Ts 28/98
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Pełny tekst orzeczenia
22
POSTANOWIENIE
z dnia 30 marca 1998 r.
Sygn. Ts 28/98
Trybunał Konstytucyjny w składzie :
Andrzej Mączyński
na posiedzeniu niejawnym po wstępnym rozpoznaniu skargi konstytucyjnej Kazimierza R., w sprawie zgodności:
art. 172 § 2 kodeksu cywilnego w brzmieniu zmienionym ustawą z 28 lipca 1990 r. z art. 21, art. 23 oraz art. 20 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej na mocy art. 49 w związku z art. 36 ust. 3 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz.U. Nr 102, poz. 643)
p o s t a n a w i a:
1) odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej;
2) pozostawić bez rozpoznania wniosek o przywrócenie terminu do złożenia skargi konstytucyjnej.
Uzasadnienie:
W skardze konstytucyjnej z 30 stycznia 1998 r. zakwestionowano art. 172 2 kodeksu cywilnego w brzmieniu nadanym przez ustawę z dnia 28 lipca 1990 r. o zmianie ustawy Kodeks cywilny (Dz.U. Nr 55, poz. 321), zarzucając mu niezgodność z art. 21, art. 23 oraz art. 20 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Na podstawie wymienionego przepisu kodeksu cywilnego Sąd Rejonowy w K. postanowieniem z 2 lutego 1995 r. oddalił wniosek o stwierdzenie zasiedzenia nieruchomości z uwagi na to, iż nie upłynął jeszcze termin określony w znowelizowanym art. 172 2 kodeksu cywilnego
W skardze konstytucyjnej podniesiono, iż przedłużenie terminów niezbędnych do zasiedzenia nieruchomości prowadzi do naruszenia konstytucyjnych gwarancji prawa własności, a także konstytucyjnej zasady, w myśl której podstawą ustroju rolnego państwa jest gospodarstwo rodzinne. Ponadto, zdaniem skarżącego, orzeczenie oddalające wniosek o stwierdzenie zasiedzenia nieruchomości uniemożliwiło normalne gospodarowanie ziemią, co sprzeczne jest z zasadą społecznej gospodarki rynkowej.
Zarządzeniem z 3 marca 1998 r. pełnomocnik skarżącego został wezwany do uzupełnienia braków formalnych przedłożonej skargi poprzez podanie daty doręczenia postanowienia Sądu Rejonowego w K. z 2 lutego 1995 r. oraz daty doręczenia orzeczenia sądu odwoławczego, utrzymującego to postanowienie w mocy.
W piśmie procesowym z 17 marca 1998 r. pełnomocnik skarżącego przesłał odpis postanowienia Sądu Rejonowego w K. z 2 lutego 1995 r., nie podając wszakże daty doręczenia tego postanowienia skarżącemu. Nie została również podana data doręczenia orzeczenia sądu odwoławczego utrzymującego to postanowienie w mocy, nie dołączono też odpisu tego postanowienia.
W tym stanie rzeczy należy uznać, iż w wyznaczonym do tego terminie nie zostały usunięte braki formalne wniesionej do Trybunału Konstytucyjnego skargi konstytucyjnej i dlatego, na podstawie art. 49 w związku z art. 36 ust. 3 ustawy z 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym należało odmówić nadania skardze konstytucyjnej dalszego biegu, pozostawiając bez rozpoznania wniosek o przywrócenie terminu do złożenia skargi konstytucyjnej.
POSTANOWIENIE
z dnia 30 marca 1998 r.
Sygn. Ts 28/98
Trybunał Konstytucyjny w składzie :
Andrzej Mączyński
na posiedzeniu niejawnym po wstępnym rozpoznaniu skargi konstytucyjnej Kazimierza R., w sprawie zgodności:
art. 172 § 2 kodeksu cywilnego w brzmieniu zmienionym ustawą z 28 lipca 1990 r. z art. 21, art. 23 oraz art. 20 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej na mocy art. 49 w związku z art. 36 ust. 3 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz.U. Nr 102, poz. 643)
p o s t a n a w i a:
1) odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej;
2) pozostawić bez rozpoznania wniosek o przywrócenie terminu do złożenia skargi konstytucyjnej.
Uzasadnienie:
W skardze konstytucyjnej z 30 stycznia 1998 r. zakwestionowano art. 172 2 kodeksu cywilnego w brzmieniu nadanym przez ustawę z dnia 28 lipca 1990 r. o zmianie ustawy Kodeks cywilny (Dz.U. Nr 55, poz. 321), zarzucając mu niezgodność z art. 21, art. 23 oraz art. 20 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Na podstawie wymienionego przepisu kodeksu cywilnego Sąd Rejonowy w K. postanowieniem z 2 lutego 1995 r. oddalił wniosek o stwierdzenie zasiedzenia nieruchomości z uwagi na to, iż nie upłynął jeszcze termin określony w znowelizowanym art. 172 2 kodeksu cywilnego
W skardze konstytucyjnej podniesiono, iż przedłużenie terminów niezbędnych do zasiedzenia nieruchomości prowadzi do naruszenia konstytucyjnych gwarancji prawa własności, a także konstytucyjnej zasady, w myśl której podstawą ustroju rolnego państwa jest gospodarstwo rodzinne. Ponadto, zdaniem skarżącego, orzeczenie oddalające wniosek o stwierdzenie zasiedzenia nieruchomości uniemożliwiło normalne gospodarowanie ziemią, co sprzeczne jest z zasadą społecznej gospodarki rynkowej.
Zarządzeniem z 3 marca 1998 r. pełnomocnik skarżącego został wezwany do uzupełnienia braków formalnych przedłożonej skargi poprzez podanie daty doręczenia postanowienia Sądu Rejonowego w K. z 2 lutego 1995 r. oraz daty doręczenia orzeczenia sądu odwoławczego, utrzymującego to postanowienie w mocy.
W piśmie procesowym z 17 marca 1998 r. pełnomocnik skarżącego przesłał odpis postanowienia Sądu Rejonowego w K. z 2 lutego 1995 r., nie podając wszakże daty doręczenia tego postanowienia skarżącemu. Nie została również podana data doręczenia orzeczenia sądu odwoławczego utrzymującego to postanowienie w mocy, nie dołączono też odpisu tego postanowienia.
W tym stanie rzeczy należy uznać, iż w wyznaczonym do tego terminie nie zostały usunięte braki formalne wniesionej do Trybunału Konstytucyjnego skargi konstytucyjnej i dlatego, na podstawie art. 49 w związku z art. 36 ust. 3 ustawy z 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym należało odmówić nadania skardze konstytucyjnej dalszego biegu, pozostawiając bez rozpoznania wniosek o przywrócenie terminu do złożenia skargi konstytucyjnej.