Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III Ca 756/15

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 grudnia 2015r.

Sąd Okręgowy w Nowym Sączu, Wydział III Cywilny Odwoławczy w składzie

następującym:

Przewodniczący - Sędzia SO Jacek Małodobry (sprawozdawca)

Sędzia SO Ewa Adamczyk

Sędzia SO Zofia Klisiewicz

Protokolant: st. sekr. sąd. Anna Burnagiel

po rozpoznaniu w dniu 30 grudnia 2015r. w Nowym Sączu

na rozprawie

sprawy z powództwa E. G. (1), E. G. (2)

przeciwko T. G., G. G.

o ochronę własności

na skutek apelacji powodów

od wyroku Sądu Rejonowego w Nowym Targu

z dnia 27 sierpnia 2015 r., sygn. akt I C 225/15

1. oddala apelację;

2. zasądza od powodów solidarnie na rzecz pozwanych kwotę 90 zł (dziewięćdziesiąt złotych) tytułem kosztów postępowania apelacyjnego.

(...)

Sygn. akt III Ca 756/15

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 27 sierpnia 2015 roku Sąd Rejonowy w Nowym Targu oddalił powództwo E. G. (1) i E. G. (2) domagających się zakazania pozwanym T. G. i G. G. wykonywania aktów posiadania na części działki ewidencyjnej nr (...) wydzielonej i oznaczonej
nr (...).

Sąd ustalił, że powodowie ujawnieni są w księdze wieczystej (...) jako właściciele na prawach małżeńskiej wspólności ustawowej działki ewidencyjnej nr (...). Zgodnie z mapą sporządzoną przez
mgr inż. M. G., z działki nr (...) wyodrębniono działkę ewidencyjną nr (...)
o powierzchni 186 m^{(
2)}. Postanowieniem Sądu Rejonowego w Nowym Targu z dnia
8 grudnia 2014 roku sygn. akt I Ns 675/14 stwierdzono zasiedzenie tej działki
z dniem 31 grudnia 2011 roku na rzecz pozwanych T. G.
i G. G.. Postanowienie to jest prawomocne, wobec czego powodom nie przysługuje skuteczne prawo domagania się by pozwani nie korzystali ze spornej nieruchomości.

Powyższy wyrok zaskarżyli apelacją powodowie, zarzucając naruszenie
art. 222 k.c. (omyłkowo powołanego jako k.p.c.), błędne przyjęcie, że pozwani (omyłkowo wskazani jako powodowie) byli samoistnymi posiadaczami spornej działki oraz błędne przyjęcie, iż pozwani (wskazani także błędnie jako powodowie) zakupili od właścicieli część nieruchomości w roku 1981. Powodowie podali, że pozwani nie ponosili ciężarów publicznoprawnych związanych z własnością tej nieruchomości.

Zdaniem powodów oddalenie w takiej sytuacji żądania pozwu jest bezzasadne oraz narusza Konstytucję RP i Konwencję o ochronie praw człowieka
i podstawowych wolności.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja nie zasługuje na uwzględnienie.

W sprawie nie zachodzą uchybienia skutkujące nieważnością postępowania, których wystąpienie sąd odwoławczy ma obowiązek rozpatrzyć z urzędu –
art. 378 § 1 k.p.c.

Sąd Rejonowy właściwie przeprowadził postępowanie dowodowe i dokonał prawidłowych ustaleń faktycznych. Sąd Okręgowy w całości akceptuje te ustalenia, albowiem jednoznacznie wynikają one z zebranego w sprawie materiału dowodowego. Również ocena prawna stanu faktycznego sprawy zasługuje na aprobatę.

Podstawę żądania powodów stanowi art. 222 § 2 k.c. Roszczenie oparte na tej podstawie - na co wyraźnie wskazał Sąd Rejonowy - przysługuje wyłącznie właścicielowi nieruchomości.

Dla oceny zasadności zgłoszonego żądania, istotne zatem było ustalenie czy powodom przysługuje prawo własności działki ewidencyjnej nr (...), a tym samym czy przysługuje im legitymacja czynna do wytoczenia powództwa.

Prawomocne postanowienie Sądu Rejonowego w Nowym Targu z dnia
8 grudnia 2014 roku sygn. akt I Ns 675/14 przesądza o tym, że własność w/w działki z dniem 31 grudnia 2011 roku nabyli przez zasiedzenie pozwani. Powołując się na ten fakt i wykazując go treścią w/w postanowienia pozwani obalili domniemanie
z art. 3 ustawy o księgach wieczystych i hipotece.

Przewidziane w tym przepisie domniemanie wiarygodności ksiąg wieczystych jest bowiem wzruszalne (iuris tantum) i jego obalenie może nastąpić w każdym postępowaniu, w którym ocena prawdziwości wpisu ma istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sporu (por. m.in. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 21 czerwca
2011 roku, I CSK 555/10, OSNC 2012/2/43). W tej sytuacji powoływanie się powodów w toku postępowania na fakt, iż to oni wpisani są w księdze wieczystej jako właściciele nie może odnieść zamierzonego skutku. Z treści powołanego wyżej prawomocnego postanowienia wydanego w sprawie I Ns 675/14 wynika bowiem,
iż z dniem 31 grudnia 2011 roku prawo własności utracili.

Zgodnie z art. 365 § 1 k.p.c. orzeczenie prawomocne wiąże nie tylko strony
i sąd, który je wydał, lecz również inne sądy oraz inne organy państwowe i organy administracji publicznej, a w wypadkach w ustawie przewidzianych także inne osoby. Orzeczenie wydane w sprawie o zasiedzenie wiąże zatem również Sąd w niniejszej sprawie i w związku z tym niedopuszczalne jest obecnie czynienie ustaleń sprzecznych z jego treścią.

Sąd I instancji będąc nim związany nie badał przesłanek zasiedzenia, w tym także samoistnego posiadania działki nr (...). Nie może ich badać również
Sąd Okręgowy.

Stosownie do treści postanowienia Sądu Najwyższego z dnia
18 lutego 2009 roku, I CSK 337/08 „moc wiążąca prawomocnego postanowienia stwierdzającego, że dana osoba w danym dniu nabyła własność określonej nieruchomości przez zasiedzenie obejmuje też przesłanki prawotwórcze przyjęte za podstawę nabycia, a więc samoistne posiadanie przez tę osobę całej nieruchomości do określonego dnia (art. 366 w zw. z art. 13 § 2 k.p.c.).”

Reasumując, zarzuty apelacji są całkowicie bezzasadne, gdyż w istocie rzeczy nie dotyczą zaskarżonego wyroku, a skierowane są przeciwko orzeczeniu wydanemu w sprawie o zasiedzenie. Ponieważ postanowienie Sądu Rejonowego
w Nowym Targu z dnia 8 grudnia 2014 roku sygn. akt I Ns 675/14 jest prawomocne, próba jego podważenia w tym procesie jest chybiona.

Okoliczności związane z charakterem posiadania spornej nieruchomości przez pozwanych, brakiem uiszczania przez nich podatków, czy nieformalnym nabyciem jej w roku 1981, pozostają w związku z tym poza zakresem rozpoznania w niniejszej sprawie.

Ponieważ zaskarżone orzeczenie znajduje oparcie w przepisach prawa,
Sąd Okręgowy nie znalazł podstaw do jego uchylenia bądź zmiany. W związku
z powyższym orzeczono jak w punkcie 1 sentencji na podstawie art. 385 k.p.c.

O kosztach postępowania apelacyjnego orzeczono zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu na podstawie art. 98 § 1 k.p.c. w zw. z § 6 pkt 2 w zw. z § 13 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu
(t. jedn. Dz. U. z 2013 r., poz. 461 ze zm.).

(...)

III Ca 756/15

Podstawa prawna:

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE