Pełny tekst orzeczenia

53






POSTANOWIENIE

z dnia 20 maja 1998 r.


Sygn. Ts 76/98







Trybunał Konstytucyjny w składzie:



Krzysztof Kolasiński



na posiedzeniu niejawnym po wstępnym rozpoznaniu skargi konstytucyjnej Leokadii R., w sprawie:

zgodności art. 63 ustawy z 19 października 1991 r. o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U. Nr 107, poz. 464) z art. 77 ust. 2 i art. 193 Konstytucji RP, na podstawie art. 49 w związku z art. 36 ust. 1 w zw. z art. 46 ust. 1 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz.U. Nr 102, poz. 643)



p o s t a n a w i a:



odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej







Uzasadnienie:



W skardze konstytucyjnej Leokadii R. sporządzonej 8 maja 1998 r. zarzucono, niezgodność z konstytucją przepisu art. 63 ustawy z dnia 19 października 1991 r. o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U. Nr 107, poz. 464). Pełnomocnik skarżącej podnosi, że artykuł ten zamyka skarżącej możliwość dochodzenia przez nią, na drodze sądowej, prawa własności gospodarstwa rolnego i uniemożliwia jej unieważnienie aktu własności ziemi, wydanego z naruszeniem obowiązujących przepisów prawa, na rzecz jej kuzynki - Teresy R. Jednocześnie pełnomocnik skarżącej wskazuje na postanowienie Sądu Rejonowego w K. z 24 marca 1998 r., jako na orzeczenie rozstrzygające o przysługujących skarżącemu prawach lub wolnościach konstytucyjnych i stwierdzające, że zachodzi tu niedopuszczalność drogi sądowej.



Trybunał Konstytucyjny zważył co następuje:



Zgodnie z art. 79 ust. 1 Konstytucji RP skarga konstytucyjna może być wniesiona do Trybunału Konstytucyjnego, jeżeli na podstawie zakwestionowanego w skardze aktu normatywnego, sąd lub organ administracji publicznej orzekł ostatecznie o przysługujących skarżącej prawach lub wolnościach konstytucyjnych. Ów ostateczny charakter orzeczenie organu władzy publicznej nabywa wówczas, gdy skarżącej nie przysługuje już środek odwoławczy od tego orzeczenia, ani też nie toczy się żadne postępowanie, w ramach którego orzeczenie to może zostać zmienione lub uchylone. Niedochowanie tego warunku powoduje, iż nie jest dopuszczalne rozpoznanie przez Trybunał skargi konstytucyjnej.

Istotą skargi konstytucyjnej jest jej nadzwyczajny i subsydiarny charakter. Skarga ta może zostać uruchomiona dopiero w sytuacji, gdy skarżąca nie dysponuje już żadną proceduralną możliwością uruchomienia dalszego postępowania przed sądem, bądź organem administracji publicznej w swojej sprawie. Do rozstrzygania o sprawach indywidualnych są bowiem przede wszystkim powołane sądy i organy administracji publicznej. Trybunał Konstytucyjny powinien wkraczać dopiero po wyczerpaniu tych wszystkich procedur pozwalających na rozstrzygnięcie sprawy, które mogą zostać uruchomione przez samą skarżącą. Na tym polega istota przesłanki “ostatecznego orzeczenia”, sformułowanej w art. 79 ust. 1 konstytucji. Od takiego orzeczenia skarżącej nie może więc przysługiwać już żaden środek odwoławczy, ani inny środek zaskarżenia.

Podobnie należy rozumieć przesłankę wyczerpania toku instancyjnego, o której mowa w art. 46 ust. 1 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym. Wyklucza ona wniesienie skargi konstytucyjnej od takich prawomocnych wyroków, ostatecznych decyzji lub innych ostatecznych rozstrzygnięć, które stały się prawomocne lub ostateczne dlatego, że zainteresowana nie wykorzystała możliwości wyczerpania całego dostępnego toku instancji w postępowaniu administracyjnym czy sądowym.

Jak wynika z ustaleń dokonanych w Sądzie Rejonowym w K., na wskazane postanowienie Sądu Rejonowego w K. z 24 marca 1998 r. skarżącej przysługiwało zażalenie, które wniosła 14 kwietnia br. Należy zatem uznać, że w sprawie tej nadal toczy się postępowanie i brak jest ostatecznego rozstrzygnięcia o przysługujących skarżącemu prawach lub wolnościach konstytucyjnych.

W tym stanie rzeczy skarga konstytucyjna jako przedwczesna, nie może zostać merytorycznie rozpoznana przez Trybunał Konstytucyjny i należało odmówić nadania jej dalszego biegu.