie kwitował odbioru towaru, a przy tym wyjątkowo nielogicznie tłumaczył się, że okazania takich dokumentów żądał, lecz odmówiono mu ich okazania.

Co przy tym również istotne T. S. (1) dość, że miał nie wiedzieć od kogo pochodzą przywiezione produkty ropopochodne, to nawet miał nie znać ludzi, którzy te produkty mieli odbierać. Przecież deklarował on, że nie znał on z nazwiska ani P. C. (1) ani T. P..

Okoliczności te w sposób dobitny świadczą o pełnej świadomości, jakie produkty przyjął i jakie miało być ich ostateczne przeznaczenie. Trzeba przy tym podkreślić, że nie chodziło tu o jakiś jednorazowy przypadek dostawy produktów ropopochodnych, ale o aż osiem dostaw ogromnej ilości produktów ropopochodnych, w związku z tym takie zachowanie oskarżonego nie pozostawia wątpliwości co do jego udziału w przestępczym procederze zmiany przeznaczenia produktów ropopochodnych, w którym jego udział polegał na przyjęciu tych produktów i przekazaniu ich dalej.

Jeszcze raz należy też w tym miejscu zaznaczyć, że nie chodziło w tym wypadku o jakąś osobę niedoświadczoną z branży paliwowej, lecz o osobę, która już od wielu lat w niej działała i znała jej zasady, w tym miała świadomość szczególnych wymogów formalnych i możliwości skontrolowania w każdym momencie, co przechowuje on na terenie swojej stacji

Trzeba przy tym zwrócić uwagę, że choć oskarżony generalnie twierdził, że to tylko w oparciu o zapewnienia K. M. był przekonany, że przechowuje olej napędowy, to jednak składając drugie wyjaśnienia w postępowaniu przygotowawczym oskarżony odmiennie wyjaśnił, że to kierowcy zapewniali go, iż jest to olej napędowy, co po pierwsze nie wynika z relacji kierowców, a po drugie brzmi nielogicznie.

Okolicznością, która zaprzecza relacji oskarżonego we wskazanym wyżej zakresie jest także fragment zeznań A. B., w którym świadek ten podkreślił, że przy jednej z pierwszych dostaw oskarżony zaglądał w atest. Tym samym nie podlega dyskusji, że miał on pełną świadomość, jaki towar do niego dostarczono.

Opisane wyżej okoliczności nie są jednak wszystkimi, które świadczą o świadomości oskarżonego, jaki towar do niego przywieziono i o jego udziale w przestępczym procederze. Otóż podkreślenia wymaga także niezwykle duża aktywność oskarżonego przy przyjmowaniu produktów ropopochodnych pochodzących z Rafinerii (...), która w sytuacji, w której T. S. (1) miał tylko udostępnić swój zbiornik celem przechowania paliwa i to nie mając tak naprawdę spisanej umowy oraz pewności, że przyniesie mu to dochód, nie znajduje uzasadnienia. Pomijając już bowiem fakt, że był on obecny przy każdej dostawie produktów ropopochodnych pochodzących z Rafinerii (...), to w jednym przypadku nawet pojechał w okolice W. celem sprowadzenia J. S. na stację paliw w K.. Poza tym to on zajął się litrażowaniemjednej z dostaw i to pod nieobecność T. P. i P. C. (1). W sytuacji, w której T. P. i P. C. (1) narzekali na braki w dostawach, pozostawienie tej czynności do samodzielnego wykonania T. S. (1) pod ich nieobecność, świadczy o dużym zaufaniu, jakim darzyli oni oskarżonego, a to z kolei przekonuje, że oskarżony był wciągnięty w cały proceder przestępczy, zaś jego tłumaczenia stanowią tylko przyjętą przez niego linię obrony.

Trzeba również zwrócić uwagę na opisaną wcześniej rozmowę telefoniczną pomiędzy J. Ż. (2) a P. C. (1) z dnia 29 lipca 2008r., z której wynikało, że 9.500 litrów T. P. i P. C. (1) sprzedali na miejscu pod W., na tej stacji, na którą produkty zostały przywiezione. Wyjaśnienia J. Ż. (1) odnośnie tej rozmowy wskazują niezbicie, że T. S. (4) pełną świadomość, jakie produkty do niego przywieziono i co się później z nimi stanie. Nie mógł przecież bez jego wiedzy odbyć się zakup takiej ilości produktów ropopochodnych na jego stacji tym bardziej, że to on przecież jeździł cysterną należącą do K. M.. Dlatego choć nie można wykluczyć, że nabywcą tych produktów był K. M., to jednak oskarżony musiał zdawać sobie sprawę, z tego, co do niego przywieziono i jakie było tego przeznaczenie.

Podkreślenia także wymaga, że na cysternach przewożących produkty ropopochodne – o czym wspomniał sam oskarżony składając dodatkowe wyjaśnienia w dniu 22 grudnia 2015r. – z przodu i z tyłu umieszczane są odpowiednie tablice z właściwymi oznaczeniami dla danego rodzaju produktu. T. S. (1) deklarował przy tym znajomość oznaczeń dla oleju napędowego. Niewątpliwie takowe tablice z odpowiednimi oznaczeniami wskazującymi na przewożenie nafty ochronnej, oleju bazowego i benzyny do lakierów AP musiały mieć również cysterny, które dowiozły te produkty na stację paliw w K..

Trzeba też podkreślić, co wynika nie tylko z powszechnej wiedzy, ale i wyjaśnień J. Ż. (1), że nafta ochronna, olej bazowy i benzyna do lakierów AP mają nie tylko inną gęstość niż olej napędowy, ale przede wszystkim inny kolor, dużo ciemniejszy, a w jego relacja była też mowa o bezwonnej benzynie do lakierów AP. W związku z tym trudno uwierzyć, że oskarżony – do tego momentu od 9 lat w branży paliwowej - nie był w stanie rozpoznać, że produkty przywiezione na jego stację to nie olej napędowy, a przecież był on obecny przy każdym przypadku zlewania przywiezionych produktów do zbiornika, a jednym przypadku przy litrażowaniu.

Poza tym nie można zapominać, że cysterny, które przywiozły produkty ropopochodne miały tablice rejestracyjne z województwa (...), na co oskarżony sam wskazał. Tym samym przewożenie oleju napędowego do miejsca odległego o kilkaset kilometrów było krokiem mało opłacalnym, a tym samym nielogicznym.

Zastanawiająco brzmi także relacja K. M.. Jako kuzyn oskarżonego powinien przecież starać się go bronić, a nic nie stało na przeszkodzie, aby stwierdził on, że zarówno on jak p T. S. (1) nie wiedzieli, co zostało przywiezione na stacje paliw w K. i byli przekonani, że to olej napędowy. Tymczasem K. M. stwierdził, że dał namiary na oskarżonego A. K., wręcz obciążając w ten sposób T. S. (1) w swojej relacji.

Trzeba też zauważyć, że w sposób logiczny udział oskarżonego w przestępczym procederze może tłumaczyć trudna sytuacja firmy oskarżonego w roku 2008, gdy prowadzona działalność przynosiła straty. Mógł on wtedy liczyć na znaczące zyski z tytułu roli, jaka mu przypadła w przestępczym procederze.

Reasumując w świetle powyższych rozważań, uwzględniając zgromadzone w sprawie dowody, w tym również wyjaśnienia samego oskarżonego, i analizę tychże dowodów oraz okoliczności, które wystąpiły w sprawie z punktu widzenia zasad logiki i doświadczenia życiowego nie można dać wiary wyjaśnieniom oskarżonego twierdzącego, iż był przekonany, że do zbiornika na jego stacji paliw wlewano olej napędowy i że nie uczestniczył on w procederze zmiany przeznaczenia przywiezionych na jego stację paliw produktów ropopochodnych i ich późniejszej sprzedaży jako oleju napędowego, lecz należy uznać, iż miał on pełną świadomość, jakie są to produkty i do czego mają zostać użyte pełniąc stosowną rolę w przestępczym procederze. Tłumaczenia oskarżonego w tym zakresie, tym bardziej w sytuacji, gdy od wielu lat prowadzi on działalność w branży paliwowej, należało uznać za przyjętą przez niego acz bardzo nieudolną linię obrony. T. S. (1) nie dość przy tym, że tłumaczył się bardzo naiwnie, to jeszcze często był w swoich relacjach niekonsekwentny. Sam przy tym fakt, że oskarżony mówił swoim pracownikom, a mianowicie S. G. (2), S. G. (1) i B. G., iż sam czuje się oszukany i wmanewrowany w całą sytuację ( w zakresie, że oskarżony im tak mówił Sąd nie znalazł podstaw, aby odmówić wiary zeznaniom tych świadków) nie oznacza, że tak faktycznie było, choć faktycznie jednoznacznych dowodów przynajmniej na uzyskanie zysków z tej działalności nie ma. W tym przypadku należy to uznać za element strategii mającej na celu przekonanie otoczenia, iż został oszukany w celu, aby świadkowie powtórzyli to przed Sądem. Także okoliczność, że w trakcie przeszukania pomieszczeń stacji paliw nie ujawniono przedmiotów mogących świadczyć o jego udziale w przestępczym procederze, jak również dobre wyniki badań pobranych próbek paliwa w żadnym wypadku nie mogą świadczyć o tym, że jego wyjaśnienia odnośnie tego, iż nie brał udziału w przestępczym procederze należy uznać za wiarygodne.

Sąd uznał za wiarygodne pozostałe nieumówione wcześniej dowody, które stanowiły podstawę ustaleń faktycznych, w tym zwłaszcza cały szereg dokumentów przedstawionych jako dowody na poparcie ustaleń faktycznych, albowiem ich wiarygodności żadna ze stron nie zaprzeczała, a przy tym korelują one ze sobą i wzajemnie się uzupełniają tworząc logiczną całość. Zostały one przy tym w większości wytworzone przez uprawnione organy w ramach przydzielonych im ustawowo uprawnień. Pozostałe ujawnione w toku postępowania sądowego, a nieomówione wyżej dowody Sąd pominął jako nie mające znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy.

Oskarżonemu w punkcie I aktu oskarżenia zarzucono dokonanie przestępstwa z art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 25 sierpnia systemie monitorowania i kontrolowania jakości paliw (Dz.U. z 2006r., Nr 169, poz. 1200) i art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. i w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. polegającego na tym, że w okresie od maja do lipca 2008r. na terenie należącej do niego stacji paliw PHU (...) w K., działając wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami, w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, czyniąc sobie z popełnienia przestępstw stałe źródło dochodu, wielokrotnie brał udział we wprowadzaniu do obrotu jako pełnowartościowego paliwa wyrobów akcyzowych, których przeznaczenie zostało zmienione, i które to paliwo nie spełniało wymagań jakościowych określonych w ustawie, w ten sposób, że 8 – krotnie nabył od J. Ż. (1), bez dokumentów sprzedaży, łącznie 233 304 litrów paliwa o wartości 700 586,36 zł, pochodzącego z czynów zabronionych, powstałego z wymieszania wyrobów ropopochodnych zwolnionych z podatku akcyzowego w postaci benzyny do lakierów AP, nafty ochronnej oraz olejów bazowych, a następnie wprowadził je do obrotu jako pełnowartościowy olej napędowy, przez co wprowadził w błąd nabywców końcowych co do pochodzenia i jakości nabywanego przez nich paliwa i doprowadził ich do niekorzystnego rozporządzenia swoim mieniem, a także przez uchylanie się od opodatkowania i zatajanie rzeczywistej podstawy opodatkowania i składając organom podatkowym nieprawdziwe deklaracje podatkowe wprowadzał w błąd właściwe organy podatkowe narażając na uszczuplenie podatkowe należności publicznoprawne w postaci podatku akcyzowego, opłaty paliwowej i podatku VAT w łącznej wysokości 622.275,37 zł.

Natomiast w punkcie II aktu oskarżenia zarzucono mu, że w okresie od maja do lipca 2008r. na terenie należącej do niego stacji paliw PHU (...) w K., działając wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami, w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu tego samego zamiaru, działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, czyniąc sobie z popełnienia przestępstwa skarbowego stałe źródło dochodu, wielokrotnie brał udział we wprowadzaniu do obrotu jako pełnowartościowego paliwa wyrobów akcyzowych, których przeznaczenie zostało zmienione, i które to paliwo nie spełniało wymogów jakościowych określonych w ustawie, w ten sposób, że 8 – krotnie nabył od J. Ż. (1), bez dokumentów sprzedaży, łącznie 233 304 litrów paliwa o wartości 700 586,36 zł, pochodzącego z czynów zabronionych, powstałego z wymieszania wyrobów ropopochodnych zwolnionych z podatku akcyzowego w postaci benzyny do lakierów AP, nafty ochronnej oraz olejów bazowych, a następnie wprowadził je do obrotu jako pełnowartościowych olej napędowy, przez co wprowadził w błąd nabywców końcowych co do pochodzenia i jakości nabywanego przez nich paliwa i doprowadził ich do niekorzystnego rozporządzenia swoim mieniem, a także przez uchylanie się od opodatkowania i zatajanie rzeczywistej podstawy opodatkowania i składając organom podatkowym nieprawdziwe deklaracje podatkowe wprowadzał w błąd właściwe organy podatkowe narażając na uszczuplenie podatkowe należności publicznoprawne w postaci podatku akcyzowego, opłaty paliwowej i podatku VAT w łącznej wysokości 622 275,37 zł,tj. przestępstwo skarbowe z art. 73a § 1 k.k.s. i art. 54 § 1 k.k.s. i art. 56 § 1 k.k.s. oraz art. 76 § 1 k.k.s. w zw. z art. 37 § 1 i 2 k.k.s. w zw. z art. 7 § 1 k.k.s. w zw. z art. 6 § 2 k.k.s. i w zw. z art. 8 § 1 k.k.s. (w stosunku do czynu z pkt I a.o.).

Z przyjętej przez oskarżyciela publicznego konstrukcji prawnej wynika, że prokurator przyjął, iż oskarżony tymi samymi zachowaniami dopuścił się zarówno przestępstwa z art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 25 sierpnia systemie monitorowania i kontrolowania jakości paliw (Dz.U. z 2006r., Nr 169, poz. 1200) i art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. i w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. jak i przestępstwa skarbowego z art. 73a § 1 k.k.s. i art. 54 § 1 k.k.s. i art. 56 § 1 k.k.s. oraz art. 76 § 1 k.k.s. w zw. z art. 37 § 1 i 2 k.k.s. w zw. z art. 7 § 1 k.k.s. w zw. z art. 6 § 2 k.k.s., które pozostają w zbiegu idealnym, o którym mowa w art. art. 8 § 1 k.k.s., a tym samym zachowania T. S. (1) należy zakwalifikować jako dwa odrębne przestępstwa, zaś wykonaniu w wypadku wymierzenia tego samego rodzaju kar podlegać będzie kara najsurowsza.

Generalnie należy zgodzić się z oskarżycielem publicznym, że oskarżony wyczerpał swoimi zachowaniami, które wynikają z poczynionych w sprawie ustaleń faktycznych, znamiona zarówno przestępstwa jak i przestępstwa skarbowego, które to czyny pozostają w zbiegu idealnym, niemniej jednak należało oskarżonemu w miejsce czynu zarzucanego mu w punkcie I przypisać dokonanie przestępstwa z art. 31 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 25 sierpnia 2006r. o systemie monitorowania i kontrolowania jakości paliw (tekst jednolity: Dz.U. z 2014r., poz. 1728) w zw. z art. 12 kk, a w miejsce czynu zarzucanego w punkcie II przypisać mu dokonanie przestępstwa skarbowego z art. 73a § 1 kks w zw. z art. 6 § 2 kks w zw. z art. 8 § 1 kks.

Przechodząc do szczegółowych rozważań prawnych, w pierwszej kolejności podkreślić należy, że w świetle poczynionych w sprawie ustaleń faktycznych, oceniając ustalone zachowania oskarżonego w kontekście zarzutu postawionego T. S. (1) w punkcie I, można mu w ramach tego zarzutu przypisać dokonanie jedynie czynu z art. 31 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 25 sierpnia 2006r. o systemie monitorowania i kontrolowania jakości paliw (tekst jednolity: Dz.U. z 2014r., poz. 1728) w zw. z art. 12 kk. Przestępstwa określonego w art. 31 ust. 1 cytowanej ustawy dopuszcza się sprawca, który m.in. magazynuje lub wprowadza do obrotu paliwa ciekłe niespełniające wymagań jakościowych określonych w ustawie, zaś w świetle ust. 3 tej ustawy surowszej odpowiedzialności a mianowicie grzywnie od 100.000 złotych do 1.000.000 złotych lub karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5, jeżeli paliwa, o których mowa w ust. 1 stanowią mienie znacznej wartości. W przedmiotowej sprawie Sąd ustalił, że T. S. (1), działając wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami, których sprawy wyłączono do odrębnego rozpoznania, wziął udział we wprowadzeniu do obrotu jako pełnowartościowego oleju napędowego paliw ciekłych niespełniających wymagań jakościowych określonych w ustawie dla oleju napędowego w ten sposób, że przyjął na przechowanie na terenie prowadzonej przez siebie - w ramach działalności gospodarczej PHU (...) – stacji paliw wyroby ropopochodne w postaci benzyny do lakierów AP, nafty ochronnej oraz oleju bazowego N – 200 w łącznej ilości 233 303,68 litrów o wartości wynoszącej 700.586,36 złotych, które po wywiezieniu z tej stacji paliw i zmianie ich przeznaczenia zostały wprowadzone do sprzedaży jako pełnowartościowy olej napędowy, w tym przyjął konkretnie na przechowanie: w dniu 26 maja 2008r. 30.750,69 litrów benzyny do lakierów AP, w dniu 27 maja 2008r. 29.431,90 litrów benzyny do lakierów AP, w dniu 29 maja 2008r. 30.756,43 litrów benzyny do lakierów AP, w dniu 09 czerwca 2008r. 28.237,05 litrów oleju bazowego N - 200, w dniu 18 lipca 2008r. 29.201,27 litrów benzyny do lakierów AP, w dniu 18 lipca 2008r. 27.377,72 litrów nafty ochronnej, w dniu 25 lipca 2008r. 29.108,48 litrów nafty ochronnej oraz w dniu 30 lipca 2008r. 28.440,14 litrów nafty ochronnej. Otóż jak wynika z poczynionych ustaleń T. S. (1) przyjął na swojej stacji opisane wyżej produkty ropopochodne, które zostały przywiezione na jego stację paliw z Rafinerii (...) tylko po to, aby następnie dostarczyć na je na inne stacje paliw i po ich odpowiednim zmieszaniu i dodaniu odpowiednich środków uzyskać produkt o kolorze i gęstości zbliżonej do oleju napędowego i sprzedać jako olej napędowy. Produkty te zostały faktycznie później wprowadzone do obrotu jako olej napędowy nie spełniający wymogów ustawowych. Wprawdzie oskarżony sam osobiście nie wprowadzał tych produktów do obrotu, niemniej w przestępczym procederze pełnił niepoślednią rolę przyjmując produkty ropopochodne przywiezione z Rafinerii (...) a następnie je wydając w celu ich dowiezienia na inne stacje paliw. Był to przestępczy proceder ze ściśle przydzielonymi rolami. Rola Z. W. (1) polegała na zakupie produktów ropopochodnych i ich dostarczeniu w odpowiednie miejsce i zapewnieniu, aby pod względem formalnym wszystko było w porządku, natomiast G. A. i K. A. mieli wystawić odpowiednie dokumenty, z których wynikało, że to firmy (...) Sp. z o.o. i G. (...) zakupiły te produkty i dalej je sprzedały jako impregnat do drewna, J. Ż. (1) miał zapewnić dostarczenie tych produktów na odpowiednie stacje współdziałając z D. D. (2), a T. P. i P. C. (1) mieli bezpośrednio dowieźć produkty ropopochodne i wykonać odpowiednie czynności, aby produkty te przypominały wyglądem i gęstością olej napędowy. Rola oskarżonego w tym procederze nie było wprawdzie zbyt doniosła, albowiem polegała jedynie na przyjęciu tych produktów i ich wydaniu, niemniej w ramach przyjętego podziału ról zapewnił on miejsce, w którym można było zrzucić te produkty i mieć pewność, że kierowcy, którzy przywieźli te produkty nie będą wiedzieli, dokąd one ostatecznie trafiły. Cel zaś tych działań polegał na sprzedaży tych produktów jako oleju napędowego po cenach niższych niż ceny legalnego oleju napędowego, ponieważ produkty te były zwolnione z akcyzy, a tym samym zdecydowanie tańsze w zakupie od oleju napędowego. Reasumując nie podlega dyskusji, że oskarżony wyczerpał swoimi zachowaniami wszystkie znamiona czynu z art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 25 sierpnia 2006r. o systemie monitorowania i kontrolowania jakości paliw (tekst jednolity: Dz.U. z 2014r., poz. 1728). Ponieważ chodziło w tym wypadku o osiem dostaw w krótkim czasie produktów ropopochodnych nie ulega wątpliwości, że wszystkie opisane wyżej wypadki przyjęcia tych produktów należy potraktować jako podjęte w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, o którym mowa w art. 12 kk. Trzeba również podkreślić, że chodziło w tym wypadku o łączną ilość 233 303,68 litrów produktów ropopochodnych o wartości wynoszącej 700.586,36 złotych, a więc o znacznej wartości w rozumieniu art. 115 § 4 kk według stanu również na datę popełnienia czynu. Tymczasem udział w obrocie znacznej wartości produktów nie spełniających wymogów przewidzianych ustawowo dla oleju napędowego stanowi kwalifikowany tym czynu z art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 25 sierpnia 2006r. o systemie monitorowania i kontrolowania jakości paliw, o którym mowa w ust. 3 tego artykułu. Wprawdzie oskarżyciel nie wskazał w kwalifikacji prawnej art. 31 ust. 3 tej ustawy, niemniej konieczność przyjęcia takiej kwalifikacji wynika wprost z wartości wskazanej w opisie czynu, a tym samym zmiana kwalifikacji w tym zakresie nie będzie stanowiła wyjścia poza granice oskarżenia. Sąd nie znalazł jednocześnie podstaw do przyjęcia, że oskarżony z popełnienia tego przestępstwa uczynił sobie stałe źródło dochodu, o którym mowa w art. 65 § 1 kk. Wprawdzie mamy w tym wypadku do czynienia z przechowaniem ośmiu dostaw produktów ropopochodnych, lecz w sprawie tej brak jest jednoznacznych dowodów, że T. S. (1) uzyskał w związku z udziałem w tym procederze faktycznie jakieś dochody, a tym bardziej, żeby uzyskiwał z tego tytułu stałe dochody. W związku z tym Sąd wyeliminował z kwalifikacji prawnej czynu również art. 65§1 kk. Uwzględniając liczbą dostaw i krótkie terminy między nimi należy przyjąć, iż T. S. (1) wszystkie podjęte przez siebie zachowania poczynił w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, o którym mowa w art. 12 kk. Sąd jednocześnie nie znalazł jakichkolwiek okoliczności, które wyłączyłyby winę oskarżonego, bezprawność jego czynu oraz jego karalność.

Wskazać należy, że w punkcie I aktu oskarżenia prokurator zarzucił oskarżonemu dokonanie również czynu z art. 286§1 kk w zw. z art. 294§ 1 kk polegającego na tym, że wprowadzając do obrotu opisane wyżej produkty jako pełnowartościowy olej napędowy, wprowadził w błąd nabywców końcowych co do pochodzenia i jakości nabywanego przez nich paliwa i doprowadził ich do niekorzystnego rozporządzenia swoim mieniem, a także przez uchylanie się od opodatkowania i zatajanie rzeczywistej podstawy opodatkowania i składając organom podatkowym nieprawdziwe deklaracje podatkowe wprowadzał w błąd właściwe organy podatkowe narażając na uszczuplenie podatkowe należności publicznoprawne w postaci podatku akcyzowego, opłaty paliwowej i podatku VAT w łącznej wysokości 622.275,37 zł. Ze stanowiskiem wyrażonym w tym zakresie przez oskarżyciela publicznego nie można jednak się zgodzić. Jeżeli chodzi o zarzut wprowadzenia w błąd organów skarbowych, to podkreślenia wymaga, że co do zasady istotą przestępstwa oszustwa jest wprowadzenie w błąd innej osoby i doprowadzenie tej osoby do niekorzystnego rozporządzenia mieniem cudzym lub własnym. W tym zaś wypadku nie mamy do czynienia choćby z doprowadzeniem ani innej osoby, ani też nawet organów skarbowych do niekorzystnego rozporządzenia mieniem. Z taką sytuacją mielibyśmy do czynienia, gdyby oskarżonemu zwrócono nienależnie podatek. Niezależnie od tego należy zauważyć, że w punkcie II aktu oskarżenia zarzucono oskarżonemu, że naraził na uszczuplenie podatek VAT, akcyzowy oraz opłatę paliwową w łącznej wysokości 622.275,37 zł dokonując przestępstwa skarbowego. To właśnie przepisy wprowadzone w kodeksie karnym skarbowym miały na celu ściganie przestępstw skutkujących uszczupleniami podatkowymi będącymi efektem również wprowadzenia przez podatnika w błąd organów skarbowych i jako takie przestępstwa te należy traktować jako lex speialis w stosunku do czynów z art. 286 § 1 kk. Podobne stanowisko choć nie w identycznej sprawie zajął również Sąd Apelacyjny w Katowicach w wyroku z dnia 13 czerwca 2011r. wydanym w sprawie II AKa 146/11 (LEX nr 1001360). Dlatego też takich zachowań nie można traktować jako odrębne przestępstwa nawet przy przyjęciu, że pozostają one w zbiegu idealnym z przestępstwami skarbowymi. Nie ma też w przedmiotowej sprawie jakichkolwiek podstaw do przypisania T. S. (9) na szkodę nabywców oleju napędowego poprzez wprowadzenie ich w błąd, że nabywają legalny olej napędowy. Tak ogólne określeniew opisie czynu, a więc że wprowadzeni zostali w błąd nabywcy tego paliwa i w ten sposób doprowadzeni do niekorzystnego rozporządzenia mieniem nie może w żadnym wypadku stanowić podstawy do przypisania oskarżonemu w tym zakresie czynu z art. 286 § 1 kk. Aby było to możliwe konieczne byłoby w pierwszej kolejności dokładne ustalenie nabywców tych produktów, którzy zostali pokrzywdzeni dokonując zakupu produktów ropopochodnych dostarczonych z Rafinerii (...), które zostały im sprzedane jako olej napędowy. Konieczne byłoby także ustalenie, za jaką kwotę nabyli takie paliwo i tym samym wskazać konkretnie wartość szkody. Przede wszystkim jednak konieczne byłoby jednoznaczne ustalenie, czy owi nabywcy wiedzieli o tym, że zakupione przez nich paliwo to nie był faktycznie olej napędowy. W tym zaś wypadku poza tym, że zmieniono przeznaczenie tych produktów ropopochodnych i sprzedano je jako olej napędowy nie wiadomo, kto dokonał zakupu tego paliwa, za jaką kwotę i czy wiedział, że nie jest to olej napędowy. Nie można zwłaszcza wykluczyć, że nabywcy mieli świadomość, iż nie jest to olej napędowy, lecz mimo wszystko dokonali jego zakupu z uwagi na niższą cenę. Biorąc powyższe pod uwagę brak jest podstaw do przypisania oskarżonemu przestępstwa z art. 286 §1 kk w zw. z art. 294§1 kk zarzucanego mu w punkcie I aktu oskarżenia.

W świetle powyższych rozważań Sąd Okręgowy uznał T. S. (1) miejsce czynu zarzucanego mu w pkt I zawinnego dokonania przestępstwa wyczerpującego dyspozycję art. 31 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 25 sierpnia 2006r. o systemie monitorowania i kontrolowania jakości paliw (tekst jednolity: Dz.U. z 2014r., poz. 1728) w zw. z art. 12 kk polegającego na tym, że w okresie od 26 maja 2008r. do 30 lipca 2008r. w K., województwa (...), działając wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami, których sprawy wyłączono do odrębnego rozpoznania, w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, wziął udział we wprowadzeniu do obrotu jako pełnowartościowego oleju napędowego paliw ciekłych niespełniających wymagań jakościowych określonych w ustawie dla oleju napędowego w ten sposób, że przyjął na przechowanie na terenie prowadzonej przez siebie - w ramach działalności gospodarczej PHU (...) – stacji paliw wyroby ropopochodne w postaci benzyny do lakierów AP, nafty ochronnej oraz oleju bazowego N – 200 w łącznej ilości 233 303,68 litrów o znacznej wartości wynoszącej 700.586,36 złotych, które po wywiezieniu z tej stacji paliw i zmianie ich przeznaczenia zostały wprowadzone do sprzedaży jako pełnowartościowy olej napędowy, w tym przyjął na przechowanie:

- w dniu 26 maja 2008r. 30.750,69 litrów benzyny do lakierów AP,

- w dniu 27 maja 2008r. 29.431,90 litrów benzyny do lakierów AP,

- w dniu 29 maja 2008r. 30.756,43 litrów benzyny do lakierów AP,

- w dniu 09 czerwca 2008r. 28.237,05 litrów oleju bazowego N - 200,

- w dniu 18 lipca 2008r. 29.201,27 litrów benzyny do lakierów AP,

- w dniu 18 lipca 2008r. 27.377,72 litrów nafty ochronnej,

- w dniu 25 lipca 2008r. 29.108,48 litrów nafty ochronnej,

- w dniu 30 lipca 2008r. 28.440,14 litrów nafty ochronnej.

Dokonując następnie subsumcji ustalonych zachowań oskarżonego w kontekście zarzutu postawionego mu w punkcie II aktu oskarżenia brak jest podstaw do przypisania mu zarzucanego w tym punkcie przestępstwa skarbowego z art. 54§1 kks, jak też z art. 56 §1 kks oraz z art. 76 § 1 kks w zw. z art. 37 §1 pkt 1 i 2kks, natomiast występują pełne podstawy do przypisania mu w ramach tego zarzutu dokonania przestępstwaskarbowego wyczerpującego dyspozycję art. 73a § 1 kks w zw. z art. 6 § 2 kks w zw. z art. 8 § 1 kks polegającego na tym, że w okresie od 26 maja 2008r. do 30 lipca 2008r. w K., województwa (...), działając wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami, których sprawy wyłączono do odrębnego rozpoznania, w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu tego samego zamiaru, wziął udział w zmianie przeznaczenia wyrobów akcyzowych w ich użyciu w ten sposób, że przyjął na przechowanie na terenie prowadzonej przez siebie - w ramach działalności gospodarczej PHU (...) – stacji paliw wyroby ropopochodne w postaci benzyny do lakierów AP, nafty ochronnej oraz oleju bazowego N – 200 w łącznej ilości 233 303,68 litrów, które po wywiezieniu z tej stacji paliw i zmianie ich przeznaczenia zostały wprowadzone do sprzedaży jako olej napędowy, w tym przyjął na przechowanie:

- w dniu 26 maja 2008r. 30.750,69 litrów benzyny do lakierów AP,

- w dniu 27 maja 2008r. 29.431,90 litrów benzyny do lakierów AP,

- w dniu 29 maja 2008r. 30.756,43 litrów benzyny do lakierów AP,

- w dniu 09 czerwca 2008r. 28.237,05 litrów oleju bazowego N - 200,

- w dniu 18 lipca 2008r. 29.201,27 litrów benzyny do lakierów AP,

- w dniu 18 lipca 2008r. 27.377,72 litrów nafty ochronnej,

- w dniu 25 lipca 2008r. 29.108,48 litrów nafty ochronnej,

- w dniu 30 lipca 2008r. 28.440,14 litrów nafty ochronnej,

narażając w ten sposób na uszczuplenie podatek akcyzowy w łącznej wysokości 406.951,73 złotych.

Przestępstwa określonego w art. 73a§1 kks dopuszcza się sprawca, który zmienia przeznaczenie wyrobów akcyzowych w ich użyciu narażając podatek akcyzowy na uszczuplenie. W świetle poczynionych w sprawie ustaleń faktycznych nie podlega dyskusji, że oskarżony wziął udział w procederze polegającym na zmianie przeznaczenia produktów ropopochodnych w postaci benzyny do lakierów AP, nafty ochronnej oraz oleju bazowego, które stanowiły wyroby akcyzowe objęte zgodnie z rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 26 kwietnia 2004r. w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego zerową stawką akcyzy w ten sposób, że przyjął na swojej stacji opisane wyżej szczegółowo produkty ropopochodne, które zostały przywiezione z Rafinerii (...), które to produkty następnie zawieziono na inne stacje paliw i po ich odpowiednim zmieszaniu i dodaniu odpowiednich środków uzyskano produkt o kolorze i gęstości zbliżonej do oleju napędowego, po czym wprowadzono te produkty do obrotu sprzedając je jako olej napędowy. Wprawdzie T. S. (1) osobiście nie wprowadzał tych produktów do obrotu, niemniej w przestępczym procederze pełnił niepoślednią rolę przyjmując produkty ropopochodne przywiezione z Rafinerii (...) a następnie je wydając w celu ich dowiezienia na inne stacje paliw. Był to przestępczy procederze ściśle przydzielonymi rolami. W tym wypadku rola Z. W. (1) polegała na zakupie produktów ropopochodnych i ich dostarczeniu w odpowiednie miejsce i zapewnieniu, aby pod względem formalnym wszystko było w porządku, a więc aby z dokumentów wynikało, że produkty te zostały użyte do produkcji impregnatu i tym samym nie było konieczności uiszczenia za te produkty podatku akcyzowego, w czym istotną rolę pełnili również G. A. i K. A. wystawiający dokumenty, z których wynikało, że to firmy (...) Sp. z o.o. i G. (...) zakupiły te produkty i dalej je sprzedały jako impregnat do drewna. Jeżeli natomiast chodzi o rolę J. Ż. (1), to polegała ona na dostarczeniu tych produktów na odpowiednie stacje, w czym współdziałał z D. D. (2), a T. P. i P. C. (1) bezpośrednio dowozili produkty ropopochodne i wykonywali odpowiednie czynności, aby produkty te przypominały wyglądem i gęstością olej napędowy. Rola oskarżonego w tym procederze może nie była zbyt duża, gdyż polegała jedynie na przyjęciu tych produktów i ich wydaniu, niemniej w ramach przyjętego podziału ról zapewnił on miejsce, w którym można było zrzucić te produkty i mieć pewność, że kierowcy, którzy przywieźli te produkty nie będą wiedzieli, dokąd one ostatecznie trafiły. Cel zaś tych działań polegał na sprzedaży tych produktów jako pełnoprawnego oleju napędowego po cenach niższych niż legalnego oleju napędowego, ponieważ produkty te były zwolnione z akcyzy, a tym samym zdecydowanie tańsze w zakupie od oleju napędowego i faktycznie doszło do sprzedaży tych produktów jako oleju napędowego. Podkreślić należy, że w przypadku benzyny do lakierów AP i nafty ochronnej doszło w tym wypadku do złamania przepisów rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 kwietnia 2004r. w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego przewidującego w § 16 ust. 1 zwolnienie od podatku akcyzowego benzyn specjalnych, w przypadku gdy są zużywane do celów innych niż napędowe, opałowe, do produkcji paliw silnikowych oraz olejów opałowych, które to zwolnienie przysługuje podmiotowi dokonującemu sprzedaży tych wyrobów, zaś w przypadku nafty ochronnej doszło do złamania przepisów tego samego rozporządzenia przewidującego w § 13 ust. 1 pkt 5 zwolnienie od podatku akcyzowego sprzedaży olejów smarowych, do których zalicza się również oleje bazowe przeznaczone do wykorzystania do celów innych niż napędowe lub opałowe lub jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych albo jako oleje smarowe do silników albo do produkcji paliw silnikowych, olejów opałowych, dodatków lub domieszek do paliw silnikowych lub olejów smarowych do silników. Złamanie tych przepisów rodziło konieczność nałożenia na te produkty podatku akcyzowego i jego uiszczenia. Zgodnie z ustawą z dnia 23 stycznia 2004r. o podatku akcyzowym stawka akcyzy dla benzyn specjalnych, a więc również dla benzyny do lakierów AP i nafty ochronnej wynosi 1822 złote od 1000 litrów, a stawka akcyzy dla olejów smarowych, a więc również olejów bazowych wynosi 1180 złotych od 1000 litrów. W tej sytuacji, jak zasadnie wskazano w decyzjach Naczelnika Urzędu Celnego w K. wydanych w stosunku do Z. W. (1) prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą (...) .H.U. (...) doszło do uszczuplenia podatku akcyzowego w wysokości 56.028,32 złote w związku ze sprzedażą w dniu 26 maja 2008r. przez Z. W. (1) 30.750,69 litrów benzyny do lakierów (...) spółka z o.o. , a także do uszczuplenia podatku akcyzowego w wysokości 53.625,10 złotych w związku ze sprzedażą w dniu 27 maja 2008r. przez (...) firmie (...) Spółka z o.o. 29.431,90 litrów benzyny do lakierów AP w oparciu o fakturę (...), jak również do uszczuplenia podatku akcyzowego w kwocie 56.039,25 złotych w związku z zakupem w dniu 29 maja 2008 roku przez (...) Spółka z o.o. od (...).756,43 litrów benzyny do lakierów AP na podstawie faktury nr (...). Ponadto miało miejsce uszczuplenie podatku akcyzowego w wysokości 33.319,66 złotych w związku ze sprzedażą przez Z. W. (1) 28.237,05 litrów oleju bazowego N – 200 spółce (...) na podstawie faktury nr (...), a także doszło do uszczuplenia podatku akcyzowego w wysokości 53.204,22 złotych w związku ze sprzedażą w dniu 18 lipca 2008r. przez Z. W. (1) 29.201,27 litrów nafty ochronnej (...) spółce z o.o. w oparciu o fakturę (...), a także do uszczuplenia podatku akcyzowego w wysokości 49.882,72 złotych w związku ze sprzedażą w dniu 18 lipca 2008r. przez (...) firmie (...) Spółka z o.o. 27.377,72 litrów nafty ochronnej w oparciu o fakturę (...), a także do uszczuplenia podatku akcyzowego w kwocie 53.034,78 złotych w związku z zakupem w dniu 25 lipca 2008 roku przez (...) spółkę z o.o. od (...).108,48 litrów nafty ochronnej na postawie faktury nr (...) oraz uszczuplenia podatku akcyzowego w wysokości 51.817,68 zł w związku z zakupem przez (...) spółkę z o.o. od (...) W. na podstawie faktury VAT nr (...).440,14 litrów nafty ochronnej. Łączna wartość podatku akcyzowego narażonego na uszczuplenie wyniosła więc 406.951,73 złotych. Reasumując nie podlega dyskusji, że oskarżony wyczerpał swoim zachowaniem wszystkie znamiona czynu z art. 73a § 1 kks. W związku z tym, że podatek akcyzowy narażony na uszczuplenie nie był małej wartości, albowiem przekraczał dwustukrotność minimalnego wynagrodzenia w czasie popełnienia czynu zabronionego, o której mowa w art. 53 § 14 kks, to tym samym podatek narażony na uszczuplenie nie uzasadnia zakwalifikowania czynu z art. 73a § 2 kks. Ponieważ chodziło w tym wypadku o osiem dostaw w krótkim czasie produktów ropopochodnych nie ulega wątpliwości, że wszystkie opisane wyżej wypadki przyjęcia tych produktów należy potraktować jako podjęte w wykonaniu tego samego zamiaru, o którym mowa w art. 6 §2 kks. Nie ma przy tym w tej sprawie jakichkolwiek okoliczności wyłączających winę oskarżonego, bezprawność jego czynu oraz jego karalność. Sąd nie znalazł jednocześnie podstaw do przyjęcia, że oskarżony z popełnienia tego przestępstwa uczynił sobie stałe źródło dochodu, o którym mowa w art. 37 §1 pkt 2kks. Jak już wcześniej wskazano wprawdzie mamy w tym wypadku do czynienia z ośmioma dostawami, lecz w sprawie tej brak jest jednoznacznych dowodów, że T. S. (1) uzyskał w związku z udziałem w tym procederze faktycznie jakieś dochody, a tym bardziej, żeby uzyskiwał z tego tytułu stałe dochody. W związku z tym Sąd wyeliminował z kwalifikacji prawnej czynu art. 37 § 1 pkt 2kks. Nie ma także podstaw do przyjęcia, że oskarżony przestępstwa tego dopuścił się w warunkach określonych w art. 37§ 1 pkt 1kks. Biorąc pod uwagę jedynie podatek akcyzowy narażony na uszczuplenie, nie uwzględniając VAT – u i opłaty paliwowej, a tak należy przyjąć w tej sprawie, o czym będzie jeszcze mowa poniżej, nie mamy tutaj do czynienia z uszczupleniem podatkowym o dużej wartości. Dużą wartością zgodnie z art. 53 § 15 kks, jest wartość, które w dacie czynu przekracza tysiąckrotną wysokość minimalnego wynagrodzenia. W tym wypadku uwzględniając minimalną wysokość wynagrodzenia w roku 2008, które zgodnie z Rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 11 września 2007r. w sprawie wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę w 2008r. (Dz.U. z 2007r., Nr 171, poz. 1209) 1126 złotych, kwota podatku akcyzowego przekraczająca nieznacznie 400.000 złotych nie stanowi więc dużej wartości, o której mowa w art. 37 § 1 pkt 1 kks.

W przedmiotowej sprawie brak jest podstaw do przypisania oskarżonemu jednocześnie przestępstwa skarbowego z art. 54 §1 kks, jak i z art. 56 §1 kks oraz z art. 76 §1 kks.

Jeżeli chodzi o przestępstwo skarbowe z art. 54 §1 kks, to polega ono na tym, że podatnik, składając organowi podatkowemu, innemu uprawnionemu organowi lub płatnikowi deklarację lub oświadczenie, podaje nieprawdę lub zataja prawdę, przez co naraża podatek na uszczuplenie W przedmiotowej sprawie byłaby możliwość przypisania oskarżonemu sprawstwa tego przestępstwa skarbowego, gdyby okazało się, że faktycznie oskarżony prowadzący działalność pod nazwą P. i składając w związku z tą działalnością deklaracje VAT dokonał sprzedaży produktów ropopochodnych jako oleju napędowego. Odpowiedzialności bowiem z tego przepisu podlega tylko i wyłącznie podatnik, który wykona czynność podlegającą opodatkowaniu a nie zgłosi tego w deklaracji podatkowej. W tym przypadku mogłoby chodzić tylko i wyłącznie o nabycie przez oskarżonego i następnie sprzedaż produktów ropopochodnych, co wymagałoby uiszczenia podatku VAT, a gdyby oskarżony w deklaracji VAT zataił ową sprzedaż, to tym samym wyczerpałby znamiona czynu z art. 56§1 kks. Tymczasem w przedmiotowej sprawie wbrew stanowisku (...) w O. i Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. Sąd nie znalazł dostatecznych dowodów, które w sposób nie budzący najmniejszych wątpliwości potwierdzałyby, iż oskarżony na swojej stacji dokonał sprzedaży produktów ropopochodnych, które zostały na tę stację dowiezione z Rafinerii (...). Ze zgromadzonych dowodów, obszernie wcześniej omówionych, wynika, że oskarżony przyjmował jedynie na swojej stacji produkty ropopochodne, które jeszcze tego samego dnia lub następnego były stamtąd zabierane. Wprawdzie z rozmowy telefonicznej przeprowadzonej przez J. Ż. (1) z P. C. (1) wynikało, że 9500 litrów tych produktów zostało sprzedanych na tej stacji, na którą ją przywieziono, lecz nie oznacza to, iż faktycznie ich nabywcą a następnie sprzedawcą był oskarżony. Nie można bowiem wykluczyć, że zakup faktycznie miał miejsce na stacji oskarżonego, lecz nabywcą był K. M., którego cysterna znajdowała się przecież na tej stacji. Trzeba też zauważyć, że z tej samej przyczyny nie może być mowy o dokonaniu przestępstwa skarbowego z art. 56 §1 ks w zakresie opłaty paliwowej tym bardziej, że tak naprawdę w zarzucie wskazano łącznie podatek akcyzowy i podatek VAT narażony na uszczuplenie pomijając wymiar ewentualnej opłaty paliwowej narażonej na uszczuplenie. Nie można też uznać, że oskarżony wyczerpał znamiona czynu z art. 56 §1 kks poprzez nieodprowadzenie VAT – u od usługi przechowania produktów ropopochodnych. Przyjęcie takiego stanowiska należałoby w pierwszej kolejności uznać za wykroczenie poza granice oskarżenia, bo przecież oskarżony wyraźnie stał pod zarzutem narażenia na uszczuplenie VAT w związku ze sprzedażą produktów ropopochodnych, a po drugie w tym wypadku nie można mówić o faktycznym obowiązywaniu umowy przechowania tylko o udziale w uzgodnionym przestępczym procederze.

Zupełnie brak jest podstaw do zakwalifikowania zachowań oskarżonego również z art. 54 §1 kks. Czyn z art. 54 § 1 kks tym różni się od czynu z art. 56 § 1 kks, że w tym wypadku odpowiedzialności karnej odpowiada podatnik, który uchylając się od opodatkowania nie ujawnia właściwemu organowi przedmiotu lub podstawy opodatkowania lub nie składa deklaracji, przez co naraża podatek na uszczuplenie. Tak naprawdę więc sprawcy w oparciu o te same okoliczności czynu można postawić zarzut bądź dokonania przestępstwa z art. 56 § 1 kks bądź z art. 54 §1 kks. W tym przypadku oskarżony składał deklaracje VAT, tak więc można było mu co najwyżej zarzucić dokonanie przestępstwa z art. 56 § 1 kks, lecz ze wskazanych wyżej powodów nie był to słuszny zarzut. Niezależnie od tego tak czy inaczej należy podnieść, iż ostatecznie Sąd przyjął, że T. S. (1) dokonał sprzedaży przyjętych produktów ropopochodnych, a tym samym nie było podstaw do obciążania go VAT – em z tego tytułu. Z przedstawionych wcześniej względów nie można go było również obciążyć VAT – em z tytułu przyjęcia produktów ropopochodnych na przechowanie. Dlatego też nie można było przyjąć, iż oskarżony swoim zachowaniem wyczerpał znamiona przestępstwa skarbowego z art. 54 § 1 kks.

Zupełnie nietrafionym należy także uznać postawienie oskarżonemu zarzutu dokonania przestępstwa skarbowego z art. 76§1 kks. Przestępstwa skarbowego określonego w tym przepisie dopuszcza się sprawca, który poprzez podanie danych niezgodnych ze stanem rzeczywistym lub zatajenie rzeczywistego stanu rzeczy wprowadza w błąd właściwy organ narażając na należny zwrot podatkowej należności publicznoprawnej. Przepis ten służy przede wszystkim do ścigania przestępców, którzy wyłudzają zwrot nienależnego VAT. W przedmiotowej sprawie natomiast nie mamy do czynienia z sytuacją, w której T. S. (10) swoim zachowaniem na zwrot nienależnego podatku VAT lub podatku akcyzowego, w związku z czym nie można mu było przypisać czynu określonego w art. 76 §1 kks.

Reasumując w świetle powyższych rozważań Sąd uznał oskarżonego w miejsce czynu zarzucanego mu w punkcie II aktu oskarżenia za winnego dokonania przestępstwa skarbowego wyczerpującego dyspozycję art. 73a § 1 kks w zw. z art. 6 § 2 kks w zw. z art. 8 § 1 kks polegającego na tym, że w okresie od 26 maja 2008r. do 30 lipca 2008r. w K., województwa (...), działając wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami, których sprawy wyłączono do odrębnego rozpoznania, w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu tego samego zamiaru, wziął udział w zmianie przeznaczenia wyrobów akcyzowych w ich użyciu w ten sposób, że przyjął na przechowanie na terenie prowadzonej przez siebie - w ramach działalności gospodarczej PHU (...) – stacji paliw wyroby ropopochodne w postaci benzyny do lakierów AP, nafty ochronnej oraz oleju bazowego N – 200 w łącznej ilości 233 303,68 litrów, które po wywiezieniu z tej stacji paliw i zmianie ich przeznaczenia zostały wprowadzone do sprzedaży jako olej napędowy, w tym przyjął na przechowanie:

- w dniu 26 maja 2008r. 30.750,69 litrów benzyny do lakierów AP,

- w dniu 27 maja 2008r. 29.431,90 litrów benzyny do lakierów AP,

- w dniu 29 maja 2008r. 30.756,43 litrów benzyny do lakierów AP,

- w dniu 09 czerwca 2008r. 28.237,05 litrów oleju bazowego N - 200,

- w dniu 18 lipca 2008r. 29.201,27 litrów benzyny do lakierów AP,

- w dniu 18 lipca 2008r. 27.377,72 litrów nafty ochronnej,

- w dniu 25 lipca 2008r. 29.108,48 litrów nafty ochronnej,

- w dniu 30 lipca 2008r. 28.440,14 litrów nafty ochronnej,

narażając w ten sposób na uszczuplenie podatek akcyzowy w łącznej wysokości 406.951,73 złotych.

Kwalifikacja czynu również z art. 8 § 1 kks wynikała z tego, że mamy w przypadku przestępstw z punktów 1 i 2 wyroków do czynienia ze zbiegiem idealnym przestępstw, o którym mowa w art. 8§1 kks.

Wymierzając oskarżonemu kary za przypisane mu przestępstwa w pierwszej kolejności należy zwrócić uwagę na wysoki stopień społecznej szkodliwości popełnionych przez niego czynwczynów. W pierwszym wypadku chodziło bowiem o udział oskarżonego we wprowadzeniu do obrotu jako oleju napędowego produktów ropopochodnych niespełniających wymogów ustawy i to o znacznej wartości wynoszącej ponad 700.000 złotych. Czyn ten zagrożony jest przez ustawodawcę grzywną w wysokości od 100.000 złotych do 1.000.000 złotych lub karą od 3 miesięcy do aż 5 lat pozbawienia wolności. Podkreślić przy tym należy, że chodzi w tym wypadku aż o ponad 200.000 litrów oleju bazowego, nafty ochronnej i benzyny do lakierów AP, a więc o ogromną ilość i to w dodatku o wartości wielokrotnie większej niż minimalna wartość określana jako mienie znacznej wartości. W dodatku jest to czyn przeciwko istotnemu dobru chronionemu prawem a mianowicie przeciwko prawu konsumenta do zakupu oleju napędowego odpowiedniej jakości, co może mieć znaczenie dla użytkowanych samochodów a jednocześnie dla jakości powietrza. Czynem o wysokiej społecznej szkodliwości jest również drugie z przypisanych T. S. (1) przestępstw. Jest to bowiem czyn zagrożony łącznie i wysoką karą grzywny i karą pozbawienia wolności aż do 5 lat, skierowany przeciwko zobowiązaniom podatkowym. Poza tym należy zauważyć, że podatek akcyzowy narażony na uszczuplenie wyniósł w tym wypadku łącznie aż ponad 400.000 złotych. Okoliczności te niewątpliwie przemawiają za orzeczeniem wobec oskarżonego surowych kar za przypisane mu przestępstwa. Na niekorzyść T. S. (1) przypadku obu czynów przemawia także fakt, że mamy w tym wypadku do czynienia z aż ośmioma zachowaniami popełnionymi w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, jak również należy zauważyć, że przestępstw tych oskarżony dopuścił się wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami, w ramach uzgodnionego podziału ról. Z drugiej strony nie można zapominać o okolicznościach przemawiających na korzyść oskarżonego przy wymierzaniu mu kar za przypisane mu przestępstwa. W pierwszej kolejności należy podkreślić, że wbrew postawionym zarzutom Sąd ostatecznie nie przyjął, iż T. S. (1) dokonał sprzedaży produktów ropopochodnych jako oleju napędowego. Ustalona przez Sąd jego rola w przestępczym procederze nie była najistotniejsza i polegała tylko i wyłącznie na przyjęciu na swojej stacji paliw produktów ropopochodnych i ich wydaniu w krótkim czasie. Nie ma przy tym podstaw do uznania, że na stacji paliw oskarżonego wykonywano czynności mające na celu upodobnienie produktów ropopochodnych do oleju napędowego. Brak jest też jednoznacznych podstaw do przyjęcia, iż oskarżony na procederze tym się wzbogacił. Poza tym nie można zapominać, że ostatecznie Sąd nie przypisał oskarżonemu dokonania przestępstwa z art. 286§1 kk w zw. z art. 294§1 kk, jak też nie uznał, że z popełnienia przestępstwa uczynił on sobie stałe źródło dochodu. Ponadto Sąd nie przyjął, iż T. S. (1) dopuścił się on czynu z art. 54§1 kks i art. 56§1 kks i art. 76 §1 kks oraz że dokonał on przestępstwa skarbowego w warunkach określonych w art. 37§1 pkt 1 i 2 kks, zaś w opisie czynu przyjął, że oskarżony naraził na uszczuplenie jedynie podatek akcyzowy. Poza tym w istotny sposób na korzyść oskarżonego przy wymierzaniu mu kar za przypisane przestępstwa przemawia także dotychczasowa jego niekaralność za przestępstwa. Oznacza to, ze dotychczas żył on w sposób zgodny z obowiązującym porządkiem prawnym. Nie można również zapominać, że prowadzi on ustabilizowany tryb życia. Reasumując w świetle powyższych rozważań Sąd wymierzył T. S. (11) czyn przypisany mu w punkcie 1 karę 1 roku pozbawienia wolności a za czyn przypisany w punkcie 2 karę 1 roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności oraz karę grzywny w ilości 150 stawek dziennych. Kary pozbawienia wolności oraz kara grzywny w tym wymiarze odpowiadają stopniowi społecznej szkodliwości przypisanych oskarżonemu czynów oraz spełnią cele w zakresie prewencji indywidualnej oraz cele w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

Uwzględniając sytuację materialną oskarżonego, który w roku 2013 uzyskał dochód z prowadzonej działalności gospodarczej na poziomie ponad 125.000 złotych, a ponadto posiada majątek w postaci maszyn rolniczych gospodarstwa rolnego, z którego w dodatku uzyskuje dochody na poziomie 20.000 – 30.000 zł rocznie, jak też mając na względzie okoliczność, że T. S. (1) jest kawalerem i nie posiada nikogo na utrzymaniu, Sąd określił wysokość jednej stawki dziennej grzywny na poziomie 60 złotych. Należy zauważyć, że stawka w tej wysokości mieści się w dolnych granicach wysokości stawki dziennej, którą w świetle przepisów kodeksu postępowania skarbowego można określić wymierzając oskarżonemu karę grzywny.

W świetle art. 69§1 i 2 kk w brzmieniu obowiązującym od 01 lipca 2015r. Sąd może warunkowo zawiesić wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności nie przekraczającej 1 roku wobec sprawcy, który w dacie czynu nie był prawomocnie skazany na karę pozbawienia wolności, jeżeli jest to wystarczające dla osiągnięcia wobec sprawcy celów kary, a w szczególności zapobieżenia powrotowi na drogę przestępstwa, a zawieszając wykonanie kary sąd bierze pod uwagę przede wszystkim postawę sprawcy, jego właściwości i warunki osobiste, dotychczasowy sposób życia oraz zachowanie po popełnieniu przestępstwa. Przepis ten w oparciu o art. 20§2 kks ma również zastosowanie do przestępstw skarbowych. Teoretycznie więc nie ma podstaw do warunkowego zawieszenia wykonania przynajmniej orzeczonej wobec oskarżonego w punkcie 3 kary pozbawienia wolności, w sytuacji, w której przekracza ona 1 rok pozbawienia wolności. Nie można jednak zapominać, że przypisanych przestępstw T. S. (1) dopuścił się przed 01 lipca 2015r., a w związku z tym należy rozważyć, czy w świetle art. 4 § 1 kk nie mają zastosowania w tym przypadku przepisy obowiązujące przed 01 lipca 2015r. jeżeli byłyby względniejsze dla oskarżonego. W tym zaś wypadku nie polega dyskusji, że art. 69 § 1 kk w brzmieniu obowiązującym przed 01 lipca 2015r. był dla oskarżonego względniejszy w sytuacji, w której przewidywał możliwość warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności nieprzekraczającej 2 lat, a zatem zezwalał na warunkowe zawieszenie kary przekraczającej 1 rok pozbawienia wolności a nie przekraczającej 2 lat.

Biorąc pod uwagę zaistniałe w sprawie okoliczności nie podlega najmniejszej dyskusji – wbrew stanowisku oskarżyciela publicznego, że oskarżony T. S. (1) zasługuje na skorzystanie z dobrodziejstwa warunkowego zawieszenia wykonania obu orzeczonych wobec niego kar pozbawienia wolności. W przypadku tego oskarżonego już choćby dotychczasowy sposób życia tego oskarżonego przemawia za skorzystaniem wobec niego dobrodziejstwa warunkowego zawieszenia kar pozbawienia wolności. Otóż T. S. (1) był dotychczas karany za przestępstwa, a więc postępował dotychczas w sposób zgodny z obowiązującym porządkiem prawnym, co jest szczególnie istotne, gdy uwzględnimy jego wiek. Poza tym prowadzi ustabilizowany tryb życia. Okoliczności te przemawiają za zasadnością przyjęcia, że wobec niego można mówić o dodatniej prognozie kryminologicznej odnośnie jego postępowania w przyszłości. Poza tym należy zauważyć, że choć oskarżony dopuścił się przestępstw o znacznej społecznej szkodliwości dotyczących produktów ropopochodnych znacznej wartości i naraził na uszczuplenie podatek akcyzowy dość dużej wartości, to jednak wbrew postawionym zarzutom Sąd nie przyjął, iż T. S. (1) dokonał sprzedaży produktów ropopochodnych jako oleju napędowego, zaś ustalona przez Sąd jego rola w przestępczym procederze nie była najistotniejsza, bowiem polegała tylko i wyłącznie na przyjęciu na swojej stacji paliw produktów ropopochodnych i ich wydaniu w krótkim czasie. Poza tym nie ma podstaw do uznania, że na stacji paliw oskarżonego wykonywano czynności mające na celu upodobnienie produktów ropopochodnych do oleju napędowego, jak też brak jest jednoznacznych podstaw do przyjęcia, iż oskarżony na procederze tym się wzbogacił. Co również istotne Sąd nie przypisał ostatecznie oskarżonemu dokonania przestępstwa z art. 286§1 kk w zw. z art. 294§1 kk, jak też nie przyjął, że z popełnienia przestępstwa uczynił on sobie stałe źródło dochodu. Poza tym Sąd nie przyjął, iż dopuścił się on czynu z art. 54§1 kks i art. 56§1 kks i art. 76 §1 kks i że dokonał przestępstwa skarbowego w warunkach określonych w art. 37§1 pkt 1 i 2 kks, zaś w opisie czynu przyjął, że naraził on na uszczuplenie jedynie podatek akcyzowy. Biorąc powyższe pod uwagę Sąd – na podstawie art. 69§ 1 i §2 kk w zw. z art. 20 § 2 kksw brzmieniu obowiązującym przed 01 lipca 2015r. ostatecznie uznał, że oskarżony zasługuje na warunkowe zawieszenie orzeczonych wobec niego kar pozbawienia wolności, a uwzględniając wszystkie okoliczności sprawy – na podstawie art. 70 § 1 pkt 1 kk w zw. z art. 20 § 2 kks w brzmieniu obowiązującym przed 01 lipca 2015r. - określił okresy próby w każdym przypadku na 3 lata.

W związku z tym, że w przypadku czynów z pkt 1 i 3 zachodzi idealny zbieg przestępstwa i przestępstwa skarbowego, o którym mowa w art. 8§1 kks, Sąd stwierdził, iż na podstawie art. 8§2 kks z kar pozbawienia wolności wymierzonych w punktach 1 i 3 wykonaniu podlega orzeczona wobec oskarżonego T. S. (1) w punkcie 3 kara1 roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności, której wykonanie warunkowo zawieszono w punkcie 4 na okres próby 3 lat, a zgodnie z art. 8§3 kks wykonaniu podlega również orzeczona obok tej kary pozbawienia wolności kara grzywny.

Sąd nie zalazł podstaw do orzeczenia przepadku korzyści majątkowej na podstawie art. 33 § 1 kks czy też orzeczenia przepadku korzyści albo jej równowartości na podstawie art. 45 § 1 kk, o co wnosił oskarżyciel publiczny. Podkreślenia wymaga w pierwszej kolejności, że Sąd nie przyjął, że oskarżony w przypadku czynu przypisanego w punkcie 1 dopuścił się również czynu z art. 286§1 kk w zw. z art. 294 § 1 kk polegającego na dokonaniu oszustwa i wyrządzeniu w związku z nim szkody w wysokościw łącznej wysokości 622.275,37 zł, a o orzeczenie przepadku korzyści w takiej właśnie wysokości wystąpił oskarżyciel publiczny. W przypadku zaś czynu przypisanego w punkcie 3 Sąd przyjął, iż doszło do uszczuplenia jedynie podatku akcyzowego w łącznej wysokości nieco ponad 400.000 złotych. Poza tym trzeba zauważyć, że Sąd nie przyjął, iż T. S. (6) sprzedaży na swojej stacji produktów ropopochodnych jako oleju napędowego, a jedynie je przyjął a następnie wydał. Przede wszystkim jednak brak jest jednoznacznych podstaw do uznania, że brał on udział w podziale zysków ze sprzedaży jako oleju napędowego tych produktów, które były przez pewien moment przechowywane na jego stacji paliw. Nie ma jakichkolwiek dowodów, które wskazywałyby, że w związku z udziałem w przestępczym procederze uzyskał on jakąkolwiek korzyść majątkową. Poza tym podkreślić należy, że tak naprawdę nie ma możliwości ustalenia, jaka faktycznie została uzyskana korzyść majątkowa z procederu przestępczego, w którym brał udział oskarżony. W świetle powyższych rozważań nie można było orzec przepadku, o którym mowa w art. 33 § 1 kks czy też orzeczenia przepadku korzyści albo jej równowartości na podstawie art. 45 § 1 kk.

Na podstawie art. 63§1 kk w zw. z art. 20§2 kksSąd zaliczył oskarżonemu na poczet orzeczonej wobec niego w punkcie 3 kary grzywny okres zatrzymania od dnia 25 sierpnia 2009r. do dnia 26 sierpnia 2009r. przyjmując, że jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności odpowiada 2stawkom dziennym grzywny,

Na podstawie art. 627 kpk Sąd obciążył oskarżonego T. S. (1) wydatkami związanymi z postępowaniem w łącznej wysokości 4023,21 złotych, na które złożyły się przede wszystkim koszty stawiennictwa świadków w toku postępowania sądowego, koszty działania komornika w związku z zabezpieczeniem majątkowym, koszt doprowadzenia na rozprawę świadka A. K., koszt karty karnej oraz koszty doręczeń w postępowaniu przygotowawczym oraz sądowym. W niniejszej sprawie w szczególności koszty stawiennictwa świadków na rozprawę były wysokie w związku z koniecznością dojazdu świadków na rozprawę z odległych zakątków Polski.

Na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 3 i 4 i art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 21 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (tekst jednolity: Dz. U. Z 1983r., Nr 49, poz. 223 z późniejszymi zmianami) Sąd wymierzył oskarżonemu T. S. (1) opłatę od orzeczonych kar pozbawienia wolności i grzywny w wysokości 2280 złotych.

Uwzględniając dochody uzyskiwane przez oskarżonego oraz posiadany przez niego majątek Sąd nie znalazł jakichkolwiek podstaw do zwolnienia go z obowiązku poniesienia kosztów sądowych.