Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IV Ca 1008/13

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 września 2013 r.

Sąd Okręgowy Warszawa – Praga w Warszawie IV Wydział Cywilny – Odwoławczy

w składzie:

Przewodniczący: SSO Paweł Iwaniuk

po rozpoznaniu w dniu 4 września 2013 r. w Warszawie na posiedzeniu niejawnym sprawy

z powództwa miasta stołecznego W.

przeciwko M. Z.

o zapłatę

na skutek apelacji pełnomocnika M. Z. od wyroku Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi – Południe w W. z dnia 12 marca 2013 r. sygn. akt I C 2342/12

I.  oddala apelację;

II.  zasądza od M. Z. na rzecz miasta stołecznego W. kwotę 60,00 złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania odwoławczego.

Sygn. akt IV Ca 1008/13

UZASADNIENIE

Sąd Okręgowy ustalił i zważył, co następuje:

Apelacja nie zasługiwała na uwzględnienie.

Sporem w niniejszym postępowaniu objęte było to czy pozwany uiścił opłatę za przejazd komunikacja miejską i pośrednio czy został on wezwany do uiszczenia dodatkowej opłaty.

Ustalenia w tej mierze dokonane przez Sąd Rejonowy są prawidłowe i nie noszą cech dowolności. Podkreślić należy, w odniesieniu do kwestii wezwania pozwanego do uiszczenia dodatkowej opłaty, iż sam pozwany przyznał w toku postępowania (pismo z dnia 27 listopada 2012 r.), że kontroler nie uwzględnił jego wyjaśnień i poinformował go o wypisaniu wezwania do uiszczenia opłaty dodatkowej, którego to wezwania pozwany nie przyjął. Ponieważ zgodnie z art. 61 § 1 k.c. oświadczenie woli, które ma być złożone innej osobie, jest złożone z chwilą, gdy doszło do niej w taki sposób, że mogła zapoznać się z jego treścią, to nie jest konieczne, dla skuteczności złożenia oświadczenia woli innej osobie, by adresat tego oświadczenia zapoznał się z treścią pisma zawierającego oświadczenie. Uznaje się za wystarczające to, że miał możliwość zapoznania się z treścią pisma. Fakt, że z własnej woli z tego zrezygnował, pozostaje bez wpływu na skuteczność złożenia oświadczenia woli (tak SN w wyroku z dnia 19 lipca 2012 r., II CSK 655/11). Zasadnie zatem Sąd Rejonowy przyjął, iż wezwanie do zapłaty zostało pozwanemu doręczone.

W kwestii czynienia natomiast ustaleń w zakresie braku uiszczenia przez pozwanego zapłaty za przejazd, poglądem dominującym postaje, że w procesie cywilnym tzw. fakty negatywne mogą być dowodzone za pomocą dowodów faktów pozytywnych przeciwnych, których istnienie wyłącza twierdzoną okoliczność negatywną. W związku z tym faktów niweczących takich jak spełnienie świadczenia pieniężnego (zapłaty za przejazd) powinien dowieść przeciwnik tej strony, która występuje z roszczeniem, czyli z zasady – pozwany (tak m.in. SN w wyroku z dnia 29 września 2005 r., III CK 11/05). Oznacza to, że pozwany winien wykazać w niniejszej sprawie, że zapłacił za przejazd (posiadał bilet), np. poprzez jego złożenie do akt sprawy. Inicjatywy jednakże w tym kierunku pozwany nie wykazał, mimo, iż do takiej aktywności obligował go przepis art. 232 k.p.c. Skoro więc pozwany nie udowodnił swego twierdzenia, że posiadał skasowany bilet, jego twierdzenia, w tym zakresie, jako gołosłowne nie mogły stanowić podstawy ustalenia, że świadczenie zostało spełnione. Słusznym jest zatem wniosek Sądu Rejonowego, iż nie został skutecznie podniesiony zarzut spełnienia świadczenia i powództwo należało uwzględnić.

Mając powyższe na względzie orzeczono jak w sentencji, o kosztach postępowania rozstrzygając w oparciu o art. 98 § 1 i 3 k.p.c. nakazujący zwrot przez stronę przegrywającą, stronie która proces wygrała poniesione przez nią koszty, na które składa się wynagrodzenie zawodowego pełnomocnika ją reprezentującego ustalone na podstawie § 12 ust. 1 pkt 1 w zw. z § 6 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. z 2013 r., poz. 490).

.

Kontakt: saos_malpka_saos_kropka_org_kropka_pl | Wersja SAOS: 0.9.13